장음표시 사용
51쪽
68 At quotam partem nostrum eximere huic culpae,atque etiam dirae noxiae hallucinationis possumus: si quidem ad limatum examen de iudicium expendere ista volumus Θ Hic mihi in mentem venit regis cuiusda AEgypti, Psammelichus ut opinor is fuit,qui ut Athenaeus quodam loco retulit, cum scrutari arenas Libyae statuisset: tu uenes aliquot adipsia,quam vocant, exercuit, qui aridis in locis sne noxa pollent carere potione, d sitim non sentire. Hunc in modum
qui in solitudine philosophiae sapientiam quaerere & inuestigare
statuerunt, eos nihil sitire praeter nectaream illam aquam oporter, quae operantibus in vinea dominica plaerunque funditur diuinitus ad caetera vero omnia eosdem adipsos esse, in omnium rerum ino-l ia,fide, spe, de charitate se tolerare. In ea autem vinea regnum il-ud Dei esse traditum est a prudentibus,ac iuris ciuini consultissimis: in quo regno nos oportet consopitam fidem Christi Visui iacentemque excitare dc erigere.Huius porro duo extat hodie monumenta de documenta integra atque incolumia, perpetuoque exstabunt, quippe cedrinis in tabulis incisar quaecum ipsae cariem nullam sentiunt,tum Libani fragrantiam ma)nopere reserunt,naribus
quidem ad ea non hebetibus quae mystice odorata sunt: & vero ad unguentum illud imprimis aestimatum a vera philosophia, in caput olim ac pedes Christi Seruatoris Musium. Illis porro in ipsis tabulis ac monumentis actorum prouideliae,certa fides, explorata spes, gestiens expectatio liberalium emeritorum, atque congiarii beatitatis a Christo pronunciati,caeli & terrae & uniuersi potenti: iacentillae quidem in pr senti ob stuporem hominum, sed tamen sernia. nimes iacent,exuscitarsque facile de publice de priuatim poterunt,
ab illo exuscitandi exanimatorum auctore, quantiis etiam 5c qua diuuis emortuorum .Redeat tantum animus mundi ad sese in uniuersum: sin minus, redeat saltem animus hominum, philosophiae fide bona studentium .ium rerum caducarum ille naturam rationis rectae ponderibus expendat, non etiam sensuit vanissimis lancibus, mendosissimoque examine. Tum demum autem id futurum est, cum Deus optimus de maximus, qui sese non pridem animaduersorem neglectae religionis acrem de lynceum exhibuit, minacemque nunc patruum ut videtur, ostendit: emendatorem parentemque pristare iis statueri quos filius eius Iesus fratrum appellatione comissima dignatus est. At vero thunc in eo sumus fere, prudentia ut communis suis magis copiis fidere,acquiescereque in rebus prς- .sentibus,quam diuinis promistis, futurisque bonis confidere videa-
52쪽
tur. Qui dissidit autem Christo,superorum, inferoris, mediorumque poteti,unic6que Domino, fidelis ille esse,aut videri qui potestὶ&qui fidelis non est Domino,que nihil latere potest,ab eodem ipse miser quid nam sperare audeati Huiusmodi igitur homini quona tandem
costabit expectationis suae summai stabile immortalitatis animae. Verum molChristianismi, fidesque ut ita dica rerum diuinaru& immortalitatis iactae in terra nouatam, disciplinaque salutati cultam duo sunt testimentaDei,vitiique sui nimae auctoritatis, de vero dubitationem omnem eximentis attente comentantibus, assensusque cunctatione.
atq; his tanqua duobus adminiculis adiutus philosophicus animus,
rerum interiturarum contemptione imbutus, admirationeque aeter
narum, erigere sese subliniem potest. Caelusta etiam primu suspicere tertiumque,tum eo paulatim viam inire a Seruatore sectam primo, unoque, pariterq; munita. Hanc igitur materiam obiecta habet theotiae comentatiosane quam copiosam &inexhausta, dignissimumq; unum hoc omnium studiorii, in quo veteris hominis exuta senectute
philosophus, quasi adolescere denub incipiat,maioribusq; longe pomoeriis finem &extremu curarum,uigiliarum, laborumq; orti circunscribere. siquidem oracularia scripta,intelligentia mirabili,reco- ditisque sensibus excaturiunt, comentantis animi sitim semper intendentibus. simul suauitatem hauriendi liquidissimas imagines caelestium rerum & visendarii, lux intellectu percipi tatum pollunt. tum restibili foecunditate foeta comentatio,alios atque alios intelle chus parit, omnesque veraces, de solidos sublime s rapientes, drin his quidem ipsis ut dica quod animo concipio tanquaveritatis sancta riis Themidis illius c testis quod diximus alibi quoddam est oraculum, qua consiliariam Graeci sua voce cognominarunt,quasi praesidem, potentem l consiliorum homini salutarium. Ad hoc igitur oraculum supplices ac venerabudi, magnaq; adire cum religione debem us,atque animaduersione extatica si studiosi sumus. Nam si hac utemur antistite salutis & cosultrice, si eius responsa & cosilia memoria complectemur,sinuque servido fouebimus haud dubie antidota hinc referemus aduertus illas escas,exitialibus illiciis oblitas animarum aucupis,voluptate,ambitum, cupiditatem, reru secundarum sestivitatem suspectam semper ipsam vitis olim prudentissimis, lucisque diuini petitissimis. Verum bomini studioso,qui quidem si-lutis auspiciis p ilosopbiae scholam ineunda duxerit Themide auctore intra luminosam porticum orthodoxiae philosophandum,
53쪽
rerum illam multarum, magnarii, mirabilium capacillima,ac supra hunonae mentis fastigium sublimium: hancque porticu philosopliiqegredi non debet,ut quidem diutule immoretur,is qui euthymiam, quam vocat,indagare omnibus vestigiis, assequsque concupierit, ut pignus summi boni,cuius ipsius umbra tantum fallacθmque imaginem, priscaphilosisphia summopere admirata est. Hoc qui facere efficacite apposite,constanter,ac consulte institerit nimiru ipse inter diuorum iam & mortalium conditionem,mediam quandam vitam
sublimemque, quasi semideorum egerit,quippe qui ad summi boni
fructum aeternum speria suam erigere,ad cetium caelorii intentionem cotemplationemque possit: quae merces est emeritoru Dei militum, α appetendi terminus,ut inquit Augustinus in libro de cognitione verae vitae. Huic porro securitatem illam,traquillitatemque philosephiae consectanti, in Agyptum non longius quam res poscit expatiandum, ut Gregorius inquit,cognomento theologus nec in Assyriam curiosius peregrinandum procul etiam inde abeundii, solitudinemque versus migradum bidui aut tridui: si quidem priuata hominis cuiusque ratio non gravetur hoc admittere. quippe in regionibus illis maxime,lyrannus ille tartaricae sedis praeses, excursores multos de peruigiles,animarumque sicarios habet, intentos &imminenteis ad omnem occasionem disturbandi fani dominici,atque depeculadi. Neque vero ideo labascere eoru oportet fiduciam, tui intra praesidia sanctioris philosophiae se abdiderunt, quod intra septa quoque
eiusdem saepe cientur tumultus. Etenim sacrosanctus esse nemo potest in militia vitae,antequam missionem adeptus est: nec petitam illam adeptus est sed oblatam diuinitus,emetitam iuxta de causariam.& asylum nullum sanctum est aut clausum caecis illis praedonibus de sicariis. Quando ne Paulus qui de ille athleta lectissimus, multarumque palmarum pugil de insignium,impetrare rudem huius molesti
potuit, saepenumero incessentis ministerio suo fungenti: cum int
rim id iterum tertiumque suppliciter ipse flagitasset a Christo,indulgentillimo quidem illo Domino,sed tamen quasi lanista delectorusuorum, quanqua apud herum ipsum gratia lumina vi mancipium scitum &eximium,singularique flagrabat. caeterum immunitatis instar fuit homini sanctissimo,extra aleam esse praecipitem,intra pr sidium posito tutelae dominicae ad ed locus nullus inaccessus est proserpentibus illis noxis,nemoque prudens in vacatione supina debet acquiescere petitionum caecarum diri gladiatoris,infesti semper aut
imminentis mortalium securitati. Ita sua est philosophiae quoque
54쪽
I palaestra, obeunda illa quidc nec opinato saepe, iccircoque non sine
trepidatione de velut in tumultu. Sed quanti interesse censes,ex tuo ipse propugnaculo e philosophiae castello, ex arce ante munita, hostem iam magnam partem exarmatum propulses:an in locu quum, imo vero in arenam aduersarij descedas: tuicque pedibus vix insistes,
equitem ut aiunt)praelio lacessas campestri in planitieὶ Et ut pugiles
olim campestres certo quodam victu atque necessario uti solebant, ad corroborandos &confirmados lacertos: sic philosophicum victu
accommodatum esse oportet ad alendam vim animi, virtutemque vegetadam. σαλ, Ρααν Gr ci vocat:cuius etiam ipsius alumnae sunt
insignes virtutes de praecipuae .Iam vero qui sublimes illas sententias troposque oraculorum,haurire comentando, & concoquere ad sanitatem animae velit,ex iisque firmam persuasionem concipere doctrinae seruatoriae,& fixam opinionem reru sempiternarum .is utiq; stomacho ut seruiat sapientiae necesse est, plurimumque indulgeat. non etiam ut scenae,populataque plausui mon primorum ordinum secundorumque palato: non denique iudicio communis prudenti quibus rebus urbana celebritas,conuentusque atriensis finguntur, semperantur,reguntur. haec enim naturarum consensum inter
se nullum habent,quam sympathiam Graeci vocant. Nisi vero credere possimus stolida illa morti sermonisque pigmenta, quibus homines urbanitati studentes, ii sciplinaeque atrie si, theatro ut dicitur
de scenae ingenium Roscianti,& comitatem venditant,fucata atque
inanem,ad stomachum facere theoricae philosophiae . quae veritate tantum gaudet,& candida simplicitate.quippe quae diuinii verbum pro epulis animi opiparis & suauibus deuoras, lente prius intellectus mystici commanducatum, ineptias illas ottentatrices despuat ut fatuas,ad imposturam spectantes,exitialemq; ludificationem: lucduae res cum fraterna charitate,civilique societate dc legitima diss-dent. Scenica vero ista studia atque histrionica, ciuilis sunt prudentiae eiusque alumnorii, simul omnium quos iuuat de ipses subdolae mentis tectoriis, interdumque sceleratae, secum Deo ut ipsi putant)atque hominibus facere . quippe qui urbanitate ac lepore ad fraudulentam simulationem attemperato gaudeant, Verborumque leo nocinio asseruienti: dc vero comitate populari, obuio cuique exposita , atque aucupe gratiae, cum obsequiosa quidem illa, sed ludificatricula deditione sui: denique cis aras, trans aras, atque per aras parasitica assensione, clim interesse sua putant: quo uno ipsi termino ius, bonum, aequum, honestum, definiendum censent. e. h.
55쪽
His videas in ipsis, si obseruare vacet,versicolores vultus 3ccham leonteam pro renata extemporalemque mutationem,ut inquit Aristoteles. Stomatica aute sunt ista scilicet adiumenta vanitatis,conciliantia gratiam urbanitatis:ori utique fingendo dc concinnando,
non item stomacho salubriter assiciendo, praecordiisque morbidis fanandis accommodata. Sed enim Deus so vanitas humana stolidi late praedita Deus inquam)dignoscere cautus est,quid solidum crepet,&pictae tectoria linguae. is spectator est, is explorator,is existimator mentita,& perietator. Verum qui huiuseemodi nugis sensus habent perimbutos: vix est aureis illi ut pronas habere postea possint,vacantesque ad auscultatione disserentis sapientiς & veritatis. Tales'-; sunt ij fortasse,quos Cliristus,id est veritas ipsa diuina,no leuiter co-pellans, a concionibus suis modo quoda summouit,cum inter ser. mocinandum saepenumero exaudibili voce dixit, Qui habet aures
ad audiendii,audiat. ad aures enim latum acroamaticas auscultatio-
iussique mystagogicae, audientia sibi fecit, costantemque 5c aeternam attentionem aeternus sermo Dei,qui etiam sapientia est germana de sempiterna:idem salutis auctor architectusq; mortaliti. Minime vero ad eorum aureis hominum suave atque penetrabilem suadae caelestis aculeu pertinere voluit,qui in diem viventes,teporarios fi ictus bonorum atq; honoru consectantur,voluptariarumq; reru.Tametsi quibus auscultare sacrosanctet philosophic coligit,emedatae vitet innocenti sq: magistrae:quanti tadem aestimandu est ad vitam sine anxietate, sine tabifica aegritudine animi traducenda, quod sperare illis licet, vel spe potius certa usuuenit antecapere,ac sibimetipsis repraesentare, immortalitatis coditione cumulata veris bonis, rebusq; omnibus exagerata in primis expetedisὶSeponamus quςsb nobis quotidie, seponamus inqua)momentu tepusculi succisiui, vel semiiciam tantum horae carpamus, ab iis quae maxime agimus vacu a & feriata: tum cogitet unusquisque quid sese sutum est,cum post peractas vices orbium caelestium, eorumque temporum, exuuias suas animae tandem recepturae sunt, hae in poenam horrendam, illae in praemiubeatissimum: utraeque tamen vivaces in perpetuum & porro. Hic cui non mirari subeat simul & miserari, mortalium senius hebetes ad contemplationem aeternitatis: qui quidem ea quae moribus co- parata sunt, quaeque in praecordiis mundi persidentia, ita inualuerunt,ut callum iam tot aetatum inconsideranti in communi non modo sensu, sed etiam prudentia duxerint, accuraxe, perpente, dc exacte considerarit. Nam quis nostrum , cum sibi suam rem
56쪽
3ipse & prccipuam, maxime atque acerrime agere videatur;id demum satis agit quo pertinent ac referuntur omnia quae agimus,curamus, tendimus,& laboramusὶ nisi non eo spectant omnia vel nobis no animaduertentibus,aliasque res ut aiunt agentibus,commodissime ut viventes,desiderare rem ullam ad extremii desinamus,vel exigua. At nos sic in patriam, sic in coloniam beatitudine exaggerata tendimus,ubi demum desiderandi quicquam finis est:vt pueri ludibu-di & errones,qui cupide fere faciunt,sinuosis ut itineribus ac maxime deuiis, ad ludum literarium sese agant ut est in sermone saepe vulgi)potius quam eo ut colendant,qub ire deliinauerunt. Ab eadeignoratione veritatis, de vero a stupore metis, illud est,qubd in rebus secundis laetitia gestiente exultamus quassi auspicium salutare acceperimus, id quod plerunque obliuionem aeternae vitae affert. Quoto enim cuique tande in rebus admodii l tis,in extis ut ita loquar regalibus ac magnificis,obseruari potuit species tumultuarii mortis vadimonii,quod ultima denticiat necessitatem, cum indeprecabile, tum saepe praecipitem Enimuero Christus moriens in cruce, felle de aceto gustato, propinasse quoddam poculu nobis videri potest, partim metis acrimoni ,ad cauedas mundi,vitadas'; fallacias: partim absinthii vitae,no etiam mellis atq; deliciatu,si quide adii rescere vestigiis eius cupimus,quibus in c tu mortalibus via affectanda esse docuit inter
concionandu . Quis aute nostru nouit quo loco ac numero homines
apud Deli habeantur,in albumq; destinatricis prouidetiet relati sint: qui hic vel summo vel infimo ipsi numero mortalium habentur,vel splendido & obscuroὶNimitu candidis nos de atris dies hominu calculis adnotamus, ratiocinatione caeca plerunq; 5 praepostera .vsque adeo absurde rationem rerum inire mundus nos instituit magister multitudinis in cuius ludo sic ab ineunte aetatula versamur ad ultimos usque actus vitae, ut poeniteda semper pigendaque discamus, magna cum afflictatione animi .stultam hominum superficiariamque coniecturam: cum elogio summa fide praedito didicerimus, in caligine multa altissimaque iudicia Dei esse mersa. Homines certe multos beamus existimatione nostra , quasi per viam pomparum thensarumque ad immortalitatem famae de memoriae , quadrigis ut aiunt albis vehentes: cum interim ad sceleratam ipsi portam recta contendant iter, indeque ad necem tandem rapiantur abominandam & sempiternam. talis est enim saepissime catastrophetheatricae laetationis industriae,& ingenii, Se solertiae, in qua ciuilis aulicaque prudentia specimen sui praebens, vestigia visenda perpetua-
57쪽
que relictum ire vitae sperat,selicitatem per illustrem aemulandamque transactae . Quippe si lege sua agere seuerus idem & miseria cors Dominus instituerit: eorum mortalium plurimi qui triumphali porta ingressi, per ora stupentium transuecti sunt populi ac
procerum,scelerata mox iide porta, nefastoque exitu ex hac vita excedunt. Sed shei mihi; Christus nobis fidem facere hallucinationis nostrae , ob stuporem nostrum nequit, praepostetique iudici j: qui
mundo tot, tantos ipse, tam locupletes veritatis sponsores dedit, vadesque capitales. Verum enim uero hominum stultitiam philosophia ridens, huiusmodi vitam docet laborum esse curarumque congeriem, SI cumulum angorum, pyramque cupiditatis atque inuidi et exaggeratam. Inde autem nauissimus quisque atque strenuis. simus iudicio communis prudentiae,quam plurimum sibi sumit, inmanticamque pertusam ardentis auaritiς ac perfluentem infarcit: sicque praeclare rem gerere facereque existimatur,& sua de imperitorum sententia cum interim Iurito labore sui illa demonstrat vitae magistraὶ sim iisque Danaidum torqueatur, qui inseris quondam delimatus est. Sed nullo thure litabis: hqreat in stultis breuis ut semu-cia recti, inquit in Satyra Persius. Humana igitur prudentia litem suam luculente facit interdu, decretis existimandis,placitisque prouidentiae: hominum etiam felicitatem fallaci rationum putatione
colligit, rerum tantum secundaru modulis eam metiens. Mihi enim qui fortunae obsecundanti vela pandere maiori cotentione pergunt, terrenisque rebus vehementer adhaerescere, similes esse videtur seris circulo grandi sic alligatis aut inclusis,inde Ut erumpere nequeant. Vt enim illae cursim recursimque circulum ambientes,cum nihil promouean tamen sese semper exitum inuenturas aut solutionem sperant: sic ambitiosi hominis vita de cupiditate perciti, nihil aliud est,quam orbis quidam & cotinuatio curam,laborum,anxietatum, seriem illi aerumnosae vitae perpetuam contexentium: cum interim ad bonorum summa adipiscendam, quam consectari videtur, non proficiat hilum. Quid igitur in vestigatione summi boni, quod omnes expectare nosmetipsos,in caelum identidem oculos attollentes,
dicimus:opus est in .AEgypti mediterranea descendere quid usquequaque ibidem ex patiari Quid vero curiose penetralia AEgyptiorugentis lustrare,indigna utique &auersanda oculis, sanctioribus fa-cris purioribusque initiatis Huiusmodi est ille fortasse descensus ad
inferos animarum,quem Homerus vir Graecus, poetarum omnium
praeliantillimus,aemulusque eius Virgilius noster finxerunt. quibus
58쪽
in locis monstra varia esse perhibuerunt, hominumque cupidorum, auarorum,ambientium supplicia constituerunt, quae si oculis subiicere cuiquam de perlustrare placeat, primo cuique fortunatorum in illas tenebras coniicere sese atque insinuare, multo utique promptius est, quam eorundem paucis inde prudentibusque remeare, vel eorum quos ardens evexit ad sidera virtus. tenent enim media omnia sylvae, ut inquit ille. Quibus in sylvis lustra sunt de cubilia eiusnodi ferarum,cupiditatis,auaritiae,ambitionis,inselentiae, tum salebrae multae opacae fiunt, sinuosaeque in deuia abducentes, lucis etiam superioris inficientes obliuione expatiatores homines, errOnesque animos. Quaquam quid dixi in AEgyptum descendereZquod interdum atque per occasione aut necellitatem facere, fortasse philosophia alunis suis indulgeat de amatibus sui:cςterum de cate de cim
cunspecte, suspenssisque ingressibus ob pedicaru suspicione. Quid ve
rosi nomines ab eiurata AEgypti seruitute,exuuiisq; eius in sacra lauatione abiectis ferme cu detestatione,denuo ipsi no dico in AEgyptudescedere sustinent,c5me rcuque alicuius gratia peregrinatur: led in .Egyptii intimam trasuersi depretcipites ruut, Egypti tyrannom nexus vltro & cupide rursus ineunt qui insani affectus sunt,animi tra-quillitatis perturbatores in ergastulis etiam eorum misericossieritur, assidua necessitate operis faciundi, ingenuis animis pudendi de despuendit Hic rursus, luc no mirabimur rationis stuporem,torporemque intellectus humani Profectό sensus comunis de vita mortalium a vero auerta est, dc veluti oculis mentis capta. Non Christos nos esse ipsi Domini, no vnctos oleo laetitiae meminimus,divinique spiritus, qui theatrico isto nostrapte sponte ungamur oleo,anxietatis curiosaeque cotentionis,theatroque asseruietis, ut aemuli scilicet,ut discipuli spiritus cupiditatis improbissimae,Christianorumq; tantu inane nome circunferentes. na instituta ciuilia atque urbana dc plane si cularia,ut titulo ac primore specie Christiana sunt: ita cosideratione limata atque exacta,anticlitistiana reperiuntur. Age,quotus est hodie
quisque,vel aetate hac deprauata id ad veritatis intelligentia heb tata nec iam ferri tatum duritia,sed plumbi grauitate temperata: hominum dico non profligatissimorum, qui si usuuenerit,ut pro tuendis aris Christi aduersius impiam barbariem pugnandum sit,no libens in causam piam animam profusurus sitὶ quin se inquam coniugem dc pignora deuouere omnibus cum bonis paratus sit, si partes orthodoxiae in discrimen vocentui3 vix decimus ut opinor, hominum quoque sui liberorumque paulo plus quam pium est amantium. Sede. iiij
59쪽
sfac ut non minor pars tantum hominum Christianismi spem retinentium nomen ad sacramentum illud cupide datura sit. hoc nimiarum vehemens indicium est sidentis & infixae suapte vi religioni, Christianae in animis hominii, haerentisque praecordiis glutino initiorum. Cur igitur aut qui fieri dicas,ut oraculis euangelicis,ut sententiis consensu nominis uniuersi Christiani sic receptis, ut auctoritate quod alibi saepe dictu est)axiomaticam habeant, tamen assensionem Ephecticoru more philosophorum accomodare videamur Contra vero in iis rebus quae oculatam fidem atque auritam habent, non ephecticum assensum,no scepticu,ut olim Academici,sed dogmaticu catalepticumque largiam uri Quae malu est ista peruersitas o pinionum nunt sensuu locupletius est aut iuratius,quam intellectu αtestimonium, cui magis credaturὶNunc autem trasmittam auctoritaetem oraculoru,quae omnem ipsa prorsus haesitationem eximit ho minibus sanc metis, nec Sirenicis illecebris sensibusque affectis. Nerigo hominem esse quenquam disciplinarum peritum, quin formis
mathematicis, interuallis de angulis, eorumque theorematibus,sdem habendam certam & fixam esse ducat: ad quae tamen comperienda, nulli sensuum testimonium ob id denunciatur ad iudi iacium phili sophiae, ut testificetur de fide demonstrationis eorum. M puncti quidem mathematici,& lineae geometricae scientia, cum neas lentiendi quidem cunctationem admittat inter artis discipulos, tamen ab intellectu longe plus, quam a sensu mutuatur. Qinuata autem sit sensuum fallacia, Academiae placita docent, instituto Romani fori,iurisque dictionis ciuilis comprobata, si Ciceronis elogio
credimus in ultimo Academicarum quaestionum. Quam nostram rationem linquit maiorum comprobat diligentia,qui primum iurare ex animi sententia quemque voluerunt:deinde teneri si sciens falleret, quod inscitia multa versaretur in vita. Tum qui testimonium diceret, ut arbitrari se diceret, etiam quod ipse vidisset. quἡ-que iurati iudices cognouissent: ca non ut esse facta, sed ut videri pronunciarent. Et nos Christianismi mordicus retinentes, in iis quoque capitibus amplectendis Euangelicae legis, haesitatores aut sumus,aut esse nos ostendimus .quq si in dubiu reuocentur,summa picitatis Christianae haereat necesse est id autem ominari argumentando, nedum addubitando, vereor ne sceleris instar sit ingentis Mexpiandi: ita ad infantiam res ipsa nos redegit. Quapropter clausulam huius libri hic facere coacti sumus,etsi rei indignitas ampliora postulabat, dicendaque affatim suggerere scribenti videbatur.
60쪽
HRYSos Τo Mus auctor magni splendidique nominis, in epistolam Pauli ad Romanos, laudationem diuini eius viri scribens, ait se non vereri Paulum ipsum mundi cor appellare,innumerabilium bonorum fontem, principium & elementu
vitae. per quem Deus,inquit, arcana miranda effatus est, quodque mirari postimus, maiora quam per semetipsum.
Haec mens diuini viri,immo vero hic animus vitae, haec mundi prς- cordia, Dei sapientia perimbuta,tincta,atque grauida, philosophiam theoriae studiosam magnopere locupletarunt, atque etiam maximopere. quippe quae commentationis rerum caelestium sylvam,vastam,densam, opacamque aperuerint: in qua sylva velut indagine commentationis cingere cubile veritatis ipsius,summique boni legere vestigia possemus, in montem Olympum ferentia. Is porro Dei testimonio ornatus,quasi lectissimum spiritus diuini, caelestist que disciplinae conceptaculum,& simul spectatum assumptus ad yta sapientiae, dignissimus est utique , cuius elogia dc monumenta,
qua de re nunc agitur,instar sint apud mortales decuriae unius aut alterius magistrorum,atque etiam centuriae,c sinu prouidetie Dei,
ex eiusque sapientiet sanctario prodeuntium. Quare qui huic veritatis antistiti,legis euangelae interpreti, Seruatoris ipsius salutisque hypophetae, auscultatorias aureis adhibere neglexerit,& acroama. ticas, is eschola philosophiae continuo explodendus est consensu
prudentium e dc vero e conuentu eiicie naus uniuersorum sacris
Christianismi operantium, quam Ecclesiam quasi concionem sanctam piamque, icriptura appellitauit. Atqui talis tantiisque is magister in epistola ad Ephesios filios diffidentiae quos vocet non video, quibus iram Dei imminere idem testificatus est, ipse nisi homines Christianos nostri similes, praesertim huius temporis, quo tempore fides vel tantulum labascens, expiabilis utique indiget animaduersonis diuinae & supplicii: post confirmatam consensu tot aetatum persuasionem diuini cultus, de pietatis eiuscemodi que profitetur ipse Christianismus. Diffidentiς enim filios, qua Graece dixit, eos appellat, non qui fidem abrogant atque auctori-