장음표시 사용
322쪽
I X. Post recitatas Preces addueunt eum eoram Asmodaeo, dicuntque illi. Rex, & Domine, iste homo in nos incidit, quia deliquit adversus Numen aeternum violando iusiuramdum, dg spernendo mandatum parentis sui, atque ecce ista & ista ei evenerunt. Nos autem noluimus eum interficere, antequam tu de ipso decerneres, quia Divinarum litterarum studiosus est. Quae eum Rex intellexisset, Senatum suum convocat, eumque his affatur verbis. Eece vobis hontinem, qui haec, de ista patravit , & eui haee, & ista acciderunt. Ite igitur eras in suffragia, & inquirite in caussam illius. Cum enim studio Legis Divinae operam det, ideo secundum Mosaicam Legem vos eum judieare deeet.
Abeunt Senatores, totoque negotio probe examinato, capitalem adversus eum sententiam ferunt. Nimirum hoe nitebantur fundamento. Scriptum est in Lege Deuter. 26. v. I 6.
Maledictur em quisquis vilipendit patrem suum , aut matrem suam: atqui iste vili pendit utique honorem patris sui , illiusque praeeeptum; proinde maledictioni subjectus est. Caeterum maledicti cinis reum eumdem Ze mortis reum esse , constat ex illo Saulis filii Κis, qui sicuti i. Sam. i4. seriptum es filium Ionathanem perimere nitebatur , quia contrarium secerat eius, quod ipse sub maledictione prohibuerat. Recedit , istum praeterea iusiurandum suum rupisse, & seripturam de hujusmodi homine pronuneiare Dod. ΣΟ. v. 7. Non relinquet impunem Dominus eum me. Quamobrem adeunt Regem Anmodaeum , eique exponunt, quomodo reum capitis supplietum promeritum esse sentiant
ob rationes praedictas. Tum ait illis Asmodaeus. Expectate, dil sententiae promulgati nem in diem crastinum differte. Sic enim scriptum est . Et ius dicent Catus, m re piem Coerus. His versis iubetur pars laniaris in rei damnationem: pars vero in eiusdem absolutionem insinare. Se itumque est illud Sapientum Hebraeorum: moras trahite iudi caturi. Sic quoque Moses eorumdem Magister d. stulit de eo pronuneiare, qui in sabba. to stipulas eollegerat, quia ei patum liquebat. Respondent Daemones. Morem geremus monitis tuis, eum tu sis Dominus noster, dc oculi nostri te spectent. subjicit Rex. Μe- eum moretur homo iste hae nocte, ne illum perimant, antequam de sententia concis pienda liquido eonstet atque id iactum. Haud multo post interrogat Asmodeus hominem, num in Sacris litteris, & δατι rim sit exercitatus, iubetque afferri Codicem M. gis, Prophetarum, de Hagiographorum, itemque Mi 1 ordines cum Talmude, Ec in illius prosectum inquirit, deprehenditque omnium rerum apprime gnarum . Cum ista sic explorasset Asmodeus, ait homini. Nune equidem scio, te virum sapientem esse , arque omnino tibi redditus sum propitius. Ergo jusjurandum dato, edocturum te filium
323쪽
meum ea, quae tenes, atque eripiam te e manu Daemonum, quos ad te neeandum a
vi conspiraturos. Iurat igitur Regi, atque Rex postea ait homini. Veni, indicabo ti bi argumenta, quibus die crastino te defendes, cum capitalem sententiam adversus te ferent. Die nimirum illis, te esse Iudicem, Sapietatemque m gni nominis, ae proinde tς eupere ipsorum cognoscere deeretum, & examinare rationes. Tum me illi adibunt, atque ego te servabo. Postridie convenit Senatus coram Asmodaeo, aiuntque ; Non re perimus ullam caussam, quare eum absolveremus. Tum homo ille dicere. Mihi major, quam vobis, iuris est peritia, atque volo inquirere in justitiam sententiae vestrae Respondent Daemones. Κquum est, nos labi hoc concedere. Post habitam autem deliis berationem inquiunt. Nihil magis ex usu nobis est, quam ut illum coram Rege Αλω daeo sistamus. Ipse enim quotidie in Etherea Aeademia invigilat, & deinde descendit. atque in ima quoque Aeademia studiis dat operam . Itaque & Coelestis , & terrestris ruris habet notitiam. Abeunt igitur, & ex Asmodaeo quaerunt, quid illi videatur ' Ab illo autem hoc responsum aeeipiunt. Iste homo neutiquam capitis poenam meritus est. Quidquid enim secit, neque sponte, neque ex animo, neque dolo malo ab eo est factum. Verum nautae illi verbis suis ipsum pellexerunt, deceperuntque, &quae sine voluntate fiunt, Deus non attendit. Unde hoe eolligimus Ex loco Deuter. XXII. 26.αbi de puella per vim compressa legitur e Puellae autem ne facito quidquam. Atque vos ex eo quoque agnoscere potestis, rem ita se habere, quia Deus viros illos in mari sinitulit, iste autem ineolumis evasit. Haec eum Senatus percepisset, insons declaratus est.
324쪽
Post haee Asmodaeus hominem se sequi iubet; eique in aedes introducto eommittit filium suum, ut illum Saeras Litteras, &ea, quae tenebat, edoeeret, ameitque hominem summis honoribus. Exacto triennio, eallebat Asmodaei filius omnia , quibus uim gi stet illum imbuerat, & quidquid sciebat magister. Interfecto deinde tempore , desecit etvitas quaedam ab Asmodaeo. Quare eopias ad eam oppugnandam colligens , prinscit hominem universae domui suae, universisque saeuitatibus , & elaves omnium thesaurorum illi tradens imperat domestieis, ne quid citra ipsius iussa iaciant. Demonstrat itaque Asmodaeus homini omnes suas opes, ostenditque ei domum aliam , quae clave carebat, ae dieit: in gazophylaeia quaeque mea tibi introeundi jus esto , praeterquam in domum hane. Abit deinde Asmodaeus urbem expugnaturus, atque accidit quadam die, ut oeconomus ille eas fores praeteriret , per quas Asmodaeus ingredi illum prohibuerat . Quare laeum cogitat. Ecquid continere potest domus haec , quam solam prae omnibus gazophylaciis intrare vetuit Asmodaeust Accedit igitur ad lares, ibique praestolatur quoad aperirentina idque eum factiam esset videt filiam Asmodaei, insidentem throno aureo, ei rea quam strepebant puellae multae saltantes , de iocantes; ipsa autem erat pulchra aspectu, & sormosa insigniter. Ea, cum hominem eonspexisset , ait illi; aceede, & ingredere. Ergo intrat ille, & eoram ea consistit. Tum ipsa. Tu vero homo insulsissime, quare praeeeptum Asmodaei Regis patris mei violastit & quid tibi vis in gyneeaeo hoe λ Pro certo igitur noveris, tibi hac die moriendum esse. Iam enim perspectum habet pater meus, te hue intrasse, atque eeee hue properat stricto gladio ad te trucidandum. Istis auditis, prosternitur homo ad pedes virginis , eosque osculatur, &
325쪽
prono eorpore flens obtestatur eam, ut se a patre, & imminenti exitio liberet; nee e nim scortandi eausa se ingressum esse, aut eum puellis rem malam patrandi habuisse pro positum. Quae eum vidisset Asmodati filia, ait. Quia Legis Divinae peritus es , tua te nune modestia ineolumem servabit. Quamobrem exi e domo hae, & eum parens meus adventabit te obiurgans: quare tu praeceptum meum violasti, & ad filiam meam ineres sus est & interitum tibi comminabitur, dicito. Domine, non alia ex causa intravi, nisi quia filiam tuam vehementer depereo, atque ego te rogo, ut illam mihi in uxorem des. Sat stio, haee verba ipsi grata sutura, eumque me tibi concessurum . Nam ex eo tempore, quo nobiscum agere coepisti, hoc meditatus est, ut me tibi traderet ob tuam in Divinia litteris peritiam. At non erat honestum, mulierem virum provocare, nee tanto Regi eonveniebat, te sollicitare ad filiam ducendam.
x I. Istis perceptis, in pectore seeum gaudere homo e cepit, suamque secum reputans s licitatem, dum e domo egreditur, obvium habet Ain eum, tenentem manibus stri sum
326쪽
sum gladium, elamantemque. Cur tu mandatum meum neglexisti Nune quidem dies
adest, ut praemia digna omnibus tuis iactis rependam . Tum homo ille . Tuam fidem, Domine; non huc intravi, nisi ob impotentem amorem, quo erga filiam tuam exarde. seo. Obstero te, ut hane mihi uxorem des; cum multum illa eapiar. Haec ubi Asmodatus audivit, valde laetatus est, dixitque homini. Despondebo eam tibi libenter; verumtamen expecta, donee ab expeditione mea revertar. Interea potestatem nune tibi saetovisitandi domum, in qua moratur filia mea, & eum ea colludendi, amorique tuo indulgendi ex sententia. sie mox reversus in eastra Asmodaeus Urbem expugnat , & sola aequat, ae possea copias suas his verbis alloquitur. Venite mecum ad nuptias filiae, quam collocabo in matrimonium eum viro rerum humanarum , divinarumque peritissimo. Quid sit λ Tantam avium, ferarumque multitudinem ex sylvis colligunt , quae nu. merari non poterant, easque omnes in convivio apponunt. At vero Asmodaeus divitias sine modo, & mensura Genero largitur , eonfectumque est Instrumentum dotale , cui Sponsus, omnesque Proceres lubseripsere. Parat deinde Rex epulas splendidas, & magnifieas pro dignitate sua,& sub vesperam filiam suam Genero more ubivis gentium reiscepto committit, atque ambo simul in eubiculum se recipiunt. Tum Sponso ait Sponissa. Noli tecum eogitare, me Sagam esse, te vero hominem: nihil mihi deest . sed e ve rem meeum habeas, nisi id feceris ex amore. Tum ille. Ego te non secus amo, quam oculi mei pupillam, nee umquam te deseram. Ibi Sponsa ; da igitur mihi iusiurandum, se suturum. Nee mora, sancte iurat sponsus, ipsamque iurisiurandi scit mulam in scripturam redigit, obsignatque. Conscendunt postea torum genialem , suscipitque marituse eoniuge filium, quem octavo die ex praecepto Legis Monteae eireumeidit, vocatque Salomonem in Salomonis Regis memoriam, atque ita longo tempore simul vivunt.
327쪽
Aeeidit deinde aliquando, ut vir ille, praesente uxore, cum filio suo Salomone I dens suspiria duceret. Tum conjux quaerere, quare suspiraret Respondet is: suspiro ob filium meum, uxoremque meam, quos in patrio solo reliqui. Ibi mulier. Qua hie pud nos re destituetis An non satis tibi formosa sum an divitiis , vel honoribus eis
ges Indiea mihi, atque saxo, optata seras. Subjicit homo . Nulla re eareo ; verum quoties filium meum Salomonem intueor , in memoriam mihi redeunt liberi eae teri. Ait illa. An non dixeram tibi, ne me uxorem caperes , nisi amor mei alte in eorde tuo esset defixust & nune tu ingemistis ob uxorem priorem, ejusque meministi; cave, ne hoe iterum iacias. Sie maritus pollieetur, velle se ea re abstinere. Cum vero nihilominus non multo post ad sua rediret suspiria, sic eum affatur coniux. Usquequo nocitemperabis tibi, ne suspites primam tuam uxorem, liberosque eius Quia vero tanto illius desiderio tangeris, curabo, ut deducaris ad veterem coniugem, liberosque tuos; verum statue mihi tempus , quo iturus es, quoque ad nos reversurus . Ad haee ille. Faciam prout iusseris; ae iusiurandum praestans, eius formulam in litteras refert, se scriptione sua confirmat, atque uxori suae in manus tradit; quae omnia instrumenta iuramentorum custodiebat, ut pro testimonio valerent. Quid ipsa porto agiti vocat ad coenim omnes servos, & instruit convivium insgne . Postquam autem comederunt, &biberunt, ait illis. Eeee hie meus maritus expetit videre coniugem suam priorem,
ii, osque, qui degetat in eivitate Ploni Umbat. Eequis igitur vestrum eo pollet rob
328쪽
te, ut ipsum illue dedueati Ibi respondens quidam promittit , intra annos viginti se id effecturum; alius sibi decennium ad id deposcebat ; rursus alius intra annum unum se hoe praestiturum pollieetur; quidam vero postremus mensae assidens, oculo uno privatus, & gibbosus intra diem unum hominem illue portandi eonditionem offert. Tum Hera. Te mihi expeto. Verum cave illum laedas, aut ulla re offendas; sed leniter evindeserto. Nam scito, hune & Dominum tuum esse, & multum se litteris operam dando defatigasse, unde graviora perpeti nequit. Ibi Daemon et parebo tuis iussis . Mox elanculum viro suo ait mulier. Quaeso te, Domine , ne hune Daemonem irrites, eum iraeundus sit, ob eamque rem altero careat oculo. Ad haec maritus t ad iram illum nulla ratione provocabo. Denique mulier. I pede fausto; sed iurisiurandi tu mihi memor esto. Quid orditur unoculus ille, & gibbosus Daemon Imponit hominem , divaricatis eruribus, dorso suo, eumque in Urbem suam deseri, & ante eam iuxta eaput pontis sistit incolumem. XIII.
Caeterum sub aurorae ortum assumit Daemon Hominis personam, amboque urbem ingrediuntur. Ibi ineidit in hos quidam alienigena, Asmodati Genero olim amieus. It que illi ait. Tune ὁ δωνκ es, filius σοῦ δῶα, qui mari sese exposuerat, & naufragium passus est y Respondet alter, is ipse sum. Tum prior. Praeeurram, atque hoc nuncium ad uxorem tuam reseram, quae pro vidua multos iam sedet annos; quin & propinquis tuis idem narrabo. Αbit igitur, atque rem indieat. Tum omnes multum gavisi sunt, omnesque propinqui & noti eum Iaetitia obviam illi eunt, atque pereontantur de casibus, quibus expositus suerit. Caeterum ille a principio ad ealeem reeenset iis singula, quae ad praesentem usque diem suerat expertus, & quomodo Deus ipsum servasset; do mumque suam eum gibboso, sed formam humanam induto Daemone ingrediens , oscu
329쪽
latur praesentibus omnibus uxorem suam, & liberos suos, paratque epulas amieis, pro pinquis, ac familiaribus suis.
x I V. Finitis epulis, ait homo ille gibboso Daemoni , qui se ex praeeepto filiae Asmodaei
adduxerat. Quam ob caussam tu altero cculo caecus est Respondet Daemon. Seriptum est perspieue. Proverb. XXI. aa. Qui obse at Ox suum, oe linguam suam, eonfer var ab angustiis animam suam. Tu vero quare hie publice laetem meam in pallorem das An non dixere Sapientes vestri r qui uis socium furem propalam pallere facit, exora es aeterna vita sed haae nihil moratus pergebat vir ille irritare Daemonem inquiens. Die dum , quare gibbum habes Contra Damon: Vere tibi reninnis illud μα- vers. XXVI. II. γ in canis redit ad vomitum sitim, ita 'fidus iteras Misistam suam. Nihilominus indieabo tibi veritatem. Quaesivisti ex me, quare sim unoculust seias, id in . de provenisse, quia nimis irae indulgeo. Hine, eum aliquando cum socio eontenderem, persedit is mihi cultello oculum, meque exeaeeavit. Quod autem interrogasti , quare gibbosus sim eius rei eaussam ogo dicere nequeo sed abi, & transige eum fictore meo. Tum homo. Quaeso te, condona meam mihi proterviam. Respondet Daemon: numquam tibi eondonabo istam, qua me a meisti, eontumeliam . Post haec imperat homo. domestieis sitis, ut Daemoni aliquid ad eomedendum, bibendumque praebeant. Contra Daemon. Numquam adducar, ut ex rebus tuis quidquam comedam, vel bibam. Caeterum iube modo, ut Preces, quas post assumptum eibum recitare mos est , dicantur,& tune ibo, revertatque in locum meum.
330쪽
Post peractas Preees ait Damon. Quid nune vis, ut Herae meae, uxori tuae renun- elem Ibi homo. Vade, & die illi, me numquam ad eam reversurum . Neque enim ipsa est uxor mea, neque ego ejus maritus. subiicit Daemon. Ne tu haee loquaris, &noli violare iurisiurandi religionem. At vero homor Non euro, inquit, ullum , quod juravi, sacramentum, adductaque veteri conjuge, hane coram illo ostulatur , & amplexatur, dicens. En veram meam uxorem. Nam ipsa mulier est , & ego vir; tua autem Hera saga nata est. Quapropter die illi, me nullo umquam tempore rediturum. Cum tenacem propositi vidisset Daemon , distedit, & ad Dominam revertitur suroris plenus. Illum, ubi Domina videt, pereontatur: quid reserte te iussit Dominus meus, maritusque Respondet Daemon: tu de homine sciscitaris , qui te minime amat, sed qui te odio habet, testatusque est, numquam se ad te reversurum, eo quod non si xor ejus, & ipse non sit maritus tuus. Narrabat illi deinde omnia, quae ei cum con
iuge illius intercesserant. Ad haee Hera. Ego tibi. tuisque verbis fidem non habeo. Quae enim dixit, tantum ad te irritandum protulit, & ut bilem tibi moveret . At ego iblum novi, & eum Divini iuris adeo peritus sit, non rumpet fidem , quam iuramento mihi dedit. Expectabo usque ad tempus eonstitutum, tumque videbimus, quae evenient. XVI.