장음표시 사용
421쪽
ega lib. inconcitariae e. 1o cesse distinctum, aereptum, sicut ubi conatur hoc preceptu reuoca- ipsa Poenitentia est distinctare ad praeceptu de non occidendo. Virtus, ad hancreduci, ita P Sed quoad seritentiam Media trus a Soto leaia de renita ita nae infra dicetnus.. quid de ipsa sit in Nugnus ubi supra, c ex Patre -- , si mn ruiniquoad autem sente Marrus loco nat mesti lamvem quaten dicit praece, Sed necaue videtur probanda,
ptum contritionis reuocati adpre quatenus uicit,hoc praeceptu cori,ceptum de homicidio, dicimus es tritionis pertinere adras itinctam se omnino falsam, tum quiae Virtutem Poenitentiae, quia vita DThom.patia. de sequuntur Ca diramus, actus ille reseos, quinus de penitis 3. Suactus r.es est proprius virtutis Poenitentiae , spur. I. sin. 3 nu. q. non est ne qui dicit voluntatem latisfacien cesse, oia iuris naturalis praecepta desinis offenso, nequeest sim pii reuocari ad decem praecepta De citer necessarius, neque in praeceis calogi, quia in praeceptis Decalo pio ergo non poterit contritionisgi continentur tantum ea,quae in Praeceptum ad illud de penitem uidete deducuntur ecprincipijs tia virtute reuocaria cum de hae naturae tum quia alias sequere nullum sirpraeceptum; si ante detur, in singulo quoque peccato virtute penitentiae minis loqui inesse duplicem rationem pecca vellimus, ut iam dictum est.
ti, scili et . quia seipsum spiri C Neque obest,quod supra diri.
tualiter occidit,& quia peccat con musirinitentiam esse distinctam tra rationem,quod absurdum est. Neque obest, quod ait Vega, aliam eue rationem in alijspe tatis, aliam in peccato impensetentiae, uuia alia non affer uni darinum irreparabile impenitentia
Non obest, inquam, tum quia videtur ille suDponere impenitenvirtutem, quia sunt etiam aliae Qua plures virtutes distinctae qui . dem, quae tamen non habent di stinctum praeceptum propter e guitatem, imperfectione actus, cuiusmodi est poenitentia, cuius
actus non habet honestatem, nisi quatenus est efficax; quod quiae
habet eontritione,uti dirimus,
tiam non esse, niin fine vitae, ideo sufficit ut nutus sit praeceptu, quod sorte falsum eu tum quia non illius. inferre damnum irreparabile, aut reparabile; non interuntdistinctam malitiam Accedit d mum, quia ad eandem speciem peccati videtis pertinere morte inferre, de illam non prohibere,icum possis re debeas. Quinta sententia est asserenis iuum,hoc praeceptum contritionis
Sexta sententia est Suatijasi atis,praeceptu contritionis, quatenus dicit esse Deo offenso sati tactione exhibenda pertinere ad ius ,&praeceptu naturale; quatenus vero dicit eadem satisfacti hem ei se facienda pertat itionsi esse ex tute positiuo,sic habet sup
422쪽
Verum de hac sententia infra di A tellectus agentis , cla rationis,cemus,ultenderuus enim,esse satis quod cuilibet homini in ipsa crea-Nolunt triam sententia, Talsam.
Septima sententia est dicentiu,
Piῖeceptum p qnitenti repertinere ad illam virtutem , contra quam est peccatum.
Sedeo de hac sentetia infra in
tertia conclusione dicemus, quid sentiendum sit. Ultima lamentia, est comumstione datum est iuκta illud Psali 4 Signatum es supernos lumen, . oc Psalm. s. Beneicamisto cis
mina omni tempore , qu tribuit m hi intellectum, M. Psalm. DII γ. Illuminativernam meam cklo tinxi, a I. Super quem non fulget nomen
eius. c. dc hoc lumen illud est, quo homo in cognitionem nat svehinnium Scholasticorum, asis aliter cognoscibilium, opera-sercimum imite a esse praece bilium peruenire potest, quo tu Pium natus ala, sui sensu ui supraeXPlicatum,ad quam e superioribus allegatj lim tentiis, nonnul
tertia tria raecipue cognoscere possumus, quae sunt veluti tres leges, ac Principia a natura data,quqrum primum est, Bonum eu faciendum, ac maIum euitandum alterum est, quod D. bl non vis, ne alteri faciari tertium nulludiximus, duos ictus nos posse co C malum esse impunitum , ac nullusideravi in ipla pei in elatia virtute Unum,qui et voluintas, seu intentio ipse satisfaciendi, oformaliter diximus esse piam virtutem P nnirentiae alietum viri est ipsa conrotio per qua fit Deo satisfactio, Sc est terminus illius voluntatis, seu intentionis, tua volumus sati . facere; Hic autem non est disputabonum irremuneratum; it dicamus aliquid de hoc tertio principio, cum hoc faciat ad rem nostram dana videtur certum, recte
cognoscere posse duo, scilicet, dc Deum effet,d eis remunerat
rem, Ut patet e X 2.9.quaest.2 arta
2 d Deum quidem esse, patet, fio de priori actu;certum enim est D quia eiustentia Dei semper uinin nostra sente tia,illum per se pri ponitur, nam si malum debeat mo non cadere sub praeceptos puniri ciborium remunerari quidquid dixerint, Suariusio ergo ab aliquo id fieri debet, sed Nugnus.si vero de altero actu,dis is non potest esse alius a Deo, re- ficultas est, an satisfactio per ta rum omnium auctore ergo Deus lem modum, scilicet per contritici semper supponitur esse; quod au-no sit ex vi alicuius iuris naturalis temidem debeat esse remunera- Notandum secundo x tu tor; ipatet etiam , quia rus quisa la men naturale nos laic tu Ialiud existimet D cum liubere Providu'' ' in xlligo , nisi quod habet D. tiam rerumum manarum,&b 'D. PA, Thom.Opust.Α .lumen, scilla et in na opera uunexarrias mala Pu
423쪽
iX,aut Nem quentek telizm c gere' isu; quis pugnabit pessit,eode lumine naturali r)oria aliquem cogit cere veniam delictorum ab eodem Deo esse pet clam 'llinae esse satisficien&im, iusta Apud Ovidi s .Fastoriis.
Sepe Di m vidi, Ismeumsua admone pro iustnia, quod crare colligitur ex illo Geri . . ubi Deus dixit ad Cainurrit, Nonne F brae egeris recipis It a tem male statim peccamm tauri foratus tuis arim,qui biis Deus oluit Carno mittere vellet innuere, ipsu potu:rse ex se, dc vi Fulmina thure dato continuisse manum. cognoscere Deu Opt.
tum G ob lumine naturali cognosci posset iug na peccatum esse contra legem naturi Pet rae, et ei; ut me constat, ipsum
di Nit in suo Parad. tertio, neminι
ait peccare femte turpe essea clarius in tertio ibidem, eum inquir, certe Ii omnes Deoi hominesque Et primo de Ponto. B Saepe leuant panas,ereptaque Ia
Nisi cum beue peccati paenituisse
Cum ergo lumine naturali cemn Deus cognosci possit, Sc existens, με ij no& remunerator, iraeterea pec I catam esse contra legem Dei,eoq. maκime Deum ostendi,ac penitetia placari; fit consequenter,ut λcuti de offensis amici naturaliter celare possemus, nihil tamen aua C tristamur, scelia de offensis Deo re nihil iniuste, nihil libidinose, factis peniteamus, eo modo quo
agendum esse dictum non homine Ethtucossed Christiano dignit
accedit praeterea ratio, quae hoc ipsum satis aperte demonstrat; nam si peccatum, et malum sic a Deo punitur, ergo signum e stam alumine naturalius nitere possumus;neque enim haec luminis naturalis cognitio, ac penitudo potesse Persecta , aut dispositio sufficiens ad gratiam,nisi aliquid aliud
supernaturale accedat, ut habet xime illi displicere, illius', volu Coc.Trid. sess. 6.can. . quare si ad Gue. νια tali contrarium eisere conseque tantu lumen naturale, fides, a qu- te etiam satis constat, quantum i me aliqu6dlapnaturale accedat, sit detestabile peccatum,etiam ex Dino erit idem lianae, sic praeuentu ipso lumine naturali quare, cum multo perfectius illa ominia co-eclamine naturali quisque co- gnoscere,peccatu inque ut est contra dulinam bonitatem detestari. Notan tertio, licet certu steκ fide,hominem, nullo modo posse penitere, sicut oporte ut habet Conc Trad.loco citatoses. 6.can. 3. se . . ita,ut insallibiliter cosequatur gratiam sanctificantem,ut ait S. ThO S.ThαΑa I. 2.gnoscere possit, peccatum esset6tra Deum,4 ipsum maκime eo offendi, Sabeo maKimis puta iri
supplicim ac propterea eviradui
424쪽
1.2.q. I in .art. . neq; ullum actura aliqua bona opera reperiantur, es elicere , quo se ad gratiam praepa ad vitam arernam no prosint, cum
Eet,aut praeparare possit absq; auxilio speciali Dei, ut toties diiu-
a.COr. 3. Plon summus su cieη-tes cogitare aliquι de nobis, quasi ex nobis, . Attamen non est ne- imago Dei in homine, es ob peccatum obscurata, uon tamen penitus
sit deserat id quod etiam habet alijs Iocis, ut libro 3 Hypognost. quidquid sit, utrum sim ipsius Augustini,quaest. lib.4 contra
gandum, hominem perliberum 'dit Paulus Philosophos, de gentes arbiti tum posse aliquod bonum excusari non possi quia ex ijs,
morale velle, operari,ut habet D. Am νέ. D Ambrosus lib. 3. de Vocat.gentium,dicens, eo voluntas hominis ante iustjicationem deprauatast, volendi tamen vim non amisti; md nihil tam sit in potestare voluntatis, quam ima voluntas seu Π.Tiam. imum sine, ω ThO. v. a.' I 9.
quae facta sunt cognoscere potuerunt Deum,o gratias illi agere,ia quam auctori, I benefactori;tum denique e Psal.48. Calienis est se a.
glorιam Dei, quotestinia lato tiatur Paulus ad Rom. Io vi proburet excutari non posse gentes, quia licet non audierint Apost art. Σ.loquens de homine instat flos, satis tameti audire potuerint naturae corruptae ait, quod pares caelos, clamantes okntiam Dei, ita
per ιrtutem sua natura aliquod bonum particulare agere ron tametotum bonum naturasus proportionatum sue connaturale, ita ut in
nullo desietat, quemadmodum po terat homo in statu natura inte-Aι Rom. i. gras SesinitIud Pauli Ad Rom. 2. Gentescluae legem non habent, natu Uiter ea qua legis sunt, faciuntri ex ipsa caelorum fabrica cognostere potuerint Deum,ut auctore, benefactorem G sic gratias ei agere . accedit ultimo auctoritas Scholasticorum,illud idem confir
3. Aegidi,quest. ar. a.dub imo Richardi,quaest. I art. I. Caietani. 0 Fbisunt lex.ui ostendunt uvii par. Σ. aest. iis artia. Soti libro ιegis scriptum in cordibus suis primode nat.& gratia cap.2o. 2 S. Tiam quo loco idem D.Thoait, id do ege natura intelligendum esse, qua homo operari pote aliquod iustu,
ut honorare parenter, reddere depositum, inimicis veniam axe euitare madorum mores, Malia nutus-s aut r. modi, S. Augustinus,lib.de spiritu, litt.cap. 27. Sc 28 ait de infi- desitas, quod etiam in vita impia 22.Vegs,de iustin quae t x.Sirtholomaei Medine I. a. quaestio. I9.artic. a. Valentiae ibid.' I. disput.8 anancto 3. tramine micilicet, per eipsum tali generali in fluxu adiutum posse tum velle, tum etiam operar, morale alia quod bonum , c consequenter, etsi non sicut oportet, admiua Pe
425쪽
peccati dolorem aliouem elicere,in tribus, qui in eo conueniunt , vectitem pro eo satisfaciendi Deo dicant in satisfactione hominis, aliquale propositum admittere,ut optimea et S.ΤΙ .in a.dast. 23. II. . ad I. dicens ,hominem esse iusta operara, ct multa bonafacere fη aliqua gratia naturalibus superaddita, quamma non merit ri diconfirmat Gloein illud Pamli ad Rom 1aesentes,qua legem non habent, diueris di non habent Iegem scr/ptam, vabent tamen legem naturalem, qua quisque inrauisu,
TIibi rassem, F, quid fit bonu, ct quid malum , quid honestum, quid turpe, wd fugiendum , quid denique prosequendum Anautem in statu naturae corruptae possit homo oinnia bona, Sc quae, alibi ostenditur . . quaest. I 2'. art. 2. nobis sat sui diXisse, quae qui non sit simul Deus, non esse sufficientem valorem, aut PretiuPro peccato proprio aut alieno inos tamen unum asseremus locum Basilio in illud psalm. 8 qui , βψ
confidunt in virtute sua..ut Pr
di ha probemus , ait igitur S. Baλlius, imprimis esse opus digno reisi, missionis pretio , postea subdit,
nullum hominem nudum dare posse Deo precium redemptionis animae suae, sed solum hominem Deum id posset tandem ait, id potest iam anuenis e stantus Histro redemptione animas 3 ac si Axerit ilia,&subiungit,sa inuentum in unum, M. ut sic indicaret sanguinam Christi fuisse
unicum pretium.quare etsi omindiXimus, ut ostenderemus, quid Ccia hominis etiam ex auxili 'Parin
possit ius naturale in homine eκ ticularibus diuinis facta , non Perinpoliato gratuitis ut inde intellige secte Deo offenso satisfacianti ha aremus, illud idem naturale, si in bent tamen aliquam, quampos.formetur diuinis auxili, posse sunt havere satisfactionein,modo moueri ad detestandum pecca- iam explicato in priori disputa
tum,percontritionem, quatenus tione.
illo ostensus est Deus sum maho Notandum,mmo, Suarium, nitas, finisque supernaturabs te supra numero 7 c cessisse quiarum omnium,illique reconciliam dem actum contritiovis, ut dixit dum. . voluntatem satisiaciendi Deo, a Notandum . nuIlum actum, uere sub obligatione legis natura- qui fiat ab homine peccatore, etiam, ilio part lari diuiso, etiaEN se,&eκ natura sua sufficiem tem &aequalem satisfacmonem
Pro peccatoo iniuria Deo facta posse tamen imperfecto modo dici talem, id quod nos supra ostendimus,&inter alio susius ostenis dii Suarius tomo primo, ertia Parte,disputatio. . praecipue ex PMlis; non tamen fine diuina ordin tione eumdem actum, ut dicit linsam detestationem peccati, Perquam fit satisfacti Deo, cadere subeadem lege naturali unde ait. licet hic a chus secundo modosumptus e se sit sufficiens ad satisfaciendum Deo,sie diuino sauore fiat,non tamen esse simpliciter neccumu,nua adsit volutas diuinasi
426쪽
deteramnet hunc actu satisfactio- aliud sit actum contritionis innis,per contritionem,esse exhibc sevi ex natura sua esse aptum,
mus, no placet hoc placitum Sua-
rij,ficut neque placuit Nugno ubi
supra,&it loquamur de illo actu, secundo modo sumpto, nam de priori iam diximus, certum videtur, illum ut sc etiam quod attinet ad modum, esse e X ret natum rati ad est,connaturale ipsi Vatie, non eκ aliquo Haecepto positivo Biaeque requiri aliam aliquam or dinationem adiu pro quo aduertendum est,aliud esse actum con-rritionis elle ex natura lua, Ἀκse aptum. idoneii ad placandu Deum iratum, eique satisfaciendum aliud des ficto limul modia thu contritionis acceptari a Deo, loco satis tactionis,id quod dicis idoneum ad satillaciendum Deo offento, aliud talem actum acceptari a Deo in satisfactionem, oertu enim est,primum e iure naturali, absque aliqua alia ordinatione diuina,id praese ferre, ut scilicet talis actus ex natura sua aptus, idoneusque si Deo satisfacere; notamen videtur negadum ad illud secundum praeter id, quod diXimus, requiri beneplacitum diuinum, aut ordiationem aliqua diuinam,qua Deus promiserat se talem actum de facto acceptaturu,
pro satisfactione sibi danda; unde
in hoc non discrepamus, Suario; requiri scilicet hanc ordinatione diuinam modo explicato , discre-Pamus autem in priori, quare dicit et in sententia Scoti in I. dist. i 7 c mus contra ipsum, actum contri- quaest. i.& r. Gabriel ibidem'. i. tionis absque aliqua alia noua de- nrt. 3. dub. 2. M aliorum de opere meritorio,vt aliud sit opus eX gratia factum, esse e se condignum vita aeterna, aliud actu acceptari a Deo ad vita aeternam, nam eui opus sit dignum vita a terna , adhuc tamen Deus potcst illud non acceptare ad illam; Vnde ad hoc reqviritur preeterea proterminatione diuina, eeipso iure naturali statui gratiae conformi,idpim e serre, ut luomodo aptus sit, a Lucin a a Deo petendam, ipsiq; satisfaciendum,nam etiamsi Deus non determinasset talem actum contritionis ad talem et sectum,adhuc ex se esset talis, ut aptus effeta dialem finem, emiplo.D. iure mussim,&ordinatio diuina,viscili innaturali habetu ut per illud satiscet detur acta vita aeterna ope faciamus Personae ostense, per sdri e gratia facto, neque.D. DeuSpotest aliude obligari, nisi ex propria voluntat ut iam nuimus supras hinc tamen.non licet colliger quin opus illud ex sesidignum vita terna,cts, ut si Nimus, Irremuneratum relinque etur; sic
igitur in prsset nostro casu, videtur posse dici de contritione ut bene, proxime potest personae
offensae satisfieri, honorque debitus exhiberi, quod quia totum hoc habet contritio iii ordine ad Deum, vi alibi ostensum est exscripturis, ideo tale etiam mediucadet sub eodem iure, dege naturali.
427쪽
Disput. Ibi Sech. IV. Quaest. I. os
te videtur ile iuris naturalis. Hanc coclusionem habenti. Τho. 3 parriuaest.8 artic T. ad I. ubi ait de iure naturali esse, quod aliquis peniteat de malis, quae ficit,&quaest. 86. art. S. ad ultou, idem etiam habet Caietanus 3 p. quaest84. ubi sup. Solus in A. dast. 14.quaest. Mart.7. Canus de penit. Par. 3.Halens.Α.part quaestio. II. veniam impetrandam, sed hoc ipsum est exhibere latisfactionem offenso,ergin Secundo Isio ratione,quia ut minimum ce tum est,ad satisfaciendum Deo requiti actum virtutis,in quoialtem implicite continetur doloi,&detestatio peccati praeteriti,ergo salute implicite inritio requiritur,cS, Bm μ. membr. 1 Irt. ys. Bonavent in lage natinae ad satisfactionem. dist. ι .in .pari iusti iustionis art.
3 Maeori quaest. Didacu Nugn. supra, ct ex Parte Suarius item ubi supra Secundo colligitur e verbis r jam sic.T id scis. q. cap.4. Fuis
rem quouis tempore ad impetran- ωm exraam peccatorum hic con- tr/nant motus necessarius, ct in
sc. ex quibus, satis clare habetur, .contritionem etiam quoad modu turae necessarium, neque ratione. oe iure naturali aptam ad la bonitatis,quae de caetero sit necest sficiendum Deo orianis.
Objcit primo Io.Medin .ubi supra, ius naturale non obligare ad impossibile est autem impossibile
reuocare astum Praeteritu, Mi. Respondetur,ut etiam iam aliis bi dictum est, penitentiam nolinreuocare actum praeteritum,quasi illum reddat infectum, sed quia quodammodo restituit id, quod fuerat ablatum per illum actum. Obiicit secundo, huiusmodi Dctum contritionis no esseture na- Νυ. Tettio probatur conclusio ra-eis,ne, quia certum est itare natu- rae, hominem teneri Deo offenso facere satis, ut sup.adnotauimus , ergo etiam conteri, nihil enim potest alsignari aptius,quo Deo pos tisit reddi satis; quam ipsacontrition onfirm4tur,quia hic actus tabuitionis eκ natura tua est min me aptus, idoneus ad veniam consequendam, ergo e natura sua est etiam aptus, idoneus ad satisfaciendum pro iniuriarantecedens pate quia dolor de iniuria illata, si sit eκ vero affectu, min, me mouet illur cui illata est aes saria, neque adtollendam praetk- .ritam malitiam, neque ad satist ciendum, tum quia hic actus non satisfacit, tum quia non potestintelligi satisfactio sine gratia,ut supra posuimus. Respondetur; argumentum intum probare, si quid probat, nou
Pertinere ac purum Ius Daturdi
hanc contritiotrem;quatenus scit, ced ius naturae eκ ludit omnem cognitionem supernaturale, visupra praesupposuimus,nam liben. . ter dabimus contritionem no esse ex iure naturali, quasi litχκ ipso iure naturali secudum omnia, sed dieitur coturitio metunere ad ius
428쪽
naturale,quatenus ius naturale di A rius loco iam citato sed . 3 perimctans, peccarem esse detestandu de quasi ipse non negarit, contu si deinde eleuetur ad statum gratiae,possit illud idem detestari,propter Deum offensum Quare ad argumentum simplicitet dicendum
est, requiri actum coutritionis, quatenus Doeκ aliquo praecepto positiuo, sed eκ natura sua, videtur maxime aptus, idoneus adtionis praeceptum esse naturale,
primo illo suo modo, quoad satisfactione simpliciter, licet negarit esse naturale secundo modo, scilicet quoad modum satisfaciendi,
contritionem ; nam si attentius Medina consideretur, satis aperto negasse visus est,tumen naturae consequendam veniam a Demi ad id peruenire ut cognouerit sq: ostenso satisfaciendum,sues Deum placari satisfaetione; cum tisfactio fiat ex iustitia,sive e misericordia: si quis enim non sitis, uendo quantum debeti non liberatur ab obligatione luendi, qd potest, ut etiam aduertit Suarius, fiaprinum. 6. unde peccator nucde facto, cum iacit quantum in se est exa illo diuino particulari, ut honore Deo debitum reddat, illamen satis clare pateat eκ dictis ius naturae praescribere peccatum detestandum eure,saltem ut detestabile est uitibus natur ut offensuum ipsius naturae, & Dei ut iP--fius natura auctoris. Sequitur secundo, male Suariu et dio sua supra nuin. χ diκilse, ex quo Hus. possit remitti peccatum sine comtique ostenso satisfaciat peractum C tritione.ideo non eis vescum,&contritionis,facit id quod ex natu necessarium remedium e legerati iunitia facere debet. obhcit tertio Medina,inhumanis non requiri huiusmodi det stationem actus praeteriti, modo fiat satistactio peractu eκterna.
Respondetur dissimile esse rati me utriusque, quia satisfactio
in humanis fit per actum eκte num,ratione cuius non requiritur naturae ad satisfaciendum Deo,&penitedum de peccatis, ait enim.
Ss quis tanto amore ferretur a Deum . . nullius contritionis meis minerit, quia nulla peccara occurrant, bene ilium iustificari, ae Des satisfacere ergo contritio non es unicumst necessarium remedium
naturale, diximus enim contritio
actus internus, nisi Per accidens, 'nem esse unicum remedium n, scilicet nisi quatenus est necessa turale admodum supra eκplica-
aut tum; propterea quia, aut actu, aut
virtute requiritur ad iustificati nem iide hi quis e sola charitate iustificatur, quia nulla occurrat peccata ibis sine dubio intelligitur contritionem quamdam virtuale habere,quae in illa serventicha state continetur, ratione cuius si Pgccata Occurreretillia sine dubio
actu quae fit Deo,fit praecipue per actu
internum; actus autem internus,
vel implicite, vel explicite inci . dii hanc displicentiam, ut sibi astensum es. - - . Sequitur Primo non videriera
m L eusandum Medinam ubi supra,
ficut illum excusare conatur Sua Diqilias by Coral
429쪽
actu detestaretur , quare emtu A ceptis affirmativis, quae ut nolire naturali in non positi uota obligant Mocunque tempore, sed certo aliquo, ac definit, ita potest Deus, etiam illo tempore, quo obligant, tollere obligatio
Serundo probatur conclusis, quia vidispensatio fieri non pos-st, debet eme aliquod absurdum, aliqua turpitudo, quae inde sequii possit, sed in casu nostro nulla apparet turpitudo, si fieret huiusmodi dispensatio, 't de se patet,ergo.
diuinae potentiae,posse eκimi huc, vel illum ab aliqua obligatione
praecepti, etiam manente integra
Euidem praecepti obligatione, ut
alibi inximus,loco supra citato,e
go etiam poterit liberari ab actu
Sequitur primo quamquam possit Deus, ut etiam adnotauit Suarius sup.disput. 3.se l. . num.14.dispensare in praecepto contritionis,nora tamen si de saccho dispesai,continuo dispensare in praece pio satisfactionis, quo obligatur peccator satisfacere Deo pro peccato; quamudin hoc secundurn
facere possit, quidquid .icat Su
rius ibidem eodem nurner. s. pribet contritio e se, ede natura sua si sint peccata,& memoriae ciscurrant, ut illa detestetur actu, ut docte tradit Nugniis ubi supra contra Suarium quod si non occurrant memoripe peccata, id est per accidens respectu contriti nis, tunc sufficit, ut sit virtus insus in illo amore, virtute cuius Llesciustificatur,ut supra etiam dictum iam est. Secunda conclusio;praeceptum contritionis non pertinet ad principite ius naturae,in penitus in diaspensabile pro cuius conclusionis intelligentia. Notandum est, in iure naturae conticleri duo praeceptorum e nera , ut in superiori nostro libello, tu fuit des nilo conses Cinyrmas sonis diximus i alia enim sunt a Lu prμ N Jrpnatiua , quae praecipiunt allaquid .ck obtigist non semper, de
ad temper, sed aliquo certo quodam tempore; luce praecepta fl-cut aliquo tempore non obliganti
ita non repugnat aliquo modo posse dispensati alia sunt negatiua, quae quia Prohibent aliquid, quod est inre misce malum, ideo
obligant semperi&ad semper, c D mum illud non sequi, scilicet, si sunt indispensabilia.his positis
Diκimus in conclusione princeptum contritionis non pertinere ad hoc secundum genus, sed ad primum, id quod videtur esse c0ntra Nugnum illo suo dubio secundo, dum respondet ad secun
Deus dissipenset in contritione, d,spensare etiam in satisfatione, probatur, quia obligatio satisfactionis nascitur vi praecepti,ut ibudem ait Suarius, pofit debito, unde nascitur praeceptum Albgans, sed cum Deus disipensat in contritione, tollit quo clammodo debitum, quo sublato ipsum per videtur commune omnibus prae se praeceptum nullum est, sicut
430쪽
quando at quis remittit alteri de A tentiae videatur negandum , ut
bitum , non dii pensat in praece ostendemus alibi,Deo fauente. Tertia conclusio , praeceptum contrit onis est unum, inoulare, d:ltinctum ab omnibus aliis praeceptIS. Hanc conclusionem ponimus contra illos , qui existimarunt Piaeceptum contritionis pertine-nere ad singulas virtutes contra
quas Peccatur. Probatur primo, qui iactuSpe
nitendi, Machus conuitionis habent peculiarem aliquam, distinctam bonitatem &appetibi' litatem, ergovi peculiarem obligationemri sed ubi est peculiaris obligatio, ibi est piaeceptum distinctum, ergo. Probatur ecundo, quia,ut .am
supradictum est , contritio non non necessario sequitur, Deum C respicit peccatum secundum il-
debere rem ttere Peccatum, a lam pectabat elimationem, toP- ponitur rectae rationi,sed respicit in ratione quadam communi,
habet distina tria malitiam, ergo est disti iactum praeceptum Probatur tertio, quia alioquin sequeretur in singulis peccatis in esse duplicem quamdam ratio-pto rc stitutionis, sed tollit debitu; quare dispensatio tunc formaliter non cadit in ipsam satisfactione, sed potius in ipsam materiali, ruta mutatur, ut alibi di Rimus, e materia voti, quaudo facta est mala, notata voventi, ut Propterea votum illud possit dispensari non ratione sui, sed ratione materiae primu vero Probatur, quia dispensare in praecepto, nihil aliud videtur else, quampo
sta obligatione praecepti aliquem
ab illa eximere , certum autem est, posse Deum etiam in articulo mortis liberare aliquem ab obligatione praecepti contritionis, ita ut ille non peccet de nouo linon conteratur j hoc tamentione cuius tenebatur conter ,
unde posset mali vita illum danare propter primum Peccatum, non propter secundum, ut etiam docuit Medua ubi supra: & huius rei tota ratio est, quia hoc praeceptum contritionis non cst omnino indispensabile. Se iatur secundo , aliud etiam iaci malitiae, alteram contra Pis- praeceptum contritionis esse di ceptum peculiare virtutis, cal-spensabile aliud peccatum pollate mitti sitie contritione, quia siue remittatur peccatum sine ilia,si. ue non, certu videtur dispentare Praecentum contritionis, effeti. hil aliud, quam relaxare obligationem alicui, ne e hoc nouum committat peccatu,quod alias sine tali relaXatione committeret, quamquam neutrum diuinae poteram contra Praeceptum paenitentiae, quod tamen nemo diXe
Sequitur eid et is hoc Praec c-Ptum contritionis pertinere ad praeceptum claaritatis, quatenus charita eL natura sua inclinat ad quaerendam , c recuperandam diurnam amicitiam, Sc consequenter ad praeceptu de colendo Deo,