장음표시 사용
291쪽
ων Uim MD P Cap. g. My.III. tur, si desiderium ejus haud explaatur: CI. non est, quod id vertaturis, sapiens, oui dum solum Deum anhelat, bonum it finitum anhelat, idque tales, quod esum istud desiderium omnino explere Eome-- CCXIL a uina, Cessabunt etiam illi animi tumulitis quo sisti adfectus omniare solent Oriuntur enim mex repraesentatione nFvelmali. g. XXXII. Oui autem summo bono potitus est, i nec minoris pretii tam ficio, ut eorum.
iactura excrucietur, nec ma a uua tam is tolerabilia existimat, ut eorum caussa se minus. beatum iudicet, s, CCXIII. Qudiis h1 - 2Bquo eis ammo carebit op ton stat dibus, voruptatibus, quum comoma nec
in et moliores reddant homines, Wispe eosdem dira vera selicitate privem. Quin , quum' 'duciam in Deo orandi collocet, ria ei voluntate unice adquiestas, IΙ. nec ea , quibus opus est , sibi deesse , nec audiuertem, ignominia dolares . si nocere: posse, persuasissimus erit. is CCXIV. .
sola in Multo minus mortem metuet . Quan is
m*Πς enim ea in se mali quid sit: ff. CLIV 'accurate tamen intestigit sapiens, illi, qui zm Deo unitus est, illain malasn esse non posse, quia bonum illud summum est ἡm-Pψιὸς diu ric adeoque, em ς
immortali amitti non potest, si vel maxin corpus in sua elementa , ex quibus Onna
292쪽
De summi dum inellisius i mine facile pate , cur Aristoteles mortem adpelliat Φοβενώτατον φοβεροσιέ- . Nec in aeu unus uisque animadvertet, quid in Platonis Phadone is Boethi libello de Onβο-Lιisne an philosethia desiderandum si De- nique non dissi ila erit , a, dicares, an ullaCΘαναὰ esse potuerit eorum , qui immo talltatem mentis in dubium vocarune, cur tamen de Epicurei quidam , quin Athe , mira constantia diem obussi supre- mum lagantur . Addatur Gortfrid. Otia
Ita sapiens sece se virtuti involvis Ita ἡός in fiactus illabatur orbis , impavidum seriem dri,in
ruinae paucis scamus, sapientis anu quillitate mus est , sicut Olympus , qua nubes tram tandit semper ibi serenum est. g. CCXVB. Deurde quum omne bonum verum simul Ahee
HONESTUM siti L CXLIV. ejus fine
possessionein cum vera VIRTUTE conbin Id tactam esse oportet , adeoque is alter esse tus, ctus erit, qui ex fruitione summi boni proficiscitur
Est autem VIRTUS constans ac sthcera Qui P vi voluntas actiones ad divinae voluntatis nox 'μ tmam instituendi.
sive autem ex ratione , sive ex vexentsinati voluntas illa divina innotescat, petrinde est Non Unus enim illi , quam huic debemus obsequium, Maeque peceant , qui contra rectam rationem , quam qui contra legςn
293쪽
xε Elem. Phli. r. PILCap. III. Sest. II. petunt Deo. g. CLXXXIX. u. Est ergo Deus summum bonum Q E. D. 'Idis gentiles philosophi agnoverunt . Pythago is summum bonum consistebat se uis si , , mist phil. g. XLIV. idque & Platonici statuebant. ab. g. LXVI. Stoici finem philosophiae moralis esse dicebant, natura convenienter vivere Ib. g. LXXXI. sed plerique id interpretabantur de Deo, Lips. Introd. ad Stoic. Philos Lib. II. Diff. XIX. Similia illa Cleanthis apud Clem. Alexandrinum:
s quat si bonum, Has ita aecipe. Est ordinatum , justum , O est sanctum pium Isti potens , commodum aliis , lucrum , .
Rectum atque constans , semper autem conferens Expers metu, dolore , euris omnibus
Iuvans, benignum, stabile , amicum, ama. biles Honore dignum; eonfitendum, Et gloriosum , non superbum , quod gerit curam omnium , placens , o 4iribus va-
294쪽
. Tanquam dueebae venturus ad veri βο-
P clara hare Christiana , sed, quorum simis permulta apud veteres il- ros pago deditos philosophos passim o
..' x. g. XCV. Ex iisdem autem summi boni characteri Deo perbus, quo vinculo eum Deo, tanquam sum taena illo bono, conjungamur, facile patet. Quia enim summum bonum perpetuum, extra omne amittendi periculum constit tum esse debet: g. CLXVII. sane non potest illud in corpore , tanquam ubstantia mortali, consisteres, sed in mente sebstam. tia indestructibili ae immortali g. X1II.
. Quamvis enim corpus summam ex unione eum Deo utilitatem capiat ista mari tamς cum mente coniungitur Deus is hine facile patet , quo sensurae corpus pi rum dicatur αδε - - -- θ. I. εν. n. 9.
CXCVI Quumque mentis facultates sint intest Et quidam ctus' voluntas, ε.XV. XVI. 1 intellectus volhiau autem circa verum tantum versetur exprurientia quidem docet, veri cognitione carere non posse, qui Deo frui c*pit, atra minem ideo frui Deo , quod veritatis sit scientissimus. ' Quare recte H D. M. ponitur , eum sbi a qui
295쪽
a o - να-ν. M. QUIILSectati qui ad Deum venire euptat , credere deinbere , quod exsistae , t se quaerentibus μι - , futurus si . At acu rem non religere philosophi , qui veritatis cogniti nem veluti vinculum inter Deum δε homines esse contenderunt . Pythagoras aput
Stob. Serna. XI. laterrogatas , et μιουσιν ἀνθιωπα θεώ Mοιον qua facerent hom3nes quo similes Deo evaderent respondit - νά- θηίουσι , si veritati studerent . Similia Ioca ex Porphyrii sta P thagoae , iero, clis commentario ad ia xea vHI. ear ni-- na aliisque veterum monimentis collegit
Scheffer de Vat. O constis philos Italia cap. VII. p. 7. seq g. CXCUI L. speetatim Itaque hoc vincuhim in voluntate qua rendimi, cujus quum sint duae operationes . adpeter ω υε ari: g. XXVIIL unusquitaque videt, mersationem nos cum Deci haude eobjungere, sed adperitionem, quae durn in
honum fertur , ut semper fertur , AMOR vocari solet, G. X VILI Est igit amodi vinculum illud , quo cum Deo conjungiamur.
s. CXCVIII. vli Deo nos amari iam supra ex insignitia oza peius in genus humangm beneficentia e-
-minea monstratum est . g. CLXXXIX. Si ergo, ωhom amore in Deum sertur, non po-test non inde praeclara illa onjunctio ri-ri , in qua veram consistere felicitatem
s CXCIX. - .. i. Distinguere hunc amorem solent in eum,
296쪽
amma om. 'rquem C PLACENTI E voram' quo rum iIlo Deum tantum propter perseeti nes hoc etiam propter bom , quibus noslumulati, amari aiunt. Sed quum Deus Omul en persedisssimum, s. mxxxI. simu bonum summum sti , cov. yM-xi non potest, quin utroque genere amoris compIetiendus hi, in abstractionem xum se Iidam abeat si illis ilI A amore Dei puro disputatio.
inam iam movierunt pie e , eorumque adsecIae recutit adducae . Instauravit
eam controversiam Cameracens , quae non
fine invia, agitata diutissime . .
ranquam ens prefamur, vel tanquam nobis aquais, ve tanquam Uerm atque impers tia . b primi generis amorem DEVOrio nevolii
Ex quibus definitionibus consequitur . e uana. Deus homines se amame complectatur amo. 2 r n
Io nostro merito provocatur , GRATI s quatenus nos e miseriis nostris eripere cu pit MISERICORDIA ' adpellatur . . . mamis pago dedit philosophi agnovere . ne preees illae r , Dbminae miserere , quae non modo Christianis a toetaeulis in litaniis solemnes uere , sed re
297쪽
culius Dei esse, qui toturn Dei cultum complectitur in mus t Duili enim ejus perseetiones ac bonitatem: intuemur, eum amare, dumossam cum ejus iustitiam potentia conjun mos , eumdem timere , dum nobis praeter ejus bonitatemer potentiam, etiam omniscientiam ad an inum rev.camus , omnem in eo duriam Auris ei dum eius amorem, sepientiam conteti plamur, nurus velisntare ad uisseψε3dum denique ejus justitiam cum nostra ab illo dependentia contendimus , ei parere ac iss*- nos debe facile animadvertiinus. Et in hili verus positus est culin Derit
R CCIII. Unde ea. Quumque, quem ealidius amamus, et , s ομν/rb nos nostraque omnia mane ars ac veluti devovere soleamus quam libenti ieie faciale patet, Minguam honori r de Deoquuturam, ejusque beneficia Hicaturam , L Lx x UI cum nemine colicis quutumam libemur , quam cum Deo retembra quoque reliqua omnia provehendae. De gloriae consecrata lare ..
298쪽
euiuslibet sive magni Da parvi exordio Deum invaeana Adde eiusdem p. t. VIILs CCIREx quo de quaestione, an eultu etiam ex An De rem Deus in prosequendus sicile potest ser Σ ri judicium. Quamvis enim illo Deus haud proseqου Indigeat sane nec interno indiget . Et in ussire natura comparatum est , ut adrectus animi in verba aliasque externps actiones non in
Da summi bovi stellibus. CCV. O Uale sit summum bonum hactenus vi summidimus. Iam demonstrandum, nonio boni in is non cum ejus possessione veram felicita 'με. tem conjunctam esse . Id quod, si effecta hujus possessionis expenderimus, facile deprehendemus. δενιι bonum ab adparente in eo differt. Est illua
quod illud simul IUCUNDUM , simul HO EI NESTUM , simul utile sit 44. LIV. x
IUCUNDUM illud esse sicile patet, Nise erus
299쪽
potest an mens , qui in ejus possessione adquiescat. Ubi adquiescit , mens ibi nee tristitia, nec taedio, nec metu aliove ad ctu perturbatur,4 f. XII. adeoque sumina suavitate perfruitur . Id quod TRA . QUILLITATEm ANIMI vocant philosophi.
sis exitum, quia nee eupiditas his suis Hispo rare , nec obsequi rufunt eunctatio εα , parum se explieantis , O inter destrium vota torpentis animi situs,
Quia ta Est itaque TRANQUILLITAS animi vi
m iuix a quiestentia mentis in uitione Dei , qua -- homo omnia , quae mentem perturbant
vincit, in mediis calamitatum fluctibus
300쪽
Caussae tantae suavitatis quam plurimae. PerVmum enim de eo, quod vere amamus, emei
adsidue ac cum incredibili voluptate cogi austemuset mnam Mundam quaeso sapienti oporter esse contemplationem Dei. iii quo immensam persectionem, bonitatem, gratiam, misericordiam, perspicie, majora ex omnia quotidie experitur, quam mente unquam
Deinde quum improbis eniciatus mis . Meunis mos excitet mens , admitarum scelerum λbi conscia et s.c. nihil es quod eos ' reantur sapientes, qui summi boni facti sunt compotes . Quum enim Deum ament, , Deo amentur e g. CXCVIII. cur ab eo servili metu abhorretant Et quum um mislant, honorent, ii obsequantur,mae se a missi sceleris reos peragerentra Nonne ipsa potius conscia mens, rem ipsi perpetuae opular vid.rentur ν