장음표시 사용
321쪽
Sidicas, gratum esse,&charum Milone in peccatoris de facto fieri
Deo,est quidem effectus gratietu per gratiam peccatori a Deo ins Bhaerentis sed in genere causae esficienti non formalis.sicut descendere deorsum est effectus grauitatis,sed in genere cauta efficientis; esse vero graue ii Denere cau in formalis, ergo ille et sectus suppleri poterit per aliam formam. Contra respondetur, falsum esse, quod assumitur &ratio est, quia gratia est torma, &qualitas qixaedam, ergo debet habere aliquem effectum sermalem in eo, in quo est ergo cum ex sacris scripturis,o Patribus non habeamus alitam effectum formalem illius, nisi assgnatum taendum erit iuium vere esse effectum gratiae inhaerentis; scilicet quod constituat hominem gratum, dignum vita aeterna. con firmatur, quia esse gratum Deo, nihil est aliud, nisi esse sanctum,& iustum cora Deo, C sed homo iustus sermaliter no potest dici,aut esse, aut etiam intelligi sine iuuitia, vel habituali, vel rctuali inhaerente; sicuti fidelis, neque potest dicissi ne habitu, aut actu fidei; confimatur secundo, quia si non requiriturere naturare aliqua gratia inhaerens, ergosam, formaliter inhaerentemper modum habitus, quas dilectus Deo, quare etiam dum dormit, dicitur illi amicus, ac gratus. Hanc conclusionem de potetia
dinaria, lae facto concedunt et 'et
omnes citati in tertia conclusio b ,. ne in praeterea etiam uidetur concedere Gabrin Α.dH. 4.Qu stio I arta not. 3 με
Probatur primo e verbis Concili j Tridentini supra relatis, e κquibus satis patet, iustitiam, qua Vult peccatorem iustificari, esse per modum qualitatis inhaeremti S.Sed pro intelligentia Noti est, tres fuisse errores Pelagianorum, citem tres Lutheranorum, quos in eo loco Cociliudamnauit; Primus Pelagianorum erat, quia dicebant gratiam Dei, nihil aliud elia, quam natura gra tis accepta a Deo; secundus erat, quia dicebant gratiam Dei esse legem diuinitus nobis reuelatam. tertius denique , quia aliauerabant, gratiam Dei in nobis esse
Peccatorum, quae semel contraximus, remissionem Errores aut
Lutheranorum fuerunt hi, pr non est, cur Deus iaciat homine mus quidem, gratiam qua homi- gratum per gratiam inherentem nes sunt grati Deo. nihil aliud es- confirmatur vltimo,qui alioquin se, quam fauorem quemdam eX- homo esset gratus Dei, ac ian intrinsecum, quo Deus fauet,& a ctus, coram eo iustus e natu Hiliatur illis secundus vero est, ra rei solum per hoc, quod diligatur a Deo, consequenter tota hominis sanctitas,&iustitia esset in Deo,contra Concit. Trid quod supra retulimus.
Respondetur vltimo, iustifica. homines esse gratos Deo, non pergratiam, quae illis inhaereat, sed eXtrinsece per gratiam Christi hominibus imputatam Tertius d nique est Nos esse gratos Deo,
la fide, qua credimus per Christi
322쪽
Disputi II sin II. Quaest. I. 27 et
iustiti mi gratiam nobis unpu A contra conclusionem postam sentatam ad condemnandos igitur iret. v omnes hos s. errores Conc. Trid.
sess. 6 capit. 7. canon. 9. Is &D.decreuit, ac definiuit perspiritum Sanctum, numquemque suam iustitiam in se recipere secundum mensuram donationis Dei, quae cum virtutibus iniusssingulis inhaereat, ergo secundum Concit. Trident certius videtur hanc iustitiam,qua peccator iustificatur, esse per modum qualitatis,& habitus inhaerentis.
f., - Si petas, an post hanc defini-
d.frirca Donein Concilii Trid. exnde cre riam tum dendumst gratiam &charitaeantem esse tem esse habitum diuinitus insti- sum. permanentem & inhaerentem ormaliter in homine. Solus lib. 2. denat.&gratia,ca. j loco citato aut proκime accede I 8.&I9. Medi na, . 2.q. ICO C re ad illam cum praesertim &sa artic. 1 quia existimauit de filutio coae Scripturae 1ancti Patres, Andreas Vega in comment. super Conc.Trid.lib.7.c. 24. Videtur dicere; post Concit. Trid eis fide Catholica credendum, licet ante
Concilium nulla esset in ecclesia oefinitio fides circa praesentem
Respondetur igitur ad dubita Quid dum
tionem, iam communem omni Consententiam videri Concilium esse . 3 6 intelligendum de iustitia, diraintia sanctificante per modum qu litatis inhaerentis in ipso iustificato, qua scilicet ecnon iusto, em non sancto, fit iustus, sanctus quare censemus hanc commmuniorem DD.sententiam, aut
esse ipsam definitionem aliae definitiones Cociliorum ea dem satis aperte videantur indiscare sententiam: scripture quiadem id innuunt ex modo loquendi, quo utuntur, cum loquuntur de iustificatione hominis pergratiam internam, nam psal. O.Ba n l. eo.
rvc. 2.EZech. 3 6 dicitur cor nouis. Rarue a.
aliquid formaliter inhaerens, vel ad Ephes . Spiritus nouus,ctho m b. 36.
illud si habitus, vel actuc; nam 'mo nouus Ad Gata. ad Ephes, Iti et
inquiunt, siue gratia si habitus, Nouafacturas noua creazura , t . . Ad Rom. et Ciseumcisio cordis. Ad a 3.
mortua est peccato,dcein am vita qua visit institia Ad Rom. F.Donum iustitia. Ad Rom.8.& primo A. Rom. s.
Ioan A. Spiritus habitans in iami '
ne Ad Gal. 3 Induere Christum. Ioan .4.Fons aqua vi satientis invitam creman Ad Rom. s Charia
nem allatam Conc. Trid eo tendere, ut destruere Luthera norit errorem,quo afferebant,homines
esse, & dici gratos solum extrinsece per iustitiam, S grati .uti nobisi inputatam ideo afficinarunt, mentem Concilij eam esse , ut in homine grato,& iusso ponatur siue actus, si ponatur in homine, dici aliquid formaliter pinhaerens,& sic saluari mentem Conciiij, quae est solum, ut consularet
praedictum errorem,Vt propterea Concit.consulto abstinuerita,
cabulo habitus, licet ijdens affirme nil, nunc post Concit. Trid.te. meritatis argui possie illum, Diyitia eum Cooste
323쪽
tur,&docent hominem esse iust, baptismo. eius effectu. dixit in per propriam iustitiam , quam in te Theologos esse opinione ali se habet per charitatem sibi in herurentem, Per gratiam hominem is Dari, lauari a peccato, satis declarant hanc iustiuam,de clua loquimur,csse innaerentem, permanentem . Sunt tertio definitiones Conciliorum, quae satis ostendui, quae fuerit mens Concit. Trident. loco citato nam ex , cap. Maiores auia entibus,paruulis infundi gratiam, virtutes,alijs neg-ntibus s
de Catholica, ut probabilior dictis
Theologorum, sanctorum marigis consona,& concors eligitur oripinio, quae alserit gratiam insoris mantem, virtutes infunditat,
uulis, ergo Concilium, non celinde baptismo eius effectu, Me V sendum est intellexisse , ut supra-
Clement. I. desum Trinitat.non diκimus
obscure habetur quod in nobis sthabitus infusus gratiae; na in Cle. cit.dicitur, quod licet id olim fuerit controuersum , t adnotauit etiam Bonaventura in secundo d. 26. q. s. nos infra dice mus, pro. b, bilius tamen est, conformius dictis sanctorum infundi huius- Contra primo mirum non es
se, si nuc ecclesia definiat id, quod ante sub dubio erat, quia ad id habet auctoritatem,ut alibi dicitur.secundo, id ecclesiam potuisse facere, quia reuera optima habebat tundamenta id constituendi, aedeterminandi. tertio dicimus loca
modi habitus,&vtic sentiendu c illa , quae citantur e Canonibus esse, approbat Clementina illa nobis nullo modo offuere quia ibidem. Haecin alia similia, quae
communiter habentur tum exscripturis, tum e Patrab.&Concibi , nisi admodum improprie, Smetaphorace explicentur, non Possunt intelligi,aut κplicari, nias ut loquantur de charitate, gratia, is stitia habituali permanente,qua homo non sanctus, non tu opiniones quae loco citato citan tu Theologorum quorumdam, non infundi scilicet virtutes, erat
de paruulis potius quam de ad uutis, de illis autem sint opinio nonnullorum, illis non infundi virtutes, quia frustra darentia illis huiusmodi habitus, cum illis uti non possint ante usum rationis, certustus,tit sal: tus, si iustus cora Deo. aut sit, habitus clari propter ctiis, nam proprie illa verba, infundi erant.D. in ea ista hiiD. teXi- inhaerere, habitare, manere, quae Passin reperiuntur in locis supra
citatis conueniunt qualitatib.permanentibus, ut docent Scholasticitum in I dis. 17.tum in dast. 27.
Si dicas, non videri debuisse Concilium di finire, quod antea Ecclesia sub dubio relique r.HInam Me III i auocentius II. in cap.Maiores de
O,. urb.de Poeninstimarent, paruulos riotinis tune consequi virtutes ad operandum, cum primo assequeretur usum rationis, in quibus tamen omnibus
Lissunt hi DD.ut alibi cste detur Si secundo dicas, ut homo dicatur iustificatus f. tis videtur effeponere in illo at quid, quo acta diligatur a Ddo,ergo novideturne
324쪽
ossi jici ponessa in illo aliqua uua A qua fit sot maliter dilectus merilitas inta aerens, sermanens Contra, quia ut iam diximus non potest intelligi, peccatorem Hligi a Deo, nisi vel eκtrinsece
per acta dilactionis divinei, quod iam refutatum es a nobis per pri-Naam conclusionem vel per aliquid, quod sor maliter recipiatur in peccatores sed hoc aliquid non
testesse ille, quo peccator diligit bitualem, aut per actualem; non Deum ista dictum est in secun per actuale, quia licet ille actus, non est ex illis habitibus unde
ruit argumentum factum. E quibus otiaribus satis pater, nostram conclusionem veram e se, quam etiam probat argumenota pro prima conclusione facta praecipue vero primu ex DPaulo. Secundo probatur eadem conclusio,aut homo iust ficatus est codignus vita aeterna per gratia huctacpoclusione, tum quia, que Poteliause alius,qui ponatur in Peccatore; quia hic, ut sic, forma ernon denominat subiectum denominatio enim proprie fisa qualitat non ab actu; ergo illud aliquid, quo peccator dicitur iustificatus, Suile oras, erit qua Masal
vi sic, se e auxilio speciali Dei,
non tamen est codignus vita 'erna; neque enim actus sine gratia
habituali videin posse tribuere sanctitatem, ociustitiam homini, nisi tamen e congruitate dis spositive ergo per gratiam habitualem inhaerentem, qua fit opus qua, quae illi formaliter inhaereat, C condignum vita aeterna, ergo cuc qua etiam cum nihil agit, etia peccatot iustificatus sit condignus cum dormit, dicatur dilectus,Deo, que gratus.
facit per liabitus infusos,potest facere sine vilis habitibus,per solum auxilium speciale, ut nos supra concessimus, sed Deus facit peccatorem sibi gratum per habitu infusum gratiae, ergo poterit facere vita aeterna,erit e gratia habituali,quam habet in se.Confirmatur, quia,qui est iustus, dc in gratia,est
continue O permanenter iustus et
Atactualis iustitia non est permanens, ergo est alia iustitia in homine permanens , c nonnisi habitualis, non enim potest esse externa iustitia tantum imput
Peractus,sine ullo habitu gratiae. Vita, ergo.
Contra, quia illa propositio. uertio probatur eadaeonesulio, quae vera st, Scadmittitur ab omnibus, intelligitur proprie de habilibus, qui dantur ad operandu', quemadmodum sunt habitus iadei, spei, charitatis, O paenitentiae, aliorum similium qui sine dubio suppleri possunt a Deo
per auxiliivn speciale a vero gratia iustificaus Peccatorem, et quia, ut in rebus naturalibus, ad hoc ut homo exerceat operati nes naturale quibus consequatullsuam naturalem perfectionem , debet habere, & Principium naturale ad evircendum has operationes, sic etiam ad exercendum operationes supernaturales debet
325쪽
Dispud II seist. II Quaest. I. a
leiatu operationu, ML saliter,quia videlicet omnis no- est gratia per modum habitu iram,ira dependet effective a Vltimo potest etia probari cin luso κ eo,quia fuit semper certum in ecclesia, per baptismum, alia sacramenta in nobis cius
salte in paruulis in baptismo in satur gratia habitualis .iquide in
ijs non potest esse actus bonus. Multa alia possent pro hac coniustitia Christi ; non autem est i stitia nostrator maliter, si evplicat locum postoli ChrVl si a saetus
dicitur Patientia nostra, non quidem formaliter, sed caus: liter, ut explicat S. Aug.li. I de Tru .c. 7.
clusione adduci verum quia nos consonat cum illo pia sinitia Q. obiter illam pertractauimus, di niam ab ipso est patientιa meacta sufficient si tame aliqua,quae
contra priorem conclusionem a Lutheranis obijcvitur soluerimus.
h. tae Obitrina primo contra Prima
ad Poil. I Cor.Prim ubi sic habetur de Christo Domino, si sod .us est nobis, Ζιtia salint sicatio stre-ῶmptιo, quibus videtur significari, quod peritast: tiam Christi u. nius iusti,sanct ficati &redempti, ergo falsa nostra prior concluso. Item ad Philip 3. quo loco eκ-plicans D. Paulus,per quam iustitiam fuerit iu st ficatus, inquit, ut
inuemar incillo non habens meam iustitiam, sua ex lege est,sed illam
iustitia Cliost saet Lat homines Ad iecundum dicimus, Apostolum per illud verbum , me mi Iustitiam,intelligere iustitia eX pr
Prio meritori et a nobis Partam,
est significat gratiam,per qua iustificamur,ex sola procedere misericordia diuina, non autem negat
Apostolus,li omines iust ficari per iustitiam sibi inhaerente in , ita ista locum eXplicat S. Aug.hb.i . de ' η' Ciuitate Dei, &hom 3 de verbis Apostoli.
D cimus secundo, Apostolum ibi loqui de iustitia veteris legis,q. iam appellat iustitia in sua, quia ipse erat Hebreus e Hebrae: s,in sensus est, homines non iust ficari effective per iustitiam veteris le-msgum illa nota in aridaret inteis simul cum fide, qua credunt et raus animarii sed solum e Xterius iustos isse.
Tertio iustitia Christi est infinita, ergo sufficiens ad nostram salutem, ergo ad illa non requiritur aliqua alia iustitia nobis inhaeres, alias fieret iniuria iustitiae Christi. Respondetur ad primu Christum,seu iustitiam Christi dici, Seesse iust tiam, sanct ficationem S redemistionem nostram cau-2 est dicorpus quibuldi m irregataritatibus iuxta illud eiusdem Apostoli solum modo in abis metiabus suavis baptismatιbus, su
pellat veteris legis lacra meta,quia non iustificarent nec sana ficaret spiritu .sentit igitur Apostolus h mines lotum iustificari effective per iustitiam Christi,sic etiam e M
326쪽
tia Christi e stridui iens ad nostra salutem in genes causi essicientis, sed in genere ea ae se alis, qui titur iustitia nobis inherens, Per quam sinus rinaliter iusti, eκ eo estim quod iustitia Christi est infinitamon sequitur,quod nos nobis necessaria iustitia inhae-xens, sed potius sequitur oppositum sicut enim homo,non potest esse formaliter bonus per mi
tem diuinam, quia est infinita, &ideo requiritur bonitas participata,p i se Brinaliter bonus,ita proportionaliter euritur iustitia participata a iustitia Christi infinita,
ut peccator fiat formaliter iustus. Sequitur primo, non eluenm
tamen aliquando sunt in peccato mortalis etsi hoc modo expliceo tur hae sententia Scoti, sertasse nihil diceret contra nos sed de hoc alibi eκ Fibus satis aperte PParet, quantum differat haee semientia Scoti ab Haereticis, quis tum ponebant hominis sanctitatem consistere in lanctitate imstitia, quae est in Christo, quod
Sequitur, hoc nome imputa ea n rationis seu imputate; iustitiei in eo ab tisis. sensu,quo usurpatur ab haereticis, omnino nouum esse in ab ipsi, confictum; nam in scripturis inuenimus quidem
ri, seu non εmputari peccatum, ni exparte condemnandam sen C imputari fidem ad iustiti m. MAEO . tentiam Scoti, sequacium supra Psalm. 3i ad Rom.4.2. Corinth. relatam,&reiectam per primam s. at nunquam inueniemus iusti ' si ' 'nostram conclusionem,si nota- iam Dei, vel Christi nobis immen modior ligatur, neque.n Putari ad iustitiam. Patres ad voluisse vulςωr Scotus, non requi declaranda iIlam applicationem,ri,ut aliquid fortia aliter inhaereat qua iustitia Christi nobis appli- Peccatori ad hoc ' per gratiam catur, non utuntur communiter iustificantem dicatur gratus Deo. nomine imputationis, sedi
ex quo ipse in se sit sermaliter di ius diffusionis participatii,nis
Mus vita aeterna: quatumnis de communicationis, applicationis , inde Deus ex potentia,&sua, i coniunctionis, M., aduertunt luntate antequam illi esset ea da Patres in illud Ioan. I De plenit dine eius omnes accepimus,
Ioan .capitulo et o Chrysost.homi''turus,sed solu voluit, ut colligiture ipsus argumetis, quae in hanc sententia defendendam congessi, ad hoc , ut quis sit acceptus Deo eκtrinsece , id est, dilectus Per actum existentem in plo Deo diligente,non requiri e natura rei , ut aliquid in homine dialecto se aliter inhaereat, quialia 3. Theophilat. in eum l
cum Ioan. quamquam Bernard. epistola i9o. diXerit nobis imputari satisfactiones Christi, sed in . telligendum eue modo iamiam explicando. sequuDiqiligo by Ooste
327쪽
/m ω - . Sequitur,quom odo possit con secundum potentiam Dei abs - ' Ricedi hominem iustificari,&iustu tutam, an vero solum meratorie, esse iustitia Dei,c Christi; dicitur
enim homo iustus, iustitia Dei, non qua ipse Deus iustus est, sed Iam Deus in nobis efficit,sic etiaicimur iustificari iustitia Christi, quatenus eadem rustitia nobis a Christo donatur, sed particulari quadam ratione dicimur iustincari iustitia Christi, quia,
ct moraliter, e potentia Dei ordinaria; iraeterea,quae repugnantia sit inter illa. Solus in quarto distit chione Prima,quaestione seκta, disti ctione decim seκta, quaestione secunda, distulotione decimaseriptima, quaestione item secunda.
Gabriel in quarto distinc tione de Christus per iustitiam suam, qua, imaquarta,quaest. secunda,articu habuit, ut homo est causa iusti fi primo, notabili secundo D cationis,c,strae,&in ipsa iustita catione iustitia Christi nobis applicatur,4 communicatur: id quod accidite multis causis; primo quia Christi humanitas se eundum iustitiam', quam in se habebat, ut instrumentum coniunctum diuinitatis,est instrumetum nostrae iustificationis; secum do quia iustitia nostra est quaedarandus, distinctione prima, quae stione septima , Batalis, distimctione decimaquarta, quaestione prima sentiunt gratiam, ieciscatum non esse contraria ex nat
Sanctus Thomas,prima secun S. Nomdae, quaestione Ist articuIo septimo, quaestione centesim decimatertia,articulo secundo &participatio iustitiae.Christi tam-C secunda secundae, quaestione vi- quam capitis in membra et tertio, gesimaquari , articulo duodecia quia Christus satisfecit pro nostris
Peccatis, cuius satista tiones applicantur nobis Per gratiam, sanctitatem infusam qua nimur Christo. Secundo praemittendum , ite, ac disputandum est. mo,in quaestione vigesimaoctava, de veritate, articulo secundo, ad quaestione Sanctus B mau, in s.s secundo distinctione vigesimaoctaua,articulo primo,q. i. in tertio distinctione decimasena, artic. quinto , quaestione secunda, alibi etiam Ricliardus ibidem arae liculo secundo, quaestione prima, II licet hi citentura Didaco Nugno in contrariam sententiam, sed false; tantum enim docent, peccatunoneκcludere gratiam tanquam formam aliquam positivam, non
tamen negant, esse contrariaeκ natura rei, tanquam priuationem
uae repugnantia sit inter peccatum , aratiam habitualem.
328쪽
ari. 2.&2.2.q.24.anic. I 2.Bartho A tentiae, ac charitatis: hoe suppi Iomaeus Mediu ibidem, Solus in sit breuiter dicimus ad dubitatione in propositam: primo eo ipso quod agitur contra ordinem,et rectitudinem naturalem, id est, colatra rectam rationem agi simul contra ordinem supernat turalem, id est, contra amicitiam,&gratiam Dei, quidquid dicant s. q.
Caietanus,&Medina, J2.q. 13. DR aliquis in qua soluenda videmus pluri sart. 2.Fundamentum est, quia pecNJuiu unimos, vel grauissimos auctores la catum mortale est contrarisi ami ετη r
citiae,&gratiae Dei, sed qui agit z c: '
contra recta ratione, peccat nox suprenatura taliter, ergo agit contra gratiam ii. amicitiam Dei. Secundo dicimus,neq; per potetillam Dei posse aliquem restitui ordini naturali, quin simul, semel restituatur ordini supernaturali gratiae diu,
gratia,ca. s. dacus Nugnus ad 3 P.q. I. art. I. dub. 2. neque vid tu discreparem arandus m 3.dis. I9. q. I. asserunt illa duo esse contraria eX natura res.
Notandum primo pro soluti ne huius grauissimae difficultatis, in qua soluenda videmus plurimos, vel grauissimos auctores la- 'borares iam haeresim esse damnatam Pelagianorum, asserentium Posse peccatorem olis viribus naturalibus ad gratiam Dei re- Notandum secundo certum et esse apud totam scholam Theologorum, peccatorem Per gratiam Dei restitui ad rectitudinem naturalem, dc supernaturalem, ita ut C Med.ubi supra contra Scotum ite e lege Dei ordinaria non recuperet nam, quin recuperet etiam aliam; An autem per potentiam
Dei possit peccator per auxilium speciale rellitulini,quin alteri remtuatur,difficultas est, quam breuiter expediemus,si prius explicauerimus, quid hoc loco intelligamus, per rectitudinem naturale,
ubi supra, latio est, quia implicat peccatum deordinari hominea fine naturali, non a supernaturali cum peccatum eX natura sua utrique contrarietur,ergo etiaimplicabit hominem per gratiam ordinari ad unum,&non ad aliusinem; implicat enim, ut eupe catore quis fiat rectus secundum quid per supernaturalem. 13 actionem naturalem quin etiam
gitur restitudinem naturale vin .ue mus eam, hoc loco qua voluminita. tas nominis est debit subiecta re-
rae crectitudinem autem supernaturalem vocamus illam, qua
voluntas hominis est debite subiccta Deo ut auctori, fini m
pet naturali fidei , spei, pcen,
fiat rectus secundum ordinem si Pernaturalem , cum hoc totum fiat per gratiam formaliter inhaerentem, quae e se, de potentia Dei absoluta non potest, ii minem non facere sermaliter perfectum : Confirmatur, quia alias posset quis dici rectus ordine naturali in tamen inimicus Dei, quod esset maximum inconue
329쪽
Disput. II. Sin. II. Quaest. I. et o
rnis piata Notandum tertio, inter Theo A sis Didacus Nugnus ad 3 par. q. ror iratur loreos maxima quaestionem esse, 86.artic.2.dub. 2.ad finem, voluiti de homo est &
quid stillud, unae noldicitur peccator, transeunte actu peccati Albienim diκerunt hominem esse, & dici peccatore a reatu Foenae aeternae, quia cessante actu peccati,nihil aliud maneat in peccatore,nisi huiusmodi reatus ad petnam, sic dixerunt Scotus in A. dist.
enim Nugnus maculam quae remanet in peccatore, e actu peccati transacto, esse quoddam reati positiuum,4 physicum Verulet sma Nugni,ut ab haceκordiamur,sati displicet, neque enim peccatum est formaliter at quid positiuum, vel etiam mora 14.q. I. art. I. cab ibidem'. I. sese, Ut ipse ponit, nam sequeretur,
artia not. 2. Durat, diis in A. d. I. q. 7.dc nominales communiter; Vnde secundum hanc sententia esse peccatore est denominatio quaedam relativa, per qua homo obibcitur voluntati diuinae, qua Deus obligar peccatorem ad censeternam saliteκistimarunt, dici e catorem, a relatione manente adactum praeteritum, nondum dimissuro sic maior ii 4.dist. 6.q. I. unde vult hic Dγctor, sic diciali quem debitorem alterius, quia aliquid fecerit, ex quo contraxerit debitum, eodem modo dici Apo- statam, vel homicidam, quia homicidium commiserit, velair
sessione quam professus sit, desecerit Alij tertio peccatorem esse,&dicia priuatione gratiae divine , Deum esse causam illius postiui etiam moralis,diconsequeter peccati,quod omnino falsum est prPterea ipsius sentetia salsa est, quia
eκplicat, quid intelFg tu per maculam cum dicitur , quod peccator Per peccatum contraXit maculam, Scait quod per peccatum relinquitur in anima priuatio qua C dam pulchritudinis spiritualis, scialice gratiae diuinae, ergo ex S.Tho ma non aliquod positiuum relinquitur in peccatore experpetratoaetu peccati, sed priuatior legatur Valentsup de hac macula peccati.Neque etiam sententia Λcoti potuit unquam placeri quia seque retur ex illa, in iustificatione imis pij no vere remitti peccatum sed ita ut peccatorem esse, sit quasi, solam obligationem ad poenam, quaedam dei ominatio priuatiua quod salsum est,& contra Concit. Cone Trid. Trident. sessis. Sed neque etiam sui Maioris satis probatur, te Ndicendi patebit. Unde solum videtur probanda sententia D. Thomae,pro cuius intelligentia Noland est, peccatorem dici a re alis stpriuatione gratiae diuinae, quae in W cludit tria primo carentiam diu μ t en granae gratiae, secundo non quacum 'que carentiam, sed quae dicati latio .
puncto. I. Alij tandem fecerunt Peccatorem dici ab aliquo reali remanente in ipso peccatore, transacto actu peccati in visus est se
330쪽
ita subiecto nigredi A sic enim opponurat forma,&pG uatio inter se. Confirmatur ita se habet gratia in ordine ad culpam, sicuti lanitas ad infirmitatem raubedo ad nigredine; sed inter haee est repugnantia formalic ergo
etiam inter illa. Hae tamen rationes, no ita sunt
intelligendet, perinde quasi inter peccatum vi gratiam sit se , semper existit; ut ignis agit in Grais oppositio, qualis scilicet,reperi- aquam, quae praeeκistit, illam cor tur inter formas positivas sed nem, propter Demale oppositionem quemadmodum pictor in priori modo, qui est causa efficies albedinis,leu albi test etiam causa efficiens eκpulsionis nigredinis; sua in est autem differentia inter unum, ino alterum modum causandi, κ
ziz, .ct,odem S. Thoma ibidem, quod
formatim causa efficiens agit in rem, quae rumpendo non sic causa formain iis,quae expellit formam, qu non est,prius tamen erat; sicut albedo expellit formaliter nigredinem visus caecitatem, serma suam priauationem, sic igitur peccator peractum peccandi effective expellit formam,id est gratiam, quae vere est in subiecto, formaliter vero expellitur per peccatu per illam C ter se per formalem priuationem cum relatione illa, nem opponerentur, &inum al- qualis reperitur inter formam, ipsius priuationem quare reperiatur quidem se alis oppositio imter peccatum, tratiam, non tamen postiua sed priuatiua,eXempla autem allata de sanitate.&4, firmitate,& de albedine, nigredine solum fuerunt adducta, ad ostendendum, quomodo illa i actum peccati, quae priuatio cum in subiecto est, iam non amplius in illo gratia repetitur, ita uti Grnum instans , in quo gratia habutualis est in anima, sit primum no
Respondetur igitur primo: Gratiam habitualem formaliter e pellere peccatum. Hanc conclusionem praecipue habet Salio. q. 28.de verit.are secundo ad 9. Probatur igitur primo ex ijs, qpraemisimuswu enim satis constet, Peccatum se aliter nihil esse aliud,quam priuationem gratis debitae,cum relatione ad actum prertet tum, sequitur manifeste gratia, & peccatu opponi sermaliter, terum mpelleret neque enim,ut ait Aristoteles, exempla, quae ad ducuntur ad rem aliquam copr bandam sunt verificanda in omnibus; sed sufficit, ut veriscentur
in js pro quibus asseruntur,4 in hoc sensu intelligenda est nostra
conclusio posita. Secundo probatur eadem comclusio exemplis accommodatiorubus cita opponitur gratia habitualis peccato,scuti opponitur ubsus caecitati, lux tenebris sed haec inter se opponuntur sermaliter priuatiue,er , illa sequelas te etiam dictis , nullam enim