장음표시 사용
211쪽
321. Neque alia suli aevo illo Iudaeis extra Palaestinam commorantibus sententia. Huius enim rei testem loeupletissimum habemus Philonem Alexandrinum, euius opera sere omnia nil sunt nisi explieatio sensus Vmbolici et traici, qilem idem inesse putavit personis, rebus, eventis, ei gestis, in pentaleueho eommemoralis. Ut aliqua ex eo promamus exempli caussa, Abraham, Isaacum, et Iacobum la), eireum- eisionem et caeremonias ibi, lamquam lypos nobis exhibet, resque istas inter atque inter earum significationes discrimen quod sit, his verbis edicit: Praestat haec tamqua- animae, illa tamquam corpori similia putare scy. Sed insigne est , quod scripsit instituta eompa ratione Verbum inter ae pontiseem maximum: Quod si et summum, ponti em Verbum examinabis, concinentem deprehendes etc. My. Summum pontifcem dicimus, non hominem, sed Verbum di-
Diniam esse omnium tam poluntariorum quam inoOIuntrariorum
exspers etc. Ay. Quibus Philonem Paulo is eoneinentem audire ti
bi videare. 322. Sed etiam praesto sunt , qui nobiseum senserint, ex iis , qui ante Christum vixere, Iudaeis. Celebris apud illos fuit sacta e Tum, qui Therapeulae a Philone voeantur; de his autem idem Philo haec memoriae prodidit: Versantes enim sacra polumina philosophantur, Patria philosophia allegorice exposita , putant enim
ea , quae Merba ipsa sonant , esse sobola latentis natura per Muras manifestatae. Habent pero et commentαrios Priscorum Oirorum, qui, Sectae auctores quum essent, multa monumenta de allegoriis reliquerunt; quibus vetati Me Iaribus utentes huius instituti rationem imitantur fra. Sed etiam Essenis eamdem sententiam eumdemque morem suisse satis indieat Philo: PIura ipsi sobolorum Ue veteres aemulati philosophantur fM. Alia monumenta nobis veluti porrigit libellus Aristeae, qui utrum g nuinus an spurius haberi debeat , modo non disputo , id enim mihi
ρὶ De vita eontemplativa p. 895. M Quod omnis probus sit liber P.
212쪽
dy, qui illius serum , valide prae cunctis impugnavit sal. Resert
i laque Aristeas sermonem Elea raris pontificis maximi, quo ipsi soci que suo Andreae tropologi eam significationem aperuit nonnullorum ex iis, quae lex praecipiebat ; aiebatque: His itaque quasi σψolis quibusdam legislator potuit Ostensum intelligentibus, ut cogitarent se debere esse iustos , et nihil per pim agere, neque 'ducia potentiae et virium suarum alios Orerimere . . . Quae
nobis concedit in Omnihias, . . . Murate id ad morum in semationem statuit M. Ceterum longa aetate ante Christum synagogae eam de typis sententiam suisse, quam dicimus, aperte demonstrantilla, quae ex libris veteris laederis iam protulimus 290. 29l. 302 . Neque praetereundus est Ioannes Iahn, homo in typologia urgenda pro- laeto haud nimius , qui arguit ex capite Lul Isaiae eompertum prophetae huic suisse, sobolicis .... substitutionibus pictimarum in Iocum transgressoris aliquam signi Mi oer- substitutionem Messiae in locum peccatorum fio. 323. Ea, quae contra hoc argumentorum genus regeri possunt, diluemus una tum celeris, quae adfersarii in oppositam sententiam dispulant s379 seqq. . interea vero duo animadvertimus. Unum est, plura Iudaeorum sive velerum sive recentiorum testimonia, quae a typo
logiae adsertoribus proserri solent, puta, Aristobuli id , Philonis, aut Maiemonidae se , consulto nos praeterire , quippe quae non ad typos
aut ad sensum spiritalem seripturarum pertinent, sed ad rhetoricas allegorias aut ad mera symbola. Alterum est, auctoritates, non modo quas ex Iudaeis, sed etiam quas ex patribus protulimus, haudquaquam eo leudere, ut probemus omnia reapse pro typis habenda esse, quaecum que veluti typi ab illis eommemorantur, multoque minus eam ipsam significationem spiritalem ex hisce omnibus eerto colligi, in quam h rum quodlibet sive a Iudaeis sive a patribus accipitur, sed eo dum-sM Ds bibliorum textibus originalibus L. I. e. 20. S. 2. θὶ Apud Euseb. Praep. ev. L. VIII. c. 9 ot in sino operum Iosephi T. II. p. 147 edit. Havere.
213쪽
200 Lis. I. C p. X. In vir. TEG. TYPOS FUISSE PROBATUR taxat, ut, Iudaeorum non minus, quam Christianorum, sententia de lypis qualis semper suerit, eonstet manifesto.
324. Si nulla alia forent rationum momenta, quibus confirmarΘmns divinorum foederum odi olitora typis a Deo instructam fuisse, magna tamen huie sententiae gravitas accederet ex comparatione sedulo ae diligenter instituta inter ea, quae in veteris, atque inter ea, quae in novi testamen ii libris eommemorantur. Ex hae enim eomparatione euilibet, qui animum praeiudieatis opinionibus Oeeupatum non gerat, fieri nequit, quin appareat mira illa utriusque hederis eonnexio, neque iam ea solummodo, quae inter diversas unius eiusdemque historiae alienius partes deprehenditur, aut quae inter praedictiones et inter rerum praedictarum exilus, etsi ulraque haec eonnexio in hoc, de quo agimus, perspicua prorsus sit, sed ea, quae esse solet inter imaginem atque inter id, quod imago repraesentat. IIaee vero non huius loci est demonstrare, neque enim aliter fieri posset nisi eomparationem ipsam instituendo, quod longum sane opus Aret atque operosum. Auetor itaque sum studiosis sacrarum literarum, ut legant Augustini eontra Faustum disputationem sal et libros de Civitate Dei ib , itemque ΙΙαραλ-
Λσμου peteris testamenti cum n o a Petro Daniele Huetio habitum, qui dimidia serme pars est operis sui, eui titulus est Demonstratis eoangelica ho, peculiariter autem ea, quae congessit in caput CLXX, alque item librum Io. Marehelii, cui titulus est Li cristianesiamo dimostrabile sopra i suci libri ancha a chi non Ii crede ,
praesertim P. I. S. 2l et P. II. SS. 18. 19.
325. Hoe unum tantummodo addam, huc pertinere potissimum, utpote quae eonnexionem illam plenius manifestiusque nos docent, ea veteris lestamenti capila, quibus sermo simul et promiseue est de duo
214쪽
Αar. IV. DariosEs 201bus, re quidem distinetis, attamen quasi si unum atque idem essent. Cuius generis mysteria deelarare frustra adnitaris, nisi ponas id in tan-lum fieri, in quantum illorum unum alterius imago praenuntia est sive lypus; qua de re iam in hac dissertatione loquuti sumus, eiusque
Quaestiones aliquot de trais. 326. Quo plenius lyporum naturam lotumque eorum συσ me speeta habeamus, priusquam ulterius in hae tractatione progrediamur, et quo nonnulla occupemus, quae in contrariam sententiam produci possent, iuvabit quaedam expendere ac declarare, quae de typis quaerere est.
Quomodo trai innotescant. 327. Non una ratio est, qua typos cognoseamus. Atque illa prima et potissima , quum ipsi seriptores bibliorum expressis verbis assirmant aliquid typum fuisse, figuram , umbram, aut exemplar Christi, ee-elesiae , aliarumque rerum sive suturarum, sive caelestium ac divin rum, sive ad mores pertinentium; enius rei specimen tibi exhibent plura eorum, quae iam protulimus ex novo laedere i286. 295 . Alterum ad typos cognoscendos indicium habemus, quum iidem illi seri plores tamquam de Christo, de reelesia , deve alia rerum illarum, seripla aut dicta aecipiunt ea verba, qnae, si lileralis atque obvius ipsorum sensus eonsideretur, nequaquam de illis seripla sunt aut die la ; hoe enim eoneludimus alium praeterea sensum illis verbis subesse, spiritalem videt ieet, idque ideo, quia personae, res , alque eventa , de quibus dicta Seu seripta suerani, τυπικως id signifiearent, de quo in sensum utique spiritalem verba illa seripla ac diei a suisse docemur a seriptoribus novi te- Slamenti , cuius quoque rei non unum speeimen superius habes l2sol.
215쪽
202 Lis. l. chri XI. Dux Esrio Es A LlusoT DE TYNSPraeterea , quum ratio typorum , qui magno numero indieantur ab apostolis et evangelistis, illa ipsissima sit, quae et aliarum personarum, rerum, atque eventorum plurimorum, atque inde iure illud adiguamus, quod tota divinorum foederum φικο laeta, quae Christi obilum praeeessit , si universim specletur , eam praesignifieaverit, quae eumdem hune obitum subsequuta est, iure etiam arguemus typos suisse ea omnia , quae inter interque ea , quae ad novum foedus perlinent, manifesta intereedit analogia , quamquam nihil de his noxi foederis seriptores nobis tradiderint, ut sunt arbor vitae sal, foedera a Deo inita
eum Abrahamo ibi ei eum Israelitis scὶ, ea per emissarius id , ete.
Ad hoe genus revoeantur alia quoque , puta , caeremoniae nonnullae aut ritus, quorum ut nulla ratio comparet, eur praeseriberentur lega a Moyse lata, ita optima eernitur , si aliquid existimentur signisi ea re exempli eaussa sint panes absque semento eum agno eomedendi die k-sto pasehalis, quorum rationem optimam esse eomperies, si intelligas per eos praesigniscatum suisse panem eueharistiae, sive etiam, ut Paulus quoque fortasse putavit se , purum ab omni maeula animum, quoad eueharistiam sumendam aeeedere oportet. Porro haec analogia est, ex qua patres argumentum desumunt, quum aliquid affirmant habendum esse lamquam lypum; sique in id unanimi consentiant, consensus iste aliud praeter illa, quae suggessimus, indietum erit ad typos dignoscendos. Pro typis quoque secure aeeipies ea , quorum nominibus Christus, eeelesia, Christi opera aut sequaces, Usnntως designantur, ut sunt David, Ierusalem, Israel l88. 224 . Quum totum genus aut lola aliqua res , uti caeremoniae et tabernaculum , typus est, etiam ea , quae generi illi subieeta sunt, atque illius rei paries typos esse putandum est, ea ule tamen neque ulterius, quam par est, progrediendo, ut ex minutis quibusque sensum aliquem spiritalem exprimere velis, eo vel maxime quod huiusmodi veluti eonsectaria typorum spiritalem sensum non exhibent plerumque nisi probabilem, non vero certum. Servanda itaque hac quoque in re erunt ea, quae ad spiritalem verborum sensum adinveniendum praecipiemus s450 seqq. .
216쪽
An omnia, quae habentur in petere testamento, trai fuerint. 328. Nihil omnino iq seripluris veteris foederis enmmemorari, eui non aliquis subsit traicus signifieatus, non pauci arbitrantur. His Finguristis nomen est, eorum vero doctrinae fgurismus. A quibus autem eaussis repetenda haec sil, quaeque inde proveniant incommoda , narrant Fleuryns lal et Beroerus ib , qui tamen, ut moris est, fguras rhetorieas eum sensu spiritali tonsundunt, nosque etiam alio loeo eauissas illas summatim edieemus l372 . 329. Patant hi sententiae suae patronos imo et auelores habere se non unum e patribus, alque adeo Paulum ipsum. Passim quippe obtrudunt verba illa Pauli: omnia in figura contingebant illis sej. Plura etiam apud patres legere est, quae illis livere videantur, puta , apud Augustinum , quod Omnia pel pene omnia , quae in teris testa menti libris gesta continentur, non solum proprie,
sed etiam figurate accipienda sint hi, ipsa etiam flagitia let, ut
ante Augustinum seripserat Irenaeus': De quibus autem scripturae non increpant, sed si liciter sunt positae , nos non debere feri accusatores, . . . sed fraum quaerere in. Nemo tamen sententiae illi patroeinari visus est magis quam Hieronymus, qui haec pronuntiat e Perspicue demonstratur omnia illius populi in umbra, et υρο, et imagine, praecessisse fra; itemque : Non sunt, ut quidam Putane, in scripturis perba simplicia ; plurimum in his Maeonditum est shJ ; quin imo : Singuli sermones , syllabae, vices , puncta, in dioinis scripturis plena sunt sensibus su ;
217쪽
204 Lia. I. cxp. XI. 0oAEsrloKER ALIQUOT DE T Pisquid plura p Post historiae peritatem spiritualiter acestenda sunt omnia fa).330. Verum , ni fallor, typologiam adeo late patere negandum omnino est , tum quia , quae pro illa sententia asseruntur , rem sie habere non evineiant, tum etiam quia, praeter aequi ponderis auctoritates, ratio ipsa illud negare suadet, idque unum aeeipere atque as firmare, plurimos re ipsa typos in vetere testamento reperiri, atque assentiendum omnino esse patribus , qui docuerunt, Omnem legis veteris seriem fuisse traum futuri μ' , ita tamen ut haee dieta esse intelligamus, sieut sebolae loquuntur, de generibus singulorum, non vero de singulis generum. 33l. Αe primo illis, qui diserte negant lypologiam tam late patere, patrum testimonia haec praesto sunt. Τertulliani a Irmaniis, quod, quum non Omnia imagines, Sed et Neritates, non omnia umbrae, Sed et corPOra, . . . Plures mora eorum myπh8tarum= nudae, et simplices , et ab Omni rilegoriae nubilo purae , defen- ροι- sint ; ut quum exitus gentium et urbium resonant, Uri, et A grati , et Bablonis, et Idumaeae , et Carshaginiensium napium ; ut quum ipsius Israelis Plagas, aut oeulas, cutiυitates, restitutiones, ultimaequs diversionis exitum, perorant. Quis haec interpretabitur magis , quam recognoscee 8 Res in literis tenentur , ut literae in rebus legantur ho. Hilarii : Qui Omnia quae in libris maImorum scripta sunt, ad personam Domini nostri unis geniti fili Dei existiment esse referenda, . . . eorum Vinis a gui non potest, Omnis enim eae essectu religiosae mentis hic semsias est, et Caree cu*G; . . . quamquam . . . . id ipsum interdum imperite fat. ff. Epiphanii: Moyses .... Mique δε- cernere solet, partim quae te Ori 3 congruunt, partim quae certis rebus adumbrandis semiunt, partim quibus futura bona declarantur, quae in mangetio demum a entu suo Christus Iesus domi tis noster implevit seq. Hieronymi: Qui ex parte
πι Prolog. Commentar. de Isaia. ιη In Ps. LXIII. S. 2. bὶ Ambros. in Luo. Lib. II. S. 56. se) Haer. LXXIII. S. 9. H Da resurrect. earnis e. 20. Diuiligod by Coosl
218쪽
trai fuerunt Domini saloatoris , non omnia, quae fecisse Παροrantur , in typo eius fecisse credendi sunt fa=. Augustini: M hi αutem sicut multum videntur errare, qui nullas res gestas in eo genere literarum aliquid aliud praeter id, quod eo modo gestae sunt, signiscare arbitrantur , ita mulium audere, qui morsus ibi omnia signufca tionibus allegoricis inootata rasa contendunt M. Non sane omnia, quae gesta narrantur, aliquid etiam signi ars putanda sunt; sed propter illa, quae αἰiquid signi ant, etiam ea , quae nihil significant, adtexuntur . . .
Ita in prophetica historia dicuntur et aliqua, quae nihia significant , sed quibus adhereant, quae signiscant scy. Gregorii Magni : Sic ouae suae historiam texens VOM, ut ei Perrarum alia quid, quod allegorice intelligi possit, tuterserat , quatenus et
eae magna Parte historica sint, quas memorat, et tamen aliquando per haec eadem ad spiritalem intelligentiam consurgia My. Thomae : Quαtuor isti sensus i4 non attribuuntur sacrae scripturae , ut in qualibet eius parte sit in istis quatuor sensibus emponenda, εed quandoque istis quatuor, quandoqua tribus, quam que duobus , quandoque uno tantum fe= , id est, uno literati,doeet quippe Thomas sensum spiritalem sensui literati inniti, ex eoque profluere, nee sine eo esse posse in . Eiusdem: Sensus spiritualis .... aecipitur ori consistit in hoc, quod uvAED1x res per Auram adia
rum rerum eaeprimuntur fra. Eiusdem : si sacra . . . . scriptura praecipue ex prioribus posteriora signi antur, et ideo ad N QBE in sacra scriptura secundum sensum literalem dicitur Ahiudinde priori, quod potest spiritualiter de posterioribus exponi, sed non conυertitur fM. 332. Alii praeterea patres adeo tale patentem typologiam laetie rem spuunt, quum reprobant quorumdam κακτοὶς ae nimietatem in lypidissensibus extorquendis. Apud Methodium haee legimus: Bene quires
219쪽
206 Lia. I. cap. XI. Quaesulose AL osor DE T Pisin eis imo praeclare Dersata mihi pideris, o TheuhiIa, caute i md secureque providens, ut verba scripturae intelligantur, prout
sonant iuxta nativum sensum. Periculo siquidem non Dacat Ne nere semper ac transitire pelle obviam ac primo avectu pulsantem animum sententiam scripturae fast. Basilius haee habet: Quidam .... captionibus quibusdam atque tropologiis ex suo ipsorum ingenio aliquid scripturis adiicere auctoritatis conati sunt. Verum id ei competit, qui se imum Spiritus sancti oraculis constituit sapientiorem, quiqua interpretationis praetextu commenta sua inducit. Itaque, prout scripta sunt, intelligantur μ'. Gregorius Narian renus de iis, qui vel nulla vel omnia in sensum spiritalem aeeipiunt, quae in seripturis habentur, sie ait: Alterum iudaicum quodammodo et abiectum, aIterum ineptum et somni
rum coniectore dignum est, paremque utrumque meretur reme
hensionem seo. Ipse denique Origenes nonnulla e re nostra protulit: Erit ergo sapientis scribae et edocti de regno Dei , qui sciat de
thesauris his proferre nODa et petera, scire, quomodo in unoquo que loco scriρturae xur abiiciat penitus occidentem lueram , et viritum pisi antem requirat, λυτ cons et omnimode et utilem c necessariam probet literae doctrinam , avet manente historia O Ortune et decenter introducat etiam mysticum sensum lam
nonnullis exemplis prolatis ita pergii: Igitur ex his , quae protulimus, paucis, si qui studiosi sunt in scripturis diuinis, Perfacile
colligere poterunt etiam caeterorum distinctiones. Sapiens enim,
si audiat, inquit μγ, oerbum, non solum laudabit, sed et Misecies ad illud. Quid adiiciet 8 in discutiat, et discernat in singulis quibusque capitulis legis, ubi fugienda sit Iegis Iu era, ubi
amplectenda, Mi etiam narratio historiae cum 'stica evo'sitione conoeniat fe=.333. Denique ipsa rei ratio velat, ne omnia, quae exhibent libri veteris testamenti, in typos eonvertamus; imo id velat reverentia ipN,
220쪽
Qu1Esr. II. An ousia in vET. TEset. TYpi FUERlητ 207qua divinas literas prosequi deeel, quandoquidem illas, nedum nosmetipsos, eaehinnis hominum maleseria lorum exponeremus, si isti eonspi-eerent in unaquaque re, quam libri illi nobis exhibent, anxie nos lypum aliquem atque aliquod mysterium veluti venari. Et re quidem vera, ecquid huiusmodi deprehendas in regionibus, urbibus, fluminibus, iussulibus, ae populis, qui in seri pluris eum memorantur Θ Quid tale tibi praeserani pulei effossi a pastoribus Isaaei la , pulmentum Iae
bl l , turris Phanuelis sol, eo ma Absalomi ldi Z Quid ea meli Eli raris le , asinae Saulis is , ea nis Τobiae fg Z Quid denique signi-seabat erassilies Eglonis thὶ, elauditas Iliphibose ibi ii , podagra Asae lily334. Quod vero attinet ad auctoritates, quae pro opposita sententia stare putantur, uti diximus, eae vel nullo modo vel non satis rem conseiuni. Pauli enim testimonium i329ὶ quid eonserat adversariis, qui seque smile sentiet, si non mutilum, ut fieri solet, sed integrum proseratur. Neque enim seripsit Paulus: Omnia in Mura contingebant illis, sed: Haec autem Omnia in figura contingebant illis, ea nempe, quae proxime enumeraverat. Quod Irenaeus in stagitiis, quae
tu vetere testamento narrantur, typum quaerere iubeat, id non modo non evineti sensisse eum omnia omnino in eodem testamento vetere typica
fuisse, sed eontrarium potius ex eius verbis eolligere est; si enim ita de illis sensit, de quibus scriptura non incruas, iure credere possumus seeus de illis saltem sensisse , quae ab ipsis scripturis reprobantur, eo vel maxime quod alia haec quoque antea commemoraverit, quidque de iis sentiendum sit, docuerit, quin tamen typum ullum in iis agnovisse videatur. Quomodo Hieronymi et Augustini verba sint i lelligenda, salis doeemur aliis eorum verbis, quae produximus irail. In universum autem, quaeeumque apud veteres patres leguntur, quae latius , quam par est, typologiam seelandam suadere videntur, diligenter attende posse ea imo et oportere alterutra ratione intelligi; vel quod non de singulis generum patres loquantur, sed de generibus