장음표시 사용
251쪽
Nihil est hominem Osi ιν alicubi; scripsit Euripidsiso. ρμιοεν sin quam primam stati0nem detulit)Ibd. I 679:
Α totius loci tenoro quo docetur, non deorum odio
sactum esse, ut Menelaus magnas aerumnas exanclaret,
quippe qui ei perpetuam in insula beatorum selicitatem daturi sint) aberrat posterioris versus sententia; itaqus adest, qui deleat, Hariungius. Corrupta sunt extrema verba, sic corrigenda:
Sic demum plena emcitur γνωμη, non odio esse diis nobiles, sed magis aerumnis exerceri quam ignobiles et viles. Excidit εν post deinde factum or πονοι Electrae primus statim versus suspicionem movet: TZ γης παλαιον Αργος. 'μάχου ροαί, nam et mire in urbe additur- ω γῆς 'Αργείας π. A. et mire urbis app0llationi appositione adiunguntur 'μάχου ροα . Has S0las appellatas esse puto: de γῆς παλαιον ἄγκυς, γνάχου ροαί. convallem appellat, fluminis alveum. Ιbd. v. 96. ubi eodex Laurentianus habet is ἐκβάλω
ποδί, annotaveram aut εκβάλω nota scribendum esse,
in quod etiam Hartunsum incidisse video. aut potius εκσταλῶ nox. Id enim lacilius mutari poterat. De v. 238 vid. p. 66. Ibd. 383 sqq.:
. κρινεῖτε και τοις ήθεσιν τους ευγενεις;
252쪽
Manifestum est iis, qui Graece sciunt, aut bis per ου de eo interrogari debere, quod homines inani superbia inflati interrogando iubeantur sacere, aut primum per ovi eti de eo, quod vetentur sacere, deind0 per o D. Illam
formam corrigendo emcero L. Dindoreus conatus est: oi'Gω Γρονκ. 7εete . . . τη δ' ο/ιιλία, in qua Scriptura σωφρο-
νε ἐν non aptissimo de abiicienda superbia dicitur, alteram. quam apertissime monstrant codices neque enim saetis quisquam pro ου σωφρονησε et e SubStituisset ου s ηBadhamus, posito, quod ipse queque aliquando tentaveram. ου ca Iρονήσετε. Sed ut omittam, nimis per so ambiguum hoc videri, cum prorsus contraria significatio ου /isi ιν ρονήσετε) versum non minus et facilius emceret. ἀφρο- νεὶν plane inusitatum est extra partieipium ά pρονιι, ν apud Homerum Hipp0cratemque et ali0S. Itaque . quoniam ne id quidem procedere videtur, ut φρονεὶν ipsum de superbia s/ιεγα φρονει,3 intellegatur ου μη φρονησεκε , restare videtur, ut scribatur: Ου φθονησε θ οῖ κενῶν δοξασμάτων
Nam etiam φθόνος aliquis est, cum superbi illi humilioris originis et condicionis hominibus nobilitatem concedere nolunti
De ipsa vetandi forma o. ah nora σεις; non omittes Dereep id est, ne feceris) prorsus ab negandi soἡ μη ποιησης separanda non debuerat post Elmsteium dubitari. Ea aut simpliciter . ponitur ου μη ληρήσεις; Arist. nub. 367, addito σῖγα AEsch. Sept. 250: - , σῖγα. μηδὲν τωνδ' ἐρεῖς;) et eontinuatur etiam vetando per και sSoph. Trach. 9793 aut μηδέ Eurip. Hippol 606, ubi codd. προσοισης, ne librariorum proclivitas obscura sit. Aristoph. ran. 298), aut praeeedit ut in hoo Eleetrae loco , ad inncto altera membro iubente οὐ) per αλλα Arist. nnb. 296.505, ran. 202, 462, 6243 vel δέ Eurip. Med. 1151 , aut, praecedente membro iubente sos , subiungitur per καὶ Soph. Trach. 3188. Eurip. Helen. 437, Hippol. 498, 499, Plat. symp.
253쪽
iube eum, quoniam hi peregrini domum nostram accesserunt, venire, aliquid ad coenam portantem . Simillime Κirehhomus: τωνδ' άφργ/ιενων α tot ς.
p. 175 Aὶ aut μηδε Soph. Ai. 75ὶ. Est enim ου μὴ ποιήσεις, idem atque βουλει μῆ ποιήσειν; viri abstinere a saetendo γsAristoph. Actam. 1108 et 111 M. Aberravit etiam Bergrius in Aristoph. nub. 296 saltem in editi IIJ, eum in ceteris verum teneret. Quod quaeritur, in altera nWandi forma o. μη ποιήσtio serendusne sit pro coniunctivo aoristi etiam laturi indicativus, quod negabat Elmst eius, eius quaestionis nervus est in locis, qui futurum mutationem respuens habent, Sophocl. ind. lol. 177 ici ρει , Electr 1052 Antig. 1043 instoῆsa, , Aristoph. ran. 509 περιοψομαι , Plat. Crit. p. 44 B ευρήσω).Xen. Heli. I, 6, 32 solMεῖτω . Nam hie quoque omnia sine
deleetu et diserimine eoacervantur.
254쪽
verbum subesse. Sed condicionis significatio inepta est nee recto δ' sublatum. Adiungitur affirmationi votum: ευ δὲ Ο πασαῖ/ι ην, ον ριετόρχο/ιαι, βολον. Ibd. 952 sqq.: ερρ', ΟυMν είδως ων ἐφευρεθεὶς χρόνου Mκγ:ν δέδωκας' ωδε' Stob. ωστεὶ τις κακουργος ἄν 3ικ. 3ιοι τό Πρῶτον βῆ/ι' εάν δρα/ιν καλῶς νικαν δοκείτω et ην δίκν)ν, πρὶν ων et ἐλορικηται καὶ Niρας κάμ re βίου. imi versus emendandi initium est, ut a proximis separetur, a quibus etiam separavit Slabaeus, illos describens eclog. Ι,3, 18 sp. li 2 Η. . Graviter enim per se ponitur δίκην - ωκας et ex hoc concluditur. Hoc invento versus non ita magna mutatione egere videtur et sic probabiliter corrigi: ἐφρὶ Ουδιν είδως ως ἐς χ ρον v. Cum contemptu Electra AEgisthum ignorasse diciti quisse maneret exitus. Proximum versum licenter interpolasse librarii creduntur, quod in Stobaei codicibus scribitur ωor ε ἐπικουρίας, sed in eo nihil subesse credo nisi hoe:
modo cum reliqua oratione coniungitur. Sed facillima correctior seribendum enim est ιι νι. Mars Halirrhotium- occidit ira iob iram stupratae filiae. Ob levissimum mendum totum versum Hemerdeno merito suspectum Din-dorfns iudicat.
V. 615 nihil mendi habet. Postquam inestes interrogavit: αuά πως λαβῶ; respondet senex: Muros ingrediendo ne si volueris quidem no si ingredi quidem conari audebisi, capies.
255쪽
Heraclidarum v. 169 ubi Copreus Demophonta docet nullam ex adiuvandis Heraclidis utilitatem percepturum :ἐρε Ie το λωστον ἐλπίδ ευρήσειν stOνον. Sententia, quae nulla est, optima efficietur hac scriptura: ρ in εις το λωset of ἐλπίδ' ευ ρηοεις ριονον.
Inclina te in optimam partem: nihil reperies praetuspem; ut omnia summa et optima fingas, nihil tamen cet. Ibd. 290 sqq. ζιιάλα δ' ἀξυρ Ἀρης
Nihil esse εἰς-γη ξυνάπτειν, conSentitur, nec quicquam auxilii allatum est. Facile tamen id inventu est et e pr0ximo; scripsit enim Euripides: εἰς χερσα γῆς ξυνη Ραν, ελα χεροοθεν. Notum est Issone pro adiectivo dici et τά χερο αγῆς esse ipsam χερΠον.
256쪽
Promittendi et sese ad aliquid laetendum offerendi significatio. quae requiritur, non est in ἐξαγγελλοριαρ, sed in Attin ιλλο/ιαι, ut Scribi debeat κάn αγγελλο ιι α ρ. Ibd. b33:
Neque γάρ τοι pr0 γάρ aptum et reliqua manifestissimam habent tautologiam, cum id, qu0d Macaria se repperisse dicit, iam sit in / 7 φιλοκνυχουoα. Scribendum: φρη/ια γάρ τοις /tr. φι λοχθυχουσ ί γε
Ibd. 684 sqq. subi Iolaum pugnare volentem famulus
257쪽
simile Ουκ ἐουι ουκ εο ιν). Qui sequitur versus 689 sic scriptus: IO. αλλ' ουν stuχυvιιαί γ' υριθμιὀν e0dd. μαχου ἰαριθγιονὶ Ουκ ἐλασoost, quam habeat sententiam, n0n intelleg0; nam Iolaum, si se pugnae adiungat, n0n c0ntra pauciores pugnaturum squam si non se adiungat , inanissimae nugae sunt. Scribendum videtur: ακκ' ουν ιι α χοῶν ei γ αριθμον ουκ ἐλα osost. Aucturum se certe numerum su0rum modeste siesignificat, ut hones saltem n0n emn paucioribus pugnaturi sint. Respondet famulus, exiguum h0e esse additamentum:
Futuro tempore in hae iubentis et volantis interrogatione opus est. Aorista l0cus est in secunda personasti oυκ ἐποίησας , vix in prima, perfectum ειργαocte plane excluditur; et est ἐργασει in codicibus. Do v. 894 vid. p. 109. .
Neque nudum illud κο ι ωε αυτον serri potest nequo apte coniunguntur haec κο/ιίζευ . . . MTu χρη. Scribendum :κο/MOet' αυχον, φιῶες, i νθα χρη
Duci ad supplicii locum Eurystheum Alcmena iubpt.
258쪽
Iuro Nauctius dubitati possintne, qui domo eiecti sint eaque arceantur, n0Vo Verb0 ἐξεοτοαγρο/ιενοι, quasi ex Signati, appellari; nam ut sign0 app0sito clausam domum fingas quod non in heroica tantum aetate. Ased in ipsius Euripidis licenter fingatur), tamen h0mo mire dieaturnφραγισ/tενος. ApUSSimum e0ntra videtur ἐξεn τε Pro ιε a Ot, quaSi pilae lusu eiecti. IId. 69:
ἐγω δε κιὼ ot; /ιελλο/tεν θνήσκειν. γερον. Prorsus perverse prioris temporis bona mortua dicuntur ei. quod perVersiuS eSt. mortua evolasse. Scripserat Euripides:
Neque dativus de personis ullo modo si e poni potest in causa significanda et ritioso hic dativus concurrit cum
altero δειλία τ . et . n. Scribendum: κ ἐν Toiae G νταχθε in i/ ουσι /t 7 γαθοich. e. , inter commilitones non sortes. Duilirso by Corale
259쪽
Ad rem non pertinet et per se nugatorium est) Herculeae sine teste clarum esse; ce autem n0n habet, quo recte reseratur. Apparet hoc dici, vel sine testimoniis manifestum esse, Herculem non servaturum liberos mala fama obrutos. Itaque pro ευκλεής gubstituendum ευδηλος Ibd. 302:ῆδ11 δ' εἰσῆλθέ /ι', εἰ παραιτηοα-ιεθα
tivum nudum in interr0gando, quid fieri sertasse possit,
Neque 0ptat Hercules, ut haec, quae iam videt, sciat itaque Matthiaeus Dindorsusque ουκ Οι δ'' ita ἐλθων κ. T. λ. non bene optativo subiecto itare post praesens) neque apte in eodem versu concurrant οἶδεν de Eurystheo et εἰδείην de Hercule. Seribendum videtur: ουκ οἶδεν ' ἐλθων τυνθάδ' ευ θε ην πάρος. Optat, ut sibi res domesticas ordinare liceat, antequam Eurystheus se redisse sciat. Ibd. 649: τὀ δὲ λυγρον τονιον et ε γῆρας διιο . Longe abeunt in corrigendo illo cyowον. Proximum aptissimumque est notio ν Tε. Ibd. 7l3 sqq.: AII. δοκω ιιιν αυτήν. ώς θυραθεν ει κάοαι 1T τi χρῆ/ιας αξης τῆσδ' εχεις τεκμηριον; AM. ἱκiτιν προς ἄγνοIς ἐστίας θάσσειν βάθροια Neque τῆσδε de opinione nondum prolata dici
260쪽
potest neque Lycus quaerere, huiusne opinionis Amphitruo argumentum habeat. Scribendum est: ΛΤ. zi δόξης, ne ἐλεις τεκμήριον ἔΡrobabilem Lycus se opinionem exspectare significat, euius aliquod sit argumentum, non inanem suspici0nem; pro τίνιι αξην dixit et i αξης. Ιbd. v. 772: θεοὶ, θεοὶ τῶν ἀδίκων /ι λουσι καὶ
Ibd. 84b: τι ιυς δ iχω τασδ', ουκ ἀγασθῆναινλιλοις. Debet hoc significare: eum honorem habeo, ut non in admiratione et amore sim inter amicos. Sed primum mirus hic est honor, deinde ineommodus est pluralis numerus, vehementissime denique ossendit oυκ pro ιι η positum. Tιμαι αῖδε dicuntur δεικτικως: hi honoreq et hoc munus, quod teneo inter deos inserioris generis . Hos honores ipsa Dementia appellat ουκ άγα set άς ἐν φίλοις quibus amici non sane invideant; apte iam adiungitur οὐδ' ἡ δονειαι et reliqua. Ibd. 865 sq.:
πει ἐδας, Ose εgικτ', ἐνα ρων, πρὶν ἄν ἐμάς λυσσας ἀφή. Neque pluralis aptus est neque recte homo dicitur ά ν ιέναι τὴν λυσοην, quae ipsum oppressum tenet. Scribendum :πρὶν ἄν ἐρι η λυσσα οφ αφῆ. Cfr. Or. 227: οταν άνῆ νοσος ιι ανιάς. Ex λυosae
Ibd. I 020 sqq. scribendum eum Wundem, sed oratione melius distincta: τάδε δὲ pro ταλὶ υπερεβαλε, παρε αριε τί τοτε κακα