장음표시 사용
211쪽
I9 aliunt. Epiphanius lib. I. contra haereses, i m. a. pag. 4 s. edit. Bac& infra: Sunt porro rursus etiam alia multa mseria, ct bteressa chae ac jecurii , quorum participes apud Persas Magu ei , apud Aegyptios prophetae appellati , ad torum ac sacrorum θ' Magorum duces. Apud Babylonios qui vocantur Gazareni forte Gii Zareni , sapientesque ae incantatores . Apud Indos qui voeantur Euili ct Barama . . . Hagudaei itaque apud Persas simulacra quidem abomianantur , ct tamen Ismulacra adorant, ignem, O Lunam Solem. T D8 Mitra, praecipuum Persicum numen, quod Solem sonat. Persae colunt Solem, quem Mithra vocant. Strabo. G. t s. Mitra , Sol, vocabulum est Samserdamicum . Vide Solis epitheta seu nomina in hsemate Brahma vico pag. I. Amaras ha sect. r. P. Hanxierin sub voce Mitra . Persae nobis huius dictionis significatum & radicem ostendant.
surya vel sura Sol, in Amar laba sect. I. Suarnasarna. Hoc idem vocabulum Sura vel Surya Persae cor. rupte scribunt Sbis , Shur.
Id shastra liber , & scientia. Vide Amarasinha sect.
nannarthaυarua sub rabanda . Persae corrupte scribunt Sassider, quod librum seu syntagma praeceptorum & canonum misgorum esse aiunt. V. Thomani Hyde, cap. 9. pag. I 67.
vadi luna dicitur Gaura seu alba . Vide Amara sint,a sect. de eo istoribus, & sect. I. nomina deae Hrυari seu lunae symbolicae . Persae corrupte scribunt Ghab , Guebr, Guabre, Gbebr , ac per hoc inteolam significant , cum tamen in India primi omnium ignicolae sim collocandi in provineta Gor seu Gatir sub gradu 3 o. lat. , quo eos collocat De ι' M, qui eam ditionem inscribit Gor pro Gaur, provincia hominum alborum , quia revera reliquis Indis albiores sunt, quod montes incolant , neque tam vehementer ut alii Solis radiis perurantur . Gaura significat etiam colorem Missentem & flammeum, eκ qua caussa vetustsssimi igni, colae Indi, di Samana ei hodie dum flavis de fiam meis sindonibus
212쪽
I93Bhagavan felix, beatus, item deus sbiυa, seu Maheshvara , Vishnu , Budba , epithetum maiorum Indiae de rum. Veteres Persae scribunt Babaean, atque eo ipso indicant linguae Samscrdamicae vocabula ab ipsis corrupta fuisse. O in As Κida pro ratio, casus, res quae iacet, actio iacendi
aut profernendi . Thomas Hyde ex Medica & Hebraica lingua scribit Ridda , inclinatio capitis , atque veteribus Persis linguam attribuit Medorum cum ea revera fuerit Samserrimica , seu Rhia. visa Samscrdamicae filia .rigi Asero ea I A 2 hrda vira n ama pectu; eorroboravi nomen, vel pectus confortans oratti , libet supposititius Zoroa fri. Thomas Hyde scribit ex veteri lingua Persiea r Erda inrapn a, & hunc codicis titulum , Zoroastri librum fuisse dicit. 8 Brahma vis hva , id est, Brahma unise salis, Brabmae dei, quem terram aetheri coniunctam esse docuimus , unisersa extensio . Thomas Hyde scribit Abraham Pisb , atque ex hoc, aliisque Samscrdamicis vocabulis non intellectis, Abraham Patriarcham extrudit , Persas denique veteres ex his terminis immediate ab Ab afram descendisse docet . Innuis meras tales alucinationes Hydii de Anquetilii hele alserre posilam, quas brevitatis caussa omitto . Una tamen reliquis insignior omnino hele est adducenda.
hunu, Malabarice , unire, eoniungere , commiscere , eoncordem reddere, orum icta, unitis , simul , concorditer, om Pari , inimicus , I arima inimicitia , discordia , di cultas ad
coalescendum, ad eoneordandum, maeu casti arikunu miscere, unde arima eum ultima a vocali longa, miscend , coalescenia di cultas, discordia. Vide nunc quam insigniter haec verba, se a. susque eorum corruptus fuerit apud veteres Persas. Ommὸ ip.
213쪽
Iς si foede scribunt Oνοmazen apud Plii tarchum de Uri, Hormuzd apud I homam Hyde , Religionis veterum Persariam historiae, cap. 3 F. pag. 43 T. , Ormuzd apud Anquet ilium du Perron , Zend Ave
ouvrage de Zoroasre, to m. I. a. pari. pag. 8 a.
arima , inimicitia, discordia, concordandi dissi. cultas. Hoc Indicum vocabulum Persae veteres corruperunt in Ahain rima , Arimanius: Vide Thomam Hyde cap. 3 3Ῥq. q 37. Plutarchum de viae. Ortimά, & Arim2 concordia & discordia , se ii concordia discors omnis generationis principium , S in dicorum philosopho. rum placitum est , de quo etiam Ovidius Metamorph. lib. I. fab. 8. & Cicero lib. a. de nat. deop. Quippe ubi temperiem sumsere humorque calorque Concipiunt, ct ab his oriuntur cuncta duobus Cumque s t ignis aquae pugnax, vapor humidus omnes Res ereat; O di ors concorata faetibus apta es . Ommae seu concordiae Indici Philosophi ignem , lucemque symbolum posuerunt, atque bonum genium praepDsuerunt. Hunc
Persae veteres Ormued vocabulo ab Oruma corrupto vocant ,
eumque deum , id est genium caelestem, igni & taci praefectum esse dicunt. Arimae seu discordiae , coalescendi difficultati Indi
aquam , tenebras & Plutonem , malum genium , Devada, Dem , vel corrupte Deoia, Teυat symbolum & praefectum tribuunt. Horum geniorum primus ille bonus Malabarensibus vocatur Misyen, id est veridicus, iustus, aequus r al er Assayen, id est, falsus , iniquus , malus. Ille ad bona , hic ad mala eos opera provocare, urgere, di incitare creditur , id quod etiam docuit Pythagoras & Plato . Vide de his duobus Malabarensibus geniis supra pag. 3 a. I. so. 99. Confer ah m. Hyde cap. 9 pag. t 3 9. I fici. I 6 I. Lux & tenebrae, aqua S ignis , bonus gemus & malus sibi mutuo opposti & discordes sunt ex aqua ramen S igne, ex humido & calido omnia nascuntur et coalescunt. Hinc h dicdum in India duae celeberrimae sectae Vi,hniavitarum Brah manum , qui aquae principium seu deum inibisti : Δ Νhisanitarum , qui ignem, seu deum e hiis colunt . Aegyptiis antiquιores
214쪽
Is Sesse Magos Arialiteles auctιν es, In primo de ρbilosophia libro : δεο-que ex illorum sententia esse principia N. B. non suprema led
generationis principia bonum daemonem ct malum . Altertim ex his Iovem c lucem, aetherem igneum , candentvm, vide Ciceronem lib. a. de nat. deor. pag. a 2 3. & supra pag. ς 3. ct Orom seden Plutarcho Oromazan alterum Autonem tenebras A Lmanium dici. Diog. Laert. in Prooemio nun . VI. pag. 7. edit. Lipsi is aut alii duos esse deos genios, non supremos, nam In dis unus solus Deus est supremus Parabrahma quasi contrariis deditos artibus, ut bona alter, alter mala opera conficiat ut unus lucem, alter tenebras . Alii eum, qui est melior deum De deus , Samscrdamice genius bonus , Deυada genius malus , qui deterior es daemonem dicunt. In qua sententia fuit Zoroaser
MVus, quem narrant I . annis antiquiorem bello Troiano exsisy Ie . Is ergo Zoroasres melioris nomen Oromazan , peioris Aremantum
perhibuit. AIdiditque hoe enuntiatum de rebus sub se sum eadentiabus non de duobus summis principiis , illum maxime similem esse luci, hune tenebris ignorationi. Medium horum esse Mitram Solem Oe. Heie saltem victas det manus noster censor. --nes impostor, cui censor totam Indi eam religionem adscribit, Samserdamicae linguae imperitus , philosophiam Brahmanicam non intellexit, eaque prorsus diversa est ab ea , quam censor Indis affingit. Ubinam hic duo summa principia 8 Quomodo ea in Indiam intulit Manes , quando tam planum & perspicuum est duo haec principia, eoncordiam de discordiam in rebus naturali
bus S moralibus longe ante Manetem inter Brahmanicae doctrinae placita obtinuisse ' Cicero , O dius , Clemens Alex. Diogenes Laertius , Plutarchus , qui haec de Persis & Indis referunt, longe ante Manetis praedicationem scripserunt nam Manes ex meliorum criticorum opinione circa annum a8O. aerae vulgaris sub Probo Imperatore sua in doctrinam ex corruptis Persicis libris haustam praedicare incepit, eamque a Philosophis male intellectam accepit i non aut cm eis dedit. Scνιbianus, quem auctor Alphab. l ibet. pag. o . a 89. alibi que palsim Buddam si Maneistem esse docuit, mercator erat Arabs qui non concordiam di
scordem, sed quaedam ex lege ac propheiis, Gangeliisque o Ap
215쪽
solis male intellecta, aut suo vitio eorrupta praedicaverat. Vide S. Epiph. lib. I. Item a. pag. 278. O seq. contra haereses. Empedocles Metonis Agrigentinus ignem ct terram , ct aquain Oaerem , quatuor primogenita introduxit elementa, ct dixit, fiam
citiam esse primum elementum . Separata enim erant priui, inquit, nunc autem counita sunt , Delut ait, contracti mutua amicitia . Duo
itur sunt secundum tuum principia ct virtutes, Inimicitia ct ami.
citia , quarum altera unit, altera diducit. Idem S. Epiph. eoni. h re-reses lib. 3. I. a. pur q8 . Censor, qui S. Epiphanii auctoritate innixus a Scythiano Manichaeismum ad Brahmanes Indos perlatum fuisse contendit , nobis dicat, an Empedoclis & Brahmanum de duobus principiis doctrina, Manichaeismus sit, an amisitia de Aiamicitia, concordia discors in elementis, Manetis principia snt scivi inc Manes, quid Orumi & Arimά sit Scivit ne quis Ormuia de Arimarius fuerit 8 Vide supra in hoc opere de De da seu Ar manis ex fide Indorum Budhae bono genio & satori oppositos .s r. 8 . 9o. Anqueti l , Zend Avesta , μυων de Zoroasere , tom. I. secunda pari. pag. 3. 8. 77. 8 I. 8a. Thomam Hyde , Hisori rei'. vet. Persarum cap. 3 . pagi 3 7. cap. I. pag-ψ . 3 I. cap. 3 S. pag. 29. ubi veterem Persarum linguam 'Haυl dictam olim in Indica urbe Nei,habuν , id est in Nehhadadu , Shrisagari , N a seu Dion opoli in usu fuisse aperte docet , & pag. 43 a. veteris linguae Persicae lexica seu Pharbari eκ India & in India quaerenda & comparanda esse assirmat . Nec mirum, quod Nomas oriantiquam Persarum linguam Medicam esse putaverit, cum Samis seriamicae imperitus fuerit, & Indicos libros, ac philosophiam Brahmanicam ignoraverit. Persicae religionis monumenta, ait ipse, a Zoroastre sub finem Monarchiae Medicae vivente scripto eonin gnata Iuni fila lingua Perseca veteri. Hyde in praef. pag. I. Confer Mattia resarchos tom. r. pag. 3 qu. ubi Angli Calcuttenses ita disserunt : MAOni Fant ibe verr eandia and ingenisus author
216쪽
gion. Itaque ex auctoritate veterum Graecorum, ex libris Indi. cis cum veteri Perfarum doctrina collatis , cx ctymologia veterum Persicarum dictionum, ex lingua Sa eruamica vel cris 'b-Iaυicae νcrsarum linguae matre , ex confessione ipsorum et Persarum ; ex doctorum virorum Europeorum sentcntia iam liquido constat . linguam & veterem Persarum religionem ex India in Per. si dum delatam fuisse , ac proinde 'thagoram , Democrit m , Apollonium Tyanaeum, Hieroclem aliosque Philosophos Graecos, per
Magos Persas ex India descendentes , doctrinam suam philosophicam ex India accepisse. Cur ipse Pythagoras ct Aegyptum H
s aυit, or Perfarum Maeos adiit 2 Cur tantas regiones barbaro. rum obiit g tot maria transmisu 2 Cur haec eadem Democritus 8 . . .
Quid quaeris aliud, nisi illam beatam cte. Cicero lib. s. de Mib.
bon. Omal. pag. I I 3. edit. Lugd. i . Haec pauca de Indicae religionis ae linguae Sam larda micae emigratione dicere oportuit , ut desiderio satisfacerem clari viri Iohannis II asser Angli.
pag. 3 21 In se et iis ergo eli ipse Baserus , dum fabulam esse in seetam dicit 'iba gorae ad Magor iter & eum iis cum mu-n cationem . Nullus ait ille , hoe eoaevus prodidit seriptor . Sed numquid hoc eoaevus aliquis negavit scriptor Ternarium. septenarium . nonumque magni mysterii numerum esse docerit Urali manes, trianis gulam in circulo collocant mysterii plenum , eκ quo tamquam ex matrice Bba. vani deae , hoe eii naturae omnia procreata suisse dicunt. Animae immortali tatem dc transmigrationem Magi dc Dab- manes docent , vino , carne , sabis a sinent . animal nullum interimunt, di. stipuli eorum quinque dc plurium anno rum silentium observant . Magi & Brah- manes Solem dc Lanam colunt, T. eae
los , 7. maria , T. terras . 7. montis Meru eolles , T. deas mundi matres, 7. inserorum loca esse comminiscuntur.
Numquid Meti di Brab aues in Graeciam deIapsi haec Omnia a P tbarora di-
die erunt λ Uideat Ruerus 3c eu eo auctior anouymus observationum praelim .: In spuri in lib. Edourvedam Pythagorae vitam & doetrinam apud Diog. Laert. lib. 8. ωρ. I. num II. II. O seq. item l . Inum.IlI. edit. Lips. Plutarchum de Uie . Conserat Laertii prooem num. 3. pag. 3. de philosophiae a Barbaris ortu dc pro pagine . Clem. Alex. Strom. Itb i. passim . Porphyrium lib. . de abstis. Camspitat & eaecultat . quando vult Baserui. Conser Syll. Brahmanicumpag. 43.s . σPq. Philosophia Indica quemadmodum ex India in regna Pegu , Ava , Siam , Tibetum . & in Sinas penetravit, ita ex India in Pessem . dc inde in Graeeiam rei lata fuit. Darius, Cyrus , Alexander. Parthi . Persae, Graeci eam in India imis
venerunt, atque inde extulerant. Ut supra eodices Borgianos si . . uum. LII. HI.
217쪽
Boetia scribens, ex me linguae Samserdamicae ex India in Persidem migrationem , eiusque deinde in Indias regressum per Persas ignicolas Guebres drinos , scire peroptabat . Ex hac nostradisquisitione iam perspicue & aperte patet , veterem linguam
Samscrdamicam sacram, ex qua nos omnes praedictas vocum et Pmologias attulimus, veterum Magorum linguam esse , quae ad
hanc usque die in in veteribus Indicis libris, ac cum primis invocabulario Amarasinha sancte , accurate, & diligentur conseris vata fuit. Etymologiae enim Persicarum dictionum , quae ante aeram vulgarem in Perside & India in usu erant, ex hoc Indico libro facile & tuto depromuntur. Lingua ergo & vocabularium ex quo omnia & Arima , Ormued & Aharima, Shora de Sadder, Gaur O Guabre , Mitra & Mithra, Maha Se Maga seu magnus, Sura & Shur aliaque vocabula in Perlide de India ante aerain vulgarem usurpata deprompsimus , inter Persas & Indos longe ante aeram vulgarcin exstiterint est necesse . Adde, inscriptionem mitrae seu Taurι Burghesii in villa Pisciana Sam-scrdamicain esse; adde inquam, aliam inscriptionem tabulae cupreae regis Gopala, quae ad 23. annum ante aeram vulgarc mresertur , quamque Angli Calcuttenses in libro Matie k resaris ches rom. I. pag. Ia 3. & seq. illustrant, pariter lingua Samέν --ea exaratam esse. Vide grammat. Samserdamicam pag. 28. Lingua itaque Sam larda mica a Cyri tempore, id est ab anno virciter I o. ante aeram vulgarem, quo Magi iubente oro sacro. rum curandorum munus susceperant, in Perside & India obtinuit, atque ea ab origine sua non Medica , non Persica , sed Indiea fuit : nam liber Amarasisba ex quo supra allatae dictiones& etymologiae desumtae sunt, non Medicus, non Persicus, sed Indicus est liber, qui sacram , litteralem , ac liturgicam linguam Samscrdamicam docet . Vide Examen bisorico eriticum codicum Indisorum bibl. S. Congr. de Prop. Fide pag. 9. Io. II. a I. 37. ubi de Indicorum codicum aetate egimus. Vide etiam pag. 38. ubi
ex D. D'Herbesit Indicos libros sub Husebent secundo Persidis rege primae dynastiae in Persidem illatos fuisse iam docuimus. Secundum , quod ex disquisitionibus nostris sequitur , est luci
218쪽
I99 da illa iam nune & distincta veritas & traditio, videlieet: religionis & philosophiae studium a barbaris Indis 3c λυῖ in eoepisse. Fateantur pHIosephi se Persas , vel Sauromatas , vel Magos magistros habu se : a quibus ridiserunt rerum principiis ditanum euia tum impie decernere. Clem. Alex. Protr. pag. 37. edit. Venet. Hoc fatetur Plato apud Clement. Alexandri n. Stromat. lib. I. , Aristoteles apud Diog. Laertium in Prooemio num. VI. pag. 7. edit. Lipsi , ipse Laertius num. I. pag. 3. ubi ait et nilosophiam a Ba baias Initia sumsisse quidam autumant, & iterum de Pythagora devitis Philos. lib. 8. cap. r. num. II. IlI. Cunctis fere Graecis Barbarissus mstersis initiatus es. Cicero de Platone lib. s. de finib. bon. & mal. Quid de Platone aut Democrito loquar, a quibus propter discendi eupiditatem videmus ultimas terras esse peragrarat, quae
qui non vident, nihil umquam magna cognitione dignum amaverunt. Clem. Alex. Strom. lib. I. retusophiae munus nonnulli dicunt eoepisse a Barbaris , fuisse enim apud Persas quidem Magos, apud Aerrios Chaldaeos , di omne priuas apud Indos. Confer Diod. Sic. I. i. & Pausaniam loco sip. cis., Herodotum lib. I. pag. 3 . 19. Xenoph. de Cyri insit. pag. 46 . & 43 6. qui duo postremi auctores cum ante annum 36O. aeram vulgarem excedentem de
Magorum religione de studio disseruerint , philosophiae & religionis studium inter eos viguerit est necesse . Profecto Mereura seu Budbae epitheta, lucida, sana, integra, quae supra attulimus , perspicue demonstrant, philosophiam sacram ac theogoniam a remotissimis temporibus apud Indos incoepisse, ae proin de multos Indicos codices antiquissimos, ac maximi faciendos esse . Haec sunt, quae de Indicis libris animadvertenda habuimus.
219쪽
OMNIUM MONUMENTORUM IN DICORUM IN MUSEO BORGIANO UELITRIS EXSTANTIUM
Sacellum Inricum num. I. ex ligno. hoc gentilicum miro artificio & colorum varietate ad mythicas regulas distinctum, alicuius nobilis Indicae familiae domesticae devotioni dicatum fuisse videtur . Sectae Visbntivitiaeae , seu illius, quae aquam mundi principium & finem colit, peculiare est . Latum, palmos duos, longum palmos duos cum
dimidio. In ipso interno sacrarii ultimo penetrali falsum quidem ,
sed summae inaiestatis, Indis venerabile, ac tremendum stat numen , VAbnu deus mundi ex aqua creator , eius in diluvio servator, ac tandem in sua decima incarnatione futurus destructor. t . Genius hie ex opinione Visbnuintarum aquarum rector & praeses , idem creator & servator , ob caeruleum aut subviridem aquae colorem, & ipse semper aut caeruleus, aut subviridis , aut denique fusco- caeruleus pingitur , di talis etiam intra Eκistimant etiam Homerum itidemue Naistem ab AEgyptiis dinum . 'laria iam ct artum ominum rerum posuisse aquam ete. Pli reeut 3 Is de, σ O ridepu. 333. edit Cicero lib. a. de uat. Mor. Plato opud Clem. Alex. urcim. Iib. S. 6. a s. Afulti feste fuerunt bomisam interitus, et erant igne quidem , in aqua maximi . Clem. Alo. cibo t. ad rentes pag. 36. edit. Venet Quis Persas . in Medos, ct Magos . Hos enim sub dio squile est lacriticium Homa. σTaga Indieum rem divinam farere . eo quod existiment ignem . m aquam fata deorum esse uia-era, ex Diuone cognoscimus . Et intra pag. s . Et L neque cam Graecis ligna . in lapide . neque cum PDIptiis ibisas , et D. bneumcnas. tamen eum miluo bis ignem et aqwm 6se deorum Ismulacra patave-
xerxe . Darii filio . Ocbi vero patre introis dactum fuisse : etenim is primiam tuam Venerit Tanaidis quam Babrione, in δε- sis. o Febatanis poisisset . ρον fis . et Ba tris . re Damaseo . o Sardis exemplo suo praemonstravit eolendam . Fateantur ei tur pHlosephise Perias a Magis Indicis instillatos ὶ tel Soννomatas . Nel Magra magistros habuisse r a quibus didicerunt raram principiis divinum ea tum impie deereuere . Conser notas in hunc Clementis locum, quae adstruunt, har C statuam Diauae seu Luae simularium fulcis . Vide Issema Brahmanicum ras. 79. di seq. par. a 8. ct seq ras. 184. ct teq.
220쪽
In hoe saerario exhibetur i . Numinis oeuli albieantes sunt, pupilla nigra, frons sacro Bbam ni deae signo distincta . Haee dea, natura eum sit, personam femineam induta a , sanguine menstruo, id est semine, vi , & potentia sua frontem SM e ac reliquorum deorum infecisse fingitur, ut gens Indica eκ philosophorum sententia agnoscat, deos naturae elementa esse 3 , ae ab una natura matre, rerum omnium artifice prodivisse .
Quoeirco dii Indici omnes. ae ipsi Indi hoc plerumque rubeleoloris signo Κuri dicto hodiedum in fronte insigniuntur 1 .
Numen rabuti in capite mitram gerit unionibus distinctam aein tutulum ascendentem , in cuius antica parte, quae frontem tegit, promicat adamas spurius , qui genuini vices sustinet, quem eo loco gestasse deum Vithnu narrant Indi , dum numen hoc Indis contemplatoribus poenitentibus , Magis , & Samanaeis Sanyasi dictis apparuit. Aures dei more Indico pertusae sunt& pensiles in humeros , quibus innexae haerent inaures ex variis unionibus compositae . Ad potestatem dei , mundique ab eo gubernati notionem rite exprimendam, quatuor eidem alsctae exstant manus, & duabus quidem superioribus tenet Gaera , quae rotula est gemmis distinctar sceptrum , sine dubio rotundum de mobile, gubernationis symbolum , & veterum Indiae regum auctoritatis insigne t nam in vocabulario amara ba χαΚshetriavargga, seu cap. de regia classe totius mundi gubernatori & domino nomen ciae varii, id est sceptrum
Aegyptii , quia aqua omnem ter ram , Φmnem vestem , et nube etiam uiis gras reddit admixta . Plutareh. do Irae . Apud Indos Uis a aut iustus , aut viis ridis . aut eaeruleus est, quia hi sunt aquae colores . Vide Ioannis Clerici artem e Grie. Vol. I. pari. 2.s t. m. pag. 4 1 edit. Amst. Veteres sane eaeruleum uigrum aeripiebant. Ita etiam pro viridi. Conis
Auctore P. Constantino ab Asculo ad fit. 38. re 34. Vise pleraque idola ab Indo Nepalens eoloribus expressa , quae hoe Bba vani deae signo distincta sunt
Confer P .lldephons a Praesent. eod mss Num. I M. inter cod. bibl. S.Cong. lib.1. ev.4. de dea Parvari . Mabesbvari seu Bbavant . quae una eademque est . Ciceron. de Nat. deor. lib.a. pag. 216. edit. U. ubi de uatura egregie disserit.
Plutarch. de I de .s Vide supra pag. 81. 1 Vide duo saeraria Indiea muset Borgiani, librum P. Constantini ab Ase Io , Systema Brahmanicum p g. 3.