장음표시 사용
331쪽
priuationem , erit necessirio inter A inter peceatrum habi male,&gra illa oppositio priuatiua est enim iam habitualem est huiusmodi
peccatum nihil aliud, nisi priuatio gratiae,ut toties di Nimus. Respondetur secundo; gratiam inesse gratiae,&peccatum mortale opponi ex natura rei, non solum meritorie, i statuto di
tale in natura sua habet, quod sit opposito,ergri per nullam potentiam possunt esse simul;sed unum
alterum excludet Maior patet, quia in hoc stat vis illotum, quae opponuntur priuatiue, ut neque Deus, formaliter loquendo,possit unum tollere sine positione ait rius, neque alterutra ponere, sine exclusione illius. firmatur,quia offensi Dei, auersuum ab ulti ut iam diκimus, in moralibus Pe mo fine supernaturali, ergo ex na eatum consistit in priuatione gra
tura sua habet oppositionem cum gratia habituali, per quam homo est gratus Deo; Confirmatur,nam si gratia, & peccatum mortale possent esse simul; sequeretur, quod simul, semel homo esset gratus Deo,& non gratus,quod diligeretur,&no diligeretur ab illa, quod
Respondetur vltimo inter gratiam habituale, ieccatum habituale esse talem repugnantiam ex natura rei, inlita alterum excludere, ut neq; per potentiam Dei polsint esse simul. Priorem partem iam probauimus in tertia propositione , ubi ostendimus inter illa duo esse opinpostionem ex natura rei. Alteram vero partem probantea etiam omitia, quae supra addutiae debitae in esse,quo peccator est mimicus Dei, sed huiusmodi priuatio non potest tolli formaliter, neque etiam per potentiam Dei, nis per gratiam, qua homo fit micus Dei ergo.Cofirmatur, quia alias posset idem homo et Damiacus Deo, non amicus, ut supra C et is deduκimus ergo Per nullam potetiam possunt esse simul. Confirmatur vltimo, quia est repugnantia e natura rei, ut in peccatore sit dilectio Dei super omnia , ergo probatur antecedens quia peccator, vitalis est,habet priuationem giatiae, in qua sun datur vera dilesto Dei super omnia. 'Obijcitur, quae opponuntur, mutuo se eκpeliunt ab eodem subiecto, sed ante Peccatum, cum quis iustificaretur,& fieret eκ non Mimus,ut explicaremus in quo co D sancto sanctus; licet non eX pec-s stat peccatum, Munde dicatur catore; gratia infundebatur, ia- peccator Armaliter eκ quibus sic possumus praedictam nostra conclusionem probare. Privatio eκ natura sua, ter quamcumque potentiam opponitur serinaliter illi habitui cuius
est priuatio, illum excludedo sed
me tunc non eX pellebatur aliquod peccatum,ergo illa duo non
sunt repugnantia e X natura sua, quod est contra nostram 2 con clusionem.
Caietanus,&Medina ubi supra respodent, gratiam, peccatum opponi Diuitia i Corale
332쪽
i ex natura rei post pecca A formae in subiecto apto ergo erat priuatio Respondetur, priuationem in naturalibus lolim esse carentiam forme in iubiecto apto; At vero in moralibus huiusmodi priuatio h bet aliquid aliud ; non enim se Iuni est riuatio m iubiecto apto, sed etiam est cum debito hibedi s. Vnde,quae carentia gratie in puris
naturalibus no habebat rationem priuationis, post peccatum commissum habet, ante ri. Peccatum comissum in illo statu potius habebat rationem negationis illa carentia gratiae; quia, ut iam divimus, tunc no habebat debitum habe di illam: At vero post commissum peccatum, habet rationem priua
tionis, quia iam incipit habere dolatum habendi illam gratia, cuius peccatum est priuatio. Obijcitur tertio, ex natura rei fieri potest, ut quis ex inimico fi .is non inimicus; licet non fiat amicus, sicut in naturalibus eκ frigido potest fieri non frigidum, etsi non tranteat in calidum, ergo sicut sciagidum si transtin non frigidum,
desinit esse frigidu, sic qui est ini. micus Deo, si transit in hoc, quod
est, noeue inimicum,desinet esse inimicus, quatum uis non incipiat esse amicus, ergo potest transire peccator in rectitudinem natur tem,quin transearin supernatur lena, Oc diuinam per gratiam, tenim, inquit Sotus, via supra, eκ quo desumptet unthe: omnesobie hsones; transire in gratiam Dei, est transire in ipsus amicitiam &transire in rectitudine naturalem
est desinere esse inlaucum, quod
viatum , non autem ante Peccatum ἱita ut in natura lapsa, verum sit, non posse expelli peccatum, nisi Per gratiam; cum tamen puris naturalibus potuerit quis Per gratiam sanct ficari siue ulla eκpubsone Peccati.
Contra, quia serma secundum naturam suam, rationem non Variatur ewhoc,quod praecedat in subiecto, aut non praecedat contrariu ut patet ergo si gratia post
Peccatum ex natura rei opponitur peccato,iemper, ubique OPPonetur, quia ut diXimus rei natura non variatur in illo capite.
Grati se Respodetur igitur ad obiecti ρε εν ni nem gratiam semper opponi pςς μηρ-- cato, sicut forma suae priuationi Verum non inde sequitur, ut in moralibus forma positiva semper debeat expellere priuationem quia fieri potest, ut non precedat quare satis erit, ut X natura sua gratia apta nata sit expellere illud,si inuenisset quod igitur tunc
Obijcitur secundo,carentia aliis cuius formae in subiecto, non habet rationem distinctam ex hoc, quod forma oppcsita praecesserit, ut patet in caloreo frigore,ergo si
ante Peccatum carentia gratiae in
hom me in puris naturalibus era stente, non habet rationem p uationis,ut vere n6 habet,neq; poterit habere rationem priuationis, etiam post peccatum, quia etiam ante peccatum in putis naturali
333쪽
videtur esse contra ea, qu3e supra A dum; quia scilicet sil dum non posuimus Respondetur illum,qui est inimicus Dei, quatenus talis, esse 'btiatum amicitia Dei, quam deberet habere, propter illam relati nem, quam ille habet ad maluminum psteritum, ut propterea re Pugnantia omnino sit, ut supra diximus ut inimicus Dei transeat in rectitudine Irenaturalem, quin includit negationem caloris; cum tamen peccatum habituale,&gratia opponantur priuatiue, ut pro Pterea Deus non possit facere ii minem peccatorem simul,& amia cum suum, quia peccatorem eme, includit negationem gratiae, quemadmodum, neque potest sacere
subiectium aliquod simul,& semel
caecum,& videns; quia cecitas su transeat in amicitiam Dei,&licet a te natura includit priuationem hominem eis rectum ordine n visus. quare alia est ratio oppositurali, in statu quidem puro nat
irati,fit non esse mimicum; At post Peccatum, Sibi homo factus essinimicus Dei, quamdiu caret gratia Dei, semper est cum debito il- Iam habendi, & cosequenter semper manet illa priuatus, ac proinde semper in peccato.Deoque inumicus: Quare , cum carentia gratiae post peccatum incipiat habere rationem priuationis,cri huiusm C et Regem, adhuc tamen potest di priuatio non possit tolli,nisi per e propriis,& ad aequalitatem ipsitionis contrariata alia priuatiuae, ut sem
illa possit a Deo suppleri, non sc x
Si dicas, in humanis potest quis eorum . inimicus alterius fieri eκ inimico non inimicus,licet uo fiat amicus, ergo,&in diuinis.
Contra, quia dispar est ratio inhumanis,ac in diuinis, quoad hoc;
suum postiuum, quod est gratia,
fit, ut numquam quis restituatur fini naturali, qui restituata s Pernaturali,etiam de potentia absoluta Dei.
Ad argumentum igitur respondetur diuersam eis rationem in
frigido,& calido; ab ea,quae est in re nostra iratio autem diuersitatis illa est, quia illa duo, scilicet frigia dum,&calidum opponuntur so Dhamiotraria, neque unum X natura rei includit negationem alterius, ut propterea Deus per suam
potentiam possit simul conseruare calorem, frigus in esse pers cto. α tunc non valeret illaimu
la,est frigidum ergo non est calia
satisfacere, &posita, atque eκhibita satisfactione ille dignus est remissione, etiamsi Re illum noluerit in amicitiam acceptare ἔnon sic autem in diuinis; quia homo proculpa in Deum columi Ganumquam poteste proprijs satisfacerrised neque etiam ad squalitatem,sine gratia ipsius creditoris
Dei; qua posita fit iple dignus diuina amicitia , in eamque recipi- Si tandem petatur; quare non possit Deus hominem liberare a Peccato absque ulla exhibita gratia; cum de facto Deus possit Llum liberare ab obligatione fa
334쪽
Disput II seiff. II. Quaest L agi
patiendi hoc , aut illud ma- mitti sine alio iis de secto ita
Respondetur, etsi iam e dictis sufficientissit ne pateat solutio, a tamen ut tota hanc difficultatem radicitus euellamusci sciendum
est,non unam,&eamdem esse rationem omnium bonorum, sicuti
Nec malom; Vnde potest aliquod
bonum, esse solum bonum, qui imi Ullii Liali A
rium, quia prohibitum;&praete rh rea potest esse aliquod bonu, non fieri. Αlij contendunt, de potentia quidem Dei absoluta,poue unum peccatum dimitti,, si dimisso alio, licet de facto non possit accidere. unum dimittisne aliouelandamentum est, quia existimarunt, tra iacto actu peccati, nihil aliud in
quia praeceptum, sed quia tale est eX natura sua; sic etiam malum rad rem igitur nostra si loquamur de priori bono, malo, nemini Potest esse dubiu,quin Deus possit homine liberare ab illis, quia tunc Deus hominem liberaret solum a Praecepto alicuius legis positivae;
consequeter dixerunt, quia Deus potest tollere unam obligationem Pro uno Peccato, non pro alio, posse etiam dimittere unum sine alio; ita Scotus in A. d. I 6.quaest. I.
Gab ibidem'. I art. I. not. secutiindo, bc tertio Adrianus q. 4 dei
duodecima. Suarius sup q. 8ςart. 3. disput. I O.sect i nu. a.di in ipso At vero si loquamur de altero ge C art. cmDidacus Nugnus ad 3 partinere boni,&mali; certe Deus, cu ad.q. 86.art. 3.licet hi omnes non
rerum naturas non mutet, non Po
terit hominem peccatorem liberare a peccato, nisi seruato ordine rerum ipsarum; Vnde, quia peccatum habituale κ natura sua est Privatio diuinae gratie,ut toties di-Nimus ideo numquam liberabitur peccator a debito recuperandi eodem tantur fundamento, ut
patet de Suario,& de Nugno. Alij vero asserunt neque de potentia absoluta, posse unum peccatum dimitti sine alio; ita S.Τho. s. Piam. 3 P.q.8 6.art. 3 S. Antonino, partetit. 4. capitulo II 6 3. Viguerius de ac paenitenti versi a.*.4.S amicitiam Dei, quin habeat gra nausin Α.dist. I 3.q. I .art. tertio, protiam, perquam tollitur eX natura solutionere Privatio, quae erat eκ peccato habituali contracta, ratio, uta linleellet in illo debito.
Tertio praemittendum, itemq; disputandum est, An possit unum peccatumr mitti sine alio, quidam apud Gratianum de paenitent distinctione
Notan.est primo,duplice posse esse sensum huius nostiae dubita tionis; primus est in vere possit
unum peccatum dimitti sine alio in effectu initer vero, an eκ parte contritionis possit quis conteride uno peccato, etiamsi non
conteratur de alios In hac dubiatatione explicabimus, elidispu-runt posse unum peccatum res tabimus priorem sensum, in s quenti
335쪽
quent vero alterum. Sanctorum Patrun .
ria deseat, ct tamen adhuc auara Ha astibus anhelet ' quid pro dest pira eulp- iam lugeat, ct tamen adhue inuidia facibus tabeo
scat 'D August. si fuerit auctor si s. lius litaiyde vera,& falsa paeniten Respondetur igitur primo, si a cap.9, simam, inquit,sm' loquamur de facto, certa fide re se infidelitatis eri ab ilio, qui imNotandusecundo, solutionem huius difficultatis facile colligi eκ iam dictis in superioribus dubi, Lut nihil praeterea hoc loco vide tur praenotandum, nisi quod prae sens dubitatio polsit esse, de facto,& de possibili, est quidem hoc
loco de utroque erit a nobis dilpu1c definiendum. dendu,nullo modo remitti unum peccatum sine alio loquendo de
Probatur primo exscriptu is, quae id videntur voluisse. mos quinto odite malum, ct diliguo
dicium Aserte misereatur Dominus Deus, Isaias primo Jauamini
flos, ct iustitia est dimidiam δε
Probatur tertio e multis can nibus, eκ cap.Maioris; de Baptismo,ubi dicitur peccatum mortale excludere hominem a gloria, e go cum haec omne, dic quodcum que peccatum excludat, non P
terit quis ipsam capessere, nisi, mundi estote, auferte malum cui Ciam omnium peccatom habuerittationum vestrarum,quiescite age remissionem; At remissio non fit, re peruerse, discite benefacere, Infia, Sifuerint peccata vest μοι eoecinum , quo nix dealba- Ezech. I 8.Si aute impius egerit panitentiam ab omnibus peccatisses,qua operatus est, custodierit
ymma,cte. Ibidem, Convertimisit, ct agite, panitentiam ab omnibus peccatis
nisi per gratia in quae est ius ad gloriam ergo gratia excludit omisnia peccata ergo numquam de sacto unum remittitur sine alio. Praeterea haec eadem concluso deducitur e cap.Quem paenitet dist. 3.cap.Non potest.d. .eκ cap. Sunt plures d. s. adem deducitur etiam nostra conclusio eri Comaeone. Tria cil.Trid.seg. s.c. F.
instris,ct non erit vobis in ruinam Tertio probatur ratione, quia iniquitas, ScInfra, Pros rite a vobis omnes quitates vestras. quibus apparet Deum velis te peccatorem mundari ab omniabus ini litatibus, adhoc ut siti stus coram ipso, non ab una, aut altera,remanentibus alijs. Probatur secundo, auctoritate saltem de facto in omnium lententia peccatum non dimittitur, nisi per infusionem gratiae, gratia autem e se tollit omnia peccata. Secundo probatur etiam quia peccatum nunc noremittitur nili quia homo fiat iustus, charus Deo, sed iustitia non potest conmstere cum aliquo peccato,ergo.
336쪽
Disput. II sin. II. Quaest. I. 28'
Tandem probatur idem quia A earum sine alιo remiti': Probia luricontritio quae est ultima dii positi Peccatum, ut nodo supponimus. ad gratiam, est vera conuerso in Deum, haec autem includit necessario omini incidam auersionem ab omnibus peccatis, ergo Cons
matur,qui gratia, aut est ipsa charita S,aut coniungitur cum charit
te inseparabiliter charitas autem formaliter facit amicum, am citia tollit omne peccatum,ergo nulla esI implieati coηιradicia MU Respondetur secundo. Xm nis, quod num peccatum aufer Diu rei non posse tolli, num pe
Probatur conclusi quia,ut iam Patere dictis, peccatum formal, ter post actum transactum, est in Privatione gratiae debitae gum illa relatione, de qua supra; sed huiusmodi priuatio ex natura rei nullo modo potest tolli nisi per habitus quadam macula posuιua exi.
stens in animi aua magi antendi tur arque extendιtur e nouum peccatum mortale sed nulla ια plicatio cotraiuct on ιs, quod Deus togat istam nouam ιηtensionem vaextensionem manente ma uia per primum peccasum causata , ergo
tu sine alteror haec ille In quibus vere muli displicent, imprimis displicet, quia ponit peccatum formaliter consistere in huiusmodi macuIa, quod supra refutauimus 3
quia esset etiam contra sentetiam DThomae 1.2.q.86.art.T. quot
co, ait id, quod supra etiam retulismus, si diligentius consideretur , oppositu, qui est gratia, ergo cum C peccatum formaliter esse priua- gratia ex se repusne omni,cxcui tionem scillaei gratiae, ac Pulahri- cumque Peccato mortali, dc originali,non poterit Apellere unum, quin evellat omnia , ut habet M. Tria Coucit.Tridentinaess 6 iam citat.
Probatur secun implicat concipere peccatore iustificari, & fieri formaliter iustum sine aliquo mistudinis debitae inesse in peccatore; Secundum quod displicet e st,quia
Ponit hanc maculam formaliter.& essentialiter esse quid positio;
displicet autem, tum quia inde videretur sequi, Deum esse causam se alem,& essentialem peccati, Patet sequel quia Deus, ut etiam haerente, Ut iam probauimus,seid, supra diximus, est causa cuiust 1
istud inhaerens non est aliud, nisi que, quod habet rationem entis positivi, cuiuscumque positiuaeso alitatis, ergo cum Peccatum
ex ipsius sententia, sit huiusmodientitas, bene sequitur, esse etiam causam illius, quod tamen nullo modo est concedendum, ut alibi dicitur; tum quia petimus avi gno,an haec macula positiva, qua ipse dicit, esse formaliter peccatus aulinquam icosistat in indivisibili, gratia , quae repugnat omnibus
Re ritu Sequitur primo, etsi quoquo-Nu ην modo probaretur conclusio Did cibumi, quam habet ad art. 3. q. 8 6supramusso tamen modo p-bari rationem, qua illam probat ἔscenim habet. Probabibus mihιmdetur quod per absolutam pote νιam De possit unum mortalepc
337쪽
an nonr non mum, quia,n ip quam ipsa entitas intenti avi e
se ibidem fatetur, illa entitas posi tensare aliter; quae omnia, quanistiua maculae recipit inlevsionem.&4κtensionem; si aut iecudum, contra, quia intensio in rebus non solum physios, ted etiam in moralibus,semper fit in una, eadem qualitate, e gradibus eiusde specie additis prioribus remanentibus,ut patetquando unus,& idem tum a vero aberrct, nemo est,qui non videat; unde aliud quid e cogitandum est, quo peccator, eκ peccatis multiplicatis, dicatur in Mgis peccator; eritu quod displicet est, quia e responsionibus quas ipse Nugnus ibi de post conclusionem supra allatam adducit,
calor intenditur, num ridem 1 ad argumenta in contrarium lapeccatum intra eandem speciem ctas videtur posuisse intensionem fit maius, S intensus; sed in re nostra e Nugno in hac entitate mainculae sequeretur fieri intensionem e rebus diuersae speciei,ergo non videtur posse illo modo intendit fieri autem intensonem e rebus eiusde specie , patet ex vera Philosophia,ut probatione no egeat; quod idem patet esse in rebus mo&extensionem fieri per acquisitionem cuiusdam modi,per quem existimauit laluare, quomodo eadem entitas realis formaliter, tuaquit ipse, intendatur,aut eXtendatur, tamen no intendatureMadiunctione nouae maculae, specie distincta, cum tamen e phil sophia,quam nos tamquam veri ratibus, e Theologia sequi au Cimam temper amplexi sumus,s temisisententia Nugni, fieri intensionem eκ rebus diuertae speciei probaturma ipse ponit hanc
maculam intendi ennouo Peccato, ergo cum peccatapoisint esse diuertatum specierum,intenso etiam poterit esse ex diuersis speciebus; qualia enim sunt componentia,talis etiam est illorum comquuti Gregorium .sent.d. I7.q. 3. 4.Scotum'.4. Ioan Canon. 4.
Physsq. 3. Antonium Andream 8. met q.6.Albertutu 3Phys. q. io.&1 1.&Musilium .phys .dub. 3. videatur omnino dicendum tam intensionem, quam extensionem
fieri per acquisitionem gradus forme; ad gradum eiusdem forme re Postio unde cum illa entitas p o manentis,&quantitatis ad quansitiva maculae intendatur eKnouis litatem; eκ si Peccatis pecie distinctis, ut nunc
supponimus & quodlibet peccatum si formaliter macula aliqua Postiua, erit etiam ipsa intcsio ex gradibus, id est, maculis positivis specie distinctis, ergo etiam ipsa
entitas erit ex illis intensa, & graduata,vtita dicamus in teso enim in qualitate quem ad inodum eκ
tendio in qualitate,nihil est aliud,
cntentia etiam, quae comuniter tribuitur Herueo, qu
libeto 2. q. 3.&non per acquisi- tib lem alicuius modi deinde petimus. An hic nouus modus,quem ipse excogitauit, ponat nou Peccatum distinctum a priori, an no;
si hoc secundum, ergo macula illa nullo modo fuit intensa latet quia nihil ponit inesse, quo peccator dicatur magis peccator, MO
338쪽
ita illa prior dicatur in Avium a priori, cotrahet etiam n tensor quia iste modus , ni nil ua macula,distincta a priori, ergo addidit priora; si vero hi modus
Peccatum denuo comissum post Pirmum,aberius sit speciei ει iam Iuliusmodi modus acquisitus ad n aculam priore erit alterius speciei, cxconsequenter non poterit illam maculam pri quod de nouo acquiritura peccatore per nou peccatu distino turrealiter materialiter a priori,Seno fotu formaliter, ut ponit Nug.
Melius itaq; dixisset Did. Nug. si sequutus Th. existimasset peccatu formaliter costare in priua tione gratiae,modo sup explicato; rem, ut peccator dici possit magis . se enim affirmasset, &bene, quae Peccator, Accedit quod modus, ' peccata post prima committinuivi modus, non dicit , neque reali tatem neque Proprie sermalitatem distinctam a re, cuius estis
dus, ut patet in sessione respectu sedentis, in figura respectu quam
tuati ergo si Peccanoro uno peccatacommilio de nouo no acquDrat, nis nouum modum maculae, neque etiam acquiret intesiorem esse illa, quae faciunt homine ma gis peccatorem; si perinde quasi priuatio gratiae,ut scisuscipiatis
gis est minus;sed quia propter plura Peccata fiat homo magis debitor diuinge gratiae cu enim peccator ex uno peccato solu effet debitor, emuno capite; alijsdem de aduenietibus peccatis, fit debitor κaliquam macula, qua dicatur pec C pluribus etia capitibus Lecret cator magis peccator: cum tamen tionibus, quas habet illas luatio vere post nouu illud peccatu cominissum, dicatur magis Peccator. Confirmatur, quia non magis habet rationem maculae unu pecca tum, qua alterum,ergo si primum habet veram ratione maculae, ii
ad plura ,& plura peccata praetemta,modo iveXplicato; quapropteri pia priuatio,& caretia gratiae pre cise,owso aliter,ut sicinon habet differetiam specifica, cumrma Potamorruationi opposita sit eiula. ratione secum speciei ut vero habet relatione adda peccatum de nouo comissum actum praeteritum potest habere Ergo magis peccator dicetur,ex eo disseretiam specifica, qua, ut dictu
quia macula maculae addatur, sed 'est , sumit ex diuersis relationibus '' dici no potest,qui vepatet in ad actus pre eritos diuerset species, dictis, sequeretur fieri incisionem ex rebus is cie distinctis. quod diximus absurdu; Confirmatur vitumo, quias peccatum habet rati
nem maculae,ergo peccator comitendo nouu peccatum contrahit nouam maculam, ergo no solum
modum maculae; ac proinde cum contrahat nouum peccata dissim Onώμ. GP inquita peccator I magis peccator. Sequitur secun do,neque nobis Urimν Placere sententiam Saari, ubi sup Hr n. quatenus ponit pol se remitti unupeccatu sine alio perquam d. m talem remissionem extrinsecam ;nam praeterqua quod quoquo modo verbis, fauere haereticis, qvi: Ponebant peccatu tolli per solam non Diqilige by Orale
339쪽
no imputationem Dei, quaquam A se non repugnaret per diuinam re omnino differat, quod inmiei potentiam , altem imperfectebrebus fidei videtur omnino eccitari debere; coincidit cum sententia Moti, ut adnotauit etiam Didarus Nugnus, qui multa loco supra citato cogessit contra dicta Suarijsententiam; na Scotus, e quo faciat Peccatore denominaria denominatione quada relativa, per quam Peccator obijcitur voluntati diui
poliaremitti unum peccatum, sine alio Diximus,saltem imperfecte propter auersionem,& maculam, quia macula, de aversio non dicuntur perfecte tolli quamdiu subiectum manet auersum,4 maculatum sed tamen posset tolli per quamdam extrinsecam non imputationem, Sc fictionem iuris,nae, Sca Deo obligatur ad penam 5 ad eum modum, quo in huma- consequeter videtur ponere posses iis potest quis dispensare in una tolli peccatum a Deo per ablationem illius denominationis relatiuae,quae nihil est aliud, qua moralis quae lare miluo,qua Ponit Suarius,&tamen ipse satis conatus est
euertere hanc Scoti sententia, Vt patet e locis supra citatis praei rea patet, hanc Suarijsententiam
falsam esse,quia huiuimodi mora irregularitate, etiamsi maneat tr. regulatis in alia iam quemadmodum ratione irregulari uis, in qua est dispensatus, non impeditur ab ordine, sed impeditur ratione asterius cita etiarn ratione unius Peccati non dimisit dicere. tu auersus; ratione alterius non diceretur At vero hoc in nostri
Iitas, etsi faciat homine extrinsece V sententia,nequaquam dici potest; iustum; numquam tamen intran cum iam ex certa sententia dige
sece; cum tamen Peccatum,n ut-
si per suum positiuum id est per
gratiam, & intrinsece deleatur, ut sic peccator dici possit formaliter, Scintrinsece iustus . Accedit,quod si veru esset quod asserit Suarius,
nem posse dici iustu, iniustum trimus peccatum formaliter eκ natura rei tolli solum per gratiam, qua intrinsece homo fit dignus vita aeterna, ut iam supra fusus diximus Unde si semel gratiat natur in homine, ia illa tollit omnia, &quaecumque peccata mortalia quare vix polsumus toler,
Patet sequela, quia ut supponitur, re 1llorum sententia quae asserat, dilectus a Deo, illiq; per dilectio V adhuc si peccatum remittatur pernem extrinsecam,& moralem re infusionem gratiae, de potetia Dei missum peccatum,est iustus; ut vero in eode homine est adhuc seminaliter illud,quo peccator den minatur, est iniustus; sed hoc videtur omnino impossibile,ergo. Notanduin autem est, si peccatu posset dimitti sine gratii quod tamen supra negauimus fieri pos-
absoluta possie unum peccatum tolli sine alijs afferunt enim gratiam posse consistere cum peccato quo dicto nihil absurdius dici posse existimamus sed de hac sententia aIibi. Atque hinc patetiquid dicendum sit aditiorem sententiam huius difficultatis. Quoad
340쪽
Disput. II. Sin. II. Quaest. I. 2D
Quoad alterum sensum dii si A nu. s. Suarius sup disput Α - . G. culiatis propositae.
uno peccato mortali, ει non de alio.
nu. 7.Didacu Nugnus suRq.8 6, ad articu tu L. alij communiter afferunt, non Pollia unum pecca- Vpponendum est hoe primo loco ex Respodetur ad dubitationem. quirecordatur pluriu peccatorum masso modo potest iustificari, nisim primo loco eκ Gatirae talem habeat contritionem, quae se in distinctiose is si actu,vel virtute detestetur omnia
quaestione prima, a. I. Peccata
conclusio,n quis enim ita record retur Peccatorum , ut scut cogit tione enumeraret peccata , ita etiamadhiberet singulares contritiones,vtPonitSotus in A. d. T. q. 2a.3 certum est ex communi sententia illum nist ncari I nam qui seuerissime loquuntur, nihil prae mos hic loqui de vera paementia
qua remittitur peccatum, non a
te de paenitentia sine fructu; nam si de hac loqueremur, nulli dubiuessor quin posset quis dolere, ae mitere de uno peccato, quin doet de alio; Imo de eodem sibi complacere; At solu dubitatio esse potest de paenitetia primo modo, Ec de hac nunc inquirimus,utrum interea requirunt secundo, si quis possit esse cum tructu in ordine multa Deccata mente complectes ad unum, scio in ordine ad aliud Peccatum licet seresolutio huius dubi pendeat eκiam in superi
ribus dubitationibus allegatis v dentur enim omnes hae dubitati Nes maXima inter se habere eo nexionem, ut e solutione priorisanobis supra allatae, . licatae dubitationis fere omnes aliae videantur dependere Medina C. de paenit ira h. I. q. . in per potentia Dei absolutam pota perveram paenitentiam rem mitti unum peccatum sine alio. Corduba lib. primo, quaest. F. Τhomas de Argent an 6.d. cf.q. I.
Rodriqueet,cap. 8 de contritione uniuersali quadam cotritione dein
testetur omnia ut conueniunt in una rationes mali, ut scilicet sutcontra Deuccertum etiam videtur
hunc iustificari, ut habent Tho.de
tract. I q. s Toletus lib. 3 in struci. sacerd.cap. ymu.2Iacob de Gratfilita primo Cacconstaeap.3 nu.2O. Colma sinitiar. de sic paenit. lib. 2. cap. 2 O. O ratio est, quia cum hic habeat actum contritionis, qui Praeuupponit dilectionem Dei, si ne dubio erit amicus Dei; consequenter iustificabitur jam vesminimus gradus contritionis, ut sup diκimus ex Dahom in A. d.