장음표시 사용
341쪽
tiosi quis habens memoriam mulin EvangS.Bernardus epist. I s. hoe S. tor peccatorum detestetur unu idem habent. . circa aliud neutro modo se habeat, quasi disserat paenitetiam in aliud tempus, asserimus, cum
Gab.& D. Antonino, alijs ubi suma istum nullo modo iustificari
contra Medinam,&ὰκ parte etiacontra Suarium, quatenus disput. I .sect I nu.7affirmat de potemtia Dei absoluta per veram contristionem posse tolli unu peccatum mortale sine alio. his explicitis Probatur primo nostra concluasio evsacris scripturis, quae satis perte sgnificant charitatem fac I. Petriri repersecte Dei amicum I. Petro Primo Vniuersa deliina opori eta Dan. 4. risas, Ioan i 4. Qui diligit mei
Lκον tigetur a Patre meo Iacob.6 AD
propinquate Deo, ct appropnqua- rdoprobatur in secto ChH-sti,qui, ut ait D.Aug. c. i7.totum M vf. hominem in sabbato sanauit,&corpus ab infirmitate, & animam a peccato, Quo indicatur homine debere dolere de omni peccato,Vt sc sanus fiat a Deo . legantur in hunc locum Lyranu Gabin A.
Quarto probatur e cap.Sunt plures de paenit dist. 3 & cap. epenitet ibidem, eX cap.No potest di, ibidem,e cap.Fratres nostros. disj ωe cap.Qusi vult, d. siatem de paemtenaeκ quibus clare patet, oportere peccatorem simul de omnibus criminibus paenitere,& non de uno tantum si velit vere paenitere quare vera paenitentia sertur Pro=urb. 8 bit vobis, Prouerb. 8. Ego diligen C circa omnia peccata,que ciccurru rite me diligo et quibus sic possumus argumentari perfecta comtritio nunquam est sine charitate , sed haec delet omnia peccata,ergo etiam contritio, erg0 non poterit
esse respectu vium peccati,& non
altariuae conititionem aute delare omnia peccata, tamquam dispositionem necelsario coniuncta cum Quinto probatur ratione, actus perfectae charitatis est actus am citiae cum Deo;amicitia autem n celsario eκcludit animum inimiacum,ergo excludit omne peccatu, sed contritio est ex charitate, ergo
eκcludet etiam omne peccatu, e
go non poterit cum ipso consistere;Cofirmatur,quia si charitas esse gratia,iam supra ostensum est. nequiisne remissione omniuPec Secundo probatur e Sanctis Y catorum, contritio nascitur eκ Patribus, qui significat charitatem non posse consistere cum peccato, S. ausus . sic S. Augaepista.ad Simplici .iserraciaquiliberusaeit hominibus, charitas amicum Deo;& tracti s in Canon Io. lib. de Gratia Chrii cap. h. idem fere dicit.Ioachry sost homil. . in posteriorem adst . . Timoth SHieronymus ad Ephes. 4. 4. Gregorius homilia 37. iii
charitate inecessario sequitur, ut etiam contritio eue nequeat sine remissione omnium peccatorum. Probatur secundo etiam rati ne formalis paenitentia est necessaria ad iustificationem , quoties
peccata actu occurrunt mem riae, alias non diceretur vera Paenitentia , sed in pnaesenti casu ponimus peccata actu occurrere
342쪽
memoriae, ergo actu omnia debetis minari sermaliter dignus psa gici detestari vera paenitetia ergo non ria,cum sermaliter habeat pignus
potest detestari unum , quin altem xum etiam detestetur peccatum Suarius supra nu.7.negat istam sequelam, na ait,& si contritio dein
beat esse omnino de omnibus peccatis, quia id petit ipsius contritionis natura; quia tamen ipsa no est causa formalis remissionis peccati, sed solum dispositiva, ideo poterit
Ultimo probatur ea de conclu sio. quia, ut infert Gabiis in A. d.
IJ.q. I a. a. si contraria sentetia esset vera,sequeretur, eumdem hominem esse a mi um,ckinimicum Dei.patet sequela, quia quatenus habetisauore Dei, effetilli amicus, quatenus adhuc est in peccato,eu
Deus sua potentia, ut contritio si s set inlinaces, quod implicat, ergo ad unu peccatum,& non ad aliud. R. - Contra, nam cum contritio sit Sua . κ natura sua causa dispostiua, vltima,ad quam infallibiliter consequitur gratia, videtur nece Tariosequi, sicut per nullam potentiam Potest gratia sistere cum aliquo Peccato, ut supra diximus,cusint opposta priuatiue, ted omnia, quaecumque expellat, scetia ipsa contritio eadem omnia expellat Neque fundamentum, quod habet Medina, quod scilicet non semper teneatur quis de peccato cineri, ut propterea polsit de uno,& non de alio fructuose conteri,
i de praecepto cotritionis, certum est, ut dicemus, eamdem esse rationem,&praecepti charitatis, Praecepti contritionis Unde scutfieri potest, ut in aliquo caliquis dispositive, neque cum aliquo ibi non teneatur praecepto contriti lorum possit consistere, loquendo semper de mortalibus. Si dicat Suarius, posse Deu non esse contentum hac, vel illa cottitione, ac proinde sic posse non remittere aliquod peccatum, etiam remisso alio in eod. peccatore. Contra, quia tantum inde conincluderetur, Deum eκtrinsece posse non remittere peccatus non ta-
me intrinsec quia intrinsece pecnis, quod docuit Suarius supra du
ibidem articulo A. quaestione 3.
alijs antiquioribu ch nos dicemus infra ita etiam fieri potest,ut non teneatur Praecepto charalatis legantur Canus parte quarta.Viguerius de Sacramento paenitentiae, vers. I. Quare licet absoluteum
cator vere paenitens, contritus P uuendo non teneatur quis actu esset dignus sermalaer remissione detestari peccata, quoties de illis omnium peccatorus etiamsi actu non remitterentur a Deo; quead-modu Deus eκ potentia sua posset homini existenti in gratia finali, actu non dare gloriam; attameeκbocio desineret illest Teii Henciis On b. de Paenit. cogitansupposto tamen,quod velit iustificari, neccssariu est omnia peccata detestari,neq; enim ieg
ri potest in actu charitatis,' e se habet vim iustificandus alte virtualiter includi displicentia omnium Peccam Dissilire by Orale
343쪽
peccatorum, quod neque negauit A cata, ac proinde nos proprie inis compolsibilis cum complacentia aliorum peccatorum,quod no a Medula ubi supra. N. νιιὸa ςquitur primo riullo modo. τινι ima neque per ullam potentiam possem da no aliquem cum fructu conteri demort-- uno peccato, quin conteratur dem με ερ, alio, quia contritio vera, & penite-
tia persecta id habet, ut cli sit pro
Nima ditpositio ad gratia,quae sor- maliter repugnat omnibus peccatis,eaque e Xpellit; eXPellat etiam, ipsa dispolitione omnia pecca dra eaque omnia tollat, neque possit cum fructu femin unu, non hi aliud peccatum Sequitur secundo, alique actumiinperfectum paenitentiae virtutis esse potia des o peccato, quin sit de omnibus,quod visus est iudicasD. Atius se D. Aug.bb.de vera, falsa paen.
Quomodo ci9.&refert vi in cap. Sunt Plures,
o n. d. offensae Dei est indiuidualiterario et io diuertas nihil aute repugnat, quominus voluntas mouςatur ad de terminationem unius obiecti m terialis propter rationem indiuidualiter contracta in tali obiecto,
testatio unius peccati sit absque decidit cudetestatio est de uno pe cato e consideratione iniuriae, offensae Dei secundum se; a tune saltem virtualiter necessario est de omnibus peccatis; nam displicetia elicita e tali uniuersali ratione omnimo est incompossibilis cum complacentia cuiusque obecti, in quo illa coinmunis ratio Proponitur. Unde si Medina loco supra citato illud primum voluisset, reuera tolerandus ellet, at quia visus est voluisse secundu omnino rethcienda videtur ipsius sententia, ut patet e dictis. Sequitur vltimo e Gabriese in
. di it Qq rima st. I. attic. 2. Concl. 2. Deum, secundum potentia etiamicui remittereliquo ac tatamen habeat actum charitatis;potest enim quis subito rapi ad tale, ac tanturunxartyrium, ut ita distrahatur, ut nulla possit elicere cogitatione iride peccatis commissis attamen ita ex charitate ad illud rapiatur, ut
sine dubio iustificetur,& ratio est, quia cum sufficientissima disposi-
testatione formali, aut virtuali a itio ad gratiam sit charitas, illeque liorum peccatorum,quodquidem habeat hanc maximam charita-
tunc tantum continget,quado voluntas mouciti ex ratione iniuris
vel offensae Dei, quatenus contracta est in indiuiduo, cu enim haec ratio ita contracta non eXtedatur ad alia obiecta materialia, consequens est,ut detestatio,que edic illa elicitur,nullo modo, ne virtualiter quidem extendatur ad alia pectem, sine dubio erit Deo graim; Diκimus, si distrahatura cogitatione peccatorum ι nam si fortassis Occurreret peccatum ipsius memoriae, tune elicienda ab illo esset, aut actualis, aut virtualis detestatio.
His igitur omnibus Xplicatis, uuae ad priore sensum propositae
344쪽
difficultatis secunde faciebant,ve A Cosm. Philiar.lib.de lac.paenit.cap. niendum nunc est ad alterum sei a Q.Viualdus de comaum. 24.Bot sum in quo veris tur principalis
dubitatio. tamnus troctat. de colat.cap. I A.
1 satiustrissimus Toletus libros.
contritionem, adhuc tamen asses xit,ad 3. P quaest.2. a.6.dub. I conis clus i. has singulares contritiones non esse necessarias. tandem Su rius ex prosusso hanc sequutus est sententiam,lup. dispu.Α.sect. 6.nu. 3. dc alij,quos sup.attulimus negates illud eXamen.
Respodetur ad dubitationem , - fune nullo modo ad iustificatione ne 'thssaria cessarias esse singulares attritiones, i πη - ,
An requiratur singularis contritio in singulis peccatis detestandis.
tritionem praerequiri examen aliquod onsequenter velle tenentur, requiri singulares, aut attritiones, ut contritiones ad singula peccata detcstada ita Canus Par. 3.relect.de paeniten. sub fine, S.Antonin 3 parte tit. 14 capitulo i g. i. Solus in A. M tu est. 2.art. 3. qui in hanc sententiam citat Haleiassem.4.p. quaest. 69 mei .s C Diκimus Primo nullo modo iiii art. 2. Richard .in .dist. 6.artic. I. quia in ordine ad iustificationem videxur certum,non requiri,quia, ut diκimus supra, satis est, contrutione in in uniuersali omnia peccata commissi detestari unico
quaest.2. Duraia d. d. I T. q. .Palud. q. s. art. 2.& alij quos nos supra citauimus, cu tractauimus, an illudeXamen praerequiratur necessario ad contritionem. Illustrissimus Caietanus tomo
itatione alserit,initio quidem ex minis requiri quasi singillatim sal-ctu aegantur Iacob.de Grais sup. nunt. I9. Rodrique cap.48.de
colat nil. 2. In ordine vero ad conis
sessionem, etiam si demus, requiri illud, tamen ut habet Caietauus,tem attritionem quamcla imper D sicut unico actu potcst quis confecta,quae deindem fine in unam fiteri multa peccata,ita eade unico coalestat quas uniuersalem con
Alij communiter negat,requiri huiusmodi singulares, aut attritiones,aut contritiones,ita Th. de Ar
driquea cap. 48. de coiit miIu a. actu potest detestari. Diximus secundo, non esse ne- .cessariassingulares attritionesquas videntur potuisse Angelus, cx Sit uester verbo Contritio,cu Armilla ibidem,Iacob de Grat sub sup.nu. I i. doratio est, quia si ponamus has esse mere attritiones , dein
345쪽
contritis es,ut velle visus est Cales re in Deum,quem in se contἰnet, tanus; videtur illae superuacaneae, potest etiam iustificare etiam sine
quia subsequens contritio iustificat, ut diXerunt Sotus, dc Suarius ubi supra . Accedit quod videtur ridiculum illud Caietani, has sciliacet singulares attritiones posse coire in unam contritionem I cum
eiunatura sua, &4κ obieci illae
omnes distinguantur. Denique ulla recordatione peccati preteriti. ijcitur, unum actum voluntatis Inon posse ferri in tam multa obiecta, ergo neque unus actus contritionis poterit serri in multa
Respondetur primo,id non, Pugnare,sicut enim intellectus pocum istae attritiones per se non tu test plura,& plura intelligere uno stificent, neque erunt necelsariae actu,& una visione possunt plures ad iustificationem, sicuti neque in ordine ad ofessi. mem a quidquid dixerit Canus ubi lupra iam Vt dicemus suo loco, ad confessione satis est unica attritio, legatur Suarius, dc Iacobus de Grais locis mPercitatis. dc plures colores, etia ut distincti , cerni sic etiam unico actu volutas poterit ferri in multa etiam distin
Respondetur secundo volum Diximus tertio, neque requiri tate apprehendere posse illa om- contritiones, quia ita ordine adiu nia ut unum, quatenus conuentutsificationem, ut saepe dictum est, C lub una ratione formali detest & docuerunt Caietanus,Sotus, d bilitatis. Nauarus, locis iam citatis,&B Iarminus libro secundo de paeni tent .capitulo undecimo , omnia Peccata sub una ratione formali comprehendi possunt, dc se,n, eo actu, vel actuali, vel virtuali,ut aitGabriel in .distinctione I 4. q. I. articulo a conclus. 3. tolli possint,de ex his apparet nostra comProbatur tamens huiusmodi contriti es essent necessariae, male ageretur de ijs, qui repentinis morbis oppreis, tot se Deo tradunt; nam cu ij non posse nil habere huiusmodi contrputiones, sine dubio damnarentur, quod iniquum esset asserere, nam in instanti,&mam ijcitur secundo, requirili iusmodi contritiones non quidem ad delendam culpam, sed ad remissionem poenae. Respondetur primo,nos hoc laco disputare de remissione culpae, non autem de remissione poenae. Respodetur secundo, ne rati nequidem poenae,esse necersarias
illas contritiones simpliciter, quia
vi disemus, sicut contritio habet vim remittendi omnia peccata,ita etiam habet vim remittendi omnem penam,si sit perfectissmauarita comunem doctrinam quam inter alios tradiderunt Viguerius de paenit vers. to Tabiena verbo Cotritis Du. 6.Toletus suμlib. 3. Nu. . Rodrique cap.48. de contriti num. 6.d abj,quos supra Dissilia πιν Orale
346쪽
uimurad hane eam1 rem copro A Doctores,qui in contrariu citanturbandam
obiicitur tertio,requiri illa aut
attritiones, aut contritiones ratio ne praecepti.
Respondetur, huiusmodi praeceptum adhuc non constare;illud enim meque potest esse per se,
stiuum, neque deduci e iurei turali,ut etiam adnotarunt Cosm. Philiar.supae. Σαει Suarius disput. 6 tecti .nu. 3 ωratio est, quia huiusmodi praeceptum no est nece sinsatium ratione iustificationis.
ratis reniri serias illas singulares contritiones m com singulorum peccatoru,sed suffice- ορεμ ιβ re unam quamdam generale Omnium contritionem, quae sub uno motivo seratur in omnia peccata, quatenus scilicet omnia sunt con
ut patebit considerant ipsos desse absoluta est tota haec Prior quaest.
Ancontritio requirat dolorem perceptibilem.
nia iam incepimus agere de natura cotritionis,& iam ostensum sit, quae contritio requiratur ad det stationem peccatorum; nunc iure optimo inquirendu videtur, qu lis esse debeat: quia ia in priori se hone ostensum est,dolore nones deessenna contritionis, nunc eκaminandum est,an sit illius conditio, ac proprietas. tra diuinam bonitatem,idque per C Potest aute hic dupleκ quaestiose; non negaremus tamen , si quis suboriri,altera de dolore percept Lillas eliceret de singulis etia peccatis, non paruam inde fructu percepturum ad multos, variosq; effectus consequendos, ut inter alios ultimo adnotarunt Cosm miliar. su P. c. 2 o. Didacu Nugnus ad
Sequitur secundo,quomodo sit bili, qui residet in sensu, ahera de rationali; qua diuisione coiter lint
sequuntur Tho.de Argent. in A. d.
.alserit,requiri singulares detestationes ad singula peccata; dicenduenim est e Barth.Med ibid. COLma Phil. nihil aliud voluisse docere, nisi quod si necessaria detestatio omnium peccatorum, etia si gulorum si lepus adsit, ae mem
riae occurranici ta ea,que nos tradidimus cum cia D consensu,seode modo videntur exponendi I, 2 q. 3 3.a. I Iacob de Grasi libro γ.supcap. 3 Bouarellus trict 3 si . cap. I Io. in alij infra citandi, de qua distinctione doloris plura di-κimus supra disp. I sech. I q. a. Igitur, quod attine viri in ad De .lινε dolorem sensibilem; placanen-μιῆλα da sunt ea hoc loco, quae de eodem dolore nos diκim us, tum iminiam iam citat, tum disputa l. zi se LI. Dissilire by Ooste
347쪽
sect. i. q. i. quibus locis multa di A Secunda conclusio, hiinc dolo sputauimus de huiusmodi dolore, atque item mul eNphcaurinus
prima conclusio. lor sensibulis non pertinet essentialiter ad
Hanc coclusionem praeter illos DD. quos immediate ante citauimus,habent etiam illi quos addurem sensibilem, licetio pertineat adessentiam contritionis, esse tamen in se valde bonum Ec intriindum esse etiam expetendam. Hanc conclusionem sup.dispu. Prima seeh. v. l. 2. Probauimus auctoritate fac scripturae, O SS P
trum,sacconcit.ac preeterea etiam
rationibus, ut nihil praeterea desi- inmussu'disput. 2.sed .q. I con si derandum videatur, nisi solum ut C u.Prima legatur Suarius sup disput A sect. I. Probatur tamen coclusio dolor rationalis non pertinet ad essentia contritionis,quae,ut iam diκimus, solum consistit in actu quodam detestandi peccata,ergo muko minus dolor sensibilis ad illius essem etiam pertinebit. Antecedes fusius
probauimus loco citato. eamd.conclusionem quoquo mo
do magis eXplicem . Probatur igitur,& simul etiam explicatur posita conclusio, nam,ves huiusmodi dolor nascitur permoti sensi- quamdam redundantiam e do biιu es es thre rationali in tunc erit velut si 'gnum Sc effectus contritioms, ut supra innuimus, Sc docet Illustiise
Probatur secudo,quia ut osten C 24 vel est initium doloris ratio. ditur p. 1.sensus non potest perti natis cum quis scilicet ex apor Sere ad apprehensionem obiecti
formalis cotritionis , neque enim
sensus apprehendit obiectu illud, quod est Deus,ergo neque Poterit
Pertinere ad illius essentiam. Probatur tertio, quia,ut etiam
supra adduximus,eκ comuni sententiam Angelis,& in anima sepahensione sensitiva concipit dolo. rem cxtristitiam unde oriri s let contiitrici quacumque Diueratione accipiatur hic dolor, semis per est bonus,&eX petendus, id, quod nos iupra probauimus loco iam citato varijs auctoritatibus SS. Patrum Quibus addantur Gre s Gretorirata potest esse cotritio in quibus 4 gorius Nysenus libro de Beatitu fas, tamen nullus potest esse dolor sen
Ultimo, quia Deus non requirit ab homine id, qd est impossibile, sed habere istutia dolorem lensibilem, aliquatido est impossibit cum aliquando non si in potestate hominis, ergo. minor patet απperies.tia, quia sunt aliqui, qui vix lachramas Dossunt effundere siegatur Molina loco infra citando.
in illa verba , Eeae qui lugent. ere. D. Ambr. ad Virg. Orru Pt m . Ambras capitulo octavo, ex Auctor de ver Auctor.&fal .paenit.cap. 9.bc habetur dist. prima,de paenite capitulo intem
paenitet ut Propterea bene loco
iacitatodi XerimNs,hunc dolorem - si esse virtuosum, si scilicet sit cum V Πη sui.
348쪽
impediat maiora bona, aut nimis A Probatur autem nostra concluextenuet corpus, sed temperatus, iis preter ea,que sup.diκi:nus di- sed moderatus,iuxta illud ad Romanos in Ratunabile si obse
nu. 2I Rosella, vel bo Contritio, num 3 Tabiena eodem verbo,numero i I. Iacobus de Grass.supra
ditur. 2.2 effectas charitatis, qui redundant in sensum, non nascu- ture ipsa charitate, vitalis est, sed ut coniuncta est cum alijs virtutibus, quae perficiunt varias P tentias in ordine ad varios actus, qui ad huiusmodi effectus in se la,ut plurimum, concurrunt,quae perfectio charitatis non reperitur semper in quolibet subiector Unde non semper habet adiunctuin illum dolore sensibilem e quo sequitur satis aperte nostra coninclusio,illos scilicet dolores non necessario esse coniunctos. Probatur secundo,nam ut dia Nerunt Sotus, Duradus ubi supra , alijque Theologi communiter, dolorem sensibile nec euario con C potentiae rationales non semper iungi cum dolore rationali. H uic conclusione habent Darandus in A. d. I T. q. 6.nu.7. Tho mas de Argent. quaest. I art. 3 Tabieti verbo Contritio, in I T. Vt
caeteros tum antiquioretitu Immo
der mores Theolom omittamus; videtur tamen esse contra Dida- cum Nugnum, qui ad .Part. q. . art. a. dubio suo, dixit penitetiam habent persectum dominium inpotentias sensitiva ut illas mouere possint,quin potius ipsa potemtiae rationales magis sunt aptae moueri a sensibu3. Probatur vltimo ex eod. Dur do ibidem num.7. dolor rationalis proprie est in voluntat quae bene potest dolere,& pe attere de peccato absque ullo alio dolore habere dolorem, qui ex naturam sensibili. rei redundat in appetitum sensi duertendum tame est, faciletiuum , quasi sentialiter anneXum praeterea etiam videtur contra Bottarellum, qui suo libella de efficacia contrit. tradi. 2.ca.
8.dixit diu ficile captu esse, quod quis vere doleat de peccato , quatenus est Dei iniuria in quod etiam pars sensibilis aliqualita
lore non moueatur. nos concessuros, illos dolores facillime inter se coniungi, praecipue vero iiijs, qui ad planctum facillimi sunt, quod si hoc ipsum,
luerint tam Didacu quam Rottam rellus locis cit.tolerandi essent. Sequitur primo e D. Bonau.
349쪽
Dour. Uus hoc dolore sensus, posse aliquan-mu iis i Eli, magis premi peccatorum X premitur in idinis, vel etiam ex casu
--α-- liquo humano quam ex pecca-νemis 3 a r omisso G ratio est, nam sen-m Mama sibiliora magis alficiunt homine, M peuma quam spiritualiora cum illasnt Propinquiora,& materi aliora, nos illa quae sunt spiritualia Vnde scut amor rerum materialium agis solet afficere hominem, quam amor spiritualium, sic etiadisplicentia illorum solet magis Pungere, liquotidiana everi
tia docemur, quia magis tristari solent homines ex morte Parentum, filiorum,aut etiam amici, ac
familiaris, quam ex offensis in Deum, ut patet exemplo eiusacr. I. Ret. 3o scriptura de Dauide, qui .Reg. 3O. cum audisset uxores ab hostibus Amalechitis captas, amare fleuisse dicitur, sic enim habet sacr. scriptura. Donec deficerent lachri-
dc paulo post Contristatus est David valde, cum tamen ubi despeccato Dauidis dicitur inihil esse ablbluendit; quod si illa sunte defectu doloris,id est actus,
luntatis, quo peccatum detestatur, tunc minime esse absoluendum, eum Vere omnimode desiis
Quod attinet ad dolorem a n. tionalem, quod fuit secundo loco stationali. propositum Notandum est primo, dolore, DdMistri tristitiam proprie essi passi μυι- μ' ues, quaesunt in acultate sensit, pua,cum aliqua trasmutatione cor
Porea ad modum supra explicatum disput. i sech. 1.dub.vnlco. docet inter alios Bartholomaeus Med.in P. 2.quaest. F. artic. I .pro Portione tamen seruata posse reperiri etiam in voluntate absque huiusmodi tametransmutatione.
Notandum secundo quandiu sumus in hac vita, ut intellectas
Pendeta phantasmate, ita etiam voluntas mouetur magis deis, nu pro ut maior, aut minor fu
tit impresso sensus.legatur olina, qui in libello de lib.arbit.q. q.
art. Is disput. 44.ad medium, bene hanc rem explicat. S.Tho mas 3 par,.quaest. 8 4.ar S.Tiam. tale contigisse scribatur te quo D tic. 8. Darandus in A. dist. IAH. . clare deducimus,quod verum est num. 6.Gabr.ibid.q. .ar. I Thom. plus angi homines e illo corporeo dolore, quam de peccatis in
mitus, oc alia similia si impedian. tu emdefectu complexionis vrs Anum ' aduertit S Antonin. 3. Part.tit. ΤΑ. cap. II 3 aut e humiliatione,
ne scilicet videantur ab homini-
videntur supponere hunc dolore rationale in subiecto capaci semper coniungi cum detestatione Peccati, ecquo aliqui moti sunt, ut dixerint, inter quos est Thom. de Argent.loco citato, hunc dolorem esse ipsam contritionem. Scotus cum, ut alibi diXimus,
350쪽
existimet penitentiam pertinere
ad iustitiam vindicatiuam, multa de hoc dolore fortassis extrarem ingessit, qui tamen tandem concludit, proprium actum Pamnitentiae, quem ait consistere in imperio quodam voluntatis , posse esse sine dolore,&tristitiaeκ indispositione causarum, quasi' se sibi excogitauit, causare dolo in rem tristitiam in peccatore. Prim a conclusio perfecta contritionem, detestationem peccati neque essentialiter, neque consequenter postulare necessario dolorem aristitiam perceptibilem. DiXimus, perceptibilem, quia
L TMm vi aduertit Sahom ubi supra, sismientia sit disposita e coniunctione obiecti mali, quod voluntas detestatur, naturalitre consequi quamdam ditanantiam,quae vere dici potest dolor quo sensu
fortassis naulti DD. dixerunt dolorem esse de esse id ia contritio-Diκimus secundo, non esse essentialiter necessarium huiusmodi dolorem,nam ut iam patet eκ
ibi quae alibi diximus , essentia contritionis solum posita est essentialiter in ipsa detestatione,&
dio peccati, ut est contra Deum, ut docent praeter illos. os supra citauimus disputatio. 2 lectio.prima,quaeaeprima, Nauarus capitulo primo, numero A. Rodriqueet supra capitulo 48.de contri.
Diximus tertio, neque requiri consequenter; nam esto concesse-
rimus D. Thomae, quod necessi tio diximus esse concedendum, e coniunctione scilicet obiecti mali, quasi naturaliter consequi hunc dolorem, non est tamen
necesse, ut hic dolor sit perceptu bilis tum quia intellectus potest impediri,ne apprehendar; tum quia voluntas a sensu potest alio
auocaria tum quia Propter impedimenta,ne in sentu quidem lem per hic dolor percipitur tum denique, quia voluntas potest non esse assueta moueri a rebus spiritualibus;vltimo quia potest ita leuis esse impressio sensus, ut vix voluntas moueri posse legatur Molina ubi supra. EX quibus,quemadmodum &ex his,quae alibi de eadem contritione dicta sunt, satis constat com cluso posita,ut maiori probatione
Sequitur otimo, dolorem quocunque modo consideratum, ne em misque esse essentialem ipsi contritioni,neque esse proprietatem caea necessario coniunctam, sed solum ut plurimum illi adesse,&nisi aliud impediat, sere semper consequi. Sequitur secundo e Soto in
magnopere elabrandum, siquis non percipiat hunc dolorem, et tristitiam, modo habeat detestationem, atque odium peccatoru, ac displicentiam diuinae offensae rfundamentum est, quia, sicuti diximus, fieri potest, ut quis vere doleat, etiamsi non sit dolorie ceptibilis neque illum percipiat peccator dolens.