장음표시 사용
241쪽
sunt; neque enim reliquis locus esset, si, ut quidam effutiunt, aer et terra infinita essent. ἀπείρων minuS usitatum quam απειρος cf. anno t. ad us. 61 δαψιλος minus quam δαμλής, etsi semin. etiam exstat in Hesychio. Pro spreρ Scaliger zσπερ. Ρro βροτεωυ, quod legitur in Aristot. de Xen ., idem de Coel. et Clemens habent γλωσσης. ita quoque Scaliger; Clemens praeterea pro ρηθεντα habet ἐλθουτα, Pro ιδοντων, ειδότων, quod pro interpretatione habendum. Vs. 202 sqq. καρπα ανόπαον κτλ.) De igne hoc ab Empedocle dici resert Eustathius, quod indicavi additis verbis πυρ μεν ορουσε. Ad idem dictum Spectare videtur Aristoteles eo loco ubi sequentes versus memorat de Gener. et Corr. II, 6), dicit enim de Empedocle loquens: κυεχθη δ' Ευω ὁ αιθὴρ, ου ο
Vs. 202. αυοπαιον, derivatum videtur ab οψ ὀπη) visus, et proprie signisi Care sublime specturi S. αυοπαια ορνις OCCurrit in Homeri Od. 320, quae Videtur esse aquilae genuS. In RVem certe epithethon hoc optime convenit: notum est illud quod in proverbium abiit: ορυιθος 19 αυω βλεπειν. cf. Sta lib. in Plat. Phaedr. p. 249 E. Ignem autem primum emicuisse ConVeniunt
omnes. Cf. Lucret. V, 458; Ovid. Metam. I, 26; Manil. I, 142. Vs. 203. φοι ις dedi e Scaligeri aras. pro Vulgato ρίζαις, quod
mireris Demini interpretum suspectum fuisse; ipse Conjeceram ριπαῖς, sed illud praeserendum. ρο ς, ροι ιν, usui Patur de stridore serpentis, aquilae, teli, fulminis, cet. atque adeo hic aptissimum est. Simili confusione in Orph. 1 r. XXIlI, 3. p. 482ed. Herm. πυρ ριγον legitur pro ροι θυου, quod Saria Vit GeSUer. μακρησι, i. e. longe sonantibus: sic Oxid. Metam. III, V06: ictus longis ululatibus aether. S. 204. ουτω γαρ συνεκυρσε.) Similes fere sunt xss. 236 et 314.
242쪽
COMMENTARIUS Caeterum haec, quae de variis ignis et aetheris motibus dicum. tur, non solum principio rerum ita sacta esse, sed quotidie
in naturae rebus fieri putanda sunt, quum elementorum Semina continenter ultro citro rapiantur. Vs. 205. φύλου αμουσου κτλ.) Ρlutaretius hune versum a1 seri testimonio, nullum animantium genus tam secundum eSsequam pisces. Itaque non legendum, ut Vulgo, πολυσπερεων, sed
πολυσπορεων. nam πολυσπερνις Sign. multum disseminatus, nume-UOSUS; πολυσπορος Vero, multum seminans, fecundus, quod hic Tequiritur. De Voce καμοι τῆνες dicetur ad Vs. 243. Vs. 206. 2λς ἐπάγη κτλ.) Pro ἐωσμευος Hephaest. ed. FIOr. κενος. Cod. Cantabr. ἐωσμενως. Turn. Eoo τμενος. ΡOStremam lectiONem cum Sturgio sum secutus, quae multo probabilior est ea, quam, Boi Villio auctore, secutus est Gaissorditus: ὰλοεπάγη sιπησιν, ἐως μενος Μελίοιο . . - , mure boreae) impetu fuit concretum, donec vis solis sillud solneret). De Empedoclis sententia in dissert. αλο autem quominus h. l. mare interpreteris,
obstat quod hoc sensu dici solet e Commode Vero O 2λις de maris salsugine intelligi potest. s. 207. πολλα ν 'ἔυερς κτλ.) In Proclo Iegitur: πολλαν ενερθε ουδεος - Sed υδ ος legendum esse, quemadmodum emendavit Sturg. tum metrum flagitat, tum indicant ipsa Ρro cli Verba, quae addit: καὶ ου δει θαυμά ιν, ουν ἐν υδ ατ ιον το πυρ ρυ σβέννυται ' χωρεῖ γαρ παντα δι αλληλων, κοίιεσπιτο ἐπικρατουν αλλοτ ἐυ αλλοιι quae verba admonent item
Empedoclis versuum 116 et 122. Vs, 208. αλφιτον υδατι κολλ.) Aristoteles Meteor. l. l. haec addit, quae interpretationis instar possunt haberi: το γαρ υγρον
243쪽
ἀοριστ- οντων. Ergo Empedocles naturae operam in humidis et aridis commiscendis comparavit cum pistoris opificio : ut hic κολλήσα o farinam aqua conglutinat et igni coquendam praebet, similiter Natura sive Venus diversa elementa in unum constriligit, ut declaratur versibus qui deinceps Sequuntur. VS. 209 sq. ς τοτε χθόυα Κλτρις κτλ.) Simplicius hos versus asseri sine ulla explicatione, ut non appareat quo Pertineant. Istud resertur ad similitudinem aliquam, qualis est ea, quae modo PraeceSSit. Quae autem Corpora Vel quaScorporis partes hic spectet poeta, non patet; fortasse de o8Sium formatione haec dicta sunt, in quae apte convenit Verbum κρατυναι, durare; nisi Potius ad oculos referri debeant, qui item Sunt ατειρεῖς, indomiti, ut appellantur us. 227: in his enim Veneris fabrica maxime Cernitur. -- Scripsi autem Pro επει τίεῖ pro επειτ αθ quo saepe utuntur Homerus et HerodotU8. εΠιηνεν εν ομβρ. praeeunte Gaissordio et Brandis. schol. Arist. de Coel. p. 502 a, recepi ex Oxon. Α; Oxon. BEδεικνεεν εν, Taur. εδεικνυεν ομβρω. Alter autem Versus variis modis corruptus est. Codd. Taur. η δῖ αποπνείουσα, 0X. Ααποπνεουσα, 0X. B ει δε αποπνοίουσα, Brandis ed. η γ αποποιπ- νυουσα. Initio SCripSeram ias επιπυειουσα, Cujus lectionis interpretatio placide adflans in versione incuria relicta est; ut vero Braiadis. Ieci. vidi, non dubitavi Corrigere cΠεα ποιπνυουσα, mortalium figuras Sedulo formans. ποιπυυειν, Sedulo regere, Prs' perare, plerumque quidem abSOlute ponitur; potest tamen accusativus addi, pariter ut σπευδειν τι. Et sic Pindarus Ρyth. X, 40 10 l): ἐμαν ποιπυυων χάριν, Sedulo meo in gratiam quaerenS. V88. 211-214. η - θεσπεσ*nu.) Ηis et sqq. Versibus describitur, quomodo certa elementorum temperie Variae Cormporum partes et membra sint conflata. Plenos hos versus citat
Simplicius Ρhys. l. l. qui locus adhuc inti p. fugit, ad illa Aristotelis Verba, ἐπὶ πικρον γάρ τι ινιερος 'EμπεδοκλMς και Δημοκριτος
244쪽
COMMENTARIUS γουν ἐν τω στρωτω των φυσιμων nη δε χθων Biscimus hinc, Versus istos non, ut Sturgius putabat, e libro I, sed e ΙΙ Ρhysicorum petitos esse: unde colligi potest, alios quoque similis argumenti locos ad eundem librum esse reserendos. Caeterum priores tres versus citat etiam AleXander Aphrodis. Metaph. in Brandis. Schol. Aristo t. p. 587 b. Primis his versibus describitur ossium compositio. Fabricatiost in Terrae fornacibus, ut rerum mortalium ossicina. Vocatur illa επικρος, quod ductum ab gρ, i. e. χα ρις stat in noto Homeri dicto is α. φερειν, επιφερειν, de quo erudite disserit Butt-
maia. Lexit. I, 38; p. 149 sqq.); notat igitur gratificans, propitia; quod perquam aptum. Butimari tamen l. l. p. 157 sq. pro hoc legere suadet ερὰ ρος, quia, inquit, non satis Patet, quo praepoSitio επι- h.l. reseratur, sive cui ἐπὶ τίυι) propitia
sit. At quam multa sunt composita cum hae aliisve Praepositionibus, in quibus hoc non magiS apparet, eX. gr. επιειμης, ἐπίφορος, επίουρος, ἐπιχαρις, quae Omnia abSolute PODuratur. quum Terra Vocatur επικρος, sponte intelligitur λητάισι, erga quos ut nunc in alendo et sustentando, ita olim in procreando et formando benignitas ejus conspicua fuit. ευτυκτοις χοανοισι. Ita Simplicius in Ρhys. et Alex. Metaph. quoS secutus est quoque Scaliger; at apud Simpl. de Anim. item apud Aristotelem ceterosque ευστερνοις χοά9. apud J hemist. ευρικττερνης si OH -οις, ut notat SturZ.); sed ευτυκτοις Unice aP- positum Vocabulo χοάνοις. illud per errorem illatum puto ab ali
quo qui recordaretur Hesiodeum γου ευρυστερνος, Iam describuntur elementorum partes, e quibus Ossa Sint Con stata: Constant ea octo partibus: duabus terrae, duabus aeris et
aquae, quatuor Vulcani sive ignis. Videamus de singulis. τλ δυο - ιερεων. In his variant libri: pro τρ δυο alii των δυο, quidam τὶς δυος pro μερέων alii μορίων, alii μοιρά . Scal. et Sturg. exhibent των δύο --Brandis τὰς δυο - μερεων, Τrendeletib. τλς δυο - μοιρων, GOetiling. CODj. τἁ- μοιρεων, τὸ accipiens duali numero; sed semininum non congruit cum se
245쪽
quenti σωσαρα δ fredo metri dissicultatem varias has lectiones
PeperiSse, quae tamen revera nulla est: cf. quae dixi supra ad Vs. 82. Secutus sum vulgatam Aristotelis et Simplicii Phys. Iectionem. τα δύο opponitur ἔτεροδες δυσπ μερε τι, quae tacite intelligenda, ut sensus sit: Terra alteras duas partes cepit alteras nempe ipsa suppeditans ; sicut veteres etiam
θλη. Mγλης litera majuscula Scripsi: ambo enim sunt substantiva , ambo deorum nomina; Νῆστις Supra jam Commemorata v s. 5T; Nis 1 una Charitum vel mater earum, conjuge Solo: vid. Hesychius in V. Ut illa aquam, ita haec aerem significat, quae ambo arte inter se conjuncta; unde et ambo haec vocabula ita copulantur, quasi alterum sit Cognomen alterius, similiter ut Πάλλας 'Aθήνη, 'Aπόλλων. Perperam nonnulli hanc lectioiaem tentarunt, ut Illitterus leg. conjiciens: δύο . . . Nωτιδος, αυγης τέσσαρ ἰδ' 'Hφ. Sensus autem aperte iS est, quem Veteres Voluerunt: υδατος καὶ ἀέρος δδε μοίρας si Ve ἱκατερας ἁνα μοῖραν, ut eXplicat Philoponias l. Lsimiliter Simplicius, cujus verba statim asseram. Caeterum Parum interest, utrum Νῆστιυ A'ἴγλην aquam pellucidam S. aerium, an fluidum splendorem interpretere. - λευκα γευοντο, Brandis et Pauci alii λευκ εγευουτο. -- 'Αρμονὰς κολλησιν 8imPl. αρμον ς κολλησιν) ut supra s. 59: αρμονιης πυκινῶ κρυ γ', Disi Potius 8Crib. αρμονίης κόλλησιν, αrctis compagibu3, ut Vs. 228: γομφοις καταστοργοις. Cum hOC κολλησιν αρηροτα cf. Plato Tim. p. 43 Ado Jhumatia fabricatione loquens: ταυτο τα ανομενα ξυνεκόλλων. Cf. VS. 208. - δεσπεσμεν, quippe opifice Venere, Cujus
numen in sequentibus Versibus Saepius memoratur. Caeterum in hac descriptione partium earumque Numero Empedoclem harmonicos Ρythagoreorum numeros Se Cutum CSSe,
antiqui interpretes Volunt, praesertim Ρhilopolaus et Simplicius, quorum hic quidem ita explicat, de Anim. f. 18 B:
246쪽
vαειν καὶ ρειν, αγγλην δῖ διαφανη. Ita Simplicius, cum quo concinit sere Ρhiloponus, sed hic minus explicite. Empedoclem in rerum compositione describenda certam quandem rationem, Certum quendam numerum secutum esse, vix dubium esse potest; Pythagoricos tamen numeros adhibuisse non videtur, sed talem solum proportionem, quae singularum rerum naturaeesset accomodata. Cerie interpretatio illa Vo Cis επίηρος, τουτέστι ἐναρριονιος, quaesita est; κυβου similitudo admodum manca.
Illud rectius, quod majorem ignis portionem ossibus adsigna verit Empedocles, propter album eorum Colorem et siCCitatem. Vss. 215-219. ἡ κτλ.) Describitur his versibus formatio carnis et sati guinis, quae aequalibus quatuor elemeUtΟ-rum poritonibus conflata sunt; indicatur illud vocabulo is=1. Sed φυγῶσα scripsi pro Vulg. μάλιστα, quia sensus id omnino postulabat; ὁρμισθεῖσα SturZius pro ὁρμησθεῖσα. - Κυπριδος ἐν λιμενεσσι, elegaUS met3Phora, qua idem utitur infra us. 261; significat: Veneris gremio fota, maturata. Vocabulum τελειος de nuptiarum sacris usurpatum illustrat Ruhnken. in Tim. Lex.
p. 224. Vs. 218. Πιτ ολιγον κτλ.) Cum Sturetio inserui γ post ριῶ 9, metri gratia; ceterum quid significent haec verba, parum asSequor. Vitiosa esse ViX possunt; adeo apte sibi res Pondent Verba δειτε ολίγον, εἴτε πλεον, item suta ον , ἔλασσον.
247쪽
Pro praesenti tantum Dτι) requiratur fortasse praeteritum ἔπλετ or aut simile quid. Sturgius interpretatur: sive quid crescat, sine decreScat; quod aeque obscurum, ne dicam, ineptum. At vide, num fortasse pro dis ολίγου legendum sit cisa λιτόν, tenue S. rarum, Cui OPPOS. πλεον, Plenum S. denSum, ut hic efficiatur sensus: elementa aequis portionibus inter se miscentur, si quod eorum tenue sit, plus, si densum Sit, minus admiscetur: veluti aquae, quae tenuior est, major portio quam terrae, quae densior; ejusdem Vero minor portio quam aeris et ignis, qui leviores sunt. Sed conjectura haec est, cui Parum confido. VS. 219. εκ των α ά τε γευτο κτλ.) Simplicius habet αιματεγένοντο κροι αλλης. - γεντο CorreXerunt Scalig. et Sturg. Pro αλλης Stura. scribit αλλα δε, ego mallem αλλ οἴ Lasa. VSS. 220-222. τουτο μευ εν κόγχ. κτλJ Empedocles, teste Plutarcho, demoti strat his versibus, elementa in corporibus non Semper Suum propriumque obtinere locum, veluti ignem superiores partes, terram inferiores, sed ita disposita esse, uti cujuSque corporis usus postulet. Ante verba ἔνι οψει κτλ. aliquid excidisse, jam sensit Reisl ius in Plutarchi Sum p. l. I. Ipse Plutarchus altero loco lacu Dam quasi explet his verbis:
scripsi, suadente XFlandro, pro Vulg. vm Mu; λιθορρίνων τε χελ ων Pro λιθορρ. χελυων τε, quum Ald. et Bas. edd. de FaC. LUD. PraebeaDt πιλωυωυ τε. Xylander comparat illud, quod in oraculo apud IIerodot. I, 47, legitur, κραταιρίνοιο χελωνης. χθόνα χρωτος υπερτατα, Cum hoc concinit fere Aristoteles, de
Gen. Animal. III, 1l, p. 845 Ε: ἡ τῶν ὁστρακοδερμωυ γίνεται
φυσις , κύκλω μεν του γεώδους σκληρυνομενου και πηγνυμενου την αυτην τοῖς οστοῖς και τοῖς κερασιν . . . εντος δε περιλαμβανομενου του τὴν hu εχοντος σωματοh. Cf. idem de Part. animal. IV, T. VS. 22 3 sq. Ταυτα τρίχες κτλ.) Omnia ista genere eadem
248쪽
CONMENTARIUS sunt, in quo Empedocli adsentitur Aristoteles I. l. qui omnia haec refert ad τηυ ξυλωδους σωματος θυμίασιν, i. e. lignosam Corporum exhalationem. - φλονίδες dedi pro λεπίδες s. λοπίδες, quod est apud Aristotelem. Nam Olympi odorus in Meteor. l. I. fol. 74 B, hos versus citans, alterum sic exhibet: καδε φολιδονLoεις γίγvοντα ε i στιβαροῖς μελεεσσιν, sub quo latere putavi ve xam lect. φλουιδὸς, idem quod φολίδες, cujus interpretamen tum haberi potest λεπίδες. Hesychius, qui plura simpedoclis Vocabula, non addito ipsius nomine, memoravit, etiam hoc notat: φλονιδες, λεπίδες. Caeterum cum his conferendi Lucretii Versus, V, 286-288. Vs. 225 sq. αυταρ ἐχινοις κτλA Haec est lectio Stephani, eadem in cod. Vulc. reperta a Reishio, a qua Scaliger eo tantum dissert quod pro SUυοις habet In aliis Plutarcha libris hic versus plane depravatus est: vid. Xyl. et sinish. in h. l. s. 227 sq. ἐξ I9 3μματ) Oculos constare docuit interiore
Parte eta igni, exteriore ex aqua et terra; ut in diSSert. eXPonem US. ατειρεα VOCIIatur Propter aciem omnia penetrantem
et vim indefessam; similiter de luce dicit Vs. 30T: λάριπεσκευ
V8. 228. γόμφοις κτλ.) Etiam hoc de oculis dictum, teste SimPlicio; eleganter sane. γομίφοις idem sere quod Vs. 214 Apiχον-ς κόλλησιν. Cf. Platonis dicta in Tim. p. 43 Α, ubi de hominis fabricatione sic loquitur: υι θὲοὶ) εἰς ταυτο τοι λαμιβα-
νομενα ξυνεκόλλων, ου τοῖς αλύτοις οἷς αυτοὶ Τυνείχοντο δεσμuς, αλλα δια - κροτητα αορατοις πυκνοῖς γομφοις ξυντηκοντε ς, ev ἐξ απάντων απεργαζομενοι σῶμα εκραττον. i. e. CiCerone in terprete: crebris quasi cuneolis injectis unu- elliciebant ex omnibus corpuβ. γομφοι Vocantur καταστοργοι, quia Oculi
s. 229. Κωριδος δε παλάμ. Exemplo hoc utitur Simplicius, ut ostendat, in mundi rebus non solam, ut quidam putabant, dominari Discordiam, sed Amicitiam quoque siVe enerem, eamque in naturae rebus formandis praecipuus agere
249쪽
partes, ut h. l. in oculorum formatione. -- οτε πρῶτεφυοντο, hoc ita jung. οτε πρωτα ξυνεφυοντο, quum primum coorta s. conflata sunt. Ρeyron. scribit πρωτ'; Gaissori . et
Brandis Schol. Arist. p. 507 a, ξυμ πρωτό CO diceβοῦ πρωτ ξυμπρωτ ξυμπρωτας. s. 230 sq. των γ sσω κτλ.) Etiam haec de oculis dicta sunt, in explicando, quomodo fiat, ut aIli noctu, alii interdiu acutius cernant ; ut docet Simplicius. Verba paullo obscuriora: nam istud οσοι duplici modo accipi potest, vel in
Dominativo positum, hoc modo: των ὀμματων οσα μεν εσω υστι ,
πηγε, oculorum interior pars densa, emterior tenuis est; vel in aCCusativo POSitum, Sic: οσα των ομμάτων κατα) τα εσω μερηπυκνα, τα δ' εκτ. μανα, oculorum quicumque interius densi, emterius tenues facti sunt. Si posteriorem rationem Sequare, sententia abrupta est. Codd. Varie exhibent εκτοθι, -θε, - θεν. In Sq. versu tam Τaur. quam UXOnn. παλάμησι πλάδης. Similiter Brandis I. l. Si πλαδη deriVatiam esse posset δ πλασσω, ut significaret figura, recepissem; sed interpretes omnes inde a Moerheha interpretantur humiditatem, quae notio inest quoque in Vocabulis πλάδος et πλαδ . Haec autem significatio h. l. in Congrua; aptissimum contra est quod in Simplic. Ρhys. eodem in Versu legitur πλασιος, quod optime Congruit ΝΟ Cabulo παλαμης. Itaque , dum Probetur , V. πλGη an πλήθη,
ut iii κοροπλάθος Θ) pro πλάσις dici posse, quod non prorsus nego, illud retiuendum duxi. Ceterum Simplic. Ρhys. ἐνλάμης . . τοιης τε τυχοντα. 8 Caliger Κυπριδος ευπαλάμης.
ss. 232-234. ῆ πολλαι μευ κορσου - μετωπων.) Ρertinent haec et sequeDtia ad animantium ortum. Primo sita gula membra exstitisse singit, quae Paullatim , ut sors ferret, inter Se Con stata , corpora efficerent. Commentum istud ductum videtur ab eo quod in nonnullis hestiolis, ut ranis, seri animadverterent, quarum primo imperseolae et truncatae cernuntur si-gurae , quae paullatim magis magisque ad persectionem addu-
250쪽
Cuntur. Cf. Biodor. Sic. I, 10; Lucret. V, 835 sqq. 0vidius, Metam. I, 422 sqq. Virgilius Georg. IV, 308 sqq. In Aristotele variat lectio, modo ῆ πολλα, modo πολλαὶ, modo ῆπολλων. Similiter suctuant commentatores : Simplic. de CoeLη πολλαὶς Philop. πολλων ς TZetZes utroque Jo Co πολλων. Sed hi ab Aristotele pendent. πολλων manifesto Vitiosum ; nam capita illa adhuc sola per se errabant, necdum animantis alicujus membra erant.
Vs. 233. sq. γυμνω δ' επλά υτο.) Gaissord. omittit δ', additum habet Brandis schol. Arist. p. 512 a, et Cod. Taur. , qui ceteroquin, ut et Ox. Α , Vitiose ἐμπλάοντο. Porro Taur. Aα πλανEτο; Gaiff. Ρeyr. Brand. z ἐπλανατο. Cf. Vss. Lucretii infra descripti. Vss. 235-237. Aυτοὶρ sπῶ κατἁ μa υ κτλ. Dispersa Priuue membra deinceps coaluisse dicit per Amicitiam, quo spectat Aristot. de Gener. Animal. I , 18: ἐπὶ Φιλοτητος . . . εἶθουτίους συμφυεσθαι. Iidem Versus leguntur in Brandis. Schol. Arist. p. 512 a. - ἐμΘγετο δαιμονι δαίμων non referendum Videtur ad Amicitiam et Discordiam, quae jungi nequeunt, sed ad Contraria elementa, praecipue terram et ignem. Simplicius tamen ad ambas illas refert, sie interpretans: οτε του Νείκους ἐ πεκρ άτ ε ι λοιπον η Φιλοτης, unde conjicias eum pro ἐμBγετο aliud quid legisse, velut ἐπείγετο, ἐείἴατο, i. e. quum deus deo Biscordia Amicitiae) ingrueret, vel alter alteri Cederet. o τη συνεκυρσευ εκαστα. Haec Verba Simplicius citat quoque Phys. s. 23 B et V 4 B ubi pro εκαστα legitur απαντα , OS tendens Empedoclem multa dicere forte et Casu e mei. Cf. VS. 204. --Cum Ρeyr. scripsi pro Codd. Ieci. ληνεκῆ, quam habet etiam Brandis. Vss. 238-242. Πολλα μεν ἀμφιπρόσωπα - ἀκριτόχηλα ) Il lustrat haec Lucretius, de novo mundo ita canens V, 835 sqq.
Multaque tum Tellus etiam portenta Creare Conata est mira facie membrisque COOrta: Androgynem, inter utras, nec utramque, Utrimque remotum