장음표시 사용
121쪽
significari. Sed istum errorem viri docti jam dudum refellerunt , et κέρασον diu ante Lucullum Graecis innotuisse constat. Vid. Athenaeus II, p. 5o, et ibi Casauhoni ADimadv. p. io 3. Ρlinius Η. N. XV, 3 3. ed. Bip. Geopon. Scripti. X, 4 i. ed. Needh. Denique de libro περὶ ρυσεως quid existimandum Sit, de eo Supra
formam exhibet Hesychius a librariis mutatam in βοτραχος. Vid. Inipp. Τ. I, C. 77o. Idem alteram quo que firmam habet βορταχος haec Aeolum , illa Io-num videtur propria fuisse. Similia quaedam assertΚoeti ad Gregor. Corinth. de dialecto Ionica p. 455,
A. Gellius N. A. III, 1 1 : ix Alii Homerum quam
D HORiodum majorem natu fuiδεθ ScripSerunt, in quies bus Ρhilochorus et Tonophanoa, alii minorem. DXenophanem Colophonium Homeri, quem Suum Pr3C-dicabant Colophonii, aetatem memoraSSO, non mirum : unde Vero testimonium ejus acceperit Gellius
non apparet; probabile est a Philochoro clarissimo chron ologo , quem priorem nominat , OSSe deSumtum. Eadem autem opinio Heraclidi Ρontico et plerisque veteriam placuit. Vid. Dodwellus de veti. Graec. et Roman. Cyclis DisSert. ΙΙΙ, p. 156, et DOCt.
122쪽
Deswert Diss. de Heraclide Pontico nuper Lovanti edita, P. I O6. XXXII. Diogenes Laertius I, Se t. ΙΙΙ. Epimenidoni vixisse
jus aetate quanta inter VetereS fuerit dissensio notum est; a Xenophanis notatione non multum dis
crepant Theopompus et Phlegon Trallianus, qui eum centum et quinquaginta Septem annOS ViXiSSe scrip serunt. Vid. Τheopompi fragm. 69 ed. Wichers, ej usque animadv. p. Ι59. EX horum Scriptis sortasse Xenophanis illud testimonium a Diogene ductum est, quod laudat Dodwellus l. l. p. I 59. XXXIII.
Apud Pollucem IX , 83 , p. 1o63 , de monetae Ori
nophanem Colophonium recte hic intelligunt , siquidem non dubium est, propter Lydorum cum CO-lophoniis consuetudinem illorum mores et instituta Xenophani haud fuisse incognita ; vidimus etiam ipsius versus in quibus Lydorum facit metitionem fragm. XX. De re ipsa magna fuit inter antiquos Seriptores Controversia; cum Xenopha Dis testimonio congruit Herodotus I, 94, qui de Lydia dicit : πρῶ
123쪽
Dictum in veteres poetas , qui quum DeOS SempiternOS facerent, eOSdem tamen Datos eSse perhibe bant, eorumque parenteS et Originem praedicabant Xenophanem haDC superstitionem non modo increpa SSe
Sed etiam ratione refutasse, ex iis quae de Deo dis Seruit infra patebit. XXXV. Eodem valet aliud ejus dictum quod Aristoteles ibidem refert p. 447 C : α ενοράνη Eλεάταις ερωτῶσιν, εἰ
124쪽
Haec in transitu. Noti sunt flebiles Inonis casus, etiam in Scena Celebrati; neque mirum, quum post obitum inter marinos Deos Leucotheae Domine eSSet recepta, ejuS memoriam apud Eleatas, maritimam Civitatem, religione consecratam fuiSSO.
Idem vero dictum paullo aliter refert Plutarchus Amator. p. 763 , D. Vol. IX , p. 59. ReiSL. Ad νορανηὶς
libro de Is . et Osir. p. , B. VOl. VII, P. 490 Sq-
ν ἀνα Θκωνται καὶ Θρ sueti. Verbis quidem his aliquod vitium subesse videtur , quod tolli fortasse POSSit Corrigendo ου μ ονου S Ξευ. b Kολοῖ. ψου τους Αἰγυπτίους - , Hr οτι γελαῖον κτλ. A d XenophaniS vero dictum quod attinet, in ipsa sententia ambo auCtOTOS Concinunt, discrepant tantum in eo quod alter ad
Aegyptios, alter ad Eleatas refert; in quo nemo facile dubitet quin Aristotelis auctoritas Plutarctio anteponenda Sit, praesertim quum Xenophanem in Aegypto fui SSe non memoratum sit. Probabile est, idem illud , quod Xenophanes Eleatis dixisset, propter religionis similitudinem in Aegyptios esse translatum; inde Plu
125쪽
XXXVI Plutarchus περὶ θυσωπιας , p. 53 O. T. VIII, p. ΙΟ3, moneos De quiS inter potandum se ad ludum perduci sinat , quamvis conviciis lacessituS, Xenophanis ex emplum proponit : Ξενορράγης , Λασου του 'Eρμuονίως μη
tum est λιλος 'ρὰ αΘχρα , ut Plutarchus ipse in Catone mitia vol. IV, p. 377 dicit de priscis Romanis :
nophani S moribu S, quem temperantiae et modestiae Studiosum fuisse scimus, hoc dictum Optime Congruit , Deque obstant tempora quominus Cum LaSoHermionis silio potuerit colloqui. Hunc enim sub Pisistrati silio Hipparcho Athenis versatum scribit HerOdotus VII, 6. Ρisistratidae autem imperium tenuerunt Olymp. 63-67. Quocirca hu)us dicti fides si non omnino probata eSt, tamen non temere rejicienda videtur. XXXVII. Diogenes Laert IX , seCt. 2Ο si ριπιθοκλεους εἰTοντος
E Diogene excerpsit Hesychius Mil. p. 3 i. Qui Xenophanem et Empedoclem aequales facerent, iis hoc dictum facile potuit probari ; etsi id non minus falsum est quam quod quidam Empedoclem Cum Epimenide vixisse Durraverunt, ut Porphyrius Vit Pythag Π' 29, p. 35, ed. Κust. Locum huic errorI
126쪽
fortasse dederit quod Empedocles in carmine suo Xenophani contra dixisset. Cf. SupriuS di Cta P. , not. et p. 28, not.
XXXVIII. Plutarchus adversus Stoicos disputans, p. IO84 , T. X, p. 462, utitur hoc Xenophanis dicto : b μὰν οἶν
multa illa aetate de rebus naturalibus ferrentur 1 bulosa nemo ignorat ' Xenophanis autem TeSponsum si re vera sit ab illo editum) acutum est et congruum veteri illi physicorum placito, contrariis contraria dissolvi et interire. XXXIX. Diogenes Laertius IX, secl. 10, Xenophani tribuit
ως ἡ τα. Eidem adscribunt Hesychius Mil. p. 31 , et SuidaS V. γ ιτα. qui et alterum hoc adjungit : ἐκπαμελῆοαι αυτοῖς zοτέ τυραννοις ) τῆς αλ ειας. Illud vero Ari/tololi tribuit Valerius Max. ΙΙ, Ω, eX. II AriS-n toteles autem Callisthenem auditorem suum ad Alex-n andrum dimittens monuit, ut cum eo aut rarissimen aut quam jucundissime loqueretur. D Item Ammia nus Marcell. L. XVIII, p. 118 Vetus Aristotelis sa D piens dictum, qui Callisthenem Sectatorem et propin D quum suum ad Regem Alexandrum mittens ei saepe D mandabat, ut quam rarissime et jucunde apud homi M nem loqueretur. D Testimonia haec asseri Κusterus ad Suidam, unde patet auctorem ejus dicti non certum haberi. Cfr. autem dictum Isocratis ad Dem. C. IV. p. 8.
127쪽
129쪽
Xenophanem Eleaticae philosophiae auctorem eXStitisse antiqui atque ipsi hujus sectae aemuli vulgo tra dunt Haec autem philosophia quum Origine et natura Pythagoricae esset cognata utraque enim Italica stirpe oriunda ), tum quaerendi studio a Ionicorum ratione diversa fuit eique paene opposita. Ionici enim rerum
naturam animo contemplantes studuerunt originem indagare atque semina , unde Omnia eXOrta et Variis deinde sormis sigurisque essent essecta ; Eleatici autem mutabilia ista et fluxa despicientes anquiSi Verunt illud, quod nulli mutationi obnoxium unum
atque idem esset Semper , eamque natur3m Sintue bant ipsam rerum ossonfiam ' aeternam Sui JUe Semper Similem , quam non manibuS ContreClare , non OCuli S Cernere, Sed mente tantum CognOSCere POSSi muS. HOC unum cogitatione amplexi revera eSSe et i) Vid. Plato in Sophista, Aristot. Metaph. I, quos Statim ex
plicabimus , ceterique fere omneS.
2ὶ Hujus verbi auctorem Ciceronem laudant Seneca Epist. 58. Sid0nius I p. et Chalcid. in Timaeum p. 186. ad calcem 0pp. 5-Πippolyii) ad q. l. cf. Fabrie.
130쪽
intelligi posse statuerunt; quaecumque Vero gignan
tur et Occidant , ea neque esse re Vera neque Cognosci posse , sed fuga tantum et opinabilia dixerunt atque pro nihilo putarunt. Itaque ut Ionici naturales
rerum sormas mutationesque Observantes physica inprimis tractarunt, sic Eleatici, qui mentem ab Oculorum Sensu avocabant, praesertim dialectices fuerunt auctores; alteri, fluxa et mutabilia SpectanteS, Vera et aeterna tantum non sustulerunt , alteri, nihil nisi
Stabile et aeternum esse censentes, naturae et re
bus generatis nullum prorsus reliquerunt locum. Hujusmodi sere fuit Eleaticorum ratio, cujuS Xenophanes auctor fuisse traditur; eX quo universe tantum patet , hunc philosophum ex eorum fuiSSenumero qUOS τῶν ριλους appellat Plato. Quae autem propria hujus fuerit ratio et sententia, dissici lior quaestio est, quum cavendum Sit ne aliorum disputationes temere huic attribuamuS. In Veterum testimoniis explorandis ab antiquissimo
ordiamur Ρlatone , in cujus dialogo Sophista p. a a D, hospes Eleates de Eleaticis haec commemorat :
CAPli Canda sunt Dam primum, quod Eleatica Schola non auctore demum Xenophane Sed jam priuδ eX-stitisse dicitur, id plerique mirati Sunt interpreteS, quoniam Deo quisquam Xenophane Superior Eleati-CRO Scholae auctor exstitisse, neque placitum hOC , ως ἐνὸς Ουῖος τῶν υτ υ , ab ullo antiquiorum Celebratum CSSe memoratur. Sed eos fugisse videtur, id quod de multis philosophorum placitis a Dimadvertendum CSt, eorum primaS Origines in Occulto latere, atque ut mores et instituta pleraque dudum antea eXStite-