장음표시 사용
231쪽
S. 167 sq. 'Επει Naκος ριεν ενερτ. kτλ.) IStud ἐνερτατον ἱκετο βῖνθος δινης idem alet quod mota Vs. 174: ἐπ εσχατα τερματα κυκλου. δίνη et στροφαλιγξ utrumque dicitur de mundi globo per elementorum agitationem circum olutato. Eadem Vocabula, quamquam nimis quaesite, ut solet, usurpat 0rpheus in mundi Conversione adumbranda, apud Macrob. Saturn. I, 23; Herm. ed. fragm. VII, 25:
cur a vulgato discedatur: Nam εν τη inteli. εν Φιλοτητι, CO-dem modo ut us. 130: A δs Κοτω δι-ορφα . . . σὐν δ' εβη ἐν Φιλοτητι. - ταδε παντα Surat elementa Corumque qualitates.
ουκ αφορ αλλοι θελυμυα, interpretatur: haud disjecta, εeddens α. At ιιφορα Don sigDificat disjecta, ut ille perperamesticit eX Hesychii glossa: αφοροι, ασυλληπτοι. quod ibi Significat, qui capi vel comprehendi nequit, incomprehonsibilis. Praeterea autem quid istud sibi vellet: clementa in unum Coire et Congregari non dispersa. Ista sibi repugnant. Vulgata lectio recte se habere Videtur, nisi quod λιμυα in ἔθελυμνά mut Vi,
232쪽
COMMENTARIUS ut supra Vs. 129. Notat illud πυκυα, densa, cui significationicoDjuncta est altera, qua significat αλλα ἐπ αλλοιις, Si Ve επαλληλοις, continuata, Sibi invicem succodentia, quemadmodum grammatici interpretantur προDλυμυα. Hoc plane oppositum est praecedenti ἄφαρ, Statim; ut sensus sit: elementa per Amicitiam contrahi, non derepente, Don uno impetu, sed agminatim sibi succedentia. - Caeterum SturZius συνδεττάμεν Per' peram muta it in συνωταται. Pro αλλοθεν αλλο Codex Taur. et
s. 172 sq. πολλα δ' EMGκτ κτλ.) Ρeyroni Commenta Super hoc loco res erre supersedeo, qui et hos et tres Sequentes Vel SUS, πολλα δ' ἄμικτ- κυκλου, miSere VeXaVit; reprehen SUSjam est a Gaissordi. Poet. Gr. iiiiii. Τ. III. p. 285 Lips. Rec tissimo hi versus leguntur in Ρhys. ed. Ald. sed Pro κερασσα- μενοιαν, quod ibi exstat et receptum est a Gaissordiis, Ox. A Praebet κεραομAοι σιν, quod item edidit Brandis; Ox. B κg-
μενοισιν ε λ λ ά ξ. Re CePi Mutem κεραιομενοι v. Cf. Homer. l. ι, 203. - Nῶκος tu ετάρσιον, OPPOSi tum hiat C ηπιοφρων Φιλοτης, Ν8. 1 T. Ad hunc locum spectasse videtitur qui retulerunt , Empedoclem praeter mundiam formatum statuisse etiam informis materiae ma8Sum, αργῆν υλη v, ut VΟCatiar apud Euseb. Ρraep. I u. XV, 33. Animadvertendum vero, Empedoclem hic non Don loqui de mundo formato et ordinato, sed de mundi primordiis, quum res Naturae adhuc esSent formandae. Vs. 123 sq, ου γαρ αμεμφεως πω κτλ.) Viti OSe TUI SUS Taur. ου γαρ αμφαφεως το παν εξεστηξεν ἐπ' εστατοι Omisso τερματα κυκλου. Nec multo meliuS OXon. B : αμφαφεως . . . ἐπέστατα τευματα κυκλου. Omitto alia; cum Ald. concinit OX. A. Sturgius vocabula ἐξεστηκεν ἐπ εσχατα transposuit ἐπ Eοχ. εξε 1κεν.
lepido sanet Haud melius Brundis p. 50T a , 512 a, scribit:
233쪽
Mourbelia interpretatur sine querela, hic idem valet quod omnino, prorsus, ut recte SturZius eXplicat: nam qui foedus inculpate implet, is plano id facit, ita ut nullus sit reprehendendi locus. Vs. 125. μελεωυ. Sturgius temere edidit μερεων. μελη inteli
του Νεικους, quemadmodum jam supra Vs. 66 vidimus. Vs. 176 sq. οσσου γ αεν κτλ.) Ed. Phys. υπεκπροσθεει, pro quo Sturgius - scripsit υπεκπροθεει. ReCtiuS codices Τaur. et OXOD. υπεκπροθεοι, quod cum Gaissordito recepi; Brandis utroque loco ed. υπίκρομοι, quod Placere possit propter novitatem ; mihi tutius visum est retinere Vulg. HomeriCo usu Com. mendatum, ut Od. θ, 125 al. Sequens Versus in Phys. vulgatus est Sio :η πιφρων Φιλοτ ης αμεμφεως αμβροτος ὁρμη.
quae Sturgius immutavit ita: ἡ 'πέφρων Φιλότης αμεμφεως βροτω ορμη. Parum feliciter. Veram lectionem exhibet Scaliger in in s. eXcepto quod reliquit -ιφρων. Germanam scripturam habent Brandis Schol. I. I. Ox. A et Taur. uno loco apud Ρeyr. p. 3T; sed idem altero loco: -ιοφρων φιλοτης αμφευσσον αμβρ , θρμ. 0x. B habet: -ιοφρου φιλοτητι αμφεσον αμβρ. ορμη. Peyronus etiam h. l. novum quid tentavit, scribens: η ς οφρων ιλοτης αμφαμφωσ αμβροτος ὁρμη - αμφαμφά di scilicet dici Vult pro Homerico αμφαφοωσα, num rose sane; idque ita intelligendum docet: Amicitiam, cum Biscordiam undique inseCtaretur, Chaos attrectantem circumiisse.
Bubites profecto, utrum Serio an per jocum vir doctus talia scripserit. - Caeterum in μιος et μιος, uti h. l. sic perpetuo fere variant libri: Cf. in sarmen. 8. l 16, Comm. p. 114. Vs. 128 sq. ἐφυοντο κτλ.) Sensus est: Elementa, quae Prius erant ΡUra et integra, jam mista Sunt Variisque modis inter se conflata, quo facto ex immortalibus naturis mortalia rerum genera exstiterurat. De altero horum Versuum multum disceptatum est: Citatur a pluribus Scripto xibus ; lectio, si librariorum mendas excipias, Satis ConStat.
234쪽
ut edidit quoque Brandis. Pro ἐφυουτο autem alii Eustath. A them φυοντο; Pro ἄκρητα, quod habet etiam Brandis, Simplicii od.
Phys. et cod. Taur. de Coelo, ἄκριτα, quae ambo CODsUSR Sunt
πρD. Pro λαλλάξαντα Athen. διαλλάττοντα. Sed haec, et si quae alia hujus generis, parvi sunt momeDli. Plutarchus memoriter, opinor, hoc dictum reserens, legit: γροτερον τοι πρὶν ἄκρατα, nisi potius librariorum menda sit; vitiosissime autem in Aristotelis ed. Behher. legitur: δια δε θυήτ .... αθάνατα ζωά τε πρΛ κεκριτο. Etiam Moerbeham in Simplicio γα ζωα legisse, indicat ejus interpretatio, si ea interpretalio appellari potest: n quae antequam addiscaDi immortalia esse ani malia ac prius indiscreta disponunt vias.' Sed ρά verum esse testantur Theophrastus apud Athenaeum, Plutarchus, Eustathius, Il. Il. qui haec dicta adhibent ad potestatem vocis tuu declarandam. Illud vero dissicultatem fecit criticis , quod et E et ἄκρητα hic Opposita sint, quae alioquin pro synonymis haberi soleant. Itaque Hermari D. in Aristot. scribendum censuit: γρά τε πρω κεκρητο. alii, γρά τε τά πρὶν κεκρατο. Sed vulgata lectio sollicitanda non erat. Nam ροe etsi vulgo significat merus, ρον merum, tamen usurp3tur quoque de vitio fortius temperato, non nimis diluto; quo sensu jam Homerus Ιl. ι, 203: ζωρότερον eis κεραιε. unde et μελίtωρος idem quod μελίκρητος. Ergo Empedocli, qui a vulgari sermonis consuetudine Dora raro discessit, licuit sane γρου dicere pro ευκρατον
et κεκραμευου. Atque ho C sensu Veteres quos Citavimus auctores, Theophrastus, Ρlutarchus, Eustathius, accepere, in quorum judicio acquiescendum arbitror, ut Sturgio quoque Visum cst. Cf. Graesentiata. in Aristot. Poet. p. 210 sq. Vs. 181. θαυμα ιδέσθα ) Intelliguntur monstra illa βουγsubi ἀνδροπρωρα , quae describuntur infra Vs. 238 sqq. Similiter Lucret. V, 836: mira facio membrisque coorta. Virgil. Georg. IV, 309: visenda modis animalia miris. Vss. 182-185. ει ν ἄγε, - Σπαντα. Forta88e his VS8. ag-
235쪽
gressus sit poeta coelestia corpora describere, quorum praecia sua , terra, mare, aer, Sol, aether hic memorantur. Etiam horum Originem repetit ab elementis , quo reserendum illud ἐξ Quum tamen in proximo VerSu non ni Si unum elemeD- torum ἔλιος, i. e. ignis, memoretur, haud dubium est, quin post illum versum aliqua exciderint, ut jam Sturgius judicavit. Vs. 182 sq. εἰ ν αγε, νυυ τοι.) Ρro hoc Vulgo: ἄγε, τοι νυν, udVersus metrum, quod Don CorreXerunt priores interpretes. In sq. Vs. Vulgo: ἐξ ωυ δη ἐγενοντο, quod item repugnat metro; 8 caliger legit ἐξ ωυ εξεγευουτο. satius duxi vulgare Vocabulum εγενοντο mutare in poeticum γεγάατι, quod Empedocli usita tum . Cf. Vss. 153, 156. Pro ἐξ Iu mallem ἐκ των. s. 184 sq. ἀκρ . . αἰθήρ σφιγγων περὶ κυκλον.) Vulgo ἰειρ ab Empedocle vocatur aere vid annot. ad Vs. 105; hic ambo aer et aether distinguuntur, non tamen ut diversa ele menta, sed ut diVersae coeli parte8. περι κυκλου idem quod κυκλω Si e περικυκλω. cf. Berni, ardy Synt. Gr. p. 260, qui confert Ρlaton. Crit. p. 112 C. Nescio tamen, an potius legendum sit σφίγγων περίκυκλος, i. e. περιφερης, hOC Sensu:
aether circumactus s. circumactu Suo omnia CoercenS Seu Con
liquet. Ρro οξυμελης Xylander conj. ξξυβελης, quod recepe runt Uutten. et Wyttenti. Recte: nota sunt Apollinis βολη. Vid. Macrob. SaturD. I, 1 T. Plutarchi quoque Verba οξυς καὶ πληκτές huic Vocabulo planc respondent. Sed aliorum item istud λά-
236쪽
COMMENTARIUS σεληνη VitioSum esse, luce clarius: Dam quid istud sibi vult, lapidea luna 2 atque, etiam si recte diceretur, ut Sturgius contendit, quomodo in illud convenit Plutarchi interpretatio, significari laoc epitheto το ἐπαγωγον αυτο κm ιλαρον καὶ αλυ- που Xylander conj. ἱλάειρα. acute; sic Hesychius: ἱλάειρα, σελκυη. Et sane utitur illa appellatione Empedocles us. 193; sed hoc loco Don con Venit metro; hiatus enim est in verbis ιλάειρα, ad quem supplendum Xylander quidem leg. proposuit: ἡν αυ vel η γ αυ ἱλάειρα, quod receperunt Hulten. et Wyttenti. est tamen illud coactum; praeterea dubito an in hoc epitheton satis quadret Plutarchi illa ita terpretatio, το
e Conjectura scripsi ἀγλ σσα σελή9M, quod et metro satisfacit et Sensui con enit, quippe factum ab ἀγλαία, in quo splendoris, renustatis et laetitiae Dolio coiijuncta inest. Neque literarum ductu illud a vulgato λάAα multum distat: Dam, ab Sorpta syllaba initiali, terminatio -υοι parum disseri lib -ιπσα, quum
9 et saepe Confusa Sirat, Ut docet Bast. Commetit. Palaeogr.
p. 226. Itaque fac, librarii incuria pro ἁγλαασσα scriptum esse αλιασσα pro uti V8. 198 Consula duntur αγλαIπις et αλα- ω me), inde facillime λαωκ Datum est. s. 18V. αλλ' ο μευ αλισε ) Versum edidi ut exhibet Etymologiis , nisi quod μελαν pro μέσου recepi e Suida et Macrobio;
ἀναλιαθεις κτλ. ΙStud ουνεκ Nescio an sit etymologi cujusdam, qui originem vocis ἡλιος ab αλ Voluerit explicare, Cujus rei gratia hic versus ab illis assertur. Ita Etymologus: ἡλι
ριπολῶ, Ut ait Empedocles. V Ε quibus mutilatus Suid ac locus interpolati ius est. Fortasse tameia ipse Empedocles hanc Vocabuli ηλιος eXplicationem dedit, quod non abhorret ab illius aetatis Consuetudine; memorat certe eam Ρlato Cratyl. p. 409 Λ:
237쪽
HeSych. V. αλ Θας. Plerique priorem significationem amplexi Sunt, posterior tamen h. l. magis probanda videtur. Ceterum Dotandum, primam huju8 Verbi literam et, per se brevem, hic propter arsin produci; similiter mOX in V. αγης. s. 188 ἁνταυγεῖ κτλ.) Ρlutarchus: υμεῖς δό ad Stoicos loquitur) του μου 'Eμπεδοκλέους καταγελοὶτε, cpάσκοντος τουηλιον περὶ γην Wyit. περιαυγῆ) ανακλάσει σωτος ουρανίου γενο μενον, αυθις λ' ἀνταυγε 7ν π ρ ο ς ' Oλ. '' κτλ. Galenus eundem versum ad hominem tranSserenS Coelum intuentem, Pro αυταυ γειν dicit ἀνταυγεω, et Pro προς ολ. habet του ' Oλ. Sed προο Oλ. preserendum, quia αυτ ιυγεῖν Proprie eSt Verbum Deutrum, ut docuit Naekius Choeril p. 1 8. Sturgius edidit, parum SCite, αυταυγδει τον ' Oλ. Empedoclis sententia de qua plura in dissert.) haec est: solem lucis Coelestis Candore ortum, eo unde accepit lucem, Spe Culi in Star refulgere uSSidue. ριν-ταυγεῖ similiter dictum ut us. 195 de luna solem intuente di Citur: αθρει . . ἐναντιου. ολυμ πος Idem qui ουρανος, Purissimus coeli orbis, ut apud Parmen. V8. 140, ad q. l. Cf. CommeDt. p. 125. Cum Empedocle Concinit versus ille ex oraculo, quem Citat Proclus in Tim. p. 279:
S, 189. αρματος ωσπερ κτλ) Ρlutarchi haec sunt verba:
ἡ σελην η) των μευ γ αστρων κοιτωτερω τοσουτον εστιν, οσον ρυκἄν τις ει ποι μέτρου . - . της δε γῆς τροπον τινα ψαυει , κομ
238쪽
COMMEΝΤΑRIUS Qui versus, quam is non optimus, ferri tamen possit, priore syllaba Vocabuli lauος correpta, pariter ut Vs. 155 factum in
V. τεχυη, et Posteriore ejusdem Vocabuli producta vi arseos. Durum tamen hoc; quocirca melius duXi pro ἰχνος ανελBσετα per tmesin Scribere αυ νος ελBσεται. - αρματος γχνος est accusativus, qui pendet ab ανελισσεται, eX usitato loquendi modo πορευεσθαι- ανελBσεσθα, ut Latine revolvi dicuntur sidera. Sic si αυελιξις in Platon. αυαστρεφεσθαι eodem sensu in Timonis versu apud SeXt. Emp. adv. Math. Ι, s. 305. Caeterum Sturg. versum filixit talem: η περι γῆν αρματος Ἀνος ἐλίσσεται ακραν. VS 190. κυκλοτερες κτλ) Versus expressus, ut Videtur,
e Parmenide, qui similiter us. 143 lunam vocat νυκτιφαες περι γαῖαν αλωμενον αλλοτ ρ ι ou φ ω Vs. 191. ἀθρῶ μευ γαρ κτλ.) Haec Verba , manifestum est ad Iuliam pertinere; similiter item Parmenides us. 144:
αιεὶ παπταίνουσα προς αυγας ηελιοιο.
ideo αθρει scripsi pro αθρει. Memorabile est vocabulum αγης cujus caussa a grammatico haec Citantur) pro CD mPOSito ευαγης, quo utitur Parmenides VS. 133: καθαρας ευαγεος ὐλιοιο εργα. hoc usitatum, illud vero insolens et ab Empedocle, ut videtur,sa Ctum, Similiter ut ηνεκεως pro δι νε κεως, Vs. 405. Sed de significatione utriusque vocabuli inter grammaticos 11OD CODStat; qua de re Don opus est repetere quae eXposui in Comment.
Parmen. p. 122 sq. ubi ευαγης interpretatus Sum αγλαός, λαμπρος, ab αγη S. αυγῆ deriVatum. Neque illius interpretationis adhuc me poenitet, quamquam nec alteram spernendam Puto, qua notet idem quod αγιος, sacer, duplici Sensu, veneranduS vel detestandus, sicut placet Naehio in Choeril. p. 129, adhibenti huDc Hipponactis versum apud TZetram in Lycophron. S. 436: ως οι μεν αγεῖ Βουπαλω κατηρωντο. Qua Potestate de rivatum est ab α μαι, unde et αγος et αγη θάμβος ) fisi utraque significatio habet quo se tueatur, posteriorem tamen hoc loco praeserendam puto. Similiter πολον αγνον diCtum Vi
239쪽
dimus in versu illo, quem attuli modo ad us. 188. Caeterum quod et hoc loco et apud Parmenidem prima in ἀνὰ producitur, arsi tribuendum; alibi fere corripitur. Vs. 192. αυγή κτλ) Plutarchi verba haec illustrabunt: οῖον, inquit H τε φωνάι κατα τάς ἀνακλάσεις ἀμαυροτέραυ
VOCes repulsae obscuriorem Sotium reserunt et telorum ictus
repercussi leniores accidunt, Sic solis fulgor feriens lunas orbem hebetior et lataguidior ad nos redundat, radiis ejus fractis et debilitatis. V Non improbabile , ipsam haDe similitudinem ex Empedocle expressam esse, qui saepius hoc genere utitur; alioquin particula esset delenda.
s. 193. 8 δά φαοξ κτλ.) Simplicius hunc versum intoralia assert exempla, quae ostendant, Empedoclem in rebus naturae explicandis saepius ad fortunam et casum
liquit vero γαίης. Sed quid sibi vult istud γαλ μιυυυθαδίη,
terra erigui temporis 3 incunctanter reposui Κισης. Spectant verba ad plenilunium, Cito e aueSCeu S. Huc referendae duae glossae Hesychii: ἱλάειρα, σελ . et μινυνθαδια, ἡ σεληνη, ἁ θ του κινύθειν. - VOX ἱλάειρα, Ceterum inusitatu, facta est ad eundem modum atque μάκαιρα, πρέσβειρα, ἀντιάνειρα, βιοθρέπτειρα, alia. Vss. 194-196. ἀπεσκέδασεν δε κτλ.) In Plutarcho corrupti orant hi versus hoc modo: ἀπεσκευασε δέ οἱ αυγὰς εστ άιαν καθυπερθεν, απεσκνιφωσε κτλ. Xylander emendandum docuit ita: απεσκέδασε v) δέ . . . γάιαν. απεσκέδασεν conjecit et Scaliger; Berghius minus recte ἀπεσκίασεν. Restabat ἀπεσκνίφωσε , quod mutaVi in επεσκυιφωσε, similiter ut ἐπισκοτειν hoc sensu dicitur: vid. Ρlato Euthyd. p. 3I 0 Heliad. In ultimo versa turbatus erat Verborum ordo ita: επλετο γλαυκ. μήνης. CorreXerunt Scaliger
240쪽
COMMEΝΤΑBIUS et Xylander, cujus emendationes in h. l. fugerunt Sturgium. Explicatur his versibus solis desectio ea ratione, quod ejus radii lunae objectu intersepiuntur: si σελ-η απεσκέδασε τρος του ηλίου αυγας καθυπερθεν ἐς γαρεν τεταμενας. Eadem Serioribus placuit sententia, memorata quoque Lucretio V, V52 sqq. Quod γλαυκῶπις appellatur lima, tangit Plutarchus de orb.
Lunae, p. 934 VOL IX, p. 689ὶ, ubi varios illius colores adumbrat: auroram Versus, inquit, colorem accipit κυανοει ἡ καιχαροπην , α και μηλιστα γλαυκωπιν αυτην οἱ πο ται κοὐ 'Eμπεδοκλῆς ρινακαλουντα. Apte item comparat Sturgius illud
Agesianactis apud Plutarch. l. l. p. 920, de luna dictum:
Venuste opitheton illud sigDificat albentem lunae splendorem. Vs. 192. 9υκτοι δε γαοι.) Plinius Ilist. Nat. II, 10: ,,NOctem Empedocles) Dogat aliud esse quam terrae Umbram. VPlutarch. de Fac. orb. I iiD. IX, p. 252: την δε νυκτοι πο τι
Sealig. in m 8. εφισταμενη. Perperam, ut mihi videtur. Nam sol etiamsi e veterum opinioDe noctu infra terram sit, tamen Superiorem sive exteriorem obtinet mundi plagam. f. 198. νυκτος ἐρημ. ἀλαωπιδοe optime Xylander pro Vulg. αγλαωπιδος, ut ipsa Plutarchi Verba Ostendunt: σκοτεινος γαρ
notat IIesychius in Lexico. 88. 199-201. ι τείρονα - ἰδοντων.) Spectant hi Vs8. ad quaestionem illam a veteribus agitatam, utrum aer, item terra, finita essent an infinita. Posterius placuit cum aliis tum Xenophani, quem, teste Aristotele, his uss. redarguit Empedocles, Tetigi in Xenoph. rell. p. 152, 159. Abrupta est autem Sententia, quam talem fere fuisse credo: Singulae mundi Partes, aether, aer, mare, terra, certis sinibus circumscriptae