Carmina;

291쪽

πάντες επίκλησιν ιλφουσσίω ευχετόωνται,

2 10 sνεκα ιλφ0υύσης ερῆς ζύχυνε ρέεθρα. τότε δὴ κατὰ θυμον φράζετο Φοῖβος Ἀπόλλων,

I αυτ αρα ὁρμαίνων νόηo' πὶ οἴνοπι πόντω215 νῆα θοήν - εν ' ανδρες σαν πολέες τε καὶ Gθλοὶ, Κρῆτες ἀπ Κνωσου Μινωχυ, o ρά τ' νακτι ἱερά τε ἐξουσι, και ἀγγελέουσι θεμιστας Φοίβου πόλλωνος νυσαό0ου, ττι κεν εἴπιὶ, χρείων εὐδάφνης γυάλων πο Παρνησοῖο.220 οἱ μεν επὶ πρῆξιν και ψηματα ν μελαίνύες Πύλον μαθόεντα Πυλοιγενέας τ' ἀνθρώπους, επλεον αυτὰ ὁ τοῖσι συνήντετο Φοῖβος πόλλων, εν πόντω δ' ἐπόρουσε, δέμας δελφῖνι εοικώς,

νηὶ θοθ, και κεῖτο πέλωρ ἐγα τε δεινύν τε 225 των ' ουτις κατὰ θυμον πιφ0άσσαιτο νοῆσαι. πάντο o ἀνασσείασκε, τίνασσε δε νήῖα δουρα ' οἱ δ' ἀκέων ενι νυ καθείατο δειμαίνοντες, Ουδ' i γ' πλ' λυον κοίλην, αν νῆα μελαιναν, Ουδ ελυον λαῖφος νηὸς κυανοπ9ώPοι0, 230 λλ ως et πρώτιστα κατεστησαντο βοευσιν, ως πλεον κραιπνὸς ὁ νότος κατόπισθεν πειγε νῆα θοήν. πρῶτον δε παρημείβοντο Μάλειαν, παρ ὁ Λακωνίδα γαῖαν, Ἐλος τ', εφαλον πτολίεθρον,

ἷξον καὶ χῶρον τερψιμβρότου Πελίοιο, 235 αίναρον ενθα τε μῆλα βαθυτριχα βόσκεται αἰεὶ

ξουσι ἀγγελέουσι. futura usurpa ειν πλα est arare funes, quibus et in causa hypothetica loco subjuncti la expansa sunt etc. id volebant remi, vivido modo loquendi idem dixis tenses, et contrahere vela, atque appet Zet υς θεραπευσειν , ἐοι ἱερὰ ζειν ere, Si possent, vel certe ancoram ja- etc. V. Odyss. 329, merm. ere, quoniam incumbens mavi delphi-

229. nec ελυον placet, repetitum codd. εγειρε - παρ δε i. e. παρη

h. e. Nec convolvebant seu contrahebant δ', 11 etc. - Ελος τ', εφ. TOλ.

velum quidni ponamus eodem sensu genii et Matthiaei emendatio, secun οὐδ' εὐυον λαῖφος. h. e. κατίρυον dum β'. 584. libri Menda e scriptura contrario sensu dicit Odyss. M. AO1. continua Ἀλιστέφανον πτολ. - ,κ λ

292쪽

Nελίοιο ἄνακτος, εχει δ' πιτε9πέα χῶ9ον. οἱ μεν ἄρ' ἐυθ' θελον νῆα σχεῖν, ηδ' ἀποβάντες φράσσασθαι μέγα θαυμα, και ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι, εἰ μενέει νηὼς γλαφυ9ης δαπέδοισι πέλω9ον,240 i οἶδμ' βλιον πολυῖχθυ0ν ἀμφὶς ὀρουσει.

αλλ' ο πηδαλίοισιν πείθετο νηs ευεὐγῆς, ολλὰ παρε Πελοπόννησον πίει9αν χουσα

και Πύλον μαθόεντα Πυλοιγενέας τ' ἀνθ0ώπους, βῆ δε παρὰ Κρουνοίς, και αλκίδα, καὶ παρὰ Aυμην, δε παρ' Ηλιδα ὁ ῖαν, θι κρατἐουσιν πειοί' 250 f τε Φεὰς ἐπέβαλλεν, ἀγαλλομένη Αιος Ου9ω, καί σφιν πεκ νεφέων θάκης τ έρος αἰπί πέφαντο,

Αουλίχιόν τε Σάμη τε , καὶ λήεσσα Ζάκυνθος. ἀλλ' t δὴ Πελοπόννησον cis ενίσσετο πῆσαν,

και δὴ επὶ Κρίσης κατεφαίνετο κόλπος ἀπείρων,255 στε διεκ Πελοπόννησον πίει sαν ἐέργει.ῆλθ' ἄνεμος Ζέφυρος μέγας, αἴθριος εκ ιῖς ῖσύς, λάβρος ἐπαιγίζων ε αἰθέρος, φρα τάχιστατηυς ἀνύσειε θέουσα θαλάσσης λαυρὰν δωρ. ἄψορροι δὴ ἐπειτα προ η τ', ἐλιόν τε, 260 πλεον ηγεμόνευε δ' ἄναξ. ιδ υἱὼς. πόλλων. ιξου δ' ς Κρίσην εὐδείελον, ἀμπελόεσσαν,ες λιμέν' o ἀμάθοισιν χρίμψατο ποντοπόρος ηὐς. θ εκ νηὸς δρουσε ἄναξ ἐκάεργος Ἀπόλλων, ἀστέρι ειδόμενος ἐσω ματι του δ' ab πολλαὶ

Arena Praeternaviganda erat verum sic χριμφθεὶς πέλας - στέοι - μα-

293쪽

265 σπινθαρίδες πωτῶντο, σέλας M εἰς οὐρανὀν κεν ,s δ' ἄθυτον κατέδυνε χι τὐιπόδων εὐιτίμων.εν δ' ἄρ' γε φλόγα δαῖε πιφαυσκύμενος τὰ α κῆλα, πῆσαν ὁ Κρίσην κάτεχεν ἐλας. αἱ δ' ολόλυξαν Κρισαίων λοχοι, καλλίζωνοί τε θύγατρες,270 Φοίβου πὰ ριπης Ῥεγα γὰρ δεος ιλεν καστον. ἔνθεν δ' αὐτ επι νῆα νόημ' ως, ὰλτο πέτεύθαι, ἀνέρι εἰδόμενος Hζζω τε κρατε9 τε,

καί σφεας φωνήσας επεα πτε0όεντα προσηυδα'

275 s ξεῖνοι, τίνες ἐστί; πόθεν πλεῖθ' υγρὰ κέλευθα; η τι κατὰ π9ῆξιν η μαψιδίως ἀλάλη σύε, οἱά τε ληῖστῆρες πεὶ ἄλα το ιτ Ἀλόωνται

ψυχὰς παρθέμενοι, κακὼν ἀλλοδαποῖσι ἐροντες; etίφθ' ουτως σθον τετιηότες, sd επι γαῖαν 280 εκβῆτ, ουδε καθ' πλα μελαίνης νηός θεσθε; αὐτ μεν γε δίκη πέλει ανδρῶν ἀλφηστάων, ὁππόταν ε πόντοιο ποτι χθονὶ νη μελαίνηελθωσιν, καμάτω ἀδηκότες αυτίκα δε σφεας σίτοιο γλυκεὐοῖο περι ρῖνας με9ος ἱψεῖ.

285 'Ως φάτο, καί φιν θάρσος ενὶ στήθεσσιν θηκε.τον και μειβόμενος ρητῶν ἀγος ἀντίου ἴδα

ου ἐμας, οὐδε φυήν αλλ' ἀθανάτοισι θεοῖσιν, οὐλε τε και μέγα χαῖ9ε, θεοὶ δε τοι λβια δοῖεν s290 καί μοι τουτ' ἀγόρευσον ἐτήτυμον, φ0 ε εἰδῶ 'τίς δῆμος, τίς γαῖα; τίνες μοτο εγγεγάασιν:αλλοὶ γὰρ φρονέοντες ἐπεπλέομεν ἐγα λαῖτμα,ες Πύλον κ Κρήτης, ενθεν γένος εὐχόμεθ' εἰναι νυν δ' δε ξυν νηὶ κατῆλθομεν υτι κόντες,295 νόστου ἱέμενοι, ἄλλην ὁδὼν ἄλλα κέλευθα ἀλλά τις θανάτων δευρ ηγαγεν ου ἐθέλοντας. Toυς ' ἀπαμειβόμενος προσέφη ἐκάεργος Απόλλων'

,, ξεῖνοι, τοι Κνωσὰν πολυδένδρεον ἀμφινέμεσθετο πριν, τὰ us osκέθ' υπότροποι αυτις σεσθε 300 ε τε πόλιν ἐρατὴν κα δώματα καλὰ εκαστος,

ἐς τε φίλας λόχους, ἀλλ' ενθάδε πίονα νηον

294쪽

εξετ εμῖν, πολλοῖσι τετιμενοι ἀνθρώποισιν.

εἰμι δ εγο ιδ υἱὸς, Ἀπόλλων ὁ ευχομαι εἶναι ' μεας δ' ηγαγον ενθάδ' περ μέγα λαῖτμα θαλάσσης,

305 υτι κακὰ φρονέων, αλλ' ενθάδε πίονα νηὸνεξετ εμῖν, πῶσιν ἀλα τίμιοι ἀνθ9ώποισιν, βουλάς τ' θανάτων εἰδήσετε, των ἰότητι αἰει τιμήσεσθε διαμπε9ες ματα πάντα. αλλ άγεθ', ῶς αν εγῶν εἴπω, πείθεσθε τάχιστα s310 ἱστία μεν πρῶτον κάθετον, λύσαντε βοείας ' ωῆα ' πειτα θοὴν επι πείρου εὐύσαοθε, ε δε κτήμαθ' ελεσθε, και εντεα νηὸς ωζς, και βωμὼν ποιήσας επι ρηγμινι θαλάσσης 'πυ δ' πικαίοντες, πί τ' ἄλφιτα λευκὰ θύοντες, 315 εὐχεσθαι δ επειτα, παριστάμενοι πε9 βωμόν. ως μεν γ το πρῶτον εν εροειδέ πόντω, εἰδόμενος δελφῖνι θοῆς επι ηἐς 9ουσα,

αυτός Aέλφειος και επόψιος εσσεται αἰεί)'320 δειπνησα τ' αρ επειτα θον παρὰ νηὶ μελαίνχὶ, καὶ σπεῖσαι μακάρεσσι θεοῖς, es' λυμπον χουσιν. αυτὰ επην σίτοιο μελίφρονος ξ ερον σθε, ερχεσθαί θ' ἄμ' εμοὶ, και ἰηπαιήον' ἀείδειν, εἰσόκε χῶρον κησθον , ξετε πίονα νηόν. 325 'πις φαθ' o o ἄρα του μάλα μεν κλύον ὴδ επιθοντο. ἱστία μεν πρῶτον κάθεσαν, sσαν δε βοείας ἱστὼν ὁ ἱστοδόκη πέλασαν, προτόνοισιν φέντες 'ε δε και αὐτοὶ βῆσαν επι ρηγμῖνι θαλάσUVς. εκ δ αλὰς πειρόνδε θοὴν νὰ νῆ' ρυσαντο 330 ψο επὶ ψαμάθοις, παρὰ δ ερματα μακρὰ τάνυσσαν, καὶ βωμὸν ποίησαν επι ρηγμινι θαλάσσης πύο δ επικαίοντες, πί τ' ἄλφιτα λευκὰ θύοντες, εἴχονθ', ς κέλευε, παριστάμενοι εὐι βωμόν. δόρπον πειθ' εῖλοντο 0 παρὰ νη μελαίν ij,

302. τε τι μενοι. libri ν τετιμένον. mirati sim haec copulata; verum signi- emendavit merni. neques hoc verbum cari videtur si Θέλφειος VOX δῆλος, aliter quam in personis usurpatur apud cui respondet πόψεος Macrob. Sat. 1, Homerum. cf. 345. eadem opera vulga 17. extr. πόλλωνα ίλφιον vocant, tum τίμιον emendaVimu 306., qui παρ- quod quam obscura sunt, claritudinc άλληλος docus est Odyss. κ . 38. lucis ostendit, in του δηλουν αφανῆ.πόποι, ως ὁδε πῶσι φίλος και τίμιος 323. ἰηπ αιήονα. V. 95.

295쪽

φόρμιγγ' εν χείρεσσιν χων, γατον κιθα0ίζων, καλὰ καὶ ψι βιβάς οἱ ε ρήσσοντες ποντο

οἱοί τε Κρητῶν παιήονες, οἷσίτε Moυσαε στηθεσσιν θηκε ε μελίγηρυν ἀοιδήν. ἄκμητοι δε λόφον προσεβαν ποσὶν αἰψα δ' ἴκοντο Πα9νηύον, καὶ χῶρον πέρατον, - ἄρ' μελλον 345 οἰκήσειν πολλοῖσι τετιμένοι ἀνδρι,ποισι. δεῖξε δ' ἄγων αυτου δάπεδον, καὶ πίονα νηόν των δ' ώρίνετο θυι ὀ ενὶ στήθεσσι φίλοισι.τον καὶ ἀνειμόμενος Κρητῶν ἀγ0 ἀντίον ηυδα', s ἄν Ἐπειδὴ τῆλε φίλων και πατρίδος Gi ς 350 γαγες οἴτω που τω σω φίλον πλετο θυμφ), πῶς καὶ νυν εόμεσθα τό σε φράζεσθαι ἄνωγμεν. ουτε τρυγηφόρος δε γ' ἐπήρατος Ῥύς - ευλείμων, ῶστ από- ευ ζώειν, καὶ μ' ἀνθρώποισιν ὀπηδεῖν Toυς δ επιμειδήσας προύέφη ιδ υιος πόλλων' 355 ,νήπιοι ἄτθρωποι, δυστλήμονες, ι μελεδῶνας βούλεσθ ἀργαλέους τε πόνους, καὶ τείνεα θυμῶ, PUδιον επος υμ μ αρεω, καὶ επὶ φρεσὶ θησω. δεξιτερῆ μὰλ εκαστος χων ν χειρὶ μάχαι9αν σφάζειν αἰεὶ μῆλα τα es ἄφθονα πάντα πα9εσται, 360 σσα μοί κ' ἀγάγωσι περικλυτὰ φsλ' ἀνθ0ώπων. τηο δε προφυλαχθε, δεδεχθε δε φυλ' ἀνθρώπωνενθάδ' ἀγειρομένων, κατ' μὴν ἰθυν γε μάλιστα '

εἰ δε τι ηυσιον επος εσσεται, ηε τι εὐγον,

υβρις θ' η θέμις εστὶ καταθνητῶν ἀνθρώπων, 365 λλοι πειθ' μῖν σημάντο9ες ἄνδ0ες σονται, των υπ' ἀναγκαίρ δεδμήσεύθ ήματα πάντα.

sex clari fuerunt Musca qui pedem contendi jussit, 3, 209. item Il. β , 184, creticum invenerunt Cic. Orat. 64. de ω , 368, Odyss. η , 165 etc. orat. 3, 47., Quintil. orat. 9. 4.), et 355 56. ymo τλῆμονες, impatien-

praecinent cithara proelia ingrediebari tes στείν εα στίνη, iΠguStiastur, ut ait Gellius . A. 1, 41. primus diXit τροπικως angores. V. Il. μ , 6 etc.

cantu vicit in ludis Pythicis res Chry 358 - 366 μάχαιραν cultrum. sothemis p cecinit mutem hymnum in A isiciarius apud Comicum qu 455. τὰς pollinem. v. aus. 10, 7. Molg. κοιλίας Ἀαὶ τὰς μαχαίρας ιδ αδ κα-

ita Pierson Veris. p. 155. Ilg. et edi- έ τι, quod iidem habent, ponendunt

296쪽

esse, primus animadvertit Reigius, quem recte Frank. secutus est. κατ' ε μην ἰθυν in est me quidem jussu, sub meo imperio. Hesdichius ἰθυν , φρόνησιν, τρόπον, βουλησιν, διάνοιαν, quae interpretatio pertinere videtur ad γυναικῶν ἐθῶν dbss. π, 304 sibi parere Cretenses jubet deus; sin temere quid dixerint, vel secerint, superbierintque more hominum, fore ait, ut Bli OS, nec deos, Sed mortales αλλοι ανδρες, h. e. αλλοι, δντες αν ὁρες , dominos nanciscantur. haud dubio hi versus ad bellum Amphictionicum spectant, quo , Grissaeis, qui se impio

gessissent, in servitutem redactis, ad Delphos cura oraculi thici translata esse dicitur l)mp. 47. V. AeSChin. P. 498 seqq. d. eis k. etenim Crissaei

antiquo tempore 3 thicum oraculum tenebant apud quos iam sacerdotes videantur e ea gente electi fuisse, quam rumor erat e Creta oriundam esse, recte

Apollo Cretonsibus illis, qui sacerdotes

sui futuri essent, ea mala minatur, quibus Sacerdotum maxime culpa CriSSaeorum civitas afflicta est in verbis λὶ -

μάντορες Il. δ' , 12 etc. et α' ἀναγκαίη facillime dominos Servorum intelliguntur. E Frank.

297쪽

Poeta initio facto, ut solent hymno graphi, a generalibus dei celebrandi

laudibus, postquam Majae, matris ejus, amores paucis attigit, progreditur ad enarrandum natum, statimque a natu, ad adipiscendum honorem apud homines, callide atque astute facta, Mercurii inprimis furtum boum pollinis in ieria, et inventionem lyrae, cujus cantu spes erat iram pollinis lenitum iri. 22-181. qui quidem , frustra quaesitis bobus, furtum negantis pueri verbis callidis nequaquam falsus, arreptum e cunis abstulit, mox autem, inhonestiore ejus artificio delusus, humum projecit, et praeire jussit itaque Iovem adeunt, cujus jussu Mercurius Apollini reddit quidem boves, sed abducentem eas nova fraude aggreditur, vincula viminea sub pedibus boum germinare et radices agere faciens qua re attonitum atque indignatum Apollinei lyrae cantu demulcet, quam ille possidere cupiens s pro ea boves offert, plura et praeclara dona promittit Mercurio 182 462). ea in hic conditionem accipit, γrae utendae ratisne docet, contraque Apollinis artem divinandi, quam ipse discere studebat, multis verbis praedicat igitur, accepta lyra, boum curam Apollo mandat Mercurio. quibus ad prata compulsis ambo in OlΥmpum redeunt, ubi Mercurius, postquam juravit, Se neque Sram neque aliud quidquam suffuraturum esse Apollini, virga aurea ab eo donatur, qui praeterea illum ad Thrias proficisci iubet, ut artem vaticinandi per lapillos edoceatur his expositis Poeta solenni clausula finit carmen. ΤΠ

298쪽

αγγελον θανάτων ριούνιον ον τεκε Μαῖα, Λύμφη ευπλόκαμος , ιδ εν φιλότητι μιγεῖσα,

αἰδοίη μακάρων ὁ θεῶν λεύαθ' ὁμιλον,

Νυμφὶ εὐπλοκάμω μισγε σκετο νυκτός ἀμολγω, o φρα κατὰ γλυκῶς πνος χοι λευκώλενον μην, λήθων θανάτους τε θεοὐς , θνητούς τ' ανθρώπ0υς. 10 λλ' ο τε in μεγάλοιο Λιος νόος ξετελεῖτο, et, δ' ὁ δέκατος μεις οὐ0ανῶ εστ οικτο, ες τε φόως γαγεν, ἀρίσημά τε εργα ἐτυκτο Jκαι τοτ Ἀγείνατο παῖδα πολύτροπον, αἱμυλομήτην,

λη στῆρ', ελατῆρα βοῶν, γήτορ' ονείρων,J

tribuit vir eruditissimus, hymnum in Apollinei pridem tribuebant Schol. Pindari . . : Κυναιθος Xῖος, ὁ καὶ των επιγραφομένων ' μήρου ποιημάτων τον εἰς πόλλωνα γεγραμμένον μνον λέγεται πεποιηκέναι. Cui assentiens genius p. 56. hymnum in Ap. ythium dici arbitratur; verum de hymno in Mercurium non convenit illi cum ossio, ut ii haec inter carmina nimium orationis. Compositionis artisque discrimen deprehendere sibi videatur ceterum de fabula, quae materiem hujus carminis praebuit, i g. volvi jussit Apollodorum 3 10 2. Ovid. et 2 679-708 Anton. Lib. cap. 23. , Luci an Dial deorum T. et e recentioribus roddockium, qui de argument agit copiosius libro de hymnorium Iom reliquiis, p. 35. de aetate hujus γmni . etiam Botti Erus Museo Attico, 1. Vol. pari. 2. 1796.,

quo loco Musas tibicinasci 52 pro indicio aevi recentioris habet, auctore scholiaste antiquo ad Il. 13. qui αυ- λους et συριγγας barbaris tantum nota instrumenta musica fuisse dicit tempore Homer o cui sententiae ne quis opponat juvenum saltationem ad tibiam in pompa nuptiarum I l. ' 495. Bottigerus

negat, onios ibi tibicines intelligendos

esse, Sed Lyd08, quos arcessere pro renata soliti sint ones, sicut Romani Etruscos. Sed haec hactenus neque enim excutiam ea, quae Hermannus disputavi do pluribus et liuius et alior itinhymnorum re Censionibus editionibusque, quas temporibus diversis a diversis saetas, post miro, ne dicam incredibili, modo Coaluisse putat, sagaciter quidem multa, ut solet, Singula observans, sed in ponendo toto infelicior cujus tamen auctoritate ductus, ni fallor montbelius, paulo durius do hoc hymno judicat his verbis Ie inuis 4ori urpris quecet hymne ait pris a place armi es OeuVre homeriques Rien de plus in intelligibi et de plus entortili que

Petit poenae, non seu lement Ous e rapori des deses en onerat et de leti aison, ais ussi solas te appor dia constructio grammaticale Dan plfi eur Pa Ssages, Ora ne ait 'ilis agit d'u

σπάργαν' σω κατίδον 237. diversa δέρτρον σω υνοντες Odyss. λ , 5 8, quae Herm. Xcusavit; nec ad rem secit illud Odyss. ω , 303. κλυτὰ δώματα ναίω etc. de consusis litteris . Odyss. Γ, I 0 4, orso u. ann ad Eurip. 7-11. '1κτος ἀμολγω. l. si173. - , ἀλλ' - ἐστήρικτο. h. e. cum e summi Iovis voluntate jam de cimus mensis coelo procedebat. μεὶς, forma Aeolica, ut Ιl. . 117. Ex u. ἐστήρ. ratus principio carminis: αὐτὰς γαρ τάδε σήματ' εν ουρανῶ στήριξεν statuit), Ἀστρα διακρίνας sic mensis dicitur υρ εστηρίχθαι, quod clarissima mundi lumina labentem coelo anniim ducunt. Virg. Georg. princ.)annotavit Herm.12. Versus male cohaerens, nec dubie suppositus idem dicendum est de 14.

17 - 19, 25 77, 78 80 11 1, 55, 476,50 - 12, denique de 577. et 578,

quibus non operae est immorari. 13 - 15. καὶ τότε. Odyss. ' 391 etc. - πολύτροπον. Od SS. I.

299쪽

1 νυκτὀ ὀπωπητηρ πυληδόκον, ς τά ἔμελλεν ἀμφανέειν κλυτὰ εογα μετ' ἀθανάτοισι θεοῖσιν. ἐῶος γεγονώς, μέσω ματ εγκιθάριζεν, ἐσπέριος os κλέψεν κηβόλου Ἀπόλλωνος, τετράδι τῆ προτερ P, τύ μιν τεκε πότνια μαῖα. J20 ς και επειδὴ μητρὸς απ' θανάτων θόρε γυίων,

ἀλλ άγ' sαἴξας ζήτει βόας πόλλωνος,

2 μῆς τοι πρώτιστα χελυν τεκτήνατ' ἀοιδόν.J 0 οἱ ἀντεβόλησεν επ' αὐλείθσι θύρνὶ σι, βοσκομεν προπάροιθε δόμων ἐριθηλέα ποί ,

χαῖρε, φυὴν εὐόεσσα, χο 0οιτύπε, δαιτος ταίρη, έσπασίη προφανεῖσα πόθεν τόδε, καλὰν ἄθυρμα, αἰόλον στsακον, ἐσσὶ χελυς ορεσι ζώουσας ἀλλ' tam ' ς δῶμα λαβών. Ἀφελός τί μοι εσσύ, S 5 υ δ' ἀποτιμήσω - δε με πρώτιστον ὀνήσεις. οἴκοι βέλτερον εἰναι, πει βλαβερὼν το θέρι φιν.J γαρ επηλυσίης πολυπήμονος εσσεαι εχμα

βολα laeta omina sive istenta. Herm. IV. Oυ ὀν. Non rejicio, accipio men. - 37. 38 ἔχμα quod in codd. est ἐρόεσσα, amabilis, propter usum testu αὰμ Vel αἰχμὰ recte scripsit Ruhndinis ad cantum. - B ci,nunc redunt en ann ad h. in Cer. 228; sed nescio, Vulgo χοροίτυπε, cum codd. et Vett edd. qua auctoritate reddiderit munimen, habeant χοροιτύπε, quod cur repudia quasi legisset Ἀρμα. imo verba ἐπη- rem , nullam esse rationem intelligebam. λυσίης h. 5, 228. y ἔχμα, incantatio- χοροιτυπος activo sensu esto quae chori ni impedimentum, significaro videntur saltationem et cantum pulsas, Iulsu id, quo magi aliquid impediunt, amorem, chordarum dirigis p verbis Pindarix τῆς sanitatem aegroti etc. Apollon. Soph. , ἀκοsει βάσις πείθονται δ' ἀοιδοὶ sce laudat Il. 259. εχματα, κωλυματα,

κίων ἀμβολὰς τευχης λελιζομένα. si credebantur testudines. idque, opinor, militer Ilg. qui laudavit illae ex Apoll. in utramque partem, quanquam bonam Rhod. 1, 536.r os 4ῖθεοι Φοίβω o tantummodo sumens Plinius m. m. 32, ρῖν - πιησάμενοι, s ξομιγγος παι terrestrium testudinum), inquit, car-

300쪽

ne suo tionibus propriae, magicisque

artibus refutandis, et contra venena Salutares produntur similiter Palladius de Re rust. 1, 35. grandini creditur ob Diare, - si quis palustrem testudinem deaetra manu supinam feren vineas Perambulet etc. - τότε γ' αν Barn. ann et i g. libri: τότε αν, τότε D, Herm. et alii: τότε κεν.

41 inepte Barn. ἀναπηδήσας,

alacriter resiliens, sortasse ad sene Stram, ut accuratius X sculperet carnes

et ossa testudinis. malim: αν πηδησας, h. e. ἀναθήσας πη aliquo modo alligata testudine, vel potius ενθα άπιδήσας, ut vimine illam ligasse intelligatur tale quiddam res postulat, facilisque egi mutati , cum αν et ἀρα, itemque is et ilitterae, permutari inter se soleant, nec, qui Sota cismo utuntiar, Neograeci πι et πη pronuntia tione distinguant longum est aliorum

conjecturas enarrare. pSuin Vero να-

πηλήσας ferri nequit, cum et inusitatum sit verbum ἀναπηλεῖν, et si vel

maxime usitatum esset sensu του ἀναπάλλειν, ne Sic quidem eo proficeretur, quia id nusquam significat, ut perSuadere volunt, in tergum conjicere.

dullam spinalem aeterebra it. HeSych.: αἰών ὀ νωτιαῖος μυελός. s. 119. περήση akes ad Lucret. 2, 1046, p. 362. Vulgin περῆσει sed futuri in comparatione usus nullus est. ώς πότε cum

conjunct. Illustravit Thiersch. gr. gr.

1018. της δ' ἀμαρυγὰς 'Oφθαλμῶν

ηρπαζεν Eurip. r. IO.. δρομάσι δι- τευων βλεφάροις. Ilg. - εν μέροτPαισι ταμών, arundines ad certam mensuram sectas, quibus fixis in mar- in perforato testudinis pelle in bovina militendit. - , λιθορδίνοι pri inuSPiersonus eris. p. 156. e Empedoclis versu p. Pliat. γmp. 1. P. 18.,

pro ια ρινοῖο, quod habent libri similiter Herod. 1, 47. Oraculo: δμη μ' ες φρένας η λθε κραταιρίνοιο χελώνης. Mesu. - πήχεις, ζυγὼν cornua et transtillum lyrae, germ Gri e undoteg.

62. φέρων, Secum Portaris, Ut rem,

qua gauderet frustra Matth. χερῶν, Herm. τευξ' εὐρῶν quem qui deni cum Secutus olim esset , post Mont bello auctor fuit, ut nihil mutaret sic 3. quoque dixit ἐρων, in literque nran O-tante Montbel , 499. κίθαριν ὁ λαβών ἐπ άριστερὰ χειρὸς - λῆγκτρνέπειρήτιζε. 53 - 2. κατὰ μέρος, εν μέρο

ἱμερόεις πίου γόος, ἀμφι ὁ δῶμα

Σμερδαλέον κανάχιζε, ubi V ann. εχ αυτοσχεοίης, eae tempore, Sicut protervi juvenes convivante non Prae-niecitatis ocis dicteriisque se laceSSunt