장음표시 사용
391쪽
αισθητί' δε εστιν ἔ- ς, αλ α μιαλλον επαρατει η δια κρισις δ7β. Tali interpretandi ratione intelligi potest facile his fuisse, Empedoclem merum facere Plato
Simplicius, eiusdem doctrinae socius, eodem fere modo Empedoclis sententiam interpretatur, Sed do J-tius et diligentius: quocirca ex illo sucilius discere poterimuS, quibuS argumentis sentetitia ista Ditatur. Audiamus ipsum. In principio Physicorum haec
Φιλίας lχαλλον συνάγεσθα φη , τα δε εν τφ αισθητο ὐπο του NEικους μαλλον διαιρίνεσθαι. Quibuscum fere concinere ait Platonem in Timueo. Porro demonstrat,
i 75) Asclep. in Schol. Aristot. p. 629 a. cf. Philoponi verba modo citata. In Empedoclis Versu qui memoratur vulgo Perperam εἰ οἷ Pro εἰμ et πιθομενο3 Pro μ υνομενον. Cf. EmPed. V S. 7 sq.
392쪽
Empedoclem in rerum natura quoque reCiPI OCam facere Amicitiae et Discordiae actionem sεναντιωσιντης καὶ του Neiκους dicens: οτι γὰρ οἱ πολλοὶ νο/ώ ου , ψεν μονη κατ' ' utet δοκλεα
δηφουργιμης συγκρί,εως την 'Aφροδιτην ἡτοι τὴν Φιλίαν απιαν φησιν δ 7 q. Asseri deinceps plures Empedoclis versus quibus tam Amicitiae quam Discordiae vis et
actio in rebus humanis ostenditur δ77: unde ma nifestum dicit, vicissitudinem iStam, εν Εκ πλειονων et πλειονα εξ ενος, etiam ad hunc mundum infra lunam positum pertinere, tu quo mortalia per varios temporum orbes κατα περιοδους δηλονοτι αλλοτε αλλας varientur, modo Discordiu, modo Amicitia dominante. Denique addit: μηποτε δε προποδισμον τινα τῆς τατ
νος' και εν τίν ωσθητφ δε τίους διαφορας της του NEλους επικρατείας παραδεικνυσιν οροις τισι διειλημιαEνας, ως εναλλοις επειραθην υποδεῖξα. i. e. D Videtur et gradatio nem quandam in mundi natura Statuere, significans,
etsi ob8curiuS αινιττομενος), esse plura tam in adspectabili mundo quam in intelligibili discrimina et quasi gradus, prouti major minorve in iis cernatur
393쪽
375 utiliatis et diversitatis sive Amicitiae et Discordiae vis' λ 7η. Quales intelligat hos gradus, neminem Neoplatonicae philosophiae non plane rudem fugere potest. Eandem interpretationem in Scriptis Suis pus Sim repetit: secundum Empedoclem duplicem esse mundum, intelligibilem et senSibilem, alterum σφαι- ρον , alterum κοσμον appellatum δ79, quorum illum
exemplariS παραδειγματος , hunc imaginis εἰκώνοοὶ
inStar eSSe; utrumque Sempiternum; in utroque Cerni unum et multa, CODCentum et Varietatem, Sed
in mundo intelligibili magis Amicitiam, in adspectabili magis Discordiam regnare; hunc perpetua ViCiS-situdine agitari. Sic in octavo Physicorum legimus: υπεθετο γαρ ρυτος Eμπεδοκλῆς) τον τε νοητον καὶ τον
κάι την διάκρι τιν, ἀεὶ ψεν αμ φω, ἄλλοτε δε ἁλλυν εν ἄλλοις καὶ ἄλλοις με ρεσιν η ἐν α λλοις καὶ ἁλ-λ οι ς χρον οι ς επικρατουσαν. ΡOStremum hoc, in re-hus mortalibus modo concretionem modo discretionem
394쪽
cerni, porro Empedoclis versibus probat δης. In li bro primo de Coelo haec leguntur 'Eμπεδοκλῆς τον
αισθητον κατα το γινομενον , καὶ του τον τη διαδοχ si φησὶ, αὶ διως ανακυκλεῖσθαι. Ad quod demonstrandum adhibet Empedoclis versus, quibus reciproca AmiCitiae et Discordiae aclio describitur δ' ἔ , addens: ουκ
Hoc loco illam motus vicissitudinem διαδοχον) ponit in mundi spectabilis fluxu; alibi vero vult eu signi
ficari mutuum utriusque mUndi, του νοητου et του αἰσθὶ του, commercium, ut in octavo Ρhysicorum, di-CenS : εἴρητα δε πολλακις οτι καὶ 'Elχπεδοκλῆς καὶ 'Aναξαγορας ηνωμιενον μὰν τον νοητον ελεγον κοσμ ον, διακE'κριμένον δε τον αισθητον' αμψοιν δε αεὶ οντων, την καταχρονον μεταβολην εις ενδειξιν ελαριβανον τής ταξεως αυρο τῶν καὶ τής του αἰσθητου γ Eν EGr Eoo ς απo του νοητου, 'Eμιπεδοκλῆς δε καὶ τρς του αἴ, θητου προς τον νοητὸν Eetr ior τ ρ οφρς δ' . . Utrumque autern
i 80 Ιdem Phys. VIII, f. 258 Α. Affert Empedoclis uss. 335 sqq. cf. Brandis Schol. Aristot. p. 425. Mos est ille seriorum interpretum omnia Empedoclis ad Pythagoricam rationem referre et cf. Supra P. 3i 7, 353, infra p. 39ο et passim. 18i Emped. VSS. 96 IOO. 182b Vid. Schol. Aristot. P. 476 h. Locus depravatus ex8tat in ed. Ald. s. 32 Α. i 83 Id. Ρbys. VIII, L 273 B.
395쪽
3 Id. Jam si quaeratur, placitum istud des mundo intellis gibi et sensibili unde ductum sit, apparet, totum illud
αινιγμιατωδώς essectum esse ex Empedoclis hoc dicto: modo Ex uno mulla, modo multa in unum reverti; quod ratiocinando sic concludebant: Empedocles naturae elementa et principia sempiterDa dicit; quocirca necesSeeSt, ea tam uni quam multi S eSSe subjecta. Quum igitur cuncta unum dicit, intellexit diversa illa genera Concordi pace SOCiata, SiVe divinam eSse Daturae virium numinumque harmoniam; Contrario quum eadem multa dicit, significavit easdem illas Daturas dissidentes inter se et reluctantes et perpetua ViciS-8itudine agitatas. In alterum tranStulerunt nomen
σφαιρου, quo Empedocles harmoniam illam, quam principio mundi fuisse sinxit, designaverat; alterum
κοσμον appellarunt Communi Vocabulo. Praeterea etiam hoc utuntur argumento. Empedocles iisdem elementis tam Deos quam homineS, animanteS, Cete-T3Sque omnes naturae res consatas dicit:
396쪽
δενδρεα τ' ἐβλαστησε και ανερες ηδε γυναικες, . . και τε θεοι δολχαιωνες - δη S. Ergo, ajunt, duos facit mundos, alterum divinum, alterum mortalem, ambOS ii Silem constantes princi piis. Sic argumentatur Simplicius: οτι διττον αἰνίτ
και τους θέους δ' si . Atqui inde potius Sequitur, Empedoclem naturas coelestes sive Deos) et terrestres Origine ac natura feciSse Cognatas, utpote ex iisdem Concretas elementis; quamobrem etiam Daemones non immortales sed longaevos δολιχαιωνας) vocat. Ita Aristoteles quoque judicat, animadvertens, Empedoclem in eo sibi constare quod, quum eadem tam divinarum
quam humanarum rerum elementa statuat, etiam utrasque fecerit caduca S: τοσουτον γε μονον λέγει ὁμιο
λογουμένως' ου γαρ τοι μὴ, φθαρτα, τα δε αφθαρτα
χειων δ' p. Quid plura Manifestum est, Opinor, totam illam rationem de duplici mundo, quorum alter divina, alter humana conplectatur, a NeO-platoni Cis coactu interpretatione in Empedoclem translatam esse λη'. Ille unicum statuit mundum tam divina
397쪽
quam humana complectentem, quem modo unum, modo multa dicit, varias mundi conditiones et vicissitudines spectatis. Quales Vero has intelligat,
Nonnulli quidem Empedoclis dicta sic interpretati
Sunt, mundum modo interire et in unum veluti chaos quoddam confundi per Amicitiam, modo renasci denuo discretis elementis per Discordiam. EX qua interpretatione fluxit vulgatum illud, Empedoclem το Nεικος facere mundi fabricatorem , δηρυιουργον τλκοιτω, quo et HermiaS Spectat, singens eum ex Aetnae
crateribus clamantem: το Nεικος ποιEι τα παντα δ' - .
Istam Vero opinionem recte refutavit Simplicius. Discordia enim etsi elementa principio diremit, non effecit tamen hunc mundi Ornatum rerumque ordinem, qui mutua potius tam Amicitiae quam Discordiae actione essicitur , 9 Q. Neque plus auctoritatis habet alia quorumdam Sententia , placuisse Empedocli, mundum in ignem
Praesertim Empedoclis versus I 42-i44, ubi ε- κοσμον intelligit τοτ σφα ρον, cui OPPOSitiam esse To παν υπετερθε S. hunc mundum. Bil terus Vero in Lit. Analec t. Wolf. I. I. p. 445, istam quidem Neo-Platonicorum interpretationem improbat, arbitratur tamen ex Empedoclis sententia utrumque. Sphaeram et mundum, simul constare et permanere; ad quod probandum affert etiam Plutarchi testimonium de Plac. phil. I, 5: 'Eμπεδοκλῆς κοσμονι ἐν ε να, - το δε λοιπον αρχην εἰναι. quod eo non pertinet. Τetigimus hoc ad Vs. 172 sq. tangemus item infra * 24.
i 89) Hermias Irris. Gentil. p. i77 Α; Alexand. apud Simplic. de Coel. II, L i 28 B; in Schol. Aristot. p. 507 a; Cyrus Theod. Prodromus ad calcem Stobaei Gesia. p. 623 ed. 3.) cf. do. Fr. Luisin. Parergon II, 24, in Gruteri Thes. III, p. 476 sq. cit. Stui Z. Emped. P. 242 sq. t 90 Simplic. cit. supra P. 374,
398쪽
conversum iri. Hujus opinionis praecipula S auctor est Clemens Alexandrinus: ου παραπεμπομ ι , inquit, καὶ τον 'Eριπεδοκλέα φυσικώς ουτως τῆς τύν παντο αναλήψεως f. l. α ναλυσεως) μεμινηται , ώς εσομέν ς
'Hρακλειτος ὁ 'Eφθσιος ταυτης hττι τῆς δοξης. Domitto Empedoclem, qui physice de mundi conversione sic loquitur, quasi aliquando in ignis natu
ram reverSura Sit; manifesto Heraclitus in hac ver satur sententia'' δ9δ. Clementis verba satis indicant,
Empedoclem id non aperto docuisse, sed obscurius significasse. Facile vero illi placuit tale interpreta
mentum , quo notum Christianor Um dogma veterum philosophorum auctoritate Commendaretur. Apertius vero id asserunt CedrenuS et Pseudo-OrigeneS, quorum hic dicit: 'ElχπεδοκMς Eφη, . . . συνεσταναι Σκπυρος τα παντα, κροι εἰς πυρ αναλυθωεσθα, ως si . ω)σχεδὸν και οἱ Στωικοὶ συντίθεντα δογμιατι, εκπυρωσιν προσδοκωντες δ' *. Sed istorum quidem auctoriam quo major est confidentia, eo minor Valet auctoritas. Gravissimi testes de hoc silent. Aristoteles soli Hera
clito istud placitum iri huit Τμβ; Simplicius item, doc-
is i) Clemens Alex Strona. V, p. 599 B; eX hoc Eusebius Prae p. Euang. XIII, a 3; p. 676. Idem docet Oecuinenius I xeges. in VII Epp. Cathol. ad Deir. II, 3, 5. P. 2lli. 192) Origen. Plillos. c. III, P. 49 Cedren. Synops. Hist. Τ. I, P. 357. Videntur lii Empedoclem cum Heraclito confudisse. Doct. Martiach. Lehrb. d. Gesch. d. Phil. I, p. 73, haec testimonia adhibet ad probandum, Empedoclem Heracliti imitatorem suisse. De igni cf. quae supra dixi p. 343 not. ). 193) Arist. Phys. IlI, 5. P. 276 E. Sturgius tamen putat, e sententia Aristotelis placitum istud Empedocli cum Heraclito commune fuisse: dhibens locum de Coel. I, 10, jam supra p. 368 sq. a nobis allatum.
399쪽
38 itissimus interpretum, Empedoclem et Heraclitumulicubi inter se comparans, huic soli vindicat, de illo nihil ys . Istud igitur placitum nihil aliud esse ap-ret Disi interpretamentum celebrati illius dicti: ex uno multa, mullaquc rursus in unum ); inde natum, quod quidam unum sive Sphaeram Ρythagorice Sub tilissimam materiem sive ignem interpretati sunt δ*F.
Do rerum mortalium Micissitudine. Longi fuimus in exponendis interpretum Opinionibus de Empedoclea illa sententia, neC tamen Permultas ambages in ipsius mentem adhuc penetrare nobis contigit; nisi tantum hau disquisitione consecuti
Sumus, quod plura pro Empedocleis placitis venditata redarguimus, ut iactatum illud de duplici mundo, sensibili et intelligibili; tum de mundi fabri Catione per Discordiam, dissolutione per Amicitiam
facta; porro de universi conflagratione: quae Omnia falsis interpretationibus ex illius doctrina essecta e8Se, manifesto jam demonstratum arbitror. Si C Certe Praeparata nobis via est, quo rectius ipsius sententi
Perperam: Aristoteles ibi tantum dicit, Empedoclem pariter ut Heraclitum StatuiSSe, mutuam obtinere perpetuo rerum conversionem modo in unum, modo in multa.
194) Simplic de Coel. f. 68 B, cs. Sci1ol. Arist. p. 487 b. ) Idem videtur Brandisio Hist. Phil. I, p. vo5, qui tamen hoc decretum quodammodo cum Empedoclis sententia conciliare studet eo, quod ignem Discordiae respondentem et quasi parem putat; Perpeiam, ut equidem judico. cf. p. 349, nota It 7.
400쪽
aui CognOScamus et judicemus. Itaque redeamus iam, unde orsi sumus, et quaeramus, quid mutua illa Amicitiae et Discordiae actio significet. Revolvamus ipsius Empedoclis Versus. BBifariam, inquit, Censeo: modo multa in unum
coaleScere, modo rurSUS eX uno multa diversa exsistere ' Pertinere hoc ad rerum naturam et ad mun
di hujus conditionem, palam est; ipse dicit, in his
duobus mortalium ortum et interitum θ:/ητώνγενεσιν et απολειψιν posita esse: diversis enim inuti tun Coeuntibus res generari, dilabentibus rursus corrumpi fl*q; atque duplici hac actione, concretione et discretione, omnem naturae fluXum, Omnem ortus et interitus vicissitudinem esici δ97. Itaque placitum istud si vulgaribus verbis interpretemur, nihil aliud vult nisi hocce: continentem et aeternum esse in natura vitae et mortis vicissitudinem; alteram alteri perpetuo succedere; et mutua earum RC-tione naturae varietatem motumque essici. Ista autem mutua actio qualis intelligenda 3 Dum sic ut Vulgo, modo hunc, modo illum esse mundi statum 2 modo emori universum, modo reviviscere
I ale quid, quod naturae repugnaret, Empedocles non finxit; non voluit aliam sub Amicitia, aliam sub Discordia esse mundi conditionem, sed perpetuo Suisimilem. Hoc ipsum ei objicit Aristoteles dicens y9 β