Philosophorum Graecorum veterum praesertim qui ante Platonem floruerunt operum reliquiae

271쪽

positus pro subjunctivo, quem Supra habet Vs. 280: μοταν μόναπαίξη. Per sensum licet, Ut OStendi ad ΡarmeD. vs. 10; neque ideo tamen Decesse est, ut etiam Vs. 299, ἀναθρωαιοι legatur pro ἀναθρωσκη θάτερον ευθυς ρευμα) θάτερον Priores editiones; codd. plerique ετερον, quod eodem redit; pauci Vero αἰθερος, quod recepit Bokkerus: utrumque ad Sensum aeque Tectum; si Vero quaeratur,

utrum horum glossemati similitas , magis probabile a grammaticis θάτερου in αἰθερος mutatum fuisse quam contra, quippe qui moleste serrent, primam in θάτερου praeter Consuetudinem produci, quod tamen saepius facit Empedocles, ut uss. 82, 212. - οιδματι θύου , Homerice, ut Il. φ , 234. Unus cod.οIδμα τιτανον. - αναθρώσκη ed. Bel herus; plerique codd. et edd. αναθρωσκει; pauci αναθρωσκοι Vel - θρωM 1. Cf. 11Ot. ad Vs. 280-282. s. 300. τέρματα κτλ.) Ρertinet hic Versus ad Canum Venaticorum odoratum. Plutarchus uno loco do Curios.) haec di-

Cit: οι κυνηγοι τους σκυλακας . . .. ανακρουουσι, καθαρον αυτων καὶ οικρατον φυλαττοντες το αισθητηριον επι το οἰκειον εργον,ευτονωτερον εμφυητα τοις ἰχνεσι, 'τερματα θ. μελεων μ. ερευνων

Sic ibi versus ille, non addito auctoris Domine, exhibetur,eXcepto quod pro θωρ gadu vitiose θηριων, emeia datum a Reiskio. Altero loco u. Nat.) haec dicit: αι κυνες, ως φησιν 'Εμπε

αναλαμβάνουσιν , ας ἐναπολειπει τα θηρια τη ύλη. Istud ἐρευνωσαι, a Plutarcho immutatum est ob verborum nexum; discrepantia est in Verbis τέρματα et κεμματα, quorum illud tenuit Stur-Zius, τερματα μελέων interpretatus egiremitates membrorum, i. e. pedes, deinde pedum restigia; fatendum tamen hanc significatioDem coactam esse et longius petitam. Schneiderias Lex. Gr. Praefert κεμματα, cubilia interpretans, quasi derivatum a κεω, κειμα G Sed Vocabulum istud inauditum recipere non ausus sum, quum ne libri quidem in eo cola sentiant, qui Varie QAbibent: κειματα, κλέμματα, στεμματα. Buti mann. Commerat. SQQ. Li PS. Vol. IV, Conj. κερματα μελεων, quo significari Vult

272쪽

COMMEΝTARIUS emuentes corporum particulas, ἀπορφοίας; laas Vero canis haurit quidem Daribus, non Vero indagat ἐρευ9ῶ). Correxi igitur τερματα λε χε ων, sub ilium eintrema, ultimi ferarum recessus, eo promptius, quum et infra ambo ista Vocabula confusa sint,vs. 381, ubi ορειλεχ depra Vatiam in θρειμελ- . In latina versione vulgatae lectionis τερματα μελειου) interpretatio vestigia pedum incuria relicta est, quod corrigat lector. Explicuit h. l. Empedocles, quomodo Calais serarum cubilia Daribus indaget: nempe, ut Ρlutarchus addit, τας απορροιας αναλαμβάνων , ας

1im. p. 66 D. Vss. 302-310. δ' οτε τις.) Exponitur his versibus Empedoclis sententia de visu. Sensus hic est: In oculi pupilla ignis latet, lata ternae instar tunicis tectus, quae circumfluentem humorem ab eo defendant; flamma autem foras emicans res visui objectas collustrat. -- Praeterea autem censuit, estiuenteSe rebus particulas ἀπορροίας) quasi in oculos illabi, eoque fieri utres Cernantur; quod docet praeter alios Aristoteles l. l. dicens:

pedocle comparanda Platonis sententia in Timaeo p. 45 et 67. His apponam Alexandri Aphrod. interpretationem in Comment . in Aristo t. de Sens. p. 9T A sed . cum Simplic. de

273쪽

IN EMPEDOCLEM.

λεπτ. δε ο θονησι εχευατο κυκλ. κουρην, προς το δυομα τῆς κόρης χρησαμενος πομπικῶς τους ο θοναις αντι των ἱμενων. Hactenus grae Cus interpreS.

Vs. 303. σέλας πυρος αἰθομενοιο, Homerice: Vid. Il. θ, 563;τ, 3 5. I S. 304. παντοίων - αμουργους. Ed. Cas. αμοργους , ut quidam codices; plerique vero αμουργους, ut ediderunt SturZ. et BokLor. Alexander Apia rod. dupliciter αμουργους et αμουργεῖς, quod etiam velle videtur codex quidam Aristot. qui exhibet αμουργους. Illud habent quoque Suidas et Ρhavorinus hunc IO Cum Spe CtaVtes: αμουργοι, λαμπτηρες. Vocabulum in Suctum. Schneide r. in Εcll. Ρhys. p. l85 sq. VOC. αριοργος Comparat Cum μολγος, μοργος, et latii O bulgo, atque λαμπτ. αμοργους idem significare putat quod μολγινους, folliculis obvolutos. Atqui hoc

Sen8u non potest addi genitivus παυτοίων αυἄμ . SChneideria Squidem ultima haec Verba Corrupta putat, sed nulla ratione. Ε sensu satis estici potest, αυεμων α κουργοῖς signis Care ανεμοσκεπεῖς, arcentes ventOS, Sicut Secundum Alexandrum Aphrodis. accepit

quoque S turgius, qui ducit ab εὶργειν, quod tamen minus probabile; potius ducendum ab ἁμόργω, αμεργω, ὀμόργνυμι, detergeo. Ite Sy Chius αμοργεαι Corr. αμορξαι), αποιῆσαι ἡ ὁμορξαι. Sic et latinus poeta detergere nubila coelo dixit pro depellere. 4cali-

274쪽

COMMENTARIUS ger in margine annotavit conj. λαμπτ. αμορβους, quod Significare posset lanternas Nocturnas; sed quid sibi vellet kυῖμωυ S. 305. οι ἀνεμ- αιτίνεσσιν.) οἱ δε scripsi pro vulgato οἱ τε, quod melius respondet sequenti φοῦς γ Sξω; similiter us. 109 sq. αἱ V υ δατος . . . πυρ δ' εξώρ. Quam Saepe particula δg adhibeatur ad varia comparationis membra inter Se copulanda, Non opus est dictu: cf. Homer. IL ξ, 414 417;

τερου quasi ταυαδυ accipiendum sui σαώτερος, IJ, α, 32; μελάν-σσήου, II. δ, 22 .): ἐφ' ο του τανάον ῆεν, i. e. ἐφ' οσου ετεινεν.Notetur autem iratisitio a praesenti διασκιδυασιν ad imperfectum λάμπεσκεν, et Similiter deinceps λοχάζετο, απεστεγον. Indicat hoc, rem quae describitur ad antegressum tempus pertinere, quando oculi primum formarentur. Vs. 30 sq. δῖ το τ ἐυ μηυιγξ υ - κουρη9.) AleX. Aphrod. Comment. laud. f. 99 A Vitiose: οπότε sιήνιγξιν εἰργομενον. 'ωγυγιον πυρ, igniS Natirus, a Coelesti igne derivatus, atque adeo aethereus, purus: Vid. de hoc vocabulo IIemsterh. in Lennopii Elymol. Gr. V. et Buttinata. Mythol. I, p. 206 sq. - μνιγξ, interprete Alexandro, est ο τῆν κορην περιεχων Potius credo, non pupillae, sed oculi membranam hoc: vocabulo significari, ut distinguatur ab Ouυησι : itaque ἐν μήνιγ 9 ἐεργμενον inq

disius quoque legit; illud recte, hoc perperam: nam etsi ἐχευα τοPro ἀμφεχευοιτο, s/rcumvolvit, vestivit, accipi posset, ita tamen Don dici oportuit ἀμφεχευατο κουρην οθουκου, sed κουρη ὀθόνας Vel κουρηυ διόνας. Fortasse scripserit Empedocles λοχευετο, forma minus usitata, Pro λοχαζετο. In Mπτησιυ ultima producenda est; Osannus vero in Philemon. Grammat. p. 113, corrigi vult

275쪽

λεπτοσυνας - adjective. Si metrum fulcro indigeat, potius legerim: λεπτης εἰ, ο θ. Vel λεπτησιν γ quod Behherus itiuno Cod. Correctum inVenit; sed non necesse Videtur: cf. supra ad uss. 81-83. - λοχάζετο activa potestate accipiendum, ut sensus proprie hic sit: ignis oculis inclusus pupulam tenuissimis membranis tanquam speculatorem occuluit, sepsit. Jam pupulam sepsit, idem vult ac si dixisset, sese sepsit: pupula enim oculi aciem continet atque ipsa adeo oculi sax est. Sic igitur Dulla est caussa, cur Cum Schncidero Ecll. Phys. p. 330, post ωγυγιουπυρ IaCunam eSSe Putemus. - κυκλοπα κουρην, i. e. κυκλοειδῆ.

Eustathio in Odyss. p. 3392, 37, et υ, p. 1881, 26, istud κύκλωψ lepide et acute δριμεως) dictum videtur, quasi trans

latum ἐκ του Κυκλωπος. Nimis acute prosecto.

Vs. 309 sq. αι γ υδατος μεν βευθος κτλ.) Cum hoc Concinit Alcmaeonis illud apud Τheophrast. de Sensu, g 26 :οφθαλμοῖς δε ορῶν διἁ του περιξ υδατος ' ρτι δ' εχει πυρωδῆλου sium. ΡοSt Vs. 310 abruptam esse sententiam, non OPUS est monitu.

Vs. 311. μία γιγ9. αμφ. Ο Citat hoc praeter Strabonem Aristoteles Poet. c. 21 Graesenh.), uterque tanquam apocopes exemplum; cujus generis multa assert Strabo I. I. - οι pro 3Me dixit etiam Antimachus, s r. LV, p. 94 Schellenti. Vs. 312. τηδὲ μῖν ουν κτλ.) Particulam ουυ metri gratia

inserui. Exemplo est hic quoque Versus, quantum FOPS Secundum Empedoclem in rerum natura Valeat. Vs. 313. οπαντα γαρ κτλ.) SeXtus I. I. dicit: 'Eμπεδοκλης . . . παντα χείου λογ κα τυγχάνειν, καἰ ου μονον, αλλα και φυτά. Animadvertendum, in hoc plaCito me Diem a se usu non distingui. 9ώματος ρεισα, ut SuPra VS. 252, ουδεος αἶσα. Vs. 314. καὶ καθοσον μεν κτλ.) quis sit horum verborum Sensus, certo dicere dissicite; probabile vero, de animo vel oculis haec dici, atque adeo sententiam ita supplendam: quo tenuioribus ex partibus illa sint conflata, eo sunt a Cutiora et Velociora; οσω αν αραιότερα, τόσω ὀξυτερα κοίἰ τρανεστερα. Caete-

276쪽

COMMENTARIUS iram Simplic. ed. αραιότατα, Scaliger ἀραιοτ. libri in eo fere variare Solent, ut monui ad Ρarmen. vs. 115, p. 114 sq. Sed illud Atticis relinquendum. Vs. 315. αἱματος ευ πελάγεσσι κτλ.) Notum placitum:

mentis sedem vel ipsam mentem esse cordi offusum Saraguinem.

0pinio jam Homero tributa svid. Stobaeus l. l. p. 124.) et tam poetis quam doctis pervagata: cf. Wakosield in Lucret. III,

vs. 43. - quod ad lectionem attinet, Cauterus vitiose: ἀματος ἐν πελάγ. τετραμμενου αντιθρωντος, et Pro κυκλΘκετορι , κικλήκετα. Scaliger: ἀματος ἀνθρωποι τι τεθραμμενη ἁνταροντος, item κοιλωκεται. Ρleraque haec emendavit Heerenus, qui τεθραμ- μευη recepit eX emend. Grotii inteli. φρην , κυκλωκεται e codd. Pro Euτιθρῶυτος idem e codice dedit ἀυτιθροωντος. Sed αντι- mutavi in ἀμφι- , quod sensui accommodatius, uti moX περικάρλου. Pro - θροωντος autem haesitaVi, an reciperem Scal. 1eci. -θοροντος; at θορῶν, θορών, Βορου , in aοr. 2 usitata quidem, non item praesens θορω. Haud magis Vero usitatum θροωντος, quod nou potest duci a θροέω, ut opinatur Heerenus soportuisset enim

θροουντος scribi), sed a θροάω, quod idem esse suspicor atque θορω, θρώσκω; quo αμφιθροῶντος significet idem quod vs. 309αμφιναουτος; nisi sortasse corrigendum sit ἀριφιθροουντος. - Ultimus versus in Εtymol. M. corrupte legitur ita: ασμα γὰρ ἀνθρωποισι π. νοημα somisso ἐστί); similiter in Orion. Etym. cxcerpt. p. 185 Sturg.); Vitiosius etiam in Elym. Gud. v. Hμα. Falso hunc us. Critiae tribuit Philopotius de An. c. 8, apud Fabric. Bibl. Gr. Vol. X, p. 659 Ηari. Vs. 318. προς παρεον - ἀεξεται) Pro ἀέξεται alii ἐναύξεται. Aristoteles hoc et sequenti versu utitur testimonio, Empedoclem, ut plerosque Veteres, το φρονῶν et το εἰσθάνεσθαι idem putasse. Cujus interpretationis ratio in promptu est: το παρεου intelligit res praesentes, sensibus objectas, αἰσθητον τM jam quod σω αἰσειτω assicitur, is ἴσθησις est: ergo miτις sive φρονησεις idem atque Κωθησις. Longiore argumentatione id explicat Ρhilopon. I. I. lit. Ρ, p. 3. In Metaph. l. i. Aristoteles dictum hoc ita interpre-

277쪽

IΝ EMPEDOCLEM.

tatur: μεταβάλλοντας τὴν εξιν μεταβάλλειν φησ4 την φρονησι v. Idem de Anim. l. l. cum Empedoclis dicto comparat Homericum hocce, Od. O , 136:

τοῖος γαρ υθος ἐστιν ἐπιχθονίων ανθ ρ- , οἷον επ ημαρ αγησι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε.

uod imitatur Archilochus ap. Laert. IX, 71. Ab Aristotelis interpretatione dissidet Simplicius de An. III, f. 56 B, dicens,

Posse quidem τὸ παρεου intelligi το αι τλτον, non tamen ab Empedocle ita intellectum esse: ἡ γαρ μητις ου τοῖς αBθητοις , λλὰ τοῖς νοητοῖς αυτη παρουσ ιν, ἀεὶ εἰς τῆν εαυτῆς επιδίδωσι α εξ ετ α id τελειότητα καὶ το Φρουε 79 ευ τοῖς ὀνείροις αλλ ο7 α

Docte haec quidem; verior tamen Aristotelis explicatio. Vs. 319 sq. οσσου γ ἀλλοῖοι κτλ Sic Aristoteles in Metaph. Idem de Anim . abruptius: οθεν σφι τιν αἰεὶ και τὸ φρονε7ν - similiter

Philoponus. Scaliger hunc versum cum Superiore Connectit legens: και οσον αλλ. Perperam. Olim autem vulgo legebatur αλλοίοις μετεψη9. SturZ. CorreXit μετεην; sed Bel her. e codd. edidit αλλοιοι μετεφυν, i. e. αλλοῖοι μετεπλασθησαν, quod omnem CODjecturam supervacaneam reddit; etsi nec alterum ἀλλοίοιο ineptum essiceret Sensum: οσσου γ αλλοιοις πραγμασι μετέφυν γε-τεησαν , prouti in alias res incidunt sive aliis in rebus occupati

sint. Similis lectionis varietas est in versu Archilochi, quem statim citabo. Ρorro BehL. in Metaph. παρίστατο; idem de An. παρίσταται. Pro κάι τὸ φρονεῖν malim και φρουῖσιν Ε Simplicii autem Verbis Supra relatis, καὶ τὸ φρουεῖν εὐ τοῖς ονείροις ἀλλοῖα παρίστατο, discimus, Empedoclem hic de somniis loqui; quod clarius etiam docet Philopotius in Aristot. de Anim. l. l. ὁ γαρ

278쪽

COMMEΝΤARIUS το φρονεῖν αλλοῖα παρίστατα V EX his talis efficiatur hujus versiculi sententia: n pro uti homines Corpore et sensibus mutantur , sic variantur quoque Somniorum Visa. V Itaque ut insuperiore versu ita hic φρονειν ad sensuum Visa pertinet. Aristoteles in Metaph. cum his comparat ParmeDideos Versus:

ιος γαρ εκαστος εχει κροισιν μελεων πολυκαμπτων, τὰς νοος ανθρωποισι παριστατο κτλ.Vid. Parm. vs. 145 sq. Nec dissimilis est versus ille Archilochi in Aeschin. diat. Eryx. c. 13 Boechh. ed. Simon . Socr. p. 83 :και φρονευσι το , ὁκοιοις εγκυρεωσιν ἔργμασιν. ubi alii logunt ὁκοῖοι; Deutrum male. cf. Liebet. Archilochis r. XLVII, p. 130. V. - 321 sqq. Γοι- μευ γαρ γαῖαν κτλ.) VerSus multum Celebrati ; scriptoribus eos Iaudantibus adde Stob. Flor. Append. ed. Gaiff. p. 23, ubi citantur duo hi Versus: γαίη - ρύ δηλον.

Reseruntur ad animi cognitionem: res eo Cognoscimus, quod animi sensuumque Datura Cum externarum rerum natura Convenit: hoc est illud γινωσκεσθαι τω ὁμοψ το ομοιον. οπωποιμεν igitur non de visu tantum, sed de omni cognoscendi facultate intelligeudum, ut apparet e vs. 325: καὶ τουτοις Φρονέουσι. Ρari modo Vs. 49, αθρεῖν, Vs. 108, δερκεῖν de mente HSurpantuΓ.quum igitur mens nostra elementa et quae ex his conflata sunt cernat, ipsa quoque easdem has naturas in se continet, terram, δquam, aerem, ignem; non quidem crassam illam materiem, sed subtiliorem quandam, divinae elementorum naturae cognatam. - Placitum hoc, simile . sim ili cognosci, late patet. Similiter sere statuit Plato in Timaeo, ut Aristoteles de Anim. l. l. animadvertit: τον αυτον τροπον και Πλάτων ἐν

Tim. p. 35 et passim alibi. Frequenter hoc usurpant Neoplatonici, praeclare Ρlotinus de pulcr. p. 57 G p. 66 Cr.):

279쪽

ΙΝ EMPEDOCLEM.

Cf. Proclus Theol. Plat. Ι, 3; id. in Parmen. T. V, p. 182, 248; in Tim. p. 232. - αιθῖρα Empedocles Vocat aerem, ut SuPra VS. 105; ut ibi, sic in hoc quoque versu Sextus semel c. Math. Ι )ηερι δ' ηερα δῖον, quod pro glossemate habendum. δῖου Aristot. Metaph. BeLL. sed de Anim. δῖαν, ubi tamen variant codices; δtas habet quoque Ρhiloponus: utrum que usitatum est. Verba στοργη δε στοργ89 Passim in Verso ordine στοργην δε στοργη) leguntur; denique pro Naκος δε σε quidam libri N. δε γε , ut

te lora Praeteream. -- πυρ ρ δηλον, Homerice: Cf. Buit man.

Lexit. I, p. 242.

Vs. 324 sq. εκ τουτων γαρ πάντα κτλ) ΗOS Versus Superioribus, quos strictim memorat, Theophrastus subjungit: δια-

1 σοι κενος γαρ, ως εκαστον Eκάστω γνωρι μευ, επι τελει προς- ελκεν, ως in ἐσο τουτων πάντα .... ἁδονται καὶ ανιωνται

Doricam formam αδ τm mutavi, ab imperita manu ProseCtam, similiter ut Vs. 4, ἀλαλEσθαι pro ἀλάλησθαι. Ρro καὶ, flagitante metro, Scripsi κδε. Ex hoc autem versu intelligitur, Empedoclem ea, quae ad intellectum, voluptatem et dolorem speetant, conjunctim explicuisse. Eodem pertinent quoque Versus qui deinceps Sequuntur.

Vss. 326-334. Αρθμια ικεν γλρ - δεμιας οργῆ. ssos Vel SUSsacile quis putaret ad elementorum descriptionem pertinere, Sicut arbitratus est Sturgius, qui eos ideo ad libr. I svs. 122 sqq.)retulit. Sed e Τheophrasti loco, qui illum sugit, discimus,

explicari his versibus voluptatis et doloris naturam . quare eos hoc loco, ubi de mortalium ingenio et sensu agitur, probabiliter libr. II.) inserui. Theophrastus autem 1. 1. haec dicit: ἀλλ μην ουδε την ηδονην καὶ λυπην ὁμολογουμενως ἀποδίδωσι, ηδεσθαι μευ ποιων τοῖς ομοιοις, λυπεῖσθαι δε τοῖς ἐναντιοι ς' εχ θρ α γὰρ εI9αι. διο η πλεῖστον ἀπ' ἀλληλων διεχουσι γεννη τε κράσει τε καὶ εἴδεσιν εκμακτοῖσι Vs. 331 sq.) Statuit igitur Empedocles clementorum genera et partes alia congruere inter se, alia discrepare : illa facile coalescere et amice conspirare, haec Odisse

280쪽

COMMENTARIUS se invicem et discordia agitari; illis coeuntibus Voluptatem, his, dolorem Dasci. Similis fere sententia jam Parmenidi pia cuit , Vs. 150 sqq. At si virtutes, permixto semine, Pugnent Nec faciant unam temperiem), permixto in corpore Dirae

Nascentem gemino vexabunt Semine sexum.

Sed hic de humano tantum partu, Empedocles generatim de omnibus Daturae rebus loquitur. Versus autem illi apud Simplicio pluribus maculati erant Vitiis, quae corrigere tentaVi. Vs. 326 sqq. αρθμια - πεφυκεν. Simplicius: αρ α μῖν γαρ H τα εαυτῶν πάντα, μέρεσσιν. Verba αὐτοι et πάντα, metro flagitante, transposuit Sturgius. Sed etiam integra, manifesto vitiosum ; olim correXeram αρσια, amica, Cui Contrarium ανάρσιος, inimicu8, non semel obviam in Homero; sed optime codex teste Brandis. Hist. Phil. Vol. I, p. 202.) ex hibet αρθμιοι, quod recepi. Similis confusio est apud Plutarchum, de Anim. procr. Sim. VOL X, P. 265: τους ποιν1τας. . αρθμια μεν τα φίλα κω προσηνῆ καλουντας, ανα ρ τίου ς Ug- αναρσίους Vel αναρθμίους) δε, τους και τους πολεμίους. 'ro μέρεσσι correXi μέλήσει, eX Empedoclis consuetudine: cf.

Verba autem Sic cohaerent: πάντα εστι αρθμια. αυτρι εαυτῶν μέλεσσιν, . . . οσσα αποπλαγχθέντα σφιν ο τ αυτῶν εν

πέφυκε. Ista Vero, Γλέκτωρ -- θάλασσα, in medio interposita sunt, per appositionem addita vocabulo πάυσα. Sensus igitur est: Elementa amica sunt suis quaeque membris sive partibus, inde decerptis et ab immortali stirpe in mortalem Daturam delapsis, s. in mortalia Corpora conversis. - φὶν pro σ*is DoriCum iutuntur tamen eo et poetae Callimachus et Nicander vid.

antiquiorem auctorem Se uti. Vs. 329 sq. ἐπαρτεα, congrua idonea, dedi Pro Vulg. επαρ- 'I Dd Parum Θptum. αλλι λοις εστερκται, ut VS. 131,

라틴어 텍스트