장음표시 사용
81쪽
ra cena peccati , non vero moralis, imputabilis ad eum modum quo sinit Deus, ut aliquis post peccatum sensibus, usu rationis destituatur, aut incidat in amentiam, ita ut non
possit amplius resipisceres disputat
Suar disp. 8 de Poenit se Eri , Amicus disp. 18. de Grat secl. 4. Proinfecto magis consonum Divinae pietati ac rationi videtur, quod nulli unquam Deus post quemcumque pec-Catorum numerum deneget auxilia 1 usiicientia ad resurgendum . dicitur enim ad Tit a sui dedit semeti mis
pro Annibus, ut nos redimeret ab omni inia
iquitate. Propterea praeceptum paenitendi, ac sperandi nunquam cessat; Cesih et autem , quoties deessent auxilia su Alatentia ad poenitendum, ac spe.mdum.
ANA CEPHALAEOS ISAAeris besim IV.
Q Uarta asserens, illi possibilia eL
se Omnia , cui Deus ea facit Dibilia, adc operando in illo, in eodem luto, ac saece volutatur. Siquidem docet, peccatori tunc sisse possibilem v. gr. contritionem, quando illam Deus sua gratia essicaci in eodem operatum; ex quo fit,
Peccatorem renuentem ponere conis tritionem praeceptam non peccare,
eo quod tunc ea esset illi impossibilis quinimmo Deus insipienter operaretur precipiendo illi contritionem, quam ponere non potest . Augustinus lib. de nat. Ac grat cap. 47. hac in re ita loquitur e ut ego non intestigo quid dicam, aut ipse : Quomodo Gnim in potestate nostra est,idendi possibia uias, si in potestate nostra n est viden-Tcimi P. IV.
dine sitas Neque verum est, hane thesim solum asserere, quod possibi. lia sint, quae Deus possibilia facit, eadem operando sua gratia efficaci, quin etiam asserat , quod non sint possibilia ea , quae Deus et scaciter non operatur; unde bene cohaereret quod possit peccatori praecipi sapientillime contritio , quae possit ab illo poni, quin tamen ponatur ob desectum gratiae efficacis. Nam dum thesis dicit , ea omnia esse possibilia quae Deus facit possibilia, eadem operando sua gratia efficaci , aperte dicit , quod independenter a gratia efficaci ea non sint possibilia monenim diceret , quod Deus faciat ea possibilia per gratiam efficacem , si hac circumscripta adhuc essent possibilia aliter verbis luderet , dicendo esse possibilia , quae Deus facit possibilian ergo aperte thesis ista
docet, peccatori, cui contritio praecipitur , esse impossibilem contriti nem praeceptam , si Deus eam non reddat possibilem , per hoc quod illam operetur vi suae gratiae etficacis. Recurrit itaque , quod peccator
mittens contritionem preceptam non
peccat,in quod insipienter Deus illam praecipiat, quoties eandem non operatur efficaciter. Quo quid absurdius Perspicuum itaque est thesmhanc non discrepare a prima ex Ian- senianis proscriptis thesibus, in qua impie asseritur , liqua Dei praecepta esse impossibilia, ac deesse nobis gratiam, qua possibilia fiant quod
aperte repugnat ridentino sess. 6. cap. D. ubi habet: Nemo temeraria Ia,cta Patribus sub anathemate prolabiata oee uti debet Dei praerepta homini
82쪽
per interiorem unctionem gratiae suae, exhortationes, gratiae exteriores non insem
viunt, nisi ad illud magis obdurandum uir nel. m. s.
aegroti Metto in is Deus ex m-ere Primae Causae non eneIm denegarermitas, quibus homo non est bene usurus G. Revera nemo gratia risu ad pec
eandum , sed solum ansam ab illa ariripit ad oυam culpam patrandam VII. Sicut ueharistiae institutio est ingens beneficium , quia conferrin etiam peccato
ri, qui illam sacrilege sumit ita gratia susciens. VIII. Quod is anseriaris
dicendum in statu naturae integrae. IX. In raesenti providentia gratiae exterisiares ab isterioribus πω sejunguntur -- de si gratiae exteriores sejunctae ab imoriori gratia Daci essent perniciosae , rudem dicendum esset de gratia interiori
L. Adborrationes , ct sana eoHilia susciente . . obdurationis causa non dicuntur obesse potius , quum prodesse
si desii gratia interior, qua cor emollisis tur. II. Descendi bi error ex erroribus GIυini, Baji. Uenii, docentium voluntatem gratiis istis exterioribus posse dumtaxat resistere in natura lapsa , non tamen gratia interiori, ob insuperabilem hujus delectationem . III. Sicut anse-πiani juxta thesim sextam ab Alaxand. VIII. proscriptam docebant Gratiam inest Deus Mens gratiam conferre , sed volantas nolens illam recipere XI. Explisatur illud Apostoli Litera occidit; spiritus autem vivificat. I. ποῦ verba thesis collineant,
La ut retrahant nos a Concio nibus, exhortationibus , sanis consiliis audiendis, quae docet cadere in perniciem, si Deus sua gratia inisteriorem sufetentem esse perniciosam; ita riori essicaciter non adigat nos ad be- nune uesnellis doce de gratiis Me nyoperandum; cum enim in naturioribus ab interiori gratia si junctis IV. Verum sicut gratia sinciens interior est ingens beneficium , est duplex sit beneficium, si ea non respuatur, sed
voluntate reddatur oecareu ita gratiae exteriores sunt Dei beneficium plex ιamen est beneficium , si eis annectatur gra:ia interior escari, quae cor durum
U. Ex hoe κώ Deus praevideat nos gratiis, quas confera, se abusuros monD, quo misus eas conferat animo sine ro , ut prosim, unde sit erga nos bene-Colus semul re beneficus medicus re
pretiosum , si praemideat illis ex culpara lapsa nulla detur juxt Auctoris sententiam gratia interior pure iussiciens quam in tertia heu dixit ense supervacaneam gratia essica medicinalis detur solum electis, pro quibus dumtaxat Christus ora vit, sanguinem fudit pretiosissimum & in Syllabum electorum ascribat Deus homines pro arhitratu suo juxta illud Rom. 9 Cujus vinmiseretur is quem uis induratu idcirco sucosis verbis. quibus videtur velle, quod petamus a Deo cor camneum, auferat cor lapideum juxta locutionem Ezechielis cap. 36. in hac thesi insinuat Quesnellus etiam Diqiligo by Oml
83쪽
tam exhortationes , sana consilia Divini Verbi predicationem, aliasque exteriores gratias, quibus adb ne operandum inducimur, esse supervacaneas, immo etiam pernicio-1as etenim si nomina nostra scripta sunt in libro Vitae gratiae interiores emollientes cor insallibiliter nobis a Deo conserentur, circumscriptis istis concionibus ' consiliis, quoniam Deus, quos vult salvare per
Christum salvat insallibiliter, ut dicitur in trigesima thesi qui vero in
reproborum numero recensentur, in libro mortis ascripti, non solum exhortationibus, & gratiis exterioribus non adjuvantur, sed ingens etiam ex iis detrimentum reportant solum quippe deserviunt, ut homines obdurentur magis,' novum culpae reatum contrahant, dum citra prosectum conciones audiunt, ita monita in vacuum recipiunt.
II. Error hic originem ducit suam ab erroribus Iansenii, qui duplicem agnovit gratiam in natura lapsa,
per Christum reparata, alteram existeriorem, seu praedicationis, alteram interiorem, seu illuminationis, Dserendo, quod possit homo gratiae
dumtaxat externae praedicationis resistere, non vero suggestioni interne Spiritus Sancti, eo quod nulla detur gratia interior in natura lapsa, nisi essicax necessitans juxta errores Calvini, ac Baji, in quorum schola virus hoc hausit ore plenissi. mo, innumeris ad necem propinavit duplicem pariter idem agnovit in natura lapsa delectationem victricem, alteram mundanam ortam
ex concupiscentia, quatineluctabilite culpam trahit Alteram coele stem propriam gratiae medicinalis,quς ineluctabiliter trahit bonam opera
tionem, exclusa in utroque actu bo-no. malo libertate indit serentiae, seu a necessitate, putans ad meritum, demeritum sussicere in natura lapsa solam libertatem a coactione, ut habet in sua tertia thesi ab Innoc. X. ωAlex. VII. profligata. Hinc arbitratur, quod delectatio orta a concupiscentia, & cupiditate semper vincat delectationem, quae reperiri potest in actu honesto, nisi huic delectatio gratiae invincibilis annectatur, ideo semper altum ortum a cupiditate triumphante esse peccaminotum Si tamen unctio
gratiar interioris aegritudinem naturae corruptae sanet, delectatio ortari gratia interiori superet delectationem ortam a concupiscentia,
ctus bonus erit dignus tanta gratia idcirco erit actus persectae charitatis, ac meritorius vitae aeternae. Delectatio autem, quae sit orta a gratia mere lassicienti,' quae vinca tur a delectatione terrena concupiscentiae, rejicitur a Iansenio tanquam
indigna suo auctore Christo Redemptore; ut ostendimus in thesibus
superioribus injuria enim irrogaretur suis meritis, si adeo imbecillem gratiam nobis obtinuisset, quae superari posset a concupiscentia. Hinc lib. . de Grat. Salvatoris cap. 3I. dixit Veram Cbristi Gratiam semper agere oe peragere effectum
suum, re quae haec non facit, ab Augustis relegari ad Iegem, oe doctrinam hoc est ad gratiam exteriorem, cui dumtaxat potest voluntas contra- niti
III. Hisce Iansenti errantibus vestigiis inhaeret Auctor in hac Thesi, dum docet gratias exteriores legis, doctrinae, exhortationum,
Consiliorum, non solum esse s ,
84쪽
pervacaneas, scut esset gratia interior mere sussiciens, sed etiam deservire ad cor magis obdurandum, ad graviorem condemnationem, nisi gratia interior unctione Spiritus Sancti illud emolliat atque adeo tamquam perniciosas esse fugiendas. Quod etiam ansentani docuerunt de gratia interiori, quae solum vires haberet lassicientes ad obtinendum a voluntate libera consenis sum, non tamen Obtineret, ut dicitur in sexta thesi ab Alex. VIII. confixa, quae habet Graiias iciens
flatu nostro nox tam utilis, quam ps
Missa est, se in proiade merito possimus vetere, A gratia sufficienti bera
IU Uerum ex iisdem capitibus, ex quibus ad evidentiam ostenditur, gratiam interiorem lassicientem non modo non esse inutilem, ac perniciosam, quin potius esse ingens beneficium, quod Deus in manu nostra reponit,
ac nos pqsse de facili cum illa eternam
vita conseu vi,quamvis id non contingat ex nostra socordia evincitur pariter, gratias exteriores, miracula, exempla , conciones, consilia, non solum non esse supervacanea, ac
perniciosa , deserviendo solum ad Obdurandum, quando ab eorum ductu retrahimur a cupiditate praed minante quin potius esse multiplex , ac ingens Dei beneficium quo avertimur a lapsu in gehennam, in Insernum culpae, ipso Inferno inseriorem quamvis cestro concupiscentiae perculsi instar Lpidis surdae obturantis aures suas, non desistamus ab incepto itinere, quod ducit ad perditionem, &-onita respuamus utraque gratia tam interio , quam exterior ex intentione Dei illam benignissim con
cedentis natura sua desere ad Lluminandum cor, ad excitanis dum illud, ut ad patriam pergat per bonas operationes , a culpa
retrahatur quod si voluntas annuat,
duplex a Deo recipit beneficium,&quod possis bene operari, quod bene operetur, cum haec ipsa nostra bona operatio principalius sit Dei intendentis illam affectu speciali dum seligit auxilium essicax, ut illa ponatur; in voluntas renuat, tunc caret quidem sua culpa beneficio honae operationis, non caret tamen beneficio a Deo accepto quod possit arbitratu suo ponere perationem salutarem meritoriam vitae aeterna: Ad eum modum quos conseratur Petro gladius, ut pos-st se a Leone ingruente tueri , ille sibi mortem eo gladio consciscat, gratias debet donanti gladium, mortem vero debet sibi juxta illudoseae 13 Perditio rua Israel; tantun mia in me auxiliam tuum.
v. opponitur primo, non esse beneficium , sed maleficium collati ne boni nocituri ut medicus det aegroto potionem valde preti
iam, qua mors acceleretur meus autem praevidet gratias istas sive interiores , ve exteriores esse nocituras, si in vacuum recipiantur nec alius ex earum collatione ructus reportatur , quam nova culpa , major obduratio ergo non merentur nomen gratiarum qua de causa Ianianius censet gratiam interi rem mer sufficientem nullatenux conserri a Deo intendente bonuiri
creaturae gratiis vero exterioribus Λuctor hujus Thes censet ab Ltinendum , quoties cor non emollitur gratia efficaci non secus ac abstinendum ab ipsis Sacramentis , si
85쪽
ea non digne, sed sacrilege suman quod sit minus,quinimmo ahquatenustur. Quamvis enim institutio Sacra magis est benencus erga illos, quam mentorum de se sit ingens benefi- esset, independenter ab ea praetcicium , hominibus a Christo colla entia iisdem gratias elargiretur Si tum , ut per ea , tanquam per in ut enim est magis beneficus, caeteris strumenta sua passionis nobis gra paribus, dum dona sua conser initia is gratiae augmentum conse micis, quorum malitia animus re-ratur nihilominus quando susce trahitur, quam dum confert amicis,ptioni Sacramenti sacrilegium annectitur quamvis ob culpam ipsius- me suscipientis, proculdubio retrahendus hic est a tali sacrilega susceptaone. Quid praestantius Eucharissia, quae juxta celebre purum anagramma sonat Visuberiacis venenum tamen est indigne suscipienti . Unde Ecclesia canit: et ira est malis , ita bonis. Et in naturalibus bene cecinit Vates Sulmontinus Igne quia milius psi quis tamen Vere tecta Comparat. --daces instruit ille manus
Confirmatur , quia Pharaoni tot exhortationes, minae, miracula solum deserviebant ad magis illum obdurandum in tuerunt illi in perniciem: Pariter Apostolatus cessit Iudae in majorem condemnationem, ut proinde de illo dixerit Dom. nus: Bonum erat illi, si aius non fuhy. h mo illaci quare licet gratiae exteriores
de se sint dona Dei; at si nullus ex iis fructus reseratur, ut de facto accidit , quando deest unctio gratiae
interioris emollientis cor, deserviunt ad obdurandum, ad perditionem. Respondeo,inconcussiim esse,quod gratiae tam interiores, quam exteriores conserantur nobis a Deo animo
sincero, ut prosint nobis, quod si culpa nostra iis abutamur , non sit erga quos est propensus ita magis est aliquo pacto ueneficus dum iis confert beneficia, quos praevidet ire inimicos , riplissimis suis donis pugnaturos adversus Benefactorem, quam si ingratitudinem istam non
praevideret, incente praescientiam boniis
tale,ut loquitur Chrysostomus.Quamvis non idem accidat in Medico largiente potionem pretiosam abusuro; tenetur quippe Medicus impedire damnum proximi; non tenetur tamen
Deus impedire culpas , perditio
nem creaturarum ex munere primae
causae, ut alias diximus , eo quod non posset aliter condere creaturam
liberam,in erga illam ostendere sua
VI. Hinc fit primo, gratias a Deo collatas deservire secundum se in bonum nostrum in ad istud obtinendum conferri, quamvis voluntas non solum nolit iis uti in bonum, sed potius contemnendo Benefactorem ansam inde arripiat, ut novam ingratitud ni culpam patret,in sic magis obduretur; ubi advertendum neminem posse gratiis ipsis re vera uti ad peccandum ad eum scilicet modum, quo potest quis igne . uti ad combustionem culpabiliter Om aificativam siquidem gratia culpandus Deus , sed nostrum libe solum innuit in operationes salutarum arbitrium , quod vertit antido res, . . in peccaminosas, ignis ve- tum in venenum . Ex hoc autem , o tam ad utilem, quam ad culpa- quod Deus praevideat peccatores gra biliter noxiam combustionem exerittiis suis esse abusuros , non fit indes vires suas.
86쪽
VII. Fit secundo Sacrament rum institutionem etiam relate ad ea indigne suscipientes esse beneficam,in iis conferri , ut inde tanquam ex sontibus Salvatoris aquam cum gaudio hauriant , nempe gratiam Sacramentalem ac praesertim Eucharistiae institutionem , in qua, ut habet Tridentinum sess. 3. cap. a. Sanator noster di vitias diυini sui m-ga os amoris velut effudit , memoriam
faciens misabilium suinum. Quod autem sacrilege ab aliquibus sumatur, non fit quominus etiam relate ad illos Christus D suerit valdὰ immo magis beneficus , si caetera sint paria quatenus ut habetur Eccles 29. -- Disabitur, repotabit iuratos, oe ad haec
VIII. Fit tertio hoc idem a Ian-
senianis dicendum in statu natura integrae, in quo non negant Angelis , Protoparentibus peccantibus datum suisse a Deo Adjutorium, sine quo non, seu gratiam interiorem sus-ficientem Immo nec defuit daemonibus gratia exterior, nempe Nemplum Angelorum ' Archangeli Michaelis adhortatio ς Sicut autem ratiae istae non dicuntur in eo statueservisse solum ad obdurandum, sed
deservisse ex intentione largientis ad inducendos actus salutares, quamvis ex illorum culpa frustrata suerit intentio largitoris ita in statu naturae lapsastia IX. Ubi adverte gratias exter res in statu elevationis naturae ad finem supernaturalem visionis Dei, exlegeirmentis providentiar, ut docet
Ripalda, nunquam ejungi gratiis
interioribus quoties enim datur op-Dortunitas eliciendi actuna naturalem honestum, praesto est gratia interior supernaturalis , cum qua voluntas eliciat actum supernaturalem , si inhoneste herandum se determinetuatque adeo si verum esset, quod gratiar externae solum deservirent ad magis obdurandum, quoties non datur
gratia efficax idem dicendum esset de gratia sufficienti interna , atquCadeo ambae deberent dici perniciosae:
quod quantum a veritate abhorreat, nemo est, qui videat. X. Ad confirmationem recurrit eadem responsio . Cor Pharaonis sua culpa obduratum est, desin eo dumtaxat sensu obdurari potuit a Deo in quo consonum est Divinae Bonitati,in Iustitiae aliquando corda hominum obdurare, es excaecare, Pro ut explicavimus in thesi superiore; Sic etiam cor Iudae sua culpa obduratum est , nec potest negari beneficium praestantissimum fuisse illi collatum per vocationem ad Apostolatum, o per tot signa divini amoris; praesertim quando Christus Dominus 1acram illi Synarim porrexit, quamvis praevideret , quod indignὸ eam esset sumpturus, taut post buccella iri ingressurus in eum esset Satanas, ut dicitur Io. Si solum haec omnia deservissent ad magis obdurandum,
non praestitisset ea Christus in signum
amoris in benevolentiae, sed contulisset in poenam,in odium, quod nemo dixerit. In eo tantum sensu bonum fuisset Iudae , si natus non fuisset, in quantum praestat non esse , quam esse cum ingentibus Dei donis, & simul cum culpa Si Deus creasset Iudam, cinnumeris gratiis. cumulasset intendendo pariter ejus culpam , profecto non esset beneficus, sed maleficus erga illum,in hujusmois intentio obitreneret divinae bonitati erat conserendo illi ingentia dona, non ut obduretur, sed ut
87쪽
unam occupet ex duodecim Apost
lorum sedibus in Patria, fuit illi valde munificus , Iudas Deo valde
ingratus obdurationem reportans exculpa arbitrii, non ex donis Dei luxinta doctrinam Angelici in I. dist. 4o. u. . ar. 2. ubi loquens de causa ob. durationis habet . Dicum Sancti communiter, Dionasius, Augustiuus Ansetimus , quod causa , quare se non habet iratiam , est, quia noluit accipere , non quia res suis dares; quia Iumen suum
omnibus offert, quod tamen non ab omniabus recipitur. Mare cor non obduratur adhortationibus, &aliis exterio. ribus gratiis per hoc, quod Deus it. Iud non emolliat unctione suae interioris gratiae, sed per hoc, quod liberum arbitrium renuat gratiae cooperari ut proinde obduratio huic dumtaxat imputabilis sit, nullatenus Deo. Propterea Christus D. Matth. II improperavit Iudaeis eorum duritiem, quod praedicationi ab ipsemet factae,in tot signis munitar cor suum obduraverint, dicens: Viri Nismitae surgent in Pudicio cum generatione ista
e condemnabunt eam , quia poenitentiam egerunt in praedicatione Ionae is ecce
plusquam Ionas bis . Regina Austrisum get in Iudicio cum generatione ista is
condemnabit eam , quia erit asinibus terarae audire sapientiam Salomonisu secuplusquam Salomon hic.
XI. Opponitur deinde auctoritas Apostoli,4 Augustini dicentium ob esse potius , quam prodesse gratias
exteriores docirinae in exhortationum, si desit gratia interior sua doctrinam excipiamus, & legi obtem-Peremus . . ad Cor. . dicitur Lite. ra occidit, spiritus autem tacificat, nomine lite hic intelligitur ex Augustino lex, doctrina, quae sunt gratiae exteriores , sed obdurationem ,
mortem afferunt sine gratia efficaci vivificante Augustinus de spir. lit cap. 4 haec habet : Doctrina
quippe illi, qua mandatum accipimus continemer, recteque mendi , litera essoccidens , nisi ausi s ritus υλ eos; atque adeo obest potius, quam Pr stri quod docuit idem S. Doctor epist ior dicens: Agnoscamus gratiam quae facit prodesse doctrinam quae omita si desit, idemus obesse doctrinam.
laudatis locis velle revincere Pelagianos contendentes, nullum aliud adjutorium provisum esse a Deo ad opera salutaria , quam legem, tam
ctrinam externam ex quo delira. mento, si verum haberet, rite inferis
retur, quod doctrina ,- lex obessent potius , quam prodessent odquod probandum adducitur textus laudatus Apostoli dicentis Misera o ridit, spiritus autem irascat si enim solum daretur lex doctrina e terior obligans nos ad operationes salutares meritorias vitae aeternae ,
deesset nobis gratia supernaturalis , qua possemus adjuvari ad illas p nendas, profecto talis lex, doctrina obesset,in occideret quandoquidem redderet nos inevitabiliter reos gehennae eo quod nullatenus
eam Iegem sine adjutorio gratiae implere possimus: Quod si doctrinae enteriori , seu literae annectatur gratia interior sufficiens ad ponendas operationes salutares praeceptas, tunc a tali spiritu vivificamur , non per hoc quod necessario eas ponamus, sed per hoc quod reddimur potentes ad eas libere ponendas: Quare auctoritas Apostoli,4 Augustini intorruetur contra duersarios contenis entes nullam dari gratiam sufficientem interiorem , O gratias exterio
88쪽
res obesse nobIs, si desit gratia em-ca interior . Etenim si litera Occideret, hoc est si lex, gratiae exteriores denudata a gratia interiori suificient , qua vires dentur ad legem implendam , redderent nos gehennae reos, occiderent citra cet Augustinus adversus errores Pelagii, sequitur quod nunquam detur nobis gratia exterior sine interiolidante nobis sufficientiam ad operatione, salutares praeceptas. Quod autem gratia isthaec interior mere suLMiens exteriori superaddita non sit nobis perniciosa, etiamsi non sit efficax, sed potius sit ingens Dei beneficium , quamvis non adeo praestans, sicut esset gratia efficax , abunde constat ex iis, quae congeluntur adversus sextam Thes ab Alex. III. confixam, in qua id assereba
ANA CEPHALAEOS IS viversius o sim V.
Quinta docens exhortationes,ingratias exteriores sejunctas ab interiori grati essicaci qua de saeto cor emolliatur, deservire solum ad obdurandum , atque adeo esse perniciosas , non videtur esse absia milis thesi illi Iansentanorum que sexta est inter proscriptas ab lex. VIII. in qua dicitur Gratia sum- ciens esse perniciosa, adeo ut possit quilibet petere A gratia susscienti libera nos Domine Ar sicut ingens beneficium est gratia lassiciens, qua vires dantur homini ad salutariter operandum , quamvis ipse ex sua socordia iis culpabiliter non utaturi, ita pariter exhortationes ' aliae
exteriores gratiar, quibus homo e terius o citatur ad bene operandum, sunt pariter Dei beneficium , praesertim quia cum illis regulariter conjungitur etiam internum Dei auriislium; ideoque non deserviunt ullatenus ad obdurandum , sed per se ordinantur ad emolliendum corpe catoris quamvis hic illis contra nitatur, ac sua culpa obduretur, ut proinde delit gratia interior cffcax, qua cor actu molliatur . Ea quippe gratia Sca non deest , ex eo quia Deus velit illam denegare, ita ut Deo asci ibi possit cordis obduis ratio, sed ea potius decit, quia voluntas humana intcrior giatiae, ac vocationi, qua simul cum exhortationibus, roborum exempli , flagellis a Deo inflictis , alitio externis giatiis excitatur ad resim . nindum , ac salutariter operandum , o
sistit culpabiliter, ac reluctatur Ad eum modum , quo ingens Dei beneficium est, quod nobis natu iae ΑU-ctor consert, dum simul dat potentiam visivam, lumen , quod exterius objecta illuminet, quamvis homo oculos claudat, nihil aspiciat; nemo dixerit , quod tentia visiva, ac lumen exterius conis serantur huic ad obcaecationem , sed conseruntur, ut ad arbitrium iis possis uti ad videndum : quod si actu non videat claudendo palpebras, per summam injuriam ascriberetur id Auctori naturae in hoc valde benefico, per hoc praecis quod conserat potentiam proximam ad videndum; quamvis non conserat ipsam visio. nem , non quia non vult ad illam concurrere , sed quia homo libere renuit potentiam illam proximam in actum secundum reducere. Propterea Angelicus dist. o. quaest. 4.
89쪽
artic. . loquens de causa obdurationis habet : Dicunt Sancti communia ter, Dionsius, Augustiηus, Ulmus,
quia causa , in hic non babeat gratiam, est, quia nolui accipere , mn quia Deus nolui dare . Hinc illuc eae 3 Per
disi tua Israel, in me tanIummodo auxilium uum.
Discrimen inter edus Judaicum, chrillianum est, quod in illo Deus exigit fugam peccati,in implementum legis a peccatore, relinquendo illum in sua impotentiaci in isto vero Deus peccatori dat, quod iubet, illum sua gratia purificando in in m. o. T. in edit. Iσ93., I 9. WN O HS I S.
I. Erroneum est , quod in bae besi supponitur iidelicet defuisse Iudaeis a-tiam suscientem ad legem implendam
erroneum pariter , quod in ea asseritur,
nempe Fidelibus nonnisi gratiam efficacem conferri eaque non adjuυari e catores, sed solum Arificari. II. Quid absurdius , quiam quod Deus reliquerit udaeos cum impotentia sua ad se andam egem, quam implere Gnebantur λ II Etiam reIate ac m
daeos militant argumema omnia, quae m
ibolici coacer m ad ostendendam gr iii fuscientis necessiIntem. IV. Sise deliramento fingi nequit, quia Deus clementissimus oblige sub reinu paea racrae ad impossbile. U. Commentia
tium est, quod Pu aeos solum ad feliciatatem emporalem is non etiam ad meranam Deus ordinaris . VI. Non deerat
Iudaeis gratia susciens ad legem implemdam , quamυis non pauci ad legis ob
serυantiam ducerendit Iimare mundano,
S cum affectu ad culpam : Fidelibus tumen, qui non ducuntur spiritu se itutis, sed siritu filiorum Dei, uberior gratia confertW qua Iegem implere possint. UILIudaeisolson ignorabant masteria που Παstamenii, non ver auxilia supernaturalia , quibus indigebant is itamυis ιν ignorassent, non inde fieret, quod iis earuissent VIII. Status eteris Tectame 1 praesigurabat solum uesteria brisianorum propria , non ero auxilia supera naturalia utrique flatu communia . IX.
Discrimen inter udaeo , Gentiles in eo duntaxat erat, quod illi erum Deum colerent dii ero Idola, o Daemones a Uirisque tamen gratia sulficiens ad sa-
X. Fucofa hujusce bes verba tricia
I. Γ Normiter claudicat utroque
ut etiam duae aliae , quae proximi sequuntur tum in eo quod falso supponit , videlicet in veteri lege Iudas defuisse gratiam sussicientem; tum in eo , quod deinde deducit, ac alsserit , videlicet Christitidelibus non aliam conferri gratiam per Christum , praeter esticacem , qua Deus peccatori dat, quod jubet, cquidem non adjuvando, ut Cath lici docent, sed puriticando illum gratia sua, prout Auctor exprimit in vigesima, tribus aliis thelibus proxime sequentibus. II. attinet ad primum , quid absurdius dici, aut fingi poterit, ouam quod Deus sumis clemens, α μDisilia πιν Orale
90쪽
ga Iudaeos valde propensus relique storum, hoc est illorum, qui justiari populum illum in sua impoten ficati fuissent ex fide parentum, aut tia ad peccati sugam is ad legis per circumcisionem . Ex quo fit
implementum Quid iniquius con quod omnes Iudaei, paucis exceptis, tra Dei tum bonitatem, tum etiam qui ad novum est; mentur pertine-justitiam excogitari potest' Quidve bant, suissent massa jam tunc verer accommodatius ad horrorem in damnata, & populus non Electus cutiendum erga Que ellianam do sed reprobus Quod tamen apertis-ctrinam cui tamen non pauci sine Scripturis omnibus adversatur, tanquam piae ,- immerito confi in quibus Deus tam honorifice, tam-Σae, O verentur astipulario quam que amanter loquitur de populo il- asserere quod Iudaei ex vi sui sta io , quem vocat filium tuum , tus a lege obligarentur,is tamen quidem primogenitum Falso pari- viribus essent universim destituti ad te in Scriptura diceretur populus legem implendam quod sane tam ille saepe generaliter ad Deum toto aperte dis nat naturali rationi nec corde conversus fuisse. demtura non innumeris tum Scripturae testi irrita, ac inania fuissent suffragia amoniis, tum Conciliorum, ac prae Iuda Machabato indicta pro salute sertim ridentini definitionibus. Si desunctorum in praesto quae tamen emelliana haec thes cum pri in Scriptura commendantur a Maoma ex quinque confixis ansenti the xa. ubi dicitur Santi ergo,i- sibus conseratur , illa prosecto lon Iubris est cogitatio pro defunctis exorare, ge deterior quam isthaec Iansenius ut a peccatis sonantur. enim ibi loquitur indefinit decim III. Sed audiat nus Iansentanos sic potentia ad aliqua solum praecepta paralogizantes , ut evincant Iudaeis servanda ; Queinellus vero genera pariter,in Christificistibus deesse gralem impotentiam statuit relate ad iam susscientem ad legem servan- Iudaeos, ex vi status illius sub vete dam . Si Iudaeis inquiunt, nulla dari foedere seu testamento, atque ad la sui gratia interio , neque suffico impotentiam , tum respectu o ciens, neque ei scac, sed lota grammum praeceptorum, tum etiam res tia exterior legis, doctrinae, quam
pectu omnium populi illius, sive ju implere non poterant ex desectu graui essent, sive peccatores. Praeterea tiae auxiliantis , eodem prorsus pa-Iansenius cum ea impotentia prosta cto dici potest quod Christifideli. tu praesenti annectit potentiam quan bus in Lege Euangelica detur quidam remotam servandi praecepta , dem propter Christi merita gratia me nempe sub conditione, quod dare dicinalis efficax, dest tamen iisdem tu gratia , quae per ipsum frequen peccantibus gratia interior mere sustissime, immo satis communiter so ficiens : Sicut enim Iudaei poterantiam justis consertur in praesenti sta Iudaica lege ligari, quamvis deesset tu At in statu veteris foederis hu- illis gratia conserens potestat radiusmodi remota , in conditionata illam servandam . ita Christifideles potenua non habebatur c eo quod possunt Christit praeceptis obliga-itatus ille communiter esset status ei, etiam quando carent gratia per servituus , nec etiam respecta a Christum euicaci quamvis denudatis