장음표시 사용
171쪽
tenuerunt, alium videntur auctorem secuti esse. Facta est
enim his annis ad parendum in re parva veritati non parva progressio. Nam aliquot post illa a me scripta annis C. G. X eius, homo et ingeniosus in hoc genere ad inveniendum et Graece perctetus, in variis lectionibus il8b4 p. 98, 2i, 2, 2 icti ab eadem vera aoristi infinitivi cum illis
verbis coniuncti significati0ne profectus. animadversa et declarata singulari n0nnull0rum locorum pravitate, ceterum tota re non plene exp0Sita nec terminata sita ut possent ei quaedam cum veri specie opponi, ut auristi cum εἰκος εneta u8u8 eandem, quam p0st Elmsteium et alios ego,
duplicem corrigendi rationem iis scriptorum locis. in quibus abristi infinitivus futuri vim habere putaretur, adhibendam pronuntiavit eosdemque magnam partem I 08, quos ego notaveram. Thucydidis, Lysiae, ali 0rum posuit omissis sane iis aliorum locis, quorum difficilior erat correctio, ad idemque emendandi genus rediit in novis lecti0nibus il858, p. 1i,4 365 sq.. 40b), nonnullis quidem locis iterum positis. Atque eius auctoritas, etsi habuit obtrectantem in hac quoque re Herbstium nec parentem Kruegerum, alios movisse videtur, primum quidem L. Dindorsium. Nam is non solum a. 1853, cum Xenophontis historiam Graecam Oxonii ederet, aoristum
ἀνδραποδιοθιναιὶ tenuit adscriptis defensionis causa uno Xenophontis, uno Plutarchi loco, sed etiam 1657, cum Cyropaediam ederet, restituit ille quidem in illo, quo ad Hellenica usus erat, l0co suturum τειχιουοδ ia) e bonis e0dicibus spro τειχ σασθαι), sed tamen acristum ferri posse significavit, citata illa ad Hellenicorum locum annotatione
et additis duobus Dionis Chrysostomi vel potius Dionis ot Sapphus) locis. Sed deinde totus commutatus et in Xenophontis scriptis et in Diodori Siculi et in Dionis Chrys stomi Polybium et si quos alios postea edidit, non pere
lutaviὶ ubiquo aut post alios aut primus verum secutus est saltem ubi suturo restituto se pro α et ειν pro αι) ab-
172쪽
solvi res poterat; nam ubi αν addendum erat . addidit interdum, ut in Xenophontis Hellenicorum loco soυδ ν αν' ληνων . . . ανδρα Ποδιο θνη ναι , alibi 0misit, ut apud Diodorum Siculum XV, bl υΠελ siu νον αυτους ραδ-ς
id est, /ι ποτ' ανὶ ). Eandem viam ingressus est Sinte-nisius in Plutaretii scriptis in edit. Teubneriana), in aliis scriptoribus alii; Gustavus quidem Sauppius l8 6bὶ ad Xenophontis anab. I, 2, 2, restituta recte υποσχό/ιενος /isi προοθεν Πανοεοθαι pr0 ΠΩυσασθGι Futurum, inquit, vix unus liber habet, nunc quivis postulat. Itaque iam supervacaneum videri p0SSit de h0c loco quaerere et disserere. Sed primum, qu0d quemvis p0stulare Sauppius dicit, non postulat Behkerus in Homero Κruegerus et Classenius in Thueydide ne Herbstium dicam) multum abest ut postulent, aliique in aliis, ipsique, qui no ξοειν et δεξεο θυι pro noιῆοαι et δέξαοθαι rep0nunt, relinquunt aliquot locis infinitivos Uristi non minus viti0s , sed festinantibus minusem sindatu saciles, qui l0ei quamdiu intacti restant, res conlaeta non est neque effugia praeel a circumspectantibus, eum praesertim ipsa causa a C0beto, quem sere sequuntur
ὶ In uno Diodori libro XIV Gristos sustulit 41 s χρήσασθαι , 44 κατακτήσασθαι coniunctum cum αυξἡσεινὶ, 6Iσασθαι . . . ποιησασθαι). 95 δωρήσασθω . 98 συγκατακτησαι θω , 110 ποιήσασθαι , et post ἐλπίζω verbum cur hoe seorsum ponam, post apparebit 13 sπεῖσαι , - ἐπισχεῖν coniunctum cum recte factum ἐπισrῆσεινὶ, 57 διανήξασθαι . Incuria relictum est XV, 8 r prioε συγχωρῆσαι pro συγχωρήοειν. Nam XVI, 55, ubi editur: διεβεβαιώσαto παν, o, τι ἄν αἰτήση, χαρίσασθαι fortasse incerta visa est eorreetio, quoniam Potentialis orationis forma tπαν αν . . . χαρίσασθαι) parum apta videtur; milii Diodorus χαρίσεοθαι prorαρι εἶσθαι non refugisse videtur.
173쪽
non ita argumentis expositis poracta sit, ut et corrigendi necessitas manifesta sit et diequentia, quae videtur deterrere p0880 quam inanis sit. appareat. Vereor etiam, ut ipsi illi.
qui de summa re recte sentiunt, omnes corrigendi necessitatem et veniam recte terminent, ut χραω, εικός ἐστι. alia et Oxeludantur et, cur excludantur, intellegatur. Savppius ipso excepit, quod exeipiendum n0n erat, ἐλπίζω δεξασθαι sanab. VI. 5, 17). Est autem necessarium huiusmodi errores et dubitati0nes pr0rsus, vero perspecto. tolli: nam neque aliter in ipsa grammatica breviter et perspicue sit ad seri planim intollegentiam apte praecipi p0test nequo in re critica ex grammatica praritate indicia certa ad alia eoarguenda menda duei. Itaque reputitis plerisque anctisque. quae in illo libello a paucissimis lecto adumbrata sunt, aliis autem omissis. totum hune locum eo. quo initio dixi nsili0 et m0do perfractare decrevi. I in Primum igitur, cum quaeritur de Drma aliqua loqu0ndi singulari et dubia, eius quaestionis initium dueendum est a recta et perspicua communis et legitimi ot certi usus cognitione et definitione et ad eam stabiliendam ad-
voranda, quae proxime eum eo usu c0haerent. Nam sic
demum intellegetur, quantum declinet ille, do quo dubitatur. usus, num quam habuerit nascendi occasionsim et in sermone 0pportunitatem, utrum facile an disticulter nec
sine praeeipiti, ut ita dicam. Saltu ad eum deveniri potuerit: haec autem omnia ad probabilitatem aestimandam magn0pere pertinent. Itaque ut olim sad Cic. de fin. I. 10 p. 26 ed. II) eos reprehendi. qui ad indieativi pro coniunctivo usum in Drmis quibusdam sententiarum dolendendum certae et incertae rei distinctionem advocarent, quod nulla minima in e0niunctivo sin sententiis pendentibus)esset incerti significatio 'sed tantummodo euiusdam sententiarum cohaerentiae, sic etiam inconsideratius sacere censeo, qui. cum quaerant ὀ ιολογω, ο/ενυ tit, cet.) aut obtati noιῆοαι p088itne significare, dico aut puto fac
174쪽
turum esse, non prius constituant. quid s0leat haec coniunctio certo et legitimo usu significare. Nam qui unum quemvis librum Graecum legit, ei notum esse debet, sequavis pagina, interdum quidem ter quaterve, et ipsum solita ι) ποιῆmia interpretari dico sput 0 me fecisso et, si magister est. a discipulis postulare, ut sic interpretentur, nec unquam in hac coniunctione a0ristum, deposita certi temporis significatione, pro pi e senti actionis, ut ita dicam
et nοι in ut dicatur; deinde, si ποι ια - ob αι in aliam etiam transferatur significati0nem, nullam relinqui formam qua G ci in hac verborum coniunetione praeteritum tempus universe certo et perspicue n0tent; nam πεποιηκεναι propriam quandam habet significationsm; in postremo in infinita oratione apud huiusmodi verba haec
certum locum amittat, in obliqua sententia certo reddi n0np0ssit rectae orati0nis significatio neque, translato in alium locum iιοιῆσαι, ut pro futuro dicatur, ulla tamen nasci possit nova significatio, quae ullam rectae orationis inclinationem adumbret. Itaque perridiculi sunt neque enim mitiore vocabulo de iis uti possum, qui adm0niti et saepius admoniti has nobis nugas occinunt et qui ide0 ποιῆσοι apud et o μαι in suturi significationem transferri possen rant, qu0d Gristus infinitivi nullam certi temporis significationem habeat, et qui mira quaedam et subtilia se repperisse putant, quae assequantur G mi, si no famRut wεto pro nos σειν dixerint; nam ipse, cuius oratio sic redditur, non poterat nisi aut nora no, aut αν dicere. ) In hac autem tam aperta et facili et apta
Poteram multa mirifiea proferre, si aut Hermanni aut, ut mi nores nominem, Banmieinii, Herbstii, aliorum disputata nunc evolvere otium et animus esset; sed tria, quae mihi haec scri-
175쪽
modo aberrari quave de causa p0tuerit unu' membrum certam sedem amittere. omnino n0n intellegitur. Haec qui consideraverit, ei per se Summopere improbabile videbitur, οιμαιὶ gro ηοαι unquam in illam, quam quidam putant. Significati0nhm transi88e . idque ut credatur, inexpugnabilem vim certissim0rum testimoni 0rum dari p0stulabit. Atque eo magis h0c faciet, cum ei in mentem. VenΘrit.
bonti et veterum locos inspicienti in commentariis se obtulerunt et quae breviter absolvi possunt, exempla ponam. Ad Aristophanis nub. 35 ubi Kockius, meo nomine appellato, errorem ἐνεχυράσασθαι φασιν de pignerationem minitantibus correxerat, Teussetius aoristum adscribit actionem simplieem et per so sine temporis nota significare, ut si Germanico dicas: -8ie ingen, Sie pianden aus'; deinde, ut nunc in hac re fieri
adsolet, Κruegeri grammatica appellatur. Omitto neque TeuNselium neque quemquam de minitantibus sic Germanice loqui; sed ubi Teussetius legit φημὶ ποιῆσαι, ut esset, quod vult, dico me facere 3 Hoc enim ne illi quidem, qui pro ποιήσειν dici posse putant, tradunt quanquam memini Stalibaumium
alicubi in Platone in prava scriptura enarranda Ric vertere). Ad Sophoclis Electram 443, ubi δοκεῖ . . . δεξασθαι νεκυς VO-lunt esse mortuum accepturum esse, SchneideWinus negat,
assentiente Nauchio, recte dici potuisse, quod id Germanicis verbis utendum est, ne quid corrupisse vertendo videar, - aus ein bevorstehendes bestimmi Weiset '. Ergo ubi aliquid futurum negamus credique futurum esse vetamus, non
debemus suturi significatione uti. Quid ergo p Dicemusne ominis causa, non lactum 3 Classenius ad Thucyd. ΙΙ, 3, 2 ad κρατῆσαι de re futura positum confirmandum illud quoque adscribit, sic etiam cum αν poni storistum. Quid est omnia confundere, si hoc non est, ex eo, quod fiat in ποιῆσαι αν - ποιησαιμ ανὶ, efficere, quid fiat in ποινῆσαι - ἐποίησα Θ
Gravi errore ibidem Thuc. V, 1, 1 citatur, ubi ποιῆσαι Satis apertam praeteriti significationem habet. I gerrime, fero in hominibus nec indoctis nec, Si cogitandi spatium et libertatum sumerent, imprudentibus, hanc fingendi et quicquid sub acumen stili venerit, scribendi temeritatem.
176쪽
quam saepe ex adverso contraria in eadem s0ntentia apud haec verba ponantur a0ristus et suturum infinitivi. velut apud unum Thucydidem et alibi et his locis: IV. 83:
ultra fidem mirabile videbitur, in eodem Serm0ne, apud eundem scriptorem illud ουτε ἀδικησαι ἔφα Οαν p0S80 etiam 3ignificare: neque iniuriam se facturos dicebant 3 At nune non hoc solum iubemur credere, Sed otiam storistum illum futuri significatione cum ipso futuro aut e0pulative aut in partisendo, ubi certissime idem prorsus tempus intellegitur, ut nulla minima significationis inclinatio in noristo esse possit, coniungi. Sic enim et alii et Popp0 et Κruegerus et qu0usque processit, Classenius scribunt, acriter eontra Cobetum mequ0. si n0visset) de- sendsints Herbstio, III, 46 Ι να οιεσθε ἐντινα no ἐν
177쪽
Κmegerus ad III, 46, advocato etiam Pstughio, qui in Euripidis Helena v. 278 defendebat hanc scripturam: nosεν ποθ' ῆξειν καί μ ἀπαλλαξαι κακων, ac neque illud animadvertunt haec, quae incredibilia sunt, etiam ceteris fidem detrahere, neque quam manifestum fraudis indicium in ipsis verbis insit, de quo statim dicam. Nam locos tantum c0rradunt, de serm0nis natura ac testimoniorum habitu ac forma aeque incuriosi; illud addo, eos, qui haec sic a Graecis confusa et perturbata narrant, nihilo minus Graeci serm0nis subtilitatem in hoc ipso admirari.
2) In ipsis testimoniis in tali re etiamsi nihil praeternumerum .spectes, tamen non simpliciter ea numeranda sunt, sed cum c0mparati0ne squ0d nunc relative fieri diei- mus); nam n0n 80lum, quam difficilis res ad credendum sit. ratio habenda eSt, Sed multo maxime, quam Saepe, si certo aliquo modo loqui licuisset, sic l0quendi occasio fuerit et quanta sit contrari0rum consuetae Armae exemplorum c0pia. Nam interdum dedem aut etiam quinque exempla multa sunt in larma loquendi non mirabili nec permagno numsero exemplorum contrari0rum, quod omnin0 utriusque sormae usurpandae rara fuit occasio. Sed cum quaeritur, qua insinitivi sorma Graeci ad rem suturam significandam apud dicendi putandique verba usi sint, quinquaginta aut centum exempla ex omni genere et aetate Scriptorum collecta, etiamsi ipsaeodicum discrepantia aperte incerta spernantur, qu0d non
sit, tamen, si nihil habent proprii firmamenti de quo mox
dicam), n0n multa Sunt, quod aliquot locorum millibus apud e0s Scriptores, ex quibus collecta sunt, huiusmodi verba cum infinitivo et de re praeterita et de sutura coniunguntur et quod 0mnibus partibus plura sunt illa exempla in quibus in tali c0niuncti0ne ποιῆοαι pro prauerita est de re futura nota σειν aut potentialiter et dubitatius ποιῶ. sciι αν Scribitur. Haec tota comparatio qualis sit
signifieavi olim unius et alterius libri exemplo, velut in Lysiae oratione XIII bis Ib et 47ὶ in c0dicibus, qui omnes
178쪽
recentes sunt et auctoritato carent, geribitur ουκ i ianαν
ἐπιτρέφω idem verbum) in futuri significatione, sed tor 21, 23, 2b) εν η cum futuro infinitivi ponitur saccedente, ut statim dicam, singulari firmamento), semel i 2I cumaoristo et αν, storistus autem ipse quater 52, 70, 7 b, 76 pro praeterito; in eiusdem autem Lysiae primis decem orationibus adristus infinitivi apud similiaque verba pro praeterito fere quinquies decies legitur, suturum
αν ad hanc rem nihil pertinet - semel s VII, 31ὶ: adristisins ἄν de ro futura positi nullum est exemplum. Locos, qui volent, facile ipsi volutando reperient. Apud Thucydidom e libro primo unum 0lim pr0serebatur exemplum noristi illo modo p0siti ex c. 26; post Bekkerum e eodieibus Omnes χρ νοεοθαι edunt; sa0riStum apud εἰκος de eo, quod probabile sit futurum, I, 8 I positum huic causae totum infra eximam; de re praeterita Dristus apud dicendi putandique verba, si recte numeravi, vicies semel ponitur, de re futura futurum septies decies, bis si0. 723 adristus cum Γν. Eadem aut fere eadem ubique ratio est; nam ut ex alio Thucydidis libro tria quatuorve a0risti vitiosi exempla Proserantur, apparet, ad universam rem nillil mutari; nee aliter se res in reliquis scriptoribus habet 3). 3ὶ Non satis est, in testim0niis, quae in re dubia
Proseruntur, codicum seripturam non Variare, sed videndum est etiam, e cuiusm0di codicibus proserantur. Nei0 enim ignorat. in aliis nos veterum scriptis bonis ot antiquis codicibus uti ut orati0nis formae Ox iis constitutae fid0s haberi possit. ali0rum null0s sia peresse codices nisi reeentes et minoris aut plane exiguae auct0ritatis. Itaque qu0d ante
Si eui mnita vidontur Ioel, qnos supra a L. Dindocto nune in uno Diodori libro XIV mutatos dixi. is numeret in eodem libro ceteron eiusdem generis; videbit, quot partibus plures sint.
179쪽
plus triginta annos de Latinis in simili quaestion
dixi 0piisc. I p. 383), perverse facere, qui testimonia ex omnibus Cicer0nis orati0nibus promiscue sumerent, idem ad Graecos pertinet, ut imperiti aut inc0nsiderati sit in tali roidem tribuere exemplis e Lysiae orationibus sumptis atque e Demosthenis et Isocratis post c0dices Parisiensem Σ et Urbinatem collaras, idem ex0midis Xenophonteis aut etiam Thucydideis atque Platonicis, eorum praesertim dial0gorum, qui eo dico B0dleiano continentur. Animadverti igitur velim plura in hac disputati0ne iactari Lysiae exempla o
multo minore orati , num corpore quam Dem0sthenis aut I80cratis, Platonis quoque vix unum et alterum proserri )
ii In Phaedone p. 97 D codices non pauci nec spernendi habent
tuam nonnulli apud Thucydidem amplexantur, sed Bodleianus verum tenet. Utriusque cautionis, quam hie posui, exemplum Latinnm subiiciam olim a me proditum. Nam ante viginti sex annos scripsi Bemerkungen liber verechiedene Punkte der latet n. Spraehielire p. Go et 66), abhine, excepto quod duobus apud Ciceronem et Plautum locis pro ante superius aliquod tempus positum reperiretur, constantissime cum accusativo poni, eique rei sidem feci prolatis sex Ciceronis locis, uno Plauti, tribus Terentii, uno Horatii, undecim Velleii ex parva parte opusculi,nno II. Antonii npud Suetonium, his unum contrarium esse Ciceronis in oratione pro Lose. Com 37 abhinc annis XV . in qua famen duobus versibus post legeretur abhinc trienni iam; eius Orationis textum a codicibus esso infirmissimum. Ηοe adeo pro indicto fuit, ut ne Halmio quidem aut Baltero aut KaySero, hominibus meorum sano non contemptoribus, innotuerit. Poteram addere ex reliquo Velleii opusculo inam delectatur hac forma tempora rerum a sua aetate retro com Pu tandi) saltem viginti locos, duos etiam contrarios. alterum II. 6. i. 2, adeo manifesto pravum post urbem conditam abhinc annis DCCVIIII 3, ut Haasins abhine sustulerit, alterum
II, . 103, 2, ubi cum praeeederet post urbem condita in annis DCCLIIII, laetum est etiam abhinc annis XXVII.
180쪽
167 4 Sed propria quaedam est praeter codi eum sidem
testim0niorum per se firmitas infirmitasve quae Spectatur primum ipsa verborum larma mulati0ni et in aliam formam translationi opportuna aut non opportuna; deinde accedit apud p 00tas ex larmis non Hiisdem mensurae versus lex alteram recipiens, alteram excludens. Pri0rem illam cautionem in quaestionibus ad Latinam grammaticam pertinentibus saepe commemoravi; nam es eum de indicativo et coniunctivo quaereretur, sunt et sint aut sit p0st vocalem litteramus ni pro testim0nio accipi vetui, et, cum de accusativo et ablativo ageretur, singularis numeri sermas s0la littera in extrema distantes. et in alia re cum venerint provenerunt scriptum quicquam valere negavi contra eum veni. cum venisti; nec Graeca exempla dissicile erat afferre, quaedam supra in transcursu significata velut de νικι u etti 1 3; sed nullum est hoe ips0, qu0d traetamus, ad m0nendum apertius. Nam ex omni illa exempl0rum Opia, quaa0risti illius defensores utuntur, l0nge maxima pars eiuS- modi est, in quibus a0ristus s0la littera α pro ε a futuro disserat δόλιοθαι pro δε εο uti: multo pauciora m pro ειν habent ποι votit pr0 no Dio ειν); paucissima acristum
habent longius a suturi forma distantem, ut ιῖν excidisse statuendum sit quemadmodum ipsi apud Thucydidem V 36 Elmsteio obsecuti ἐκ tot' ίοῦν εἰν ιγκα actvi αι ed Unt, in cinlicibus n0n est . Velut ex Thucydide excitantur ex aliis locis Io vnuo θαι, διξα oc G I, 26. V, 22 , κοιο ouι ΙΙ,3 etsi apud AEneam Taeticum, qui locum citat, κυαr οειν
et noro rivo ut): Sed nihil e0 mem0rabilius, quod accidit in
sex iis l0 eis. qu0s supra fl) citavi, in quibus duo pluresve infinitivi concurrunt III, 46, IV, 2 l, IV, 28, IV, 52. VI, 24. VILI, b); nam in his locis Gristi hi ponuntur