장음표시 사용
191쪽
quo loco ponit quemdam ordi A re praecedere formam, cuius dianem in hac nostra Poenitentia, pti cuntur dispositiones, cum tamen rno enim vult , se motionem quamdam diuinam secundo, ne-Wio quem motum fidei, tertio, motum timoris seruilis, quarto, motum spei, quinto, detestationem, odium peccati, ultimo voluntatem satisfacied Deo, qui est actus Proprius peria itentie, de qua nos nic proprie loquimur loc autem ordine posito necessiario sequitur, actum paenitentiae elici sine habitu: sequela probatur,quia actu S pq- nitentiae est dispositio ad gratiam,
ergo aliquo modo est prior gratia;
habitus autem penitentiae, vel est Posterior, vel simul Datura cum gratia, cum qua infunditur, ergo sequitur e S.Thom .aestumi nitentiae non elici ab habitu. Scimus manum respondere huic arguntento nostio, Actum Peactus penitentiae solum dispositi-ue pra cedant habitum eiusdem, cum in sententia Cani verum sit, actum Penitentiae praecedere suum habitum, saltem tamquam
dispositionem se in per intelligi debere actum illum habere esse quod si iti necessario debet esse
posterius suo producente maXi-- me, si loquamur de Producente
I. ergo cum actus secundum Canu producatur ab habitu, necesse
est intelligere habitum prius habere esse , quam actus intelligatur productus ergo in sententia insus vix intelligi potest, quomodo actus penitentiae sit prior ipso habitu.
Neque obest diuei sitas causalitatis, quia causalitas dispositionis, nitentiae dispositive, e quasi ina ' quani Canusibi assignat, partim terialiter esse priorem infusone
gratiae infusionem aute in gratiae io genere causae formalis esse priorem paenitentiae habitu numquatamen concedendum esse, actu in Penitentiae se priorem habitu,
qualitatum primarum G secundarum in ordine ad formam, ad reducitur ad causalitatem materiae, partim ad causalitatem efficientis si reducat ad causalitatem efficientis,Contra, quia sequeretur
idem esse prius , posterius in
eodem genere causae , quod un-
possibile est , si vero ad causam materialem illa vel est prior Dficientes, vel independens ab illo quare neque etiam hoc dici quam disponunt. R eisu Sed contra. Respondctur enim D potest dicendum igitur est actum G με exemplum adductum de qualita renitentiae posse produci sine ha-tibus mancum esse, quia quali tates secundae nullam habet causalitatem in ordine ad primas,ut alibi dicitur , cum tamen e Cani sententia fit efficientia i rabitus in ordine ad actum, Sc contra; ζ' terea qualitates secundas tompo-bitu,etiam in sententia D.Τhoine.
Probat hoc idem, que supra adduximus de productione aca uum, actus s. supernaturales possieir duci a Deosne habitibus, adhibuto maiori suo concursu; cum enim
192쪽
Deus sua potentia possit supplexe A diuerst quia,ut iam ista in si
vicem cuiuscuitq; caule i ficientis, deli non est duplex uap nitensi te dulaeo poteritetra in lupplere cauialitatem habitus penitcti mordine ad suum actum, quare sic saltem non videtur negandum, posse produci actum enitentie
Sequitur secundo , si cum solo particulari auMilio diuino freque-tia;fed lota penitentia insula, supernaturalis, que sertur in Deum finem supernaturalem. Intendi autem eumdem Penitentiae habutum patet, quia cum habitus non consistat in indiuiubili, poterit peradditionem noui gradus, initis precedentibus,intendi.legatur Valentia I.2. disput.4.q.4. Punct. 3.tentur actus penitentipnon repu 3 ubi agit satis exprofesso, clare, gnare produci habitum, inclinan quomodo habitus augeri possit tem adactus eiusdem rationis curenitentia infusa, quod concedit Illustrissimus Caietanus ubi supra art. 6. potest probari ratione, quia hi actus eodem plane modo afficiunt potentiam , quo actus plane naturales, sed bi apti sunt Producere habitum, ergo et illimeque propterea desinet ille habitus productus sic, a ratione habitus infusi, quia non habetur simplicitur ex ui, multiplicatione actuum, sed e diuino placito ad primum actum datur,o infunditur;inquo sine dubio distingueretur ab acquisito, qui nonnisi per
frequentationem actuum comparatur;id quod facile concederent, qui diceret habitus acquisitos eluia etiam ex sententia D. Thome .
Atquae hec dicta sint quoad ea, quee ad hanc quaestionem pertinere videbantur.
AESTIO SECUNDA.Qua ratione Actus Psilitentiae sit in nobis.
contra Hereticos, qui eum affirment, nullum esse liberum a bitrium,asserunt Penitentiam efficia solo Deo. Neque disputabimus contra Pelagianos, qui, cum tantum tridem rationis cum infusis legaturi buant libero arbitrio, afferunt nul
Richardus in A.d. I 4.art.Α.q. I. Sequitur tertio, X frequenta
tione actuum post habitum infusum Penitentie,non produci noua habitum distinctum, sed eumdeintendi non produci habitum distin flum, probari facile potest, quia vel produceretur habitus aiastincte vel eiusdem rationis; non eiusde quia frustra poneretur, nolo modo ad huiusmodi acta Penitenti concurrere gratiam: de quo errore multa scripsit D. Augusti D. r.
nus, tum alibi, tum contra duas
Epistolas Pelag. cap. 6. De Gratia Christi cap. 3. 4. epist. 9o. Io J.ωro 6.ad Paulinum, lib.de predestinat.SS.contra duas epistolas Pelag. Sed contra unum, alterum
193쪽
Trida ι. cap. 3.&can.ε. F. sed etiam adiuuantis gratie, ab a vilio habitus infusi realiter distii ct im,quod idem dixerat Hap.lib. . disput. I 8. Probant hanc sententiam,Primo auctarit.D. Augustini lib. de natu s Anzra5 gratia ca. 26.ubi H.Sιcut oculus corporis etiam plenissime sanus meum sine Dei auxilio, non e nisi eandore lucis adbutus, non potest cernere te homo etiam perfectis Sunt preterea contra eosdem
errores sincti Patres. Hierony-εM mus Epistola 66. intesiph onte de erroribus Pelagi, ubi dicit VHIeri currere maum est, sed ipse S. Fingis. Fulgentius de Incarnat. cratis c. 2 o. Gratia Dei humanumsanatur,non aufertur arbitraum.
S. Augustinus libr. Hypognost. Neq; gratiasine libero arbitriosacit hominem habere beatam vitam, nec tiberum arbitrium sine gratia. Leo in epistola ad Petrum An tiochen.Gratιam prauenire, ub
=me iustificatus, nisi aeterna luce
nonsolum ut deleat, quod peccauiamus,sed ut praestet etiam die pecce
Secundo probatur auctoritate iis Concilii Araxicani cap. 9 ubi sic Aiax
habet. Quotιes bona agimus Deus sequi hominem, credo is profiteor C in nobis in nobiscum toperemur ita tamen ivt libertatem arbι trifra operatur Sc Innocentij Primi in re- ιη
scripto ad Concilium Carthagini
se,ubi dicit, avid omnes Saηcti si 'ne ad ιutori Dei tibiis agere posse testantur.H in rescripto ad Concilium Mileuitarum,ubi habet. Ne Mid cesse est, ut restituta nobis protini
rus libertate per gratiam, eam gratiam queramus quippequi, en alias Dιabol tentatιones, ct machitionaliereatuma non denegem;
Quare illud solum hoc loco ocincurrit disputandum,qualis debeat esse motio diuina,vt voluntas possit elicere actus penitentie; An scilicet in singulis conuersionibus sit homo excitandus singulari aliqua motione ad illius actus eliciendos; An vero sufficiat habitus penitentie cum communi concursu simul innas, ns gratia assi uuante possumus
s. Thom. Prima sententia est S. Thome:
de auxit. 8 8 contendunt, iri singulis conuersionibus necessirio requiri singulares motiones diuinas, consequenter ad singulos actus sueuipare. Alia loca reconcilijsi fert Aluare ubi supra a nu.T que. omnia tendunt ad unum. Probatur secundo hec sententia ratiore: per habitus siue infusos,Gue acquisitos potentia non moue
tur,neq; impellitur ad operadum; sed totum facilitatur, ut cum mota fueritaeaciliter,ac prompte oper rur,ergo homo iustus, etsi habeat gratiam Diyilige by Orale
194쪽
gratiam &habitu charitatis insu A latius,ita ut quibusda uisi sint suis-le non mouetur ab illo ad operan se in errore Pelagiano,cum diκedum supernaturaliter , ergo debet moueri a Deo speciali quadamotione,atq; auNilio. Secundo solus Deus est,qui etiain hominibus nastificatis primo inchoat physice, seu efficieter quodcunq;opus bonum;sed hec inchoatio fit a Deo per speciale auκilium
gratie adiuuantis, quatenus sicilicet rint homine cuna comuni influentia, & abiq; speciali adiutorio Dei
e naturalibus possie se ad gratia disponere cum tamen certum site fide ad singulos actus bonos, S supernaturales requiri speciale
Dei adiutorium, ut Patet e Au g.
gustino epist ios. io 7 ad Pau caelis linum, Coestino Papa in epistola PP. Per tale auXilium prςmouet libe s Cathol.cap. 8.&9.eMConcit Ara Cρ' Nic.cap. 2O.Vbi Multa,inci altim M' 'η rum arbitrium,& efficit, ut secum cooperetur,ergo preter habitus insusos necessarium est ad singulos actus in hominibus iustis speciale
auNilium gratis adiuuantis, non solum sinultaneum,sed etiam preuium ad cooperationem arbitrij, ct eam ordine causalitatis prqueniens.Alia argumenta eiusdem sere generis ingerit Aluarea ubi supra a
Secunda sententia est Scoti in
tani tomo primo opuscul. tract. q. q. I. qu est de contritione Richardi Taperi art.7.Contra Lutherum Bela inh,lib. , .de Gratia, lib. arb.cap. 3.Moli nee de Concord. l. IH ait I .disp. 3 9.Suaris tum alibitum praecipue ii 3 de auxiliJs c. ca.6.&in Breui resolutorio eiusd. mine bonasunt qua non faciti mor nulla vero facit homo bona, quae non Deus praestet olfaciat homo, Et cap. 9. quoties inquit, bene agimus,atcn nobiscum operatur, dimni muneris est,ut recta cogitemus, ut pede n ros a falptate, ct inimstitia teneamus, Et cap. 2 2 Ssquis, inquit, homo habet veritatem, Iustitiam ab istofonte habet , quem debemussitiria . Ne igitur tanti Doctores in tanto errore relinquatur,erit a nobis in eo maκime elaborandum hoc loco, ut illos quoquo modo eκplicemus,eruamusq; a simili infamia.
q. I.*.ad quaestionem prope fine,
ait posse hominem e naturalibus cum communi influentia considelib.9.6t .afferunt non necessariore 3 rare peccatum commissum ut OGquiri ad n gulares conuersiones, sensuum Dei,ut contra legem dimotiones diuinasingulares, sed satis esse concursum quemdam mmunem simultaneum, modo infra eXplicando.
Duνaud randum,Gabrielem, alios fuisse sis in hac materia loquvios aliquanto
uinam,ut auersuum a Deo, ut in
ductivum supplicij eterni, utim peditiuum pie vij eterni&c.Ecce loquutum de Iustificatione cuiuscunq; peccatoris,scilicet, vel fidelis,vel infidelis, Vnde,quia peccator fidelis ex donis,&auκiliis,que accepit Corale
195쪽
Disput. I. secti III. Quaest. II. s
accepitu mulcum fide potest co- quia tamen communia sunt fide- oscere peccatum,ut ostensivus libus tam iustis, quam peccatori Dei,ut inductivum suppliciis tersu, auersiuum a Deo,que , t sic, non potest cognoscere infidelis, cum huiusmodi a Deo no habu rit;ideo potuit dixi ise Scotus, fidelem id posse e lola vi naturali,
non autem infidelem, ita ut Sc tus per solam vim naturalei non intellexerit naturam e X Pollatam uXilio particulari, ut intelligebatbus,ideo noluit illa vocare speci lia,sed communia eadem etia r
ali scholastici,qui huiusmodi viatur modo loquendi. Quare nullo modo videtur dicendum,hos D cstores fui se in errore Pelagi j, terriper enim hi admiserunt ad huius. modi opera supernaturalia prprequiri diuinum aliquod particulare PelagiuSicd naturam cum donis B auVilium, quod tamen negabates auxiliis, quae fidelis habet cum Pelagius , quamquam D ictores
fide ad detest uada peccata,care terra habitu gratae: inherente, ad
agendum p nature lupperadditos sicut etiam eodem modo per
Nerit Scotus speciale auNilium, quod tamenipse vocavit communem influentiam, quia dari solet a Deos delibus,tim peccatoribus, quam iustis ad distinctionem illius au Viiij. Q solum datur iustis, Cab ipso vocat ur auxiliu speciali in quo nihil inesse 'elagi an nobis videtur tu potest esse aliquis abu-
his verborum, ut quod etiam lugiendum atqueeu: tandum est in rebus difficilioribus, ac obscurioribus, 'ue vertuntur in maMimaqu3estionem internos,in heret cos.Atq; eodem fere modo possumus Rcusare Durandum,qui Perscholastici citati illud alio,&alio modo vocarint, in quo si quis illos
voluerit redarguere redarguat. Notan l. 3. auxilium diuinum uesiβε
duplex esse, alterum commune, tuinum quod datur omnibus, alterum par vi Ν, ticulare , quod datur ad singularem aliquam actionem hoc auteauxilium particulare iterum dii Giis tripleκ est, alterum quod est PQ si Misistit in singulari quadam motione diui V. u.
Da, alterum, quod cum aliquo ha tu bitu,aut dono supernaturali,quasi naturaliter coniungitur, si chic concursus realiter distria guatur a concursu communi,s e nos quod auxilium interdum dicitur commutariquatenus distinguitur a particulari quod est in notione ali qua particulari actuali, interindum diritur particulare, quia est auxilium, quod videtur negare Dad singulares actiones, di non ad ultimam dispositionem ad gra omnibus commune legatur Mo-tiam,videtur intellexisse solum illud,quod solet dari rustis, his a Deo conferri post infusion eiugratiae habitualis, cum tamen illa omnia auVilia , que Praece
dunt iustificatione, ecialia sint;
lina de Concord quaest. q. artic.
. disputat. 39 ubi id explicati est igitur hoc loco difficuli is Ans necessaria motio si gularis in singulis conuersionibus, actibus Pc tenus fidelium, ita ut qui
196쪽
Iibet illoru actus necessario requis A motione diuina plura apud Di
Ium sufficiat conseruatio quedam continua precedentis gratie iam
Notan .quarto,quia intellectus,c voluntas eis sunt potentiae,que: non possunt elicere ac iussu-Pernaturales,ut sic,cum hi fiat superioris ordinis; ill vero inferi
his ideo debuit at signari aliquod
I disput. 2.conclusi. a. Suarium ubi sup Molina sup. disput. Αο. Quo modo aute in nostra voluntas simul cum Deo agat, An tamquam causa secunda, sed principalis, An Vero tamquam instrumentum; di- les ex auxilium supernaturale, seu com sputant Theologi nostri tempocursus,quo redderentur ille poten Ps.Nos vero infra dicemus, quillie superioris ordinis, ferent potentes ad illos actus supernatur las producendos, ut multis probat
de auκilijs; porro hoc auNilium . loquii nur autem hic de auxilio actuali solum,non de habituali, nam hoc certum est, non elis videatur sentiendum , X mente enim huius rei propriam instituemus quaestionem. Notan . quinto hoc auxilium δή -
particulare diuinum,leum an D.lia tionem diuinam, quam di Nimus urat ei. necessario pre requiri ad nostram utim dimvoluntatem,ut possit supernaturalia elicere, varijs modis 1olere ainpellari,alij enim gratiam appeti simpliciter necessarium ad actus C runt prevenientem, alij commu- supernaturales eliciendos, ut iam nem, dc generalem, allieXcitan- supra dictam, ostensumque est, iam constat esse simpliciter necessaxium,quod per modum principitet sectivi concurrat cum volu tate adactus supernaturales'. g. fidei,spei,charitatis,c penitentie eliciendos quo confortantur&ie-uantur potentie naturales ad ordinem superiorem,ut se possint elitem, alij illuminatione in Spiritus Sancti alit illustrationem alij bonam inclinationem voluntatis, alij auκilium evcitans, alij gratuitum,ali denique diuinum appellarunt adiutorium, quo vario usu verborum si sunt S. August usu. Aug. lib. de corr. dc gratia.ca. Ia despiritu: littaeap. 3 3 ω3 4 de peccat. cere pretorio actus supernatura D mer.&remissi.cap. 8.De predest. les.de quo loquitur Christus Ioan SS.ca I9.li D. I. ad Simplic quaest.
Paul ad pater meus traxerit eum Paulias a.
197쪽
Galli e re p. 8. Quid autem sit diui A mus, iobiscum cooperatur,tamen sina motio,aut Gratia eκcitas, quid ne illo,vel operante,ut velimus, ιι Preueniens, quid operans, quid adiuuans, quid ubi equens , quid cooperans, atq; alia huiusmodi, quia non est huius loci explicare, legere quis pol erit Magistrum
le quid habet idem Augustinus lib.de spiritu cliti cap. 4 ubi Rinis, inquit, suasionibus agit Deus, ut velimus, ut ere amus,siue extrinsecus,per Euangeticas exhortationes,ub et mandata legι aliquid agi t,si ad hoc admone at homιnem Thom. I. a. q. I cI.Sotum lib. I. de s infirmitati uera ad gratiam iu-Nat & Gratia cap. I 6 Medinam. scantem credendo confugiat m
lib. de fide ad Petrum cap. t 3 Nullatenus, inquit, dubites,acfirmis-
me tene, neminem posse paenitetiam agere is quem Deus siluminau Ut,ctgratuita feratione conuerterat. Et Concitata dent.sess. 6.cap.
F.Post nonnulla,inquit, vi qui per V
peccata a Deo aue flerant peremsper bonas inspirationes, sue exte C excitantem, at, adiuuantem grarius per penas, flagella, quibus tiam ad conuertendumse, adfuam motionem, de qua in Ps dr Misericordia eius preveniet me Ps. I. illam esse, qua cor hominis a Deo tangitur,&is
mens hominis r uenitur,4 eleuatur ad eliciendos adi:is supernaturales, ad Gratie iustificantis recePtionem, de qua motione loquitur Concit AraX. secundum cap. st incum inquit, Nulla bona hominem praestare sine Deo, Deum tamen in nobι multa bona Uscere sine, bis. id est,ante consensum nostria,S. AMDloco iam citato,de Gratia D illo libera fui voluntate possit , . lib. arb.ca. 17. Deus,inquit, est,qui Et Can. 3. ad idem tedens; Si quis, imorum iustificationem eidem gratia libere a sentiendo. cooperando
disponantur, ita ut tangente Deo cor homini per Spiritus S.u EF rLluminationem nes homo ipse nihil omnino agat, inspirationem illam recιpiens,quippe qui illam, ct abj-eere potest, neque tamen sine gratia
praeparata oluntateras, ct cooperan
do perficit, quod operando uicipit;
suo=uam ime , Nwlιmus aperiatur incipiens, qua olentibus cooperatur perficiens.& infra, largo velimvssne nobis operatur, cum autevolumur,stsic volum- .facia inquit ixerit sine praeueniente Spiritus Sanctιλοι ratιonriata δει usadiutorio homniem credere perare,
Hligere,aut paenitere posse sicut oporret,ut ei iustificationis gratia conferatur, Anathemabis dbegatur Molina sup. disput. s. ex quibus satis his aperte Disilia in Cooste
198쪽
aperte colligi potest, in quo conra A sonat, quatenus eκcitat nos agstat vis huius auxilii praeuenien operandum 'κ mente enim D.
rans lissetis, ac motionis daving,ac preterea huius eiusdem necessitas, ut bene s. rhom Thom. . 2. quaest. I ira art. 2. Sc3 diXerit,ut infallibiliter consequatur gratia poenitere quis non pote F siue diuino auxιlια Notata.&Xto,ut saltem quae ad hunc nostrum tracti tum videtur necessaria, pstringamus,, ne difficultatem effugit se videamur; cero A ri tum videtur iuna rnentem D. Augustini nam iuxta aliorum sente-tiam, presertim vero D. Thome ubmbri aliud fortasse dicendum effer Gra-Gra iam przeuenientem operantem, pr/ue &excitantem pro eodem accidi, quemadmodum etiam pro e dei accipiuntur Gratia subsequens Pera n S, Sc adiuuasgum
quia Augustinus ubi su p.eamdem Cgratiam, quam modo vocat opexantem dc cooperantem, Vocat alias cκcitantem cladiuuantem,
prevenientem Sc subsequentem, tum quia cum lie dictiones tradatur in ordine ad effectunt, i astas bonos, ijdem videntur eis et sectus gratiet operantis, prevenientis, excitantis, atque si niliter ijdem etia cooperantis,subsequentis vel adiuuariris,ita tamen, ut iOla ratione differre videantur, quidquid dicat Aluare ZsuP. di ut. St. nulN. S. ubi ponit inter illa disti imetionem realem, ut, Gratia PH ne id, Diens intrinseca dicatur , qua incipit prestare in nobis Deus,quod salutis est; quatenus vero eadem gxatia est ante nostrum consensum, Grati in illurn prevenit, dicatur operassu ' excitans vero ut ei Dum ipsinu
Augustini, us est,qui primo, Scsinpliciter incipit in iis, quae sunt
ad salutem,cotra Semi Pelagianos, qui coacti argumentis Catholicorum, asserebant gratimn Dei essiequidem necessariarn, sed liberum
arbitriuitimo incipere, subsequi
Vero gratiam Dei; S. Aug. cotra es ruserit eX scripturis patere, Gratiam que Dei primo incipere, Scireuenire 'UI
honii nem Lewhanc gratiam ipse
Vocauit prevenienteni operante, Sc excitantem. Q roi Nodo autem Gratia Dei dicatur lubsequens,leuconcomitans,cooperans. adit i que-uans; At inordine ad Gratia, quae erat Praeclenien An vero ad vota btatem, quaan prquenit; alibi dii peti statur;legantur intem in Medina P. - 2.q. LOI.art. 2.Molina su p. disp. 9.Aluare Z.sup. disput. 8 i. HasP. 82.
ro sufficiat dicete, dici Gratia subis itaquentem e mente D. Augustinis in a Per comparationem, non ad voltis δε-tatem, quam prevenit, quia ut sic 'μ'- potius voluntas dicitur cooperanscu gratia Dei, ut docte tradit Su rius stipaea sata per comparatim ne ad Giamsi que nicte, quatenus
nuas opiminc Ptu cooperatur gratia,tutata gratia ueniete,qua opuSinceptu erat,de qua in Ps. 32. misericordia eius subscrtur me. SoloQ- turri Aug.li. se natura,& Gratia tas Aue 3 2.dices.pue ui Deus,ut sanemur, obses tur,vis nati vegetemur, puemi,ut vocemur Uexurit is
199쪽
Asmin nefrustra telis; An vero distinguain tum opus voluntas prosequitur g μ' η tur gratia subsequens, a concomi adiuta a Deo,tota illa gratia Dei di
Gntio an te,disputant Theologi sed de et .hὸ hoc legantur AluareΣ,Molina ubi
mi avi. suP.c Suarius lib. 3 sup .ca 3 Gr Gratia iam vero adiuuantem quae habe AH-- tur ex illo sal. 16. Adiutor meus tueS,eXAugustino, dici non perinde,quasi nostra voluntas incipiat,& postea Dei gratia adiuuet sed respectu gratie eXcitantis, ita ut Deus per gratiam adiuuatem prosequatur,in adiuuet ad id , ad
quod nos incitauit adiuuans I m de dicitur adiuuans,quia iuuat graeuare ad . - tiam eXcitatam in nobis; neque enim sufficit, ut
docet Richardus Taper arto .de E. arb. dicens voluntatem semel a Deo motam, desexcitatam posse citur cooperans, quatenu Deus sua gratia inceptum iam opus,perficit;&de hac diuisione loquitur August.lib. 2.de lib. arb.cap. 8. i. Aug. I9. cum ait mrtutem esse bonam
qualitatem mentιs, quiam Deus in nobissine nobis operatur. Quo loco vocat S.Augustinu virtutem,non tam habitum, quam bonum usui
S actum mentis, quonia est Dea operari in nobis, sine nobis, idest
ante nostrum consensum,in lib. de gratia nib.arb.ca IT cum ait, Deus,qui praeparat voluntatem, ct cooperando perficit, quod operando incipit; quoniam me, ut velimus,
operatur ιncipiens clym volentibus
cooperatur perficiens, Et postea subiungit;Vt ergo velimus sine nobis e vi illius motionis continuare C operatur um autem volumus, o actum bonum absq; alia gratia, de sic volumus vlfaciamus, nobiscum D. Aug. qua diuisione gratie loquitur S.Augustinus, supra relatus, lib. I. de c.,A Gratia & lib.arbit.cap. I. lib. a.
cis, is , H Gratiam denique cooperan opera tem Gici ejeod si illam Deus nobis dat gratis,sed cum nostre voluntatis consensu,tta ut ipsa voluncooperatur, tamen sene illo, vel operante ut vetimus, vel cooperante, cum volumus,ad bona pιetatis opera nihil alemus in Concit Ara Cine. Nic. 2.cap. 2 O .cum linquit,Nullabo in Mnabominem praestaresine Deo; Deis tamen in nobis multa bona efficere sine in uadest, inultra boni cogitationes, inspirationes desideria, tas libere contentiat,& sic appellat affectus, ac timores ante nostrum ri, non per comparationem ad ii consentum;eκ quibus duo colligeberum arbitrium, ut etiam diXi da veniunt ecinente D. Augustiamus,de subsequente, dc adiuuam ni,diuisiones Gratis, quas nos eXte;quia ut sic potius liberum arbitrium se habet, ut cooperans cum gratia dei sed percoparationem ad gratiam operantem, nam gratiam operantem facit Deus ini bis ante nostrum consensum, ut
iam diXimus,ergo eum iam ince- ipso iam assignauimus, ellia tius Gratifactualis, quam habitualis,
licet Magister Sentent.inci .distin-2 6.existi in auri potius esse habitualis,quam actualis, O Tho m. r. S. Tiam. 2.quaestio. iI I. artic. a. diXeritisse
200쪽
tualis sed de hoc in tractat de legaretur hoc auxilium speciale gratiaci alterum quod colligitur ad opus bonum de nouo facienest, e mente eluidem iub gratia preveniente venire omnem in otum gratuito factum in nobis a Deo,ante consensum voluntatis;siue ille motus si ex parte intellectis, si te imaginationis, aut sensus siue eκ parte voluntatis, siue etiam e X terius, ut lupra etiam innuimus, per Pre: sicationem, scilicet, verbi dei, siue per timorem Pene, aut mortis, aut alicuius alterius timoris ita ut ad gratiam huius noli pertineat , non solum
id quod faciticus per seipsum in nostras potentiis , sed etiam quod facit per Angelos , siue
etiam per homines , tamquam per instrumenta, ut Nos Xcitet,&moueat ad gratiam inistificantem dc ad bona Pietiti opera. Iegantur Medin I. 2. quaest. 1 I
dum,no erit illi peccatum, si opus illud omitteret, sed permanebit
in ea iustitia, quam iam traberet, ut docent Medi a I. 2. quaest. IO9. art. I .a conclusi. me primi, Aluare Z. lib. S. disput.49 rium. II.Sua re Z lib. I. le auraliis cap. s.cklib. 3 cap. 6. desumptum est ex D. Augustua lib. de correct c 2 ratia cap. II Vbi ait, S Deus adiutor um,quo permaneret si vellet Oomim non dedisset quιa nou talιs matu-
raficta est, ut sine diuino auxιlio posset permanere si esset, non utiq; fua culpa cecidi sit pro cuius reiuratori aliqua intelligentia adnotandum videtur auxilium sufficiens ad opus bonum .v.g. ad Penitendum duple assignari posse;
altercim ProNimum, alterum remotum,Remotum est illud,quodo Aug.
articul. 2.c in lirare libr.8 sup .di C licet Proxime ad actum,.g.Poeni sputation. 4. Sc 7 3 c haec est illa tentie: non possit concurrere, Po-
gratia , quam deinde Theologie communi Patrum doctrana diuidunt in efficacem su D fcientem , de qua diuisione intract.de Gratia.
s a. NDI/Π.septimo,illius nature estari, se huiusmodi auxilium speciale,ltim fus quod a Deo datur homini ad ali-fri quid agendum,ut si alicui e diuis
si iis , a voluntate denegetui, tunc it Dp ς - V. tui in oniissione illius operis non Peccaturum , permansurumtamen in eo peccato, quod antea haberet unde non damnaretur
Propter opus omissam eidenegatione aureiiij specialis, sed ex alio peccato,quod iam haberet; eadem ratibne, si iusto homini d
test tamen concurrere ad aliquam alia operationem antecedentem,
qua posita e Dei misericordia daretur aliud auXilium, quod deinde proκime polia concurrere adactum poenitentie; quomodo
auXilium gratie ad actum moralem petendi .g. auXilium a Deo ad petiitendum, vel superandam tentatione esset qui dein auxilium sufficiens,non tamen proXimum, sed remotum de quo loquitur Cocii Trid. selff.6. cap. I. idemo, inquiens, quan/umuis iust sicatus liberum se esse ab obseruatione ma- datoruus,putare debet; nemo teme-r.ιria illi, a Patribus sub auatbemate prohibιta Ooce tι,Dei pra