장음표시 사용
421쪽
3 2O. Do concretioris et discretione; de excrelionodo mixtione κρασει Ex his perspicitur secundum Empedoclem proprie
et διαλλα ν ut ipse appellat δ*, Si Ve, ut SeriorOS, συγκρισιν et διακρι ν. Tangit hoc Saepius Aristote les βδ; plenius explicant Plutarchus et Stobaeus his
verbis: 'Eμιπεδοκλῆς . . . καὶ ρσοι κατα συνί θροισμον των πτομερῶν σωμάτων κοσμιοποιουσι, συγκρίσεις μEν καιδιακρισεις ε αγουσι, γενεσξις δε καὶ φθορας ου κυριως ου γὰρ κατα το ποιον εξ αλλοιωσεως, κατα ὁ Ε ποσον εχσυναθροισμιου ταυτας γἱνξ αβφ . Dicit ου κατα το ποιον, κατα δθ το ποτον, quoniam συγκρισει et διακρισει non qualitas elementorum, Sed quantita S eorum Sive moles mutatur.
Quo autem modo fiat id quod in natura fere videmuS , ut Corpora alia eX aliiS gignantur, declarari potest hoc exemplo, quod, si non ab ipso Empedoclepelitum, tamen illius Sententiae plane Conveniens CSt.
3o) Emped. Vs, VP Sqq- 31) Aristot. de Gener. et Corr. I, i. p. 384 E sq. de Xen. Zen. GOrg. cap. 2, p. 94O F. Plutarchus Plac. phil. I, 30, vocat καὶ διωστα0 . 323 Plutarch. de Plac. phil. 1 , 24; Stobaeus EcL Phys. I, p. 4i4. s. Galen. His t. phil. c. I O. Omitto Aristotelis interpretes, Simplicium, Philoponum, alios, in Commentariis suis idem passim repetentes; quos exscribit Sturg. Emped. P. I 89 et 26 I sqq.
422쪽
Quum ex aqua fiat aer vel ex aere igniS, aut Contra, Non alterum Convertitur in alterum, Sed quae aquae Suberant aeris particulae, ex illa eliciuntur et in unum Congregantur. Sic universe in rerum generatione nihil aliud obtinet nisi τα Dυπαρχονταεκκρινεσθα, prolici ea quae intus lateant, ut docentium Aristoteles βδ, tum reliqui interpretes, aperti S-simo Philoponus ita disputatis: οταν δε γενητα εξ
cerni tali sere modo: quum aer diffundatur, ignem qui in eo erat compressus emiCare; quum Veroidem conden Setur, aquae guttulas prius in eo di- SperSaS PreSSione Se ejaculari, veluti quum grana digitis comprehensa horum Compressu emittantur. VJam etsi satis compertum sit, Philoponiam Empedoclis
333 Aristot. de Coel. III, 7, citatus pag. sq. Idem Phys. I, 4. P. 256 sq. Metaph. II, 3. p. 66ο E. cf. Αlex. in Schol. Arist. p 6 I9 a. 34 Philopon. in Phys. I, lit. C, P. s.
423쪽
405 Carmen in manibus non habuisse nec admodum stricte illius placita exponere, tamen explicatio ista illius sententiae conveniens Videtur. Summa autem ejus disputa tionis huc redit: elementa secundum Empedoclem non μιεταβάλλουιν ρξ αλληλων, Sed ενυπαρχειν εν κατ ενέ ργειαν, quae est dictio Aristotelica hoc signi
teriem qua Commeare inter se, et modo haec modo illa exsistere possint, sed aliud alii Subesse, unumquodque Sua ac propria vi et potestate. Idem dicunt plerique interpretes, ut Simplicius: ὁ μιεν γαρ 'Eμ πεδοκλῆς ὁ 'Aκραγαντινος , οταν υ δωρ αερος γινητα ἡ οιηρυδατος, ενυπαρχοντα προτερον εν τ8-kεργεία, τοτε διακρινεσθα δοκει λεγειν - β. Etsi hic interdum subtilius duo haeC, Eκκρισιν et συγκρι Πν και διακρισιν, distinguit, illud Anaxagorae, hoc Empedocli proprium Vindicans δέ. Caeterum Aristoteles istud placitum Saepius
ut absurdum reprehendit, dicens, eum hOC modo Daturae generationem reapse tollere nec DiSi umbram ejus relinquere, quippe quum reS non e materie aliqua procreari, Sed Velut e VaSe quodam eXpromisingat: οἱ ρίεν ουν περὶ 'Eμπεδοκ θα. καὶ Δημιοκριτον λαν θανουσιν αυτοὶ εαυτους ου γενEσιν Eξ αλληλων πρι υντες, αλλοι φαινομενην γενεσιν' Dυπαρχον γαρ Eκαττον Εκκρί'
p. I 8, de Anaxagora et Empedocle haec dicit: ου προς τυγέ νεσιν αλλοιωοει, αλλ' ἐκ του μίγματος ἐκκρινουσιν ως ἐνυ7πάρχοντα et δη τα ἡ μῖν γίνεσθαι δοκουντα.
424쪽
Vasis similitudo, qua Aristoteles utitur, ab Empedo olis dictione haud aliena est δ' . His autem multas opponit rationes, quibus illud placitum redarguatur: quae licet non omnes probari queant, licet Contra potius Empedoclis placitum, elementa alia aliis i Desse. recentiorum phVSicorum inventis confirmetur, fatendum tamen, hunc generationis modum dissicilem esse in tellectu, si ad quatuor diversas radices res reducantur, nec subsit iis communis quaedam materieS, quae per omnia sit dissusa. Porro autem ista elementorum compages, quibus
reS Daturae Continentur, Si uecuratius examinetur, De
mixtio quidem proprie dici potest, qua diversa in
unam DRturam CoaleSCunt; eSt potius conglutinalio quaedam κολλησα , qua variae reS in imum Coagmen tantur, ut animadvertit item Aristotes: τοῖς λEγουσιν ως 'Eμπεδοκλἡς, τις εστρα τροπος τρς γενέσεως , α γά 1 γαρ
37) Aristot. Coel. I I, 7. p. 375 F. cf. Themist. in XII libr. Arist. de Pr. phil. p. 2D η Empedoclis elementa ea quae sunt ex eo quod actu est h. e. ἐκ του ἐνεργεία οντος) sieri cogunt: quod quidem abSurdum est. ' 38) Vid. Emped. VS. 2II. 39 Aristot. de Gener. et Corr. II, 7. P. 405 D.
425쪽
40 mistura integris quidem constabit elementis, Sed particulis iuxta se invicem positis; hoc modo et caro
θα χωρὶς ετξρου ' R. BEmpedocles res ex diversis elementis ita conflari vult, ut Si lapides Vario Colore, viola, chalcitis, cadmia, misy, in pulverem contriti misceantur itu ut aliud cum alio Cohaereat.' ' Haec Galeni explicatio Empedoclis rationem optime declarat et congruit similitudini qua ipse in describenda rerum formatione utitur μδ. Tali autem modo Galenus animadvertit elementu conglutinari quidem, non Vero proprie misceri, quod primum docuisse tradit Hippocratem: πρώτος ὼν γογχε:/ 'Iπποκρατης α7TE'.
4οὶ Aristot. de Gener. et Corr. I, 6. p. 404 E: οπιδ' αυξησις αν ετ ζκατ' 'Eμπεδοκλέj αλλ η κατα προσθε σιτ. 4o Stobaeus Eclog g. Pbys. L. I, p. 414; Plutarch. Plac. phil. I, 2 4 Galen. His t. phil. c. X. Themist. Paraphr. in libros IV Aristo t. de Coel. s. 52 A: η Empedocli placet, congregatione corpora ex his DTiri. 42 Galenus in Hippocr. de Hom. nat. Comm. I. T. III, p. Io I B. Chartos. idem de Humor. Comm. I. T. VIII, p. 513.
426쪽
κεκραμε νων γε δι' ἀλλήλων , αλλα κατοι μικρα μορι ιπα ρακειμεν ων τE και φαυοντων μ' . Ratio ejus Sententiae eadem videtur esse quam modo Vidimus; nam mi Xtio Sive κρασις proprie dicta mutatio quaedam CSt, qua Variae reS naturam Suam inter Communicantes novum quid efficiunt; mutatio autem se cundum Empedoclem tu rerum natura nulla. Quocirca Si elementa et corpora misceri dicit, id non tam subtili ratione quam vulgari sensu accipiendum ita: elementa in unum Componi, cuique Sua RC Propria natura Ser VatR.
Do formationis principio Sidict τω λογώθ. Jam elementorum, quibuS COrpora Continentur, indolem et conditionem consideravimus; vidimus ea naturali motu incitata, unumquodque Sui simile appetenS, inStructa poris quibus aliud cum alio sese Communicent: Sic Cu DCta varie inter se miseeri. Ita que materiem quasi paratam habemus, unde naturae corpora formari queant. Sed ad haec formanda etiam aliud quid postulatur quam mixtio; requiritur Certa ratio et Structura qua Singulae reS Suo quaeque modo sormentur: quippe in hoc uno omne Γerum discrimen, in hoc propria cujusque natura Cer-
427쪽
409 Ditur. Quomodo enim, ut AriStoteliS utar verbis, mens dignoscet Deum et hominem, Carnem et Ossa, niSi propria cujusque forma et figura 'si quem ille συν- θεσεως Sive ψιξεως λογον, item λογον και συνθEσιν aut simpliciter λογον appellat. In qua quaestione duo con Sideranda, et ipsum generatim principium et proprius cujusque generis λογος. Hoc igitur Empedocles suspicatus quidem est et tetigit, non Vero Perspexit neque eXplicuit: ut jure in eum dici pos sit quod universe de veterum physicorum ratione animadvertit Aristoteles, de naturae principiis disputaUS: τας εἰρημιενας εν τοῖς φυσικοις αἰτιας ζ τειν
περὶ παντων , ατε νεα τε καὶ κατ αρχὰς ουσα - q. Domnes Veteriores de Daturae Caussis disseruerunt,
Sed tanquam balbutientes, ut in infantia philoSophiae: V quibus haec deinceps de Empedocle addit: ἔλεὶ
428쪽
SPeXit, ut OSSium, plerarumque tamen nullam fecit mentionem. Idem Aristoteles aliis locis dicit, velut ubi de animalium partibus earumque cau8Sa et usu dis- ferit: αρχη η ψ υ τ ι ς μιαλλον τῆς υ λης' ενιαχου δεπου αυτρ ίτρη φυσει) καὶ 'Eμπεδοκλῆς περιπιπτει, αγο μιενος υπ αυτης τρς αληθείας, καὶ πην ουσιαν καὶ τὴν φυ-
Plerasque vero illarum partium Empedoclem Donratione modoque, sed forte et casu formatas dixisse , non semel aDimadvertit '; sed de his singulatim infra dicturi sumus βψ . Ex iis vero cinae attuli satis
c0lligi putest, Empedoclem de animalium Ceterarumque rerum Daturalium Stria Ctura, Si nonnulla accuratiUS, pleraque tamen parum juste eXplicuisse. Similiter plerique veteriorum; sedulo quidem illi inquirebant in rerum elementa quibuS quaeque COD- Starent, Sed parum attendebant rationem et finem quo quaeque tenderent. Diligentius id quaesiverunt Socratici, quamquam hi magis animum et moralem ejus ac civilem conditionem Spectarunt, PhySiCam par tem minuS Curarunt. Hanc praeCipue exploravit Aristoteles, qui omnium rerum Certam rationem λογον CSSe Statuit, a CujuSque natura et fine constitu
429쪽
4s stum, quam appellat τὸ τί ἡν εἰνα vel τὴν ουσἱαν x etiam τhν φυ ν εκάστου : ab hac proprium cujusque generis formam figuramque pendere. Sed ad Empedoclem revertor. Quid Aristoteles de ejus ratione judicet, cum ex iis quae modo attuli quodammodo colligi potest, tum clarius etiam ex aliis locis apparet, Veluti quum dicit: απριιτ τριξ δ' αν τις
quae alibi illi objicit, quaerens, quae CauSSa Sit Cursimilia procreent similia; cur cui usque rei Sua a Cpropria sit forma et sigura: ουγαρ, inquit, οπως Eτυχε συνελθοντων των στοιχείων) ουδεν γιγνετρα, καθαπερεκεῖνος 'Eριπεδοκλῆς) φησιν, αλλα λογω τινί. τί ουν
430쪽
lenius, in altero severius Empedoclis sententiam carpit; in utroque manifesto ostendit, illum videri naturae Caus Sam formantem non eXplicuiSSe, Si quidem neque elementis hoc tribui possit, quippe quae naturali tantum motu serantur, neque Amicitiae, quum haec uniVel Se quidem res Conjungat, nouVero Certa ratione Deo destinatum ad finem τὸ εὐκαι το αγαθον) ea S informet. Haec Aristoteles, cujus argumenta latiuS, ut Solet, explanat Philoponus in Commentariis in hos libros βδ. Ex his aestimari licet, quo jure Porphyrius Empedocli tribuerit tales placitum: Πορφυριος ἐκ συνοδου φησὶ του ποσου καὶ τουπρος τι τὴν γενεσιν εχειν το ποιον , Iuτπερ αλλοις τισὶ καὶ 'Elχπεδοκλει δοκεῖ, απο τρς εναρμονιου τά ν στοι χειων κρασεως τας ποιοτητας αναφαίνοντι . . i. e. Empedoclem qualitatum sive sormarum discrimen posuisse in apta elementorum temperie. De DOD-
nullis partibus tale quid statuerit, velut de Ossibus, ut modo vidimus, de quibus ita Themistius: θστουν ὁδε εν
φησὶ λεγειν β β; universe id non explicuit. Sed quid
hac de re senserit EmpedocleS, eX ejus Carmine investigemuS.
54) Apud Simplic. Categ. f. 4i B. Bas. cf BrancL Schol. Aristi p. 6i h 55 Themist. in Metapli. Schol. Brandis. p. 587 b, citans Empedoclis