장음표시 사용
391쪽
- Κἀ ritate,tum Concilij Trident sess6. A batur auctoritate Conc I id. ubi Cone. d. cap. 9.ubi post multa,sic habet, Fc supra;quo loco asserit, uniiquem quilibet dum seipsum suam' propriam infirmitatem, undispositionem respicit de sua gratia framidare. timere potest tum nu lus scire valeat certitudines ei,
cui non potest subesse falsum , se
gratiam Dei esse consequutumaum. Innoc. III. Innocenti sertii, cap. vltimo depurgatione canonica, quo loco,
que, dum seipsum respicit, de sua
gratia formidare, ac timere debere; a vero certitudo moralis e Xcludit em huiusmodi timore ergo. Tertio posse hominem certum
esse de sua gratia, sola probabili
coniectura,vi docuerunt Tho de
tamquam incautum improbat iu quo loco assignat, quibus,quis possit scire se esse in gratia,& Cosmas Philiar loco ubi sup Vt enim probabiliter quisquam potest credere se habere contritionem , sic etiam ramentum cuiuia Archiepiscopi qui iurauerat se immunem esse a Peccato Secundo probatur etiam unica ratione, quia nemo potest scire hac certi tussi ne se habere vltimam dispositistierra ad gratiam, ergo neque poterit scire se esse ingratia: probatur sequela, qtsi gratia non datur a Deo nisi positis debiti dispositionibus4 antecedenS, Probatur,quia ultima dispositio,ad qua consequitur infallibiliter gratia,est dilectio Dei super omnia,&detestatio peccat Propter eumdem; sed nemo potest scire se habere huiusmodi altus,cum sint supernaturales, solum eliciantur, nataeantur e auxilio supernaturali, facile possit homo decipi existimans se illos habere,cum tam me talum habear naturales quot Ddam actus, quos nullo modo consequitur Datia supernaturalis,
ergo Secundo, neque etiam liominem nosse ei se certum de sua di alia tanta certitudine niorath, quae eXcludat omnem dabitatione,
metum, quidquid dicat Vega ubi
clusio est Medinae ubi sup xpro- eodem modo se habere gratiam. Et e his patet, quid ad obiectionem Caietani dicendum sit.
De causalitate contritionis in ordine ad gra
Vtrum contritio distinguatur ab ipsa remissione peccati.
bus Sectionibus, in quibus actum est de ementia, ac proprietatibus contritionis, veniendum tandem est, ut eadem
cosideremus in ordine ad aliud,&primo quidem hoc loco occurriteXaminandum, quomodo ipsa se habeat
392쪽
Habeat ad remissionem peccati. ra liberi arbitrfer in lege,atque do Quoniam autem haec quaesti ctrina fluu Pelagiana peruersias his temporibus satis aperta est, ac definita, ut nulla amplius videatur pati difficultatem; ideo hic tantum ea perstringemus, que dicenda videbuntur pro breui huius despit sed adsingulos actus Mitus
voluntate datur, ut ιν Deum cre
cuS. Augultu tu peractus bonos uitelligat illos, qui meritorii, difficultatis Llutione, ac intelli - supernaturales sunt, contra Pe- gentia. lag.lequitur, ut secundum S.AuguNotandum primo; Nos hic per stinum ad singulos actus merito- vltima dispositionem ad gratiam si rios requiratur auxilium latuitu, intelligere illam, quam ordine. etiam in iust fic atis; id quod clare lege fallibili coii comitatur prinNime .ck immediate gratiam: bitualis iustificans ad quam carium est ex fide contra haeresim Pelagianam non posse quempiam sola
vi naturali se disponere ita uteκNi,natura,iustitia,Somerito de condigno illam mereatur, ut Deus diacatur acceptator Personarum, nisi docet Cestestinus Papa in e Piltiat G caelest. Pa'. Prima,caP.8 ubi in paviculati tradit ad singultas actus ineritorios iniustificatis equiti gratiam Dei, ubi per gratiam intelligit auxiliu spe ciale Dei; quod idem colligitur eκConcilio AraXic se cudo can.7. e G f. Arax. Τ identilaseis..cap. I6.5 canon Di 3 2.oc ratio id ostendit,qui gratia. illam homini, sic disposit con C eucharitas est habitus supernatu-
Notandum secundo,esse haere- sun Pelagianam asserere,no requiri auxilium Dei gratuitum, ad sit gulos achiis bonos,uam Praeter ea, quae supra ad idem probandum, dispubi αλ. 3 q. 2. adduximus,est D. August auctoritas Diui Augustini id asse manti Epist. io 7.ri est ad Vitale, ubi sic habet, Liberuis arbitrium ratis, ergo ut potentis utantur his habitibus super naturalibus, neces se est,ut iuuentur fauore superia turali, quo fiant proportionatae illis habitibus,4 sint eiusdem ordianis cum illis.Quomodo autem hic fauor diuinus requiratur ad si gulos actus, an quemadmodum sunt actus sngulares, ita etiam re quirantur singulares motiones;anad LIigendum Deum precati grans vero sit satis concursus quida comditate perdidimus cm Tabhac est munis, sed sinultaneus, qui per inquit, illa Pelagianoris mesa,m lea Famata meritoque reprobata, ab imo etiam Pelagi timente
damnar in orientalium episcopo. rum MLcio,danatasententia qua
dicun3graisam Dei no ad ingui antas dari, edin libero arbitris esse, vel ιn lege,atque doctrina, & infra;
modum principii activi concurrat cum potentia ad eliciendos actus supernaturales, iaViXimus supra
loco citato,ibi enim satis de liac disseruimus quaestione. Unica conclusio Remissionem
peccati distigui ab ipsa cotritione.
Hanc conclusionem docent S. S. . Tho. I 2.q. II 3 art. 8.dosuP.etiam
393쪽
quaest. 89 art. s. ad 2.&artic.2 an di ad sororem c. I . mpuna ne,3.Par. dist. I9. q. I .art. . cominu inquit, ordis sanitatem esse ia
niter,sequuntur Scholastici S. Bois nauent. ln 6 dist. IT, quaest 3. Richard.art. I q. c.& alij. Probatur primo e sacr. scripturis Eκech i 8. Si impius egrei pa nitentiam, ita vivet omnium iniquitatu, eius qua operatus est, non recordabor; e capit. 3.Si im-
quando cum lachrimis iamrm riam reducuntur.
inquit, minari peccanes bus, poenia tentibus vero propitiarionem V
S. August. ist. 8. ad vincen s. Auum pius egeri paenitentiam, omnia o tium ad finem, nec inquit, quem pera eius, qua peccauit, non impu- quam putes ab errore ad veritate, tabuntae ei, quo loco illud verta, non imputabuntur, accipitur pro ipsa remissione peccatorum, ut e X plicat Dalio. in c. . ad Rom. Plaim. 9. commouistiterram, conturbasti eam,fana contritiones eius cluia commota est Om-ubiit, en gratia qua primo commonet, Conturbasti eam,en contritio;
vel a suocuque seu magno,seu pamuo peccato ad correctionem sine poenitentia posse venire. Tertuli.h, de pentat Panite ire ιιαm,inquit, Dominus mitigatur. S. Basl in epistol. ad remem lapiam, a medio, Poenisentia, libaust,cistum est, relaxari peccata. S. Ambroslibr. io in L .ini, D. Ambrosperi contritionem enim commoue C lud Luc. in respexit Domin m P tur mens nostra voluntas nostra; eris,Ettis,inquit,si eniam lim Sava contrationes eius en effectus gratia in nostra voluntate. sic emplicat Sanctus Bona uentur. ii . distinct.47. r Part.quaest. I. an. I. Deuter. 3 o si ductus paenitentia cordιs,reuersus fueris ad Dominis in toto corde tuo, ct tota animaeua,miserebitur tui. 3.Reg. 8.li peccauerint tibs, ct reri, ditae culpa lachrimis tuam. S.Hierony.hbr.2.contra Pelan D. Hinon sivi precata mollisimplici rei sitentur, merentur humilitate cle mentiam Saluatoris. Tertio probatur auctoritate sine. ἐδώCom.61sess.6. c. 6.ubi repressem serit,preiparatione, dispositi ne hominis ad iustificatione effereuersi fuerint ad te in niuerso P eotritionem,&dilectrione: Dei,&cordefvo,propriaberis populo t- e.7.definit,hanc dispositione con-
Paralip. o. Dominus bonus propitiabitur unc s, qui in toto con de inquirunt eum. Hierem. 29. Quaeretis, ct inue nietis me, cum quaesieritι me in toto corde vestro hyc id h. bent Luc. 7.ω L. Ac h. . ad Ro. 2 Apoc. . 2 Secudo Drobatur e Patribus, Beria.libr.de modo bene vivem
sequi ipsam iustificationem, quae non est sola peccatorum remissio, sed et sanctificatio, ergo si cotritio est dispositio ad iustificatione,quq
est peccatorum remissio, est etiadistincsta ab ipsa peccatora remisesone.Confirmatur,qui cu Coci'. in c. 6.retulisset actus,quib. limes
insponuntur ad iustificationem, POMA
394쪽
postea millis actibus, taquam in cam expullum est, ergo remissio dispositionibus, ait, consequi iusti peccati non est prior ipsa inriti ficationetergo illa duo distinguuntur,nam dispositiones semper distinguuntur ab illa forma, cuius sunt dispositiones. Respodent nonulli Τheologi,
Concilium ibi dicere, cotritionem
esse quidem dispositionem ad remissionem, quae fit per gratia habitualem,non tamen ad illam,cu ma propterius ipsa est causa formalis. Sed contra, nait euidenter constat e c.6.ω .eiusdem Concilij, Concilium agit de dispositione, iustificatione, ut re ipsa tantingit,
sic,aut reipsa contritione sequbtur iustificatio,que est actualis peccatorum remissi quod si h iam habemus contritionem, quae est prior remissione peccati non esse
ne, sed haec illa antecedit. Confir
ubi ait, Quouis tepore ad impetrandam veniam peccatorum hunc contritionis modum fuisse necessariurergos actuali contritioni soluirubuit Conca id.veniae impetrati nem,ipsa contritio no erit ipsa, supra allega tam iCofirmatur tertio ex eodem Cocilio in fine eiusdem capiti ubi eisdem fere verbis definit attritionem disponere ad Dei gratiam impetrandam, unde licet colligere,quemadmodum attritio distinguitura remissione, quae est per gratiam, sic etiam ab eadem distingui obtritionem, a quoad hoc est eadem prorsus utriusque ratio, de ipsam peccati remissionem, sed c solum in eo distinguuntur, quod quid distractum ab illa ima, ut sc contritio sit immediata disposito contritio est dispositio ad te missionem; ispositio aute distingui ueab eo,cuitis est dispositio, aut comtritionem no sequitur iustificatio, sed potius ipsa contritio supponit remissionem factam per gratiam
quod si hoc tunc Praeter magna. incommoda quae inde possent se. qui,id est maximum,quod si conad iustificationem,non sic attritio, quae non nisi cu Sacramento sus.cit ad iustificatione Confirmatur Vltimo, quia, ut patet ex dictis supra in priori disputatione, k infra etia fusius dicemus, contritio non
est ipsa formalis remissio peccati, sed soli1 dispositive se liet ad illa. Ultimo probatur ratione, quiana mentem Conciti,,nam Conci D contritio no est aequalis satisfactiolium loco citato euidenter ait,con pro culpa,quia homo etia coiritus tritionem esse dispostionem ad remissionem, quae reipsa contingit,
cuius tamen contrarium contineteret,si verum ellet, quod hi Tneologi vellent Confirmatur, quia haec causalis in nulli genere caussest vera homo conteritur quia
Peccatum ab eo repulsum est,sed potius quia homo est tritu pec- adhuc es debitor . indignus, veilli remittatur iniuria ;aetus enim hominis, quantumuis boni,numqua possunt habere tantam rati nem bonitatis,in obsequi, erga Deum, quantam rationem habet iniuriae peccatum mortale,& ideo
actus hominis nuqua possunt esse sus mens satissectio ad tollendum
395쪽
peccatum,inde necessario ponen- re contendit non autem, ut σι amda est alia specialis gratia Dei re purgara velimus, per Spiritus Du- mittentis id, quod deerat aequali satis fictioni crgo contritio ex visu valoris intrinsecino potest esse ipsa remisso debiti,4 iniuriae, navi diximus,etiam posita contritione in homine, adhuc eget noua i. gratia condonationis, ut bene Cassanus collat. 2o cap. 8 post multa alia,di Nerit, Et si hac omniafeceriamus,non erunt,donea ad expiatιο-nem scelerum nostrorum,ns ea bo-mtas Domini, clementia sue deleucrit , qui exiguos paruo ue conatus,immensa liberalitate prosequitur,dices, Egosum,egosum, qui deleo iniquitates tuas propter me,
peccatorum tuorum,ιam non recor
dabor,eX quibus omnibus optime deducitur, ipsam contritione non esse plana re inissime in peccati, sed ab ea distingui. Vide quid di- Nerimus su p. de hoc eodemcti infusonem, ct operationem in
nosseri Utetur ire stere Spiritui
sancto, per Salomonem dicentem,praparatur volutas a Domino, Pro Proμιον. Is.
uerb. 19. Et ab Apostolo praedicante, Deus esJ,qui operatur in nobis,
velle, ct perficere pro bona voluntate, ad Philip. 2. quod idem de fi Pau. ad Phinitur Can. F. 7. 2.&2 s. ad idem tendunt,quae dicuturi Conci. M
est ex fide, e auxilio speciali diuino nos moueri ad bona opera,id, quod supra multis probauimus. Notandum secundo, Primam Prima gratiam numquam dari tanquam 'ρ debitam eκ iustitia:&ratio est manifesta, quia si gratia est, ideo gra- tia est,quia non est debita; accedit, quod homo ante gratiam , vel est peccator, vel est in solis naturalibus constitutus; si est peccator, nihil potest mereti apud Deum , si in solis naturalibus, neque etiam erit meritum et illis enim neque
alibi ostenditur; legatur D.Paulus μ' ,δμad Roman. a. s. unde colligere possumus, neque remissione peccati cadere posse sub meritu me κ
An contritio necessario adiunctam habeat
Am ostendimus, contritionem distingui ab ipsa ν remissione peccati, ad
hanc solum disponere motamen condignitate,&ratio est,quia cum ostendimus ipsius conti itionis in ostensum sit supra remistionem ratem dignitatem, id quod nunc peccati esse realiter eam d. mut ostendendum erit. tionem,cum infusione gratieKon- Notandum primo,eXConcilio sequens est,quemadmoduin haec AraN.secudo cap. q. statutum esse,
396쪽
possit sub meritum de congruo A tionemscelerum nostrorum, nisi ea infra dicem IS. ei sus Notandum te tio, coli itionem m litercon efficere quidem homine formali' ter contritum, quemadmodum dilectio formaliter diligentem, non tamen formaliter efficere ipsam remissionem peccati, cum enim ad remissionem peccati requiratur,ut Deus cedat iuri, quod habet
contra peccatorem hoc enim videtur esse remittere peccatum; au
ferre scilicet obligationem peccatoris; sicut in humanis eo ipso qui aliquis,cedit iuri suo contra alique dicitur cessare in illo obligatio eκ eo iure prouenies, ac proinde emtingui debitu illius; ille igitur se maliter dicitur remittere debitu. illudque condonare, qui ius, quod habet in alium, potest remittere; quare meus solus,quia solus potest remittere omne ius, quod habet in hominem, consequenter illius debitum idicitur proprie re
mittere ipsius peccatum, non autem homo per suum actum Prima conclusio: non necessario contritio habet adiunctam remissionem peccati.
Videtur posse probari haec con-Paul.ad Ro clusio primo eκ Paulo ad Rom. 3. bonitas Domini, clementiaque leuerit, qui exiguos parvosque conatus immensa liberalitate pros
quitur dicensit olum, ego sum, Ρι deleo iniquitates tuasas i ID. 4. Tettio videtur idem posse prinbari eκ Concitarident sessis .c.7. Con . Tria. ubi sic habet,necessarium esse credere,neque remitti, neque remis
sa unquam peccata fuisse, nisi gratis diuina misericordia propter
Christum. Quarto etiam probatur rati ne deductaeκS.Τho.in Α.dist. 4. 'r'. 2.art. I quaest.2.quia, licet homo
per actu contritionis faciat, quan tum potest cum diuino auxilio, ut sibi culpa remittatur, cosequenter quantum possit ex eodem ammtio se disponat ad gratiam tamen quia per peccatum contraxit indignitate amicitie Dei, ad quam admitti non pendet e sola voluntate hominis,sed potius e volum late Dei offensi; hinc est ut non satis sit ipsum hominem tacere
quantum possit, nisi simul velit
Deus illum in amicitiam recipere.& culpa remittere Imoec si Deus daret multa auxilia peccatori, Q. vltimam dispositionem ad gratia; ubi dicit, Iustificati grati pergra D non tamen eo ipso intelligitur, ilcasan. tiam, us.
ex Cassiano collatio. 2o .cap. 8 ubi schabet, quem locum S supra retulimus ad aliud propositum quoniam tamen ad rem nostram videtur necessarius, ideo etiam reis
petendus videtur igitur sic habet
Cassianus,Etiamsi hac omnia fecerimuI, non erunt idonea ad expi
tum recepisse in suam amicitiam, nam quocumque posito supem turali in peccatore, adhuc posset
Deus non remittere culpam,ut est contra amicitiam; erum tamen
est,Deum semper recipere in amicitiam hominem habentem contritionem,iuκta illud, Qui diligit nam i me , diligetur a patre meo,id tamenon est eκ debito iustitiae, sed ex
397쪽
gratia, quia posset nisi promissiora ere, o didiein venis ηd me; quibus praecessisset, talem hominem , satis clare habetur dari gratia mo-Bindignum amicitia, repesiere; Vnde posset Deus, de potentia abs
luta,non remittere peccatum homini contrito, si promissionem secludamus; Quare cum remittitiblud est noua gratia, cluae fit peccatori; sicut in humarus, princeps aliquis,clii grauiter a subdito offensus, posset denegare illi condonatione delicti,& nolle in amicitiam acceptare, etiamsi id, vel summis Precibus efflagitaret: hoc illud est, quod diximus in conclusone,
non necessario contritionem habere peccatorum remissione adiunctam,quia,scilicet, non e Vera, propria iustitia a Deo datur, sed gratis,neque aliunde Deus coingitur illam dare,nisi ex promissione,ac sua liberalitate. Secunda concluso per insali bilem concomitantiam contritio, actus dilectionis habent gratiam adiunctam. Diκimus,per infallibilem, c. nam certum est, Deum supposta promissione conferre gratiam homini per auxilia actualia disposito, no quidem necessitate coactionis, sed infallibilitatis. Iuxta illud
eas ad or. I.Cor.7. Non habens necessitatem,
tis a Deo, ipsique consentientibus, alia loca infra adducemus ex sacra Scrip.quae ad idem faciunt. Probatur secundo auctoritate, D. Augustini lib.de bono perseue αran. cap. 4 Per beneficia, inquit, Dei certissime liberantur, quι cum queliberantur. Probatur tertio raticine, nam
quae Deus promisit, certo,& infalis libiliter erunt; sed Deus promisit se daturum gratiam paenitetibus ergo, maior probatur, quia Deus fidelis est,&promissis stat. Iuxta
nostra Dei indeclinabilem conses sinsionem .sdelis enim est, qui repromisit, 2 ad imoth. 1. Illesidelis Ad Timot. permanetinet um negare no potest; Minor etia verissima est, ut deca tant scripturae, de quibus supra, ostendentes Deum misereri e tu,qui deplorant sua peccata Sap. D . I. A
II ad Rom. 2. EZech. I 8 3 3. Pr uerb. 28. Ps. 3I. O .loeta. Zach. i. Ex ε. s. Sequitur, actum contritionis
semper esse formatu gratia, quia
ea separatur, unde actus ille dici potest actus hominis sancti,4 grati Deo. Vtrum autem in aliquod sed potestarem habenisua volunta n stanti possit ille actus dici informis.
Diκimus,percon comitantiam,&c. nam supponitur nunc, quod postea probabitur, contritionem esse quidem dispositionem ad gratiaminon autem pendere ab illa. Iam igitur Probatur coclusio primo ex illo Ioan 6. Omnis, qui audiuisa Parinfra dicemus. Sequitur secundo, quo intelligendus est S. Thom. I. a. q. II Marticulo tertio, cum dixit,si actus contritionis consideretur, ut est a solo hominis arbitrio, non neces
sario illi dari gratiam a Deo, quod si consideretur ut est a Deo pauxilia actualia , necessano dati gratia
398쪽
Disput resect III. Quaest. III. 34s
intelligedus enim est, ut loquatur A quifacit ex impio iustum lib., de 11oi de necessitate coactionis, se peccatorum metitis in remissi c. in fallibilitatis,4 sic remanetem Pedita haec secunda quaestio.
Vtrum contritio sit ratiosormalis iustifica
Ostquam in superi ribus satis dictum sit,
contritionem esse dispositione ad iusti Leationem ,Θc semper supposuimusiplam nullo modo se causa se malem illius, nunc examina dum occurrit: Vtrum suppositu verum fuerit, supponimus autem hoc'
3 3. Gratia Dei iust camur, idestium escimur,&ssi st Do 6. Ane ea quam gratia tu Escetur idest, i .
S.Ambroslibro is . hexam .ca.8. D. Amisos. Vtrum, inquit, iustificatiosecundum corpus,an secundum animam tib eoferr υιdeatur; quaeso,respondeaspse dubitare non potes,cu imstitia. νnde iustificatio derivata est mentis tua utique, non corporis'. Cyrillus Alexand. lib. 6.deari γιγνα nit Calor, inquit, spiritui est, qui simul e charitatem in nobis dissu-derit, ct eius igne mentes nostras insammauerat iam fumus iussi-tiam consequuti De quibus facile est colligere, cotritionem non esseco, quae supra de hac eadem dissi C ratione sormalem iustificationis, cultate dicta lunt a nobis Unica conchisio Contritio non est ratio formalis iustificationis,eo modo, quo est gratia habitualis.
sed charitatem,sed iustitiam in nobis inhaerentem. Hanc etiam tertio probat mul C-x MLta e Concilio Trident. Et pii moe se issexta,capitulo septimo, ubi ai signat manifeste unicam causam formalem iustificationis, esse iustitiam, qua Deus nos iustos facit hanc autem unicam causam, non esse contriti lib. s. de paenit. remissio. 8.Illud D nem, sed gratiam habitualem; autem,&moderni omnes. Hanc etia probant', ques habet D. Ah of D. Ambros.& refertur de paenit.d...c.Verbum. de consecrat. d. q. S. IV. .Nemo, ubi S. Aligustinus refertur. Picenis Neminens tollere peccata, nisislum Chrisium, qui est a gnus, tollent peccata mundι item in Psal. 3 o concione prima suis
est, inquit, qui iust cat impium
constat primo, quia in praecedentibus Concilium definierat, limius iustificationis causam instrumentalem esse baptismum tbaptismus non est causa instrumentalis contritionis, cum illius productionem non attingat, sed solius gratiae habitualis, id quod confirmatur e verbis sequentibus, quibus ConciIium definit. hanc Dissilia πιν Orale
399쪽
hanc unicam causam sermalem A cati,d iustificationem , quae sota iustificationis dari secundum pro maliter fit per gratia habitualem, priam cuiusque dispositionem,&cooperationem, quo sne dubio nullo modo conueniunt cotriti
ni Accedit quod cap. 8 hanc dispositionem dicit esse paenit cita me dilectione Dei prouenientem, quod etiam diXerat, cap. 6 ergo si causa sorinalis est unica, eaque detur iuxta dispositionem per contritionem,consequens est,ut causa formalis non sit contritio erit igitur sola gratia habitualis; Item κcap. 6 ponit Cocilium inter actus quibus homo dispoiutur ad iustitiam, dilectionem, paenitentia, cap.7.vult illam dispositionem per dilectionem c contritionem consequi iustificationem quae est remissio peccatorum,' qua homo fit ex iniusto iustus,4 ex inimico amicus; Confirmatur e X canon. 6.ibidem, ait,Concilium diligere, aut paenitere, ut ei iustifica. tionis gratia conferatur, Scc. quo
loco hos actus distinguit gratia iustificationis, illosque ponit prae nios ad illam obtinendam, & can.
Sy. tandem sess. 4. cap.A. s. sub anathemate damnat illos omnes, qui dicerent contritio
ergo illis non couenit esse Hrmalem causam remissonis, ergo solum esse dispositionem. Secundo probatur eadem concluso, gratia habitualis est specie distincta ab actu contritionis , illo multo perfectior ergo effectus proprius illius non potest conuenire illi, sed effectus formalis, S pprius gratiae est facere,& reddere formaliter hominem Deo gratum,ac proinde illum a peccato liberare, ergo talis etffectus non poterit conuenire contritioni. Probatur tertio, si contritio eκ
natura sua praecise esset remit sopeccati,d iustificati, non posset intelligi, quomodo in lege gratiae
reconciliatio cum Deo non esset illi ascribenda, sine voto Sacramenti, quod in illa includitur ex Concit.Trident se Ubi . cap. q. nam in Com. Tria. lege gratie retinet eamdem naturam , quam antea habebat,ergo si ex natura sua esset reconciliatio cum Deo,illi secundum se potius, quam cum voto Sacramenti esset
adscribenda huiusmodi reconciliatio. Neque dicas, illud votum a. nem non praeparare ad gratiam, incramenti requiri,ratione praecepti e quibus nemo est, qui non eui de Sacramento paenitentiae recidenter colligat nostram conci
Hanc denique conclusionem probant rationes satis clarae, quia dispositioni ad aliquam formam, numquam conuenit effectus sor-
malis illius formae,ad quam disponit, sed contritio, & dilectio sunt
dispositione sad remissionem pec-piendo. Contra; nam sic non magis deberet adscribi recociliatio voto Sacramenti paenitentiae, quam Eucharistiae,aut cuiusque alterius precepti ergo aliquo speciali modo
concurrit votum Sacramenti cum
contritione ad reconciliationem, quicum non sit ex natura contritioniS,Djsjtigo by Oosl
400쪽
tionis , siquidem ante legem gra causae formalis, ipsi gratiae habitiae, illud non includebat contri tuali quare ex hac noctia sententio esse debet ex Christi instixuti ne ac proinde non contritioni se- cudum suam physicam naturam, sed ut coniunctae voto sacramen ati,& in eius virtute reconciliat, e D neque ipsa erit Armalis ratio iustificationis. Sequitur primo, actum contrutioni seu dilectionis, si praecedant gratiam, quod infra examinabimus,non esse actum amici forma Bliter, sed ultimo se disponentis ad amicitia, quae deinde habetur per ipsam gratiam iustificantem formaliter. Sequitur secundo, quomodo snt intelligendi Patres, si quando
dicant contritionem, aut dilecti nem sanctificare, iustificare,
teli sendi enim sunt loqui illos di
Cone. Trid spolitive; quomodo Concit. Trid. tia multo melius Otheranorum sententia reiicitur, quae ponebat remissionem formaliter fieri per extrinsecam quamdam non unis putationem,ut etiam diximus uia Pra fusus, ut propterea nulla alia occurrant hoc loco de hac que ne amplius dicenda.
Utrum contritio sit posterior gratia habitu li, an prior.
est propter varias tot, latorumque doctorum sententias,ut merito hoc quarto loco eXaminanda veniat, cum enim miri
Ieus6. cap.8.eXponit Paulum di C iam dictum sit,comtionem solum centems iustificari hominem per fidem, quatenus scilicet fides est initium iustificationis, licet contriatio, dilectio no quomodocumque disponant ad gratiam, sed vutimo modo infra eκplicando. Sequitur tertio,x eo quod conititio formaliter non remittat culpam,ut forma iustificationis; evia denter colligi remissione non esse solum fauorem quendam extrin- esse dispositionem ad iustificati
lem cinerito nunc inquirimus de eiusdem prioritate ad gratiam iustificantem An hanc talum dispositive antecedat an vero ab eadein aliquo genere causae depedeat Quod autem hoc loco quaerimus de contestione, idem etiam de omnibus alijs actibus ad gratiam ha- possumus secum,cum praeter illu, Ponamus D quaerere. gratiam habitualem intrinsece, Prima sententia est afferensu,
Iormaliter esse illam quae remittat peccatum, ut propterea dicamus, huiusmodi effectum remissionis,scilicet, peccati,di iustificationis, dispositive quidem conu actus liberi arbitrij ad gratiam bsponentes procedere effective ab habitu gratiae charitatis, taenia