장음표시 사용
221쪽
Lib. II. Λειμωνι αποινα pro λειμωνια ποιαι Hermanni est; sed
parum definitum, nisi adiungatur / ηλων spratensia ovium praemia); μηνων ἀνήριθμος, ut recte dicatur, tamen tautologiam habet in sententia a longi temp0ris mentione incipiente. Hυνῶμαι pro ευνομαι Berosi est.
Recte n0n ferunt δε, non solum ob δε et γάρ prave c0niuncta, sed qu0d 80la γαρ particula et simplex causae significatio apta est. Sed una tantum littera mutanda:
Eγωγ' ἐπίσταμαι γάρ ἀρτίως, οτι κ. τ. λ.: Ego certe σωφρονησω); scio enim cet. 3nd. 780 sqq. nuntius, expositis apud Tecmessam Teucri mandatis, sic orati0nem concludit:
Vitium est in ἀπεστερή/ιεθα, quod sic enarrari, ut audiatur φυλακῆς του Μαντος, vide0. Sed neque nuntius custodiro Aiacem debebat neque eo refertur φυλάσσειν, sed ad mandata; Aiacem Tecmessa custodire debebat; nec tam nude sine genetivo τουτουὶ ἀπεστερ ζ- ιιεθα dici p0terat nec, qui n0n custodit aliquem, a πο- στερεῖται τῆς φυλακῆς. Nihil aliud dicere nuntius apte poterat, nisi actum esse de Aiace, si ipse. sero advenerit, utilis iam exierit. Audeo igitur scribere εἰ δ' ἀφυστε - ρ 3ιεθα, si sero adveni, etsi Sci0 ἀρρυστερεῖν non reperiri apud scriplares ante Ρolybium, apud hunc autem
Hie quoque Dindoctus dissicilia ἐγω δὲ) abiecit, novam vocem
alio loco interposuit: ἐπίσταμαι γαρ αρτέως μαθων oria Sensertus: 'Ἐργοις ἐπίσταμαι γὰρ ἀρτίως οτι, pravo Verborum ordine.
222쪽
209 activa sorma; sed frequens apud antiqu0s ὐστερεὶν et in media forma pro activa in verbis maxime intransitivis substituenda tragici admodum liberi sunt est. apud So
pro προβάλλω Pli doct. I0I7, ut άπύγο ιαι omittam. quod potest suum et sibi abducere verti, apud Euripidem
Nune video Badhamum coniecisseis ναρ' υστερήσαμεν. ΑOristus minus aptus est. V. 790 quod correxeram, video Reiskium praeripuisse. ) In v. 691 in idem incideram, in quod iam Bothium ineidisse postea vidi, neglectum a Nauckio et Dindocto: ' αυτος ἐυ, π o οσουρον Ουκ εχων βάοινοῦ ubi Solus erat, vicinum euiusquam gressum non habens.
223쪽
εἰποντος δὲ /ιὴ φθονερόν ἐξωσαι γλώσσας οδυναν. Neque ceterorum enarratio probari potest nequo Din- dorsi eoniectura εν scribentis; nam τό εν δίκαιον n0n est unius hominis dicere neque id in singulis actionibus enuntiatur. Scribendum τό οἱ δίκαιον εἰδεε ν. Viri est, quod ipsi iustum videatur et quod defendat, dicere, cum dixerit. non invidam acrimoniam linguae prorumpere. m. Electr. 1037: τω σω δικαίω δῆτ ἐπισπέσθαι /ιε MI. Genetivus εἰποντος, qui nonnullis offensioni fuit, necessario accommodatur ad ἀνδρος, quemadmodum accusativus, cum dicas: Aνδρα χρη . . . εἰΠοντα δὲ ριη ἐξωσαι. Ibd. 1162 oratio sic interpungenda est: Πρὸς θεων.
deos. si eos Vereris, h0spitem omni cum benevolentia adipropinquantem tibi adiunge. Ed. r. 360:ουχὶ ξυνηκας προσθεν; eti ἐκπειρῶ λεγεινή Sententia aperte requirit: - ἐκ πείρας λεγεις; in tentandi mei causa dicis 3 3ΙM. 430:
Ibd. 624, 625. Hi duo versus sedem permutare debent et sic scribi:
V. 255 subabsurdum est κοινῶν παίδων κοινα ἐκπετυκοτα suspicorque sub κοι V αν latere substantivum eiusdem signifieationis. quae est in ἔρνη. Sed non reperio. Osred by Corale
224쪽
. 'Nς ουχ υπείξων ουδὲ granet ευoων λιγεις. olo. Otαν προ γ εῖξxς codd. - Οἰόνεοτε τό cpθονε ἐν lCreon indipum suis consiliis et precibus non moveri nec cessurum videri dicit; resp0ndet acerba indipiis, tum se cessurum, cum Cre0n pri0r eesserit, exclamatque quasi admirans, quanta sit invidiae vis; nam omnia Creontis acta et consilia ex invidia nasei putat. In postrema editions Dindonius versus transp0nendos sensit, sed alterum n0n recte mutavit.)
Σret γνος ει κων εἶ, βαρυς do τανθυ/ιου περάοζς. Ferri nequit nεραν cum genetivo iunctum; neque enim περαν usquam est exire sex ira exire): sin transire est, accusativum habet, nec recte dicitur θυ/ιον Περαν. Scrib. θυ/tot' 'κπε ράοζς. Ιbd Iibi famulus negat nuntium vera dicere: Λέγει γὰρ εἰδείjς Ουδιν, ἄλλ' αλλως πονε i. De temere fingento non videtur dici posse Πονε ἐν neque is no νος appellari.
Potestne de hoe fingendi genere, quod est in mentiendo ut ementitis narrandis, ποιεIν dici, ut id hic quoque squemadmodum Ai. 477ὶ eiectum fuerit, qu0d pri0r syllaba correpta displic'ret 8 Plato quidem Euthyphr. p. 3 B καινοi ςθεους ποιεia/ de fingendis diis dixit. Ibd. 127l sqq. sds indipode Oculos sibi effodientii:
In verbis ὀθου, ε κ' otlκ ὀidiora τό σειν nondum praedisti suturam caecitatem, non sesum pravissima, qu e tum oritur. tanquam contrariorum relatio ostendit non visuros ocul08, sed in tenebris visums sed clarissime imperfecta επαοχεν
225쪽
et ειysa, quae nullo m0do de suturo tempore intellegi possunι pro οἱα nuολοιὶ, tum ipSum illud εω a. quoniam posthac nihil acturus erat indipus. Itaque haec de praeterita oculorum iid est, ipsius indipi eulpa dicuntur, quod sani et
aperti non tamen vidissent. quae videre oportui Sset, propter quam culpam nunc caecitate damnantur, proque oli1οιντο requiritur necessario praeteritum tempus, quod qui efficere creantur Oil αιντο Scribendo, forinam Atticis inauditam inserunt. Sine dubio Sophocles Scripserati ουχ ορ- νιο νιν, quod et propter rariorem medii usum et pr0pter Sequenso φοία et o mutatum es L Sed aliud restat. Minus enim apte haec culpae et poenae significatio videtur copulari particula adversativa eos dicens non, quae debuissent, vidisse, sed in posterum in tenebris visuros, quae olim vidissent). Multo saltem melius haec cohaererent sic scripta: αυδω rota υθ ως, ουνεκ ουχ ορέοντο νιν,lo υθ' ΟΓ επασχεν ου θ' - ος εδρα κακα, i it λλ' at) ἐν o κοτωτο λοιπον κ. T. A. V. I 273 et I 274, qu0s Nauchius in suspicionem mendi vocat, recte habent acute per 0Umoron dicta. Olim indipi oculi tomissis iis . quae animadvertere debuerant ους /ών ουκ ἔδει, ἐορακεσαν matrem), ους δ' i χρ ζζεν, Ουκεγνωκεσαν patrem); Dc minatur e0s postea in tenebris facturos, id est, non lacturas, erepta videndi facultate.
IM. I 492 sqq. indipus filias alloquitur):
ἀθλίαιν οἰκτραῖν τε παρθενοιν εμαινὶ longa et bimembri sonistentia relativa, demonstrativo pronomine substantivum in memoriam revocari: Tαῖν μοι μέλεσθαι. Postea vidi sic Brunerium emendasse. Recentiores neglegunt. Nauchius totum versum sine ulla eausa suspectum putat.
226쪽
Nulli prosecto, qui d0 dipi filiabus dueendis doli
beraturus erat, in mentem venire p0terat quaerere, essentne eae indipi parentibus perniciei futurae, nee ipsae ne sibi, sed sibi s ductur0ὶ suisque ne perniciem ferrent. poterat timere: et da illo. cui eas ducere in mentem fortasse Venturum . sit, eiusque familia haec dici vel s0lum futurum ἐλται monstrat. Scripserat Sophocles: α το is: ἐοῖς l γονευοιν ἐλται στίν ο ιου δηλο /ιατα, suis parentibus sibique: nam sv ν pro οι p0suit, ut ipse i M. Col. 1490 et Neschrius Undarusque. Dind0rsus pro ε/to ἐς e0niecit παλαι, qui sint Ol πα-ρ γονε ip. Vix declaraturus apte; Nauchius et ole0 ore γονευοιν corrupta eSse Scribit; o των neuter attigit. Ibd. I 524 sqq.: 'ta nutoue Ox syre ἐνοιμοι, λευοσετ', Οid Πους οδε,
In v. 152i , quem talem posui, qualis in cod. Medice0 seriptus est, quae Sententia subSit, dubium esse nequit invidendam visam esse civibus omnibus Edipi sortunam: Sed quaeritur. quae eius sententiae fuerit forma. Ea facillime prodit e c0dicis vestigiis, quae ostendunt. omnium iudicium interrogando letiς os expressum suisse et relativo pron
i Certissimam hane emendationem videor mihi ante Inultos annos prodidisse alicubi, sed ipse locum non reperio. Nauchius eandem sententiam effecit maiore mutatione ἐπιβλεπεν)et impedito verborum ordine et structura non recta; neque enim Graecum est ἐπι επειν rivi pro συν Dindor-fius pro ὁστις os scripsit πας ον, sane litterarum vestigia non serviliter sequens nec magis 1494 in παλαι pro εμοὶς aut Αntigonae v. 3 in i ta in os pro onoων ; sed recte ἐζήλου.
227쪽
Vix audeo dicere, omnem huius loci dissicultatem, quae in ipso tragoediae initio legentem et coniecturarum et enarrationum improbabilium varietate pr0ps deterret tolli una littera mutata: Οιοθά τι η των an OlMnou κακιον l Onoiον Ουχὶ νων ἔτι ζωσαιν τελει; scin' ullum ex malis ab indipo natis, quod non Iuppiter nobis vivis expleat 3 Omnia in nobis explentur nec quicquam relinquitur post explendum. Unum addo, Sophoclem tragoediae initium ab contorta sententia et oratione implicata quaeque vix intellegi posset, non fuisse lacturum. Ibd. v. 23 Sqq.
eorrupta apparet esse δίκν χρηsθεὶς, reliqua nullam habent minimam mendi notam aderive non ad illa accommodata sunt, ut interpolata mendi occultandi causa putari nequeanti Ex illis efficitur facile, quod aptissimum ad sententiam sit: Ουν τύχης
id est, iuste fortuna utens et legi obediens. Dindorsius sustulit omnia illa ώς λέγονοι Ουν δίκη χρηοθεις δικαία, deinde scrip8it εἰς νόμος, nec multo mitius alii nuper. Cuiusmodi homini in mentem venit in versus Sophoclis nullo consilio includere verba nec orati0nis nec sententiae ullam formam
228쪽
Sic codex, v. 130 una s3llaba imminuto tetsi a prima manu stiit υπερon τίας , qu0d minus feliciter Emperius mutavit, ut esset χρυσου καναχῆ θ' υπεροπτώς. Nam neque Προονισσο ιόνους et vΠεροnτας subst. apte coniunguntur adiecto huic substantivo, ut illi participio, dativo instrumentali καναχὴλ nec qui superbit auro auri sonitu , υπεροπτας contemptor, recte dicitur; omittitur enim id, ex quo superbiae notio nasci debet, quos contemnat. Scribendum est:
Iuppiter aurata arma strepitumque superbientium contemnit. Excidit καὶ ante κα litteras. De v. 205, 206 vid. supra p. 27. Ibd. 356 sqq.
αἰθρία τε καὶ l δυο ομβρα φευγειν βελη, stig0rum sive puro coelo sive pluvi0sa sugere tela. Boeckhii υνιαίθρεια paulo longius discedit significatque sub divo, quω n0n recte Separatur a τοἰς δυσοι βροις. Ibd. 376 sqq.
plane ins0lens est. Synt. Gr. g 2Il.ὶ Et poterat facillime
229쪽
23 6 Lib. II. menti styphonem appellant excitati molestiam oeulos claudere cogebantur, divino m0rbo laborasse dicuntur υιυ- σαντες δ' ειχnt εν θείαν νόοον). Mihi Sophocles dixisse videtur, visum eorum aegrum suis8e: εἴχο/ιεν θεα νόσον. Et paulo rarius vocabulum et sequens littera ν mendum genuit. Ibd. 578 summam rei Dind0rsius egregie confecit hac invonta emendatione:
etret δε /M7δ' ἀνει/ιενας sine ἐαν . Tantum, ut erroris origo appareat, scribendum έαν ανει/εενας. Qu0d nuper Dind0rsio magis quam εiρξαι placuit rarum verbum εἶλαε, nusquam id de aliquo concludundo dom0 careereve positum reperitur. Εἶρξαι Meinerius
Non potost ἄγος id Signiscare. quod volunt, piaculi depulsionem; et ea depulsio signis eatur proximo versu. Suspici)r scribendum esse Meος 3ιόνον προθείς, tanquam medicinam et lenimen, ut cet. Est aliqua brevitas orationis et parva declinatio a legitima forma, quod mensurae
. κλεινοὶς Λαβδακίδαιοιν. si Nullo liberioris constructionis praetexto satis excusatur accusativus sine ulla causa rationeve subiectus genetivo. Non magis intellegitur quis sit et smολιοτος indipi οἶκτος. Itaque substituunt οιτον nec animadvertunt ad ea, qua Duilirso by Corale
230쪽
esSe οικτον, ineptum ορτον οἶ ος ποτ/ιον, quasi dicas ποτριος nov/ι Ουὶ, ni Si sorte hunc genetivum non ab ola ον pendere, Sed n0vo artificio ab accusativo rediri ad genetivum Cum /tερίρινας coniungendum statuemus. Inhst in illo ipso vocabulo τριπο L 1τον id, quod requiritur, participium activum. Scripsit enim Soph0eles πατρος τοι pro λ οἶκτον, usus de miseratione et fletu renovando verbo abiterata aratione traducto: nam etsi q/oλ co de tertia aratione novalis eodem modo fletum est, quo apud Undarum ἀναπobζειν αρουραν, et eadem dicitur imagine, qua aliud eundem asini ολεῆν ταυχα τρω και τετελάκις, adiungiturque huic verbo sine dubio ex ipso serm0ne quotidiano sumpto adiectivum τετραπολος apud The0eritum de agro quater
Ibd. 962 sqq. ide Lycurgo Thraee):
Non irritabat, nescio qua re et quo m0d0. MuSRS, sed contemnebat Ibd. I 078 sqq. Tiresias Crponti sie minatur:
Recto enim Seysterius eommata remo fit subiectumque verbi τανε fecit τριβή. Deinde haec adduntur: