Carmina;

251쪽

ἐκ δε νεκυς οἴκων ο ὐεον, και θαπτον καστοι

τους δ' ξ ἀλλ ων πολίων ἐκόνιε καστον πεμπον ἄγειν λιεὐσι, os επὶ νηυσι τιθέντες '

420 αυτοὶ δ' εἰς ἀγορην κίον ἀθρόοι, ἀχνύμενοι κῆρ.

αυτὰρ επεί ' γερθεν ὁμηγερέες γένοντο, τοῖσιν δ' Ευπείθης νά θ' στατο, καὶ μετέειπε 'παιδὰς γάρ οἱ ἄλαστον ενὶ φρεσὶ πενθος κειτο, υντινόου, τον πρῶτον ενήρατο δῖος δυσσευς.

425 os γε δακρυχέων ἀγορησατο, και μετέειπε

Eupithae, patris Antinoi, ratio seditiosa.

τους μεν ξυν νήεσσιν γων. πολέας τε καὶ σθλοός,

ῶλεσε μεν ηας γλαφυρὰς, πὰ δ' ώλεσε λαούς τους ὁ ελθών κτεινε Κεφαλλήνων χ' ἀρίστους. 430 λλ' γετε, πρὶν οὐτον η ς Πύλον κα ἱκεσθαι, καὶ ς Hλιδα δῖαν, ὁθι κρατέουσιν Eπειοὶ, IOμεν η καὶ πειτα κατηφέες εσσόμεθ' αἰεί λώβη γὰρ τάδε γ' στι κα εσσομένοισι πυθέσθαι, εἰ δὴ μη παίδων τε, κασιγνήτων τε φονῆας 435 τιούμεθ'. ου αν μοιγε μετὰ φρεσιν ὁ γενοιτο ζωἐμεν, ἀλλα τάχιστα θανών φθιμένοισι μετείην. ἀλλ' ομεν, μη φθέωσι περαιωθέντες κεῖνοι l

'SZς φάτο δακρυχέωπι οἰκτος δ' ελε πάντας Ἀχαιούς. ἀγχίμολον δε σφ' λθε έδων, και θεῖος ἀοιδὰς, 440 ε μεγάρων δυσῆος, πεί φεας πνος ἀνῆκεν,

κρῶν, nisi dedit μυχθισμῶν ἄκρων - μήσατο λυγρὰν λεθρον. V ann ad Ilia- ἐς ὁ ε νέκυς οἴκων φόρεον unde dis locum illum, quem indicaVi. - τους ἐκφορὰ dicta est κατ' ἐξοχήν. v. E. - με - , Ους δε - alio quidem-, ὰλ ι εὐσι, Discatoribus, qui et portito alios autem Matth. g. 288. - συ ν η-rum munere fungebantur. v. m. Q Ε, εσσιν ut θώρηξεν Μυν 'εέrεσιν Il. nos adis, 349. quo loco ἐρέτας ἀλιῆας , 156, ubi v. ann. AEL 487. in ex dixit. - interpretatione es ἐν νήεσσιν - ἐλ- 421. β , 9. γερθεν. semel ita CO θών, veniens h. e. reVersus V. I. micus dixit κατίναοθεν Vesp. 32, e c. - χ' ἀρέστους. in , 123 Il. α , Echγlus et Eurip. ille ταφεν, hic ἔκρυ- 69 etc. - η και - πε ιοί. ν , 275, φθεν. v. Matth. g. 199, 5. II. ν, 15 ann. etc. - κατηπέες, 423-37. ἄλαστον πένθος. dolor abjecti, ignominiosi, quos κατηφόνας di- haud obliviscendus. α' 342 etc. - του citrat. , 53. Cf. nil ad Il. , 498. genit CauSue. quem propter. - ένη - λώβη - πυθεσθαι. εἰ δή

o δε μήσατ' Ἀχαι os ς A. et 3. τισόμεθ υκ αν - ζωέμεν, ἀλ- qui codd. fere ex eodem sonte derivati L etc. sic libri, mala interpunctione, sunt ά. δ' εμήσατ' Ἀχαιους A. . quam emendavimus. καὶ 45 πυθί-M-οῖς). corruptis quidem numeris pul- σθαι. , 7 etc. μετὰ φρεσιν, ἐν cherriuiis atque usitatissimis placuit ta- ρ ρ , 47 etc. - φθιμένοἰ σι με meo nescio quo modo scriptura ista Vi- έην. cf. , 52. - θέωσε θῶ ris eruditissimis, qui similiter etiam 444. σιν, occupent, IraeVeniant. π, 383. hujus libri, auctore nullo quod sciam, περ α ιωθέντες, trajecti, transfretati, ediderunt τάδ' ἐμήσατο ἔργα μήσατο a περαίω περάω. ε , 174 tC.

252쪽

ἔσταν δ' εν μέσσοισι τάφος δ' ελεν ανδρα κασrov. τοῖσι δε καὶ μετέειπε ἐύων, πεπνυμένα εἰδώς

contra Medon praeco placare studet Ithacenses ope personat alicujus de caedem patratam esse SSeverans.

eosdem castigat Alitherses, quod filios non abstitiuerint ab iniuria lyssi inserenda, jamque quiescere, nec malunt malo accumulare jubet.

vincit tamen Eupithes, quo duce Ithacenses armati pro urbe congre

gantur.

'Dς ἔφαθ' - οι δ' ἄρ' ἀνήῖξαν μεγάλω ἀλαλητῶ

253쪽

αὐτὰρ Ἀθηναίη θνα Κρονίωνα προσηύδα '

consulit Minerva Jovem , quid porro aciendum sit; qui rem ipsi com

mittit, suadet tamen foedus et amneStiam.

Os κια πιστὰ ταμόντες ὁ με et βασιλευίτω αιεί' ημεῖς δ α παίθων τε κασιγνήτων τε πόνοιο 485 κληειν θέομεν, τοι ' αλλήλους φιλεύντων, ως et πά90ς, πλουτος χε και ει9ήνη λις εστω. 'SZ ειπών τρυνε πάρος μεμαυῖαν θήνην

βῆ δε κατ' Οὐλυμποιο καρήνων ἀῖζασα.

speculatus Dolii filius nuntiat, adventare Ithacenses.

οἱ δ' πει οὐ σίτοιο μελίφρονος ξ εὐον εντο,

ann. ad , 297. - πότμον Ἀγε' est in . . propter initium simile se-

. anu. - ὁρκια . ταμ β , 12. , , arguitur vini vinosus Homerus. Ῥηλιη-73. - κλησις, μνηστία, ἀμν si σικα ὁ α πυρὰν habes l. , , 569. equorum κία Ἐ: κλησις , αγαν ἐθ7 κατ' ibi quo lite pabulum, ut Ιl. I. c., nec ἐπίτασιν προθίσεως , καθὰ καὶ ἐκ σίγd nisi uno loco I l. λ , 89. Consimile, χι-οις Πυθαγορικῶς - Δρκα fort. - τον γλο κερόν. nec tamen proptere ho-κρα σιγή. - ομεν ' et id nore suo fraudatur cibus apud hunc no-3. V cujus verbi explicatis est vulgatum strum, qui haec loqui iaciat Diomedem, δίωμεν. Sic ita μεν pro 4 ωμεν 462 etc. heroem celeberrimum, Il. , 703 ν ἄλλ' Cf. E. eriguntur autem et θεομεν Ver αγεθ', - αν ἐνων irem . πειθώμεθα sus inriti ery in re laeta cui ViX et De πάντες. ηὐν με κοtμήσασθε, τεταρ- vi quidem , congruunt sponde 4 conti πόμενοι φίλων στο 0 Σί του καὶ nui. - αλις, abunde. ' . 389 etc. οἴνοιο τ γαρ μένος ε σοι κ ἀλ- Theognis 88 l. notante Cl. x εἰρήνη κ κὴ plane ut urgerias nostras: Speis πλου to Irn πόλιν Horatius Carin Sec. tin Haud erhalte michon dem rech-57. Iam Fides, et Pax, et Honos, Pu teri Gleise sed ridem Alles, Meinendorque riseris, it neglecta redire Iir mei mi nichi. Lass' i 'ohe Er-tus Audet, apparetque beata pleno Co ben, tanquam is, qui, si alterutro caren-Pia cornu. - verSUS 486. sorte mificius dum sit, cibo potius carere velit quam

254쪽

obviam illis pariter cum armis eunt Laertes et lysses uterque stipatus suis; quibus Minerva specie Mentoris sociam se adjungit.

τέσσαρες ἀμφ' δυσῆ', ε δ' υἱεῖς οἱ Λολίοιο

Telemachum per se alacrem Ulysse adhortatur ad strenue dimicandum.

- ηλέμαχ', δη μεν τόδε γ' εἴσεαι αυτος πελθών,

vino. homines nativi, quos magis probo μαχητH. bellatores necessitate, non aequam Frontos, frustulo panis, aqua e late, ne Voluntate. aliam SerVorum ne-rica imbuti vitam sustentantes velut cessitatem dixit in superioribus 210.

ων - κιοντ ες - σι 4 - θασ- μεο ν. apta brevitas periculo hic agno 506-9. ε ι σε αι μή τι καται σχυ-scas Oui eruin. - quod male habuit ναι πατέρων γένος, scies haud de- Clarkeum, nomen Doυσσηα, ultimaui decorare avitum genuS, h. e. poteris,

brevem producit in caesura, ut φακλῆ Sustinebi S. similiter Aeschylus Eum 85. rθ , 224, ἐπίσtαιτο ibidem 40 etc. - Ἀναξ 'Mπολλον, iGδα μεν Ο μη 'οικα ὶ - δυοντο ut δυέσθην τευχε κεω πει δ' ἐπίστα, και το μη με- καλὰ χ, 114. LGl o , 345. λεῖν μάθε Herodotus 7, 135. ἐπίστα- 497. οἱ δ' υἱεῖς οἱ otio to sic Alte ται ἄνδρας ἀγαθοί τιμῶν. f. oph. rus, haud dubie ex . . , , B; sed El. 590, Trach. 12, Antig. 450. dedi ceteri codd. o δ' υἱεῖς Boλίοιο sapit καταισχυνα Secundum . . , qui habet Scriptura illa ἔμμετρος correctionem Cri κατ- νηὶ, de quo V. I, 306. Vulgortici recentis ab Atticis scriptoribus. κατ-νειν. s. huc. l. c. ad 509. - Matth. g. 276. quare malim: οἱ δ' E: να νε κράνονται αριστ ou. α υἱεις ολίοιο non semel o pro δ' τουτέστιν ἔνθα διακρίνονται οἱ Κρια intulerunt librarii scitantes: v. ann. τεῖς - νορ ἐζ germ. Mannhaft ad 299. hic etiam similitudine litterarum eit. s. l. 225 λ , , ρ , 329. decepti esse videntur, ut scriptum te Ain Q.: κεκάχμεθα ὁ , 25 η , gentes in autographo TUAPPIEI 157 etc. παρευοοκιμουμεν. Il. ζ, 209. rτο A negligerent propter is, quod ante μηδε ἐνος πατέρων αἰσχυν μεν Virg. cedit, et 1 propter sequens. Aen. 3, 3δ2. in antiquum irtutem ani- 498, 99. εν, inter illos, vel praeterea, mosque iriles Et pater Aeneas et avun- πρὸς τούτοις, ut explicat Hosych. s. culus acitat Hector cf. Aen. 12 430. Sopb Oed. R. 27 Ajace 27, Antig Tliucγd 4, 2. ων χρὴ μνησθίντας 390, ultra Leit Epist crit p. 236. - μῶς τους τε πρεσβυτέρους μοιωθῆ- is Ἀναγκαῖοι ni λ. κατ' άνάγκην ναι τοι πρι εργοις, ους τε νεωτέ-

255쪽

gaudet Laertes eorum certamine virtutis.

'sῖς φάτω Λαερτης δ' χάρη, καὶ μῆθον ειπε ,, τίς νύ μοι μερ ηδε θεοὶ φίλοι η μάλα χαίρω 515 υἱός θ', υἱωνός Ἀρετῆς ἐρι δῆριν χουσι

quem primum Minerva iubet hastam conjicere.

Πν δε παρισταμένη ποοσετ γλαυκῶπις θηνη , H ρκεισιάδο, πάντων πολυ φίλταθ' εταίρων, ευξάμενος κουρ γλαυκώπιδι και Aia πατρὶ, αἰψα μάλ' ἀμπεπαλών προῖ ει δολιχόσκιον εγχος '

obediens Laertes deae trajicit Eupithen alios lysses et Telemachus interficiunt , fuissetque intervecto Ithacensium, nisi eos bello absistere jussisset MinerFa.

520 'Ως φάτο καί ' μπνευσε μενος μεγα Παλλὰς θήνη.

ευξάμενος δ' ἄρ' επειτα Βιὼς κου99 μεγάλοιο, αἰψα μάλ' ἀμπεπαλὼν προδει δολιχόσκιον εγχος, και βάλεν Εὐπείθεα κό0υθος δια χαλκοπαὐίου ' δ' υκ εγχος ερυτο, ιαπρὰ δ' είσατο χαλκὀς, 525 ουπησεν δε πεσών, ἀράβησε ὁ τευχε επ' υτω. εν δ' πεσον ποομάχοις δυσευς και φαίδιμος υἱός τυπτον ὁ ξίφεσίν τε κα εγχεσιν ἀμφιγυοισι. καί νυ κε δη πάντας τ' ἰλεσαν, και θηκαν ἀνόστους, εἰ μη Ἀθηναίη, κουρο ιδ αἰγιόχοιο, 530 ηυσεν φωνὴ κατὰ ' σχεθε λαῖν παντα ', Ισχεσθε πτολέμου, ' Ιθακησιοι, ἀργαλέοιο, ω κεν ἀναιμωτί γε ιακρινθεῖτε τάχισταὶ

OOυς, πατέρων των τότε ἀγαθων γενο- o. v. ann adest. δ', 138. simIliter Io-μένων παῖδας. πειρῆσθαι μὴ αἰσχύναι laus senex apud Euripidem meraclidis, τὰς προσηκούσας ἀρετάς. Cl. 824. Ἀράσαθ' φη. Ζηνί θ' ἡμέραν 511 - 24. τ ὰ επι θυμω. hoc μίαν μος γενέσθαι, κἀποτίσασθαι Ganimo, ut mi inlatus sum. sic ἐπι εἰ εῖ κην Ἐχθρους - ἡ δ' ὀρφνης ἐκ δυσ- τωδε, ista forma, s , 308. - τίς μέ αιθρίου νέων Βραχιόνων αδειξεν ήβη- ρη, qui dies, quam felix, ut notant την τύπον, ἱρει δ' ὁ κλεινὸς γόλεως CL. Cic. orat. in lisonem, citatus Εὐρυσθέως πίτρωρον αρμα προς έ- Quintiliano , 4. pro di immortales, τραις Σκειρωνίσιν.

256쪽

cuJus voce pertorriti omnes armis projectis aufugiunt, acriter persequente lysse; sed Jovis fulmine verbisque Minervae admonitus etiam ipse desinit pugnare ita lue foedus componitur.

καὶ τότε ὁ Κρονίδhς ἀφίει ψολόεντα κε ψαυνῖν, 540 κάδὁ επεσε πρόσθε Γλαυκώπιδος ὀβ9ιμοπάτρης. ὁ τότ' δυσσῆα προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη ,,Aιογενὲς Λαερτιάon, πολυμήχαν' δυσσεs,Dχεο, αὐε δε νεῖκος μοι χυ πολέμοιο, μήπω τοι Κρονίδης κεχολώσεται εὐρυοπα Ζευς.

258쪽

JHus cum insequentem mustelam e gisset, et ad paludem Isis I

Vandae cama cucurrisset, colloquio orto inter eum et ranam de utri-USque Vitae genere, mus invitatus a rana conscendit eius tergum, ut per aquam Vectu cognoscat Ona ranarum 1 - 82). Natantibus apparet hydrus cujus adspectu rana perterrita, oblita hospitis, mergitur in profundum, excuSSO mure, qui sic perit 83-98.). Ejus casus speciatormus alius rem desert ad mures, et pater susso cali suadet bellum adversu ranas. Ita heroe ranarum, Primum rumore, tum denuntiatione belli provocati, pariter se ad proelium comparant 99 167.). Consultatur gravis res in OnVentu deorum coelestium dein, pugnae signo dato acriter concurrunt exercitus 168-204), multi utrimque cadunt, tandem ad muros inclinat Victoria 205-270). Quos ad uternecio nem ranarum pugnante Iupiter fulmine deterrere tentat ; sed muribus eo haud deterritis, mittit cancros, a quibus illi mutilati sugiunt et pugnandi sinem laciunt 271, 305 .

259쪽

BAT PAX O MYOΜAALA.

- ρχόμενος πρώτως Μουσῶν χορόν ἐξ Ἐλικῶνος ελθειν εἰς μὰν τορ επευχομαι Ἀεὐ ἀοιδῆς,

notationes Carmen hoc ludicrum

quis scripserit, incertum est; certum Vero, nihil pertinere ad Homerum, Cui male id tribuit Pseudo herodotus ita Oetae, nimis patientem aurem praebentibus

Statio Epist ad Stellam), Martiali 1 .

183. , Zetete v. uster. Suid . . ., P. 683. not. et lipomis bono vir Bar-neSio. V. G. . . oessi libellum de Batracho myomachia, o mero vulgo ad- Scripta, quem librui edidit vir doctissimus a. 1789 Erlangae requirit Mont- bellus in Batrachomγomachia mores aevi heroici, culturam , mythologiam, Stilum, et nativam illam gratiam, qua tantopere placent carmina Homerica. - Εvidem-men ici e ne soni plus irae moeurS, ni tes sages , ni te style, ni meme lalangue des iecies heroiques; 'est ne civilisation, uti ordre 'id Ues out disse

renis, et la alvete hom sirique a out-n- fait disparu Des te premi e Ver , onreconnait ne aut re mythologie car Homere ne Suppos pollit que les Musos

habitent Helicon ' etc. Wolfius rOleg. P. 89. , , Vocabulum δελτος Latr. 3.), inquit, .non est antiquius Aeschylo

et auctore Batrachomyomachiae, tempo'ribus Aeschyli, id quod etiam nonnullie Veteribus viderunt aequali. cui adstipulatur ossius Krit. I l. 1. p. 292., secutus ille, sicut olsius , sententiam

Suidae v. Πίγρης et Plutarchi libro domalign. Homeri circa finem, qui auctO- rem hujus parodiae prodiderunt i gre-tem, Artemisiae, alicarnassensium reginae, fratrem, ut persuadere Volunt,

si quae autem Herodoto fides est , 89. Seldomi filium, Carumque ducem Sub XerXe a quibus dissentientes oessius d. c. g. 4. et Mont bellus bonum virum, quisquis fuit, Alexandrinum putant, et ad primorum Lagidarum tempora detrudendum , cum magnus AleXaudriae mercatus librorum alliceret falsarios ad supponendum claris nominibus Scripta recentiorum, quemadmodum hic libor fere Uμηρου Βατραχομυομαχία inscripta est in codicibus. Quem librum haud inficetum primus typis mandavit Demetrius Chalcondylas Florentiae a. 1488. deinde excuderunt Aldi, uniae, aliique multi , quos inter eminet Leonhardus Lycius, cujus editio impressa est Lipsiae

1566. de quo Camerarius carmine gratulatorio, quod praefixum est libro : Oς νυν ζεπόνησεν, 'sὶ πολ πάντ' αρ' ἔχειν βέλτιον η πρότερον. Ac profecto in hoc contextu, inquit Ernestius, adeo

melius omnia cohaerent, ut facile appareat, librum, unde ductus Si untiquiorem et meliorem eo fuisse, e quo

Chalcondylas sumsit. id igitur Xe mplum hujus carmiuis ipse vir clarissi uius de-

260쪽

252BAT PAXO M O MMXI A.

Becutae sunt aliae, in quibus Alteri Viennae 179 . Ιlgenti Halis Sax. 1796., Matthiae Lips. 1805. X clisae, tande Ι-que I lsi, cuius ipse pressi vestigia, sed ita, ut soleo , h. e. ea se ge, Ut ne talis quidem magistri in verba jurarem. Jamque age ad ipsos Caris illius vel Alexandrini jocos explicandos perpurgan

dosque accedamu S: neque enim Vacat re

ferre doctas nugas Hermania voti derHardi, qui ranarum, iurium et Cancrorum res gestas ad historiam graecam revocavit libro paginarum 216., qui sic inscriptu est: tibi laeum Graeriae a. MDCCXVII. nitidissimo mellitissi limoque

Homeri carmine ατραχομυομαgita, ra' narum , murium et Cancrorum Pugna, Trachiniorum , Myonensium et Carnanum, graecarum gentium, bello curate

illustrato, argutis poetae figuris et Symbolicis atque aenigmaticis characteribus e geographiae ut historiae veteris lanilodetectis et enodatis, in honoro Thesei, Athenarum conditoris, ab Homero laudati et c. notior est quam de qua pluribus dicam germanica hujus amulitis imitatio de Froschmauster , quam scrip Sit Rulleia ba genius, rector Scholae Magde burgensis, qui diem obiit 16O9. Γαλεω- μυομαχίαν, similis argumenti tragicoco

moediam a Theodoro Prodrom O. eo-grZECO, Senariis, quos o Cant, politicis, numero 382, conscriptam et ipsius Batrachomyomachiae metaphrΘsin graeco barbaram Demetrii seni, versmus 68 COnStAmem, una cum his . Homeri olim nomin inscriptis caiminibus brevincibus recra diri issit Ilae n. - numeri adjectivalianti bus scripturis Vesignant i codd. Vindobonenses, quos iterus usurpavit. Vers 1 - 12. ωτως 289. Vulgo: π9ῶτον. - ῆν ἐον θῆκα. Schol. Vetus apud Lycium: ν εν ταῖς βίβλοις ἐγγράφων καὶ α οάττων hλονότι θηκα ἐν τοις ἐμοῖς γόν ω7ι. X rn. BOiSSOn. , , Veterum Graecorum sui illem DS, Ut Super Lenua scriberent. Pseudo-

Hippocrates Epist. ., quae est ad Damag 'tum, p. 27. Lubinianae, de Democritor ' εἶχεν ἐν ευ κοσμίη πολλῆ ἐπι τοῖν γονάτοιν βιβλίον ... hor ἐμὸν συντόνως γοαυεν ἐγκείμενος-. nec aliter odio Turcae librarii se ad Scribendum componunt, teste Castellano Epist. de ora ea . . D. 139. Cf. igno-lii Iisc. t. 1. p. 209. - - ἐν - λησαν. tmesis, ἐνέβησαν, insultauerunt. Aeschylus Pers. 44. ῶς μοτοόνως δαίμων νίβ Πεο σῶν γενεα - γα λε η ς κίν θυν o . h. e. εκ Vel πογαλ Barnesius ad 5l frustra obloquitur Perigonio ad Aeliani Var Hist. 14 4. mustelam intelligenti, non elem in agris

mures non timent seleq, sed muStelas. sic ridet accepere Thilonius Cunrastus, poeta laureatus, d. anni 1515, et Ly- Cius, quemque hic auctorem laudavit, tot Perroitus. Eae Arn. λιμνοZαρῆ πολ . h. e. rana quaedam nequo enim nomen ejus Proprium est Limnochares, sed PhySJgnatim s. Ald. 3. : ιυνό- χαρες, qu0d inprobans tamen retinuit Ern. - πος - νόμαζε ita codd. Vindob. 2.1, 3cii et ii A., quos recte secutus est Urid. Franke ed. Teubneriana a. 1828 , iamina esse dicens, sip tela, Homerica dictionis imitator, tritissimam Homeri Octitio item spreverit.

vulgo: πος ὁ ἐφθί; ζαro τοῖον quae erit interpretatio formulae illius Homericae.