장음표시 사용
71쪽
In υ-- praecipi, nisi detur. 43
Septimo fit perspicuum , quare dabiliter serυiatur, tribue quaesumus ηο Augustinus quaerens eodem lauda bis, ut ad promissiones tuas me ostento Ioco, cur Deus uni ita suadeat, ione curramus. Et in una ex oratio-
ut persuadeat, non vero alterii non nibus Sabbati Sancti habet: Da ηο- aliter respondeat, quam, O ahitudo bis, re velle S posse , quae praeci s. dicitiarum i Numquid iniquitas apud Quamvis enim in nostra potestate Deum Et in Epist. io s. ad Sixtum sit ipsum velle, quia tamen exspe- habet: Cur illum potitiis, quis, illum ciali dono auxilii praevi efficacis
libereri, aut non liberet, scrutetur quipotest judiciorum ejus tam magnum profundum tamen caveat praecipitium. Et
nim cum sit Dominus, divitias suas juxta inscrutabilia sua consilia elargitur, cui maluerit citra uniuscujusque injuriam: propterea nemo debet ab eo quaerere, quare Paulum converterit sua gratia efficaci, Iudae vero non contulerit gratiam, qua ad poenitentiam converteretur,
sed bliam contulerit illi gratiam ad id praestandum sufficientem y non enim aliter quaesito huic fiet satis, quam dicendo, Dominus est potuit ergo specialem misericordiam
erga Paulum exercere, quin teneretur eandem specialem misericor-
fit, quod de facto velimus , idcirco a Deo omnipotenti, ac misericordi hujusmodi auxilium hamiliter postulamus. Hinc jt Ioelis a dicitur:
Convertimini ad Dominum Deum eis
strum, ut etiam Ps. 84 dicitur: Converte nos Deus falataris noster ; quia scilicet converso nostra , quamvis libere a nobis ponatur, Dei tamen est donum, dum conseri auxilium sub quo illa ponatur
Non fit satis disticillime illiquestioni, quomodo quando Deus prae- definit aliquam bonam operationem, ad illam obtinendam confert auxilium praevisum efficax, in frustrabilitas divinae voluntatis cohaereat cum
libertate actus praedefiniti ' Usque-diam exercere erga Iudam cui pa adeo difficile est id explicare, ut Auriter satis superque fuit misericors, ac beneficus vocando illum vi graria sufficientis ad resipiscentiam Hinc Apostolus Rom. 9. habet:
homo , Iu quis es, qui respondeas Deo pNon babet potestatem figulus uti, ex eadem massa facere aliud asci honorem, taliud er in contumeliam poctavo constat, quare saepe Ecgust. lib. 2. de Peccat merit. cap. I 8. dixerit: sitierentem ebementer angustat, ne sic gratiam defendamus, ut liberum a bitrium auferre ideamur rursum, ne liberum si efferamus arbitrium , ut verba impietate ingratigratiae Dei judicemur.
Et Cajet in cap . Epist ad Rom.
dixit: Scio erum ero non esse contrarium , sed nescio bae jungere , sicut neclesia postulet a Deo, ut nobis con scio Usterium Trinitatis . Dicimus a. ferat non solum posse bene operari, sed etiam ipsam bonam operationem, agnoscendo, quod utrumque sit Dei donum, ut in oratione Dominicae duodecimae post Pentecoste ubi dicit Omnipotens sempiterne Deus, de cujus munere venit,
tu tibi a Fidelibus uis digne, o lav-men, quod , cum impossibile sit falsificari Praescientiam divinam de actibus nostris liberis conditionale futuris , eo ipso ac Deus praevidet, quod
si conseratur auxilium Α, voluntas consentiret, praedefinitio talis consensus est in frustrabilis, simul consensus est liber Sicuti quia impossibile
72쪽
hil est salsificari scIentiam divinam de actibus liberis absolute futuris,
revelatio consequens ad hanc scientiam, V. g. de negatione Divi Petri, aut de peccato Antichristi, falsificari non poterat,in tamen libera fuit negatio Divi Petri in liberum erit Peccatum Antichristi non enim ex
ea revelatione contrahitur necessitas ulla antecedens , sed solum consequens, quae non officit libertati actus.
Ex quo fit, quod gratia emax dici possit invictist ma insuperabilis, indeclinabilis,omnipotentissima, quamvis verum sit , quod libere vosuntas Cum illa operetur , possitque gratiae interiori resisteres Stat enim, quod operatio salutaris praevisa sub auxilio effficaci ponatur infallibiliter,
simu I possit omitti non secus ac peccatum Antichristi praevisum, ac revelatum a Deo insallibiliter ponetur, c tamen poterit non poni. Fit etiam, quod homo possit resistere gratiae, ramulverum sit, quod habet August. lib. de correp. 4rat cap. 14. videlicet, quod Deo volemi sal lum facere nullum possit arbitriam reses re quandoquidem si Deus vult efficaciter emcacia simpliciter dicta falvari hominem per collationem auxilii essicacis, impossibile est, quini natur operatio salutaris meritoria salutis aeternae , quamvis possit voluntas huic auxilio dissentire.
Decimo enodatur illa alia gravissima dissicultas , Num scilicet possint duo, eadem omnino gratia in sub iisdem circumstantiis affecti , alter consentire, alter vero dissentires Ex una parte videtur, quod non quia dissentiens solum habet gratiam suf-
scientem, qua consentire possit; contra vero consentiens duplex habet a
Deo beneficium,in quod possit con-
sentires, In quo convenli cum dii:
sentiente, & quod actu consentiat,
in quo ab illo disconvenit unde non est eadem gratia in utroque praesem tim quia ipse actualis consensus est quaedam gratia , quae uni Deo tribuenda eit ex August. lib. de Grat. lib. arb. cap. . ubi habet in is
postoliis Paulus esticacissima voeatione conis verteretur , Gratia Dei erat sola . Ex
altera parte videtur, quod possint sub eadem gratia duo diversimode se haberes, ita ut unus consentia , alter
dissentiat; tum quia hoc spectat ad
conceptum libertatis tum etiam quia
aliter indigna suisset Christo D exprobratio illa facta Iudaeis, quod Icilicet si in Tyro, Sidone factae suissent eaedem virtutes, poenitentiam egissent; siquidem possent Iudaei respondere, quod Tyrii, & Sidonii pe
nitentiam agerent, quia duplex illis gratia conserretur, altera qua possent
converti, altera qua conVerterentur
at i s solum gratia data fuit, uua possent converti minc August. lib. de Praedest cap. s. docet, quod licet Nabuchodonosor,in Pharao amisbo essent homines , ambo Reges ambo captivum populum possidentes, ambo flagellis moniti, atque adeo ambo militer ad poenitentiam vocati ille solum ingemuit, hic vero libero contra misericordissimam
Quaestionis tamen hujus facilis est solutio, si ingratia efficaci distinguatur entitas gratia a connexione illa
infallibili, quam habet cum consensu , ex hoc quod Deus praeparet illam in sua Praescientia in ordine ad illum inducendum: Quo praesupposito dicendum, quod possit eadem entitative gratia esse in duobus, quorum alter consentiat, alter dissentiat; tinDiqitia ' Coral
73쪽
i tali casu illa specialis Dei dilectio,
ac speciale beneficium, quod praeeligatur auxilium praevisum essicax in ordine ad inducendum in fallibiliter consensum liberum, non coninfertur dissentienti, sed consertur soli consentienti; . ideo hic dicitur duplicem habere gratiam , ille vero unam tantum . Ex quo non sequitur, quod possent Iudaei excusari, quod non egerint poenitentiam,
quam Tyrii , , Sidonii egissent,
quia nihil illis defuit , quod neces-1arium esset , ut possent converti, si voluissent cum specialis illa dilectio , ac praeelectio auxilii efficacis, unice Deo arbitraria, non requiratur, ut possit consensus poni, quamvis nunquam sine illa consensus ponatur Sicut e. g. non requiritur scientia Dei ab aeterno de bona operatione Antichristi , ad hoc ut possit hic bene operari, non
Peccare , nunquam tamen bene o. Peratur , quin praefuerit ab aeterno
talis scientia . Sicut enim scientia iit pertinet ad persectionem divini intellectus qui logice piaesupponit nostram liberam operationem, non evertit ejus libcrtatem, quamvis tempore illam antecedat : ita praedefinitio illa nostrae bona operationis commendat benignissima Dei Voluntatem; quia pariter consequitur logice nostram liberam operationem inuatenus ideo datur pre scientia ab aeterno de nostra libera Operatione sub tali auxilio, ac pre- finitio illius, quia voluntas sub eo auxilio libere consentiret non viceversa ideo contentiret, quia datur illa praescientia , ac praefinitio
rion evertit ejus libertatem, quamvis physicein ab aeterno illam antecedat. Ex hoc autem quod prae-
eleetio auxilii efficacis sit uni Deo
arbitraria , idcirco Augustinus con . versionem Apostoli vi gratiar ascripsit quamvis revera non sine libe- .ra cooperatione Voluntati converso facta fuerit. Potest itaque sub eadem ntitative gratia Titius consentire majus dissentire idem Titius sub eadem gratia potest hodie consentire, cras dissentire aliter non diceretur liber. Quinimmo potest Titius sub gratia remissa conis: sentire, majus dissentire sub gratia magis intensa - ideo Matth.
I 1. dicitur . Viri iniυitae surgent hi judicio cum generatione ista , condemnabunt eam ; quia scilicet Iudaei mari joribus auxiliis vocati, quam ini-Vitae, non egerunt poenitentiam Ni
Deus non in vanum praecipiat, quoties gratiam sufficientem confert.
luamvis non de id , quod praecipit,
e non conserat gratiam efficacem. Quae omnia in decursu aium thesum non semel recurrent praeser-.tim in decima , necnon in viges-m aquarta is vigesimaquinta in trigesima.
AbIA CEPHALAEOS ISAdversus besim III.
TErtia thesis docens in vanum a Deo praecipi quicquid praecipiat , nisi id ipsum ille conserat, quod praecipit , perfricta fronte de Deo tanquam de insipiente obloquitur quippe qui sepe praecipit v. g.
peccatori contritionem, quin tamen
illam conserat , cum peccator non conteratur unde docet, frustranea Diqiligo b Corale
74쪽
esse isthaec praecepta in ideo indi II. Retorquetur praecipuum ansenim , quae a Deo summe sapiente flarum telum, quo Gratiam Sufficientem. 1erantur : Ex Augustino enii lib. insectrama , dicendo, quod ea obdura- de nat. 4rat cap. 69. Firmissime is ci obcaecatis denegetur. III. Eam creditur , Deum justum is botrum in obduratis non deesse multipliciter constaς possibilia non potuilfepraeeipere: Cui con ex Scripturis is Patribus.s a Basilius in Regulis breviori IV. Impotentia ad bene operaηdum hus Respons s 7 dicens : Sine dubio in obduratis non estis sica, ct anIece- non praeceptiset hoc , qui bonus , o ju- dens, sed moralis , o consequens . U. Ilus est, o si faculiarem , qua hi fare Caecitas corporis semper babet Deum amremas , fuisse largitus . Quod si prae ctorem As caecitas mentis, quamvis Mater gratiam essicacem , qua pecca est poena in Iυens subtractionem to efficit contritionem, quae a Deo auxiliorum uberiorum , me caciam, ba- praecipitur, agnosceret Quesnellus in pariter Deum Auctorem , m ι Peccatore, qui culpabiliter non con me qua parte involυit Epam , seu vertitur, divinis vocationibus oblu versionem voluntatis a diυina illustrari
ctando, gratiam sufficientem, quae ne . UL. In quonam sensu intelligendum vires praebeat ad conterendum, pec est, quia Deus Cujus vult miseretur, calor tamen culpa sua illis non u- quem vult indurat. VII. I flatitur , certe non frustra Deus con ι naturae integrae nemini deerat sufficia tritionem praeciperet, excitando it entia moralis ad perseverandum in gra- Ium ad poenitentiam, nec immeri ria in flatu vero naturae aps 4.Mbid to deinde illum puniret, etiam ob tur impotentia moralis ea oritur ex cuia neglectum contritionis praeceptae: a praeteris . VIII me id sit, an Secus vero puniendus non esset post cerrum numerum peccatorum denege- Etenim ex doctrina Angelici q. 24. ur peccatori etiam potentia prisica adde veritate : Nemo debet puniri, vel bene operandum . . praemiari in eo, quod non est in ejus p
aestare facere , is non facere. nTiam thes isthaec vaste via a rus propina , perinde quasi
PROPOSI TIO a sensias sit , ouod omnem nostram
potestatem ad bene operandum, nec in his non ipsam bonam operationem Deotia Domine Omnia possibilia aeceptam referre teneamurri quod sint ei, cui omnia possibilia nemo sanae mentis in dubium Glacis , eadem operando iri vocare potest . Thesis tamen tum ill Ουμ ων ti juxta proprium verborum sensum,
evitione L s. aliis thesibus expressam, contendit, quod omnis, & sola potestas ad a.
a Ni P S I x. hus honestos si in nobis a Deo
conserente potestatem, simul Herum in hae thoi Gratia Sin perante in nobis tales actus per gra- A. ciens de medio is uae a Luesses tiam Christi essicacem, omnipoten- ... tem invincibilema ut proinde
75쪽
a terum in hac thesi idem error re- cudatur, ac in superiori, dum Nnatur possibilitas orta vi gratiae sufficientis , qua Deus faciat quidem nobis possibilem nostram bonam
perationem, illam tamen non operetur in nobis. Quid enim sonat illud , omnia esse posmbilia nobis, quae fiunt a Deo possibilia, dum illa in nobis operatur, quam dicere,
non esse nobis possibilem alia mi
nam operationem ab ea , quae per
gratiam efficacem ponitu Deo, non quidem cooperante nobiscum, sed operante illam in nobis Sicuti enim, si quis diceret, Omnia sunt in hoc Mundo, quae Deus fecit esse in hocmundo, nisi vellet vetabis ludere, ioculdubio denotare inistenderet, quod nihil sit in hoc undo, quod a Deo non sit Ita dum dicitur, omnia sunt possibilia, quae Deus facit possibilia, eadem operando , denotatur , nihil esse possibile homini, quod non faciat Deus possibile, illud operando in eodemi
mine, atque adeo non esse posshi. Iem homini bonam operationem, quam non faciat Deus possibilem, eam operando in illo vi gratiae Diicacis . Hoc autem usqueade abhorret a Catholica veritate, ut ce
tum omnino sit, esse possibilem pe
cantibus bonam operationem, quamvis Deus non faciat illam possibilem, operando eamdem in illis, eo quod solum illis conserat gratiam sussicientem , non vero efficacem Quod si conferret efficacem , non
Operaretur Deus bonam operationem
in illis sine concursu A determinatione voluntatis, atque adeo cum eorum voluntate Deus cooperaretur. Priecipuum tamen intentum hujus
thesis ut etiam praecedentis est de
medio tollere gratiam susscientem. qua sublata , nemo posset rationabiliter timere a Divinis exprobrationibus4 Quomodo enim exprobrari posset ingratitudoin culpa iis, qui peccant ob defectum auxilii ad declinandas culpas , d ad bene operandum requisiti δII. Quare iterum ad conterendam
innumera tela submini lirentur a Scripturis, Conciliis, Patribus ac Theologis ostendentibus passim necessitatem gratiae sufficientis in iis qui peccant, ut possit illis peccatum imputari , eo dumtaxat hic utor, quod deservit ad enervandum praecipuum Aaversariorum argumentum, quod Catholicis objectant ductum ex obduratione in obcaecatione Iudaeo- Tum, quibus videtur desulisse gratia sufficiens, dc potestas antecedens necessaria ad conversionem ς quod multis ansentani conantur ostendere,
ut dicemus in thesi sexta,' septima. Interim sc arguo. obduratis, i hcaecatis daturauis
lium sufficiens ad conversionem, itaui possibilis sit horum conversio, qui ha a Deo possibilis per hoc quod illam in iisdem operetur ergo in natura lapsa denegari non potest auxilium sufficiens, quod simul
non sit efficax Revincitur antecedens ex adhortationibus, repr&ensionibus, comminationibus, quae passim in Sacris literis fiunt obduratis. ut convertantur quae supponunt potestatem antecedentem, oc sufficientem ad avertendum se a peccatis,
convertendum se ad Deum nisi velimus dicere eas esse delusorias fatuas. EZech. 33. Comenisvini avus eseris pessimis. Prov. χ' cui com
76쪽
ilaus ei supervenis interitus: Eccl. 3. Cor durum habebit ni in notisimo. Sed expressius id sub oculos ponitur ab Apostolo ad Rom. 2. ubi obduratis objicit contemptum donorum,in divitiarum gratiae sibi a Deo concessae , dicens . An diruitias bonis. iis ejus,
' patientia, o longani Iatis contemnisζignoras , quod benignitas Dei ad poenirentiam re adduci, Tu autem secundum
duritiam tuam , ct imparnitens cor tuum
ibesaurietas tibi iram . Quod autem Α-postolus nomine divitiarum bonitatis Dei intelligat abundantiam, nedum sufficientiam gratiarum , constat ex epist ad Ephes i. ubi dicitur:
In quo babe is remissionem peccatorvmserendo divisias gratiae ejus , quae supera abundavit in nobis in cap. 2 Ut ostendere abi ndantes dicitias gratiae suae in
bonitote. Et sane nisi Deus obduratis abundantiam, non solam susscientiam gratiarum concederet , non
posset Apostolus illis bonitatem, longanimitatem in divitem Dei misericordiam improperare immerito iis diceret , quod thesaurirent sibi iram Dei ob contemptum longa nimitatis, bonitatis divinae si iis etiam sufficientia , nedum excessiis gratiae ad poenitentiam requisitae deesset . inc Augustinus in s. Io 2. exponendo verba illa , Longanisvis, et 1 ltim misericors is conferendo
illa cum hoc Apostoli textu, dicit:
matur qi otidie, o suem situm oriri facit
super bonos re malosci vocat undique ad panitentiam ς vocat bcneficiis creaturae; vocat impertiendo tempus vivendi ocat per lectorem vocat per intimam cogisa-ι iovem vocat per flagellum comeditonis et Ocnt per misericordiam consolationis, lon-
ganimis , et muliae misericordiae. Sed οἶ- scrvi, e longitudine misericordiae Dei abutendo tu tibi besaurietes, ut ait Apostolus, iram in die irae . Ecce superabundantiam gratiarum , quas Deus laringitur obdurat in qui tamen divitias istas divinae bonitatis, patientiae in
longanimitatis contemnentes , nec resormidantes thesaurum irae, quam Apostolus comminatur penitentiam negligunt Itaque gratiarum abundantia a Deo replentur, quas tamen
propria culpa reddunt inefficaces. III. Confirmatur, quia ex sacris etiam literis constat, in libera obduratorum potestate positum esse. ne obdurentur ut proinde dici non possit, quod careant gratia hujusmodi potestatem conferente, quae dicitur auxilium sufficiens. s. 4.
Hodie si ocem ejus audieritis , nolite obdurare corda vestrae a Paralip. o. Nolite indurare cervices vestras , sicut Patres estri tradite manus Domino: Deuter. o. Ne obduretis amplius.
Basilius in Ps. 4. laudatum insinuat, quod intendimus, dicendo:
intendit mentis liberum arbitrium e non
enim dixis , ne obdurescise , sed nolite obdurare orda,esra edocens, ipsos esse Arctaectos bHus duri cordis. Pluribus etiarin Scriptura locis ostenditur,in providentia divina erga obduratos non destituens illos auxiliis suis, ut ad cor redeant; simul potestas eorum libera ad poenitendum Ierem . . Tu autem forni
cata es cum amatoribus multis, tamen
revertere ad me, dicit Dominus, et Ggo Ucipiam te . Similiter ut obdurationem exprobret, addit Frons --
retricis facta est tibi, noluisti erubescere. Et ut suam providentiam ostendat, & ejus libertatem, allicit illam Deus suo invitatu dicens: Ergo saltem a- Diqitiae by Orale
77쪽
unodo Loca me, Pater meus, dux Iraginitatis meae tu es . Cum enim obduratis sit quidem potentia physica, ut vi gratiae sulficientis emolliantur adest tamen etiam impossibilitas moralis ; idcirco hortatur Deus, ut precibus a se Patre clementissimo obtineant auxilium uisberrimum , quo impossibilitas illa moralis expugnetur, & citra difficultatem durities cordis emolliatur. Confirmatur herius , quia ipse Christus . o. . ostendens non defuisse Iudaes obduratis lumen sufficiens ad credendum, dixit: Si esssetis caeci, non baberetis peccaIum nunc autem dicisis, quia vidimus , peccmum ergo uirit manet. Ecce quomodo
ex ipsius Chrim testimonio peccatum non contrahitur ab eo, qui caret sufficientia ad non peccandumsatque adeo peccantibus datur semper gratia sussciens, cui si consentirent , non peccarent si non consentiant, non possunt, nisi propita voluntati culpam ascribere, non vero defectui sumcientiar, aut caecitat , aut ignorantiae invincibili quod etiam Christus D innuit Io. is dicens: Si non rei 1sem,is Iocuius non iribem, peccatum non baberenI; nunc amem excusaιionem non baben de
peccarosu. Et Patres passim idem docent August. li de Praedest. Grat. cap. 4. Geme, inquit, quicumque indurarus es in quod non possint causari defectum sufficientiae , subdit: Nec ii, qui indurati, atque damnatisum,
excusationem culpae ex hoe babere credant, quod nullam qua con ruerentur, sint L
sericordiam assecuti Pariter D. Prosperlib. 2. de vocat Gentium cap. 3. , cum expressisset beneficia omnibus communia divinae misericordiae, ait: sh ae beneficia licet obduratis ibi remeis Tom M P. IV.
dii S emendationis attulerint probane tamen aversionem eorum non minae fuisse constitutionis, sed propria voluntatis. Chrysostomus etiam loquens de Pharaone Rom. 6 cap. 7 ascribit ejus obstinationem propriae voluntati, non desectu auxilii Quoties enim Deus illum monuiti quoties minatus est' quoties flagellavis quot miracula patravit ad emolliendum cor illius ne que enim , inquit Sanctus Doctor Deus quicquam non fecit, quod ad illius correctionem eo creet; neque ipse Pbarao quicquam omisit, quoa ad suam peritionem faceret Prosecto si nihil Deus misit, quod conserret ad correctionem Pharaonis obdurati, negari non poterit, quod habuerit auxilium sufficiens, ut corrigeretur propterea unica sua perditionis causa fuit propria voluntas; ideo rite concludit Chrysostomus: Quod autem sal
tu non est, totum per suam oluntatem
stetit . in Exodi io exprobravit Dominus Pharaonis pervicaciam diis cens illi: Usquequis non ississeermibi equibus verbis dilucide denotatur quod quamvis cor ejus esset obduratum, adhuc in manu suae voluntatis erat se subjicere Deo, ac ejus imperata facere IU Opponunt Iansentani primo, quod obdurati consentire non possint, ergo deficit illis auxilium sufficiens.
Antecedens videtur constare ex verbis Io. Ιχ. ubi de Iudaeis obduratis dicitur Non poterant credere. Et similiter Io. 8 dicitur uuare Ioquelam meam non cognoscisis cluia non potestis audire sermonem meum cc ibidem sua
ego vado, vos non potestis,enire.
Respondeo tamen in his textibus exprimi impotentiam moralem ,
consequentem, non vero impotentiam physicam,' antecedentem.
78쪽
quod enim est moraliter impossibiles, Idem Augustinus tr. 4 . in Io vena
ita ut non possit poni citra magnam illa laudata capitis 8. Non potestis amdissicultatem, dici solet ablolute in dire sermonem meum, Addit; δεῖ non possibile, ut docet D Th. . p. 36. poteram, quia corrigi reedendo nolebant. ar. i. ad a. & quod est impossibile Denique locum laudatum Io. 8 suo consequenter, seu ex suppositione, ego vado, vos non potesis venista, sic exisquod voluntas sit libere ad unam par ponit Cyrillus lib. s. in Io. cap. 2.tem determinata, dici pariter olet Cum ighur me nunc sequi renuisis ad iam absolute impossibile; in utroque tutis laborem, non poteritis me etiam se hoc sensu Iulei non poterant crede qui ad praemium non ob negatam benere tum scilicet quia ob duritiem cor agendi saeuhatem sed ob propriam animidis non sine magna dissicultate pote- estri malignitatem , iam salutis amplerant se deteminare ad credendum dii recusantem Ubi expresse notatur, unde moralem impotentiam patie ouod non sit iis denegata bene agen-bantur; tum etiam quia determi di facultas, seu gratia sufficiens, ut naticiam δε fixi ad non credendum, in sensu composito hujus determinationis fieri non poterat, quod crederent quae est solum impotentia consequens compossibilis cum libertate ad utramque partem contradictionis, non vero antecedens eversiva libertatis indifferentiae. o. a. dicitur: proinde impotentia non sit antecedens, sed consequens , non physica , sed moralis . Passim enim ipsa repugnantia voluntatis ad aliquid agendum vocari solet impotentia ruod advertit NaZianZenuior Rr 36.icens , suarta significatione , hoc seri
non posse dici in , a quo nostra voluntas Propterea non porerant credere, quia te abhorret cujusmodi est illud: Non porum dixit Isaias, excaecavis oculos eorum, erat illis signa facere propter incredulia et indura utor eorum, ut non ideam ocu tatem eorum; ct illud: Non potest mundus Iis, re non intelligis eoiae, vomer non odisse vos re quomodo potestis bona tantur, re sanem eos. Quae verba sc ex Ioqui, cum His mali suo enim pacto ponit Sanctus Augustinus u recre liquid horum impossibile est, is quod vo-dere non poterant, si a me quaeras , cis Iunias repugnet e respondeo, quia nolebant: non poterant V opponunt secundo , quod si credere, non quia homines mutari in me obduratio, & obcaecatio sit ob cullius non possum; sed quamdiu talia D pam antecedentem , est immediate piunt , non possunt credere. His obdu homini involuntaria ergo saltem in rantur, bis obcaecantur , quia negando tali casu deest obduratis gratia sussi-
divinum adjutorium, non adjuvamur.
hi adverte Augustinum dumtaxat velle, quod non adjuventur a Deo auxilio efficaci, non vero auxilio sum- cienti aliter non dixisset, quod possent in melius mutari,' crederes, si lu- cm, quam prae oculis habebant, vo- ciens ad bene operandum, quamvis ad penitentiam obligentur . Quare
potest a Deo praecipi aliquid , quod est impossibile impotentia consequente ad culpam praeteritam . Antecedens gnificatur ab Augustino, qui lib. I. contra Iulianum diabet
lebant admitterea sed quia renue dem qis caecitas , si peccati poena o esbant, erant caeci, non quidem caeci se , si de Dei judicio non veniret, ontate impossibilitatis, sed voluntatis egeremus ilhureniar oculi coram ,
79쪽
aeideant suis ροπὰ olens caecus est cyde , cum velis cmo caecus esse corpore λEt lib. a. contra Advers. leg. cap.8. docet, illuminationem caeci, acobcaecationem a divina voluntate pendere, conserendo illuminationem tanquam beneficium, obcaecati
nem tanquam supplicium. Illa, inquit , qui secuiaum Apostolicam sententiam, cujus vult misererin oe quem vult obdurat, proculdubio quem vult illuminat, o quem uis exciecat. Respondeo tam caecitatem corporis, quam cordis, si importet privationem potestatis antecedentis , sufficientis ad videndum, a Deo auctore pendere , qui sicut consert, ita aufert videndi potestatem Et hujusmodi caecitas mentis est physica,
pura poena, quam humana natura per peccatum originale contraxisset , nisi ex meritis Christi Redemptoris fuisset reparata . t a citas mentis moralis, quae partim est pcna, partim culpa , importat impotentiam videndi consequentem ,
culpabilem & uua parte est pς-
na, habet Deum auctorem, qua parte est culpa pendet unice a libero arbitrio & ideo Basilius in f 49.
hujus excaecationis vocat hominem Architectum, Cyrillus Auctorempraeiacipuum. Ea enim partim complectitur subtractionem auxiliorum intenissorum in efficacium in haec saere pena peccati,in immediater Deo est a partim complectitur aversionem voluntatis a divina illuminatione susscienti, quae per talem aversionem redditur inefficax, in
hoc est culpabilis ,- soli arbitrio imputabilis . Quod docuit Augustinus lib. s. contra Iulianum dicens: Caecitas cordis, quam solum remoυer Lluminator Deus , et peccatum es , quo
in Deum non creditur, αρση peccam quo cor superbum digna animadυersone
punit remum Doctor dicit, quod solus Deus illuminator removeat hac caecitatem , ostendit , quod a solo Deo expectari debeant illustrationes intensae, efficaces, quibus illa removeatur dum vero docet esse petacatum, ostendit eam non excludere sufficientiam gratiae illustrantis, vi cujus possit obcaecatus illustrationi consentire aliter non consentiis endo non peccaret demum dicendo, quod littana peccati, ostendit desectum illustrationis intensa , efficacis consequi ad culpas praeteritas in poenam quamvis enim non semper sit poena desectus illustrati nis efficacis, sed saepe oriatur a divina voluntate, quae ratione suae Providentiae non tenetur omnibus gratias dumtaxat efficaces conserres; at desectus illustrationis intensae, quae
aliquando requiritur ad superandam citra dissicultatem , sine morali impossibilitate vim concupiscentiae, semper est poena peccati praeteriti,
cum nunquam Deus sinat creaturas
rationales esse cum unpossibilitate morali ad consequendum ultimum finemo nisi ipsae sibi in eam conjiciantur, demerendo auxilia uberiora. VI. Quando autem dicitur Rom. q. quod Deus cujus vult miseretim, Squem via indurat scut etiam quando dicitur Isaia 6. Excaeca cor populi hujus, ct aures ejus aggrava, ct oculos ejus claude , ne forte videat oculis suis, S auribus suis audias is eorde suo intelligat , ct comeriaIur, Janem eum,
non est sermo de obdurationes, caecitate physica , quae pendet a solo Deo , sed de morali , quae involvit
subtractioncm auxiliorum essicacium. ac etiam intensorum in poenam culis a P
80쪽
Parum praeteritarum in simul libe de adjutorio requisito, non ad beneram aversonem voluntatis ab illu operandum, sed ad perseverandum it ratione sum cienti ad bene operan quod quidem dcbuit in statu inn dum esto saepe Deus alicujus mise centiae Angelis,' Protoparentibus
reatur, talium induret, aut aequa innocentibus dari, ita tamen ut delibus meritis, ac demeritis praeceden facili pollient heiae operari, in gratibus in utroque , aut nullis praece tia perseverare si enim Deus inn dentibus meritis in eo , cujus mise centi conserret auxilium adeo remisiretur,&nonnullis praecedentibus de sum, ut citra magnam dissicultatem meritis in eo, quem indurat ut do non posset bene operari, tunc impos-cuit August. lib. de bono persev cap. sibilitas ista moralis ad perseveran-II dicens: δευestigabilis ergo est mise dum libueretur Deo, quatenus dericordia, qua cujus Hi miseretur , ut negaret vires moraliter sussicientes adlis ejus praecedentibus meritis is inue ponendam perseverantiam Sicuti iistigabilis ritas, qua quem υul obdurat quis pauperi indigenti cibo, ne Per- ejus quidem praecedentibus meritis , sed eat, olfferat cibum, quem non Ot- cum eo μμ miseretur plerumque comma est accipere sine magna dissicultate m s. diceretur illum occidere non secus VII opponunt ultimo speciosam ac si cibum omnino denegaret, uX- auctoritatem Augustini dicentis de ta illud . Non prei dii, occidisti Secus correct & Grai cap. a. Si hoc adbis vero si offerat cibum facile parabilem, rorium et Angito, ei homini, cum pri sed ille sua culpa ponat se in eo sta-mum a ti sunt, defuisset, νοnim nox tu , in quo impossibile moraliter est, Ialis naturafarita erat, sine diυino ad ut eo possit vesci . Quare in natura jutorio posset mamre, ,ellet , non, hipsi, in qua per peccatum Origina-ιique sua culpa cecidisset. Adjutorium e concupiscentia est Israenis, homo qμippe demssci, sive quo manere m pos sua culpa patitur impotentiam, sent. Nunc autem, quibus deest tale ad ratem ad bene operandum ' ad Iuroriam jam pana peccati est e quibus perseverandum cum auxiliis ordina-aMIc- Iur , seca/ndum gratiam datur, iis gratiae; adeo naturae lapsa non non secundum desistim . Quibus verbis debetur auxilium sussiciens, quo de innuitur, quod in statu naturae inte facili possit perseverare , ficu de
grae Angelo homini datum fue batur Angelis , homini in staturit doutorium sine quo non , seu innocentiae solum itaque aliquibus auxilium sussciens, quippe fidesuis hoc datur ex Divina Misericordia, set, sine illo manere non possent; ob merita Redemptoris onmibus In natura vero lapsa deest aliquibus tamen datur physica sufficientia ad in poenam peccati,in quibus datur non peccandum alioquin Deo cul- non datur ut debitum , sed gratis , a tribueretur , non vero peccantia ex meritis Christi D. quare Vi bus. detur aperte colligi, quod auxilium VIII. Utrum autem Deus aliquilassiciens dest peccantibus in penam bus post certum numerum peccat originalis ' obstinaris in poenam rum deneget omnino auhili sufficia culparum praeteritarum entia ad resurgendum , haut istorum
Respondeo Augustinum ibi loqui obduratio sit solum physica, iu