Philosophorum Graecorum veterum praesertim qui ante Platonem floruerunt operum reliquiae

발행: 1830년

분량: 581페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

481쪽

PHILOSOPHI A.

videtur. Unum restat Commemorandum, illum fructus dixisse περιττευ τα του εν τοῖς φυτοις υδατος κἀπυρος, i. e. nimii caloris et humoris profluentiam Vel magis proprie, concocti humoris effluvium * 3. Haec de plantis; pergimus ad animalia, praecipue homines. Meminimus quam supra narravit fabulam de hominum ortu, singens, principio eXStitiSSe τυπους quoSdam ουλοφυεῖς , si guras hominum informes qui dem, Sed integras, nullo Sexus discrimine ex his deinceps, diviso sexu, mares et femina S prognatOS esse, illos sub calidiore, has sub frigidiore coelo ortas S. Haec fabula est, ut ipse dicit, ουκ ἀπό co πος ουδ' αδαημ ν: declarat enim, unde Veneris desiderium hominibus sit innatum. Quum principio conjuncta fuissent marium et seminarum membra, inde remansit in hominibus coitus deSiderium, quo veluti in pristinam formae integritatem reducantur.

Hoc Commentum notum est quam eleganter exornatum

sit a Platone in Symposio. Talem Vero fuisse Empedoclis sententiam colligi potest ex iis, quae de foe-

ων φυτων , ως ἐπὶ Των ζωων , οτι καὶ η τῶν φυτῶν ἐσrὶν ἐν διo κησε T ί. Quae verba satis obscura nihil fere aliud videritur nisi amplificatio versus Empedoclei, quem modo laudavit Aristoteles: PlantaS, etsi non proCreent pullos , - quippe quum earum fetus ex ipso Semine edantur eoque alantur et sua ac propria vi pullatent, - tamen videri pariter ut animalia. quae concubitu generant, utrumque seXum in Somixtum liabere et hac ratione OVa parere. - Reliqua tetigi supra P. 459.

222 Plutarch de Plac. phil. l. l. 22 3 Sicut ipse Empedocles Vinum appellat Vs. 247. 224 Emped. vs. 2bi sqq. Cf. Commeritar. in h. VS. 22b Vid. paulo inseri US.

482쪽

DE EMPEDOCLIS

tus generatione dixit, ut tradit Galenus: * β. ὁ 'Eμπεδοκλης λεσπασθῶι φησι τοι του γεννηθησομένου μορια,

τῆς θηλουίας περιεχεσθα καὶ αυτῆς γε τῆς 'Αφροδισίου

i. e. D foetuS membra partim in maris, partim in se minae semine contineri; hinc coeundi desiderium ac Decessitudinem oriri.'' Jam si reputemus, Empedo Clem rerum naturalium caussas ab Origine et primor diis Daturae repetere solere, non eSi dubium quin utri usque sexus ortum ita sibi informaverit, ut modo propOSui. Haec est igitur venereae cupiditatis origo , quam porro aliae quoque res incitant et augent: τοῖς μὴ, πυκνωθει τη ς της τροφῆς, τοις δε τῆς ευμορφιας τῶν γυ ναικων ἐπερελσμιὸν του σπερμιατικου κινηματος ἐμποιησα σης, ut Scriptum est in Placitis philosophorum *7:npartim largiore alimento, partim muliebris formae illecebris seminis vim incitari.'' Utrumque, Si non Verbis ipsius, at sententiae tamen COD Venienter. ΡOS- teritis tangit quoque Plutarchus, memoratis ipsius Empedoclis Versum, quo dicit: amoris desiderium per oculos homini us in ossero δ' '; ad quod expli-

483쪽

ris et om uxionibus dixit: ut ferrum ad magnetem, Sic amantem ad amantem trahi temperiei et Daturae ConSED Sione, qua alterius απορροαὶ in alterum mutuo influant Porro utriusque sexus discrimen posuit in diversa temperie, ut in Plutarchi Placitis refertur 'Eμπεδοκλῆς αρρενα καὶ θηλεα γινεσθαι παρα θερ τητα κρυ ψυχροτητα. R. Q. Mares Datura dixit calidiores, frigidi ores feminas δ ἔ: cujus diversitatis quae Cau Ssu Sit

in foetu, infra explicabitur; de prima autem ejus origine Ρlutarchus haec deinceps subjungit: ὁθεν Bτορ ιται, τους μεν πρώτους αρρενας προς ἀνατολη καὶ μεσημβρια γεγενησθα μαλλον εχ της γρς, τοις δεας προς τας αρκτοις. i. e. DPrimOS mares praecipue

in calidioribus, feminas in frigidioribus terrae partibus natus . Narratio haec ad Empedoclem potissi

mum Videtur spectare, utrum Vere an falso tradita,

dissicile dictu δ*; tamen non abhorret ab illius in genio: gemina huic commenta de hominum et animalium Ortu supra retulimus. Atque haec ipsa regionum divisio concinit cum diversa uteri temperie, qua UuDC mares, nunc feminas gigni statuit, his fri-

sententiam Parmenidi oppositam dicit. cf. Parmenid. BelL p. 26o. 232 Possit quis suspicari, narrationem istam suxi8se e Perversa lectione versiculi illius 262 : ἐν γαρ θερμοτερω το κατ' αρρενα λετο γαστρος, ubi pro γαστρος Vulgo legebatur γαίης, quod correSi.

484쪽

gidiorem, illis calidiorem alvum adsignans. Num igitur mirandum, si Empedocles illud, quod in humana progenie sibi animadvertisse videbatur, ab ipsis

naturae primordiis repetere studuit 33 Semen autem pariter inter mares et feminas distribuit, existimans in concubitu ambos quasi συμολον conferre ad fetum formandum: in neutro totum i nesse, sed partim in maris, partim in feminae semine COD-tineri , ideo misceri ambos necesse esSe. Aristoteles φησὶ γαρ εγ τω αρρενι και τω θηλει οἱον συριβολον εἰναι,ολον δε ὰπ ουδετερου απιενα, ηαλλα διέσπαττα μελεων φυ ς' - ἀλλ . . . . Lτπερ Eκεῖνος λE Et, ου ταυτὰ se φ' ἐκατερου, θιο και δξοντα της ἁλληλων συνουσιας *δ- . Si subtilius quaeratur, quae partes a maribUS, quae a feminis proficiscantur, utrum diversae ab utrisque,

an dimidiae a singulis, haec Empedocles non attigisse videtur. Sed quae ille omiserat, supplet Philoponus,

') Meridionales torrae partes, ut calidiores et sicciores, ValidiuS Ct ardentius animalium hominumque genus procreare, etiam alii Veteres animad verterunt, ut Hippocrates de Diaeta II, princ. cit. Sturg. Emped. P. 397 S I et 33) Cf. quae disserui in Parmen. RelL P. 261. 234) Aristo t. Gener. Anim. I, 18. p. 8o4 H. Empedoclis Versus, quem citat, est u57. Cf. Aristot. ibid. IV, 3. p. 847 II: τα μορια δ οπασθαι

235ὶ Philopon. in Aristo t. de Gener. An. I, f. I 6 A.

485쪽

467ομοια. Lepide sanet At idem alio loco Empedoclis

Dunt: modo videlicet dicit, praestantioreS partes caput, cor, hepar a maribus, deteriores manus, pedes) a feminis proficisci; modo rursus, dimidias membrorum omnium paries ab his, dimidias ab illis ori

ginem trahere. Manifestum Ρhiloponi haec esse Commenta, quae ut pro EmpedocleiS vendi lare posset, ipsum saltem Sui memorem eSSe Oportuisset. Inde satis in teli igitur, Empedoclem haec uni Verse tantum, non singulatim attigisse. Caeterum Videmia S, quod Aristoteles animadvertit, Empedoclem pari modo fetum in utero generare atque Daturae pri DCipio Cor pora in terrae gremio formaverat, diversis membris in Unum Conflatis 37. Quod ad seminis naturam attinet, ex iis quae diximus intelligitur, illud omnem animantis vim Continere, atque adeo CX OmnibuS Corporis membris deri vatum esse et Colliquefa Ctum; quae aliorum item Veterum physicorum fuit opinio ' δ'. Porro quum 1 e-

486쪽

DE EMPEDOCLIS

tus ex utroque, maris ac feminae, Semine Cooriatur, oporteat esse inter ambo ConSenSionem quandam, qua rite Coalescere et partum procreare pOSSint; alio

quin sterilia forent. Quod nisi diserte dixerit Empedocles, eum tamen Sensisse declarat placitum de mulorum sterilitate, ab Aristotele relatum R. 9: το δῖ τών

tur mulorum sterilitatis hanc dixit, quod utriusque Semen, natura molle, mixtione obrigeSCat, Pori S mu tua es fluxione penitus constipatis, quemadmodum sit si aes et stannum colliquefiant. Apparet inde, Em

de Gener. Anim. I, II et i 8, praesertim quae leguntur P. 807 B: οἱ μὲν Ουν ἀρχαῖοι εοίκασιν οἰομετοις, το σπερμα) εἶναι συντηγμα' τι γὰρ απο 7παντος ἀπι ωαι Φάναν διὰ την θ ερμοτητα την ἀzrO Tyiς - ησεως, συντηγματος εχεν δυναμιν. 239) Aristot. de Gen. et Corri II, 8. p. 83ο E, qui hanc Empedoclis rationem, ut totam pororum doctrinam, improbat. Aristotelis verba Philoponus Comment. in h. l. f. d9 A sic explanat: τὴν αἰτίαν τῆς των ημιονων ἀτεκνίας ἀπεδίδου λέγων, ὁτι et ἁ κοῖλα καὶ πυκνὰ του ἱπ- πείου σπερματος, διιοίως δὲ καὶ που καταμηνίου τῆς Oνου, . - . υγρα καὶ μαλακὰ δντα, δυνανται διὰ Τὴν μαλακοτητα ιοίγνυσθαι ἀλληλοις καὶ εἰσιεναι πὰ φιεν τῆς γονῆς πυκνὰ εἰς et ἁ που καταμηνίου κοῖλα καὶ γίνεσθαι To gras μυμ α πυκτον η τοι ταστιν, ώς μ' id ετ ολως ευρίσκεσθαι ἐν αυτῶ κοιλον et τοι πορον, ἀλλὰ τι graν εἱναι ναστον καὶ πλῆρες. erba χὼ καττιτερ qa μιχθ . τον χαλκον, Posui in fragm. Dr. 45O , Ubi cs. Comment. p. 3οo.

487쪽

pedoclem ut ceteris in rebus naturalibus, Si C ira se mine quoque postulasse aptam qtiandam pororum et effluxionum συμιμετριαν justamque temperiem, Ut scie tus generari p0SSit. De mulorum autem sterilitate quod Plutarchus in Placitis refert, Empedoclem CaUSSam dixisse τὸν σμιικροτητα και ταπEποτητα καὶ στενοτητα τρς μιητρας κτὶ id Aristotelis testimonio redarguitur *μδ. Convenientius est hoc Democriti placito caussam dicentis, quod uteri meatus in mulis Corrupti essent, διεφθαρθίει τους πορους ταν ημιονων is τας υστερας ' '.

Uo foetus ortu, formatio He , PG tu. De facto, sudore, laCr miS. Pergimus quae ad felus generationem SpeClunt eXPOnere. Quae Caussa Sit Cur vel mares vel seminae DasCanlur, DOD Convenit inter antiquos; Anaxagoras ab ipso semine discrimen repetit, Empedocles ab utero: τοι μρν γαρ Ela fi Eplo: ελθοντα την υστEραν αρρενα

γίνεσθού φησι, τοι δ' εις ψυχράν - λεα' τῆς δε θερμο

tamen an utrique hic error eximendus sit delendo nomine 'Equod e sequenti λοκλοῆς facile irrepere potuit qua ratione haec verba jungerentur clam antecedentibus, quibu8 Alcmaeonis placitum exponitur. hoc modo: 'Aλκμ αίων Tc / ημονων T0υς ε ν αρρετας ἀγόνους παρατὴν λεπτοτητα τῆς 60ρῆς . . . Tας δε θηλειας παρὰ Tro αναχάσκειν et ας μητρας, δ εστοῖ ἀνα0τ0μουσθαι soυεω γαρ αττος ετρηκεν , Πα Tῆν σμικροτητα καὶ τα Γε οτητα κcia ozετο τητα τῆς ιι ητρας κτλ.Haec optime cohaerent.

242 Aristo t. de Gen. et Corr. i. i. P. 830 D.

488쪽

DE EMPEDOCLIS

τητος καὶ της ψυχρότητος την τών καταμηνίων αιτιαν εἰναρυπιν, ἡ ιυ ροτεραν ουσαν ἡ θερμοτεραν, καὶ κ παλαοτεραν ἡ προσψατωτεραν δ'' δ. D Semen calidiori utero Commissum mares gignere, frigidiori, feminas; di versam autem uteri temperiem estici menstruorum adfluentia vel calidiore vel frigidiore, vel antiquiore vel recentiore. V Ita Aristoteles. Aliud tamen tradunt Galenus et Censorinus, quorum hic dicit: ne dextris partibus profugo semine mares gigni, at e laevis se minas, AnaXagoram Empedoclemque consensisse; Hillo tradit: hin dextra uteri parte mares concipi, laeva feminas, tum Empedocli quam aliis veterum physicorum placuisse' 'μβ. Utrumque vero Empedoclis et aliorum placita inter Se confudisse tum Aristoteles arguit, diserte doceris, Anaxagorae et aliorum fuisse istam opinionem, ab Empedoclis vero sententia diversam *- tum ipsius ostendit Empedoclis versus a Galeno allatus, cum Aristotelis testimonio plane CODgruens *-7. Illorum vero error facile inde ortus, quod dextrae corpori S partes eaedem fere calidiores quam laevae haberi solebant *48.

247 Emped. vs. 262; cf. item VS. 259 Sq. u48) Istud attigi in Parmen. P. 264.

489쪽

PHILOSOPHIA.

4 1 Sequitur quaestio de liberorum cum parentibus similitudine, de qua duplex potissimum fuit, ut Aris

toteles refert, veterum phySi Corum Sententia. Non nulli, qui ex utriusque parentiS Semine Partum generabant, dicebant foetum huic similem essici, a quo plus oriatur. Alii vero volebant genituram esse

quasi πανσπερμυιαν quandam, omnium figurarum Se mina in Se CompleXam, quorum quod Semen Valentius esset, huic congruum foetum proCreari* 9. Inter prioris sententiae auctoreS numerat Empedoclem et Democritum, utrumque redarguens *40. Cum hoc

satis concinit Plutarchus, tale illi tribuens placitum:

τι θερμασιας εξατμισθεισης *β δ: i. e. liberos Similes exsistere parentum alterutri, cujuS Semeia Sit Valentius; dissimiles parentum, si Seminis calor in quo maxime vigor inest) evanuerit. Posterius ab Aristotele non memoratur. Idem adjicit quoque rationem, cur li-

κριτος περι T0υ 6 ὴλεος καὶ ἁρρενος τητ αἰτίαν, ἄλλον τροπον αδέ - ναζα λεγουσω οἱ δε πέ0 πλεῖον η ελαττον ἀπιεταο απο του αρρενος 7 6 , γλεος, καὶ διὰ τουτο γίγνεσθαι To μεν θῆλυ, πο δ' ἄρ εν , ουκὰν ἴχοιεν αποδεῖζαι, τίνα τροπον To τε di λυ Τω πατρὶ εοικὼς εσταν καὶ To αρρεν πῆ μλὶτρί' Eμα γὰρ ελθεῖν πλεον ἀπ' ἀμφοτερων ἀδένατον. Harum rationum priorem, quae est Empedoclis, non nisi leviter tangit; posteriorem accuratius, quae est Democriti, ut docet ipse in eodem libro IV, I, p. 847 D. Quocirca hic rectius, opinor, sic legatur: οἱ μεν γὰρ, ωσπερ 'Eμπεδοκλῆς, λεγοντες περὶ του Θηλεος κτλ. οἱ 'ε, ῶσπερ Λημοκριόος , πω πλεῖον η ελαTTOν.

490쪽

beri interdum non parentum, sed aliorum Similitia 11 Dem reserant: 'Elχπεδοκλης τὴ κατα συλληψιν φαντασίφτήρ γυνακὸς μορφουσθα τα βρεφη' πολλάκρις γαρ Ebcονων

κον β*. Scite profecto. Subtilius etiam res exponitur a Censorino, qui haec Scribit: nde similitudines libero rum Empedoclis disputata ratio talis profertur: si par Calor in parentum Seminibus fuerit, patri si milem marem procreari; Si frigus, seminum ma tri similem: quod si patris calidum erit et frigi dum matris, puerum fore qui matris vultum repraesentet; at Si Calidum matriS, patris autem frigi dum, puellam futuram quae patris reddat similitudinem *5 3. V Notandum quod Censorinus hic dicit: DEmpedoclis ratio talis profertur' '; quo indicat, se hanc Empedoclis sententiam non Ox ipsius verbis sede vulgari traditione cognitam habere; haud tamen est probabile , illum hanc rem ita subtiliter et singulatim exposuisse. Immo Aristoteles Empedocli ceterisque hoc ipsum objicit, quod ex illorum ratione explicari nequeat, quomodo fiat, ut interdum puella patris, puer

Unde essici potest, illos hanc quaestionem De attigi SSequidem: quocirca non dubito, quin, quae Pluta rCl HIS et Censorinus hae de re Darrant, magnam partem stu-Xerint eX interpretatione physicorum et medicorum

SEARCH

MENU NAVIGATION