장음표시 사용
51쪽
Oxagesmaquinta ex suis proscriptis Thelibus docuit: Nonnisi Pelagiano errore admitti potest usus liquis bairus liberi arbitrii, et gratiae Dei injuriam facit, qui ita sentit Et in vigesima tertia pariter docuit Cum Pelagio senili η , qui resimonium Pauli ad Rom.
a. Gemes, quae legem non babent, mri maliter, quae legis sint, faciunt, intelligunt de Gentibus fidei gratiam non hisbentibus . Quandoquidem ex Apostolo etiam Infideles, atque adeo etiam peccatores fideles naturaliter
facere possunt, quae legis sunt,
actus virtutum naturalium Xercere citra ullam gratiam supernam II. Ratio autem quare sine Christi gratia, tam habituali, quam actuali fieri possint actus moraliter boni, etiam in natura lapsa est, quia Deus ut auctor naturae, sicut condidit solem , v. gr. ad illuminandum, ignem ad calefaciendum, ta condidit hominem , ut per actus moraliter bonos tendat ad acquirendum suum finem ultimum, qui et ipse Deus ergo homini natura sua debetur expedita potellas, ac libertas ad actus morali re bonos
eXercendos, atque adeo sine gratia
Christi naturae indebita potess hos
actus ponere. Quod autem eo Ponere etiam possis post lapsum , ex eo constat, quia per lapsum non
amisit liberum arbitri una e Trid. sessa can. s. sic decernentes: Si quis liberum hominis urbis tum post Adae pec-eaIum amissim, oe extinjic: ef dixerit, anatbema re nec amisit debitum
tendendi ad finem suum ultimum modo bi possibili, videlicet peractus moraliter bonos quare potest etiam post lapsum natura sua exercere actus honestoq; ad quos proinde exercendos non requiritur gra
tia supernaturalis, sed ad summum gratia Providens quatenus ad Divinam Providentiam spectat ita combinare causas secundas , ut pollit saepe poni bona operatio naturalis; quod hic nunc voluntas ad illam se determinet, oriatur ex divina clementia, quae sons,' origo est omnis boni tam physici, quam moralis.Celebris quidem est sententia docentium, quod in praesenti providentia quotic consurgit opportunitas ponendi actum virtutis naturalis ' ad illum datur sussicientia, detur simul a Deo auxilium supernaturale , ad eliciendum actum ejusdem virtutis supernum
At secundum se , si a tali auxilio
voluntas non adjuvaretur, certe posset ponere actum bonum naturalem neque enim per peccatum n-
dimitur a nobis talis potestas cun non adimatur per peccatum liberum arbitrium Et quamvis Trita dentinum in eadem sellione cap. I. dicat, quod per peccatum libeium arbitrium sit tribus attenuatum, Iinclinatum hoc ad summum probat,
quod saepe detur aliqua necessitas moralis ad peccandum, d moralis
impotentia ad bonam operationem, quae bene cohaeret cum potentia phy-sca, libertate ad illam ponen
III Ex hoc autem, quod sine gratia Christi, quae sit principium et s-cax omnis boni, seu sine gratia ecficaci detur in nobis libera potestas, saltem physica, si minus semper moralis , ad Xercendos actus
virtutum naruralium, aperte descendit, quod si in praesenti providentia
dentur in nobis auxilia supernatu ralia ad exercendos actus virtutum supernaturalium, etiam h m actus
52쪽
poni possint in natura lapsa Quod
autem isthaec auxilia de facto dentur, ex eo fit perspicuum, quod in
peccatore perseverant habitus insus fidei spei quando scilicet
Peccatum , propter quod amittitur gratia, non opponitur his virtutibus unde ad exigentiam istorum habi-
tuum tempore opportuno, conseruntur a Deo, qui est Adjutor in opportunitatibus , auxilia supernaturalia ad actus fidei, spei exercendos,
ruibus peccator ad justificationem
IU Corruit proinde doctrina hujus thesis, quod sine Christi gratia nihil boni moralis fiat Corruit etiam, quod sine eadem gratia efficaci fieri non possit ipse actus charitatis quoties enim peccator adie sectam dilectionem Dei hic iunc tuta in articulo mortis praeceptam invitatur per gratiam actualem excitantem , toties datur in illo D scientia ad eam dilectionem ponendam cum praeceptum non si de re impossibili, nec invitatio gratia si delusoria: Quod si renuat peccator gratiae invitanti consentire, tunc ita gratiae interiori resistitur, ut quamvis non fat, fieri tamen possit, actus Dersectae charitatis citra gratiam
Christi essicacem, an actu secundo adjuvantem ad consensum, prout in sequentibus thesibus non semel explicabitur. Constat proinde hujusce thesis salsitas, fallacia: Negando quippe potestatem ad ullum opus bonum sine gratia Christi Lficaci qua solum electis est danda,
ut docent Iansentani subdoli , contendit auctor, quod peccatores animum abjiciant, non sibi imputent , quod in suarum culparum
fovea persistant, sed imputent id
gratiae , seu divinae voluntati, per quam solum stat , ne extrahanis tur cum non valeant de se ullum bonum actum ponere, nec ulla sibi conseratur gratia lassiciens, qua possint conteri, si velint quinimmo ne clamare quidem rossunt cum Psalmista opem expostulante verbis illis, de profundis clam i ad te Domine. Quae si verum haberent, nec peccator reus esset omittendo respiscentiam ; nec Infidelis, dum invitatus ad fidem, vocationibus obsurdescit nemo quippe reus est per hoc, quod non ponat, quod ponere non potest, cum nequeat ad impossibile obligari quod in sequentibus planius fiet. V. opponitur primo illud Trident. loco laudato, quod liberum arbitrium post lapsum, licet non fuerit amissum in extinctum , fuerit tamen viribus attenuatum, o inclinatum,
ut habet Arausicanum II can. 8.
infirmatum, in sum indiget proinde gratia Christi medicinali, efficaci, ut ab hac infirmitate curetur, ac potens reddatur ad bene operandum & ideo sine Christi gratia nihil fit, nec fieri potest.
Sed argumentum evincit oppositum; etenim si solum est infirmatum, laesum liberum arbitrium,
quatenus per peccatum experimur
rebellionem partis inferioris a superiore, concupiscentia in nobis regnat, subditur homo potestati dς-nionis, prout in thesi superiore explicavimus , sequitur , quod detur physica potestas ad vincendas tentationes,in ad bene operandum, quod solum saepe ad id detur impons bilitas moralis expugnanda per auxilium gratiae, quam Deus offeres rantibus quae gratia vere est medi- Dissilia πιν Orale
53쪽
cinalis, quatenus aegritudinem, imbecillitatem ortam ex lapsu sanat, dando vires ad vincendum, &ad salutariter operandum qui tamen necessitet, evertat arbitrii libertatem, ita ut non possimus illam respuere. Quod si physica etiam potestas nobis deesset, proculdubio liberum arbitrium per lapsum non esset
attenuatum, inclinatum, infirmatum, tosum, sed esset omnino extinctum, ut Calvinus, AEutherus contendebant.
VI opponitur secundo, quia homo lapsus contraxit servitutem peccati ergo non est libera non peccandum, & ad bene operandum sine gratia per Christum, qua liberetur a tali servitute, & captivitate, & qua pariter a cupiditatibus, compedibus, quibus praepeditus est, solvatur. Antecedens colligitur ex ferbis Apostoli ad Rom. 6. Cum serta essetis peccati, liberi fuistis justi-
Iiaeu nunc autem liberali a peccato se
vi autem facti Deo, babetis fructum in rectificationem . Consequentia videtur sequi, quia libertas abstinendia peccato, bene operandi non cohaeret cum servitute peccati servus enim liber esse non potest. Respondeo hoc esse Calvini argumentum, quo contendit probare liberum arbitrium esse extinctum per peccatum haec enim habet apud Ruardum ar. 7. p. 236. Oct ras, S servitus inter se pugnant , ut quialterum dixerit, alterum neget proinde hi serυ es bominis oluntas, libera esse ποn potest. Sed sacilis est solutio; quidem servitus peccati non est connexa cum necessitate peccandi ut
proinde possit quis esse servus peccati, simul liber ad non peccandum,' ad bene operandum ser-
vitus peccati solum opponitur libertati filioruin Dei , qui immunes omnino sunt a peccato, ab L sectibus peccati, nempe a reatu dii divini, ac poenae tam aeternae, quam temporalis, necnon ab aliis consequentibus ad culpam. Unde Augustinus lib. 4 de civitate cap. I s. dicit, damum amisisse libertatem subjectionis expertem, qui speccati poenae, miseriae servus factus es, S contraxit concupiscentiae inoris dinationem , ct pugnam fomitis , quae se visu quaedam paena is est. VII. Hinc fit primo, aliam esse libertatem abstinendi a peccato, liam vero libertatem servitute peccati sunt enim haec separabilia; nam in Beatis, in infantibus baptizatis datur libertas a captivitate peccati non tamen datur potestas libera m indifferens abstinendi a peccato, cum desit illis libertas ad peccandum. Contra vero in peccatoribus fidelibus datur libertas abstinendi a peccato ne libertatea servitute peccati. Quinimmo justis etiam in via datur libertas abstinendi a peccato, citra libertatem persectam a servitute peccatis quamvis enim peccato careant, non carent tamen enectibus peccati, em pe concupiscentia inordinata, iu-gna semitis. Quia tamen concupiscentia ista ex Tridentino est s. appellatur peccatum , quatenus a peccato oritur, & ad peccatum inclinat, proprie tamen non est peccatum; ideo justi, qui sunt immunes a reatu culpae, ceme, dicuntur etiam liberi a servitute peccati, ut habet Suar. Proleg. I. ca'. I. dicens: Caren:ia culpae, emistio pernae dici potest liserias quaedam a peccato, seu cicati semisure, juxta illud
54쪽
Rom. . cum serta essetis peccari, Iiburi fuistis ustitiae ; nunc autem liberais i i peccato, servi autem facti Deo, habetis fructum in sanctificationem . Ratio itaque a priori est, quia libertas abstinendi a peccato importat solum potestatem indifferentem ad peccanaum, non peccandum libertas vero a servitute, seu captivitate peccati fert immunitatem 1
culpa simul, Q quolibet et sectu
ἐκ reatu per culpam inducto quoties enim intelligitur homo cum
reatu aut culpae, aut poenae, intelligitur peccati servus, illique subjectus.
VIII. Fit secundo, servitutem peccati diversam pariter esse a necessitate peccandi sunt enim pariter illa separabilia; siquidem ante baptismum tam pueri, quam adulti
a mentes, servi sunt peccati, carent tamen necessitate ad peccandum:
pariter fidelis peccator, dum se disponit ad justificationem, est adhuc peccati servus, liber tamen est 1 peccandi necessitate, cum sine pec- Cato ponat actus, quibus ad justuscationem disponitur. Et ratio a priori est, quia servitus peccati est subiectio, qua homo tenetur subjure,in potestate peccati commissi quoad reatum culpar poenae, cum impotentia liberandi se ab illo citra gratiam Redemptoris cum quo bene componitur, quod possit
peccati servus ponere actus naturales virtutum moralium, inutiles ad extrahendum illum a peccati captivitates contra vero ccessitas peccandi seri potestatem determinatam ad peccandum, cum impΟ-tentia abstinendi a peccato . Hanc
volunt ansentani dari de facto in natura lapsa, ac proinde itesnel-
lus vult in hac thesi, quod sine gratia per Christum nihil boni fieri possit quod ostendimus doctrinae
Catholicae repugnare, uippe uta docet in natura lapsa liberum arbitrium non esse extinctum, sed tum infirmatum atque adeo posse secundum se a culpis abstinere, cactus virtutum naturalium Xercere indigere tamen gratia actuali ex meritis Christi danda, ut per actus supernaturales dei, spei, timoris, dilectionis, doloris, se disponat ad recuperandam libertatem filiorum Dei, excutiendo compedes proprias servorum peccati indigere pariter gratia habituali, qua formaliter a peccati servitute eximatur quoad reatum culpἴe,in poenae aeternae , ut libertati filiorum Dei
IX. Ubi notandum, in thesi fieri solum mentionem de gratia Christi, praescindendo ab actuali, habituali , eo quod ab Auctore nulla alia videtur agnosci gratia , praeter illam , que habetur per fidem , chalitatem; quin tamen gratia ista, dum habitualiter perseverat , inhς- reat anime , sed solum habeatur ista perseverantia per justitiam Christi nobis imputatam per unionem charitatis, qua illi unimur , ut fatetur in thesibus sequentibus 36. 37. Qua in re ab ipsius Ian seni mente videtur uesnellus recedere, negando gratiam habitualem intrinsecam nisi forte in iis thesibus solum fgnificare velit , quod gratia Adam fuerit in ejus persona, quatenus
illa pendebat quoad usum a liberorius arbitrio gratia vero Christiana recipiatur in persona Christi , quatenus neque quoad receptionem, neque quoad usum pendet a nostro arbitrios
55쪽
etrio, sed tantum pendet a volunta. te Christi, mei. Uterque tamen sensus est erroneus Docent quippe Catholici omnes ex Trid. sess6. cap. v. gratiam habitualem esse nobis in-nmentem, ac nobis in justificatione infundi simul cum supernaturalibus
habitibus fidei, spei, charitatis;
gratiam vero actualem supernaturalem requiri , ut possit homo se disponere ad justificationemri quod etiam docet rident sess. 6. cap. 6 dicens e typonuntur autem ad ipsam justitiam, dum excitari disina gratia , adjuti, fidem ex audii concipientes libere moventur in Deum c. Sicut etiam requiritur gratia actualis per Christum in justificatis, ut ex determinatione arbitrii exerceant opera salutaria unde idem Trid seg 6. cap. I 6. habet : brasius Iesus tanquam caput
in membra i tanquam iii in palmites, in ipsos justificatos jugiter irtvtem inis sitit quae istus bona eorum opera semper antecedit S ccmitatur, subjequia
tur e situ qua nullo pacto Deo grata, o meritoria esse possunt. Ex his autem omnibus sequitur, sine gratia sanctificante fieri posse,&de facto fieri actus etiam supernaturales, puta fidei, spei,in dilecti ni disponentes ad justificationem. Sequitur pariter, quod sine gratia efficaci poni etiam possit ipse actus perfectissimus charitatis quando cilicet ille praecipitur , unde datur gratia sufficiens ad illum ponendum, voluntas huic grati resistit tunc
enim datur vires ad ponendum hunc actum prςceptum quidem circumscripta gratia efficaci quatenus
ex renitentia voluntatis oritur, ut ea
gratia sufficiens sit pure sussiciens, non emcax, ut mox in thelibus proxime sequentibus explicabitur.
ANA CEPHALAEOS ISAAersus besiis L
SEcunda thesis, dum docet Iesu
Christi gratiam esse cujusvis boni principium essicax, nihilque fieri posse absque hujusmodi gratia ess-
caci luculentissime pariter in eosdem scopulos impingit docet siquidem divinis vocationibus renuentem non peccare, atque adeo puniri, ac
exprobrari non posse; omodo enim peccat, si destitutus gratia em- caci libero arbitrio caret, ita ut nihil omnino boni facere possit Certe homo in foveam lapsus non surgendo non est reus, ii aliter surgere non possit , nisi actu extrahatur ope aliena sic pariter peccator invitatus ad contritionem , non peccatillam omittendo, quoties destituitur grati essicaci qua actu conteratur,1 verum est , quod sine hac gratia que principium evicax sit contritionis ea nullatenus poni potest nec infidelis invitatus ad fidcm amplexandam peccat , si illam non amplectatur quippe qui destituitur gratia eLficaci, sine qua fidem amplexari non test . Utraque itaque primarum i-arum thesium diserte docet, peccatori, qui vi gratiae essicacis actu non resipiscit, denegari gratiam susscientem, qua resurgere possit, inua ad resurrectionem se disponat , ut proinde non peccet , si non resipiscat. Utraque pariter docet, infideli, qui vocatus ad fidem illam non amplectitur, denegari gratiam lassicientem,
qua possit ibam amplecti unde nec
peccat, si in sua insidelitate persistat: utraque exprobrationes, quae passi na
56쪽
in Scripturis a Deo fiunt peccatori, si Non convertatur , ac infideli , si non credat mysteria fidei revelata,
vult esse fatuas, ac poena peccatoribus, ac infidelibus obduratis inflictas non spectare ad rectissimam Dei justitiam , sed ad tyrannidem , ac summam impietatem. Nemo quippe
reus est, nec exprobratione, ac poena dignus, si ponere negligat, quod a se poni non potest . Praeterquam- quod praeceptum Dei indicens peccatori poenitentiam, infideli ample-xom fidei comminando poenam renuentibus , esset pcaeceptum pariter fatuum, ac Dco indignum, sive gratiam efficacem illis conferret , sive non esset quidcm indignum Deo, si conferret gratiam essicacem, quia sub illa peccator infidelis carerent libertate ad obtemperandum, cum non possit gratia emcax frustrari effectu lito Indisnt etiam Deo esset, si gratiam efficacem non cono ferret, quia sine illa obtemperare non possent ut propterea Augustin. lib. de fide contra Manichaeos cap. OZ. dixerit: ces non clamet, stultum essedare praecepta et , cui Iliberam non est, quia praecipitur facere is iniquum esse eum damnare , cui non fuit potestas jusssa compicret Denique utraque thesis Iansen irat docendo, praecepta, quae peccatoribus, ac infidelibus imponuntur, circumscripta grati essicaci, qua actu obtemperent, esse impossibilia, ac deesse illis fratiam sufficientem, qua possibilia fiant. Ubi etiam ad percipiendam hujus Auctoris mentem, ac scopum , quo collineat, adverto, istarum thesum plurimas , ac plerasque aliis , atque aliis verborum ambagibus ejectare,nc expungere gratiam pure lassicientc in natura lapsa, quam Iansenius
Quem elli didascalus lib. . de Gratia Christi cap . vocavit Monstrosam, qua nihil monstrosus, quia scilicet unquam ab initio lapsus humaniusque ad diem Iudicii ullum in humana
voluntate sectum babest , aut habitura
est . Propterea solum admittitur ad naturam lapsam sublevandam gratia Christi medicinalis emcac, invincibilis, irresistibilis, omnipotens, Cui ostendemus in thesi decima qua Deus operatur in corde id quod praecipit ac donat, quod petit a nobis; perinde quas gratia aliud non sit,
quam voluntas omnipotentis Dei jubentis,' facientis quod jubet , ut habet undecim istarum thesium Quare obtrudendo passim enorm m-mum hunc errorem , Dei bonitati, ac Christi meritis valde injuriosum, ita Que ellus Iansen irat, ut omnes simul quinque proscriptas haereses Ian seni in eo non obscure delitescentes in medium adducat. Nequit enim cohaerere, quod solum detur gratia isthae essica in natura lapsa, nullatenus vero gratia pure sussiciens, quin simul verissimae sint theses omnes Iansentanae, quas falsas in haereticas esse Innocentius X declaravit. Quod sic paucis ostendes. Si peccator, cui praecipitur contritio, ac infidelis, cui praecipitur , quod fidem amplectatur , reatum contraherent non obtemperando, imul deesset illis gratia sussiciens , velum esset, quod iis praeciperetur aliquid impossibile cum non possit naturae viribus poni contritio supernaturalis praecepta disponens ad justificationcm sicut nec fides simul verum esset, quod deficeret iis gratia, qua praecepta isthaec possibilia fiant , ita ut poni possit id quod praecipitur juxta primam Ian senii thesim . Rursus, Ἀ- dem Digitia ' Coos
57쪽
dem peccator gratia essicaci instrua. tur,in contritionem praeceptam pinnat, quin possit talis gratiae effectum impedire, nec illi resistere, ita scilicet ut ea ipsa ob resilientiam praestitam non si essicax, nec cum contritione conjungatur, sed remaneat purὰ lassiciens, atque adeo sejuncta a contritione praeceptao sequeretur, quod nunquam homo in statu naturae lapsae gratiae interiori resisteret, nec gratia esset talis, cui posset, luntas humana resistere, vel obtemperare, juxta secundam,&quartam Ian senii thesim Praeterea si peccator sub gratia illa , quae de facto est eLMax, non esset liber ad omittendam contritionem praeceptam aut si non esset liber ad ponendam contritionem sub carentia gratiae essicacis ex defectu gratiae sumcientis, eis queretur , quod contritio sub gratiaessicaci esset meritoria , omissio contritionis sub carentia cujuscunque gratiae esset demeritoria citra libertatem a necessitate per meram libertatem a coactione juxta tertiam Iansenti thesin. Denique si ob Christi merita solum daretur peccatori, qui de facto conteritur , necnon aliis omnibus bene operantibus gratiaessica , cui resistere non possent; contra vero peccatori omittenti conis tritionem praeceptam, aliisque male operantibus nulla omnino daretur gratia interior sussiciens, sequeretur Christum non esse mortuum , nec sanguinem sudisse pro omnibus Gmnino hominibus juxta quintam Ian-
senii thesim : quomodo enim dici poterit, quod Christi mors oblata sum rit pro iis, quibus nullatenus ea prodest a quippe nulla iis ob merita Christi gratia consertur , qua possint salutariter operarii Ecce tibi quom
do negando passim Quesnellus in
plurimis istarum thesium gratiam sufficientem, omnes simul quinque Ian- senii theses haereseos nota inustas in medium adducit, ac lethiseram hanc luem incautis propinat.
Tu ipse non das , quod praecipis. Ita uesineth HAR.
I. Mutilem docet esse suesnelias L Gratiam Susicientem , Mam Uenius Oeat Monstrosam is an- seniani Perniciosam. I. Praeceptum esset indignum Deo praecipiente , si non posset impleri.
III. Gratiam Suffciemem dari peccaIoribus , ne praeceptum iolent , ostendunt Scripturae . U. Et quidem etiam in natura lapsi. U. Constat id etiam ex piarabolataneae. VI. Necnon ex Tria dentino S Augustino VII. Ac pluriami Neologicis ratiocinationibus. II. Gratia Uiciens est ingens beneficium, quod ex peccatoris socordia redditur inutile, ct damnosum . IX. Explicatur , in quonam sensu bonum fuisset Iudae, si natus non fuisset. . Gratia pure susciens duo in-Iυit, alterum Ualis de utile, quod a Deo misericorditer cox- fertur alterum noxium , quod est unice ex cuja voluntatis. XI. obduratis non datur in poenam gratia sinciens , sed solum denegatur in poenam gratia uberio , aut escari, cuam Oeteroquin esseni accepturi. XII. Explicatre gratia Cp Diqiligo b Corale
58쪽
rificacitar. XIII. Et cuia importet Pra destinatio. I. . Alvinus, Lutherus gratiam sufficientem prout condistinctam ab essicaci negarunt dari in natura lapsa Ian senius in prima eκ suis
proscriptis Thesibus negavit justis
conferri gratiam relate ad observantiam nonnullorum praeceptorum, dicens , Aliqua Dei praecepta iam bus
justis e sunt impossibilia deest quo ite
illis gratia, qua possibilia fiant. Eatenus
autem negavit gratiam istam conserri, quia si conserretur , cum ea de heret esse efficax ex suis principiis omnino erroneis, quatenus, ut habet in secunda Thesi Interiori gratiae in statu naturae lapsae nunquam resistituo nullum unquam praeceptum Iusti transgrederentur , atque adeo nunquam peccarent perinde quasi non
possis justis dari gratia per Christum,
qua valeant praeceptum implere, non tamen impleant. Quinimmo usque
adeo negat ansenius dari gratiam ullam condistinctam ab essicaci ut gratiam pure sussicientem lib. 3 de Gratia Christi cap. 3 appellet omstrofam , quatenus Nunquam ab initio lapsus humani, usque ad diem judicii ullum in Hemana suntate efferum tabuit, aut habitura est Propterea indignum reputat, quod ex meritis Christipullulet monstros isthaec gratia pure sussiciens , cui voluntas reIuctetur. Nonnulli e schola ista Iansentana ulterius progressi sunt ad dicendum gratiam istam pure lassicientem non
solum esse monstrosam , verum etiam esse perniciosam; Istorumque suit thesis illa sexta ab Alex. VIII prinfligata . Gratia sntficiens statui nostro.
M tam utilis , allam peraiciosa est , sic in proinae,crito possimus perere , gra-
ii sufficienti libora nos Domixe. In sole tamen caecutit, qui non videt ense ingens beneficium , quod nobis e gratiam pure lassicientem , oiara culpa inefficacem, consertur ex Christi meritis . Ex iis autem , quae
adversus thesim illam passim a Theologis congeruntur, liquido constat
etiam error praesentis thesis , quae mitioribus verbis , ac mira calliditate doctrinam Iansentanam animis imperitorum ingerit , dum observantiam praeceptorum unice a Deo X-pectandam esse contendit. II. Verum quamvis id pietatem sapere videatur; cum negari non p0D sit collationem gratiae emcacis, qua ponatur a nobis observantia praeceptorum, esse donum indebitum divinae munificentiae nihilominus Ian-
senianus error sub splendido verborum hujus thesis pallio iterum occultatur Etenim si verum est , quod in vanum Deus praecipiat, quando non instruit hominem gratia essicaci, qua det illi quod ipse praecipit, con-1equens est, ut inobedientes divinis mandatis, quibus Deus non dat id, quod praecipit, frustra nee omnino instruantur gratia sussicienti ad obediendum unde posset cum Iansenio gratia ista appellari omnino inutilis, atque adeo monstrosia . Quinimmo
ab hoc Iansieni discipulo non solum
frustranea dicitur esse gratia sussiciens, quoties peccatores praecepta divina transgrediuntur; sed diciture
iam frustraneum ipsum praeceptum ut propterea in hac thesi in speciem pia , impie divinis ipsis praeceptis iIIudatur : In dubium enim revocari non potest, quod praeceptum sit inane, ac fatuum, si impleri non possit ut proinde indignum Deo esset praeceptum , quod fieret aut lapidi,
59쪽
ut ratiocinetur , aut homini gratia gratis data patrandi miracula destituto, quod miracula patret. Quare
cum citra blasphemiam dici non possit, quod inane, ac fatuum sit divinum praeceptum injungens V. g. peccatori contritionem , equitur aperintissime,quod peccatori omittenti contritionem praeceptam, non desit gratia sussiciens ad illam ponendam requisita , ne dicatur Deus in vanum illam praecipere. Quod diserte docuit Augustinus lib. de grat. Hi arb.
cap. 4 diceni: Homo ergo gratia Μυarur, ne fine causa voluntati ejus jubeatur.
III. Et sane quod gratia pure sufficiens de facto detur peccantibus, ut peccatu declinare possint & quod non incassum Deus praecipiat iis, quibus ex propria culpa deest gratiae efficacitas , constat non solum ex pos-1ihilitate Put innuimus praecept rum relate ad inobedientes sed etiam ex Scripturis, Conciliis, Patribus, cinnumeris rationibus, quas
passim congerunt Catholici adversus Heterodoxos . Apertissime id ostenditur ex eo , quod dicitur Isaiae s.
Et nune viri Iuda judicate inter me, vineam meam uuid est quod ultra debui facere vineae meae S non feci' An qm expectaυi ut faceret Oas, refecit
tabruscas in quibus verbis palam fit, quod gratia lassiciens sit debita
posito quod expectetur uva ex Vinea, seu bona operatio a voluntates; quod eam Deus dederit facienti labrusca, seu male operanti Sicut etiam, quod desectus uvae, seu b nae operationis evidenter non sit ascribendus divinae providentiae , sed tini voluntati peccatoris Cum Deus ipsos peccatores velit esse judices ad justificandam providentiam suam, ad condemnandam malitiam volun-
talis non producentis uvam expecta ,
IV. Neque dicant Iansentani, quod hic textus intelligendus sit dein
mine in statu naturae integrae, non
in statu naturae lapsae . Nam communiter Patres Expositores illum intelligunt de populo Israelitico Maccommodant populo Christiano, quos Deus etiam post Adae lapsum ingentibus donis tanquam vineas suas coluit, ut fructus vitae salutares reserrent , quos ab his populis&exigere, expectare fatetur. Erinroneum autem est, quod communi Patrum, Mnterpretum Xpositioni contradicit Praeterquamquod tam in statu naturae integrae, quam
in statu naturae lapsae obedientia divinis praeceptis De Auctori principaliter ascribenda est, gratiam efficacem seligenti ex speciali affectu
erga obtemperantes; unde in utro. que statu deberet gratia lassiciens esse inutilis, in vanum diceretur Deus in utroque statu praecipere, si non conserret gratiam efficacem quod tamen ansenti assectae non admittunt, contendentes, quod solum in natura integra Angelis QProtoparentibus peccantibus datum fuerit Adjutorium sine quo non, seu gratia sussiciens ad non peccandum in natura vero
lapsa ob ejus imbecillitatem dicunt requiri adjutorium quo, seu gratiam
ad bonum , quod in sequentibus thesibus fusus explodendum est. V. Confirmatur ex parabola vineae a Christo D proposita Matth.
24. Homo era Paterfamilias, quipiantavit ineam, oe sepem circumaedit ei, refodit in ea torcular reaedificaυit Iura
60쪽
sostomus Hom. q. in Matth habet: In his omnibus ibi ab eo, quodnd salutem pertiset,derelictum demonstrat.
Quod si aliquid subtraxisset eorum , quae ad productionem uvae seu bonae operationis necessaria sunt, frustrain ficte diceretur Deus illam eX-pectare quis enim, nisi fatuus, X-pectat, quod fieri nullatenus potest patqui sine viribus gratiae nullatenus prodire potest bona operatio salutaris , quam Deus dicitur expectare; ergo non desunt voluntati vires necessariae, seu gratia sufficiens ad illam ponendam. VI. Praeterea ridentinum sess. 6. an. 29. anathematizat, oui dixerit eum, qui post baptismum lapsus est, non posse per gratiam resurgere . Ubii tandum, quod Tridentinum non loquatur conditionale . videlicet, si detur gratia ad resurgendum, sed absolute, quatenus unusquisque post lapsum absoluid potest resurgere ad-rutus gratia superna atqui multi de facto non resurgunt ergo iis datur gratia sufficiens ad resurgendum quin ea reddatur efficax a bona Disperatione, quae culpabiliter a peccatore omittitur . in proscripta fuit propositio illa Bajicis dicens: Definitrui e sententii, Deum homini nihil praecepisse impossibile, falso tribuitur Ai gustino, cum sit Pelagii Contendebat ouippe Bajus lib. de peccato originali cap. I 2 Pelagium docere, quod sine auxilio indebito gratiς, tam in natura lapsa, quam in integra, posset homo totam legem servare, quia Deus non praecipit impossibilia Augustinum vero docere, quod in natura lapsa non debeantur homini vires gratiae caeteroqui necessaria ad totam legem implendam, atque adeo quod in natura lapsa obis
ligaretur homo destitutus gratIa ad impossibile, dum obligatur ad semvandam totam Iegem Temeritas ista Baji, hanc personam calumniae imponens Augustino , in ea hesi damnatu : Augustinus enim pluribus in locis ostendit, omnibus etiam inobedientibus dari gratiam sufficientem ad ponendam operationem praeceptam praesertim lib. i. in G nec cap. 3. exponens illud D. I. Iuminat omnem hominem enientem in hunc mundum , ita loquitur Illud lumen non irrationabilium animalium oculosis scis, sed pura corda eorum, qui Deo G dum S ab amore et ijibilium rerum , temporalium se ad ejus praecepta se anda convertum quod omnes homines missum, si velint quia illud tamen omnem hominem illumina venientem in hunc munia dum Lumen istud non est, nis gratia pascens corda eorum , qui credunt Deo, quod omnes praestare possunt , si velint atque adeo ex Augustino omnibus datur sive proxime, sive saltem remote auxilium sufficiens ad credendum Et in sal Ioa habet Blaspiamaru quotidie, o facit solam suum retri super bonos i malos
Meat undique ad paenitentiam, vocat beneficiis naturae , c. D. Prosper Augustini discipulus gratiam Dei
mnibus communicatam depraedicans lib. a. de Vocat. Gentium cap. s. innmersitati, inquit , bominum ita multia plex, atque ineffabilis bonitas Dei rens titit semper, cteonsulit, ut neque ulli pereuntium excusatio suppetat de abnegato sibi lumine veritatis, neque cuique si liberum de sua justitia gloriari . Idemque passim docent Patres. VII Confirmantur haec omnia rationibus Theologicis. Primo quidem, quia si homo lapsus careret auxilio iussicienti ad ponendum opus praeceptum a Diqitiae by Orale