장음표시 사용
201쪽
Mntis alamis Christi XXXII. Pracenii GL MATTHEUS.C A p. XIV.
Ouem elim vidissent hon procul a navicula sua, crediderunt esse spem am. ac pre metu exclamarunt; omnes enim cum viderunt, neque exiguo timore perciti suerunt. At Jesus tatim eos alloquutus, bono animo ecte jussit, te enim esse quem aquae inambu.amem va-Potrus v ro dubitans an revera citet Jesus , an vero specuum a quo dcluderentur, si tu es inquit, Jelus, jube me ire ad te aquae innitantem , quemadmodum facis, quasi liccaevi, illico iussit eum Jesus v enim, di Petrus quidem se demittens ex navicu a coepit in aquae s L i incedere atuue ad cum ire. Sed cum ventus vehemens es t , coepit timere . ac
d e hie um fiducia ua primum Christo fidem hiscns, eius miraticam potentiam experir c at aqua cessit ejus vestigiis, ta ciun sentiret se mergi, Julum ut sibi auxilio euo' ontinuo adfii t Iesus, & porrecti manu eum ad aquae superficiem retraxit, castigavitquecuod propter ventum dubitas let; qua dubitatione, saetam sucrat ux mergeretur. Deinde J d. inia cum Paro, rogantibus cetaris Apollolis, naviculam conscindit. Ventus Vcio,
202쪽
26. Et . videntes eum super mare ambulantem . turbati sunt. die tes: Quia phantasma ea. Et prae timore clamaverunt. 27. Stati m que Iesus laquutus est eis, dieens :Nibete fidueiam: ego sum, nolite timere. xs. Respondens autem Petrus dixit : Domine si tu es. jube me ad te venire super aquas. 29. At ipse ait : Veni. Et descendens Petrus de nautieula ambulat super aquam, ut veni et ad Iesum: 3o. videns vero ventum validum, timuit: Et cum ccepisset mersi. clamavit dicens . Domine . saluum me fac. i. Eteontinud Jesus entendens manum, apprehemdit eum . rc est ina: Modi cae fidei, quare dubitam 32. Et clan au in issent
tula erant . venerem , Madoraverunt eum die tes: vel e Pilitis Dei es. 34. Et chai trans laetas.sent . venerunt in terram Genesis.
t. Et . eum eo quis sent eum viri loci illius . miserunt in universam regionem illam, ' Obtulerunt ei omnes male habentes;
eum amhulantem supra mare . putaverunt phantasiama esse . re exclamav ruut ιso. Omnes enim viderunt eum . de eonturbati sunt.
Et statim lo- Coquutus est eum eis, & diait eis: Confidite. Ego sum, nolite timere..ca .
st. Et adstendit ad illos in naxim, et cessavit ven
s x. non enim intellex runt d panibus i erat enim cor eorum obccaecatum. ς 3. Et, cum transfreata Mnt, venerunt in terram Geneiareth, Ee applicuerunt. 3 Cumque egressi es sent de navi, continuo emgnove iunt,
sy. 5c . pereurrentes uni veri ni regionem illam, cα- perunt in grabatis eos. qui se male habebant. circum ferre , ubi audiebant eum esse. s6. Et quo moue in troibat , in meos, vel in villas , aut civitates i in pla. teis ponebant infirmos.
vident Iesum ambulantem supra mare. Ee proximum navi fieri. Ec timuerunt.1 o. Ille autem dicit eis: Ego sum , nolite time.
xa. Voluerunt ergo a eipere eum in navim:
qui, ut diximus, contrarius fuerat, cecidit, & navigiolum paullo post pervenit ad locum in quem cursum direxerant. Quibus rebus, factum est, ut summa admiratione percellerentur,& magnificentius multo de Magistro suo sentire inciperent; erant enim usque adeo hebetes, ut miraculum , quo Jcsus quinque hominum millia quinque panibus & duobus piscibus laute excepcrat , minime animadvertissent. At quia eum aquae inambulantem viderant, ad pedes ejus accidentes, vcre, inquiunt, es Dei Filius, seu Messias. Igitur appulsi ad tractum G nesarethicum , Cape alimo vicinum , a quo tractu lacus nomen duxit, exstenderunt ex novicula . ae statim Jesus agnitus a loci incolis magnum concitavit hominum concursum ; qui enim illum primi viderant e vestigio nuntiarunt vicinis, ad se venisse mitificum illum Docto rem , qui tot miracula edebat; quo audito undequaque aegri ad eum adducti, aut in ipIis lectuiis advecti sunt. Quacumque transiret, per urbes, agros , aut villas in plateis viisquo
203쪽
Amtis πιatis Christi XXXII. praeelius I IL
publicis exponebantur aegri, orabάntque Iesum ut sibi liceret vel fimbriam vestium ejus a tingere, di quicumque eam attingebant curatos se cile sentiebant.
Multitudo Issum sequuta, Capemaum trajicit, quam Chri s in Capere mensi 8nagoga mollii docet, seu figurata oratione, cibum spiritualem essesectantam, non corpo, eum. Ait se esse eum cit maquem comedi oportebar, offenditque rudes aures Iudaeorum terrefre regno M spa esse credentium,arib u- eos a se abigit. Interea ostendit quinam homines adse ex animo acteirent, o ab Ap toto arat an etiam ah abire vellant; quod negat Penus, nomine omnium, ad ra censauria suae egregidratione. Praedicit tamen risisse ab uno eorum proditum iri. Posia in is qui in Bethsaidensi agro remanserant, cum vidissent pridie nullam illic fuisse naviculam, praeter eam quam conscenderant Apostoli, relicto Jesu in ripa ; cum quaerebant in locis vicinis, quippe quem lacum trajecisse non putabant. Coena, qua excepti a Jelu tuerant, hominum animos stimulabat, eaque ejus liberalitate adducti de spe majorum prami rum, regium nomen ei deserre, ut diximus, cupiebant. Interea vero dum Jesum frustra quaererent, venerunt ex Tiberiade multa navigiola non procul ab eo loco, in quo pridie Jesus convivium eis praebuerat. Igitur cum eum illic non invenissent, uti nec ejus Apoliolos, eorum
204쪽
36. de rogabant eum ut te demerabanturbel fimbrram vestimenticus eum, ut uel fimbriam ve- tangerent. Et quicumque stimeriti ejus tangerent: de tetigerunt silvi facti sunt quotquot tangebant eum. laevi hebant.
11. Altera die, turba, quae stabat trans mare , vidit quia navicula alia non erat ibi nisi una . & quia non introisset eum distipti lia suis Jesus in navim. sed soli diseipuli ejus abiissent:
a 3. aliae vera supervene runt naves . Taberiade . juxta loeum ubi manducaverant panem. gratias agente Domino. x . Clim ergo vidiset tu ba quia Jesus non esset ibi. neque discipuli ejus. adscenis derunt in naviculas. Ec venerunt Ca harnaum. quaerentes Jc sum. Ir. Et, clim invenissent eum trans mare, dixerunt ei: Rabbi, quando huc venisti 16. Respondit eis Iesus.
Et dixit: Amen. amen, di eo vobis. quaeritis me. non quia vidistis sma, sed quia manducastis ex panibus, te saturati estis. 27. Operamini non ei-bum qui perit. sed qui permanet in vitam aeternam. quem Filius hominis dabit vobis i hune enim Pater Mnavit Deus. as. Dixerunt ergo eum t Quid faciemus ioperemur opera Dei
as. Respondit Iesus. 8e diuit eis: Hoe est opus Dei . ut eredatis in eum quem mist ille.
o. Dixerunt ergo ei rQuod ergo tu facis signum. ut videamus. re credamus ibi ρ Quid operaris ada ut
pars conscendit ea navigiola, quibus Capernaumum vecta est, ut quaereret an eo se recepisset Iesus. Clim autem eum illic invenissent, sciscitati sunt ab eo a quo tempore in occidentali ripa lacus esset; se enim ratos eum trans lacum esse, illic quaesivisse, sed frustra. At Iesus, qui noverat se a plerisque eorum non tam animo doctrinae ipsius cupido, aut propter miracula quae edid rat , qua situm esse, quam corporei emolumenti causa; profectis, inquit, quaeritis me, non tam ducti magnitudine miraculorum quae a me fieri videritis, & unde intellisere possetis me a Deo mistum este, quam quia ad satietatem usque panes vobis praebui. Atqua vos par erat studiora quarere, non ejusmodi cibum, qui brevis est usus, sed eum qui aeteratim animos vestros aleta quem vobis ego, qui externa specie a vobis minime disiero, praebcbo ; si modo eum excipe re, ut decet, velitis. De qua potestate mea, dubitare vobis non licet, cum Deus omnia ver ba mea iris pnibus miraculis, quasi totidem sigillis, confirmarit. Illi vero noc ejus responso perculsi, quid nos , inquiunt, oportet facere . ut Deo acceptinamus. At Jcsus, si velitis, ait, Deo grati fieri, hoc vobis faciendum est; credendum ei quem ille ad vos misit; seu, postquam vobis constitit eum a Deo millum citi, praeceptas ejus parcndum. Homines vero subirati, quod se minime iis, veluti tentarem Regem, ut speraverant, Praberet, paratum omnia suppeditare, si modo se se Regem salutare vellent, & ad eam dignitalcm tuendam operam polliceri; quasi omnium eius miraculorum obliti suissent,c perunt quatare num quodpiam miraculum facere posset, quo conspecto, fidem ei esciat ii
205쪽
Nam, inquiebant, Maiores quidem nosti Mos crediderunt, quemadmodum hodie v s nos tibi fidem habere; at eos, in Arabicis solitudinibus, aluit Manna, quae, prout loquitur Scriptura , fuit instar panis caelo demissi quem Lit eis comed/ndum. U. L χ χ VIII, a ) Respondit Iesus, Mosem, si proprie loqui vellent, non posse ab iis dici dedisse panem e cillo; sed
verum panem coelestem, atque eximio sensu ita dictum, dari θ Patre seo. Panem demum hunc vere divinum esse, ac e coelo delapsum; nec eo dumtaxat ali homines, sed etiam ab eo vitam accipere. Tum illi, quod dixerat nequaquam adsequuti, orarunt eum ut sibi semper daret ejusmodi panem. Apertius quidem respondit Iesus, sed tamen spurato sermone, quas homines terrestria tantum animo versantes abigere a se voluisset; ne nomine ipsus seditionem concitarent, nomen regium ei deserentes. Sum, inquit, ipse panis ille, quo vita generatur. Quisquis se se in disciplinam meam tradet eum panem a me accipiet, quem cum comederit neque esuriet, neque iitiet ampliust quemadmodum illi oui Manna a Mosesbi praebita vescebantur , bibebantque aquam quam e rupe elicuerat, fami ac siti satisfacere quotidie necesse habuerunt. Verum haecum dixi vobis, atque oculis vestris etiam rem subjeci, nec tamen fidem mihi habuistis. Nimirum,
206쪽
Annus Datis Christi XXXII. Praeconii III.
MATTHEUS. MARCUS. L U C A S. Isr
t. patres nostri mania ducaverant Nanna in deseristo. scut scriptum est i P nem de Coelo dedit eis mania
Non Moyses dedit uobii PDnem de Coelo . sed Pater meus dat vobis Panem de
33. Panis enim Dei est. qui de Gelo deseeudit. Ecdat vitam mundo. 4. Dixerunt ergo ad eum: Domine. semper da nobis panem hunc. Dixit autem eis Imsus: Ego sum panis vitae , qui venit ad mh. non esu diei Ee qui eredit in me, non sitiet umquam.
36. Sed, dixi vobis, quiale .idistis me, de non o ditis 3 7. Omne, quod dat mi hi Pater. ad me veniet: re m. qui venit ad me, non ejiciam foras; 38. quia descendi de cisto. non ut saeiam voluntatem metim, sed voluntatem ejus, oui mist me. 39. Haec est autem volun tas ejus, qui mist me, Patris, ut omne. quod dedit mihi, non perdam ex eo
sed tesuscitem illud in no uissimo die.
. Hate est autem volun tas Patris mei, qui mist mertit omnis, qui videt Filium. Ee eredit in eum . habeat vitam aeterarum . de ego re suscitabo eum in novissimo die. t. Murmurabant ergo
Iudaei de illo, quia dixisset: Ego sum Panis vivus. qui de Creto deseendi. a. Et dicebant: Nonne
cuius nos novimus partem Ec matrem Quomodo eria
mirum, Deo non credebatis, quicumque enim, apud Iudaeos, Patri meo antea crediderunt, iidem mihi credunt, ab eo veluti mihi in manum traditi, ac distipuli mei fiunt, postquam illis innotui; neque ego quemquam meum discipulum fieri serio volentem repudio. Descendi enim e coelo , non ut facerem quidquid videretur, nullis a Deo acceptis mandatis ; sed ut quod in mandatis a Deo accepi fideliter exsequar. Hoc autem mihi in mandatis dedit, ut quemcumque mihi tradit sibi antea credentem, sed praeterea discipulum meum suturum, cum diligenter iervem , ut ultimo die e mortuis i me excitatus aeternae beatitudinis mecum particeps fiat. Vult enim Deus, qui me misit, ut quicumque miracula mea vidit, mihique credidit vitam sempiternam consequatur; quamobrem cum , cum ultimus terris illuxerit dies, emortuis excitabo.
Fremebant vero Iudaei, hisce auditis, nec poterant concoquere quod dixisset se panem esse E coelo delaesium; quaerebantque a se invicem, annon is esset Jesus ille Nazarenus, filius J septii & Mariae, qui Nazarethae notissimi erant; quod cum ita esset, qui scri posset ut, quem admodum dictitabat, e coelo descendisset. 1 Bb Respoi
207쪽
Amitis Anatis chrisA XXXII. Pratam III
Respondit vero Jesus, hisce aut similibus verbis : Ne propter ea quae dixi fremite, quasi mendacium a vobis credi postularem Nihil credendum propono , quod utrissimum nCnsit sed ut fidem mihi habeatis impetrare a vobis non potestis, quaa neque umquam Religi ne 'a Patre meo revelati astini, ut par erat, suillis. Nemo autem ex animo fit meus discipulus apud Iudaeos, nisi qui prius revelatis a Patre , qui me misit, crediderit. Huiusmoda esto' dilcipulam, ultimo die, e mortuis excitiso, ut cum aeterna felicitate donem. Scripserunt moniletae fore ut aliquando omnes Iudaei, qui contumaces non erunt, Arueor O; ISI LIV. 13. Ter m. XXXI, 3 . ac sane quisquis meus discipulus fit, is hoc tibi faciendum esse intellexit e disciplina Patris mei. Quod non ita intelligendum, quasi ii hom:n iam perspectum habeant quidquid Deus per me revelare instituit. Ille demum picne novit quid Deus velit qui apud eum fuit, de quem e coelo delapsum dixi. Quicumque milia fidem labet& obsequitur, is, credite mihi, Memae vitae jam coepit particeps fieri. Sum cnim, ut dixi, panis, qui in viscera demi istis aeremam vitam in hominibus generat. Majores quidem vinci, in Arabicis solitudinibus, Mam a vescebantur, nec secius postea moriebantur. At hic habetis panem c c lod assum, quo quicumque vescetur quaquam morietur. Sum, inquam,
208쪽
Auris Amalis G si XXXII. Prarenti III.
43. Respondit ergo Imsus. Ec dixit eis: Nolite
44. Nemo po est venire ad me, nisi Pater, qui musit me. traxerit eum e diem resuscitabo eum in no vissimo die. s. Est seriptum in pro phetis: Et erunt omnes docibiles Dei: Omnis, qui audivit. Patre, di didicit, venit ad me.
6. Non quia Patrem vidit quisquam . nisi is . qui est a Deo, hie vidit Pa
7. Amen . amen . dueci vobis i Qui eredit in me. habet uitam aeternam. 8. Fgo sum Panis vitae. s. Patres vestri mand caverunt manna in deserto.& mortui sunt. so. Hie est paris de oelo descendens, ut si quis ex ipso manducaverit , non
3 i. Ego sum panis viavus. qui de Coelo deseendi. Si quis manducaverit ex hoe Pane. vivet in aeter num: Ec Panis, quem ego dabo, eam mea es, pro mu di .ita. ra. Litigabant ergo Iudaei ad inuicem . dicentes: Quomodo potest hie nobis carnem suam dare, ad mania durandum r 3. Dixit ergo eis Imsua r Amen, amen, dico vobis : Nis manducave ritis earnem Filii hominis.& biberitis ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobis.s . Qui manducat meam earnem . di bibit meum languinem , habet vitam aeternam. & ego resu itabo eum in novissimo dieis' caro enim mea verὰ est ei s r 8c sanguis meus vere est potus.s6. Qui mandueat meam earnem di hibit meum sanguinem in me manet, re
panis ille e coelo delapsus, in eum finem, ut quisquis eo vescetur aeternum vivati Panis ille ,--mcum , quod occida patiar, ut ibus morte hori Haec cum dixisset Iesus, disteptabant inter se audientes, de sententia dictorum eius neoue enim capiebant quo sensu posset dicere se daturum corpus suum hominibus, ut eo vest. emur Attamen Iesus , ne putarent exigui est e momenta id quod dixerat, ac proinde de eius senis minime sibi laborandum; profecto, inquit, nisi vescamini carne mea, & languinem meum bi-
&sanguine rinuiguit, potest jure siperare se vitam sempiternam adepturum i quamobrem eum ego, ultimi Iudicia die, e mortuis excitabo. Caro enim mea & l mguis meus, eximio quodam sensu, verissime dici pollunt cibus & potus, Quibus vita Fremio
hominibus creatur. Quisquis vescetur carne mea, & sanguinem 'is coniunctiissimus ; ita ut ille quidem mea habiturus sit quasi sua, ego vero quae ad eum Demunciat, quasi mea oecnt exictimaturus. 5 twm cum perti- Bb a Quem
209쪽
Quemadmodum a Patre missus sum , atque in terris vivo , ut ejus imperia exsequar: ita& qudquis me comederit, is propter me , seu ut mihi pareat se vivere existimabit. Iterum repeto, ne temere a me dictum censeatis; ego demum sum cibus e coelo delapsus,& cum quone Manna quidem conferri potest ; nam cum Majores vestri qui Mannam , in deserta Arabia, comederunt, haud sccisis mortui sint, ut jam dixi, quam ceteri homines qui numquam eam degustarunt: quisquis hunc cibum , quem me esse dico, comederit aeternam vitam consequetur.
Hos sermones habuit Iesus in Capernati mensi Synagoga , quos multi ex iis qui eum sequi solebant obscurissimos sibi esse professi sunt, di quos vix possent patienter audire ; cum vide
retur docere corpus suum , quod ex Maria natum conliabat, e coelo descendisse: atque ad vitam aeternam eos pcrventuros, qui carne ejus occisi vesti sustinerent, quod contrarium erat, non modo Legi Iudaicae, scd etiam humaniorum omnium gentium institutis. Jesus vero intelligens discipulos suos nonnullos fremere, ob sermones quos habuerat, quasi imma Cm feritatem laudat let, ita eos alloquutus est: haeccine animos vestros a me alieniores reddunt Vobis persuadere non Pollium me e coelo destendisse; atqui hoc non est dissicilius creditu, quam me in coelum , in quo antea eram, rediturum ; quod tamen nonnulli vestrum, post paucos menses, vidcbunt. Vos ofundunt sermones, quos habui de comedenda carne mea. ut vitam aetcmam consequamini; verum, nisi mens vobis laeva fuisset, non dissicile suit intelligere capienda verba mea spirituali sensu , cum liquidum ei let ex carnali humani corporis
210쪽
Aunus a toris chrisi XXXII. Praec si III.
s . Si t mist me vi vens pater. & ego vivo propter Patrem : ti qui manducat me. Ec ipse vivet pim
Gelo descendit. N nseut manducaverunt patres vestri Nanna. & mortui sunt. Qui manducit hune panem vivet
clo. Multi .ergo audien tes ex diseipulis ejus dixerunt: Durus est hie sermo: ec quis potest eum audire ror . sciens autem Jesus apud semetipsum. quia murmurarent de hoe distipuli ejus. diait eis: Noe vos semiadalirat 5a. si ergo videritis pullum homini, adstendentem tibi erat prius 63. spiritus est . qui vivifieat i eam non prodest quidquam. verba quae ego loquutua sum vobis, spiritusti .ita sunt. 6 . sed sunt quidam ex vobis . qui non eredunt seiebat enim ab initio J sua qui essent non credentes. di quis traditurus esset
6s. Et diectat : Propter ea dixi vobis . quia nemo est venire ad me. nisi rit ei datum Patre meo. 66. Ex hoe multi diseia
pulorum ejus abierunt rhtro : Ec Iam non eum illo ambulatiant.
67. Dixit ergo Iesus addu Mecim: Numquid&vos vultis abire . 68. Respondit ergo ei
simon Petrus: Domine, ad quem ibimus ' Verba vitae aeternae habest
eomestione, nullum cuiquam esse posse emolumentum. Quae dixi de comestione corporis mei , spirituali sententia sunt intelligenda , de admissione do*matum meorum , intra animum; quae ego dogmata, effusione sanguinis mei & morte mea sanciam; quo pacto, aetemam vitam mihi credentibus ac parentibus a Deo impetrabo. Sed si quid paullo obscurius dicam, ei fidem detrahitis, cum potius credere deberetis ea minime carere recto sensu , quamquam ea non intelligitis; fidem, inquam, verbis meis detrahitis quae non intelligitis, quiane Deo
quidem creditis. Ab initio enim praedicationis suae, noverat Iesus quinam dictis ipsius fidem derogarent, & quis ipsum esset Iudaeis proditurus. λPropterea dixi vobis neminem se se ex animo, apud Judaeos , in disciplinam meam tradere , nisi qui prius Deo Patri credi
derit, & veluti ab eo mihi in manum datus fuerit. Hac oratione, ita offensi sunt non pauci ex iis qui eum adsectari solebant, ut non amplius in ejus comitatu conspecti suerint. Quod cum animadverteret Iesus, interrogavit duodecim Apostolos num etiam se se ex ipsius disciplina subducere vellent. Tum vero omnium nomine respondit Petrus, &, ad quem, inquit, alium magistrum nos conferre, discendi causa, possemus, te relicto ; qui solus nos certo docere potes, qui vitae sempiternae participes ituri queamus λ