장음표시 사용
491쪽
placita ad suam sententium aCCommoda eriti t.
Et iam de geminis ac tergemini S, quomodo gignun tur, Opinio ejus profertur. 'EμπεδοκλMς διδυ και
τριδυμα γινεσθαι κατα πλεονασμον καὶ περισχισμον του σπEρμιατος, i. e. Semine assiuente et in partes Scissa. Ita Plutarchus 'S', cum quo Concinit Cen SorinuS, qui addit, eum CauSAS, Cur di Vidatur Semen, non memoraSSe; Blantum modo ait, si utrumque Sedes aeque CalidaS OCCupaverit, utrumque marem Da SCi;
si frigidas aeque, utramque feminam; Si Vero alte rum Calidiorem, alterum frigidiorem, dispari sexu partum futurum *ββ. Sedes calidas et frigidas appellat uteri locos. Concinunt haeC prorSUS Cum Empedoclis dictis de diverso maris ac feminae Partu, JUBO Supra eXplicuimus: quocirca nisi ipse id dixe rit, alteri tamen dicenti Omnino assentiri Cogeretur. Denique de monstruosis partibus placitum ejus hoc
254 fluta ich. Plac. phil. V, 10. Galen. XXXII. Tangit hanc opinionem. etsi non nominans auctorem, Aristoteles de Gen. Anim. IV, 4. p. 855 G, sq. 95b) Censori n. de Die Nat. c. VI, P. 3O. 256) flutarch. Plac. phil. V, 8; Galen. ibidem ) τῆς γ νηοεως corruptum videbatur Corsino et B eis io ,
quorum alter Corrigit πινὴ σεως αργίαν, motus segnitiem s. inertiam Se minis; alter κινησεως ταραχην , motus turbuientium. Frustra, ut mihi
Videtur. κ ὴσεως αρχὴ intell. ἀρχη της γε 'τικῆς M 'ησεως, ut Vocat Aria toteles Gen. Anim. 1 V, 4. p. 854 E, motus Citalis principium. Concinnior quidem fuisset dictio, si haec verba non in medio interposita, Sed in sine adjecta fuissent; sed concinnitatis in hoc libello ratio non habenda
492쪽
i. e. D monstra existere vel redundantia seminis vel de fectu, vel e prima foetus motione, Vel Seminis partiumve scissione vel aberratione: ita, addit Scriptor,
Omnes paene quae asseruntur mon Strorum CaUSsas
ille praecepisse videtur. Ego autem Vereor, ne hi Cquoque nimis docte Empedoclem disserentem faciat, praesertim quum nec Aristoteles nec alius quisquam de hoc placito mentionem faciat 'si q. Notissima vero sunt Empedoclis τερατα, quae principio naturae CX-
stitisse finxit, βουγενη illa et reliqua hujus generis: hinc facili interpretatione placitum istud fingi et a
naturae Origine ad humanum partum transferri potuit ps Haec ad foetus conceptionem Spe Ciant; porro incrementum ejus attendamus. Partus utero inclusus involvitur membranu, Cui nomen sem ιον imposuisse Empedocles traditur β'. Foetus autem in utero for
mationem incipere dixit, ut in Placitis legitur, a die
256) Aristoteles de Gener. Anim. IV, 4, hac de re di 88erens, Unum memorat Democritum. 257) Tali confusioni originem praebuerint forsitan verba Aristotelis, Phys. II, 8, p. 27o C D, ubi Empedoclea βουγενῆ refert ad τερατα. Cujus verba sic explanat Plii topon. Ρhys. II, 16: εἰ καὶ - αλ 9ῆ εἶναι Τον 'Eμ, πεδοκλέους μυθ ον , ῶς κατ' αρχὴν συνεστη τινὰ βουγεν iἀνδροπρωρα , Toυ ολοφυους τουτου i. e. που σπερματος sive τῆς ἀρχῆς φθαρ τος δηλονοπι συνέστη, ῶσπερ καὶ νυν τὰ τερατα γ εται, που σπερματος φθαρεντος η πλεονάσαντος et, ἐλλείψαντος. Hinc intelligitur, quam facile fuerit placitorum ραψ d ora duplex istud monstrorum
493쪽
425 tricesimo sexto, absolvi die undequinquagesimo *βM; posterius hoc comprobat Theon Smyrnaeus diceris, septem dierum hebdomadibus foetum sol mari,
α ιττετα εν το ΚαθαρμιοA *qQ. Septenarium numerum veteres quosdam poetas in describenda hominum aetate uSurpasse notum est *β λ; eundem Empedocles tam in membrorum formatione quam in partus tempore definiendo videtur secutus si *. Quo autem ordine membra deinceps formentur, etiam de hoc veteres physici disseruerunt, quamquam plerique magiS Conjectura quam rationO Rut Daturae eX- perientia freti *6 3. Censorinus dicit, Empedoclem CeDSutSSe BDie Omnia cor in Crescere, quod hominis itam maxime contineat *qq. Testimonium haud improbabile, etsi testis DOD Satis Certus. Eadem Sen
tentia placet Aristoteli, qui pluribus locis de hoc
disserit, Empedoclis tamen nullum facit metitionen *6S. Ultimo loco sormari putavit unguicul0S et quae alia sunt hujus generis; unguiculos autem DaSci e nervis aeris tactu frigefactis, ut Plutarchus dicit, vel 90
26o) Theon Smycn. in Exposit. eorum quae in mathem. etc. P. I 62, Quod in καθαρμοχ hanc rem attigisse dicitur, non in Physicis, nulla Caussa est cur suspectum habeatur: Dam et alia ad hominum Vitam et aetates spectantia ibi attigit: cf. Comment . in uss. 364-377. 26 i) Testis Aristoteles folii. VII, 16. extr. Noti sunt Solonis ver
494쪽
tius, ut opinor, aeris siccitate et Calore duratis do. Primum autem respirare animal censuit tempore de mum puerperii, poStquam humores foetui circum fusi effluxerint. Sed de respiratione mOX Singula tini. Pariendi tempus hominibus desinivit mense Septi mo vel decimo, ut pleri que Veterum *βη; rationem autem ejus rei, ut multa alia, repetivit a mundi origine , sicut Placitorum Scriptores narrant: 'Eμιπεδοκλῆς, οτε ἐγεννατο το τῶν ανθρώπων γενος ἐκ τρς γῆς,
homines e terra gignerentur, Sole tardius progredi ente, diem fuisse decem men Sium; post, incitato eius gradu, Septem mensium: inde factum ut partus hoc temporis spatio Compleatur, quippe cum
natura a principio ita ordinaSSet, ut foetuS uno eo denique die maturesceret, qua DOCte CSSet CODCepi US.
266 Cf. Plutarch. de Plac. pliit. V, 22, cit. supra P. 45 I. Aristot. de Spir. c. IV, p. 579 B simpliciter dicit: - ' Εμgr. δε ἐκ νεουρου τον ονυχατὴ πομει. Durandi autem vim Empedocles igni tribuit, ut supra dictum P. 44o, not. I 59. Cf. Pse Aristoteles de Part. Anim. II, 6, p. 826 Α, 827 G I67 Censori n. de Die nat. VII, p. 33; ubi cs. Lindenbr. 968) Plutarch. Plac. plail. V, 38; Galen. Hist. plail. X XIV. Pro ὴ τίθε-
χαι τυκτι BeCUUS, nuCtore CorsiDO, Scripsit ης τιθ. νυκτι. Sed vulgata recte se liabet, quemadmodum et latine dicitur: eo die nati, qua nocte concepti; non cujus nocte.
495쪽
genio plane ConSentanea; recordemur modo quae de animalium ortu et de utriusque Se X IS Origine COm
LaC autem maternum oriri dixit mensis octavi die decimo, appellatque πυον λευκον, pus album, Significans illud puli ore seu concoctione quadam humorum estici sis'. Luctis mentio admonet nos de lacrymis et de Sudore: utrumque oriri voluit, ut in Placitis legimus, τηκομάνου του αῖματο ς καὶ περὶ leg. παρ α) το λεπτυνεσθαι διαχεομEνου , Sanguine eliqueS- Cente, qui, quum attenuatus fuerit, se diffundit 70; de lacrymis clarius etiam Plutarctius: Dιοι δE φα ν, ὼσπερ γαλακτος ορρὸν - του αἰματος ταρα εντος, εὐκρουεσθαι τb δάκρυον, ώς 'Eμπεδοκ ς. i. e. ut lacte pulsato Serum, Sic agitato Sanguine lacrymus ex cerni *7 Α, easque eXprimi nimirum per poros tam tenues illos, ut humor iiS eXire pOSSit, Sanguis non possit 7 a.
496쪽
mavimus, in lucem eduximus; vidimuS praeterea, quae Sint praecipua corporiS membra et partes, unde haeC Constent, quomodo alantur et in CreSCant; Superest, ut de iis, quibus vitae actio maXime Continetur, disseramus. Primo loco memoranda respiratio, de
qua quid judicaverit Empedocles, declarant ipsius
VCPSIIS, SUPra BCCuratiUS a nobis expliciti: quocirca nunc satis fuerit Sententiae ejus summam adumbrare.
Statuit, ut vidimus, in totu Datura nihil esse inane, sed omnia portS perforata, quibuS Corporum rerumque ea Cingentium partiCulae et elementa perpetuo Inter se Commeent, intrent, effluant, et in se invicem agant *7δ: ab hoc principio respirationem explicat. Respirationem autem intelligit Don singulatim eam quae per oris, narium pulmonumque meatus ducitur, sed uni Verse quae fit loto Corpore. Eius principium positum dicit in reciproco sanguinis et aeris fluxu: Saraguinem enim, euripi in Star per Corpus agitatum κλαδατσομιενον), modo Sursum ad CutiS eX- tremitates ferri, modo deorsum ad interioreS partes refluere; inde, sanguine interiora petente, aerem Per omne S meatu S et Poros tam OriS, Darium, pulmonum, quam reliqui corporis, intrare et Sic per totum Corpus diduci; rursus autem prOSiliente Sanguine, ne rem effluere et foras se proripere: iri mutuo hoc fluXurespirationem et eXSpirationem ponit, pulmonum Contractioni et expansioni respondentem, quam clepsydrae similitudine illustrat *7 .
497쪽
Hoc modo Empedocles rem adumbrat ; ceterum eam a principio repetivit ostenditque, qualis sit in infante recens Dato primus respirandi exspirandi que modus. Plutarchus haec ita describit 7S: 'Eμ πεδοκλης την πρώτην αναπνο ν του ζωου γίνεσθαι, τρο is τοὰ βρεφε ν υγρασίας αποχώρησιν λαμ βανουσης, πρὸς
fieri, quando humor foetui circumfusus diffluxerit et
VaCutim locum occupet aer eXStrin Secus in aperta corporis vasa illa pSuS , deinceps autem Daturali corporis calore 1 rus prorumpente et aerem repellente, primam exspirationem fieri, rursus illius recessu Bere SuCCedente, respirationem. 'Τ Ab hoc initiorem Coeptam porro Con Sequi eo modo quo descripsi-
498쪽
mus. Inde autem simul discimus. quae caussa sit Cur Satiguis Sursum prosiliat: ideo videlicet, quod τοεριφυτον θερμὸν sive, ut Empedocleo Vocabulo utar, το ὼγύγιον πυρ φη q , quod in Sanguine in est, foras prorumpat ad sui simile tendens. Empedoclis sententiam sequitur fere Plato, qui item reciproca caloris qui in sanguine inesti et aeris motione et cir cumaCtu reSpirationem Contineri, item aerem intrare Ceu Set non per Vacuum Sed per pol OS Sive, ut ipse dicit, διὰ μανῶν τύν σαρκί :/, quae eadem Sunt atque λίψωμιοι σαρκαι συριγγες Empedocli S. Quamquam Plato non universe, ut ille, Sed Singulatim omnia attingit et sui tiliter persequitur 77. Post respirationem Sequatur ut de alimento
dicamus, quod Empedocles posuit in eo quod similia ad se trahant similia. Sed de huc quum supra sit
De sensu quid universe iudicaverit Empedocles, tactum a nobis, ubi de poris disseruimus; unde 3ΡParet, eX ejus Sententia percipi et sentiri eo
499쪽
quod rerum effluxiones Singulae Singulis sensibus congruae in por0S intrent; quod breviter sic enuntialdheophrastus *79: 'Eριπεδοκλῆς φησὶ τω εναρμοττειν το ς απορροα θ εἰς τους πορους τους ἐκαστης αἰσθησεως αατθαν Eσθαι. Hinc porro consequitur id quod subjungit: διο καὶ ου δυνασθαι τα ἀλλήλαο κρινειν, οτι τῶν ψεν
piam de alterius Sensu iudicare: Dum quum, pro diverSa CUjuSque Sen Suum Conditione ac temperie, in aliis angustiores sint pori, in aliis latiores, hinc quod effluxiones in hos non penitus penetrare, in hoS ne intrare quidem possint omnino. V Itaque de his suum esse cuique judicium. Jam quod ad singulares Sen sus attinet, de doloris et voluptatis Sensu supra dictum; de tactu universe non meminit; de odoratu et gustatu Carptim; accuratiuS de auditu, praesertim vero de visu. De quibuS Singulis quae Commemorata
Incipiendum ab Odoratu, qui cum respiratione arcte Cohaeret; utrumque Empedocles pari ratione et coniuncte eXplicuit 'R: intrante enim aere Cum PUlmonum respiratione simul Odorem hauriri putavit. Odores autem CSSe rerum απορροας per aerern dissu-
2 9) Theophrastus de Sensu, * 7, p. 649 Schneid. cf. Plutarch. de Plac. phil. IV, 9, et Galen. IIist. phil. XXIV, 'Eμπ. παρὰ τας ουμμετρίας
500쪽
sus, quod intelligitur e Plutarchi verbis, ubi com
memorans Empedoclis sententiam dicit: canem se- rarum cubilia naribus indagare, eXcipiendo ταραπορροας, quas illae in sylvis reliquerint *' Has particulas esse tenuissimus, unde fieri ut, quando gravior sit respiratio, velut in fluxionibus sive rheumatismis, eae naribus non percipiantur δ' . Quod ad gustatum attinet, eXcitatur hic SapOribuS; Saporum autem Varia genera aqua Contineri dixit, et tenuissimis item constare particulis sen Sum funientibus: is αυτφ το υδωρ εχειν τα γενη τει χυμῶνα is τα δια σωροτητα, ut auctor est Aristoteles 'δ. Sic in aqua marina non solum Salsas, Sed dulces quoque partes inesse voluit, ut Supra vidimus δη-; ceterum, collectis demum et concretis similibus particulis, diverSOS Sapores, Ut amarum, RuSterum, dulCe, acidum, percipi, sponte intelligitur. De auditu quid senserit, memorat Theophrasius his verbis *ββ: τὸν δ' ακοην απο τῶν εσωθεν γίνεσθα
28Ι Empedocl. vs. 3oo; cf. Commentar. p. 253. Similis fere fuit aliorum Veterum opinio, odorem vel ἀτμίδα vaporem) vel ἀναθυμίαο fumum) appellantium. Vid. Aristot. de Sensu, c. 5, P. 5I7. 28 q) Ι'lutarch. Plac. pliil. IV, i 7: 'Eριπεδοκλῆς ταοῦς ἀναπνοαοῦς ταῖς