장음표시 사용
131쪽
aut, si hoc modo magis sensus potest exprimi: Malo Vi Vunt, qui semper vivere incipiunt, et 97, 13 aut, si hoc modo melius hunc explicari possis iudicas sensum . His indiciis et certis condicionum terminis haec omni ex parte respondet seriptura: Vel, si commodius sic transire ad nos hic potest sensus: Egregia cet. Tres litterae mutandae fuerunt 3. Sed in hoc loco exemplorum series desinat, modo adiecerimus, optime in eo intellegi p0sse, quid ad emendationem et inveniendam et confirmandam conferant similes eorundem ali 0rumve scriptorum l0ci ex propinquo mem0riae occurrentes et animum in rectam viam inducentes. Verum, ut dixi, saepe res aut vox indiciis monstrata, etiamsi non ignota quaerenti est, tamen non recto tempore praesto est; itaque etiam aliqua in eo fortuna est. ut interdum, quod quaeras, recens aliqua lectio et memoria guggerat,
interdum, qu0d frustra quaesieris, paulo post casus aliquis . obiiciat. Velut cum apud Plutarchum in libello, quo cum principibus viris philosopho esse disserendum disputat
iudicium. Patientissimus enim omnium sol cismorum et inanis Simarum nugarum homo hic subito, postquam eonstantem omni-nm bonorum et tolerabilium eodiem scripturam magis inquinavit foedissimo reeentissimorum aliquot eodicum interpretandi conatu, qui post ad nos addunt vel nos ad eam, omnia haec vel si eo in modius - ad eam tolli vult tanquam, .si non ab Epicuro, tamen a Seneca aliena . In Epicuri sententia serritamen oportebat, quae ab Epieuro non aliena essent. Sed talia
snnt infinita, quae difficile est eondonare diligentiae in codicumscripturis colligendis et edendis. Duiliaco by Corale
132쪽
κιιι ν Κλειω χαἰοουοι το G in αργυρίω διατιθε/ιενοις τον λογον sic Wyttenbachius pr0 ε, αργ. διαδεχομένοις T. λ. , cum haec, inquam, legerem, intellexi annotavique, non nonoπολον nescio quem a Plutarcho iram Veneris subisse diei, sed hominem ex sabulis notum. cuius filiae traderentur primae corpore quaestum fecisse; sed is quis esset, non reperiebam. Lege anno post cum Ovidii metamorphoses legens in libro X ad hos versus pervenissem 238 8qq. : Sunt tamen obscaenae Venerem Propostides ausae esse negare deam; pro quo sua, numinis ira corpora cum larma primae vulgasse feruntur renovata Plutarchi memoria, facile erat videre, apud eum
scribendum esse ται et οὐ LIρωποi του θυγατρασιν, quan
quam, ut sit in talibus sabulis, apud Ovidium Venus ipsa poenae causa Propoetidas ad corpus vulgandum impulisse dicitur, apud Plutarchum 0b vulgatum corpus iis Succensuisse j. Si Ovidius nomen non posuisset, incerta in Plutarchi loco haereret suspieio; neque enim alibi sabulae memoriam superesse puto; ne nomen quidem ipsum in alio homine reperio. Non nomen, sed verbum certae Armae subesse persuasum mihi est apud Xen0phontem Uyropaed. ΙΙ, 2, 1l, nec tamen reperio. Nam huic per interrogandi figuram affirmationi: II δ'αλλο γε, es ιι η γΩωτα aοιεiν Ω Ποντες; ignave prorsus relativo pron0mine idem adiungitur: υπερ Ου λεγουσι ταυτα και αλαζονευονται. Sub tribus illis υπερ Ου λἐγουσι unum latet verbum significatione cum ἀλαζονευεσθαι cognatum, ut haec sit sententiae serma: Ti δ ἄλλο γε, ἐφη, ει ιιν, γέλωτα ποιεῖν ἐθέλον- τες τερατολογουσιJ ταλα καὶ uici νευονται; Sed ipsum τερατολογουσι maius videtur quam pro re et paulo longius' i Subesse apud Plutarchum poetae versum, satis patet; sed eum editores iusto longiorem iaciunt: πρωecit . . . νεανισκων, nec ipsρ eholiambum expedio. Parum quoque ad rem signifieandam aptum videtur μέσεα καταχεειν νεανίσκων.
133쪽
litteris discedit nee antiquiorem meteorologicis Aristoteliis auctoritatem habet; quod ad sententiam aptius esset et ad
litteras propius, απειρολογουσι, n0n reperitur apud scriptores, cinειρολογiu tantum e Sexto Empirico annotatur. Atque haec, quam adumbravi, coniecturae ratio est, ubi
in eodi eum vestigiis aut firmis aut n0n nimis lubricis constitui potest et sententiae ten0re perspicu0 Serm0nisque genere noto et certo regitur. Ubi aut nulli sunt nisi recentes et leves codices aut ubi etiam per vetustiores codices ut in Caesaris
belli eivilis libris, in prima quidem libri primi parte paene
incredibiliter in magna et ex scripturae antiquioris i 0ratione depravatio et interpolatio pervasit, quo magis coni tura opus est, eo fere minus emcere ea p0test. Ubi vero ad incertam codicum fidem etiam alia accedunt impedimenta Velut ex Sermonis parum exempl0rum copia firmati audacia et insolentia. et librariis ad errandum opportuna et n0bis ad iudieandum di melli et ex turbata in earminibus versuum forma, dubitandi amplissima est materia. plane coargui pauci0ra possunt, correctionis vero certa fides etiam rarior est. ut cohibere conatum et dubitati0nem aut etiam mendum certum relinquere quam periculose ludere praestet, velut saeps in alachyli tragoediis. etsi minime aequaliter in omnibus. In aliis lacilioris generis scriptoribus multis locis per menda ad speciem gravissima et summam litterarum perturbationem pellucet tamen. praesertim si rudi tantum tegumento obducta vulnera nec alio longe detorta sunt, ita
certa sententiae pr0gressi0 et verb0rum rem necessariosequentium forma, ut verum et inveniri et invento confidi possit. Quid potest enim foedius corruptum esse hoc Plutarchi in quaesiti conviv. IV, 5, 3. I loco, ubi ratio redditur, cur leporum carno Iudaei abstineant: Ου
134쪽
tatione Latina) intellexit cum asino comparari leporem, nisi quod odio Iudaeis asinum fuisse dici putavit; nam et communis antiquorum opinio fuit vid. Hest. Ust. V, 4 et qui ibi ei tantur , in honore apud Iudaeos esse asinum, et id apud ipsum Plutarchum paucis versibus ante significatur c. 2, IU); verba autem scribenda sic sunt: ἀπέχονται διά
δ/ιοιον γεγονεναι omisso ut nihil ita, parvum magno. simile siti. C0ntra apud Senecam quaesit. nat. V 10, ubi exponitur eorum de etesiarum causa sententia, qui
putabant ideo inde a solstitio stare, quod sole ad septentrionem appropinquante nives et terra in hac parte mundi plus humidi exhalarent, ut plura ex septentrionali parte caeli corpora exirent et in loca tepidiora smeridiana, deserrentur, post Caniculae ortum desinere, quod vis illa solis iam defecisset g 4 haec verba, quae ad alteram sententiae partem pertinent:
ac sol mutato cursu in nostra rectior tendit externam habent sanitatis speeiem, propius inspecta non solum in comparativo irectior) et in tota hac significatione rectae viae quae a 80le alienissima est) convincuntur, sed quod caput est, manifesto contrariam ei, quod diei debet. sententiam habent et rerum naturae repugnant. Neque enim sol aut inde a solstitio aut inde a Caniculae ortu mutato cursu in nostra tendit, sed, cum usque ad solstitium ad nos appropinquavit, cuius appropinquati0nis effectus illorum hominum opinione j proxime demum post solstitium sentitur, ab eo tempore retro ad meridiem versus
135쪽
cedit . ut p0st Caniculae ortum. exhausto effectu prioris appropinquationis, etesiae desinant. Scripserat Senecae ultra ortum Caniculae, non valent, quia iam multum e frigida caeli parte in hanc submissiorem ae tepidi0remi coniectum est ac sol, mutato cursu, in Rustrum retro tendit et alteram partemas ris smeridianam) attrahit, illam vero impellit scontrariam, septentri0nalem; male codd. et edd. aliam, quod Κceler pravum esse intellexit, sed alteram substitui volui . Sed ne hic quidem testo veritas prorsus caret; nam codex Bambergensis 0mnium optimus, non habet in nostra
Omnia in coniectura sic rettuli ad codicum vestigia ut . etiamsi plane aliud vocabulum, ad 8criptor p0suisset, voeabulave vel in antiquissimis codicibus substituta essent tamen . Si aliquam interpolatio similitudinem seeuta esset reliquissetque, verum reperiri argumentisque stabiliri posse, dicerem, ubi prorsus nihil ex vera sorma in codicibus restaret. nihil coniectura effici nec, quamvis suspicionis iusta causa appareret aut certum esset, scriptorem aliud posuisse, auxilium, quo quidem ad veram emendationem, deduceremur, ullum esse nisi in testimonio casu aliunde finy selioliis aut apud grammati eos aliosve seriptores oblato. Sed oritur. ecce, Gu. Dindorsius, qui sin praelat. edit. quintaei poΡtarum scenicorum p. III col. 2ὶ hanc, quae eodicum vestigiis insistat, emendationem n0n sufficere disputat et iasaepe nihil prodesSe l0eis gravius cori uptis, ubi librarii quae in exemplaribus antiquioribus, unde codices superstites originem ducant, situ et vetustate aliisque casibus obseurata vel oblitterata essent, utcunque instaurare conati sint si prorsus absurde adhiberi eorrigendis non paucis interpolatorum commentis, qui multis ante nostros codices seculis plurima, quae corrupta essent vel quacunque de causa displicerent, ita ad arbitrium suum conformarint, ut litterarum similitudinem, quam hodierni critici consectari
136쪽
soleant, nihili facientes sua ipsorum inventa vel traditae in codicibus scripturae substituerent vel, qέ0d non raro laetum esse n0verimus, locis defectis, qu0s redintegrare conarentur, inferrent.' Addit deinde alia de interpolatione ab histrionibus aliisque veteribus versificatoribus ' profecta, ruis ego 0mnia hoc l0co, ubi mea exponere, non' aliena refellere imihi prop0sui, n0n e0pi0Se argumentando oppugnabo; itantum dicam, esse sane vulnera, quibus tollendis c0niectura loedicum vestigiis insistens non sufficiat, sed nullam aliam esse, quae tuae et utiliter ei substituatur; nam reliqua illa omnis disputatio ad licentiam et temeritatem ab arte et lscientia semotissimam in nostras litteras invehendam et ad sperdendos Veteres scriptores pertinet. Nam et finguntur llicenter illa de interpolatoribus et versificatoribus aut ex tenuibus quibusdam scholi0rum annotationibus ultra modum amplificantur et exaggerantur, et manifestum est, si ita illi
interpolatores tragicorum fabulas aliave scripta pro arbitrio
mut sent, Secuissent, auxissent. nihil ad illam labem tollendam et amissa reparanda profuturam esse similemn0Strae aetatis hominum, quae' - quacunque de causa displicerent' tollendi et in alia omnia vertendi licentiam.
Itaque quae in historica fide p0sita sunt, ea, ubi et incorrupta testimonia desunt et indicia ex e0rruptis verisimiliter ducta, Rat relinquenda pr0 incertis sunt qat sine restitu- Iti0nis conatu simpliciter damnanda. Si quis sibi piivatimi et coram aliis fingere, quae accidere p0tuerint, vult, non intercedo, m0d0 fingi illa confiteatur nec prorsus impro
babilia singat. Nam mihi quidem, qui fui hoc utar) pro
τ et/γχάνων Eurip. Iphig. Taur. Ibi hunc substituit: δάπλοιας πνευματων δειν υν- non Dind0rni, sed alius ingeniosi et d0cti hominis hoc inventum est), non hoc sibi prop0suisse videtur, ut versum ab Euripide p0situm
reperiret, sed ut sententiam eandem .sua ratione et arte in . versum includeret. Revertamur igitur ad c0niecturam
137쪽
f testimoniis et testimoniorum vestigiis nixam, addamu8que ut in quaerendo vero liber animo cursus in omnes partes permittendus est, sic inter veritatis inventae notas esse, si animus in uno aliquo ita certus consistat. ut nihil praeterea nee anquirat nec aeeipiat; nam qui inter plures corrigendi vias incerti haerent, sere a vera aliquantum absunt. Boni autem critici est et via ac ratione progredientis et artem habentis seire qu0uSque processerit, et cum ad verum pervenerit, firmiter
id tenere abiectaque instabili suspicione et dubitati0ne. loco sanato uti et seni. Imperiti h0mines, qui neque ad reperienda ipsi vera ingenio valent nequo ad inventa intellegenda iudicio et scientia. inani quadam velitatione in locis
qu0s semel corrupt0s esse decretum est. ludunt nec huius lusus campum sibi certis emendationibus eripi patiuntur maximeque reluctantur, ubi magnas turbas et quae multos
vexarint, lacili remedio et leni prorsus sedari confitendum est velut in Platonis r. p. X p. 608 A. in H0ratii sat. II, 2. 29 et haud paucis ex iis locis, quos superi0ribus paginis ipse
emendavi . Ea vero est praeter ceteras palmaris appellanda emendatio, quae una duabusve litteris mutatis aut transpositis n0vum sententiae lumen, n0vam orati0nis larmam proleri et ex diss0lutis et perturbatis apta et recta emeit. Artis autem in hoc genere maxime est a sanis abstinere et
aliorum proterviam arcere, Vera menda certa ratione c0Wguere. b0na ingenii inventa probare et sua sede collocare. Eam artem etsi non praeceptis e0mprehensam quidamnaturali quadam prudentia tenuerunt. velut Richardus PM- sonus, etsi in uno sere G e0rum scriptorum genere ingenium exercuit. alii. qui magni eritiei haberi s0lent, aut exi aliqua parte saepe eam violarunt, ut Benti eius in mendis arguendis et in suspici0ne c0ntinenda. aut prorsus ea carue- ' runt, ut G. Hemannus, qui n0n maximum numerum' bonarum emendationum obruit innumerabili inanium et levium opinionum sestinanter laetarum multitudine, rursus
138쪽
non raro, ubi libido aut obtrectatio abripuerat, stremius
Nomina propria a librariis obscurata et sublata emuntur, quaedam salso posita eiiciuntur.
Antequam ad simplicem scribendi sormam, quam mihi extra hunc primum librum proposui, transeo, ut in emendationibus expromendis seriptorum et librorum ordinem Sequar, placet h0o loco, quae in uno genero in scriptis Graecorum et Latinorum emendavi, coniunctim exponere et Sub unum conspectum adducere . quod et erroris similitudine et eius demonstrandi tollendique ratione cognata sunt et correctionis evidentia vim quandam singularem persuadendi babent, aptam ad fidem iis . quae deinceps explicabuntur praeparandam, et quod mendi oecultandi rudia initia smatime in abiiciendis litteris, quae essecta aliqua verborum Specie supereranti in hoc genere saepe eminent. Dixi enim iam
supra, ni fall0r, n0n raro a librariis nomina propria hominum locorumque, qu0d. in continua praesertim Scriptura ignota et nova oculis animisque occurrerent et saepe aut lata aut ex parte similitudine aliqua aliarum vocum deciperent, depravata et prorsus obscurata esse, cum ex litteris unius pluriumve vocum Species, adhibita fere, cum primum aberratum esset, interpolati0ne. interdum adm0dum rudi
esticeretur. Atque huiusmodi menda permulta in utriusque linguae scriptorum operibus partim iampridem a primis editoribus aut insecutae aetatis eriticis, partim nuper sublata sunt velut succurrit ex hoc genere nuper apud Thucydidem I, 6l, 3 restitutum a Plurgersio ἐπὶ Σrρεφαν pro istaset ρε θανrες, apud Xen0phontem histi Graec. III
139쪽
unum et alterum in Latinis antea correxi, ut in Ciceronis
acad. II 129 Erilli pro ulli restitui, in sipitoma Livii libri LXVII in Velloeassis pro in belli casus sin bellicosis); sed latent etiamnunc satis multa, nee omnia in Scriptis, quae a paucis leguntur, pleraque attente legentibus gravi 0ssensione et sententiae vitio se prodentia. Ex his non ita pauca et deprehensa a me et emendata spraeter Plutarcheum illud, quod paulo ante p. lis emendavi, Ρropoetae nomine restituto) hic ponam; alia quaedam interponam . in quibus nomen proprium Subesse eertum est, ipsum n0men propter rei ign0rationem aut reperiri non potest aut dubitationem habet; postremo ostendam, etiam contrarium errorem, quod paene mirere, accidisse nonnullis locis, ut nomen proprium scriberetur aut acciperetur pro appellativo. Erunt autem ex his l0cis nonnulli, qui ad rerum
historicarum fidem satis notabiles sint. Sed initium faciam a tribus locis, Graecis duobus, Latino uno, in quibus n0men proprium hominis omnibus litteris exstat in codicibus aut etiam editur, sed pro appellativo accipitur. Nam I) Eupolidis versus in scholiis ad Aristophanis pae. v. 10 3l e
Homero, Ap0ll0d0r0. Arriano in texieis ponuntur, reperitur apud Plutarchum in apophthe . regum p. l77 F, ubi
hominem, qui ab Arriano nominatur ).
in Apud Plutarchum pro ' Εκατερου nomine e eodicibus et Arriano ponendum Κρατερos. Craterium Philippus', ιιτότερον esse dicebat.
140쪽
miliis Sicyonis liberandae exponitur ex quo loco aliud
mendum suo tempore tollam , haec scribuntur: 'MMoθωoαeto
λους οτρατιεώτας. Cur primum per Xenophilum milites conduxerit inam hoc signiseant verba sic posita δια ριρ-ουα., etsi rectum erat Πρυ'ον διά δε νον λονγ. non magis apparet quam, unde genetivus αρχικλ ων pendeat; qu0d autem fuerunt, qui scribi vellent αἰ Ξεν. σιρ oti τευνάρχικλωπων. ut dux latronum significaretur, ne dicam sic πρωτος, omisso praesertim articulo, dici non posse. non πελος τῶν erat XenophiluS, sed πρωτος τῶν κλ- ων, h0c est αρχικλω P. Apparet praeter Xenophilum alteriim nominatum suisse praedonum ducem; scripserat enim Plutarchus δια Πρωτου καὶ Ξενο pii oti ou ν άρχικλώmων. Cum προ ου pro appellativo acciperetur, omissum est καί. Πρωτος nomen proprium in lexicis e Demosthens, Plutarcho ipso Sol. c. 2), inscriptionibus annotatu et idem in vita Dionis c 2b, cum pro numerali Reeiperetur, Schaeserus agnoVit.
s III 3 In Ciceronis oratione pro Sulla 55, ubi defenditerimen gladiatorum specie muneris a Fausto dandi emptorum Sullae obiectum, sic locus concluditur: Iam si in paranda familia nulla suspicio est, quis praesuerit. nihil ad rem pertinet. Sed tamen munere contra codices scribitur in munere, servili obtulit se ad ferramenta prospicienda, praefuit vero nun quam, eaque res omni tempore per Bellum, Fausti libertum, administrata est. Aptissime haec adduntur et cohaerent: -Etsi, quoniam ad rem nihil pertinet, poteram omittere, tamen addam Sullam aliquid sane
Amphoteriim Ουδ τερον. Tollitur lusus. si pro Cratero sub
stituitur homo iam id nomen sinauditum alioquin) gerens. in quo insit significatio ἀμφοτερου. Diuitigoti by Corale