장음표시 사용
371쪽
3 et L. Dd Partarentia Virtute ι
Secundum,quod etiam certum A nemineo cos stere ut quis magis est in actu charitatis, sue rationes laetestetur peccatum. quam stera odij, siue tone amoris, inesse quadam persectionem sorinalem, de qua diximus quaestione praecedemti; id,quod omnes concedunt,imo multi interpretantur esse amorem illum appreciatiuum, sed utru hic
amor satis st,an non, non conuenit inter omnes, quid aute dicendum sit infra patebit. omnia prelative;quia Icilicet si detur optio, debeat potius quis mori, quam peccare,ad hanc eam d. eΚ-plicationem accessit Belarminus; afferit enim loco cit hanc maiore appreciationem in eo sitam esse, ut nihil Deo anteponatur, nihil
aequetur, quod sine dubio nihil aliud videtur esse, quam praelative Tertium,quod etia est certum, die uni omnibus praeferre. est,non requiri illa perfectione in , quae fasciit is custum ijs con-co tam ibin, de quibus et i lupra d ctum sina certum est,nos nolite tiMi Lilcius, Sc Suarius amare Deum,quam peccatum odisse. Quod autem cotrouersum eas an neon Munis illud est, an requiratur illarricion re pertestio, quanti divimus esse κqm My i parte affectu quomodo illactio. iri persectio in te lugenda sit.
inctui. Alij igitur IX erunt, nullam reis quiri maiorem litterissione X Parte attectus , sue in cinae'ad arriorem Dei;sue in orgine ad detestationem peccati,sed satis esse fidit Mgatur Deus, maiore quod a amore appreciativo; ita Solus in Aes.l T. q. 2.2.4.Medina C de paenit.tract v. q. F.Belarnamus libri de paeniteri Gulielmus Parisiensin trast. de virtutibus asserit, hanc maiorem appreciatione consistere in matri.
ri quadam firmitate,&adhesio te. Viguerius asserit hac maiore iri appreciationem spectandam esse e ratione formali , ita ut diligere Deum appreciatiue, si diligere
Deum, taquam summis bonum, Sc contra odisse peccatum ni agis, quam cetera omnia, si odisse peccatum, ut repugnans amicitiae di
mat in j actibus, qui habent ean dem rationem formale, vix possedistingui amorem appreciatiuum ab intensivo; in actibus vero qui habent distinctam rationem se capax Sua iussu p. insput. Te . D malem, recte posse distingui;nam
Iacob. de Gras stip.lib. I. c. 3 nu. 8. Viguerius cap. de contrit. vers. I o. dcali; iamiana citandi, culicet omnes conueniant in hoc , dit ferunt
i in eκplicando in quo' consimitratio huiu maioris appreciationis. Canus enim,&Mediivi ubisupra,fc Sotus turn in .loco iam cis
mant hanc maiorem appreciatio-aetibus intellectus,aetus scientiae, quatumuis remissus, multo intensius inhaeret subiecto, quam actus intensissimus opinionis, id quod
sPu. q. nu. T.Quod igitur attinet ad rem nostra; assent Gabriel,in ch ritate, quamuis omnes actus illius induant rationem quamdam sormalem reperiritaliten distinctamquam d.
372쪽
quam d.per mouem,quasi spem A qui sinet,& is dei nitemis prinsitam qua aliquid diligitur, tau cipio, d. Nug sup in .a cocl. 1 quam finis, aliquid tamquam me diu, in his actibus obstinguia rem appreciatiuum ab am
re inlesiuo,& fiet posse, ut aliquis minus intesiue diligat messis, qua finem,& tunc nator amor aPΡ-ciatiue erit amor finis,qua sit amoemedii; Igitur in senteti Gabrielis amor maior appreciativus eritii Reipondetur Erirno ad dubit tionem, Certum esse, tam in actu amoris,quam in actu detestationis requiti persectione malorjsaluoris,aut odii,appreciatiue., in hac conclusone conuentutoes' et nusque ententiae Doctores.
Et probatur primo eX comuni Amor. nra interpretatione, qua nos supra ad riari ti
ca Deum,qui finis perfecti amoris v duximus, debet enim quis ita dilia est, quo plura illi volumus, quam gere Deum,ut nihil ei praeseratur,
nec aequetur, &ita odisse peccatu,
ut nihil coparari possit civillo; sed
hic amor, aut odium, quae appre clativa sunt, requiruntur in actia amoris, detestationis Rrgo. Probatur secudo e Scotinamor appreciativus, amor obiectivus idem sunt, sed obiectivus necessi cuicumque rei asteri. Alinecundo dicunt, ain amo re Dei, qua in odiopeccati requiri maiorem quadam intensionem, ita videntur ensis antiquiores
29. a. I. q. I. ubi habet haec verba rio requiratur in amore Dei, ergo δε umquam esse amorem De ita c eodem modo requiretur '
redi itaquentur, id quod planius
habet in .d. 6.a. 2.q. Vbi ait, tritionem in se quidem nem debare esse maximam, tamen in comparatione ad aesos actus, debere esse ma rem Scotus in 3 d. 7.R.vni Deptimos ubi distinguit duplicem amorem;extensivum, quem vocat Preciativus.
Probatur tertio e sententia illorum, qui hanc appreciationem desumunt ex ratione sermali, de quaenos supra;qua diligitur Deus, tamquam summum bonu,& odio habetur peccatu, tamquam repu gnans divine amicitie,led haec ap- Preciatio hoc modo necessario re-
obiectiuu,&appreciatim,&hunc quiritur,ta in amore,quam Inconamorem dicit non satis ellia; alterum intensivum, quem rursus distinguit in firmiorem fortiorem, S dulciorem,& concludit non rein rand eodem modo videtur loqui in .d. 9.q. I.num.8.&δI7. q.A.
&in 6.d.l4.a.TH. Jahoas Arget. in daT q.ua. 3 Petrusa Soto lect tritione, ut patet, ergo Probatur quarto ista aestimatio, ivel appreciatio. quocuque modo consideretur, necessario reperstur in utroq; actu, amoris, Het stationis,ergo Bbatur antecedes, vel enim consideretur, ut pertinet
ad intellectum, vel ut pertinet ad obiectum et ad rationem illa sormalem; semper haec appreciatio Diqiligo by Orale
373쪽
in illis reperitur; probatur, quia credundat in assemi, quemach si primo modo cosideretur, reuera redundare debet, ii debeat suf- nisi intellectus erret, semper iudicabis,Deum esse summu bonum , de peccatum esse summum malu , ωcosequeter illud amplectendu, aliud fugiedum;si secundo modo,
eadem ratione idem considerare debet, atque aduertere; si tandem
tertio modo multo magis id habebit,ergo quomq; modo considereficere ad iustificatione, aut debet explicari, quid sit, aut reuocabitur ad unum emassisnatis capitibus,
quibus diximus tormam dici perfectiorem,ac consequete ad Perfectionem intensionis;Confirmatur,vel hoc iudicium est in intelle-mere speculativo, Sc hac ratione constat, nihil redundare in as. tur,seper reperietur in illisactibus V sectum , dc consequenter non sa-Sequitur,liunc amore appreci cere ad rem haut est aliquo modotiuum necessario reducedum esse ad unum ex illis quattuor generibus,que nos supra posuitnus,vi sic non distingui ab intensivo; fund metuum est, tum quia, quemadmodum in qualibet forma potest
concipi multipleκ persectio alia, quae est ex ipsa essentia formae Practice practicum,destuc sine dubio debet aliquid infundere in affectum, Sc certe non potest excogitari,quod illud sit,nisi quod ais clus firmius,ac inseparabilius adhaeret obiecto ergo hic amor appreciativus nodistinguetur abi tensivo.tum denique,quia hoc i quomodo institia, quatumuis re sdicium appreciatiuum, si solupo mitri est perfectior temperanti nat, quod supra diXimus, in obie- actus intellectas,ipsa opiramiae; lia ex obiee, , qua ratione cognitio Des perfectior est, quacumque alia cognitione alia ex ratione formali, qua ratione actus circa fine, nobilior est actu cirrea media; alia denique e adiunctis. tunc est, quado quis racit actu maiori quadam propensione,facilitate, inclicto, potest etiam esse in peccatoreetia cum voluntate, Sc amore peccati;C5firmatur,qui secluso Deo, ni quo inest distincta ratio am
ris,saltem apparet no bene possedistingui huiusmodi amore appreciatim ab obtestiuo, atq; ita sequeretur,non sufficere ad iustificati ne,vel certe no distingui ab intenis natione,&c. sic in charitatesunt heim suo,& sic esset stio de nomine.
Omnes rationes perfecti iasi,ita ut
si quae alia excogitari posset, ad
unam ex assisnatis reduci necessario debeat, ted hae perfectiones dicunt intensiorem quemdao randi modia, ergo illa a io preciationis no diltinguitur abratensionis ratio. te; tum qin areret lare, seu praeferre est actus intellectus, qui unum ali 3 praelait,ergo si Secuda concluso: Quando praeceptum dilestionis, aut contriti nis obligat, actus a moris, & actus detestationis peccati, debet esse intensior quocumque amore, aut odio contrario,pro quo
Notadum est, in aliauasorma Umui ueX communi omnium sententia, IV 'Did quod etiam supta innuimus, d. I plicem posse cocipi intensionem,
374쪽
alteram, quam vocat gradualem in Dei, d detestatio peccati debeant esse intensiores,quia constatiores, quia naemiores, quia sortiores,ita ut haec intensio faciat voluntate fixis mamm tali affectu erga Deum.&intellectum in tali assensu Ac Probatur primo conclusio quia Deo, primae veritati, debetur firmior assensus, qua cuicumque ab
teri, etiam reb mathematicis,ergo. etia eadem ratione Deo, summo in ordine ad actionem, ut illa for in bono,ut sic,debetur maior firmiorma dicatur hoc modo intensior ac constantior amoriquam ulli alii alteram virtualem, de gradualis quidem i, tensio spectatur penes numeru graduum formalium, ut afferunt Philosophi de qualitatibus, quae ex acquisitione, aut d perditisne graduum intendutur, aut remittuntur is tunc dicatur qualitas v. g. Calor summae intensus, quados et gradus, octo vi i autem intensio consideratur quae in illo genere magis ac Pe sectius operatur , ut Philosophi philosophantur de Igne, aere, licet enim uterque habeat caloremaeque intensum,quoad gradus,notamen habent udem virtualem ;Piopterea quod ignis est activior, cum habeat siccitatem adlucham, rei.C5firmatur,quia licui fides postulat maiorem certitudine eκ sua ratione formali, quam habet, ita etia charitas postulat istam maioα rem adhaesionem. Secundo probatur cocluso excommuni sentetia, qua inter alios
quet est lima ac hiuitatis ipsius ignis oecharitas debet habere maiore ali & calor in aere habeat humidit qua intensionem,quiquid consetem, a qua activitas caloris retundatur. Vnde male nobis videtur Suarius invehi cotta Petrum a So. tablegatur Suarius sup disputat.ε.
sectio.6 numero T. In uehituran
quam, quia Petrus a Soto ubi sup. dixisset, in qualitatibus non esse magis,& minus,nisi secundum imrat in ordine ad actu,no possumus alio modo explicare,nis dicamus. quia efficit, ut actus tedat in obie istit, aut maiori quada adhaesione, aut maiori dulcedine,sed quia hoc secundu dici non potest, ut patete dictis,erit igitur primu,& est', nos afferimus in coclus neq; Suar. tensonem,perinde quasi negarit, negauit lapaelisp. .seel.6.nu.ε. esse in illis alias rationes agendi,&resistendi; nam Petrus a Soto tantum ibi loquutus est de intrinseca, S actuali intensione qualitatum non de alia virtuali. Ad rem igitur nostram disimus in conclusione, illos actus amoris, ac detestationis peccati,esse intelligendos deintensione non actuali, sed virtuali, ut docte tradit Th.de Arsent.in A. f.
7.q. I a 3.quatenus scilicet amor
Onu' de Paemi. Tertio probatur ideὰκ communi sententia,ille amor praecipitur, qui eκpellit omne peccatu, sed amor appreciativus, quem ponunt DD. contrariae sententiae,si dis minguatur ab intensivo, non eκpellie
peccassi ergo non est sufficiens ad iustificationem Minor probatur, tu auctoritate Prosperi lib. 3 de vi. μέ ta coni plativa cap. is ubi ait
ex ea parte que peccare,ouam ιnus
375쪽
diligit Deum,id quod potest stare Antinu; rectum, non lainen contra clamore apDrecialiuo,si ab inten te, quasi sit peccatu ira. suo distinguatur, tum quia,ut supra ostensum est, ista appreciatio, aut tribuit intensionem adtui, aut consistit in solo iudicio; si secundu, ex se const.it posse consistere cum peccato mortali AE primum iam non distinguitur ab intensivo, sic redimus ad priorem conclusio- Contra, quia haec deordinatio est omnino peccatum a Patet, quia rectitudo, quae desideratur in hoc actu, desiderature naturaret,in praecepti, quod sufficit ad
peccatum desiderari e naturaret,iam etiam ipsi concedunt; desiderari etiam ecpraecepto, pro
nem.Consumatur quia huiusmo si batur , quia praeceptum requirit clamor appreciativus innititur so etiam aliquid ex parte affectas quod tunc non esset,ergo positium
Ultimo probatur, quia certum est in omnium sententia, requiri vel amorem apprecitatiuum, vel intensivum non primum, nam, vel primo per amorem appreciatiuum intelligunt, qui facta comparatione cum alijs a moribus,praeferat Dei amorem, et si hoc modo, intelligant, sententia est intoler bilis, ut etiam concedit ipse Sua
rem appreciatiuam, illum, qui nopossit lupe cari tentationibus.quod tamen falsum est neque enim aliqua est tanta charitas, que no oulum illa sua ratione formati,quam
supra illi assignauimus, sed nisi sit
error in in te Ilectu, illa manet etia
Respondet ad acri arij,hanc ap-
Preciatione in concomitari ipsum obiecta ira, cum sua illa ratione formali, Scit satis elme, ut eo modo diligatur Deus,quo nulla alia creatura diligitur. Contra, quia hoc non videtur tollere difficultatem, qui. isto inodo videntur fateri, nihil equi rieta parte a PLctus, sed totum esse ex parte obiecti praeceptum autem non relpicit obiectum, sed actum, quo tenditur in illud, ergo aliqua intensio requiritur in ipso actu exparte affectus. Probatur quarto eadem coctu sit aliqua tentatione superari le-vo,quia si quis haberet firmiorem gatur Molina de Concordia'. 6. assiensum conclusionis, quam principiorum, ille actus esset deordinatus,ergo si quis habeat intensi
rem amore erga creaturas, qualia
erga Deu, erit acti deor liliata; ,ςrgo Peccatum ergo visit ordina-.tus, firmior assensus debet esse erga Deum.
Respodent aliqui,illum actum esse de ordinatum priuatiue id est,
art. 3.dlli'ut. q. mem. q. vel tertio
intelligunt amorem debere esse tantum , ut quo tempore obliget
Praecept iiD,eXcliubit ille omne iuamoreri contra Iulia, V hoc est,
quod nune dramas,'quod reuera aliquid ponit tu et sectu, Sc est altior intensivus ' quare si hi ponat hanc persectionem in assecta, ut
376쪽
nete, nisi dicham inrensionem vir Misseexcessus appreciationis, aminalem. aut si volunt ponere' ipse vult oriri ex substantia actus, preciationem, nodistinguetur ab intensione. sic erit quaestio de
tensione contraSuarium, Ut sup na .4 1.qui id inserebat exi .stra sententiar ratio est, quia Vitam patet ex dictis, intcsio virtua tenderitisin Deum. coniungentis voluntatem cum illo, nisi haec intenso charitatis qua voluntatfirri is sertur in Deum; non sc in alia abill, certum autem est, in eo aliquid debere refundi in v lutatem elicientem illum actum illud autem non potest πcogitari, aliud esse, nisi quod nos ponilis potest quamcumque alia gra i mus,in hoc actu amoris, contridualem intensionem superare. tioins,lcilicet, intensionem adhuc; Sequitur secundo e Thoma praeterea eκcelletia illa a stas conis de Argent. in A. I7. q. i.art. 3.c uitioniλqmmpcmit Silam , non abh, possie quemram vere iustiis est,ut ipse ait,in appreciatione sed cari, α habere amorem hunc ne Potius in intensione, si haec ab illa distinguatur; nam hec dat voluntati modum quedam pei rectioin rein tendendi in obiectum. Sed obiiciuntur multa eiSoto, Suario.&xlijs. Primo,quemlibet,qui intensus tum, non sunt contrariiamori di inamat patrem, matrem, aut alium uin, solum enim amor Dei de quemcumque, quam aliquando cessarium, etiamsi habuerit,&l biturus sit aliquando actus multo intensiores alicuius creaturae, quidquid dicat Suarius ubi supra numeros quia huiusmodi amores, nisi virtualiter includanthe in intensione superarem res contrarios, cti huiusmodi amor saltem habitualiter excedat Omnem alium amorem finitum in eod. Argent ubi supra ad A. argu
Dci :... . Sequitur tertio,male videri sua - - rum asseruiue ubi supra num.ε. hane nostram sententiam facere viam salutis obscuramin perple Nam, neque enim volumus a Dciendam esse aliquam comparatione actualem ad alios actus, sed dicimus sufficere virtualem quae continetur in substantia, natu ra ipsius actus charitatis,& contritionis; deinde petimus a Suario
quidem libenter;Vnde,& quid stam et Deum,peccare mortaliter.
Secundo posse peccatum eis niale ex genere suo fieri mortale per solam intensonem actu . Tertio aliquem teneri intesius diligere Deum,quam alios. Quarto eum, qui intensuspeecauit,debere intelnsus couerti sed haec omnia ium absurda , ergo Scid,ex quo deducuntur. Rel pondetur haec, vel non esse absurda, vel non sequi ex nostra sententi, Unde ad primum Respondetur. Illud non sequi, quia
vi iam diXimus,amorinicius crea tinae, quamliamuis intensus, nisi includat peccatum, vel si coniunctum cum aliqua violatione prae
377쪽
cepti, non est coerarius amori Dei A amor creaturae cum amore Dei; ut optime docuerunt Tho. de Ar Quaeritur tunc, utrum possit etiam gent.ubi supra ad 4.B. Medita. I 2. q. I arca. f. Ad ultimum,& Dida-cus Nugnus iup.q. 4.ar. 2 ad argumenta Suarij ratio autem huius est,qui semper virtualiter intelligitur amor creaturae superari ab
Ad secundum respondetur,illud quidem sequi,sed negatur elia absurdit, imo hoc idem posset esse
in amore appreciatiuo, liquis,V. g. augeat hanc appreciationem, ut pluris faciat peccatum veniale quam Deum. Ad tertium, respondetur neminem per se teneri ad maiorem, vel minorem intensionem, quia
ut iam diximus, docet Τho de Argent ubi sup satis est minimus gradus charitatis; non negauimus esse sine amore Dei, certe videtur dicendum, Te esse sine illo,ergos potest amor creaturae Te sine amore Dei poterit etiam esse m- tensio amoris creaturatisne intensione amoris Dei. Sed absurdum est plus diligi creaturas quam Deuergo non potest amor huiusmodi
creaturarum consistere cum amo-
re Dei. Respondetur, hoc argum cium vel nihil probare, vel probare tantum de intensione quada graduali, nihil probare patet, quia amor
Creaturae non quocumque modo coniungitur, aut repugnat amori Dei; nam si amor creatura sit plane naturalis,aut moralis, tunc nec haberet necessariam coniunctio-
ς nem, nec repugnantiam; si aute in
tamen per accidens plurimos es V sit amor ex charitate ille nascitur se, qui egeant maiore auxilio, eκ amore Dei; quare si retineat
conatu,Vt conuertantur,quidquid dicat suarius fuP.nu. I.
Ad ultimum negatur sequela, quia intensio, quae requiritur ad amorem,& detestationem peccati, non respicit, aut actus praeteritos, aut sequentes,contra Suarium,qui id videtur deducere e nostra hac sententia su p.nu.q. s.& 6.sed taneum respicit amores,qui huic actui repugnantu itaque sufficit, ut habitualiter saltem excedat omnem
Obistitur secundo,quia, s vera
esset haec nostra sententia, sequeretur non posse cosistere amorem creaturae ullo modo cum amore Dei,quod tamen est absurdum: si
quela probatur, quia si potest esse D
hanc rationem formalem numquam poterit repugnare amori Dei,ut etiam tradit docte Bel armi inus libro 2. de Monac. caP. 3.&ideo nulla intenso huius amoris repugnans erit intensioni amoris Dei Probari autem tantum de intensione graduali patet e dictis, diximus enim secundum hanc intensionem posse aliquando plus
amari creaturam qua Deum absque aliquo peccato;caeteris tamen paribus,&nisi fiat talis excessus,ut periculum effet alicuius peccati, ut diligentissime adnotauit Nugnus contra Suarium ubi supra. Obijcitur tertio, naturaliter loquendo, non posse esse maiorem intensonem in actu dilectionis,
378쪽
nis sequatur etia maior quaedam' cumque aliam rem; An scilicetr delectatio, facilitas, Sic ergo si in quiratur aliqua comparatio; v. g. aliquo actu requiritur intensio,re vellem magis pati qualibet aliam quiritur etiam illa delectatio,isba rem quam lethaliter peccare, vellia accidentia, sine quibus tamen aliquid huiusmodi rari scilicet id potest esse perfecta charitas, ergo necersario requiratur. etiam sine illa intensione. Primo,in hoc dubiosunt sece Respondetur negando seque nenda certa ab incertis; Primo igialam , quia huiusmodi conditiones tur certum est ex omnium sentencharitatis non nascuntur praecise a,amorem Dei,&detestationem ex habitu charitatis, sed potius e peccati debere eMedere, modo dispositione organorii, i alijs oplicato, omnes amores,&χ- habitibus. nes detestationes alte virtute lita
Si dicas, patere experientia, a S.Anton. 3.pait. 4.cap. 8.6.4.RO S. - Κmorem diuitiarum,& aliorum re sella verbo Contritio nu. 2.Suarius mittere amore virtutis , ergo cha disput. sect. 6,nu. 9.ritas remittetur ex amore creatu Secundo certum est ex D.Tho. s.T m. rarum, ergo numqua licebit ama quol. I.q. .ar.'Duran in4.d. IT.
Respondetur,vere ita esse, atq; .viguerio G de contrit.Vers'OS. s. a M.- ideo maximum cise periculum in Anton.ubi suRRosella verbo Conamore creaturarum, nisi amentur C tritio nuta.Nauar.c Tu. 3 Α. 4 1.eκch uitatrihoc tamennio est con Toleto lib. 3.nu.3 Saarici disputa 3.tra nostram conclusionem atque sect Ira nu.9. RodriqueZc.48 de haec de primo dubio contrit.nu.9. Didaco Nugnos Pr q. q. a. I ad finem, aliis con
D v BIVM SECUNDv M. muniteri, Neminem cogendu esse M. - ἐad comparationes assumendas in risu ac
Ai comparatione se peccatis, tum quia, ut aduertunt ' o
tione peccatorum. &i &alij supra citati, quisque merito potest cx debet dubitare insuperiori dubio di de sua constatia,ac firmitate in huctu est; in parte alia iusmodi comparationibus, cu obiectus requiri aliqua sta sensibilia sacile moueat sensus intensionem a tus, hominumitum etiam,quia homo qua Deus ametur se vel iustissim potest in occasione per omnia, contra peccatu odio data labi in peccata. habeatur,tam vero accedit expli Tertio certum etia est, si huius-candum,in quo consistit excessus modi coparationes aliquando ve- iste quo amor Dei, detestatio niant in metem, non posse homu Peccati excedere debeant quam nem cedere positive sine peccato.
379쪽
Controuersum autem, ac du A Quarto,certum est etiam, nubhium est, An actu positi aenea lasacta comparatione in partic tu quis praeferre Deum cuicuoqi bono, postponere omnia mala peccato. Alij dicunt,illum actu positivo teneri, praeferre Deum , magis detestari peccatum. Sed non placet, nam videntur loqui nimis rigide, x sine fund mento; nam vel tenetur adhuiusmodi actum positiuum ex praecepto contritionis, ves e X natura actasmon ex praecepto contritionis, quia haberi potest perfecta contritiosne huiusmodi cogitatione,& actu eX vi autem contri- Ilolit no tenetur, nisi ad id, quod praecise requiritur e Datura iustia ficationis, ad quam certe nihil, te est necessariurn;nec tenetur ex natura actus, quia ille actus non Cniagis obligat in instanti iustificationi quam alias alias aule, quoties scilicet huiusmodi cogitati
nes occurrunt, non tenetur elice
ergo altaque dicendum videt ut ad ini/si . , aedicta; in eo casu primo laudae
bilissimum esse.&maXimet.perseestionis fgnum,elicere actum pinsitiuum, idque vicis perfectis ex lari, peccatum esse detestandum supra omne detestabile, ut tradiaderunt Tho. de Argent.ubi supra, Sotus,Toletus item ubi supra: Bottaret lustract. 3.cap. I. Rodrimo coni. P. 48. numer. .&alii iam citat.
De duobus autem hoc loco occurrit disputandum; Primo descena annihil attonis, tum de poena damnationis Vtrumque aute hoc loco simul disputabimus, itaque dubitatio erit, utrum quis debeat magis detestari peccatum quam sui annihilationem, aut p*n m is damnationis Circa haec autem Durandus in .dist. IT. quaest. .multa dicit circa praesentes di Dficultates. - Primo quidem numero leXtΟ,
ω .asserit nunquam esse eliget iis dum malum culpae ad euitanduquodcunque aliud malum culpet, tum .
aut ps nae. Secundo, num .T. Neq; malum
culpae esse eligendum ad euitandum maius malum culpe id quod etiam affirmat Sotus in A.dist. 7.
nae esse eligendum aliquando ad
Thoma de Argentan*dist. 17.q. n euitandum malum culp: iqua I .art. . Mis quaest.2. artis A. ill do non esse eligendum, aliquanstrissa oleto libr. 3 nu. 3. secundo alio avocandam esse comtationem, maκime si aduertatis aliquantulum haesita exrio de Argentiloco citato. Τertio posse in eo casu suspen-d e re in Imratque haec de dubKa
do liberum esse; nam,inquit,in 3js utitutibus, quae habent pro obiecto penalia,v.g.in fori tudincinecessario piaria tedum esse malum Penae propter honestatem,in alijs autem nunquam licite eligi malum i quae, nisi cuin illud malum necessarium .st ad promouedum maius Digitia ' Corale
380쪽
maim bonum, quam sit illud,quo A strum irrodum coeticiPendi posse priuat pediar ut ad acquirendare considerari primo, ut sunt debitae temperantiam potest quis licite
vexare corpus legatur Didacus Nugnus,ubi supra. Quarto num .8.nunquam malum, nae esse eligenduin ad euia tandum maius malum penaei nisi quando utrumque euitati non potest. Quinto num 9 nunquam esse culpis, ipsis adiunguntur; secui
do,ut inferunt passionem, & tor- me lata,rum animae, tum corpori, ut adnotarunt Sotas in A. dist. II. q. 2.art.4. Bottaressu trata. 3. capis
Notandum 3 In damnatione . duo esse di stinguendat amici. eligendam annihil ationem aut licet damni,&raenam lenius,quae omnino esse distincta, oc separari alibi ostenditur Respondetur primo, si pecca. tum consideretur cum Praecisione
solum, ut e cnntra rationem, ni
videri magis detestabile,quam carentiam visionita Proba fur,& explicatur concIasio,intelligitur enim, facta illa Nycarentiam visionis beatificet ad vitandum peccatum, quia id numquam potest esse medium adiulud legatur Suarius disput. 3.sect.
Ultimo concludit, eum quaeritur si alterum sit necessiatium,strum debeat peccator malle peccare, quam carere visione, quaestionem eukumpossibilem, im e pothesi impossibili, qua cocipitur
Peccatum nullo modo contra Desi,& sic probaturconcIuso, sita,quia peccatum solum tunc a uerteret homiluina fine natura. li,& a quadam naturali rectitudine; carentia autem visionis aue teret a summo bono simpliciter.
Confirmatur, quia si quid impediret, quominus posset igiteo.
catum,certe esset lumen rationis, luti rationes malitiae , alteram coni sed lumen rationis nunc de facto, finem naturale in rebus fidei debet colatent pr Capreolus in .dist. I7. quaest. . cor tendit hanc quaestione esse aliquo modo impossibilem, non tamen implicare; unde asserit in agis esse eligendam an nihil atione, occarentiam visionis, quam Pe
Notandum est primo , in peccato nos posse concipere duas ve- alteram contra Deum, finem supernaturalem: quae duae com- Parationes, quamuis realiter non distinguantur sint unum &idem, attamen non implicat,paLse nos illa concipere, tanquam sadiecto separata. Notanduin secundo, penas lethales dupliciter secundum n pter Iumen Confirmatur, uia ideo peccatum est detestabile supre omne malia,
quia simpliciter deordinat a fine,
tunc autenhe suppositione, non, sic deordinaret,ergo. obiicit Durandus, lianc quae
stionem implicare, nam in illa hypothesi,si quis, ne careret visionubeam Diuitia i Corale