장음표시 사용
251쪽
0rba pedum partim , manuum viduata Vicissim,
Muta sine ore etiam , sine Vultu Cae Ca reperta.
Caelera de genere hoc monstra ac portenta creabat; Nequidquam; quoniam natura ab Sterruit auCtum. Pro ἐφυοντο, εξανετελλου , Aelianus ob orationis Dexum infinitiVos posuit, φυεσθαι, εξανατελλειν, quod muta l. Scaliger in-Verso ordine αμωτερνα και αμφιπρόσωπα, Caetera sicut Vulgo. εξανατελλειν eodem sensu usurpatur Us. 251. Ante βουγενῆ ανδρόπρωρα inteli. τα μεν , Cui reSpondeat SequenS τα δ' εμπαλιν; et ante μεμιγμAα rursus inteli. αλλα δg. Istud βουγε 1ανδρο πρωρα tangunt multi, ut Aristot. Ρhys. ΙΙ, 8; ejus commentatores in h. l. Themistius f. 27 sq. Simplic. f. 86 B; Ρhi Ioponus lit. Η, p. 13-16; Plutarchus adv. Colot. p. 1123; Τheo
phylaci. Ep. 44 ; Hesychius : ανδρο πρωρος, ανδροπροσωπον. alii. Cf. ΙΠtpp. ad Hesych. h. V. et V. αυτ τρωρον. Simile est illud Sopho cI. Trach. 12: ανδρε ' κυτει βουπρωρος. s. 240. μεμιγμενα τη μεν κτλ ) α π ανδρων dedi pro Vulg. υπ' αυδροῦν; significat enim non a viris generata, sed e virilibus
membris compsSita, απ ανδρειων γυίων οντα, ἁνδροφυῆ. Ρorro χλιεροῖς Scripsi Pro σκιεροις. nam σκιερά γυῖα, umbrosa membra, ineptum. χλιερος est Ionica forma eaque rarior pro χλιαρὸς, aχλίειν τρυφῆν), quod epitheton optime cOD venit in androgynem, genus molle et fractum. Berghius leg. conjecit στιβαροῖς γυίοις, sicut supra legitur Us. 224. Sed significatio V. στιβαρος,
VS. 242. εἰλ τον ακριτο χηλα.) In Ρlutarcho legitur εἱλίποδα κριτοχεια. ReiSLius CODj. κριοειδεα Vel κριοχηλα, arietum ungulis instructa; sed κρίοις primam producit. Alterutrum certe legendum, ακριτοχειρα, Vel ακριτοχηλα, i. e. digitis Vel ungulis prae dita non distinctis, sed cohaerentibus, solidis, ut equi, qui ideo μ υχες VoCari Solent. Vs. 243. πως κοῖ δενδρεα κτλ.) Hunc versum et SequenteS, qui praesertim ad arborum naturam spectant, collocaVimia S
252쪽
ante eos quibus humana progenies describitur s248 sqq.), quia
Empedocles ante homines exstitisse arbores et plantas docuit, ut ostendetur in dissert. Componuntur autem h. I. arbores et pisces, inter quae ea est similitudo, quod ambo non vivos fetus pariunt, sed Ova s. semen fundunt. Cf. Vs. 245. Ρro μακρα Scaliger Perperam καλα. μακρα, usitatum epitheton: simili
I, 89. καμασῆνες, VOX rarior, cujus gratia hic versus ab Athe Daeo Citatur: ου λανθανει με, καὶ οτι κοινως παντες οἱ
καριασῆνες υπο-ελεχθησαν. cf. Vs. 205.) Quibus verbis significari videtur, Empedoclem proprium speciei nomen pro commuDi κοινωσ) usurpasse. Suidas quoque habet: Καμα - σηνος, ἐθνικόν. Scribitur quoque καμαι ς asud Hesychium. Vocabulum hoc , ut parum tritum Vel obsoletum, notatur ab Antipatro in ADaleci. Brunck. T. ΙΙ, p. 120; ceterum de ejus
origi De et potestate non con Stat: qua de re non opuS eSt repetere quae Martinius Lex. Ρhilol. Sturg. in Emped. vs. 235, aliique jam attulere. s. 244. A, κτλ.) Versum hunc esse ci ex his Theo
phrasti verbis: 'E εδοκλει προς το7e αλλοις κάι τουτ ατοπον, οπερ και εν EτEροις ει ται , το γ ε v v ἡ σ ασα ν εν τ ω ξ η ρ ω τ h vφ υ σ ι υ μ ετ αἱ ρ ε ιν εἰς το υγρον. Cf. ejusdem Scriptoris loci relati infra Dr. 449. Sturpius versum inde effinxerat huncce: γενvψασα φυσις μετάγει το ξηρον ἐς υγρον. Butimantius vero talem: εἰς υγρον γαρ αγει τα υπερπυρα γε ησασα. Vocabulum υπSρπυρα e X altero Theophrasti loco huc arcessivit; Sed Verbum μεταίρειν certe tenendum. Sententia haec eSt: in quaereDdo Caussam, Cur pisces in aqua Vivant, puta Vit eos natura calidiores esse; ideoque Naturam, ut calorem illum temseraret, eos, prius in terra genitos, in aquam transportaSSe.
s. 245. ουτω ωοτοκει κτλ.) μακρα δευδρεα Sturetius dedite Theophrasto; in Aristotele vulgo legebatur μικρα, quod habent quoque Philoponus et 8 caliger; Aristoteles Bel L. recte
253쪽
μακρά, ut Vs. 243; prior syllaba hic correpta est liberius, utius. 48 et 434 eadem in ακρος. Ρrο ελαίας SCal. ελαιης, male.
Quod Empedocles arborum baccaS cum OViS Comparat, probatur ab Aristotele et Theophrasto. Philopotius I. l. multa, ut solet, super hoc versu disserit, unde haec delibasse sufficiat: τροπῆχρησαμενος, ως ποιητὴς, Πρηκε τας ελαιας, αυτα φημῆ τὰ ἡδη καρποφορῶν δυναμενα δενδρα, ορνιθας ἀοτοκουσας, τίκτουσας δε ουχῆ ἀα, αλλ' ελαιας. i. e. Darbores proceras) intelligit oleas, quas comparat Cum avibus ΟViparis, parere aUtem eas pro ovis baccas seu olivas. V Cur autem primum oleam fructus tulisse putaverit Empedocles, ratio haec est, quod olea prima omnium arborum habita sit: vid. Colum. V, 8, 1, et scriptores Citt. a
Nicias. in Geopon. IX, 1; p. 568.
Vs. 246. ουνεσοευ οψιγονοι κτλ.) Patet Empedoclem eo loco, unde haec desumta sunt, de varia arborum quarundam natura egisse. σιδαι, puniea mala Vel PuDicae arbores, quae Vulgo ροιαι. Vid. Hesychius. Eas Serius maturescere, etiam Plutarchus I. I. docet, ratione simul addita. - ἱπερφλοια autem cujus Vocabuli gratia hunc versum citat) mala vocari ostendit λα τρυακμην' το γὰρ αγαν ακριάζειν και τεθηλεναι φλοιειν υπο των ποιητων λεγεσθαι, καὶ τον 'Aντίμαχον ουτω πως ψ λ οι ο υ cr αν ὀπώραις ει ρηκεναι την των Καδμειων πολιυ Vid. Antimach.
καὶ τἁ μεν ερρωσεν, των δε φλοον ωλεσε πάντα, την χλωρότητα και το ανθος τοὐν καρπων φλοον προσαγορευειν εἰναι δε καὶ των 'Eλλ vs τινας οι Φλοίω δε ιονυσιμ θυουσιν. επεῖ τοι νυν μάλιστα των καρπων η χλωροτης κῶ το τεθηλεναι τα μηλωπαραμενει, υπερφλοιον αυτο τον φιλοσοφον προσαγορευσαι.
Haec Plutarchi interpretatio omnino satisfacit; altera, quam huic addit, Lampriae , qua υπερφλοιος ducitur a φλοιος, formieX , facile careamus. Ergo mala punica υπερφλοια dicta, quia diutius vigorem et viriditatem servant , vel etiam quia Succo abundant; utraque enim potestas in verbo φλοιειν inest, de
254쪽
COMMEΝTARIUS quo Plura ad VS. Sq. Ρro υπερφλοια autem metri gratia scripsi - λοα, quemadmodum et Aratus φλοου dicit; simili or us. 262Vulgo απορροιαι legebatur Pro απορροαί. Vs. 247. ῶνος αποφλοίου κτλ.) Vulgo Hπο φλοιου. Aegiriacus corrigit ἱπὸ φλοιω, sub sortices utrumque, quo Cumque modo Vertas, sive jungas esυος απο φλοιου, siVe Dωρ απο φλοιου, Seu
denique πελεται απο φλοιου , in Commodum. MutaVi in απο- φλοιον, quod sensui aptissimum. φλοιειν, abundare, modo Vidimus in versu Arateo; huic cognata et gemina sunt Verba φλδειν et φλυsis, quorum alterum notat Hesychius: φλεῖ, γεμει,ευκαρπει, πσλυκαρπεῖ. alterum Aelianus V. H. III, 41: το πολυώκαρπιῶν οἱ αρχαιοὶ ωνόμαζον φλυειν , οθεν του Διονυσον Φλεωνα ἐκαλου9. Schol. Apollon. Rhod. I, 115: Διονυσος Φλυους ἀνομα το απο του φλυειν τον Hvον, Ο ἐστιν ευθηνῶν. Paullo ante apud Ρlutarchum vidimus, eundem ibλοῖον COgnominatum CSSO a φλοίω. Ergo cum φλοιειν significet rebundare, oluere, lu- murturi, idque praesertim de Vite usurpetur, apte αποφλοίειυdicitur ebulliens sive emaestuans vitis succus. Geminum hule Verbum servavit Hesychius: αποφλύειν, απερευγεσθαι. Verba autem sic jungantur: οἷνος πελεται το σαπεν ἐν ξυλω υδωρ αποφλοίου. σαπεου, putrefactum, idem est quod concoctum: Dam, ut dicit Plutarchus l. l. p. 6l3: η πεψις εοικεν εἰναι σηψις, ῶς 'Elχπεδοκλῆς μαρτυρεῖ. Eadem Veterum medicorum fuit sententia:
cf. Athenaeus, VII, p. 2 6 B Ε; Galenus in Hippocr. Aphor.
VI, 1. Foesius De Con. Hippocr. V. σηπειν. 3dde notata ad Vs. 266. Vss. 248-255. His versibus, quos e libro II petitos esse docet Simplicius , describere aggreditur humanam progeniem. Prius quam illa exstitisset, docet fuisse quaedam hominum specimina, informia, nullo generis discrimine; deinde vero utrumque Sexum diScretum esse. Docent hoc Simplicii verba versus illos citantis : εἰποντος δε του 'Eμπεδοκλεους ἐν τω δευτερω
255쪽
Vss. 248-250. Npu γ ξιγ - α δοι ἡμων.) Ρro μωe Scaliger male οσους. - ορνυμενον πυρ Scripsi Pro Vulg. κρινομενου πυρ, quod ineptum; significat Veneris ardorem, qui Vulgo flammae comparari solet, atque ex Empedoclis sententia ab igDe originem ducit. ορπικες, surculi, vocantur liberi; usitatiora sunt l, DC sensu θάλος, ἴρυος, de quibus vid. Valchen. in Eurip. Phoen. Vs. 88. Itaque sensus Verborum eSt: ut diSCIS, quomodo nocturno coitu liberi gignantur. VS. 251. ουλοφυεῖς κτλ.) Tangit hoc dictum Aristoteles Ρhys. ΙΙ, 8, p. 270 D: αυάγκη σπερμα γενέσθω πρωτον, αλλλμη τα γοι' και τὸ Ουλοφυ ε ς με ν π ρ ωτα σπερμα ἐν Vocabulum ουλοφυῆς accuratiorem explicationem postulat. Compositum ex ολδο et φυσιυ significat quod natura est totum s. integrum; atque hoc sensu τυποι ουλοφυεῖς dicuntur homi num specimina integra, i. e. in quibus D ulla est sexus distinctio, sed quae omni hominum generi , tam maribuS quam seminis, communia sunt. Simili fere sensu hoe vocabulum usurpat Aristoteles, de Parit. Anim. IV, 12, dicens, corporis partes Pronas, supinas et thoracem , quae in quadrupedibus
sunt distinctae , in avibus esse Cohaerelates , ολοφυης οΡari modo aves, quorum pennae Sunt ἄσχιστοι, VOCat ὁλοπτέρους. Jam Vero quum rudia illa specimina essent eXempla et origo omnis humani generis, ideo Aristoteles Q ουλοφυες interpretatur σπερμα, Sicut modo Vidimus; cum qua interpretatione etiam Veteres interpretes Conveniunt. Simplicius s. l. Aristotelis verba Commentans, haec addit: εἰ το ουλοφυες) σπερμαην, θαυμαστως μοι δοκεῖ το ου λοφυῖς αυτῶ επνπρεπειν ουλο-sυες γαρ κυριως ἐκεῖνο ἐστιν, ο, κας ο ἐστιν, εαυτὸ παν ἐστὶν οπερ αν ουν t) ἐστὶν, μ ηπ ω γενομενης ἐν α υτ ιο δ ι α κ ρ ίσ ε ω ς.
256쪽
COMMENTARIUS το ὁλοφυες αυτω κεκληται. Empedoclis ουλοφυεῖς τυπόδε Platoni facile ansam dederint lepidae illi fictioni in Symposio
P. 189 sch ολον εκάστου του ανθρωπου το Aδος κτλ. quamquam Empedoclea illa monstra minime informanda tara quam homines
duplices, quaternis pedibus manibusque praediti, sed potius talia, qualia portenta illa quae singit Lucretius V, 839 sqq.
Muta sine ore etiam, Sine Vultu Caeca reperta, Vinctaque membrorum per totum Corpus adhaeSu,
Nec facere ut possent quidquam ne C Cedere quoquam. quae cum Empedoclis dictis, Vss. 254 et 255 , satis conveniunt et ad illius exemplum composita Videntur. Vs. 152. υδατος τε και Ουδεος.) ουδεος optime dedit Sturg. Pro Vulg. ελος, quamquam hoc ipse Simplicius legisse videtur, ut indicat ejus interpretatio his versibus subjecta: το ουλοφυες
υδωρ μεν χν ενεργείρο υγρὸν ον, Ουνάμει δε το εὶ δ ο ς του ἀνθρώπου. Sed Aδος ineptum, contra ουδας sive Hα abesse nequit. Similiter apud Hesiodum in fabula Ρandorae Opp. et D. Vs. 61,
Vulcanus singitur γαῖαν υ δει φυρειν. - ουδεος Hσα, csrta terras portio; sic Simonides apud AtheD. P. 32 B: υδατος αἶταv . . . Aνος εχειν ἐθέλει. Cf. ParmeD. Vs. 126. Vs8. 253-255. τους μευ πυρ κτλ.) Ignis Sub terra re Conditus ad sui simile i. e. sursum) tendens esse Cit, ut reS Om-DeS O terra SUCCreSCOrent. ανεπεμπ ευλον SCripsi Pro ἀνεπεμπε θελον, et ὁμίιον Pro ομοιον. In ultimo Versu Vulgo ουτ αυ, quod muta i in ουν ουν, non tam metri gratia, quam quod ουν aptius videtur. Si junxisset Vocem et auditum, recte diXisSet ουτ ενοπὴν ουτ αυ ακουρος quum. Vero VOCi Sermo-Dom addat, melius diCitur ουτ ουν.
V8. 254. τω επι κτλ.) Ita hunc versum, qui in ΡIutar Cho Plane corruptus est, e conjectura interpolavi. Vulgo sic legitur: σἐ; δέ τι καὶ ι ποθος Πτε διἁ πεφεως ἀμμΘγων. Wytteub. legendum conjecit:
257쪽
τους δε τε καὶ ποθος εἷλε λ οψεως αντ αναμισγων. δι οψεως λ' οψιος pro δια πέψεως certum Puto ; εἷλε quamquam de amore recte dicitur, tamen εἷλε δι οψιος minus congruum Videtur; tum ποθος parum recte dicitur ριΘγων; etacitat quidem miscendi s. coeundi cupiditatem, non Vero miscet homines, non magis quam fames eos satiaret; adde, quod compositum αναριίσγειν hOC Sensu in Solens est. Itaque αμμισγων mutavi in αυτ α,σων, quod de desiderio, Praesenti e Conspeeta per oculos quasi irruente, aptissimum .i ἐπὶ jung. Cum Acra; posset etiam legi imperfectum M. Sensum hujus versiculi e Ρlutarcho apparet hunc esse: quotidiana marium et seminarum CODSue ludine Veneris desiderium in hominibus excitari et ali. De amore per oculos in animum intrante cf. quae notavit Valchen.
Vss. 252-260. αλλα διεσπασται αντιασαντα.) 8tUrZius ambo haec fragmenta in unum conflavit, hoc modo: αλλα διέσπασται μελεων φυσις ' ἡ μῖν τανδρος, εγκεχυται θερμοῖσι ' τα δ' ἐκτελεθουσι γυναῖκες
Parum scite: sunt enim argumento dispari et diversa loco, ut jam ostendit Philoponus Comment. in h. l. de Conor. Anim. I, f. 1T Aασαφως δῖ τεθεικε ὁ 'Αριστοτελης) τἁ του 'Eμπεδοκλεους, λα τὸ j ολοκληρα ἀπαγγεῖλαι τλ επι , ἀλλE μονας αυτων τλς αρχEς, καὶ ταυτας ουκ απο των ἐφεξης ἁλληλοις οντων στίχων, ἀλλAπόρρω απ ἀλλήλω9 οντων. Ρriores VerSuS ἀλλλ διεσπασται spectant ad partus Originem. Docet Empedocles, ut Aristoteli
utar VerbiS, διεσπασμενον το σῶμα του σπέρματος εἷναι, το μῖ
Semper enim partus duplici de semine ConStat. Aristoteles Empedoclis verba abrupte citat; etiam istud ἡ δῆγυναικος, quamquam in ed. Cas. exstat cis V ἐν γυ9. , tamen ab
258쪽
CONMENTARIUS Aristotele omissum est ; intelligendum tamen esse, monuit jam Philoponus de Anim. Gener. I, s. 16 Α: ειπὰν δῖ ο 'Αριστοτέλη γη μῖν ἐν ανδρὸς, ουκ απέδωκε τὸ η ο' ἐν γ υ 9 α ι κ ο Alibi ipse haec verba addit, 1. l. IV, f. 81 B. Recte: ostendunt id verba Galeni hunc locum illustrantia, de Semin. II, 7: ὁ 'Eμπε
θηλείας π ε ρ ι ε χε σ θ αι, E quibus simul apparet, quid ad Verba, ἐν ανδρος, ἐν γυναικὸς, ε PpleDdum Sit. η μῖν - η δῖresertur ad φωις, cum proprie dici oportuisset τα μῖυ - ταδῖ , intell. μἄλη. Sensus est: Ρartus diVi Si S COOritur membris, partim in viri, partim in mulieris semine Contentis. Alterum fragmentum ἐυ δ' ἐχ κτλ. pertinet ad sexus dis Crimen eXplicandum. Versus denuo abrupti et explicatu dis
ficiles; Philoponi interpretatio parum juVat, quippe qui ipse
Empedoclis verborum sensum ex Aristotelis tantum testimonio elicere studuit. Olim autem pro τα μεν τελεθουσι legebatur τα δῖ τελέθ. quemadmodum Philoponus quoque legit, verba sic interpretatis: ἐν δ' ἐχυ καθα ροῖσι, i. e. το δῖ ἄρρεν
χεετρει ητοι συνιστατα υπο καθαρωτέρων και θερμοτερων αἱματων
τα δῖ τ ε λε θ ο υ σ ι γυναῖκες κτλ. i. e. τοι δῖ τIυ αιματων τελέθουσι και γίγνονται γυναῖκες, d λυχυντα. Explicatio ista verborum ἐν γ ἐχυθη quam torta et Coa Cta Sit, Demo non videat; si vero legitur τα μῖν, ut vulgaVit Bel herus, prorSus inconSentanea est. Verba ἐν γ ἐχυ in καθ. habenda sunt pars antegre8Sae Sententiae; quae Porro sequutitur, τα μῖν T. γυ- νακες κτλ. Priorem Continent sententiae partem, Cui quae responderet altera pars, ea ab Aristotele praetermissa est; intelligi potest, tale quid lectum fuisse: τα δῖ τελεθουσιν ανδρες , θερμου αντιάσαντα. Censebat Empedocles, semen, in calidiorem uteri locum injectum, mares generare; in frigidiorem, seminas: vid. vs. 262. Illud autem ἐν δ' ἐχυθη καθαροῖσι, Puto ad Semen spectare in uterum infusum; καθαροῖσι inteli. τοποις τῆς γαστρος, in locos puros, i. e. τacuos Vel virgineos. Scaliger in mar-
259쪽
gitie annotavit: ἐυ ἐχυθη ταλάροισι, τα δη - Sturrius καθαριῶσι mulavit in θερμοῖσι. S. 261. σχιστους λιμενας 'Aφροδ.) Eandem metaphoram idimus superius vf. 21 P. σχα τοῖς spectat, Opinor, ad di Ver-SOS uteri locos, hos maribus, illos seminis destinatos. Aliter accipit Valchen. ad Schol. in Phoen. I. I. VSS. 262-264. εν γαρ θερμοτερω - μαλλου.) Galelai hos
VerSUS citati tis Verba haec sunt: το μεν τοι ἄρρεν ἐν τω δεξιωμερει της μητρας κυισκεσθαι, και ἄλλοι τῶν παλαιοτάτων ανδρῶν εἰρηκασιν ' . . . o δ' 'Eμπεδοκλης ουτως' ἐν γ Eρ θερμοτε ρω κτλ
Quibus eX Verbis satis apparet, Vulgatum γαιίης in γαστρὸς mutari oportuisse, sicut jam Sturrius Suspicabatur. - το καταρφενα χωρίου), loeus maribus destinatus. μελανες διοι τουτο και ανδρωδεστεροι.) μέλανες pari ratione qua eos, qui meridiem Versus habitant, Digris oculis esse dixit; contra qui aquilonem VerSus, caesiis: de quo Aristoteles Problem. XIV, 14. ἄνδρες ανδρωδεστεροι γυναικοῦν), facete fortasse dictum, sed ad sensum parum apte, ut videtur; Empedoclem, qui significantibus epithetis res designare solet, potiuS SCri PSisse suspicor αδρομελεστεροι, membri6 robustioribus; αδροτης et αυδροτὴς saepius Confusa in Homero.
Vs. 265. V οπος κτλ.) Plutarchus Empedocleo hoc versu utitur ad Amicitiae vim declarandam: η mu γἁρ φιλά)συνάγει καὶ συνίστησι καὶ συνεχει καταπυκνουσα ταῖς ομιλίαις καὶ φιλοφροσυναις, ω ς γ οτ οπος - κατ 'Eαπεδοκλεα. Eadem
similitudino utitur Aristoteles de partus formatione loqueris, de Gener. Anim. IV, 4; p. 855 BE: το δε σπερμα ρει του αρρενος . . . φαμεν συνάγον καὶ δηφουργου την υλην την ἐν τω θηλει , . . καθαπερ ὁ ο ος τῆν υγροτητα του γάλακτος. Simili
quodam sensu ab Empedocle illud dictum puto, quamquam vario modo dici potuit. Rusdem generis comparatioDes habe mus vf. 208, 222 sq. VS. 266. πυον λευκον Vocat lac matris; quod reprehendit Aristoteles, hunc versum citans: 'Eμπεδοκλῆ ουκ ορθως υπελεμ-
260쪽
COMMENTARIUS βανεν ἡ Ουκ ευ μιετηνεγκε, ποιησας ως το γάλα η μηνὸς ἐώ ογδ. . . λευκόν ' σαπροτης γαρ και πεφις ἐναντια το δε πιον σαπροτης εστί, τὸ δε γαλοι, των πεπεριμενων. Aristotelis verba amplificat
Philopon. in h. l. s. 101 B. Empedoclem ambo ista πειιυ et σῆψιν pro eodem habui 8Se, jam Superius vidimus ad us. 247.
Vs. 26 -2 4. Γνωθ' οτι παντων κτλ.) Omnes hi Versus Spectant ad αυεισιν, et declarant qua ratioue Corpora inerescant, alantur, minuantur. Eo pertinet, quod sint omnium rerum
ossiuxi nos vs. 26 ), quibus aliud cum alio se commuDicet; tum quod similia appetant similia s268 271), et cognata cum cognatis optime misceantur 222-274). Argumentum conjunctum est iis, quae in antecedentibus de progenie et partu dicta
sunt, quamobrem Versu S illos hic collocandos duxi. VS. 267. γνωθ' οτι παυτ. εἰσὶν te πορροαὶ κτλ.) Ρlutarctius l. l. eXplicans, qua caussa fiat, ut polypus a Ssiduo Colorem mutet, Empedocleum lautio versum adhibet, eique haec addit: ου γαρ μονον ουδε φυτῶν Ουδε γης και θαλαττως, αλλα καἰ λίθωναπεισιν ἐνδcλεχοῦς πολλα ρευματα και χάλκου και σιδηρου καὶ γαρφθειρεται παντα καὶ ιλωλε Vulgo οδωδε) τω ρειν αει τι καὶ φθεί ρεσθοει συνεχῶς. Haec Empedoclis Sententiae Proi Sus respondent. Plutarchus autem propter orationis DeXum diXit γνους, quod mutavi in γυωθ et απορροαι scripsi pro απορροια, ut Te Cle monuere Walles elit in Lucret. III, 517, et Naekius in Choeril. p. 181.
Vs. 268 sq. ος γλυκυ μευ κτλ.) Hos Versus citant Plutarchus et Macrobius de alimento et nutritione loquentes, quibus declaretur, Singula sui similia ad se trahere. In Plutarcho versus Vitiose leguntur, hoc modo: ως γλυκῖ με v d πὶ γλυκυ μαρπτε, πικρον V επὶ et κρὸν ορουσε,
οξύ ν επ ὀξυ, δ αλ s ρδυ δαλεν ου λαβέτω Turn. λαβετ' ωδε). In Macrobio reliqua sic ut edidi, extrema Vero ita: θερμον γεποχευετο θ ε ρ ρι Sed δαλερου a δαλος, trito) Vocabulum eX-quisitius praeserendum duXi vulgari θερμου. Itaque metri gratia scribendum erat, δαλερὸν δαλερῶ δ' εστοχευτο pro ἐλοχευετο),