장음표시 사용
141쪽
fecisse in ea re verum nunquam familiae praefuisse . Itaque prorsus arcendi sunt infelices eorum conatus, qui haec transp0nendo divellere voluerunt. Sed ut dicatur Latine servili munere me ossero ad aliquid saetendum pro eo. quod est: ad servile munus servili muneri me ossero, tamen Cicero nunquam dicturus erat senatorium et praelarium hominem, quem defenderet, Servile munus subisse. Scilicet Cicero scripserat: Sed tamen munere Servili obtulit se cet. Familia Fausto empta locata suerat Servilio nescio cui munus eodem tempore danti: tum Sulla obtulerat se ad ferramenta prospicienda. Munere Servilii sino praepositione dicitur n0to usu: vid. gr. Lat.
Sed veniamus ad eos locos, in quibus nomen mutatum nonnihil et depravatum est, scriptoresque linguarum et temporum 0rdine persequamur. Primum igitur IV) apud Xenophontem hist. Graec. II, 4, 34, postquam narratum est Pausaniam regem Lacedaemoni0rum, eum Athenienses persequens usque ad theatrum Piraei progressus esset. vehementer ibi oppugnatum esse primum a levis armaturae militibus complur que ibi e Lacedaemoniis cecidisse, adduntur haec: 'Oρων δε τώπια ὀ Θραυνβουλος καὶ οἱ αλλοι
1π' o κτω. Qui fieri potuit, ut, qui postea subsidio veniret, gravis armaturae milites ante leves et expeditos, qui iam excurrerant et hostibus inhaerebant, constitueret 8 Thrasybulus vero nρό τῶν exercitum constituit; itaque cum Pausanias conversus colleeta et densa phalange in Athenienses ingruisset, hi impetum non sustinentes partim ἐξεμnθησαν εle τὀν ἐν rti Iς 'Aia Ie πηλόν quem post tergum reliquerant . partim fugerunt. 'Aλων των 'Aξωνίδων , demi Piraeo vicini, et paludum situm Κisperti tabula monstrabit ).
Minus diligenter Xenophon seripsit καὶ οἱ ἄλλοι OπUtαι, si ita seripsit. Nam nulli antea pugnaverant onλῖται, sed. eum fides-
142쪽
129 Vi Apud inodorum Siculum XIII, 114 pacis inter
Carthaginienses et Dionysium maiorem Olmp. 93, 4 factae eondieiones his verbis indicantur: εἰρηνην ἐπὶ τοῖs- δε εθεντο ' Καρχηδονίων εἶναι /μν των ἐξ ἄρχῆς αποικωναλλους τε καὶ Σικανους, Σελινουντίους δὲ καὶ 'Aκραναν
verbo iaναι subiicitur; deinde admirabiles sunt illi εων ἐξωοχῆς uno iκωνα ιλλοι salii ex colonis ab initio deductis,. sui, ita infinite signitiem cum Sicanis coniunguntur, quasilii quoque omnium antiquissimi Sicili ad incolae coloni Poen rum sit tint, etsi tum dicendum erat αλλους τε τῶν ἐξ Ωρχει άgio κοὸν καὶ Σικ. Pace omnium primum cavetur, ut Carthaginiensium sint veteres, quos ipsi illuc doduxerant, loni, hoc est. M000 eiusqus ager vid. XIII b4 et XIV. - 47: Morυη, Πολις αποικος - Καρχηδονίωνὶ; deinde iis dantur indigenarum proximi, Sicani et alter populus, cuius nomen latet sub illo αλλους, facillimum reperis, si quis Thucydidis libri VI e. 2 legit, ne alios excitem; tum Graecae urbes iis deduntur magnae et nobiles. Scriptum erat antiquitus: Καρχηδονίων εἱναι ριετά τῶν ἐξ ἄρχfe ἀποίκων
VI, Apud eundem Diodorum XIV, 117. do Pausania,
ὐτρατοπεδον τετταρας Πολεις προσηγάγετο κ. τ. 1. Quid sent or τε πελτασταὶ παντες καὶ οἱ ὁπλῖται τιον ἐκ Πειραιως 33ὶ. hactenus tantum Οἱ ψιλοί excurrerant. Fortasse igitur Xenophon tantum καὶ si αλλοι posuit, ὁπλῖεαι a librario additum est. Video, quid dicturi contra sint, eori ἄλλους ὁπuem
esse τους ἄλλους, τους ὁπλίσκους.
143쪽
sit κατ εφοδον 'Αρκαδίας invadere in Elidem, nemo duorit, ns quid dicam de miro horum eone su κατ' ἐφολν 'A καδίας et ἐξ ἐφολυ εnεν. Manifestum est Diodorum dixisse, per quam Arcadiae partem et locum Pausanias Eli dominuariti Nihil propius videtur quam κατα νωτίδα. quis propius ad litteras nomen laci in occidentali Arcadia ad Elidem versus siti, apti ad viam gignificandam, monstrarit, accipiam.
tarum regem, filiumque Alexandrum et Lyciscum, Macedonum ducem, sic scribit: γενοριόνης ουν μαχης ἰοχυρας άνσπiθησαν πολλοὶ των στρατειμάν, ἐν οἶς ἐσαν αλλοετε τινες τῶν ' ἀνδρῶν καὶ νίκυθος ὁ στρατηγος καὶ Λυσανδρος 'AθηναIoe o καταοταθεὶς ἐπὶ τῆς Λευκάδος
Onὀ σοάνδρου. Mire Micythus, qui ante omnino nominatus non est, subito imperatoris locum tenet, quem Lyciscum fuisse Diodorus apertissime dixit ό τεταγιιένος μὲτῆς 'Aκαρνανίας sτρατηγος . Sed adiecta inter homines honestiores, qui ceciderint, Lysandri Atheniensis mentio satis ostendit scriptum fuisse Μίκυθος ὁ Στράτιο e. Illam hominum ultra vulgus militum evectorum significationem non posse contineri των ἄνδρων appellatione apparet riterat videri sxcidisso adiectivum ants άνδρῶν. Sed scribendum est ἄλλοι τέ τινες των ἄδρων, hoc est, mai0rum et praestantiam, quomodo ipso Diodorus ά ά erocodili δηγμaeta appellat Ι, 3b, Dionysius Halicam. νοη/ιατα υχνηλῶ
καὶ ἄδρὰ καὶ καλά, alia alii, qui in Thes. Stephani ed. Par.
nominantur. γ Dindoinus in quarta aditione stellulam apposuit mendi notam.' XIX, 19 video etiam Dindoinum in editi quarta animadvertias
subesse nomen proprium; nam ἐπικολωνος neque Graecum est
neque aptum requiriturque manifesto signifieatio, quo via ferat ut seqvitur de altera via: ἡ δὲ δια των Κοσσαδεωνὶ; ipsum nomen vix verum est; mihi in mentem venerat subesse urbis nomen,
144쪽
narrat mille Callatianis, qui ex sua urbs a Lysimacho obsessa effugissent, perfugium tutum dedisser αλλά καὶ noλιν1δωκε κατοικε ν, ἐnὲ δε εο-οις ονομιαζο/ιένην μανκοὶ τὴν χωραν κατεκληρουχησεν. Non paret, cur urbis nomini fid enim Moαν in hac orationis forma esse debet, adiecto καὶ et ην χωρανὶ addat, ο νομογμενην, minus etiam, cur hoc separaverit ab illis πολιν ἐδωκεν nec scri serit ἀλλα καὶ Guν πολιν i κε κατοικεδν. Manifestum est in litteris visa νκαιτην unum subesse adiectivum regionem significans, quae praeter urbem non nominatam Callatianis exsulibus divisa sit . ut haec fuerit orationis lama: O si αγριενην - αν καιτικὴν μα-κήνη χωραν κατεκληρουχ σεν. Ipsam formam nominis quis reperiat aut praestet p IX3 Eodem libro c. 3I ds Agrigentinis haec scribuntur: οἱ ταυτην Ennam ἐλευθερωσα-ες παρῆλθον snὲ τὀν 'φβvσοον, φρουρας ἐν αυτω παραφυλαττουσης et ην Πολιν. Non solum mire abundat ἐν αυτω, sed prorsus vitiosum est cum sequatur τὴν πολιν, nisi quis hoc serendum putat: -cum praesidium in eo oppidum custodiret . Id ad rem pertinet, quale illud fuerit praesidium; apparet autem peregrinorum et mercenariorum fuisse ab Agathocle ad urbem continendam impositum. Scripserat sins dubio Diodorus: φροτρας Σα/ινιτων παραφυλαττουσης τὴν πολιν Samnites inter mercenarios Agathoclis fuisse, constat e cap. 64. sΕrror coepit littera a semel scripta, ut ομνι-
Xὶ In excerptis Haeschelianis ivitiosissime scriptisin libri XXIII Diodori hoo legitur frustulum 6, in Dindocti
editi quarta XXIII, 4, 2): ore 'Aδρανωνα κωριην καὶ Μακελλαν Πολλας ερρι ερας πολιορκῆοαντες 'Pωρι aiotάnῆλθον ἄπρακτοι. Oppidum ' ρανον novimus et ab aliis et bis ab ipso Diodoro commemoratum, Adranona non novimus. Sed magis mirabilis κωμης appellatio obsessu
145쪽
que a Romanis mulωs dies vicus. Manifestum est inter Adranum et Macellam tertium oppidi aut castelli muniti nomen interpositum fuisse; id ex να et κωνειην efficitur μκονην. quam Siciliae noλιν a Philisto commemoratam Stephanus Bygantinus in ordine ponit. Scribendum igitur. 'Aδρανον, Νακονην καὶ Μάκελλαν.iXΙὶ Diodorum exeipiat Strabo, aetate non multum distans, apud quem ut propter argumenti naturam infinita est nominum propriorum copia, ita etiam huius errandi generis occasio non exigua fuit. Apud eum V p. 242, ubi de Campaniae veteribus incolis agitur, haec leguntur: αλλο
δ' υπο K ιαίων, ἐκείνους δ mo 2,ρρηνων ἐκπεσεὶν Apparet constructionem in illis οἱ δ' ἐκείνουe pr0rsus turbatam esse squae esset recta, si haec sola legerentur:
Οοκων τε ἔθνος , tum omnino non intellegi. qui sint ἐκεIνοι, qui Opicis et Ausonibus successerint 'ipsique a Cumanis eiecti sint; eos a Strabono necessario suo nomine appetivis suisse, adiecto appositione illo Οσκων τι εθνος. Id nomen adeo notum est et tam manifestis litterarum vestigiis monstratur. ut mirum sit neminem vidisse; Strabo
τουτους δὲ κ. t. A. Strabo ipse eodem libro p. 237: ουτοιδι οἱ Σιδικινοιὶ Οοκοι, Κα/ι Πανων ὐθνος ἐκλελοιπός. Iuvit errorem, ut o ι fieret, vetus litterae Σ larma.
XIIὶ Apud eundem Strabonem libr. VI p. 267, ubi de Siciliae ora orientali sub radicibus d tnae agitur, in codicibus optimis et fide dignis et in Meinctii seditione teum
146쪽
ευλέριενα στοματα. Non dicam multis de ostiis fluminum congressis ἐκβολαις συνελθουοαις, nee do verbis nullam omnino structuram habentibus καὶ παντα, pr0 quibus in editionibus anto Meinerium substitutum est ex codicibuq interpolatis unum ποτων, quod debebat saltem esse σιάντων τῶν καταρρεοντων; alioquin enim non omnes ii fluvii, qui exurana decurrant, significantur, set omnes fluvii ex AEdia decurrere dicuntur; sed ut sic scribatur, sulsissimum erit nihilo minus, omnes fluvios, qui in AElna oriantur, in orientali ora uno ore exir0; nam in diversissimas partes labuntur. Manifestum est, Strabonem non infinite fluvios hic exire scripsisse, sed certos fluvios nominasse: nec dim-ciis est, si locorum situm consideres, nomina ex litteris
ΣΥΝΕΛΘΟΥΣ Ο ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ emere. Scripserat
enim Strab0: αὶ etων ποτα/ιων ἐκβολαὶ Συμαίθου καιΠαντακί ου , καταρρεοντων ἐκ--τνης εἰς ευχίμεναοτοριατα. Neuter fluvius in hac ora tosti eget. Alterius nominis, cum πάνra tanquam plenum scriptum esset. extrema pars abiecta est, eo sacilius, quod sequebatur κα) .
XIII Incertior videtur Strabonis in eodem libro locus p. 284, ubi, postquam Canusium et Argyrippam Arpos
οτείας ον si εὶα, quae deinde singulatim persequitur. Sed his interponitur aliquid miri; sic enim scribitur: Aiγονται δὲ GH et εραι Λιορι ηδους κτίσμωτα ' καὶ το nεδίον καιόλλα πολλά δείκνυetαι κ. τ. λ. Apparet et ridiculum esse. planitiem ostendi notam et monumentum imperii Diomedis. et illa καὶ ἄλλα πολλά κ. r. λ. sic adiungi dictae primum in
oppidis Diomedis mentioni, ut nihil interponi potuerit. Quid igitur fistp Scilicet latet in illis τό nελον tertii oppidi nomen, cuius praetor Canusium et Argyrippam Diomedes
147쪽
eonditor serebatur. Id ipso Strabo sina nomina significavit paucis ante versibus p. 2833, τὰ ἐμποριον των Καννοι - των ad Aufidum flumen situm; nomen ex tabula Peucing rima ssi, ut vidρtur, hoc est A u fi n u m) et itinerario Antonini p. 314 edit. Remel. Aufidena) scimus ex flumine ductum fuisse; ex litteris τό πελον videtur facillime emei διον. Ad hanc saltem sormam Strabonem scripsisso patet:
iXIVὶ Libr. VII p. 290 Strabo ex populis Germanis, qui olim ad orientalem Rheni ripam habitassent, alios seribit in Gallicam ripam a Romanis traductos, alios ipsos in interiora Germaniae recessisse tetα-ης δὲ τὰ τά
ολίγοι καὶ Σουγάριβρων διερος. Hoc enim sic dicitur, ut necessario praecedere debeat alius populi, qui totus manserit, nomen. Id Ubiorum Ουβιοι) esse nequit, quoniam si ab Agrippa iam aliquanto ante, quam Strabo scripsit, Rhenum tradueti erant quod ipso Strabo IV p. I94 commemorat ;itaque Ουσι ποι s sic enim Vsipios Strabo appellat p. 292ὶ aut e Ptolemaeo ου in nos in mentem veniunt. XVὶ In eiusdem Strabonis libr. VIII p. 34b obseuratum est ludicrum nomen lepide fictum ab homino sestivi et procacis ingenii. Nam quod in Odysseae libro III, 368 sqq. Minerva sub uentoris persona latens, postquam se dixit ad
navem redituram et mane ad Cauconas versus abituram,sio Nestorem alloquitur: συ δὲ τομον, ἐπεὶ τεον ικετο δῶ/ια, Πεμ νον Ουν δῖν ρω τε καὶ viae' δος δέ οἱ λπους, οἷ τοι ἐλαφροτατοι θείειν καὶ κάρτος ἀριset οι, id illo
loco a Strabone sic narratur: Κελευει γάρ ἡ ιιἐν 'Aθηνα
148쪽
menter mirantur Sotadis mentionem in sententia versuum Homericorum simpliciter ponenda; Κramerus quidem, O modo explicanda sit, neminem unquam divinaturum credit, nec nimis anxie quaerendum putat; totam enim paginam usque ad verba m/λου ros Mεσσηνιακου p. 346 nugatoriis utens argumentis exsecat tanquam alienam; quasi interpolator Strabonis disputati0nem dilatans magis quam Strabo ipse Sotadem ex inseris arcessitum in Homeri versus περικυτω ut verbo Supra explicato utar iniecturus suerit. Ego, quod neminem divinaturum Mamerus putat, satis certo scio, inductus ad id inveniendum particula ιιέν, quae pravissime ante sic additur, ut iubeamur alius personae mentionem exspectare, quae aliud iusserit. Nimirum Strabo, utrum Mentoris an Minervae testim0nium appellaret. haesitans usus erat n0mine lepido a S0inde ficto ad constatam ex utr0que personam significandam: η Mεν et οραθην M. Librarius cum ιιὲν scripsisset, 'Aθηνα scripturus esset, et os omisit fui supra VI p. 267 κίου inter πάντα et καταρρεόντων . i
, Eiusdem libri VIII p. 364 inselieiter a Emmero expletum est
nomen proprium, euius pars maior in eodire A periit s- eeteri Iaennam habent - ; sic enim scripsit: Μεσσοαν δ' ου της χώρας εῖναι μέρος lαMisi τῆς Σπάρτης, καθάπερ καὶ τὲ Λιμναioν κατα τον ΙωoαJκα. Cod. quattuor sere Iitterarum vaeunm spatium habet inter τὸν et κα. Intellegi vult Dionysium Thraeem grammatieum, qui neque in huiusmodi rebus i ad geographiam et antiquitates pertinentibus) unquam testis eitatur neque sie uno eognomine significari a Strabone poterat. t Longe alia ratio est librorum grammatieorum et acholiorum. Strabo aeripsisse videtur καθάπερ τὸ Λιμναῖον καὶ τῆν Βαβψπαν. Miseen Spartae luisse omnes norant; quid et ubi esset, quaerebant; Plutare Lise. e. 6, Pelopid. e. II.
149쪽
XVΙὶ Libro XV p. 73I Strabo de pseunia ab Alexandro Persis victis capta et reperta exponit; ibi haec leguntur:
χαὶ τά ἐν Περοίδι viretia ρας /ιυριάδας ταλανιων ἐξεtασθῆναι. Mirifico prorsus dicitur, quanta suerit summa praeter eas pecunias, quod non captae sint τ ῶν θέντων). Quid autem sit παρά et αυtti splurali numero . 0mnin0 ignoro; nam ut fingam esse propter hoc. διά τουτο), quo id referatur quaeve significetur causa, ne suspicari quidem possum, nec Sane quaerere curo: nam in codicibus scribitur δεερὶ ταντα, mutatum a Corae. Postremo historiae vehementissime h0c repugnat; quis enim nescit Alexandrum omni gaχa, quam Darius Secum habuisset. post proelium ad Arbela et Gaugamela potitum esse p Arrian. III, 15, Curi. V. l. 2. Et cur alioquin huius pecuniae Strabo menti0nem saceret 8 Manifestissimum est. Strabonem hoc scripsiss0, χωρὶς τῶν ἐν Βαβυλωνι και
Susis et in Perside reperta sint. quadraginta illa talentorum millia explevisse tradi, ut, si quis illa addat. multo mai0rsat summa. In illis autem DTATTAMII significatur. quo l0co illi in castris thesauri capti sint. Ι' bis in I mutato tres hab0bimus n0minis syllabas; quarta, cum esseC- tum esset ταυια ιι ut VI p. 267, VIII p. 345ὶ omissa est. praesertim in sequente; erat enim λα. Scripserat enim
Sinab0: των ἔν τω o τρατοni τω περὶ Γαυγ u ιηλMλην θέντων. 00ram, qui Περi prave mutavit, cum tamen perversum esse recte intellexisset, a Kramero reprehensus est. in i Ann. philol. Dan. V p. 19 et 159. Eadem Strabonis pagina 731ὶ paulo post, ubi haec ira intur: Eυδαι-ν δ' ουσα ἡ
Σουσὶς ἔκπυρον τον Κερα ἔχει καὶ καυμ-ηρον καὶ antis καυ in eodd. excidit) καὶ μάλιστα τον-την πολιν, ῶς φησιν ἐκεῖνος.
150쪽
οτὲ καὶ ἱερον et je 'Aφροδίτης ἐν αυτω. Nihil omnino loci habet μάλιοτα quasi dicas: Iacus est et in eo potissimum ingula ; subest nomen insulae ignotum. XVIII, Antequam a Strabone discedo, addam eiusdem ultimi libri locum, in quo non n0men pr0prium, Sed tamen prorsus eodem modo appellativa vox rarior certi loci index substituto pervagato vocabulo. sublata est, quod mendum cum subesse et locum quendam signisicari intellegerem. diu nomen proprium frustra anquisivi, d0nec casu inlaeetam viam deductus sum. Nam p. 83I Strabo urbes eius Numidiae partis, in qua Caesar bellum contra Scipionem et Iubam gessisset, plerasque eversas et deletas scribit, eas quoque ad
Οιζ et'ις, ειτα Προς ΘαΦω καὶ τῆ πλησίον ii/ινη καὶ τα Ie ἄλλαι e. Perversissime in distincta trium proeliorum enumeratione eius urbis nomini, ad quod postremo pugnatum est, adhaeret illud infinitum καὶ τα te αλλαις. Nam τὴ νλν ni ον λ ιιν ideo additur, quod circa urbem et lacum vicinum pugnatum est, ut ex belli Asticani libro . qui cum Caesaris gommentariis servatus est, constat. Atqui eius
in pronomina hoc, quod quo reseratur non habet, nomen pro- prium subesse, iam alii intellexerunt. Κramerus, qua est ad librariorum errores defendendos fingendi levitate, . haud pauca praeterea neglegentiae vestigia in hae Straboniani operis parte offendi narrati Huiusmodine p Saltem unum i exemplum posuisset Litteris longo reeedunt ab eo, quod subesse Ruspicere, Πολυκλειτος sp. 728. 735. ubi codd. Πολυκριτος. 742 .