Carmina;

281쪽

,, κούραι, τίς ὁ υμμιν ἀνηρ διστος ἀοιδῶν

180 αὐτὰρ ἐγών ου λήξω κηβόλον Ἀπόλλωνα υμνίων ἀργυρότοξον ον υκομος ἐκ Λ ώ.

poeta de hyporchematis, quo nomine

appellabuntur carmina a choro Circurn Bram Consi Stente, aut tripudiante intulcum inimica imitatione earum rerum, quas deus geSSiSse dicebatur, recitata.

cf. Mulier. Dor. 1. p. 351 Sequ. B0eckh. Pind. fragm. p. 597,meraci Pontic. p. Iuut de Mus 3 in Deliacis sacris mos fuisse videtur, ut chorus, cum Latonae errores canebat, diverSarui gentium, ad quas illa praegnans venisset, dialectos atque alia, quae iis peculiaria es-Sent, proprio genere saltationis imitaretur. cs. Has l. c. ad 147.165 - 168. ιλήκοι, propitius sit. Odyss. 365. - ταλαπείριος, audens Iacere itinera, itinerum studio-SUS, geriu. eis cluSlig. V ann ad Odγss.

172, 3 ex hisce nihil aliud efficias

quam Chium fuisse auctorem hujus hymni abusi tamen iis sunt ad assignandum Homero patriam Chion insulatu,

quasi certum sit, Homeri hoc SSe carmen. V ann. . ad HomeI Vitam, pag. 1. - του - οιδαί. male Bergle-ruS, perniixto eiu Pore praesente et futuro cujus omnes in pretio Postea sunt eantiones Caute Matth. O.jus armina omnia in posterum azimo honore erunt, quasi legeretur ἀριστευGoυGιν enimVero

id quoque ineptum est num si post demum Clara erunt haec Carni ina, qui si, ut jam nunc puellae Deliacae laxime

illis delectari dicantur quid multa corruptum est μετόπισθεν, pro eoque reponendum μερόπεσύιν, hominibus apud homines similia sunt MEPOLIECCINE METOLIICSEN, nec rarum, ε et litteras confundi, itemque et . e ut apud Aristot. l. c. auii ad Od SS. ζ , 53. quidem et C permixtorum exemplum non habeo in pro iutu, Sed

neque e OpuS St, Si quid eiu e quo

semel scriptum fuit METOI IICCIN velut compulsi sunt librarii ad inferendum

tiones, ut Aeschγlus rom. 866. ως τοκηδεὐσαι καθ' εαυτὸν ἀριστευε μα- κρ etc. 176. εχ δη πείσονται. tmesis Pro πιπείσονται ὁ η. I l. ce, I etc. 'ετήτυμον, o μέτερον κλέος. 177-181. clausula rhapsodi, qua se auctori Carnii ius opponit leguntur Butem in codd. versus 18 et 181 post 176, ab iisque discreti, tanquam ad Sequentem hymnus pertinentes 177-179, quos superioribus adjungendos SSe Ioniae et Deli commemoratio indicat. OS, forte trajectos, reposuisse mihi videor suo loco, ut hoc dicat rhapSOdu S magnificam carminis materiam esse PraeSidem Lyciae, Maeoniae Mileti, et inprimis Deli itaque se nunquam non praedicaturum esse Apollinem iii Delo natum. V. Similes clausulas γnino ruiti 5 et . HOMER ODrss. III.

282쪽

ARGUMENTUM.

Auctor hymni in pollinem Pythium sive Delphicum cum proposuisset

Apollinem celebrare primi oraculi conditorem, exordiui carminis petiit ab eo , quod pollo cithara canens Filio ita res, indeque reversus in Olγm-Pum deos arte musica stra X hilarare esset solitus. Finito prooemio, transituque ad ipsam fabulam narrandam ita facto, ut, qua potissimum laude celebrandus Apollo sit, ambigere se Simul et 30 - 383, de uni inducit Omplures per terras locum oraculi cluaerente in . tandem pervenit ad Tilphussam fontem Boeotiae, hique apto loco prima jecit templi fundamenta, cum nympii a Tilphussa, de celebritate Sua Olli Cita, callide persuadet deo, ut absistat a proposito, et potius Crissae in Phocide oraculum instituat 38 SI). cui obsecutus Apollo sub Parna Sso tena plum condidit in vicinia fontis, ad quem brevi post inventam Serpentem, terroris damnique multi auctorem incolis, sagittis suis occidit 98 127). interponit h. l. poeta epigodium de Typhone, cujus illa serpens numtrix fuerat 128 178); dein caedem bestiae paulo accuratius describit 179 197). qua infestatum locum quia per fraudem commendaVerat Til- Phu Sa illam, reversus ad ejus fontem, Apollo ulciscitur 19, 2103. P0εtremo, quoniam , exstructo templo, opus erat sacerdotibus, qui id curarent, adjecta fabula est de mercatoribus Cretensibus, quos Flum navi' gantes Apollo specie delphini a cursu deflexisse et in sinum CriSSaeum Perducto Sacrorum suorum antistites constituisse credebatur. E Frankeo.

οῖβε, σε με κά κυκνος π πτερυγων λίγ' ἀείδει, Oχθλ επιθρώσκων ποταμῖν παρὰ δινήεντα I νειοπι σε δ' ἀοιδὰς, εχων φόρμιγγα λίγειαν,

Hoυεπύς πρῶτον τε, και στατον αιεν ἀείδει. 2. Hymnum ii Apollinem Pythium rorem exordia vel rhapsodi delecta re

erS. - Φ. Sagaci conjectura operit citasse pro integris hymnis, Vel P0tius Ilgeuix S. huc pertinere versus qui se librari L separatim Vescripsis Se identur, paratim 'egunturi in clibris hymno do cum totorum istorum carminum longitu PQ iu prooemio 4 l. V quemadmodum et dinis pertaesum esset. Cujus quidem umm 0rum mnorum in ei curium et e spicionis suae post poenituit Virum eril

283쪽

5 Ela δε φορμίζων Λητοὐς ερικυδεος υἱῖς φόρμιγγι γλαφυρὴ προς Πυθὼ πετρήεσσαν,

αμβ9οτα ε ατ Ἀχων, τεθυωμένα τοῖο δε φόρμιγξ χρυσίου π πλήκτ00υ καναχὴν χέει μερόεσσαν. ἔνθεν δε πρὸς 'Uλυμπον απι χθονὰς, στε νόημα,10 εἰσι ιδ προς δωμα, θεῶν μεθ' ὁμήγυριν αλλωπιαύτίκα δ' θανάτοισι ἐλει, κίθαρις, και ἀοιδή. Mosσαι μεν ' μαχῆσαι, ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῆ, Σμνεὐσίν α θεῶν δῶρ' αμβροτα, δ' ἀνθρώπων τλημοσύνας, G εχοντες υπ' ἀθανάτοισι θεοῖσι 15 ζώουσ' ἀφραδέες, και μῆχανοι, οὐδε δυνανταιεsρεμεναι θανάτοιό τ' ἄκος, καὶ γῆ 0αος αλκα9. αὐτὰρ Γπλόκαμοι χάριτες, και εs φρονες sZ9αι,

αλλὰ μάλα μεγάλη τε ἰδεῖν, κά εἰδος ἀγητὴ,

Αρτεμις ἰοχέαιρα, ὁμότροφος πόλλωνι.εν δ' cis τῆσιν Αρης, και ἐυσκοπος 9γειφόντης, παίζουσ' αύτὰ ὁ oῖβος πόλλων ἐγκιθαρίζει,2 καλὰ και ψι βιβάς αἴγλη δε μιν ἀμφιφαείνει,

μαρμα sυγαί τε ποδῶν, και ευκλώστοι χιτῶνος.

οἱ ὁ ἐπιτέρπονται θυμόν μεγα εισο 2όωντες, Aητώ τε χρυσοπλόκαμος, και μητίετα Ζευς, Ῥια φίλον παίζοντα μετ' Ἀθανάτοισι θεοῖσι.

30 Πῶς γάρ ' μνήσω πάντως Γυμνον ἐόντα ἰη o ἐπι μνηστῆσιν ἀείδω, και φιλότητι, ὁππότ' ἀνιέμενος κιες ζαντίd κούρην

ditissimum nec tamen propterea lacten 3. p. 52. - στε νόημα. CL 271, dum duxi ut . denuo έκέφαλον profer Odyss. η, 36. rem hunc γmnum, demto Xordio: ve 26. μαρμαρυγαὶ vibramina. niebat enim in mentem verbi il' ius, quod Odyss. θ , 265 - 4s κλώστοιο, εὐ- Medoae tribuit Ovidius video meliora νήτου, bene tegit.

Proboque, deteriora sequor, X perientia 27 mi Q tam irator ονται θυ-que edoctu mon Semper meliores nove μὰν μεγα ut μέγα κεν κεχαροίατο ram 8Se poSteriore cura cogitationes θομφ di. α . 256 etc. perperam clibri rque, sed praeStare illis nonnunquam prio οἱ δ' ἐπ θυμὰν μέγαν. eandem medires, quae Velut divinae quaedam scintil cinam secutius versui 37. Jmni in Cerelae nobis incidunt Ceterum adjectus in rem.

dit ad Athen. p. 330. et Anthol. Pal. to vel οππω μνωόμενος, merinaruius

284쪽

Bnn. οπποτ' ἀγαιόμενος, quia indigna quae est explicatio, porro degeneravit tus Coronidi fuerit Apollo. bene labet 0ιόπας γ' εν λε ιαεν, quo quidem ἀνιέμενος, incitatus amore, ut ιδέ κε inferiori fuit Vilopas antevertit igitur Tηλέμαχον κεχολωμένον - δ' ίτιείης, Triopae Leucippus non item in pollini, ubi , ann. - Ἀζαν τὰ ὁ α Mosc. quamvis seditio cum ipse curru inve-υτλαντίδα tentarunt ζανίδα sed agi heretur cum X ore. ignotae sub ulne no-tur Thessalis, thlegyae dilia. Coronis tam personae Ilgen. et Vthologi. igitur ponamus ζωρ id α, ab Agoro, ur 39 - 43. Πιερίην. dySS. O. be nobili Thessaliae Cellar. 1. 4. - Λέκτον. alienuim est ab hoc iti-1061. V 62. haec similia esse in ple nere, quo ex Pieria profes tu S, Olcumrisque libris, sciunt vinari palaeogra Apollo petiit Lectum. Trojae promonphiae torium. probabiliter Ilg. , Αευκον qui 3 - 36 libri vett. πριόπω γ νος fluvius est Macedoniae in Pieria. Sed rectum videtur quod suffecerunt πριό idem aliique praeter necessitatem edide-πεω Sed , ἐνοοῦ servaverim , πριόπεω runt Ἐμαθίην τε, ut Il. ξ , 225. Πιε-

γένος intelligens Triopae ilia m. quam ρίην χ' ἐπιβῶσα, καὶ Ἐμαθίην Ἀρα-

Apollo amavi SSe dicatur. quod nec Ilge τε ινην neque enim res inaudita aut initio: displicuit corruptiora sunt, quae solita est fluvius rarenOSUS. Ptitue au-

Eequunturi ies tamen apparet, non in tem It g. D. ηδ' Ἐνιηνας pr i μογνημplius in mores agi in pollinis, sed certa δεας, quod habent plerique codd. Cum in me quoddam, quod deus Ini ita cum Mosc. invenisset λάγνιήνας quod ortum Leucippo. quibus in verbis ἐρευθεῖ ha procul dubio ex BDAINIH C, HANbent Ald. et libri veti praeter cod. NIHA AC, quemadmodum ἰνιηνες dicun-Mos α. in quo repertum est Barnesii tur p. Eurip. Iph. Aul. 233. et Strabo- Ἐρεχθεῖ, cupidius illud accitum a viris nem , p. 411. d. Basil Ληλάντν

doctis. iteph quoque Bergieri et me πεdim, ad fluvium cognostii ne tu, Propediae aetatim edd. Ἀρευθεῖ scribamus, Eretriam in insula Euboea. Sententia praeclara: 46 47. χρος. Messapius mons, Vel c μ' εὐείσθης III, calessus, cujus russi radices situ fuit ε μάλα ευκίππφ, και ευκίπποιο urbs cognominis in Boeotia. Il. β ,

285쪽

Κυθεν ὁ προτερω κιες, κατηβόλ' υπολλον, Oγχοτον ὁ ἱξε Ποσιδηῖον, ἀγλαὰν λύος. ἔνθα νεοδμης πῶλος ἀναπνέει ἀχθόμενος κῆρ, 55 λκων αρματα καλὰ χαμαὶ δ' ἐλατηρ ἀγαθός περ, εκ ίφροιο θορών, ob εὐχεται' ι ὁ τέως μεν

κείν' χεα so τἐουσιν, ἀνακτορίην ἀφιέντες. εἰ δε κεν αρμας αγωσιν εν λύε δενδρήεντι, Ἀπους μεν κομέουσι τα ὁ κλίναντες εῶσιν '

Γυθεν ἄρ' εις λίαρτον ἀφίκεο ποιήεντα, βης δ' επι ιλφούσσης. τόθι τοι ὁ χῶρος ἀπήμων

54 61. Videtur significari solemnitas quaedam, in honorem Neptuni equestris celebrata, quae Cum Romanorum Consualibus comparari possit memorat

Paus. 9, 37 festum Neptuni Onchestii, quo festo Thebani Clγmenum, regem Orchomeni, occiderint ad idem haud dubie festum poeta hic noster respicit, ex quo quidem discimus, legem fuisse horum ludorum . ut aurigae, ubi ad nemus eptuni egissent currus, desilirent, equisque currum permittet ent; quem si salvum illi traxissent in nemus αλσος),

deo fuisse consecrandum, et equo ni endos quo damno ne plecterentur, vota

fecisse aurigas deo, quibus placatus alio equos avertiSSet pertinere haec videbantur Ilgeni ad eptunum ταράξιππον, quod fuit cognomen Neptuni equestris, Ποσειδωνος του Ἱππίου tefite Paus. 6, O sed salsus est vir optimus, recteque Ottigerus, cujus hac de re disputationem animadversionibus suis inseruit l,latth. credibile esse ait Onchesti Consualia quaedam fuisse in eptuni equestris honorem instituta in quibus e cursu equorum, qui currui juncti in lucum eptunium agerentur, RUSpi ci capta suerint fausta, si equi, Cum auriga desiluisset, impetu ruentes in lu- Cum tenderent, salvo curru infausta Vero, Si currum frangerent, et devii circumvagarentur cf. Heyn ann ad Il. β , 506. - πῶλος νεοδμης Praestantiam equi indicat his verbis, siquidem maxime animosi sunt qui recens domiti. - αναπνέει, vehementer spirat,

germ. chriaubi. - ἀχθόμενος κῆρ.ita primis It g. ut χθετο γαρ η Il. α , 274 etc. , qui annotavit, Verbum ἄχθεσθαι semper ad animum referri apud Homerum libri ἀχθόμενός περ, et similiter χωομένη περ 154, quod

Barn emendavit de cetis litteris confusis v. n. γ', 406. - , ακτο λίην, imperium. - αγωσιν. Sic primus Barn perperam libri γησιν, ab ἄγω, frango nam qui usus fuisset curruum fractoruma imo salvos eos in nemore reclinatos deo consecrabant aurigae ei

demque alendos equos Curab Ant. -

h. in Merc. 130. - οἱ δε Rurigae. δεου μοῖρα, de providentia Seu numen, ut Odyss. , 13. τουσδε δε

μοῖρ' δάμασσε θεῶν, quemadmodum αἶσα ιδ dicitur 256, et θεῶν ἰότητι και ἴση h. in Ven. 166. , ut Ilg.

annotaVit.

62 - 67. assentior Ilgenio, iter hoc Apollinis non ad geographicam ἀκρίβειαν Aigendum esse autumanti, sed deum, ut qui primus se ejus oculis Obtulerit locus, seu fertilitate sive amoenitate commendabilis, eum adiisse sic

solent poetae. - Κηφισὀν, Phocidis fluvium, cujus lans erat prope Lilaeam oppidum Il. β , 523. - versus 64 sub Hesiodi nomine laudatur Eustathio et Pseudodidymo ad i. β , 521. legi tu que in Hesiodi fragmentis. - ουὶ κα- λίην. l. β , 501. - πολυπυρον

Barn. et recentiores codd. πολυ-

286쪽

τευξασθαι νηόν τε καὶ ἄλσεα δενδρήεντα,6τῆς δε μάλ' αγχ αυτῆς, καί μιν π90ς sθον. ειπες' 70 ,Tιλφοίσσ' ενθάδε ὁ φρονi περικαλλέα νηόν ἀνθρώπων τεsξαι χρηστὴ 9ιον, οῖτε μοι αἰεὶ ειθάδ' ἀγινήσουσι τεληέσσας κατόμβας,

ημεν σοι Πελοπόννησον πίει 2αν εχουσιν,

δ' clo Esρώπην τε και ἀμφι0ύτας κατὰ νήσους,7 χρησόμενοι τοῖσιν Ἀγώ νημερτέα βουλην πῆοι θεμιστεύοιμι χρέων ν πίονι νηῶ. 'SZς εἰπών διεθηκε θεμείλια Oοῖβος Απόλλων, ευρέα, καὶ μάλα μακρὰ διηνεκες ' σιδούσαTιλφοsσσα κραδίην χολώσατο, ἐπε τε sθ0 80 se Φοῖβε ἄναξ κάεργε, πος τί τοι ν φρεσὶ θήσω, ενθάδ επεὶ φρονέεις τείξαι περικαλλε νηῖν, εμμεναι ἀνθρώποις χρηοτήριον, οῖτε τοι αἰεὶ ειθάδ' ἀγινήσουσι τεληέσσας κατόμβας.αλλ' εκ τοι ερέω, συ ' ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῆσι 85 πημανέει ' αἰεὶ κτύπος ἱππων κειάων, ἀρθόμενοί τ' οὐρῆες εμῶν εὐῶν πο πηγέων.

ἔνθα τις ανθ0ώπων βουλήσεται εἰσοράαοθαι αρματά- εὐποίητα, καὶ κυπόδων κτύπον ἱππων, νηξ τε μέγαν, καὶ κτηματα πόλλ' ενεόντα ς αλλ' εἰ δη τι πίθοιο οὐ οε κρείσσων και ἀρείωνεσσι, να , μέθεν σε ὁ οθένος εστι μέγιστον), εν Κρίσὶ ποίησαι πὰ πτυχὶ Παρνησοῖο.ἔνθ' ἴθ' αρματα καλὰ δονήσεται, υτ το ῖππωνώκυπόδων κτύπος σται ευδμητον περὶ βωμόν

95 λλὰ καὶ ως προσάγοιεν γηπαιηονι δῶ9α

ἀνθρώπων κλυτὰ sλα,- δε φρένας ἀμφιγεγηθὼς

φουσης et in sequentibus εχτουσα etc. v. Ιlg. Heyn ad Apollod 3 7, 3., aliosque - ἀπ μων, innocuus, nec bestiis infestatus, ut arnassi fons ille, quem dicit 123. 73, 4. Peloponnesum reliquae Europae et insulis ejus opponit, tanquam

partem praecipuam, ut in qua nota ite Frankeo, celeberrimus esset cultus Apol

linis dithii Homerico aevo ignota fuisse Europae atque Asiae nomina diserte dicit Strabo 12, p. 531. d. Basil. . Ig. et nos ad Il. 461., collatis tamen iis, quae Herm. annotavit ad h. l., haud inepta illa quidem, Sed contrOVer sa item Schwenk etym Andeuiungen p. 100. 76 15. θεμιστεύο με, dicam, h. e. vaticinabor. 43ss. , 114. f. inferius 217. - χρέων, sησμολογῶν. Odyss. θ', 79. - δ' si ιδ os σα,

quod inferius 16Φ. habet Mosc. variare solent libri in hoc genere, ita ut fere per editorem stet, qui ponat. - εἰσ

, ,κα ως, etiam is, quamVis tranquil- Ius sit iste locus neque enim propterea desertus est aut verendum, ne nulla tibi

nutritor, auxiliator, a πάω, παίω unde πατὴρ παις, Latinorum PaSc etc. V.

Ilg., qui annotavit, ηπαιήονα proprie dici patrem juvantem, cui Q, in laeta

saustaque Voce, a Clamandum Sit non usurpavit Hoin hoc nomen dei, παιήο

να vero hymnum dixit loci , 473, ut ἰηπαιήονα hic noster inferius 323. et 340 παιήονας autem et ipse γ amos

287쪽

δέξαι' ιερὰ καλὰ περικτιόνων ἀνθρώπων. Ρόδς εἰπουσ' κάτου πέπιθε φρενας, φ9α οἱ αυτῆTιλτουσοθ κλέος εχ επὶ χθονὶ μηδ' κάτοιο.100 Eνθεν ὁ προτίρω κιες , κατηβόλ' Απολλον, ἷξε δ' ς Φλεγυων ανδρῶν πόλιν βριστάων,λ ιος ου ἀλέγοντες επι χθονὶ ναιετάασκον

εν καλὴ βήσσlὶ Κηφισίδος ἐγγυθι λίμνης.

ενθεν καρπαλίμως προσέβης προ δειράο θύων,10 tas δ' ἐς Κρίσην πὰ Παρνησόν νιφόεντα, κνημῖν προς ἐφυρον τετραμμένον αυτὰ Γπερθεν πέτρη πικρέμαται, κοίλη δ' υποδέδρομε βησσα, τρηχεῖ' ανθα ναξ τεκμήρατο Φοῖβος Απόλλων νηον ποιήσασθαι πήματον, ἐπε τε μυθου 110 ,Eνθάδε δὴ φρονέω τε δ ειν περικαλλέα νηον,εμμεναι ν09ώποις χρηστημιον, οῖτε μοι ταλιενθάδ' ἀγινήσουσι τεληέσσας κατόμβας.

Γημεν σοι Πελοπόννησον πιειραν χουσιν,

ηo' σοι υρώπην τε καὶ ἀμφιρυτα κατὰ νησους,11 χρησομενοι τοῖσιν δ' αρ εγώ νημερτέα βουλὴν ardσι θεμιστεύοιμι χρέων ν πίονι ζῶ. J'sὸς εἰπὼν διέθηκε θεμείλια Φοῖβος Ἀπόλλων, ευ9έα, και μάλα μακρὰ διηνεκές αυτὰ ἐπ' αυτοῖς λάiso ουδὰν θηκε ροφώνιος, δ' 'Aγαμήθης, 120 υἱέες ργίνου, φίλοι ἀθανάτοισι θεοῖσι ἀμφι ὁ νηὀν νασσαν ἀθέσφατα φίλ' ἀνθρώπων ξεστοῖσιν λάεσσιν ἀοίδιμον εμμεναι αἰεί.ἀγχο δε κρήνη καλλίρροος, ενθα δράκαιναν

101 106. Φλεγυων. Boeotios hic est adytum 266). Steph. περὶ Πολίων rintelligit Phlegyas non Thessaliae po- ελφοι πόλι. ἐπι οὐ Παρνασσο puluna, quem dicit Hom. Il. ν , 302. v. προς τῆ Φωκίδι, ανθα τε αδυτον Ἀκibi ann. Κηφισις λίμνη est palus πέντε λίθων κατεσκεύασται, εργον γα- Copais in Boeotia. V. l. si , 502. - μήδους κ. ροφωνίου. - Ἐργίνον. θυων, Ἀνθουσιωδῶς ὁρμων Il. Erginum rex fuit Orchomeni, sil Cly-23 etc.). pius ex impibrum terra hie meni. v. aus. 9. 37. - Cum pro mer-gγarum proripit se inpollo, et ad Cris cede, quod ad γ tum tanta arte aedificasam tendit Herm. θείων, ut Cras rant, peterent a deo, quod esset Opti- θέων Odyss. , 99. correctione facili mum, respondio Phoebus. die septimo quidem sed minime necessaria id quod se daturum quo die mortui reperti sunt, Sensit D. Montbel. obtemperarunt tamen ut narrant Cic. Tuscul. 1, 47. et alii. Hermania AE et Frank. - κνημὸν, praeter hoc Apollinis templum aliud e-πρήβασιν των ρῶν Il. β , 21 etc. ptuni exstruxerunt Mantineae in Arca-113 - 16. versus frustra repetiti e 73. dia. quod autem furtum fecisse dicun-

288쪽

ήδε καὶ ἀγρομένοισι μετ' ἀθανάτοtσιν ειπε ', Ιεκλυτ μευ, πάντες τε θεοὶ, πῆσαί τε θεαιναι,

135 ώς μ' ἀτιμάζειν αρχει νεφεληγερέτα Ζευς

πρῶτος, πεί μ' ἄλοχον ποιήσατο κέου εἰδυῖαν, καὶ νυν νόσφιν μεῖο τεκε γλαυκῶπιν Ἀθήνην, πῆ σιν μακάρεσσι μεταπρεπει ἀθανα τοισι αυτ ὰρ γ' πεδανὰς γέγονεν μετὰ πῶσι θεοῖσι,140 παις μός Ἐφαιστος, ικνὰς ξδας, ν τέκος αυτῆρίψ αν χερσὶν λοίσα, καὶ ι βαλον ευ ὐεῖ πόντω,

ἀλλά ε Ληρῆος θυγάτηρ, Θετις ἀργυρόπεζα,

δέξατο, και μετὰ vG κασιγνήτΓσι κόμισσεν.ώς τελ' ἄλλο θεοῖσι χαρίζεοθαι μακάρεσοι l145 σχέτλιε, ποικιλομῆτα, τί νυν τι μήσεαι ἄλλο ἔπῶς τλης ἰος τεκεειν γλαυκώπιθ' ωθήνη ,ου αν εγώ τεκόμην, καὶ σὴ κεκλημεν ἔμπης ν ἄρ' εν ἀθανάτοισιν, σι υρανὀν sos et εχουσι, ουτε ὀ α χυνασ' ιερον λέχος, οὐτ Ἀμῖν αυτῆς;

se videtur cis ex altera Scriptura.

ἀσθενής. V. Schn. h. V. - αν τέκος, Τεκος οντα hoc monstrat mendos Aldinae 3. Criptura is τίκον abrupte Br

148. hunc versum loco suo reposui: vulgo enim legitur post 50 dicitur autem Minerva, non Iuno, ut putant editores, cum ab Hermania discesseris, qui recte annotavit, κεκληυένον ινος dici filium alicujus o h tertia PerSona est, inquit: etiam si ego finervam Peperissem, tamen ea tua dicta esset filia. jam vide, quam his bene congruRnt Verba ου τε - αυτης, ut quibus significet Iuno, ita suturum suisse, ut sine Jovis aut suo dedecore, legitimo scit. Connubio nasceretur Minerva quae Verba si monstrosum istum Sphonem Spectarent, non essent ferenda.

289쪽

150 καὶ νυν μεντοι εγώ τεχνησομαι, ως κε γενηται παῖς μοὶ, ο κε θεοῖσι μεταπρέποι θανάτοισιν

ουδ τοι εἰς ευνὴν πωλήσομαι, αλλ' π σεῖο τηλόθεν οὐσα θεοῖσι μετέσσομαι ἀθανάτοισιν. AZ εἰποίσ' ἀπονόσφι θεῶν κίε χωομένη κῆ2. 155 αυτία Ἀπειτ' ήρατο βοῶπις πότνια Γ9η, χειρὶ καταπρηνεῖ ὁ ελασε χθόνα, καὶ φάτο μυθον'

, Κέκλυτε νυν μοι Γαῖα, και Ου9ανὰς UPυς περθεν, Tιτῆν ἐς τε θεοὶ, τοι πῖ χθονι ναιετάοντες Tάρταρον ἀμφὶ μέγαν των ξ ανδρες τε θεοί τε ' 160 αυτοὶ νυν μευ πάντες κουσατε. καὶ δότε παῖδα

νόσφι ιος, μηδέν τι βίης ἐπιδευέα κεινου, αλλ' γε φέρτερος εἴη ὁσον μόνου ευμυοπα Ζευς θ' 'sὸς ἄρα φωνήσαο ' μασε χθόνα χειμι παχείν' κινήθη δ αρα γαῖα φερέσβιος ' ἐσιδοίσα165 τέρπετο ν κατὰ θυμόν δῖετο γα τελεεσθαι.

ἐκ osτου δὴ πειτα τελεσφόρον εις ενιαυτον ουτε ποτ' εἰς ευνῆν -ῖς λυθε μητιόεντος, ουτε ποτ α θῶκον πολυδαίδαλον, ως το πάρος περ

αυτ εφεζομίνη πυκινὰς 9αζέσκετο βουλας,170 λλ' γ' εν νηοῖσι πολυλλίστοισι μένουσατἐρπετο οἷς ἱεμοῖσι βοῶπις πότνια V. αλλ' τε δὴ μῆνες τε , και μέ0αι, ξετελευντο,αψ εὐιτελλομενου τεος, καὶ πήλυθον 9αι, δ' τεκ' ἴτε θεοῖς ἐναλίγκιον, ἴτε βροτοῖσι,175 δεινόν τ', αργαλέον τε, Τυφάονα, πῆμα θεοῖσιν. αυτίκα τόνδε λαβούσα βοῶπις πότνια Ηρη δῶκεν πειτα ἐρουσα κακῶ κακόπι η δ' πέδεκτο,

es κακὰ πόλλ' ερδεσκεν ἀγακλυτὰ φίλ' ανθρώπων. ος ιγ' ἀντιάσειε φέρεσκέ μιν αἴσιμον μα9, 180 πρίν γέ οἱ ιό ν φῆκεν αναξ κάεργος Ἀπόλλων καρτερόν ' ὀδύνησιν ρεχθομεν χαλεπῆοικεῖτο, μέγ' ἀσθμαίνουσα κυλινδομένη κατὰ χῶρον.

150. ἐμοὶ ig. nec tolerabile est, his, dactylis et trochaeis frequentiori-

quod legitur in libris, εμὰς quasi Vul bus XpreSSa. canus diceretur. 178. ώς, sient, scripsimus pro I 15 - 168. χωομ. κῆρ ann ad quod praebent libri, ineptum illud qui-

5 . - χειρὶ κατ. manu prona. m. dem in serpente femina. Hi g. et , ora- π, 792. - Ἀλασε, pepulit, percussit. tione minu Concinna: - πέδεκτο ως

290쪽

Eνταυθοῖ νυν πυθευ ἐπι χθονὶ βωτιανείργὶ ουδε συγ ζωοῖσα κακὼ δήλημα βροτοῖσινεσσεαι, es γαίης πολυφόρβου καρπον δοντες ενθάθ' ἀγινήσουσι τεληέσσας κατόμβας ' 19 ουδε τί τοι θάνατόν γε υσζλεγέ' ου τε υφωευς d9κίσει, ἴτε ίμαιρα δυσώνυμος, άλλα ἐγ αυτos

πνσει γαῖα μέλαινα, και O. ἐκτωρ Γπερίων. -

Πύθιον καλέουσιν ἐπώνυμον, ουνεκα κεῖθι

αυτ osos σε πέλωρ μένος ξέος ελίοιο καὶ τίς αρ εγνω σιν ἐνὶ φρεσὶ Φοῖβος Απόλλων,

ουνεκά μιν ψην καλλί090ος ἐξαπάφησε 200 βῆ ' πὶ ιλφουσσης κεχολωμένος, αἶψα δ' κανε,

205 N, και επι ρίον σε αναξ ἐκάεργος Ἀπόλλων

ἄγχι μάλα κρήνης καλλιρροου ἐνθα ' νακτι

Cruentum Virg. Aen. 9, 349. pur conjunctio quam addere solet Sententiae purcam vomit ille animam. Ex g. - gravitatem . etiam 4. addit: ibidem, ζωοῖσι βροτοῖσι dictum est εμφα germ eben dori V. Matth. noti ad h. τικῶς, ut nostrates du solist einer e Merc. 169, ichae r. ad Gregor Cor. bendige Seele schaden. Il. o. 439, p. 873. Eustath ad Il. 4 207, Hom. Odyss. 387. praeter necessitatem epigr. 3, 5 sententiarum rautem meXUSIlgo et in illo editores ζάουσα. ne cui perturbatus videatur. si se ha- άν ατ om δυσηλεγέα dyss. a, et D serpens illa, cum Solis calor eam 325. - ίμαιρα, Typhoe et Echi putrefecisset, lytho appellata est. Ἀ-dnae filia patris nutrici opitulatura. o. Ollo autem ythi cognomen ex eo tra-Ilg. - λέκτωρ, λεκτρος, haud cu- it, quod illo ipso loco, quo colebatur, bans, indefessus sol. ann. ad di ζ , occisa ab eo Serpens putruit. Frank.

est, an hic poeta in brevi carmine an objecit, eum abscondidit Apollo, ne am-dem sibi licentiam sumserit, malim Io plius conspectum adni irati homine Prae-θεον υ καλ. facile exciderit o pro dicarent. bene di secundum Mutin- Pter o simile. quod antecedit Her henium: πετφαίης libri L πέτρησι, quod manno placuit ἀγκαλεουσιν, quo verbo ortum E πετρῆ ρσι script illo pro πε- saepius utitur poli. Rhodius, non item τραίζοι, αι et η permutatis inter Se ut Hom. cujus sermonem hi poetae imi saepe alias.

라틴어 텍스트