장음표시 사용
101쪽
nando hoc versu et interpunctione distinguendo haeserint interpp. Casaubonus haec Verba Cum praeCedenti οἱ conjunxit δῶρον ο οἱ κεtysa υ λ; ε'χε κού ΤTT cIt. Schweighauser sic interpunxit :
HOC autem modo quum Oratio claudicet, in inter Pretando ad α7t σιω7π σιν Confugit; quam ut Suppleret Dindorsius, Correxit ita : ου κ εοt ἄξιος. At Vero B per
χ απαντα Din dorsius ; ceteri γ αυτ α , Vel κε πάντα. VS. I 2. σοῖιη di Citur poetarum ar8 et Sapientia, qua olim omnis tam privatarum quam publicarum rerum disciplina continebatur. Eadem mOX S. I 4 dicitur n κγαῖ PLyr h. e. 8apiontia alma Ralutaris veluti v Θη ξλTic, αγαΘη μοῖρα , et apud Latinos bonas artea dicuntur. Quamobrem Valchenaerii conjectura, pro ἀγαΘῆς leg. αγαυῆς , Super VaC3Dea Videtur. VS. I 6. λαοῖσι μετε η conjecit Stephanus in Poesi Phil08. p. 22I; probavit Jacobs l. l. et recepit Dindorf. Legebatur λαοῖο ιν ετ ει η, permutatis literis N et M. cf.
102쪽
πα πινατυνην, I p. αγαεις. Similiter Pindarus Olymp. VI, I J Δαντιν et αγαθου κοέ λυρὶ μαρυα Θα. MOX denuo Variat in ταχ ητι πο- , ubi intelligatur νικω. VS. 18. GII - ερ γα Πελει. Interpp. haec Verba iungunt Cum praecedenti ρωρο ς, veluti dictum esset ita :zpTSρ Cτι Προζιμον τῶν ρωμ ης εργων OGI D αγῶνι Πελει. ΡΟ-ti US οσσα reserendum puto ad cuncta illa quae modo memoravit certaminum genera : pugillatum, quinquertium , luctam , cursum , quibus inter Se viri Solerent Contendero. S. I9. zουνεκεν αν. Sic plures libri, quos sequitur Din dorsius; alii τούνεκεν αρ.
bendum fuisse putabat, falsus in eo quod opinabatur in optativo dici non posse νοκω, quod tamen USi
S. 22. ου γαρ Ttα6ει. Xenophanis hoc dictum repetit EuSlath. p. ΙΩ I9, II. ut notat Dind. Sententiam ver Suum 15-19 illustrat locus Isocratis Paneg. I. HIολλάκις
103쪽
Athenaeus XII , p. 526. AB. prodit Xenophanis versus quibus Colophoniorum reprehendit luXuriam ,
quam e Lydorum consuetudine traxissent , ut Phylarchus quoque ibidem memorat: Κολαρωνιοι ν, ως ργ It φυλαρχος, την ἀρχ*ν οντες σκληροὶ ἐν ταῖς ἀγωγαῖς , λεὶ εις
κτλ. Colophoniorum luxum ad Milesios propagatum per Celeras deinceps I Oniam civitateS SerpSisse, Scripsit Clearchus apud Athenaeum XII , p. 324 B. Ita ergo XenophaneS Apροτυνας Ε μ αΘόντες ἄνοοῖελίας παρα Λυδῶν ,
proprium sit mollitiei et luxuriae Domen, graViuStamen αρροσυνη, quod Contrarium eSt zy σω ροτυνy alque
XX. Insanas libidines perniciosas a Lydis edocti, dum expertes adhuc essent importunae tyrannidis , prodibant in forum purpureis amicti palliis non pauciores quam mille omnino principes, habitu superbi, composite comtis insignes capillis, exquisiti odoris unguentis delibuti.
104쪽
h. l. libidinum insaniam sive domentiam notat. Lydos autem luxuria quondam insignes fuisse testantur Herod. I, 94. Athenaeus XII, p. 515, E. S. P. Gαν ανευ τυγερῆς. Ita Dindors codicum vestigiis ductUS ScripSit pro Vulg. ησαν ἐπὶ τυγερης. Dum liberi adhuc essent Colophonii, luxuriosis his moribus fracti Sunt, eaque fuit causa ut mox libertatem amiserint. Diogenes Babyl. apud Athen. h. l. Aoc τὸν Totαυ
tis, coniti capilli luxuriosorum habebantur cf. quae de Sybaritis dicit Τimaeus apud Athenaeum XII, p. 52 2. A. et do Atheniensium luxu Heraclides Pont. ibid. p. 5 II, B. et apud Aelian. V. H. IV, 22.
sumsit. Mirifice autem falsus est doct. Wichers, in I heopompi fragm. I 29, AnimadV. P. IOI, quum haeC, quae ille de Colophoniis dixit, ad Lydos retulit, et Theopompi dicta cum Diogenis Babylonii dictis confudit. - ως λίπαν ScripSi, Suadente Schweighausero , Pro εἰς ἡπαν, propter Graeci Sermonis Consuetudinem : id. HOOgeveen de partic. V. ως, P. 58O. LipS. VoceSῶς et εἰς quam crebro permutatae sint , praeter alios monet Sohaeserus ad Gregor. dialeci. p. 23 sq. et 78. Dubium vero, utrum Gς παγ Cum praecedente
mille omnino an cum Sequenti αυχα Oi sui plurimum ouperbi) rectius jungendum sit. Merod. VI, 46 : το
105쪽
VS. 5. αυχάλεοι, DOmen Cognatum tam origine quam significatione cum VerbiS αὐοω , καυχαροπι , gloriari itaque Hesychius intp. σεμνοί. Ρro eo αυχμάλδει dederat Ca8aubonus, cujus auctoritas aliis imposuit: vid. An-DOt. ad Hesych. h. V. Utrumque horum nominum Semel tantum Occurrit : alterum Xenophani e codd.
restituit Schweighauserus; alterum Choerilo vindicavit Naochius ad Choerili fragm. p. I 44.
Ibid. αγαλλομενοι ευπρεπεεσσιν. CaSaubonuS, ut metro con Suleret, ScripSit ἀγάλλόμευ , quem Ceteri editores se- Cuti Sunt; COd. Pal. αγαλλομεν sine apostropho. HaeC tameuelisio quum vix ferenda videatur, Sch eighau Ser. Conj. αγαὼλεμεν pro αγα λειν , quem infinitivum jungit cum praecedenti αυχάλAt ; hoc autem sensu Scriptum Certe Oportuerat αγο λλεσθtori , ut Bachius I. l. monet. Mihi autem nulla hic elisio requiri videtur, modo diphthongus ot cum sequenti ευ confundatur et in pronuntiando ObsCuretur ita : αγαλλομενοι ευπρεTδεστιν. HBeCfigura , Syni ZeSiS Vocata , Saepius Occurrit in Homero
106쪽
Athenaeus XI, p. 462, fragmentum hoc refert Carminis convivalis, in quo temperantem quidem Sed
XXI. Jamque enim lautum est pavimentum, lautae con ViVarum
et calices : alius plectiles imponit coronas, alius odoratum unguentum in phiala ministrat ;crater adstat gaudii et deliciarum plenus ;5 alii autem vinum praesto est, quod con ivas haud profecto deficiet, dulce, in doliis paratum, suavem spiritum exhalans. Medios autem inter convivas castum odorem thura emittunt; frigida quoque adest aqua et dulcis et pura; appositi sunt panes avi mensaque lauta I 0 pingui caseo et melle onusta. Suggestus in medio est oribus circum stipatus ;cantu autem resonant aedes et convivii gaudio. Jam primum decet probos homines Deum Venerari
107쪽
doctis haec lectio est, quod participium inprict non
pro δέ correxit ἰδ' oceo. Dindorsius suspicatur legi
saustis verbis castisque animis, 15 libantes et precantes ut, quod justum sit,
faciamus : hoc enim primum est officium. Fas est autem bibere tantum, ut posSis reVerti domum sine comite , nisi quis natu sit admodum grandis. Laudandus vero is est qui inter bibendum res utileS narrat, Io quantum ei suppetat memoria, et qui Virorum Virtutes com
Ne praelia referamus 3 itanum Gigantumve aut Centaurorum, fabulas a Veteribus 11ctaS, neque jurgia , meras nugas frugis expertes ;sed Deos justa semper obserVanlia colamUS.
108쪽
veteribus fuisse exemplo I heognidis Vs. I 82 et 286, e sequenti autem οἴLλος θε, ante hoc verbum tacite αυς μευ Supplendum esse. Et Sane haec pronomina, o μεν, αλλος udu, interdum Omitti, cum is lis, ἄλλος δὲ Sequa tur , notum CSt; tum autem sit, cum nulla in eo sit obscuritas , et vel in antecedenti jam oratione per-Sona uni VerSe memorata fuerit, vel in ipso verbo perSOnae significatio insit. Hoc autem loco durior mihi videtur haec ellipsis; potius credo, poSt hunc VerSum distichon excidisse ad quod verba illa pertinerent : quO-
Circa omni emendatione supersedendum puto. In Latina tamen versione Diti dorsit Conjecturam SeCutuS Sum. VS. 5. αλλ ὁ y οἶνος. Secuti sumus lectionem quam
editt. Ald. Casauh. et StephanuS praebent, quam quam suspectae si dei est. Schweighauserus quidem non aliam lectionis varietatem notat nisi quod duo codd. Pro praebeant αλλος , quod probat ipse , et in MS. Epit. addatur έτω, refragante meti O. At Schweighauserum in his negligentiae suspectum habet Din dorf, in praef. Edit. p. IV. not. quod Verba psἰ προδω- σειν non e codd. Sed ex Ald. propagata et Musuri ingenio interpolata existimat. Haec igitur ille omisit, et interpunctis lacunae Dotis versum ita descripsit :
109쪽
προ υνο ι τα ρέεθρα τῶν ποταμῶν , fluminum aquam do focis3o ; cf. Bachius. Caeterum Si quis e codd. pro χλλω malit αλλος et pro ουποτε recipere οἴπω , non ud-
TDSum , quod ανΘεσμίαν Bppellabant veteres, ut moti et Casaiabonus. Vid. Aristoph. Ran. Vs. I 15o. ed. BrunCh.)idem Plut. 8o8, cum annot. Hemsterii. et Alberti ad Hesych. in h. V. VS. ΙΙ. αὐ zὸ μ έσου dictum videtur pro ἐν αὐ τω τω μεσω, Veluti μέσον Simpliciter positum pro D ι συλusurpari solet. Simili ratione plura compOSita Sunt adverbia , Veluti αὐτὸ μίνου , αυῖο χρῆμ in , quae illus trat Bastius Ep. crit. p. 135, LipS. item αυΘῆμαρ, αὐ Θούρου. Welcherus ad Theogi id. p. 5O. Scribit αὐτόμε- σον , una Voce. Quia tamen illa dictio prorsus insolense8t, Corrigendum sortasse videbitur αν τὸ μέσον, quod habet Theogu. vs. 837. Lexicon S. Germani : αυὰ
in3niS Verborum repetitio μυθοις et λογοις evitatur; debetur haec emendatio Elchstaedio, eamque proba Vit et cherus ad Theognid. l. l. Comparant Plutarchi
110쪽
praeceptum de Is. et Osir. p. 378 : ἴσια πονεῖν, ξύρημα
λέγειν. S. I 5. Tα δικαια δυνασθαι πρησσειν. Ne quero. offendat
h. l. Verbum δυνασΘM, Dotandum, verbum hoc et lati num po/δo interdum dici non tantum de naturali et propria alicujus potestate, sed etiam de rei facultate aut Sorte quae nobis aliunde, veluti a Deo, Contigit. Herodot.
Eodem sensu h. l. POSitum CSt. S. I 6. TMTα - προχειροτερον. ΡOle8t hoc per ellipsi n explicari, ut intelligatur ταυτα ποιεῖν nempe Θεον νεῖν, σπένδειν,-εςἰ προχειροτερον. Attamen Graeci Saepius tam pronomen quam adjectivum ita usur Pant , ut ea Substantivorum inStar per se posita Sint. Utriusque generis exemplum apponam : Plato Legg. IV , a. p. 7O7 Α : οτι κου ξον ευ Θαλαστη τριηρΞις GTλι α παρετῶσαι. hic κακὸν per se positum est , Homerus Il. 97 : λώβη ταθε γ εσσεται. ubi similiter τάδε uSurpatum. Itaque h. l. ταυτα et προχειροτερον utrumque Sub Stantive accipi poteSt VS. I 8. α ξ9οιο ο, αδ ἄνευ προπολου, δine puero facem portante aut viam monδtrante ab epulis redire modi Cae potationis et veteris temperantiae indicium, quod apud Lacedemonios etiam lege jussum erat ἰ ποντες δὲ μ ξτριως istam διχα λαμ πάθος , ait Ρlutarchus Lycurg. C. II. Xenophon Rep. Laced. C. 5, SeCt. P. S. 2 o. ώς ἡ μνημοσυνη, κτλ. Versus hic a viris doctis varie tentatus et explicitus est. Casauhonus ita corrigendum putabat :