장음표시 사용
41쪽
certe viderentur, parcius de genio suo cautiusque mereri. nisi vero censemus. Sed rursio hic necesse non habeo multorum sermone commemorando, litem meam facere ex aliena controuersia, quasi
in causam subscripserim,quae parum mihi cordi est, quamque maiorem csse non inficior cogniΠone mea. En quo mores aiunt illi)destexere ab illa disciplina heroicorum temporum, nobis quidem illa commemoranda semper& praedicanda: sed tamen ultimum a nobis, ab auisque nostris tritavisque salutata, ac nunquam reditura. aut post in signem quandam certe reditura tabernaculi Domini conuersionem, vasaque eius in officina priscae seueritatis bona fide interpolata, magnopere xt mirari homines non debeant antiquas dissensiones in praesidiis nominis Christiani nuper recruduisse: quc utinam dissentiones tantum ipsae non etiam discessiones salictae ciuitatis fuissent,& tanquam abscessus quidam foedi in corpore sposae Dominu opprimi autem aut sedari ut olim,sic hoc tempore,potuerunt, non magis exercendis lembus, poenaruinque atrocitate, quam vitae & exemplorum aemula seueritate. At nunc eo deformitatis licentia erupit in nauicularia Christi sumini exeret toris: vectores ut hortamenta flocci faciant in puppi circaque sedentium:
quando ij qui ad gubernacula summa admoti sunt, quique propius
inde absunt, obdormiscere somnum visi sunt socordiae, diurnum iuxta atque nocturnum, nec minus nubilo quam sereno.id quod ipsis omnino contigisse oportet obreptione funesti Mercurii,aurea ut est apud Homerum virga homines improvidos exitialiter consopientis. Pars etiam vectorum non contemnenda, delicias grauati magistrorum nauarchique supine iacentium bt quidem ille-ciose satis isti plausibiliterque, si minus vere, vociferantur) in nauigia se coniecerunt alia atque alia, derelicta & contempta summorum auspiciorum naui, sibimet ipsi velificantes. Quasi vero Iesus unus ipse nauclerus si ad verum loqui velimus) praetoriam nauem egressus per mare iam medium huc illucque perambulet, quocunque inuocetur gentiuna subinde se conserens cum sua nauicula. Haud ita pridem homines quosdam ingeniosses, elegantioremque
in modum eruditos, pudere coepit ut videturὶ μήτρα is Ιους aut esse
aut videri. qui quanquam consilii sui causas, sane quam speciosas, in medium attulerunt quarum illis copiam, hominum litera bonas linguasque ignorantium improbitas largita esst: quippe
iure atque m iuria quaedam inueterata tueri, eademque ridicula, auctoritate sola,famaeque elogio obstinantiui id quod nullis fidiculis
42쪽
exprimi potest ab intelligeritibus quaquam igitur illi ut scita acroamata, plausu primum multorum excepti sunt,tamen obliuisci non debemus, parentem illam nostram, tum innumerabili, tum beat,ssima prole foecundam,e6que nomine sponso suo dilectam & commendatam, salutarem methodum,non ipsam a semetipsa, non ab humano magisterio sed diuinitus edocta esse.Verum fortasse videbimur: cum utrique apud sese parentis esse domicilium
certum contendant, & alteri apua alteros simulachru esse tantum
sponsis dominicet pati fiducia dictitent,no item pari ςquitatis specie:& quidem utrinque non studio partium fortasse minus, quam charitate certatur reponendet in artus suos disciplinae prolaps .Est etiam viris in partibus id incommodum, 'uod homines quidam existimatione steti longo usu quaesiita, tituloque inani, magis quam solido
iure parta:omnia Dei ac pietatis Christianς causa facere se aut simulantes,aut parum potius perhibentes persuasibiliter,ius oraculorum interpretandi solis sibi vendicant. cum interim alteri magnae matris sacra, putidii verbis eleuent: ceremonias, annis melioribus consecratas rideant: ritus etiam vetustissimos: ordinu discrimen obterat ac despuant: hymnodias ierodias esse censeant: psalmodias pro rhapsodiis habeant, ut quide est opinio multitudinis occupatae in-cosulto pretiudicio,in virisque partibus. His porro qui auscultare cupidius institerunt, plurimi quidem certe, eorumque imperitisii mi, atque ideo deterrimi, nec doctorum Eominum sententiae sensusque intelligentes, primum suis legibus vivere, deinde nullis coeperunt:
quae duo non magnopere differunt. Deo certe nunc vota, ut si unquam alias facienda sunt, si rempublicam in meliorem statum sanio-Xemque verterit. nam quid futurum esse dicas,cum spretis centuriis praerogativis, primarumque classium,ceturiae fabrum,sutorum,cer- donumque in suffragia coeant de constituenda orthodoxia, apud nos quidem certe,cum eo licentiae ventum esse videas,Theologi vepassim agminatimque prodeant e schola Lucretiana & Epicure rum Tam dira autem fuit quorundam illiteratorum sceleratis in opinionibus pertinacia,ut velut pyraustae ultro ignem appetere non dubitauerint, nimirum dira vanitate elati & perciti in numerum ut
diuorum referrentur a suis factiosis: nec ni eo falsi sunt post fatum detestandum. Ita in dies inualestens errorii proluvies indignis auctoribus & saepe obscurissimis, veluti diluuium quoddam est priscae religionis,omneis fere partes inundans Christiani nominis,discrimenque paulatim obruens pietatis atque impietatis. Qui igitur
43쪽
diluuii huiuscemodi periculum metuat,in arcam ut tandem redeat necesse est: siquidem eius compages eorum opinione dissoluta, rite
reconcinnata fuerit. Atqui ciuitatis Dei & Ecclesiciquam Christu appellatione benigna sponsae sit , quasi pactς diuinitus, lignatus est
sic constituta mihi videtur esse societas, idemquo sentiendi necessi tas: ut singuli paucsque facile desipere, atque a regula aberrate salutari non nequeant: uniuersi ut non Viam tenere prς monstratam aDomino, atque in commune sapere non pollini,quasique consipere. Quod tamen ita demum intelligendum dico, si illi quidem
c conuentu paracletico, a gregeque dominico, superbo subflucere semetipsos aut abripere oblii nauerint: eorum taurorum non absimiles, quos Aristoteles vocat, quasi sui abgregatores, in ordinemque armenti sese cogere indignantes: hi autem indictis recte atque ordine conuentibus sacrosantis,tum charitate Christi in publicum aemulante quod quasi condimentum est eoru quae concilia vocantur in unum conspirare,atque in numinis diuini sententiam transire parati sint. In nuiusmodi autem sasibus, ac rebus prope perditis aut turbulentissimis, illustres aetates Christianismi, Dolenne id remedium instituerunt, quod iandi sac nequicquam sagitare se illi vociferantur. Verum ut est Ah loquentis protervitas)rei longe saluberrimae,quondamque usitatae seculis melioribus,appellationem tantum inanem, quasique reliquias quasdam ac cineres emortui instituti praeclarissimi, ad nostram memoriam asseruata tas esse, plurimi nunc cavillantur. colorem enim iandiu quaesitum esse indicti senatus sacrosancti in aedem concordiae ac pacis euangelicae : speciemque consultorum ac ludibria religionis. senatus vero ipsa consulta nec succum nec sanguinem pietatis illius heroicae nec spiritum habere,nec vero charitatem prae se ferre probam, str nuam,aemulatione flagrantem constituendi Christianismi, eiusque maiestatis. Zelum scriptura Gr ca voce appellat, quo significari antiquitas voluit feruorem animi commoti vice publica, stimulumque mentis in communem causam aemulae. Multa huiusEemodi aliaque non id, 'iora, quς commemoranda non duxi, ex hominum sermone co. ista,ad inuidiam inflammandam non parum valuerunt, fatali quatiam inclinatione rerum . quam rerum noua
daram materiam, oblatam potius quam quaesitam nisi fallor, ut sunt rerum humanarum conuersones) nacti homines primum pauci cum minime meticulos, tum acumine praestantissimi, multa quidem illi arguta atque etiam stita, vendibiliter: nonnulla
44쪽
sane commoda illa quidem,sed non perinde commendabiliter: c terum aut sensim aut repente plures facti, incommode quaedam exemploque non probabili, in scenam protulerunt, multitudine
circunfusam nouarum rerum cupida, ad licentiamque propensa, religione vacuam. paulatimque quorundam confidentia id tentatum est,ut patrum decreta antiquissima, scriptorum etiam auctoritas Jc monumenta, consensu tot aetatum rata & comprobata, pro
nibilo ducerentur, ut 'iure subnixa translatitio. Neque vero sese aut quenquam liberi spiritus hominem teneri iam defendunt nebulunculi quidam illiterati, non modo responsis prudentum iuris diuini, secundum quq iura primum pontificia dc canonica temperata sunt: quibus iuris dictio constat, olim ad normam & bona fide exacta: sed ne insignitis quidem atque nobilissimis, de maiorum ut dicitur in gentium senatus consultis, iussisque eorum dc interdictis, tametsi ante semper pro numinibus habitis. Ex quo euenit, ut vulgus licentiae effrenatae, quasi equitium quoddam vinculis abruptis lasciuiens, legum sese metu solutum esse existimarit: Iegesque diuini cultus, arbitratu suo condere sibi suis ue non dubitarit. Audiamus si vacat, paulisper Cyprianum, cum doctum
de vetustum auctorem, tum sanctitate clarum, tum pietatis vadimonio capitali ad extremum probatum 5c consecratum. Qui de
manibus inquit conciliorum gubernacula extorquent, ecclesi sticae salutis nauem in scopulo, illidunt. Quid autem indignius ac foedius in Christianis gentibus, & in ipsa ciuitate Dei esse potest, quam leges antiquas populati licentia abrogari: unumque quemque sibi vel populum vel tribuni, vel ciuem perditissimum priuilegium ferre, trinundinoque promulgare Z Quod si ex eventu iudicium faciendum est, gratumne id Deo fuerit tanta populi atque ordinum consternatione res nouare, lucem etiam caligini publicet longo interuallo referre : sit quidem hoc sane per me, quod dc permultis visum est, eorum quoque qui in partes non descenderunt. Sed de Phaethon quoneam sursum deorsum lucem circunserendo, quam in fraudem inciderit de caelo tactus. Verum Ohe,iam satis est, forsan dicet aliquis: dc memini quid superius testatus sim.
tantum hoc addiderim, rem mea quidem sententia non sine numine quodam prouidentiae coeptam de agitatam esse, qui euentuscunque rei futurus est ancipitis, quae omnino diuinam manum poscit. Iam autem in articulo arceat Incendij aut summo, aut praecipit aut proxime quidem eum uinius,in quo cessandi locus nullus
45쪽
est, ne Vcalegontibus quidem: nisi veterno magis quam somno oppressi sumus, quod ominari nolim. Nam quis tam hebes est,ut non videat incendii iam gliscentis, ac nisi obuiam eatu longe lateque populaturi,qua pios,qua impios,praepetes aues ut est in prouerbio)& praenuncios esse, cultus diuini opiniones idetidem euariantes pro libidine cuiusque etiam indoctissimi quod inuidiam sane inflamat incepti facinoris alias futuri fortasse controuersi apud homines ingenio doctrinaque praeditos scilicet hoc illud est ore veritatis idisius pronunciatum. Ita fert humanarum rerum conditio,inundique praepostera ac turbulenta ratio, reliquiae utique noxiae primordialis: vita ut carere nequeat huiusmodi euentis,pericula creantibus multitudinis animis: Scandala a scriptura vocantur: negotia saepe facessentia hominibus quoque circunspectis,rerumque existimatoribus non quibuslibet. Necesse est enim ut eueniat offensae, causaeque offensionum .At vero id oraculum vae particula consequitur evestigio,
quae omnibus formidolosa debet esse, atque etiam horrenda. Vae inquit Dominus illis unde offensiones exoriuntur. Animaduertant igitur etia etiamque ii ad quos res pertinere potest. Nam quis ino talium hodierno tempore nosse satis videtur de agnoscere, quid sui sit muneris & ossicii in familia Domini Verum quod ad rem nuper designatam attinet, quis eorum qui rebus nouis coeptandis inudum circumegerunt,discrimen pervidere potuit fiduciae atque cos tetiae3 Quis cum innumeram hominum multitudinem tanta religione alia ligauerit,solutum habere animum potesti qui quidem certe mentem torpentem non habeat ad religionis pulsus identidem inces sentes animis,in re tam praecipiti suscipienda, tandiuque persere la3 Ecquisnam vero tenebrarum lucisque confinia sic certo tenet,ut dis.ceptator harumce rerum sedere sine pavore atque horrore queat, in iudicioque lubrico de abruptoὶ Quod utinam eorum qui cardines tanti coepti hactenus vertauerunt,quod multi commoliri certatim conati sunt, non aliquando ea mens fuerit,ut oculis auribuDque seruirent populi ac procerum,ad res huiuscemodi excipiendas paulo appositiorum: nec vero decus ipsi quoddam opimum sperauerint,et affectarint,existimatione primum tentanda dc obtrecta laordinis cosecrati, clauoq; regedo Cntistianismi pr secti: deinde suo. cedete supra votu ut opinon conatu,prosterne la etiam dc afflige latot aetatu tali Inaque prudentia:tu aute eleuanda oc cavillandasenatusconsultorum veteru aucto- pro numine quodam paracletico semper habita cuius senatu atres coscriptos coelitu numerum
46쪽
diuorumque auxisse,veri est simillimum, tum ob vitae castimonia, tum ob doctrinae sanctimoniam. Omitto probroso vexatos, ac per ora multitudinis traductos, coryphaeos ordinis sacricolarum, scriptis contumeliosissimis. Mitto nomen orthodoxiae, multorum stilis confossum,& maledictis pene contrucidatum. Haec autem sine luculento atque insigni vulnere ac dedecore Christianismi,fieri nopotuerunt,ac sine conspicuo intertrimento rerum diuinarum fidei, disciplinaeque euangelicae. Cuius rei non iam argumentum est, sed certiisimum documentum,flagitiosavita plurimorum,eius dogmatis in summam assertorum.Cuius nominis tegmento, quasique patrocinio,licere sibi putat homines perditi & scelerati,quicquid cotilibuerit, non quicquid auctores sunt homines docti: unde ius nihilominus impunitatis & licentiae sumunt, hominum opinione duntaxat, qui inuidiosi dogmatis praeiudicio ducuntur, quae multo maxima pars est. Qua in re existimanda, etsi aequis utuntur apud nostros homines auctores ipsi architectique dogmati viris doctis atque grauibus non paucissimis: culpam tame deprecari inuidiamque non possint,ne iis quidem quae ingeniose ab ipsis dc commode disputata sunt. Fuit olim & saeculis iam multis solenne doctae aut ingenios, dicacitati, in ossicinam sacerdotum declamitare, ut
canonicae disciplinae cauponatricem, Vt utar verbo prisco : in ordinem vero sacris dedicatum, eoque nomine sacrosaninum inuehi, tanqua in foro cupiditatis magia, quam in atrio Domini negotiantem: nundinantem una cum pontificatibus atque antistitiis vacationes atque immunitates sacrarum functionum,ueniasque inerti . . nam & eius ordinis mancipes,institoresque tonstrinae maiorum ac minorum auspiciorum,reprehendere videtur Apostolus in Epistola
posteriore ad Corinthios,ut verbo eius Vtar, ν λόλαν τοῦ M--λε-nu.
At vero praesidium castrorum Christi, exercituit Domini,ex arcibus regni eius cum praesectis ipsis eiecisse,praesecturasque ipsas uno vembo abrogauisse,exempli est absurdi, a taxiarchiaeque dignitate ac decoro vehementer abborrentis de alieni sine qua mundus in x is ori Vertens, nomen suum obtinere iam non potest. Neque vero minus
est illud vitae dedecus sui nihil de impietate dicam qu5d sacros profanosque homine; eodem habent numero locoque: & rerum hominumque discrimina in lapide quod dicitud albo, alba amussi
notant. Nae id est, ut alia omittam, non modo ad viuum ut est in prouerbio, scalprum: sed etiam ultra omnis pene memoriet scammata, stilum adigere confidentiae. Quod si ij qui coeli luminaria d. iiij.
47쪽
stellasque cum detrahere non possent,nec extinguere, obscurastis quodam modo eadem existimati sunt, non sine luculentis indicii,& argumentis: tamenne Euangelii lumen retulisse vitae tanto interuallo dicentur eandem ipsam ob causam, ingenia huius aetatis3 Id enim secundarum partium telae, tertiarumque textores, memori et prodere non veriti sunt. Horum autem in sententiam si publica transire prudentia passim institueret,quid causae iam esset in posterum quo minus nihil tam consultum,agitatum,disceptatu esset,' nihil sic semel delinitum ac constitutum, quin denuo mox de ab integro reuocari in disceptationem, ad populique disquisitionem pollet, simul ut cuilibet audaciori controuersum id facere visum esset 3 ita Christianismi cardines, non senatusconsultis auspicato coacti,locisque constitutis,atque augurio coelesti consecratis,ut moris est antiquissimi sed ex opinione cuiusque verterentur,rerum compositam retractatoris,temeraria manu factiosaque conflata. Sed Gnim non is sum ego : non ea res est, cuius rei litem meam facere
consulto de meditato instituerim : etiamsi non inuitus feci, testatu ut relinquerem, quantum vicem publicam dolerem Christiani nominis:simul hominum ipsorum sane doctorum 6c memorabilium alioqui, mea quidem sententia, & permultorum iudicio doctrinaque praestantium : tum autem literarum bonarum male dc incommode ea de re audientium. Quid vero rursus,quid sinquam) si vesunt consilia prouidentiae tam admirabilia, quam mortalibus occulta) hoc motu, hac rerum nouarum molitione Deus optimus ac maximus parturit constitutionem Christianismi, reconcinnationemque antiquae disciplinae Quid si maiestatem euangelii, fideiaque verbi laesam & imminutam ultum ire statuit: extinctamque charitatem aut perfrictione exanimatam Z Denique, quid si non aliam censurae fata salubris inuenere viam Ziantique aeterna pararit regna Deus Christo Z Loquar enim hic quoque per parodiam,
quando mihi obviam non importune occurrit. magno certe ochominum dc animarum numero adhuc constitit hoc argumentum , stetitque non sine plausu aliquantisper ab omni parte thea trimunc autem admurmuratione aduersa, maxima quidem ex parte, ob scelera factionum. Ad quotum autem actum eius peruene
rimus, quis ausit aut possit affirmares sperandum tame a catastrophe pro linc rem abesse: quae utinam palinodiae plus habeat,quam tra-g di π quam in partem profectb necesse est animos ut inclinent ij, qui in scpnam proserre primum argumentum ipsum instituerunt,
48쪽
si plausoris egent aulaea manentis, & usque sessuri donec praeco, vos plaudite, licat Excitandus autem publice priuatimque Iesus est, veventis huiuscemodi tempestates cientibus, marique imperitet,increpitis & cohibitis, sicque traquillitas redeat. Pervelim aute,in naui tantum ut ipse sua Christus somniculos: obdormierit, non etiam sopore vehemeti obliuionis nostri captus sit:& quod ominari nolim fides semianimis in uniuersum & v ternosa expergisci sine insigni noxa nequeat. Sed cum res fere nulla ut credimus ta plenum ius postliminit,tamque iustu habeat,quam venia diuina, id enim subsidiu humanitati identidem aberranti Seruator ipse dedit oradanobis erit exposcendaque pax superum, nunquam non exorabilis suppliciter poenam imminentem deprecantibus. Quod mox se lasse futurum est si ex utrisque stativis homines strenuissimi, pacatisque consiliis assines, in suifragium mittantur ad dirimendas finiendasque semel controuersias. Verum enim uero ut ad philosophia redeamus a nobis institutam, quam ego philotheoriam facile appellauerim, homini qui ad id studium se comparauit,omneisque suas facultates ingenii contulit, id omni ope faciendum esse censeo, quod insta dicturus sum. Nam cum vita philotheori militia quaedam sit intestina, angustiis impeditis interdum, trepidίsque consiliis
obnoxia: praesidia ipsum multa insignium oraculorum, elogiorumque diuinorum subsidia, simul virtutum exemplarium auxilia habere conquisita oportet, memoriaeque mandata. Ex iis autem aciem quandam instruere firmam S: explicatam, quae semper sit in lirocinctu & parata aduersus impetus cupiditatis,ambitionis,& vo uptatis,identidem animo incestentiit,aduersus praestigias d monis, oculis incurrentes hominum: aduersus theatrum vitae ciuilis,urbanaeque frequentiae,illecebris permultis iisdemque validis infestum tum aduersus rerum aduersaru fortunaeque acerbitatem: nec minus aduersus hominum iniquitatem, malevolentiam, atque maleficia, sodicantias penumero patientiam,animumque vrentia: δίverb ni hilo secius aduersus secundaru petulantia, quae mea quide sententia, maiore animaduersione exigunt,atque vigilantiam. Haec enim sunt arma, hcc tela, hae machinae Stygii grassatoris in dolo tergemni. quibus haud temere euenit ipsis,ut paria sint aut philosophiae placita, aut rationis monita, quantiis c5sultae, meditatς & co firmatq:aut pru- dctiae humanae cosilia. qualibet cordatae, atque exercitatione codocefactae. Contra quae tela, ane infesta& vulnifica,& necopinato serientia, eoque altius sauciatia, oculos etia pleriique spledore inani vi-
49쪽
treoque praestringentia: prisca rerum diuinarum prudentia propusnaculu positum semper habuit, 5 praesidium tutum in fide & sposione Christianismi. Quo mim est magis,& simul sane dirum, quod
retum diuinitus promissarum aetate hac nostra fides, emortuae similis est. Quae utinamipsa singulis in nobis tantum sit intermortua. nam emori fides uniuersim non potest,quae aspiritu diuino in Ecclesia semel animata est. Certe prae ut est insana cupiditas bonorum pos- sellionis temporariae,ant nulla,aut exilis est evanidaque fiducia inplerisque mortalibus aeternorum bonorum. alterutra enim earum alteri concedat necesse est,cum una omnino eodem in homine satis
esse nequeant, si quidem Pythagorae caelesti austultare velimus dosdem accommodare .Quocirca qui quaeredis & persequendis virisque bonis studere instituerunt pari animi contentione, ludere ii operam suam utrobique inceptant,qui philotheoria cum philotimia
copulant, qui philochristi simul este &philochrysi meditatur: u siqui sitiit, riualia studia inter se, absurde atque irrito labore cociliare conantur,geniis rerum ipsarum repugnantibus. Si duobus dominis seruire simul idem non potest, quod elogio veritatis testificanti non dubie credendum et quo tandem modo regno simul & tyrannidi
Quomodo autem regnum Dei eodem in pectore, tyrannisqueau ritiae, ambitus, ic voluptatis haerebit,caeterorumque affectuum in
nima grastantium statuit enim Plato in nono Reipublicς, virum bonum dc sapientem intestinum intra sese re3num: malum & insipi-cntem, tyrannidem eodem modo habere. a quo non absenum est, quod Seruator ipse euangelice prodidit 5 mirifice, regnum Dei intus . in hominibus este, quod de sanctis viris intelligendum Origenescensuit in tractatu de principijs. Itaque qui auream illam vitam viuere concupierint, quales sunt theoricae philosophiae studiosi, ii a genteae vitae salutem semel ut dicant necesse est, idque fide optima. Sed deprauatus sensus hominum,magisterioque sinistro communis prudentiae imbutus,cum cupiditati agglutinatus est atque auaritiae, cum ambitum ut beneficum ac largitore honori ut fortunatorem hominu cosectari institit,intelligere iam inde & perspicere nequit, illa se ut rubi fascem aculeatu amplecti,stricti inque retinere. huc viviri culsi distentsi atque inanem coprehendere in que suae spei sustimam,ibesaurumque coiecit auetis supra modsi animi, dc cupiditate
perditi. Atqui huiusmodi placita sapietiae ius gentiu prodidit: quod ciuile mox excipiens,eadem ipsa excoluit: tum plebs populusque magno studio sciuit: senatus auctor est factus: equestris ordo pedibus,
50쪽
LIBER PRIMUS. 4equis,velis in eam sententiam transit & incubuit. tempore autem suo ac prouidentiae placito, Seruator mundi extitit, qui generi humano ea tyrannide oppresso, nuncium plaudendum & laureatum attulit: legeque euangela promulgata, α sinitii abrogato principimundi eiusque tyrannidi imperio, nouis vero tabulis edictis & prolatis, regnii Dei este iussit & sanxit in posterii: legesque ipsi regno
consentaneas, de instituta dedit. Iam verδ sacramento nouo& inaudito,omnes regni indigenas, incolas, aduenasque adigi,atque in verba sua iurare instituit: fidem porro certissimam sibi dare,ab eoque vicillim accipere.Ab eo igitur cum sacrarium veritatis mundo relictum esse sciamus 5 praedicemus: cum aditum sapientiae antea clausum, figurarumque & aenigmatum densissima septum obseuritate, patefactum eodem tempore dc illustratum esse norimus, fateamur, dictitemus: adhuc tamen haeremus in luto antiquae sapientiae,pedesque lotos in fonte purifico,& expeditos, rursus contaminamus aquis spurcis, tricisque implicamus. Qui si e puteis scripturae haurire aggrederemur,1 psosque p teos altius commentando,altiusque fodere, quibus quidem certe nostrum id facere promptum est: ipsa quae nunc esse prudentia plebi,senatui,equitibusque videtur, illa inqua)ipsa saeculi sapientia, non dubie amentia & infinia,
nedum stultitia iudicaretur, sui arumque rerum inscientia. NunCquotusquisque vel peritorum atque literatoru,in manibusque monumenta sacrosancta assidue habentium, ea etiam saepenumero e
suggestu enarrantium, non suauius aquas illas turbidas & popula res gustat,in cratere ciuilis sapientiae resides ac stagnantes,si modo cyathos treis e siphunculis ambitus aut cupiditatis hauserit, quam vivam illam aquam libat, e philotheoriae iugis scatentem atque s lientibusὶProh ditia immortales,quid est haecdemetia, si amentia , si vaecordia non est Z praestigiae sunt hae certe Stygii illius fidei
nostrae attentatoris: qui dolis miris, litis,caecis, ductare suos nouit fortunaeque alumnos, quos epulis illis semel perines cauit, e medio
atque etiam e transenna petitis, in eorum necem intcta 5 concinnata : tum potione supradicta, mellita magis ipsa, & oblita subdole, luam suopte sapore natiuoque suaui,tyrannidi sensuum, sibsque
auctorauit. nisi vero suave reuera esse potest, quod amarulentia curarum permolestarum permixtum est,angorumque perennium .Fidem igitur aut emortuam,aut exanimi proximam eorum esse oportet, qui in tam manifesto rerum discrimine,longe deteriora eligui, in eisque studium omne suum, animique intentionem consumunt.