장음표시 사용
291쪽
tenentur, qui post Baptismuca lapsi sunt,peecara sua Sacerdotibus aperire, alioquin discernere non possent, an sint liganda , vel solvenda , remittenda , an
in Colligi ne potest a veritas ex aliis Scriptura locis R. Ira elr hanc veritatem os cndit S. Ioannes in prima sua Epistola r Si
confiteamur , inquit, peccata nostra; Aelis est justus Deus, ut remittat nobis peccata nostra, cap. I. U. . En quo modo remissionem peccatorum promit vit, si ea confiteamur , nempe iis quibus ex parte Cliris i ea remittendi facultas concessa est. Colligitur insuper haec veritas ex Matthaeo, ubi refertur quod multi Iu- irecipientes Ioannis Baptismum, confitebantur ei sua peccata , non in genere ut sic, sed distinctam faciebant ei expositionem : Baptizabantur ab eo in Ioraiane, consitentes peccata sua , Matth. 3. V. 6. Item Baptizabantur ab eo inJor- uanis flumine, confitentes peccata sua Marci I. v. 3. Id etiam clarius habetur
in Actibus Apostolorum , ubi legitur
afulti creuentium veniebant confitentes, annuntiantes a tus fios, Act. I9. U. I 8.
Nec dicendum est , quod hic aganti solum de peccato in genere . Etenim quod ibi etiam de pari icularibus sermos , constat ex eo quod aliqui Paulo declararint se libros noxios legisse quos ad ejus pedes attulerant is qui in ignem projeciti sunt : Multi autem
eis, iii fuerant . triosa festati, conia
tulerunt libros, ct combuserunt coram omnibus, ibid. U. I9. Et licet his in locis non eruatur absolute S distincte Confessio Sacramentalis , dignoscitur tamen congruentia , praxis , utilitas manifestationis propriarum culparum, etiam in particula hi
Q ua est sententia Conciliorum, πParrum circa Confessionem Sacramenta- R. Certe anathematizant quoscumqudicentes cana non esse necessariam , dica Christo institutam . Si quis et merit, inquit , Concilium Tridentinum Consessovem Sacramentalem esse jure ui- vino institutam, vel jure divino ad fἰ-lutem necessariam si quis etiam dixerit suum secrete constenda mi Sacer- uoti esse ab institutione , ct mandat s Christi alienum , aut esse inventum humanum, anathema fit. Sexta Synodus in Trullo can. Oz: Oportet , inquit , eos qui solvendi , ligandi potestatem acceperunt , peccati qualitatem considerare, ' ejus, qui pec- οῖ , - eans conversonem promptans studium, ct sic morbo con Penientem afferre medicinam. Et Carthaginense tertium Ut poenitentibus fecundum peccatorum disserentiam Sacerdotis, stu Episcopi
arbitrio poenitentiae tempora decernanthr. Quomodo autem possent Sacerdotes
congruas imponere peccatoribus satisfactiones , sine dedi chorum cognitione quomodo scient quae peccata remittenda , aut clinenda sint, ni cis manifestentur Ex hos ergo quod Deus eis potestatem ligandi solvendi concesserit, voluit pariter, ut eis peccata no-tificarentur.
Sancti Patres doctrinae Apostolicae, traditionis testes fidelissimi hanc agnoscunt traditam Sacerdotibus potestatem, & obligationem ipsis detegendi peccata. Si redietaverimus , inquit Origenes, peccata, non solum Deo, et iis qui possunt mederi vulneribus nostris ,
peccatis, delebuntur ab eo, qui ait: e ce deleo ne nubem iniquitates tuas , i
Psal. 37. S.Basilius Necessario, inquit,
iis peccata aperiri ebent , quibus credita est dispensatio Neriorum Dei
in respons ad inter g 288. Tandeor antiquissimus Ecclesiae usus demonstrata peccatorum Confessionem necessario osso iaciendam Sacerdoti ex praecepto divino quippe cum nihil admittat exiliantiale ini Sacramentis,queaod non acceperit a risio..
292쪽
13 Catechismus Historico-Theologicomogmaticias.
Qi Qui objiciunt haeretici contra Sacramentalem Confessionem ZR. Allegant quosdam Scripturae te X-tus , in quibus fideli contrito absque Confessione promittitur remissio peccatorum quod si Confessio exigeretur a Christianis, illorum conditio, inquiunt ipsi , foret deterio , quam Iudaeorum in lege Veteri. Secundo dicunt , Nectarium Episcopum Constantinopolitanum abrogasi e Consessionem ergo non est juris divini. Tertio producunt locum S. Ambrosii Iib. X. in Lucam dicentis, Petrum lacrymis expiasses suum, peccatum non Confessionea invenio , inquit, quouse
verit; non invenio quid dixerit. Quarto Christus, inquiunt , absque Confessione poenitentes reconciliavit ergo nec Apostoli, nec eorum succes res
Sacerdotes eam exigere dc bent.
Q. Quae responsio danda est rationibus ab haereticis adductis ξ R. Ad primum, dicendum , non ita absolute Deum in veteri lege veniam promittereri ut solus dolor sufficeret cum velit, ut secundum statutas ab eo leges ς nitentiam aganta, oblationibus, sacrificiis , purificationibus peccata eXAd secundum , Nectarius abrogavit
Confessitonem publicam , quae tunc ex mandato aut consilio accidotis nonnunquam eri certis in locis consueverat, etiam de occultis; hoc occasione nobilis cujusdam mulieris , quae se Diacono vitiatam publice confessa rat, cujus Confessio magnum ciearat in plebe scandalum . Sacramentalem vero
Confessionem , quae juris divini est nec
abrogavit , nec abrogare poterat . Publicam autem fuisse mulieris Confestionem certo constat, quia non adeo Ecclesiam turbasset, si fuisset secreta peccatum tamen ejus non fuisse publicum
dignoscitur ex laoc, quod Jagnam nimis tunc plebi christian. e excitarit L
Inde colligitur , quod confessio publica non erat solam pro peccatis publicis, verum etiam pro occultis. Male tamen se gessit mulier declarando nominatim complicem sui delicti.
Ad tertium, verum est quod Petrum i poenituerit, liri stu in negas e quodque veniam criminis fetu dolore sine Sacramentali Confessione consecutus fuerit . Ratio vero in promptu est , quia necdum institutum erat Poenitentiae Sapient, ludicium, justitiam faciant; cramentum cujus pars essentialis istita pariter Win novo Testamento non sufficit contritio, ut quis absoluta in Obtineat remissionem, sed recurrendum est ad unum eorum quibus Cliristus dixit: suorum remiseritis peccata , remittunDir eis c. quibus verbis, ut supra di-etum it, constat necessariam esse Confessionem in re, Vel in voto. Nec scquitur nostrum statum deteriorem esse quam Iudaeorum , imo potior sit, siquid cm excusso per Christum
veterum Sacramentorum, furificior una, coeremoniarum , Observantiarum legalium jugo , alia nobis Sacramenta data sunt, virtute majora , Ufectu meliora, actu faciliora, numero pauciora ait S. Augustinus lib. 9. contra Faustum
Ad quartum, magna est disparitas in . ter Christum, inpostolos, alios Sacerdotes . Christus omnium hominum actus cognosccbat, cita poterat sine praevia Confessione dimittere pecca a Apostoli autem, sacerdotes cum sint
judices delegati , non possunt judicare
an in remittenda , aut retinenda Cccata , ni ipsis declarentur .. inde Christus habebat supremam potestate naremittendi peccata, mi deo potera delicta condonare absque Confession auriculari Sacerdotes vero non habentes hanc supremam potestatem, non possunt pcccata remittere , nisi prius austerintl cccatolum accusationem.
Quae sp utilitas Confessionisὶ
293쪽
De Sacramento Extremae Urctionis ara
Conciliorum , doctrinam confirmant quos videi es licet apud L. Tanta est Confessionis Sacramentalis utilitas, ut etsi omnia ali. deesi cnt, divino consilio instituta videri possit nam illustrat misericordiam , c justitiam Dei pastores instruit ad morbos
ovium suarum curandos, Ecclesiam Sc Rempublicam emcndat, e multiplicem utilitatem ad ter confitcnti, scilicet consilium, instructionem , consolationem, quietem animi ob praeterita, remedium contra futura . Ille ipse rubor , quem inter confitendum patimur, δι pars quae dam est satisfactionis pro adminis, de est fraenum collibens pro futuro . Haec Ο-mnia probis Catholicis ipso experimento notissima sunt
R. Sic definitur a Scoto . est unctio hominis in nrmi poenitentis , facta in
determinatis partibus corpori S cum Oleo consecrato ab Episcopo , ministrata a Sacerdote , imul verba cum dcbita intentione proscrente , ex institutione divina emcaciter significans curationem finalem venialium.
nem esse a ramentum R. Illam esse vere .proprie Sacramentum a Christo Domino institutum, affirmat Ecclesia Catholica, contra quoiadam antiquiores haereticos , moder- nos ut hera nos, c Calvinianos.
Sic definitum est pluribus in Conciliis Florentino, Viennensi, Lateranens , Moguntino , quisgranensi mel- densi praecipue Tridentino Iess. I . ubi habetur Si quis dixerit Extremam ictionem non esse vere , ct proprie Sacramentum a Christo institutum , anathema it. Sancti Patres Bellarminum , 5 alios Controversi itas. Cum haeretici se nihil velle ue
de credere uicant , nisi quo in Scripturis continetur, pusne ex ipsis erui praefata veritas R. Imo . Hujus Sacramenti veritas clarissime evincitur ex Epi lota Sancti Jacobi Apostoli capite quinto insirmatur quis in vobis , nauca Praes teros Ecclesiae , ct orent per eum, ungentes eum oleo, ct oratio sue salvabit infirmum , ' alleviabit eum Dominusu si
in pec .rtis fuerit , remittentur ei . Ex quibus verbis constat in Extrema Unctione reperiri omnia, Uae Verum conficiunt Sacramentum.
Primo si quidem est signum sensii bile , quod ab apostolo exprimitur per
oleum sanctum , nempe, quo a Sacerdote ungendus est infirmus. Secundo est ignum efficax gratiae quod indicatur iis verbis scin peccatis fuerit remitrentur ei . Tertio est a Deo institutum, quod illiis ipsis verbis exprimitur. Neque enim ab alio nisi a Deo institutore potest illa gratia remi iasiva peccati promitti . Igitur Extrema Instio cum habeat eas omnes conditiones ad Sacramentum requisitas , quas non modo nos Catholici , sed etiam quas Luthero-Calvinici exigunt, est vere , e proprie novae legis Sacramen-
Hoc argumento ita pressi, convicti fuere Lutherani, ut Epistolam Iacobi de Scripturarum canone expun Xerint. 4 Estne alius textus ex quo deduci
post Extremam Un Donem esse Sacra mentum, Apostolosque illa administros R. Nonnulli Theologi adducunt hunc
vangelista loquens de missione post
lorum , ait : Exeuntes praedicabant, ut poenitentiam agerent. Et armonia uiata ejiciebant . . ungebant oleo multoι
294쪽
'ros, ct fanisant, cap. s. v. I 2.13. An autem illa unctio Sacramen uin sit unctionis a Iesu Cluisto institutum , non desunt qui amrment L sei rationes
oppositae multo magis praevalent . Primo, quia nectio dila ad corporis morbos spe stabat: Unctio autem ab Ec lesesia aegris admota ad horbos aut mi pertinet. Secundo , quia eo tempore Apostoli necdum erant sacerdotes, cum ad Evaia gelium nunciandum , infirmosque curandos rami fuerunt. At Unctioni sSacramentum, a Sacerdotibus tantum modo conferendum est Inducat Presbyteros, inquit Iacobus Apostolus . Tertio, quia promiscue ungebant Omnes aegrotos, ut cincOS, claudos Sta& probabiliter etiam mon aptizatos & quoscumque, qui id postulabant. At unctio, ut Sacramentum Ecclesiae est ., non nisi fidelibus Baptismo initiatis concedit . Melius igitur dicendum in cum Con ei lio Tridentino , unctionem illam ab Apostolis adhibitam non nisi figuram fuisse, ac typum illius, qua utitur Ecclesia, a Iesu Citristo institutae, atque a Iacobo fratce Domini commendatae, ac promulgatae apud Marcum Aiuem insinuatMm, perJacobum autem Apostolum, Domin fratrem sidelibus commenda. tum, ac promulgatum , Conta Trid. ses
in Qua sunt rationes haereticorum ivssignantaum hoc Sacrament-: R. Dicunt primo, nullum Evangelii iam neminisse hujus Sacramenti..5ccundo Epistolam Iacobi non esse li
Tertio Unctionem de qua Iacobus , esse solum aedicinalem , non sacra- entalem. Quarto illam non habere e stum infallibilem, cum non sanct mn CS -
Quinto virtutem hujus Unctionis flendtare a fide ministri.
Sexto Unctionem nostram fieri ,
uno Sacerdote, cum Iacobus plures exigat . Ἐμomodo evertenda,' eo utandiae sunt hae rotiones vi bareticis addu- R. Q primum , licet nulla expresse fiat mentio in Evangeliis , non inde sequitur Unctionem Extremam non ias Sacra meatum , nec a Christo institutam is i ta Eniam Dominus fecit , dixit, quae in Evangeliis non continentim , inqLlit Oannes capite et O. Quae tamen ore tenus Christus Ecclesiae radi
Ad secundi: m, EpistoJam illam ab omni aevo receptam fuisse ab Ecclesia ut canonicam, ut patet ex Conciliis Laodiccno, Carthaginensi, Florentino , cd ridentino. A tertium, Unctionem non simpli- .c ter si e medicinalem , verum etiam sicramentalem inde patet , quod Iacobus loquatur aperte de salute animae iis remissione peccatorum , mediantegratia quam causa in anima Ad quartum, promissionem absolutam non esse de sanitate corporali , sed de remissione peccatorum , c de augmc to gratiae, quam Deus animae aegrotanti confert , ut tua daemoni fortiter tentanti resistere possit. Quantum vero ad sanitatem corporis , promissio non est absoluta , sed condit nata, si saluti animae expediat. Ad quintum, cum dicit Iacobus oratio fluet salvabit infirmum , non loquitur de fide ministri, sed de de Ecclesiae in cujus nomine, ide Sacramen novae legis administrantur; unde sicut in aliis Sacramentis necesse stquod minister habeat intentionem f. ciendi quod intendit Ecclesia, ita etiam in Extrema Unctione ς qua propter ISacerdos dum baptizat , non intenderet facere quod facit Ecclesia , Baptistinus cs et nullus , quamvis crederct mnia ni Isteria fidei.
295쪽
Ad sextum dicendum, plurale in nu-ntarium poni pro singulari , quod genus locutionis valde usitatum est in Scriptu-
G latrones , qx cru isi xi r. ni cum eo, i nproperabant ei Mattia 27. quod an .elus Lucas ab uno tantum tactum esse describit, cap. 23.
R. cquentes assignantur. Primus et rentinio peccatorum , his verbis expressa es in leccatis fuerit remittentur ei; quod intelligitur de levioribus, nam l. t thali. Sacramento Pς nitentiae tolluntur. Secundus est absterso reliquiarum peccati, hoc est catus cense temporalis,ot non languoris .infirmitatis expcccato res ictae. Tertiκs cst alleviatio animae, jusque cim firmati , ut morbi incommoda levius ferat , advers. iriis salutis suae fortius csistiat. Quartus es. corporis sanitas , si ad animae salutem profutura sit, colligitur ex his verbis: ct oratio fidei salvabit infirmam.
CE Uid est ordo is R. ordo, de quo hic agitur,
est Sacramentum quo confertur homini gratia, potestas exercendi functiones sacras in celesia . Scotus sic definit Ordinationem . Ordinatio , inquit , est institutio alicujus in gradu prae eminente , cui convenit aliquod ministerium circa Eucharistiam exhibendum, facto aministro idoneo cerra verba proferente, Z simul cum intentione debita irini
sterium gradus illius aliquo signo visi
bili repraesentans , ex institutione di viana efficaciter significans gratiam praeeminentem, qua ordinatus digne aliquod ministerium exequatur.
R. Negant cum antiquis quibusdam haereticis moderni ut herani, S: Calviniani , volentes Ordinis Sacramentum esse inventum ab Ecclesia Romana cum nihil aliud sit , inquiunt , quam osticium, seu vocatio ministrorum, qui ad Ecclesiae gubernationem assumuntur. Sed certum cst, de fide, ordinem csse vereis proprie Sacramentum . Ita cnim expresse definivit Ecclesia in pluribus Conciliis congregata, de r. aecipue in Tridentino sciss. 23. can. 3. his verbis: Si quis dixe iit ruinem non esse vere proprie Sacramentum a Christo Domino i= stitutum vel esse sigmentum quo
M.im humanum, excogitat Am a viris re
rum Ecclesiasticarium istu critis ast esse tantum ritum quemdam Ligendi ministros verbi Dei , CT Sacramentorum , anathema sit. Sic autem probari potest assertio nostra Aci Sacramentum proprie dictum, tria requiruntur, signum externum seu sensibile, promissio gratiae, S institutio divina sed hiae onmia in Ordinatione reperiuntur , ergo est legitimum Sacra
Primo igitur adest signum sensibile, scilicet manus impositio , vel ceristorum instrumentorum traditio contactus , cum certis verbis ab Ordinante prolatis . De manuum impositione habetur, Actrorum 6. I3 S I . Secundo habetur mandatum, institutio divina Segregate mihi Saulum,
e Barnabam in opus ad quod assumpsi
eos. Tunc jejunantes , ct orantes , imponentesqκ eis manus dimiserunt illos Adt. 3. U. 2. 3. Item: Attendite vobis
universo gregi , in quo vos Spiritas Saufius posuit Episcopos regere Ecclesiam Dei , ch. o. v. 18. Item: Ipse dedit
296쪽
qti Jam quidem Apostolos , alios Doctores, alios Potores c. Ephes. q. Tertio adest causalitas gratiae . Eten illa aperte testatur Paulus Timotheum alloquens: Noli negligere gratiam, qua in te est, quae data est tibi per Prophe tiam, cum impositione manuum Presbte-ν ii, id est episcoporum , qui te mecum inaugurarunt , I. Tim . . Et iterum Admomo te, ut resuscite gratiam, quae, in te per impositionem manuum mea
Firmatur haec veritas ex Apostolica traditione, Patrum consensu . Unus sufficiat Augustinus, Lib. 2. conir Epist. Parmeniani, ubi postquam Sacramentum ordinationis cum Baptismo comparavit, ait e deo non eis in populo manus imponitur, ne, non homini, seu ipsi Sacramento injuria fae. in Q e sunt rationes oppositae R. Haererici dicunt Ordinationem non posse esse Sacramentum , cum non sit ad sanctificationem suscipientis, sed ad sanctificationem , 5 aedificationem populorum, ut patet ex Epistola ad Ephesios, . . I 2. Ad consummationem an-ὶ torum , in olus ministerii , in aedificationem Corporis Christi. Item de se, Sacerdotibus loquens Apostolus , ait Sic nos existimet homo , ut ministros
Christi dispensatores mysteriarum
Secundo, Christum ordinasse Apostolos
sine ullo signo externo. Tertio, nullam esse inter fideles distinctionem graduum, cum Omnes sinta quales . si uicumque aptitati estis hristum induistis noti es Judaeus, nec Graecus non est servus, neque liber; mnes vos estis unum in Christo Gal.
corto , omnes Christianos esse Sacerdotes, genus electum, regale facerdo-rit . Item Christum fecisse nos omnes regnum, ct sacerdotes Deo. inde inferunt, ergo in Ecclesia Chri si non est ordo praeeminentiae, cic di-
gnitatis, consequenter nec ordina in o
Q. Quia Haereticis respondendum R. Ad primum dicendum , quod finis extrinsecus ordinis jam collati, in fasto esse , sit sanctificatio aliorum
per Sacramenta conferenda , aedificatio Ecclesiae. Finis vero intrinsecus, seu collatio oeceptio ordinis Sacerdotalis sit ad sanctificationem suscipientis, qua idoneus lotens redditur ad ministranda digne aliis Sacramenta. Deinde ostensum est Ordinem conserre gratiam , QSpiritum Sanctum non Ordinanti, sed ordinato. Ad secundum, licet Christus ut Deus, ut labens potestatem excellentiae absisque signo externo instituisset Apostolos in Sacerdotes &lEpiscopos , non sequitur eum voluisse , ut pari modo postoli Sacerdotes crearent. Ad tertium, si fideles dicantur aequales, illa aequalitas non est nisi respectu praedestinationis ad gratiam , dc gloriam, in ovibus Deus nullam conditionem a spicit , sed sola merita . Non vero respectu prae eminentiae ' dignitatis ; lias esset magna confusio quae non decet Ecclesiam, quae est acies bene ordinata, in qua sunt posti, subdit . Omnes quidem unum corpus fumus in Christor at sicut omnia unius corpo ris membra non eumdem actum habent; ita neque in Ecclesia, Rom. . Ad quartum, quantum ad Sacerdotium, loquitur de Sacerdotio mystico inteTno , quatenus quisque interna sacrificia, uec oblationes facit Deo, non autem de exicrno , quod non spectat ad
297쪽
R. Matrimonium in genere ut sic est vinculum indissolubile inter ma-
Iem, foenunam, e mutua translatione potestatis corporum suorum in se invicem facta ad procrcandam prolem debite educandam.
R. Est maris Iceminae mutua trans- Iat o corporuin suorum , pro usu perpetuo ad procreandam prolem debite educandam.
R. Est expressio certorum verborum maris , c foen' mae ad se invicem , significantium traditionem mutuae potestatis corporum ad prolem debite procreandam, ex institutione divina efficaciter significans gratiam conferendam mutuo contrahentibus ad conjunctionem animarum gratiosam, ex Scoto in
. di in D. 26. omouo probari potest fatrimonium se verum novae legis Sacrame
R. Haeretici Armeni qui insurrexerunt sub Constantino III. Theodoro Papa circa annum Domini φοῦ negarunt Matrimoni uin si e a Christo institutum, Hicet faterentur esse rem bonam licitam is honestam , negabant tamen per illud aliquam conseiri gra-c in conjugatis is dena censent adhuc
hoc empore Luthcrani, Valviniani qui licet inter se in quibusdam aliis
erroribus discrepent, in hoc tamen conveniunt omnes, cium omnes dicant Matrimonium non esse nisi merum conia
tractum in dissolubilem texcepta causa unicationis aut , adulteri . minime
vero dacramentum Ecclesiae . . Contra quos sic procedendum est. Matrimonium in lege nova inter fi- deses contractum esse vereis proprici Sacramentum , de fide est . Ita definitum est in Conciliis Lateranensi III. D. de pons cap. Im Senonen tit. de Matri . cap. IO. Londinensi II cad. 3 6 multis aliis , quorum verba referre Cate chisiali brevitas non patitia . um cere deberet pro haereticis convincendis Tridentini auctoritas, in cujus sessione 2 . carti . legitur Si oxs ixerit Matrimonium non esse vere, ct proprie unum ex septem Sacramentis legis Evangelica
a Christo Domino institutum, seu ab hominibus in Ecclesia iudientum, neque Ira tiam conferre, anathemist.
Adest etiam perpetua Ecclasiae traditio , c communis consensus Patrum inter quos clarissime, constantissime Augustinus docet Matrimonium fidelium verum proprium si e SacramentumsIn civitate Dei nostri, inquit, in monte sancto ejus, hoc est in Eccissa, nuptiarum non solum vinculum , verum etiam Sacramentum ita commendatur ut non liceas viro uxorem suam alteri
tradere, Lib. de Fide, operibus cap. 7. Et sic alii Paties communiter, ut Chrysostomus Ona. o. in Epist ad Ephesios Ambrosius, Lib. I de Abraliam cap. T. aliique plures. Deinde Matrimonio comperunt omneS, conditiones Sacramenti; est enim signuri sensibile, divinitus institu um, gratiam Dei essicaciter significat, se ordi natur ad salutem hominis viatoris . Quod autem gratiairi conferat, ita declaravit Concilium Tridentinum ess a .liis verbis : Gratiam vero P a Naturalem illum amorem persceret , ct inaissolubilitatem confirmaret . conIugesq. es anct caret , ipse Cfristus veneraHIium Sacramentorum institutor , atque perferitor fia nobis passione promeruit, C. in Asatrimonium esse Sacra eni-
298쪽
1c, Catechismus Historico-Theologico Dogmaticus.
.antArnm etiam tu Sacra Scriptura eum locuta interpretati sunt osten- plenius R. Ut Haereticis plenius satisfaciamus, qui nihil fidei extra sacros libros se velle admittere actitant, testimonium clarissimum proferimus Apostoli Pauli scribentis ad Ephesios capite quinto ubi Sacramenti nomen expresse tribuit Matrimonio Propter hoc relinquet homo patrem , ct matrem , ct adharebit
uxori erunt duo in carne una Sacramentum hoc magnum est: ego autem dico in Christo, ct in Ecclesia. Si igitur Matrimonium est signum unionis Christi cum Ecclesia, haec uni non fit nisi mediante sua gratia, dicendum pariter erit Matrimonium fidelium esse signum visibile , quod conjugatis eam
gratiam conferat, quae ad vitam sancte traducendam necessaria est. Ne dicere valet Apostolum vocare magnum Sacramentum conjunctionem Christi cum Ecclcsi , non vero Onjunctionem maris, foeminae hoc enim falsam est, quia pronomen hoc non
debet referri ad id quod sequitur , id est ad Christum, ad Ecclesiam, sed
solum ad id quod praecesserat de humano conjugio , de quo praecipue agebat Apostolus eo loci . Nihil autem praecesserat de conjunctione Christi cum Ec. clesia, sed tantum de conjunct ione maritali viri ac mulieris p dixerat enim Propter hoc, scilicet propter hoc quod dixi de viro, muliere, relinquet homo patrem , ct matrem suam, oe adhae- subit uxori; erunt duo in carne una. Et statim post haec subdit : Sacramen-thm hoc, idest conjunctio viri cum uxore , magnum est . Ergo id quod vocat Sacramentum , non est conjunctio Christi cum Ecclesia , nec Ecclesia juncta Christo , nec utrumque extremum simul , sed adhaesio viri cum uxore
quam vult esse Sacramentum magnum
virtute Christi Ecclesiae sponsi . Hanc
uiam . sententiam . Sancti Patres qui
in Quibus motivis hoc Sacramentum impugnant haeretici R. Breviter hic exponam. Primo dicunt nusquam legi, aliqua dgratiae Dei accepturam quisquis uxorem duxerit. Secundo, Matrimonium fuisse ab initio mundi, etiam inter infideles, icnon posse esse Sacramentum Tertio, si Matrimonium esset Sacra mentum, Sacerdotibus non interdictum
Vuarto dicunt, non baptizatum noncsse capacem aliorum Sacramentorulm λ.& tamen cum sit capax Matrimonii signum est Matrimonium non esse a
Quinto, si Matrimonium foret Sacramentum, conferret gratiam, melius esset nubere , quam servare virginit tem aut facere votum castitatis , quod nihil tale producit. Sexto si Matrimonium esset res sacra, contrahentes committerent Simo niam, cum paciscantur pro dote
Quomodo dissolvenda sunt relata
R. Ad primum, dicendum oppositum haberi in scriptura , ut in probationiabus monstratum est, juxta Patrum, Conciliorum interpretationem: quamvis id nusquam in Scripturis legeretur argumentum negativum nihil concluderet sussiceretque nobis id scire ex traditionera nam , inquit Tridentinum
sess. Qq. Merito inter Sacramenta novarlegis annumerantium Matrimonium Sa
cti Patres, Conciria, ct untdersalis E clesia traditio semper docuerunt. Ad secundum fuisse semper Matrimo nium in ratione contractus naturali ,-S: civilis, sed elevatum postea a Christo ad dignitatem Sacramen Ii.
Ad tertium , non arcentur Sacerdo te a Matrimonio propter Saca anunIGI: Escili
299쪽
sed propter Rectus morales, i debita, quae illuc vinculuna consequun ur, nec ullatenus congruunt statui Sacerdotali. Ad quartA , Infideles capaces ella NI .urimonii nudus dubitat, non lalnera Matrimonii , Ut Sacramentum est. Etenim legitimi Matrimonii ratio non exigit rationcm Sacramenti, quae ex sola Christi institutione contractoui fidelium annecti itur. Ad quimum, si Matrimonium consideretur ut est Sacramentum causans gratiam ex opere Operato , et perscctilus virginitate , 5 coelibatu, cum virginitas gratiam non conferat si vero con-nderetur Matrimonium ut est status conjugalis, certum est statum. continentiae altiorem est e Matrimoniori S majoris gratia: meriti existere qui enimnabit, benefacit, qui non nubit, melius
facit , I Corinth. T. Sacramentum tamen senapc auget gratiam, in quocumque statu suscipiatur; sed si idem continens propter Deum, nuptias contem
psisset, plus gratiae apud Deum inventia set, quam sit illa, quae per Sacramentum Matrimonii datur , non e opere operaso, sed ex opere perantis, ut expromissione Dei. Ad sextum , nullum fit pactum in contrahendo Matrimonio sub ratione Sacrament , sed solum t est contractus civilis , Sc quoad ea quae in eo
sunt pure temporalia. De dote quidem paciscuntur contrahentes propteI Onera pure temporalia , . e sitne respectu ad Sacramentum; sicut paciscuntur homines de praetio calicis etiam consecrati, quoad Valorem argent , vel auri quoad laborem opificis , sine respectu ad consecrationem. in Mitne sacrilegi, qui violam jura hujus aeramenti R. Adulteri, qui ad aliam accedunt, non servant quidem fidem uxori datam , nullum tamen committunt sacrilegium sed solum violant jura Matrianonii, ut est contractus conjugalis, S civilis . Matrimonium vero ut est a.
in Qui sunt essectus gratia matrimonialisqR. Multiplices Per hanc gratiam sit,
ut vir& uxor mutuae cliaritatis vinculo conjuncti, alter in alterius benevolentia conquiescat, alienosque cillicitos amores , dc concubitu non quaerat, sed in omnibus sit honorabile connubium, collorus immaculatus Per hanc gratiam fit , ut Matrimonium, quod in rem cuium concupiscentiae institutum est, ipsam refraenet, a que coerceat . Nisi cnim Matrimonio gratia conferretur, concupiscentiam potius augeret, quam moderaretur a atrimonii usus. Per hanc gratiam fit , ut Christiani conjuges quaerant prolem, non tantum quae nascatur mundo, sed quae renascaturo consecretur Christo.
Per ianc gratiam sit , ut Cluistiani conjuges inviolatam ac individuam fidem sibi mutuo servent . Quis enim
vir quantumvis impius vult adulteraim uxorem aut quae mulier , quamlibctim pia, vult adulacrum Vinum ΘPer hanc gratiam sit , ut parcnte S.
prolem enutriant , instituant in disciplina, ct correptione Domini, ut monet Apostolus ad Ephesios . Per hanc gratiam sit , ut Christiani conjuges onerari de incommoda Matrimonii ferant , qu e Apostolus his ver bis significavit : Tribulationem tamen carnis habebunt hujusmodi, I Corinth.
Quam tribulationem experiuntur conjugati in suspicionibus et conjugalis,
in procreandis filiis, atque nutriendis, in inmoribus, 3 moeroribus orbitatis. Quanta matris in prolis c statione pericula, dastidia, in partu dolores, innutritione taedia Quantae patris in educatione sollicitudines, Wanxietates Adjungamus indissolubilis adhaesionis necessitatem, mutuan servitutem , fa-
300쪽
miliae ossicia, infirmitates, vitia, rixas, ouae teque nic suboriuntur nautia alia incommoda , quae vix enumerari possunt . Haec omnia sne gratia tolerari non possunt . in minime dubitandum est, quin raeti singularis Matrimonii Sacramento conferatur.
Per hanc gratiam fit, ut vir diligat uxorem sicut Claristus Ecclesiam; ut mulier hilariter subdita adhaereat viro suo, sicut Ecclesia Christo. Per hanc denique gratiam fit, ut spe
prolis amissa, perpetuo S concorditer conjuncti ad mollem usque permaneant; utque Christianus conjux etiam malum conjugem ferat, ut eam. Christo lucri-taciat, sanctificet. Vim porro gratiae peratricem Christus Matrimonio contulit , cum illud ad Sacramenti dignitatem evexit , his verbis: Uuod ergo Deus conjunxit, homo non 'aret, Matth. I9. Et ad hujus rei significationem nuptiis benedixis , quas primo miraculorum suorum filiu- stravit. Et haec sum ciant de Sacramentis. Qui plura vult , legat Theologos Scholasticos, Morales, Controversistas.
in Ecclasia Romana recitari solitis. Uid fuit horae Canonicae clia. R. Hora Canonicae sunt quaedari preces , quae ad Deum Lurdandumitatis horis, sive publice in ossicio,
ve privatim persolvuntur, Vel decantantur, juxta ritum a sacris Canonibus praescriptum. Itaque quod definitis horis nocturnis , diurnisque recitentur , Horarum nomen obtinuerunt. Et quia juxta Sacrorum Canonum praescripta ordinantur, atronicae appenantur.
Concilium Agathense cap. 3. expresse habet Et quia convenit ordinem Ecclesiae ab omnibus aquariter custodiri , studendum est, ut ubique, ut sit , post antiphonas , coIlectiones per ordinem ab
mnos vel matutinos, vel vespertinos diebus omnibus decantat, σύ.
Idem habetur in cap. r. e Missae e lebratione , in Concilio Gerundensi Can. ro. Qin Canone Presbyter dist.9 I. circa finem: Septies in te laudem di xi tibi, quia septenarius sacratus nume- rus a nobis sic implebitur , si MatutInae, Primae, Tertic, exta, Nonae, Ve-1perae , Completoriique tempore nostra serBitutis incia persolvamus. Q. Mot sunt Horae Canonica R. Septem numerantur superius relatae , quamvis antiquitus in octo essent partitae r qui ritus adhuc servatur in nocte Natalis Domini, in qua Laudes a Matutimo separantia L. Modo Matutinum cium audibus extra praefatum diem Horam unam componit, sequuntur Prima , Tertia , Sexta , Nona Vesperae , Completorium. O QMo tempore diei praefatae Hore dici ebent tR A principio institutum fuit , ut Matutinum abat κes recisa remur media nocte , Prima orto sole , Tertia circa horam diei nonam , exta circa duodecimam, id est circa meridiem, 'ona circa horam tertiam pomeridianam, Venerae inclinante jam die , Completorium vero sub initium noctis. Nunc autem diversarum Ecclesiarum di vcssa sunt consuetudines , quae sun. servand. e scillem quoad Cliorum , seu publicam divini Oricii recitationem . Oui
vero privatim Horas recitat, non Icne tu sub crtali servate statuta illa tem pora peccatum tamen veniale committeret, si sine causi Matruinum , vel Primam diccret post meridiem, vel mane Vesperas, Completolium. Qua est istarum Horara m Tu