장음표시 사용
461쪽
443 digeri ornarique coepisset, inde loci, pergit Lucretius ysis, Tellus) mortalia corda creavit
Multa modis multis varia ratione Creatis t
quam mortalium procreationem porro mira ratione describit, singens, Tellurem novam multo Calore et humore praegnantem solliculos eX Se quosdam uterorum Similes protulisse, quibus maturitate ruptis, tenera animalia et insantes prodisse δ7 φ. Mira sane haec, neque magis tamen mirabilia quam quae Empedocles commentus est. Putabat Videlicet, terram non uno impetu tot ac tales animalium figuras edere potuisse, sed ab exiguis rudibusque exorsam principiis, pedentim ad altiora progressam eSSe. Fin Xit, primo singula membra in lucem edita, viventia scilicet illa ae temere oberrantia: Oculos Sine Vultu, Capita Cer vicibus orba, brachia humeris δ7y. Haec exstitisse dixit secundum Aristotelem ἐπὶ τῆς Φιλοτητος δ7 , i. e. in regno Amicitiae; quod recte sic explanat Simplicius:
462쪽
Dein autem, magis invalescente Amicitia, hujus vi dispersa illa membra coaluiSSe sinXit: ρπειτα συντι- θεσθαι τη ut addit Aristoteles δ7 verum id quoque primum Consti Se et temere: exstiterunt por tenta mira facio membriSqGH COOria, vel ut βουγενηανδροπρωρα , bOVes humano capite aliaque ejusmodie diversis generibuS mixta J7β ; attamen
Nequidquam, quoniam Natura absterruit auctum.
omnia ista genera naturae repugnantia periisse dixit δ7 si , donec tandem forte fortuna diversi artus in tales coirent figuras, quae Vitam tueri et prolem propagare I 0SSent.
Brand. p. 5I 2 a. Versus qui citatur Empedoclis est 174. Lepide potius in Arist. de Gener. Aniin. l. l. f. I 6 B ita explicat: ἐπὶ τῆς φιλοτητος,
i 4; Aristot. de Anim. III, 5. P. bob A. Idem de Coel. l. l. εἰ Θ
i 75) Vid. Emped. Vss. 238-242; cf. Comment. p. 233 , ubi indicavi scriptores, qui hoc tangunt, quorum ipsa Verba memorare supervacuum; excerpsit ea magnam partem SturZ. Emped. p. 368 sqq. Notanda tamen haec Themistii, Phys. II, s. 28: - Eιιπεδοκλεους βουγεν mi καὶ ἀνδρο- π ρ ω ρ α ἐπὶ τῆς των ζωων συ0τασεως ' ἐ λ αι οπρ ω ρ α σε ἐπὶ των ζωωνου δε ε κεῖνος εἰπεοῦν ἐτολμησεν , ιμαλλον δὲ ἐπὶ των φυεω ν ἀμπελο- γ ε τῆ τινα καὶ τοιαυD ἄλλ' αDτα δραματουργῆσαι ἐθαρρ σε ἄνJ καἰ nobριῶλλον ἐχρῆν hττον γαρ ἐν τοῖς φυτοοῦς et o ενe κά του principium linato). Quae non significant, Empedoclem ut in bestiis βουγενῆ ista, sic in plantis Pioque o γενῆ rimis finxisse; sed potius hoc dicunt, talia eum singere oportuisse, si sibi constare voluisset, quum in plantis ejusmodi portenta, quamvis absurda, facilius locum habere possint quam in animalibus. Quod clarius erit, si inseratur istud ἄν. Idem animadvertit Aristoteles Phys. II, 8, p. 27o Ι : ποτερον Ουν καὶ ἐν τοῖς φυρο
463쪽
Haec Empedocles tam de ceteriS animalibus quam de hominibus dixit, quos item e terra natos sinXit, item dispersis principio membri S EXStili SSe, eaque post in solidi hominis Daturam coisse δ7 7. Sed in hominum origine describenda sinXit praeterea, e tellure exortas esse integra S qua Silem forma S, qua S VO-Cat τυπους Ουλοφυξις, rudia hominum eXempla, Sine vultu, Sine VOCe, Sine Ulla humana arte δῖ', sicut statuas artificis manu nondum elaborata S; quOS τυπους paullatim Veneris praesertim Operu e XCultos et Orna
Haec de animalium Origine, quae Si inter se Commparentur, distingui possunt quatuor veluti gradus, per quo S animantium genus a prima origine pedetentim ad persectionem excrevit. Talem in modum describit Plutarchus in Ρlacitis, cujus verba haud leviter depravata sic corrigantur: 'Eριπεδοκλῆ, τας πρωτας γενέσεις τίν καὶ φυτών mi αμώς ολοκλ:1- ρους γενεσθα, ο συμφυεσι ὁ Ε τοῖς μορίοις διεζευγμθνας' τας δὴ δευτερας, συμbψυομάνων τ μερών εἰδωλοφα ei ς'
177) Varro apud Nonium Marc. p. 575: MEmpedocles natos homines ex terra ait, ut blitum. V Censori n. de Die nat. c. 4, P. I9 sq. IIaverk. Plutarch. Ρlac. phil. V, i 8 Princ. 178 Vid. Emped. Vss. 248-255, et Comment. P. 236 sq. t 79 Plutarch. de Plac. phil. V, i 9; cf. Calen. ΙΙist. phil. XXXV, p. 55.
Duas mendas eXemi sinae sensum plane pervertebant; vulgo enim legitur: τὰς δε τρίτας τωτ ὰ λ λ λ ο φ υ A ω' τὰς δε τετταnας ουκετο εκ Τῶν o ρι o ἰ oa ν. Utramque emendationem res ipsa, ni fallor, Probat. τετάρτας
464쪽
membra tellure exorta; se Cundo monStra SpeCtrorum similia; tertio solidae animalium sigurae; quarto fetus Don amplius elementorum miXtione, sed mutuis
connubiis procreati. De postrema progenie inserius dicendum. In hac Ρlutarchi descriptione unum Vitiosum est, quod principio non Solum animalium sed etiam arborum ζοὶ G κάι φυται quasi truncata membra CXStitiSSe narrat, quum de plantis tale quid Empedocles non dixerit; reliqua, etsi ab ipso non ita
distincte enarrata, tamen Sententiae ejUS CODVeniunt. Caeterum haec sictio exemplo est, quam φιλομυθος
fuerit Siculi vatis philosophia. Quis haec legens non
Hippocentauros et Chimaeras et alia fabulosae antiquitatis monstra recordatur 2 An mirum, tale Commentum paucis probatum a pleriSque derisum esse et explo- Sum 2 Nam ut omittamus, quod homines sicut blitum, ut Varro ridens dicit, e terra natos fecit, at quomodo truncata ista membra non nasci solum, Sed Vivere potuerunt 2 Quomodo, his temere coeuntibus, mirabilis illa exsistere singularum rerum sigura et orna tus Non vidit ergo, cujusque rei originem et principium tale esse debere, quod ipsius naturae reSPΟΩ-deat; non animadvertit, praeclaram illam membrorum structuram et formam Don potuisse forte vel DeceS- Sitale eXSi Stere, sed ratione certoque consilio ad utilitatem et ad decorum comparatam esse δὴ Q. At
pro vulg. τέτταρας dedit Sturg. p. 366. Vocabulo geminum est εἰδωλόμορφος, Geopon. X, c. 9, etsi dissimili significalione. 186 Talia ei objicit Aristot. Phys. II, 8, p. 27o E: δλως δε αναιρετ
465쪽
442 fortasse Empedocles iSla non reVera Sie facta credidit, sed veluti μυθολογουμενος finxit, ut his veluti exemplis Daturae Vim rationemque declararet δηλ. Mihi hoc probabile videtur; error tamen idem manet, in hoc posituS, quod res naturae Non ratione Sed sortuito motu formatas sinXit; quamquam in Singularum partium descriptione eum interdum acrius vidisse infra ostendemus. Caeterum in his si plura sunt reprehendenda, unum probandum, quod sub sabula ista latet, hoc est: quod Natura in rebus creandis a deterioribus paullatim ad meliora processerit. Et haec quidem de animalium ortu; porro de eorum natura dicendum.
Do Uariis cor Porum partibus variisqus animantum gensribuS. Plantarum et animalium naturam consideranti primum se Ossert in unoquoque genere, in alio major, in alio minor partium membrorumque VarietaS et cujusque propria vis et Structura. Unde haec eX-plicanda P Empedocles, ut ipsius ratio postulabat, hane varietatem retulit ad elementa, e quibus quae que pars Constata, et variam horum indolem ac tem periem. Sic in arboribus quum duae Sint partes opp0Sitae, hinc radices et stirpes, hinc rami et fron-
466쪽
des, illa praecipue e terrena, haec eX ignea Si Ve dethe ria materie conflata dixit. Quam sententiam impro
bat et redarguit Theophrastus, dicens: ἴν γάρ τι τογεννών, ου ώσπερ 'Eμπeθοκλῆς διωρεῖ καὶ μερίζει τυνμεν γνυν εις τας si ς, τον θε αἰθερα sive το πυρ) εἰρ
τους βλαστους, ώς ἐκατερον Εκατερου χωριζομενον δ' . Ideo autem radicibUS terram, ignem ramis attribuit, quia illae deorsum feruntur, quod terrenae naturae conveniens, hi Sul Sum tendunt, quod ignis proprium δ'). Quod de plantis valet, valeat item de Ce ieris animalibus, Ut Singulorum membrorum situs naturam elementorum, e quibuS quodque conflatum sit, Sequatur. Num tamen in singulis generibus hoc perSeCut US Sit, parum Compertum est, etsi a Donnullis sic traditum, velut a J hilopono dicente δ. :
Similis Empedoclis sententia in J lacitis philosopho rum relata legitur δ' si sed qui Ρhiloponum et alios
182) Theophrast. de Causis planti I, i 2 io). p. 356. 183 CL Aristo t. de An. II, 4 cit. infra , ubi pro aethoro ponitur ignis. Tliemistius aliique appellant To πυρωδες et To γεωδες. 184 Philopon. in Aristo t. de Gen. Anim. II, f. 49 A. 185 In Plutarch. Plac. phil. V, 19; Galen IΙist. phil. XXXV. Locus
467쪽
449 hujus farinae scriptores noverit, Sciat, illos non raro
solere veterum Sententias et rationeS pro suo arbitrio
amplificare. Sed hoc ut in medio relinquam, illud recte animadversum, Empedoclem in his universe secutum esse illud quod simile ad simile fera tur, Sive quod natura sit appetens Sui: quae
xis quam late ex ejus sententia in rerum natura Pateat, supra explicuimus X86. Neque tamen Constantem esse in omnibuS animalibus hunc membrorum situm et structuram vidit , sed in Doti nullis Daturam utilitatis gratia locorum Ordinem immutasse, veluti in testudinibus et conchis, ubi terrena parS Superiorem, calida inferiorem obtinet
ἰσομοιρα τῆ κράσει περὶ T0οῦς θυλραξι πεφυκέται. Omnium animalium membra distincta pro diversa oorum tomporte: alia in aquam ferri ut ipsorum naturae magis congruam; alia in asrem surgere, in quibus ignea vis dominatur; graviora in terram declinari, quae aequaliter eae omnibus elemontis temperata, circum pectora Sita eSS0. Scriptor hic diversa animalium genera et diversa corporum membra confudit; quocirca optime legi posset τῶν ζωον τἁ γε η καὶ τὰ μελη. Nam Primum hoc, Τὰ μεν. . εἰς τι υ δωρ πηι ορμιην εχε , solum de animalium genere aquatico dictum vide tur; postremum, τοι δε ἰοομορρα . - περὶ TOῖς θωρα ι πεφυκεται, solum in corporis membra convenit; quae interjecta sunt, de utrisque intelligi possunt. De membrorum dispositione similia dicit Philoponus. iis, quae modo pag. praec . attulimus, haec addet εἰ ελεγε γὰρ, επειδὴ et ἁ μνεω κουφα πεφυκεν ἄνω φερεσθαι,, yζάνια δε TU κ0υτα Γ κουφα ο/κγονα, Tων μερῶν δοα μενεστι κουφα, κατεσχον τον ανω τοπον, ὁσα δε βαρεα, τιν κάτω, τὰ δεμεταου h. e. τὰ ἰ0όμ0ιρα), Tδω μεσον. Caeterum in Plutarcho scripsi οἰκειόΤεραν Pro οἰκειοτερα , εἰς τιν ἀέρα Pro εἰς αερα, οσα ἄν Tr. εχηTo πλεον Pro εως ἄν re. εχη τυ πλεον, περὶ τοῖς θωρα ι PIO πάοι τοῖς θωρ. De Varr. lectionibus cf. Bech. in h. l. et Sturg. Emped. p. 383.
468쪽
Haec de partium formatione generatim; de non nullis Vero animalium, hominum praesertim partibus accuratius disseruit, in quibus non solum naturalem elementorum vim et fortuitum motum, sed etiam Certam rationem et providi numinis curam agnovit, finxitque, almam naturae genitriCem Certa S terrae, ignis, aquae portioneS ratione modoque miXtas Con strinxisse et in varias figuras formasse δ' '. Haec est quae a Simplicio vocatur η εναρμονιος τά ν στοιχειων κρασις δ' ', quam Empedocles praesertim in Ossium formatione adhibuit: de quo saepius mentionem
facit Aristoteles, dicens, illum in his describendis
Certam agDOSCere Structuram et partium proportionem λογον τινα δ''; at tumen manifestum OSSenon OSSa tantum, sed etiam carnem et reliquorum unumquodque membrorum pari modo constare δὴ I.
Unde essicias eum de his nihil dixisse; quod tamen ita potius accipiendum, illum de ossium formatione diligentius exposuisse quam de reliquis partibus, non Vero haec Plane omisisse; ipse Aristoteles alibi, idem
188) Vid. Emped. VsS. 209, 227 2 o I. i 89 Simplicii vel Porphyrii verba attuli supra P. 4I2. 19o Inepte Apostolius Proverb. XIV. 85, Aristotelis verba: oστουν Tαὶ λογοὶ φρησὶν εὐται, adhibet ad explicandum proverbium: οστουν πω λογqi, os inest in oratione, i. e. sententia, Vis et vigor Sermoni inest. 191 Vid. Aristot. de fart. Anim. I, L. P. 739 E; Metaph. I, 7, p. 654 sq. I, IO. Bel x , quos locos supra attuli. Cf. idem de Anim. I, 5. p. 484 C; de Spiritu c. 9, p. 58o G. Postremo loco notatur, Empedoclem de osse universe tantum dixisse, non autem diversorum animalium ossa distinxisse. Hoc sensu accipiendum illud: 'Eμ r. αἰτίαν surε ὶ
469쪽
451 Empedoclis placitum tangens, id indicat: εκαστον γαρ αυτ ν των μοριων D λογω τινί φησιν εἶν u 39 .
Quali autem modo et ossa et Carnem et alias qua S-dam partes conflatas et formatas diXerit, partim ipsius versus indicant, partim in Plutarchi Placitis com
ΡΓAeCipuae Sunt Caro, nervi, os Su. Caro cui adde Sanguinem composita eX aequalibras quatuor elementorum portionibus; quod cum ipsius Empedoclis dictis plane concinit δ' - . Nervi ex igni et terra, dupla aquae portione admixta; de quo etsi in ipsius ver suum reliquiis nihil memoratur, id tamen haud improbubile ; aquae portio duplo major addita ob nervorum mollitiem. Ossa Contra binis terrae et aquae,
19 33 Plutarch. Plac. plii l. V, 22, qui locus plane deformalus est: veluti pro εκ εων Γοων Vulgo legitur ἐκ των ε σω, Pro ὀστα δε M ozν κτλ. vulgo ὀστα δε δοκεῖ sι ἐν is δατος καὶ Tῆς εσω γῆς, τεττάρων δε πυρος γῆς denique pro του αἴματος τηρο 0μἐνου legitur του σωματικου Ουτως. ut alia omittam. Emendatio certa PSt, Partim petita e Galeti. Hist. phil. XXXVI , ubi idem placitum exponitur, partim ex ipsius Empedoclis Versibus, e f. Beckius in Plutarcii. libr. de Plac. p. 277; Sturg. Emped. P. 4 2 ες i 94, Emped. vss. 2 i5-2l9. cf. Theophrastus de Sensu * io eXtr. εω τουτωίτω πιματι) γαρ μάλιστα κεκρασθαι τὰ οιοικεῖα. de quo loco copiosius
470쪽
quatuor ignis partibus constant, ob eorum duritiem; in igni enim durandi et congelandi vim inesse voluit. Etiam hoc cum Empedoclis descriptione concinit ἔμβ; tantum teneamus, aquae Domine simul aerem intelligi, quae ambo Empedocles conjuncte Nἡστιν Αἴγλην appellat. Quae praeterea memorantur, ungues, Sudor, lacrymae, alia quaedam, haec non a principio formata, Sed postea e corporum natura derivata censuit: de quibus 9 3I, ubi de animantium generatione agemus. Praeter illa vero quae eXpli Cui muS, quam multa Empedocles omisit quam multa, quorum rationem non videret, ad casum retulit J96Cujus generis memorabile eXemplum profert Aristoteles dicens δ' r: 'Eριπεδοκλης Ουκ ορθώς είρηκε λεγων, υπαρχειν πολλοι μυρρη) τοὼ δια το συ μιβην
οτι στραφέντος του ζωουὶ κατεαγηνα συνεβη. BSpinam dorsi ideo videlicet vertebralis Ossibus Compositam CSSO, quia principio per corporis inflexionem sorte fracta esset'; dein autem ut
. res mundi cecidere ab origine prima, Consequiae quodque est jam rerum ex ordine Certo,
ut dicit Lucretius ''', Empedocleae Sententiae Con Venienter. E quibus intelligitur, illum, si nonnullas partes diligentius explicuit, de plerisque tamen non nisi ObSCure