장음표시 사용
21쪽
commodioria & plane salutaria. Illi verδ mrod miremur: magna ex parte tyrones Christianismi,recens caelo delapsii .donatiui luculenti pollicitatione diuinitus auctorati, clariore insuper atque repraeserara ςternarum rerum cognitione aucti,omnia bona commodaque interitura,prae sternis bonis pessundederunt. Quare macti esse fide ad extremit, per gladios, per ignes, per omnia supplicia, quamlibet horreda atque inusitata,diuinitus iussi sunt.Enimuerb infama omni gradu coparationis excedit, quod interdu atque etiam saepenumero prae stupido intellectu & sensu emortuo, in rebus ter & quater capitalibus,&faceti si diuis placetὶ esse,& ridicula fundete no veremur: quod antiqua illam germanamque continentiam, atque innocentiam,aetatem iam ferre annosiore negamus:videlicet laquam antiquari die lex illa summa possit, de ut rogationes humanae,desuet dine obselescere, hominumque negligentia:immd vero quod sanctiorum aetatum disciplinam & ritus,ut commentitios iam & fabulares commemoramus:quod beatissimam illam securitatem rerum ultro citroque commeantium,animique tranquillitatem, quatenus& qualis in vita esse potest cuius Graeca philosephia simulachrum
tantum admirata est,esque nomen splenuidum euthymiam indiditὶ longe maxima pars hominu, imperitorum iuxta & peritorum, non modo nullo studio consectatur,sed etiam auersari odisseque videtur: denique qu)d ea quae de superis, inferis, praemiis ac poenis, prodita sunt oraculis sacrosanctis,atque etiam effata ipsius ore veritatis tanqua α absit Adrastia verbo) απολογω excipimus, ut est apud Platonem in decimo reipublicae:siquidem hominum sensus non ex verbis,non e vultuosa facie,quae saepe vanissima sunt, sed ex eoru actionibus iudicanda sunt,clariique significationibus: quippe qui diuinae maiestatis edicta & hortamenta,auribu I transmittamus stupidis & futilibus:nisi si sordidas potius ipsas habemus, & cospurcatas appulsu rerum inanium 5: fallacium e medio manantii quae rationi per diametrum veritat que oppositae sunt. Certe si ratio& intellectus principatum animi regimenque obtinerent,ut natura comparatum est,non mendosa atque integra:quid causς esset obsecro, quin improba illa dictata cupiditatis, elationis, ambitionis, monitis sapientiae praeceptisque cederent, subeunteque memoria rerum sempiternarum,cac uca ista & fluxa concederent e praecordiis
Mihi quidem mediusfidius interim h ccstimati, Platonis quidam dialogi, decenter de apposite personati, multisque in locisgrauiter& scite sentantiosi,scedam nobis inscitia exprobrare videntur, ean'
22쪽
demque capitalem. Nam quid causiς esse dicas,cur in hac nocte, ub- lustri quidem ipsa potius quaiaxillustri sed tamen face doctrinae celestis & inspiratae, luculenter nobis prςlucente,non nisii exiliter cemnere eadem illa videamur,& tanquam per nebulam intellectus addubitantis, quae philosophum illum perspexisse nocte obscurissima nouimus, ad lucernam tantum profanς philosophiae commentantem: tamcisi in summa veritatis vehementer hallucinantemὶCui dedisset ipsi quispiam, proferre impunc ut liceret quae de diuinis rebus undecunque hauserat, posteritatique prodereΘnec religiose ille utique protinus, nec ambagiose, nec accersitis ad colorem aut venia therionis, sed docentis auctoritate diuinis ipsis de rebus,aeternisque disteruisset praemiis ac suppliciis. nunc quo minus id libere ut cupiebat faceret, a populo Atheniensi erimbuto errore helleni sim metuendum esse sciebat Socratis damnatione. Ouidam aur m oti te
miliae alumni,aduerso prope dixerim numine sacris initiati philosophic ςmulatricis orisodoxi veritatis imaginem magnopere admirati esse dicuntur,ab ipso primum auctore adumbratam probabiliter de mirifice,duntaxat ut illis temporibus ac locis, quae luce ca- . ruerunt. Verum illa Platonis familia,quq post Christi prςdicatione
extitit, u utendam orthodoxiam tractandamque rogasset ab ipsius veritatis auctore uno & interprete,ut nonnulli alii fecerunt pnilosophiae quoque alumni, quid censemus eos de doctrina salutari prodituros ac scripturos fuisse,germanaque philosophia Hanc nos hodie veritatis disciplinam in paucis voluminibus,necipsis ita magnis,
consecratam habemus,literis nunquam fugientibus,caeterum arcanorum sapientiς capacis lithis,vixque enarrabilibus humanae facundiae. Quod genus phthsophi ς post percursu studia, quae dicuntur externa,atque etiam inter ipsa percurrenda,siumma mihi semper habere inuitamenta commentationis visum est ut pote in quo omnia pene sint symbolica unde sensus sublimes,arcani, mirifici,c testsque odore s ragrantes, salubri cum voluptate ducuntur,pro ingenio cuiusque, pro captuque mentium minime assectarum. Haec tute cum paulo intentius consideraris:sic Dei conssilia mirabilia, sic rerum abditarum procul a sensibus summotarum,in medium prolatione, in figuris oraculorum condita,multiplicsque ambage inuoluta endices ,ut aurum in puteis,aut venis metallorum altissimis &sinuo sissimis. His adde ad hominum disciplinam, atque ad immortalitatis aeternae ac diuinae commercium locupletandum, quod ille importator salutis&sapientiae Iesus Clarillus, diuinitate atque huma-B. iiij.
23쪽
nitate cosans ratione ineffabili, cum prouincia sua decederet ut concha & absoluta, in caelumque remigraret: comites tamen ipse suos quoquo allegauit gelium snullis enim finibuscircunscriptu imperiucaelitus acceperat) legis &ipsos euangelae promulpatores, & tanquam institores aeternae sapientiae, in caelumque tollentis homines. Qui cum multam copiosamque caelestium consiliorum scientiam oculis auribusque hausissent, Christo adhuc ipso inter homines age te tum eo sublime rapto,mox allapsu numinis spiritalis uberius multo codocefacti, & iam pleniore haustu sapientiς inebriati, interpretes quoque ipsi esse coeperunt,magistrsque veritatis. Haec porro doctrina per eorti discipulos, de deinceps per alios atque alios, prodita Christi familiς proceres,instar & ipsa iuris habet diuini. Etenim eius magna pars, ut sit militati veri est, etsit no iure scripto costat,moribus
tame recepta est aetatu sanctissimarum,senatusque consultis consit tuta &confirmata: quoru auctoritas sacrosancta semper fuit cosensu mortalium tantaxat uniuersorum. Verum enim uero in huius philosophiae studio mira admodum voluptate animus hominis afficitur,cum latebris in illis aenigmaticis,in cryptis ut ita loquar sapientiae,repositam iam olim conditamque veritate,quasi animorum im- mortalium annonam intueri coeperit.tandiu frustra quaesitam Graecae philo phiae. Omnino enim id futurum est homini philosophiae
amantissimo, qui quidem auspicato initia susceperit hominem nouatia,ex illo admirabili supplicio seruatoris enata,nobis semper memorabili ac praedicando,anim6que versando: siquidem inde solum beatae vitae pignus habemus lustrico die initialiqueacceptum,idoneum, certum, opimum. At huius sapientiae & veritatis umbra, philosophi quidam Helleni sint alumni, odorates. ne.quicquamque in
ea vessistanda cernentes oc sua oc aliorum studia esse consumpta, semersam esse veritatem perhibueriit in profundo uniuersi aut in imo adobrutam putei cuiusdam inexhausti,quod Democritus dixit:cum interim non in imo rerum illa,sed in summo naturarum omnium asseruaretur unde est oriunda. Caeterum simulachrum ipsius penes Hebraeos erat,vel apud eos potius, in tabulario clausum ne custodibus quidem ipsis nisi paucis,aperto aut perspicuo. tametsi eorum olim principes Abrahamus,Isaacus, atque eorum pueri & familia, ea olim Iaali scatentem,c puteis quidem illi quoquo foderant modo. Caeterum Christus ipse postea aquam indide vivam suo iure, iam- ue liquidam hausit 5c fudit:eaque demum aqua sedare sitim iucun
dissime,atque desiderium implere philosophiae potest, vel discendi
24쪽
studio ardentissimae.Proinde cum ea sit natura praestantium animorum,ut quemadmodu ignis sine sui alimenti usu sic illi esse nequeat sine actu sibi peculiari, ingenito & cognato, aut certe cum aetate agnato, quod eorum est pabulurru quonam tandem in pascuo potius animi ipsi, generis sui conscii de memores, pastum sibi deligerelios sunt,quam in ea commentatione mortalitatis quae ad immort itatem spectat mortalesque ipsos ad beatam vitam euehiis Nec vero eam nunc mortis commetationem dico,quam olim philosophia ut inane simulachrum amplexa est, in eaque contemplationem sua fixit,ieiunam, frustratricem, & erratica: sed elusinodi potius quς fructum no leuiter odoretur immortalitatis beatissimae, qua animi philosephi in tetio quamuis excelsi atque auidi, alitur prolixe, dc vegetatur indies. Haec est illa mirabilis, illa beata philosophia, humanitatis viciatae recocinnatrix:quae animum conditionis suae prudente cum corpore dissidere docet,a naturaque discedere corrupta δc deprauata: neque id quidem modo, sed ipsum etiam a semetipso excedentem, & verb semetipsu rei exosam, ad summi boni consectationem vcrgere totumque in eo esse,quatenus fieri potest citra solutionem corpori exitialem. Quod genus sapientiae ipsis ignotum suit philosophiae coditoribus, nominis uel pilus sandvendibilis, ac sple-didi proditoribus: luippe qui suo sapienti quem absoluere vel effingere sexcentis annis non potuerunt, omnia in sesie posita esse putarunt, ridendaque cum vaniloquentia atque impia collegerunt. Haec illa est manus Palaestinorum,quam puteos olim Hebraeorum conspurcavisse, Si tandem terra congesta solo quavisse,legimus. At Christianismi philosophia Puteis ab integro refodiendis, non mo do humum in se egerendam, sed veterem etiam humanitatem homini exuendam suscepit. novamque induenda quass vernationem. Quo fit,altero ut natali huius somo philosophiae studiosus, huma num exuperet fastigium tandemque inter superos diuosque allegatur, non hominum quidem ille decreto atque opinione,ut olim diui illi commentitii & poetici, non ut Romani Caesares, aut senatus co- sultis, aut successorum suorum sanctionibus: sed caelestis ac diuinae prouidentiae placito praerogativo. Haec est illa gratia c testis, lite benignitas Dei,quae humano generi caeli commercium o beneficiunobis gloriadum,o compressis decus manibus amplectendumὶ interuentu verbi Dei eiusdemque filii indulsit 5e largita est. Hac eadephilosophia auspice, anctiores animae rerum fluxarum contemptri ces,ut nulli dii amori pactae,ab externorumque bonorum desideriis
25쪽
intactae, Christo se dei filio despondere solitae sunt, conditori sa.
pientiae , hominumque assertori emancipio teterrimi tenebrarum tyranni, atque e seruitute sensuum corporis satellitum, qui in fide sunt illius. Ita aute se despondent tanto vindici animae,sua ut omnia doti dicant sponsalium gratia, suumque arbitrium, quod suum habent: illae maxime stametsi obnoxium in si quicquam sui habent sponsus autem vicissim semet ut ipsum, quantus eit ille cumque, vicissitudine admirabili dedat, commemoranda conditione ac praedicanda instaurativae humanitatis. Atque huiusce quidem seu philosophiae,seu vitae per theoriam agendae,parens,conditor, praeses&moderator est Iesus Christus, unigenus dei filius,ut dictum est omniumque naturarii primigenius, cui a patre omni u principio omnia sunt credita, omnia libere, summoque cum imperio commendata atque permissa. Qui cum caelo delapsus esset seruandi hominum causa,caelum etiam terrae,caelestemque naturam & immortalem, terre
nae&caducae conciliandi, atque etiam coniungendi necessitudine beatifica & sempiterna: humanitatis amictu tectus, inter hominestantisper egit caetera quidem ille omnia humaniter,caeterum inculpate de innoceter diuinitatis priuilegio quoad uniuersa vatum prς- dicta,omnia patris mandata placitaque exhausit ad unum,& peregit. A quo quidem ipso de primo & vltimo,vir sapiens idem atque
in nocens,numeris omnibus absolutus rationis rectae atque integrae, ad unguem informatus est . tum autem eius informatio nobis ad exemplum vitae prodita,literisque consecrata est fide rata subnixis, atque axiomatis instar obtinentibus consensu tot aetatum, vero
auctoritate caelitus saepiusque confirmata. Ad huiusce igitur sapientis, magistrique immortalitatis adipisicendae praecepta, monita, praescripta Aomine sapientiae cupidissimum, astagere more suos oportet, tenoremque vitae in talis assormare, quam fieri licet proxime per naturae oblaesae conditionem,qui quidem ex hominum ordine mortalitatisque coditione, ad diuos iam & immortales transcribi sese in perpetuum cupiat,id quod non minus plebeiis & officinariis, quam equitibus & palatinis licet,& patriciis ac primoribus, quanquam quid dico non minus' cum sortis tam expete lae competitores, conditionisque beatorum cupidos & ambientes, exuere & abiicere praetextam fastus ac superbiae necesse sit,pro eaque candidam induere simplicitatis & charitatis,ciuilis ac popularist affectu etiam habituque demisso esse oporteat, minoribusque submisso, no modJaequalibusὶ & vero iure suo & loco decedere plerumque, α com-
26쪽
petitoribus maiora tribuere. omnibus denique aequo animo conce-'derer & quidem haec omnia non sine captione modo, sed etiam optima fiunt conditione. Illud vero vehementer incommodum a
cidit philosephari hac uia auspicantibus, idque vitio iuris gentium
euenit, quod pene iuris naturalis vim obtinuit ante seruatoris aduentum, nec magnopere postea exoleuit. Nam cum in artibus ac disciplinis humanis,inter enunciata rata atque consessa censeantur ea quae oli-α dicuntur, id est primae & communes animi notiones, mentibus humanis suapte euidentia anticipatae:e cotrario cum philosophiae, tum vero Christianismi praecipua dictata, sensui comuni
sunt paradoxa,prudentiae eo amplius urbanae a primoribusque cultae,omnino antidoxa:cuiusmodi illa sunt apophthegmata,ex ipsius euangeli oc seruatoris doctrina oriunda,& sapientia caelesti. Amorem sui ununquenque deponere oportere: Quaerendi studium abiicere Gloriae odium suscipere, luntaxat populo se &scenae venditantis: A charitate cognationis,assinitatis,ciuilisque necessitudinis cuiuscunque abdicare se, quae quidem coniunctam causam non habeat cum praeceptis de interdictis huius philosophiae: Suar sortis neminem poenitere,etiam iudicio hominum calamitosissimae:AErunnosam conditionem commodiorem censere,e reque & salute hominis philosophi magis esse, quam rerum secundarum atque affluentium tenorem inoffensui Genio suo ac cupidini eorum nihil indulgere, quibus homo carere citra noxam valetudinis possit:Alienam vicem pro sua iniuria dolere Animico quanti bet capitali & infesto placidum & beneuolentem sese praebere: 5c vero philotesiam illi,non in epulo modo seruatoris, quod plerique ad dieculam, &defunctorie facimus sed ubicunque & cost)nter propinare, & semper optima fide, quenlibet sacris iisdem initiatum, non tantum propinquum sibi atque necessarium, sed ipsummet etiam alterum esse ducere:Nihil pro suo iure agere:Nihil suum esse dicere dc propriit,
omnia precaria existimare,omnia prosectitia & hetilia,praeter nudam voluntatem, in utraque partem ipsam certo quodam modo liberam, nec tamen ingenuam:quin & eandem ipsam egere adminiculo caelitus aduentitio, ac praecurrente Domini comiteque indulgentia & aspiratu:Tum quod longe dissicillimii,& tamen in prima & summa cera tabularum diuinarum, insignite,&c5ceptis imperiose verbis conscriptu,id omni ope facere, Dei ut amorem summum sic homo suscipiat, nullum ut locum ulli alii desiderio, ne sui quidem charitati relinquat in praxordiis suis: tuo minus totus esse
27쪽
a DE TRANs. Π EL L. in eo amore, hemioliusque conetur:Omnium aliarum rerum amorem,voluptatem,ambitum,cupiditatem, lorarios d monis spiritus, lictoresque esse credere: Denique cruce seruatoris,cruce inquam &supplicium Domini,cultu, & reuerentiae causa nobis saepe nomina
dum & praedicandum, Pythii illius & Croesi diuitiis, Persarumque
opibus celebratis anteferre: ob ipsius admirationem &cultum nihil in numerato,in spe omnia habere velle:Praesetia Deo eidemque Domino foenerari:pro iis futura ab eo stipulari,quae cetuplicato redeat, quaeque optimo iure atque inusitato apud homines, in caelo possideantur olim, quod genus eos demum manet,ut oraculis testatum est:aut eos quidem certe,certissime & copiosissime, qui tolerantia philolbphicam fixa fide nitentem,per omnes vitae actus approbauerint ipsi Domino huius sectae auctos,praemostratori, S: praeitori: quique ante extremum ultimi actus plaudite, nec lassescere coeperint ipsi, nec animo labascere. Huiusmodi dictata sui antillitis ipsius coelestis sapientiae,ex cuius unius ossicina homines iusti de sapietes excunt talisque erat eiusdem sapientiae subantistes, qui Colossensibus scribens,acquiescere sese ait cum laetitia in vexationibus quas perpetiebatur: cum reliquias oppressionum Christi ecclesiae capitis in carne sua exhauriret,pro ipsus corpore, quam Ecclesiam vocat. id
quod pro modo gratiae ipsi Paulo datae eum fecisse intelligimus.
Neque enim Dominus in sua ipsius tantum carne,sed etiam in electorum suorum passus est,& ad extremum usque passii rus,in quibus regnum suum constitutum voluit. φα, πληρῶ inquit)-λεμιώνα
verbis significat, ut Photius auctor est, nos omnes eo nomine debitores esse Iesu Christo oportereque singulos, pro captu sui quenque moduli, & uniuersos eodem genere id debitu dissoluere. tametsi persolui non potest aes tantum alienum, quod ne Ecclesia quidem uniuersa soluendo est, id est corpus suo capiti. quod Θερ a vocabulum significat. Natura enim humana suapte origine rea &obnoxia quamlibet oppressa, quaretamen non potest supplicium domini insontis usquequaque. Quod igitur de sigillatim & uniuersim patitur passa est,passuraque est electorum uniuersitas, inisi me est pastionis Domini, ut Photius intellexit. Verum haec atque alia eiuscemodi paradoxa,Christiana constituit pbilosophia:vt parens ipsa hominum renascentium,ita sensus & prudentiae communis in diuersum innovatrix. Quae nisi plena suillet numinis praesentissimi, nunquam haec certe aliaque eorum consequentia, tum in vulgus, tum
28쪽
2s ad primarios ordines promulgata, ubicunque approbauisset terrarum atque gentium quod factum esse nouimus in quantumuis idololatriae opinione imbutam atque polytheiae,adde etiam voluptati& sensuum indulgentia: nihil non tribuere assuetarum. Passim autem eadem philosophia legem nouam,inauditam & admirandam suasit,immo vero legem summam,iure iam a principio gentium antiquatam,abrogatam, interlitam,obliteratam,quam Cnaritate vocauit. Haec lex quam rectam rationem appellare possumus,in homine quide imbuto supradicta pietate:haec inquam lex omneis mortales in familiam seruatoris ascitos, aequo iure esse censuit, duntaxat adoptionis iure .ut pote unius & eiusdem domini imperio interdictoque parenteis.inter eos etiam necessitudinem germanitatis mysticae intercedere, qui eodem parente sese genitos recordarentur,eodemque utero editos dilectissimet Christi sponsae, mira tacu-ditate diuinitus donat'.Orem stupendam O plenam numinis praesentissmi prosecto omnem superat admirabilitatem, tantam tuisse auctoritatem, ram facultatem, id numen legis euangelicae, leges ut naturae, ut iuris gentium,ut iurium ciuilium & municipalium in comuni sensu gelium uniuersarum,omniumque nationu ncisas tot saeculis, humanΨque prudentiae atque etiam philosophiae inustas, nomodo passim abrogauerit,ac per omneis ordines,classes, sexus, atque aetates,sed etiam deleverit & absterserit: quod quidem certe ad
eos easque pertinet quae innumerabilis est multitudo quos quasque
per singulas nationes pignerari, per omneis ordines deligere prouidentiae visum est,ut adoptiuos liberos seruatoris, ut in album illud aeternum relatos diuinς pr scienti . Qugnam fuit autem illa vis tanta,undenam ipsa enata,quae & viriles & tamineas mentes, seniles iuxtatuuenilesque, robore inuicto indomitoque firmauit'qui; huiuscemodi persuasione pietatis dilectos illos suos imbuit, tinxit, inebriauit,etiam in I:gypto metropoli impietatis,ut parcies,ut pignora charissima, ut coniuges dilectissimas,ut facultates:denique ut vi tam, mortem,& cruciatus maiores humana patientia pro nihilo du -xerint, prae amplexu Iesu Christi pro nobis in crucem acti Z nempe vis illa fuit: illud fuit crucis numen praesentaneum. Crucis inquam)illius de supplicii,tanto post honoratissimi futuri omniti insignium, atque augustissimi, quanto ante Christum in id lignum subi tum,fuerat suppliciorum omnium teterrimian ac detestabilissimii. inde enim gratia caelestis largitioque inexhausta ut e perenni fonte caelestis munificentia manavit,qua Christus tyrannidem principis
29쪽
mundi di luit. At quam praesenti,quam enicaci,quam manifesto Dei numine eos esse actatos,persuses,sulfuses offusosque oportuit, qui vitae immortalis atque beatissimae adipiscendae certam spem Mexploratam,in fide &institutis Christianismi,atque in pollicitatione seruatoris ipsius positam esse cerneretZecquis eorum sensum eiuς modi tum filisse dubitat,cum Phalaristarum minas carnificinisque spernerent, ut Seruatoris elogia ita ipsis viderentur axiomatica fide digna,vt praenotiones illae quae vocantur,iis qui mathematicis argumentationibus studere instituerunt3probe enim beati illi animi intellexerunt, morte Christi filii Dei,elatum esse imperium 6 principatum praesulis tartarei, quod quidem ad filios Dei pertinet,qui regnum Dei verbo & voluntate flagitant dc expetunt.Cum natura autem humana in huius vitae mari nauseagium fecisset calamitosiim, ob iactum simplicitatis nudae atque apertae,culpa primordiali,diuque ea calamitas homines sesellisset in tenebris versantes diuinarurerum ignorantiae.sub extremum saeculoru ut creditum est demudo iam vergente quasique praecipiti, lutare lumen vitae,plaudendumque nuncium salus ipsa mundo,& seruator Deus ac liberator attulit, naturae in integrum aut paulo minus restituendae. Hunc nuncium
caelitus delatum, Euangelium scriptura appellauit, nomine sane pleno fausti ac felicis ominis Quo lumine doctrinae,s lutis auctor Christus & conditor,cui eam ob causam euangelia debemus in perpetuum &agnoscimus,cum discipulos suos praelucere mortalibus totum per orbem tenebricosum iussisset ac docuisset, ipse in caelum denuo suapte vi euolauit. Dein lampade ut dicitur per spiritu subinde caelo det psilm,tradita assectatoribus illis suis quos sibi ad tantam prouinciam totque prouincias legauit, per orbem terrarum sparsas, iis tametsi incomitatis & expeditis, nihil tamen aliud nisi Pithocaelellem dedit,facundiam illis in re praesenti, securis, nec ante me. ditatis,cum persuasione stabilissima abunde largituram. Ex eo igitur iam tempore reliquiae e nausiagio delectae, indolem asservantes gentis Abrahamidarum,per tot aetates,eadem duce philosophia comiteque recolliguntur,tanquam ad ipsam salutis lampadem lucentissimam: quoad numeros ascriptitiorum,cclesiique coloniς 5ί sempiternae destinatorum , diuina ina Pleuerit prouidentia. Quina in diem, decantatam illam reria vicissitudinis temporumque clausula, aeui etia aeterni ac beati auspicatum & initium, Christianismus cultoribus sui praestituit atque pollicitus est.Proh diui immortales,obsecro vestram fidem,cum hi c quet ego dixi,certiora certis omnes esse
30쪽
dicamus: plerique verb ut opinor ducamus & credamus cur undique nunc itur in mundi obsequium, inimicum legis euangelicaeὶ
eleuatorem cςlestium auctoritatu)abrogatorem qternarum sanctionum, numine manifesto multifariam confirmatarumὶtum etiam senatus consultis receptarum prudentiae atque religionis aetatum sanistissimarum simul oc consulti sitimarumΘHuic certe domino populi & magistro ita parere,ita se probare ab ineu te aetate solertissimus quisque contendit,quasi & vitae& necis potestatem habeat. an potius quasi hominum productori atque fortunatori O stultitiam meram, quae frugalitas certa putatur de prudelia. At huius plani atque circulatoris, hominum ut stulti putant expolitoris eam esse improbitatem atque petulantiam docet philosophia,quam propter nuncium ei remittere prudentia, conditionis suae non nescia,debeat, in montemque sacrum e medio secedere,atque ibi ad studia incubere ab eo diuersissima. Verum cum historiae doctrinaeque seruatoris fides &auctoritas,in opinionem &prouerbium Venerit, Vt compertissima,ut testatissma,ut consignatissima,ut numeros omnes denique veritatis de sapientiae complexa quid causae est ,quin stupidi, quin torpentes,quin excordes simus atque vaecordes, qui monstro tot capitum ac sine mente, morem gerere,cum eo gracsum conferre, in tenebris una micare quod aiunt) & euagari, certo tantoque
cum discrimine, non horrea musi facem autem illam ducis philosophiae,sacram & luminosam flocci facere,ad portum praelucente beatissimae tranquillitatis Nam quis inficiari audeat, si paulo instes acrius,clina tantis fluctibus affectuum,cum tam turbulentis iactetur aestibus cupiditatum vita ciuilis atque in medio posita, idque nemo
fere intra pomoeria natus orthodoxi non agnoscat, non fateatur,
non queribunde saepe dictitetissetem tamen ipsum salutis, Phoebum illum sapientiae qui nobis assidue radiis mitificis sacrosanctae disciplinae praelucet: sidera etiam ipsa Ecclesi Dei spons sanctarumque animarum luminaria, ab ipse illustrata, a multo maxima parte nostrum neglectim obseruari adde si placet vel meo periculo, eorum quoque bona parte,vel deterrima potius,qui rerum diuinarum fidem, aeternaeque immortalitatis expectationem,tenere,tueri,ac cir- ,
cuia ferre debent:& vero qui in sinu refouere & vegetare Christiani sint religionem semianimam,existimati volunt, charitate feruete. atqui nemo erit ut arbitror inficiendo,qui quidem se in oculis Dei meminerit conceptis serium in modum verbis, asseveratione adactum esse,iam etsi no iurata. Quid igitur hic causabimur cur omnes c. ij.