장음표시 사용
161쪽
eamque partem Britanniae, quae Hiberniam adspieit . eo piis instruxit ept. Manifestum est, n0n omitti potuisse. quod caput narrationis est et sine quo omnia haec inania sunt et ipsa oratio vitiosa, quid quod flumen mareuein Agrippa transgressus sit: deinde nihil sane in ipsa Britannia erat, quod classe et navibus transiret: ineptissima quiniae ostprimae navis mentio: nam si hoc Taritus significaret. Agrippam exemplo fuisse exercitui primum ipsum euntem sprimana V0, n0n nave prima), saltem periculi et difficultatis aliqua signiscatio praecedere debebat. Ν0lo persequi inutiles mendi manifesti enarrando occultandi c0natus; apparet enim. in illis nave prima n0men latere fluminis, quod Agrippa transierit, ut in partem Britannia . qu:B Hiberniam aspicit, veniret. Scripserat igitur Tacitus: Quinto expeditionum
anno Sabrinam transgressus. Eius n0minis multo clariora vestigia quam supra Metap0ntin0rum apud Valerium aut Mareotidis supersunt; niam ex brinam factum prima, tum ex na, qu0d restabat, naue. Agrippa in meridianam partem eius regi0nis, quam nune Valisiam appellamus, intravit. γ
leguntur in editi0nibus: Hostes tune populi Romanisu erant Fidenates. Itaque qui in hoc tempore nobiles celebresque erant, - Sophocles ac dein de Euripides tragici poetae et Hippocrates medietas et philosophus Democritus, - Socrates Atheniensis natu quidem posterior fuit, sed quibusdam temporibus iisdem vixerunt. Utum locum deseripsi
Ann. III, 68, ubi doleo Nipperdelum Iacili delendi, quae nemo, additurus suit, auxilio usum, subesse nomen proprium matris Silani, multi viderunt; id nomen ad litteras alia prope accedere debet, deinde eiusmodi seminae esse, cuius ob genus et cognationem principis singularis ratio habenda fuerit. Utrique
condicioni unum satissaeit plenissime Atta Atia parento geniti .
162쪽
ut appareret, quam mirabili ineptoqus interpungendi artia ficio vir perdoctus, sed iudicii in re critica interdum parum liberi et firmi, M. Hertzius, pronomen qui quod alii simpliciter eiiciunt tueri conatus esset qui . . . nobile Serant . . Socrates . . . fuit). Sed manet ultra fidem perversa argumenti conclusi significatio in ita quo. Gellius scripserat: Hostes tunc populi Romani fuerunt , Fidenates aequique. In hoc tempore nobiles celebresque erant Sophocle 8 . . . Democritu S . . .
Socrates ceti Plusquamperfectum neque per se neque inter perfecta, quae praecedunt et sequuntur, serri poterat. XL) Apud poetas versus latere vetat hoc mendorum genus, nisi ubi pro nomine proprio appellativum eiusdem pr0rsus mensurae substitui potuit. Id lactum est memor
bili exemplo apud Statium Silv. II, 6, 64, ubi Flavium
Ursum calamitates, si quae praediis Ductibusque eius incidissent, sortiter laturum suisse ita amrmat, ut simul pos- Sestiones per omnes Italiae partes et per provineias late Sparsas adulatorie persequatur: O, quam divitiis censuque exutus opimo Fortior. Urse, fores; si vel fumante ruina Ructassent I dites Vesuvina incendia Locros Seu Pollentinos mersissent flumina saltus, Seu Lucanus ager seu Thybridis impetus altas
In dextrum torsisset aquas, paterere Serena Fronte deos.
Vesuvii incendia et flumina exundantia quid in agris vicinis emciant, intellego; quid ager Lucanus nocere ipse aliis possit, prorsus non intellego ac ne id quidem video, utrum ager mergere saltus ut coniungatur cum superioribus) an, ut Tiberis, torquere aquas suas dieatur: tertium nihil esse
' Η veram esse nequit. Vesuvius flammas ructat, non urbes. Vastassent vulgare est pro Statii ingenio et longius discedit. Opinor scriptum fuisse raptassent.
163쪽
video. Nugae hae merae sunt de agro Lneano. Statius hie quoque Omen agris timendum n0minaverat: Seu Lucanus Acir seu Thybridis impetus cet Αeirim Lucaniae fluvium inter Sirim et Metapontum Strabost Plinius nominant; eum Statius, omissa terminatione Graeca sive malumus Latina, vulgari Arma appellavit aut Aeris secit. Dixi supra, stat multo facilius pro nominibus propriis appellativa substituantur. h0e est, pro minus notis et non exspectatis communia et trita. quam contra, e8Se tamen, ubi in appellativorum locum errore subrepserit propriorum
ἐστίν. Nam Samios, quos non multis annis p0st acres libertatis suae defensores exstitisse novimus, neque 0mnino
huius consilii adiutoros suisse probabile est nequq id Athe nis ad deliberandum pr0posuisse in 'α0 3; neque ulla coteris locis imui. Pericl. c. l2, Diodor. Sie. XII, 38, Iustin. III, 6ὶ Samiorum mentio fit. Multo mihi haec res cum
' ληνοταριίαις coniuncti0r videtur; itaque valde vereor, ne Plutaretius scripserit καὶ etων τ α ιο sit εἰσγIZONJ νων.
XLII) Sed ut hoc incertum sit, prorsus certum est in vita Arati c. 16 Plutarchum non scripsisse, quod editur e codicibus: ὀ M 'Poso κοοινθος, νον κἀν ὁοος. ἐκ ἀναπεφυκώἰς τῆς 'Eλλάδος. Nam neque ad rem, de qua itur selaustra Pelop0nnesi Acr0c0rinthum esse) pertinet, in media Graecia eum esse. neque id ita fuisse Graec0rum opinione usquam signifieatur, et totum h0c ex media Graecia Acrocorinthum se extollere, sic dicitur, quasi in reliqua Graecia plana aut non multo secus hic supra cetera eminuerit mons.
Legi, quae Curtius scripsit in histi Graeciae II p. 139. Diuitigoti by Corale
164쪽
Atqui undiquo Graeciam longe maiores altioresque montes obtinebant. Id ad rem pertinet veramque est et apte dicitur, ex omnibus circa planis arduum hunc et undique praeruptum collem gurgere. quod sic mutarchus dixerat: υφζλὀν ορος
ἐκ- αναπεφυκος τῆς gi εδιαδος. Nam necessario coniungenda sunt ορορ αναπεφυκος ).s XLIII) In eiusdem Plutarchi vita Cleomenis c. 7 Cleomenes dieitur expeditione suscepta ' Ηραίαν και 'inaiαντάς πολεις ταττο/ιενας υπὀ et oie 'Aχαίοις ἐλιIν. Alsaeae nomen neque legitur usquam et satis peregrinum sonat; sed hoc serri debet. non potest serri articulus per se ineptus et pravissimus verborum ordo τάς noλεις ταττο/tiνας . Seripserat Ρlutarchus: 'Hsu αν καὶ ἄλλας τινάς πολεις ταττο/ νας υπo et o ς 'Aχαίοις εἷλεν aut ἄλλα e ἐνίας Πολεις. Sic recto noto maioris oppidi nomini subiicitur in ceteris generis significatio. XLIV) Apud eundem Plutarchum de curiosit. c. 1 p. blbὶ ignoti poetae hic versus p0nitur: Oonον et δωρ καχ' ris i oe η δρυὰς πληλα,
Fluvii nomen inauditum esse, serre debemus; id ferre non debemus, hunc tam obscurum poni tanquam omnium ditissimum aquae setsi haec ipsa laus copiae aquarum mira est : ne id quidem tolerabile est κατ' 'Aλίγνορ dici pro ἐν ' in γνι κατ Aλίζονα nec Graecum: sὁnαὶ πετηλα α/ιφὶ δρυος. Nimirum conflatum fluminis nomen totum est ex duabus vocibus veraque versus forma haec fuit: Onooς-καθ ci λός aτονος M. δρυος Πληλα, quantus est fragor per aquas maris et circa folia
XLV) In Luciani navigio e. 20 Adimantus ridiculo fingit se, thesauro invento, omnia iam ultra modum magna et splendida coemisse: Gθυς ουν κατά τον 'miοδον
165쪽
Mire ex Atticis p0ssessionibus excipiuntur Isthmicae et Pythicae, quae Atticae non sunt. nec minus miro hie Isthmia et Delphica ante Eleusinia, quae in Attica sunt, n0minantur, tum iterum Isthmia. C0dices Marcianus et alii) pro Πυθοι habent λίθοι, rectissime; nam omnia circa urbem coemit homo subito Artunae rivo inaunatus exceptis desertis et infructuosis tesquis et saxis , quae contemnit et ullis relinquit. A daque in 'μθ tot latet, quod Saris reSpondet, αυχ-
XLVI) In Latinis idem accidisse, primum ostendat Turpilii exemplum, cuius e Philopatro comoedia haec citantur apud Nonium p. 28l: Forte eo die Meretrices ad me de lenitate Atticae ut
C0nvenerant condixerantque caenam apud me
Thais atque Erotium, Antiphila, Pythias. Scripserat poeta: Meretrices ad me de vieinitate
aliquae fonvenerant cet. Ex qua urbe essent meretrices, quae c0nveniSSent ad eam, quae l0queretur. 8ane non opus erat diei, quoniam necessario ex eadem erant, in qua ipsa esset et l0queretur. -
XLVID Seneca rhet. p. 3I9 29 I) in praelatione libri X olim V) euntroversiarum quae de Scauri ingenio
desidia corrupto dicit, his verbis concludit: Declamantem audivimus et novissis te quidem M. Lepido ita ut quod difficillimum erat, sibi displiceret. Neque ad rem pertinet, ubi Scaurus postremo declamaverit. neque homo senatorius in aliena et privata domo declamavit neque dativo ullus in ea re significanda locus est pro eo quodeSt: apud M. Lepidum). Seneca seripserat: novissime
166쪽
quid om tepide ita, ut . . . Sibi displiceret. Etiam calorem, qui ante Scaurum adiuverat, Seneca desecisse significat. Praenomen Lepido accessit ex ultima praecedentis vocis littera. Teporem in oratione script0r dialogi de oratoribus
appellat c. 2l, tepide dicere apud Augustinum est, translatione saeili ab assectibus tepescontibus. XLVIII) Apud Velleium Paterculum I, I 8, I neque dubitati potest neque dubitatum est, quin corruptum esset in Italia squae urbes in Italia talium studiorum
fuere steriles); sed qui tollunt aut transponunt, neque mendi causam expediunt ne lue vident illo sublato aliquid ad sententiam deesse; nam cum Velleius proxime tantum de eloquentia dixerit ita una Athenienpium urbe clausa, ut nemo Argivus aut Thebanus aut Lacedaem0nius orator nominetur, non recte talium studiorum mentio, si nihil additur, ad omnes litteras resertur; irectum esset omnino talium s L . Velleius scripserat: quae urbes et in alia talium studiorum fuere Steriles, hoc est, etiam in reliqua genera, ad alia tentanda.
XLIX, In copiosa et dilucida Asconii narratione de caede Clodii robusque cum ea coniunctis ad Ciceronis Milonianam p. 144 Η0t. Q. Metellus Scipio inter alia dixisse dicitur, Milonem, cum sciret in Albano parvulum filium et odii esse, venisse ad villam et, cum
puer ante Subtractus esset, ex servo Halicor equaestionem ita habuisse. ut eum articulatim consecaret; villi cum et praeterea duos servos iugulasse. uuaero, cur unius servuli nomen ponatur,
villici et duorum reliqu0rum ut par erat) omittatur; etiam quid id ipsum sit nominis Halicor aut cui simile; postremo, eur ex hoc uno servo ac non ex ceteris maximeque ex
villico quaesitum sit. Quaesitum scilicet ex eo est, ad quem pr0xime pueri cura pertineret: ex servo alitore, hoc eSt. qui puero alendo et curando praep0situs erat; eum
167쪽
probabile erat de alumno scire. In infante altor est, qui post paeda gus ). L) Cum nominibus propriis ita coniuncti sunt librorum tituli. etiam quadam errandi opportunitate, ut eorum obscuratorum aut n0n animadversorum tria exempla hie adiungere appendicis loco libeat. Eorum primum est in Plutarchi Demosthene c. 28, ubi sic editur: ' ιmnoe
ἄναγο ινει. Quid vitii esset, interpolatores intellexerunt quorum qui eodicem C scripsit. in quo multiplex nec inscita
γραν . Notissimus est liber, qui et sine articulo ἐνιτ οις eitatur. et τοὶς βίοις, ut ter apud Di0g. Laertium, quemadmodum apud Athenaeum Clearchus et ἐν τῶ πρωτωβίων VI p. 234 F et similiter alibi, Sed ἐν δευτερω βίων IV p. lb7C XV p. 68l C, ἐν τετάρτω βίων XII p. bl 4 D et ad eundom modum alibi . Alioquin lacile erat pro τοῖς scribere et oic βίοις. LI, Apud Ρhilostratum in vitis sophistarum I, 22, 2 sic scribondum est: Λιεξι υν γαρ Λιονυσιος ὁ Πιλ stoe)
ot Boeotia iterum ad barbar0s transgressa, ut ante secisti bello Persico; vulgo κώ πάλιν a verbis ficti Demosthenis separantur; οτεναξατε οἱ κατὰ γῆς ἐνρωες,
168쪽
Aliorum hoc est declamationis thema: οἱ κρινο νενnρ επὶ τ ῶ /fισθοφορε ἐν. Vulgo haec eum verbis sequentibus continuantur, quasi omnia ex Demosthenica illa declamationo desumpta sint.)
LIIὶ Inter fragmenta Ciceronis librorum incertorum ponitur hoc e Nonio p. 225 s Bait et Halm. IV p. I 059. Bait. et Fays. XI p. 14 l): Ρrae negotiatoribus Achaeis syngraphas, quas nostra voluntate conseripsimus. Nonius ex orati0ne pro negotiatoribus Achaeis reliqua verba posuerat.
babilitatis eritieae in rebus grammaticis aesumamiae leges expli- eantur et certo exemplorum genere declarantur x .
Proprium quoddam est ' genus emendationum, quas grammatteas appellare licet, ad restituendam legitimam Orationis structuram mendis vitiatam pertinens, in quo emendandi necessitas conficitur, cum comparatis rationibus quae ex sermonis usu et constantia ducuntur, et testimoniis exemplisque ponderatis dem0nstratur, non credi posse, a communi lege ita aberratum ab ipsis scriptoribus esse quemadmodum in codicibus eorum aberretur. Eo demon- . strato fere una et simplex aut certe non multiplex ostenditur menda ex communi errandi opportunitate orta corrigendi via; interdum tamen graviores et ex aliis causis orti errores grammatico vitio marguuntur. Huius emendandi generis plures species in Latinis scriptoribus coniunctim tractavi; hoc loco speciem aliquam ad Graecos scriptores pertinentem placet universe tractare non tam singulorum
) Grammaticas quaestiones hio eas solas attingo, quae in orationis struendae leges pertinent syntacticasin. Nam de ipsis verborum formis et declinationibus rinas flexiones nunc vocantὶ aut omnino rectis aut apud quemque seriptorem probandis quaerendi cautiones persequi a meo proposito alienum est.
169쪽
locorum causa quam ut Semel in apto et perspicuo exemploe1ponam, quomodo in toto h0c genere et rationum e testimoniorum momenta exquire a et ponderanda censeam. Sed ordiendum est a narrand0. Plus viginti sunt anni, cum in Syntaxis Graecae arte et alia quadam ad modorum et temtiorum verbi usum pertinentia certioribus et magis perspicuis, quam quae vulgo traderentur, praeceptis comprehendere conatus sum et auristi
insinitivus ubi praeteriti significationem haberet, ubi non haberet, Simplici apertoque sine discrevi ig 1723, primus
nisi salior. certo praecepto rem e0mplexus, in qua sensum quendam superiores secuti erant, Henricus quidem Stephanus eiusdemque aetatis alii rectius constantiusque quam recentiorum multi. uuae ibi breviter posueram, notato tamen l72 a not. 3 librariorum enore, quem veterum scriptorum editores non raro secuti essent, ea in libello quem arti in Germania editae comitem esse volui iBe-merkungen uber ein e Punkte der gri hischen Nor si ungslehre, Gaeti ingae l848 uberius explicavi p. 29 sqq. . Collecta enim dispositaque materia ostendi. in ipsa summurei non ita multum, ut ipse dixi, ab Elmsteio mus. crit. IV p. 4 ibi discedens, sed quibusdam accuratius terminatis in iis, quae de Gristo infinitivi sine αν apud verba dieendi minandi, promittendi, iurandi cet.) putandique t credendi exspectandi cet.) significationem habentia pro suturo aut similiter posito traderentur inam pro ipso futuro se accipere
negant. qui subtiliores videri volunt , quanquam clar0rum philologorum nomina inde ab Hemsterhusio ad Hermannum, Lobeckium, Κmogerum aures circumsonarent, qu0d quidem ad scriptores ante Bygantinam aetatem attineret, nihil esse nisi menda incuriose corrasa et opinionum commenta. omissis ipsis recte quaerendi initiis, levissimo iacta, et siquis indicia veri exquireret, perspicue apparere, segregatis e verborum locorumque confusa turba iis, quae suam et propriam haberent regulam sui et cognatis, hiκος
170쪽
ωτιν, exemptisque paucis locis, qui recto seripti mulμ intelle strentur, in ceteris . nisi quod in uno et altero aliud lateret mendum. aut suturum lonissima mutatione
/ιάλιοτ' civin addendum, multosque loe0s aliorum meave emendatione correxi Sperabam essectum esse, ne quis panto prudentior periti 0rque ivn μετοὶ ποινὶ aut t7ro fati τενα), ut esset: facturum se saliquem) esse, aut etiam
locis similibus adscriptis appositavo eontortula et inani distinctionst. Sed ea disputatio, expositii in libello iniquissimo temporo inter belli turbas edito, unum et alterum commovit Η. Sauppium in Platonis Prota . p. 316 C, G. Sauppium in Xenophonte, Stoiniuin, ut opinor, in Herod0to ex aliqua parte, Κ0chinna in Aristophanis nub. v. 35 et
114li: plerique Graeeomm scriptorum editores eam anti 0rasse aut neglexisse videntur: nam aut tacite sui B0kkerus in H0mero. in Plat0ne Hermannus in aut veterem ean-tilsinam oecinentes quod maxime in Κru0gero miror. nisi grammati eae suae auetoritatem, qua steteri in hae ro utuntur, deserere n0n in animum induxit, menda aut omnia
aut pleraque tenuerunt: quidam, meo libello aut appellato aut signiscato, ea adscripserunt. ni nihil eos attendisso aut intellexisse appareat ' : qui autem his proximis annis veriora
Non paucos locos notaverat Dobraeus, vori tenax, alios Sehaeserus et Bohhoras, sed ineonnantius. γ Ranehengleinins ad Lyriae orat. XII, 19 ad do ondendum ωον eo κτήσασθαι pro κτήσεσθαι positum. quod ego nota seram, me ipso utitur auctore, iis, quae in syntaxi de iant; et cognatis scripseram, ad οἶμαι translatis, oblitus, quam diligenter illa adicendi putandique verbis separavissem sBemerh. p. 43 ; deluduin i 26, ubi οἴει δουναι pro δωσειν accipitur, correctionem vix nec emariam esse, superiore illa notula demonstratum putat, in
XIII, 53 negat certo animari. Quid id ad tempus p Diuiti oti by Corale