장음표시 사용
291쪽
-τῆς non habet, qu0 reseratur . et versus tertius pes spondeo vitiatus est: itaque et alia tentata sunt et nuper scriptum e Seidleri coniectura ἐρξεν υτης. Et transpositio quidem recte saeta est. sed scribendum erat ηρς αυτης, bellici clamoris initium fecit, aptissime ad belli et tumultus primordia significanda. Litterae ciυτης eum pro duarum Syllabarum pronomine acciperentur, deerat versui s3llaba. Accessit deinde transpositio. Notabile autem h0c erroris et interpolati0nis ad eum ocenitandum superposiis exemplum, qu0niam iam Diodorus Sic. XII. 40 αεαῆς citat, mire non animadverso vprius vitio. Ihil. 797 sqq.:
ἐέορι ἐνη κελαδῆ, χορον δὲ /ιζ 'χy Moρσιμος κ . T. λ. Abundat prorsus vitiose; itaque Berghius λὶ νομι ἐν pro εὐο/ιενη p08uit: sed etiam 3 ἐν offendit non recto loco positum et ipsa partitionis diligentia; nam hirundinis cantu per se commemorato adhaerescit iocosa Morsimi et Melanthii montio. Iam e scholiis novimus lisee verba, ut v. 797, Aristophanem lepide a Stesichoro transtulisse, apud quem fuisse traditur: οταν ἐρος εὐθακε λαὸν χελιδεόν. Valde igitur vereor, ne hic vetus lateat interpolatio ad scribendi errorem tegendum excogitata Aristophanemque ipsum aeripsisse opinor:
292쪽
'Aμφ' ωρη quod apud ipsum Stesichorum fuisse suspicor, Pindarico usu dicitur αλίευ α/ιν' ἐν 3. Ibd. 1080 interpungenda verba sic: .
Προοφερε την γλῶτταν' συ δὲ νην σαυτου γ' ti πενεγκον οπονδὴν, καὶ ταυτὶ μετά τῆς σπονδῆς λαβε θάττον. Sacerdos σπονδὴν neque attulerat neque auferre iuberi poterat. V. 1l 10 prorsus tollendus est, additus, cum non intellegeretur την Οαυτου significari γλ υτταν, ΤΠ eumque, victimae linguam igni imponentem, simul sacerdotem iubere male ominatam linguam auferre et abire. Redis sch0liastes, quem apparet v. li 0 non legisse. Av. I 49, 150: EII. τι Ου et os 'Hλειον Λεπρεον οἰκ cito νέλθόνθ': Er. ὀr ιη νὴ τους θεους, ἔς ουκ ἰδων βδελυττο/tαι σοι 91επρεον ἀπό - χεινθίου. Haerent iure in υτι oe. Codices o τι. Scribendum: ἔτι Ov: νή τους δ εους ἔς Ουκ ἰδών κ . v. λ.
Euelpides quasi admirans causam quaeri ὁτι ου Cur non, quaeris), deinde causae significationem liberius relativo pronomine adiungit tΕgone ut Lepreum habitem, qui cet J. Ibd. 4l3 sqq. scribendum:
βιου διαίτης τε καὶ του su sol ὶ D νοικεIν τε σοι καὶ ξυνεὶναι τό παν.
293쪽
Lib. II. Ex illo δειπνεὶν nihil enarrando extunditur; scribendum suspicor διυ Πνεὲν, qu0d intiansitive dicatur doeadem re, de qua active apud inferi0res reperitur λυπῶ λει/. In huiusmodi vocibus, quae e serm0ne quotidiano de rebus domesticis ducuntur, n0n possunt severe auctoritates exquiri. Ita. 63l valde vereor, ut Graecum sit nαρά τινα τίθεο θια ὀνιοφρονας λογοvς. F0rtasse ruit: ην Ου
ea magnitudine, quantus ligneus fuit). Nec minus prave apud Platonem rep. VII p. 534 A editur: i,α ι η sie πολ-
oratione, inquit Stailbaumius. paull0 liberius consermata: οἱ παρελν λυθότες λογοι λόγων η/ιάς ετ in I. Ioa ν). Codices optimi οσον. Scribendum My ο σοι οἱ παρεληλυθόΤες. Qui attractiunem singat, sciat requiri tum saltem onων
Lysistr. v. Ib8 Calonicae continuandus rem scedam significanti: Lysistratae responsum continetur v. 1b9; deindov. 160 Calonice novam significat rem quae fieri possit. Ibd. 723 sqq. την δ ἐπὶ set ρουθου ριiαν
Nirho θαι διανοο 3ιόνην κazω εἰς Οροι λοχου χθὲς των τριχων κα Tisnus . Pravum χθες est; nam neque in ceteris membris tempus significatur et narratur res n0n heri Sed hoc paene ipso temporis momento acta. Scripsit Aristophanes: εἰς 'oooιλοχου φθάoα των ἔριχων κατε Onu Gra.
294쪽
Nullae sunt fabulae, quas Scribere p0etam oporteat: sed ad eas. quas qu0que temp0re laciat, mores accommodandos esse Agathon dicit, hoc e8t: νερος τά δράμαet , α δη ποιει, Προς ταυτα το ἰς τροπους ἔχειν in. Nam quod etiam aptius e8set. ci ei noιει pro α ἀεί. non audeo ponere. quod eius erasis nullum habeo exemplum. Ibd. 28l conieceram, quod video Mishio in mentem venisse: ὁooν τὀ χρὴ tu' ἀνερχεται τῆς λιγνυος pro ἀνερχεθ' υπo τῆς λιγνυος. Potest tamen fisri etiam ἀνιρχιθ'άno γης λιγνεος. Nequ0 enim p pter τὰ χρῆμα nece sarium esse articulum apud genetivum, apparet ex Achara. 150. Ibd. 365 sublatis verbis, quae ex superiore loco hic repetita sunt Ουνεκ' εni βλαβxj. Scribendum est:
in V. 803 revocandum e codd. εκαστον, pro quo editur εκo Gro 3. Εκαστον ονομα τῆς τε γυναικος καὶ τάνδρὸς παραβαλλεται πρὸς Hαστον. Singula seminarum nomina eum Singulis virorum comparantur, non singula seminae et viri coniuneta eum singulis aliis. quae sententia nulla est.
295쪽
Ibd. II 30 sqq. Versum, qui in codicibus et vulgol 136 est, prave v. ll 3b ab II 37 divellere, recte Beroius vidit; nec tamen post II 3l ingsrendus is est ubi nihil praecedit, ex quo illud nascatur ορας ἔτι λεῖρεὶς , sed ante
schylus, cum omnia non plus tria sint non plus tres versus), nugari Euripidem concludit, qui duod im peccata inesse dixerit: Euripides respondet, nihil se versuum numerum curare, cum singuli plus viginti peccata habeant. Ceterum sortasse recte Meinerius πάντ' ἐπιν 'στ' ἀλλ' ἡ ερ a. Ε Iesi g. 560 sqq. V. 564 et b68 choro dandi sunt quem solum et admoniti0, quae in priore est, et iudicium. quod in altero, decet. Sed in enumeratione eorum, qme posthac sacere n0n liceat, primum in v. 565 non fero inter omnia praesentia s/tαρτυρεὲν, συκοφαντεIν, tum g o Os Eiν, λοιδορεjσθαι, φερεινὶ unum interpositum Uristum, cum praesertim in hac universae rei ulterdicti0ne acristus per se locum non habeat, scriboque λωποδυτε σθαι simpersonali et passiva significati0ne, ut /isi γυρινον ειναι μηδενα). Gravius etiam offendit in ipso initio enumerationis additum in eorum, quae singulatim subiiciuntur communi uicχρύ δράν, primo di ουδαριου δε) et in h0c un0 ουδαριου positum, cum in ceteris sit simplex negatio sprimum ου, deinde mutata forma sexies /ra ); illud quoque miror, omnino vetari μαριυρε ἐν quaSi h0c per Se turpe sit. Videlicet, separato
296쪽
Invisos homines saut rem) Praxag0ra testibus ad obtinendas
causas carere vult. Pint. 885:uλλ' oυκ ἐνεστι Ουκοφαντου δηγριατος. Non satisfaciunt, quae ad genetivum expediendum pr0Druntur, Vereorque, ne mendum subsit. Venit mihi in mentem: ci λ κὴ ν' ενεστιν Ουκονάντου M. γ ιατος ἔaut: αλλ' o υκ ἄκος Ουκον u-ου δηπιαχος. Sed res incerta ret.
focali Aristophanis stamentum, quod apud Athenaeum XI p. 478 D legitur, sic seribendum esse dixi in Philologi I p. 6l6:
i sun ι βιαζοst εναι. In codicibus est ιι εστον κεραριευμέναις κοτυλαις, apertissime conflato κεραμεὲον et participio, deinde /tεγάλαις εγχεον ἐς σφέτερον, tum ουδὲν ύκοσριον. quod Τ0upius correxit. Post διαγιιεναι adduntur haec: 3ιελανος οενονακρύτου, pertinentia ad ριελανος in primo versu explicandum, quae recte T0upius sustulit, non recte simul ερ- βιαζο/tεναι. Aristophanem excipiet Apollonius Rhodius. in quo uno praeter e0s, qu08 iam persecutus sum, paulo plura tentavi. Semel tamen legi nec omnes Alexandrinae artis sinus perscrutatus sum. Usus sum Kellaueri et Merrilii exemplis. Disitiroo by Coral
297쪽
Non dubito, quin Verba, ex quibus nullus Sana enarratione sensus efficitur, corrupta sint: remedium non seque certum est; scribendum tamen suspicor: εος ο 'κ ἄνθρωποιοι κακου sti χος ιό γ άπαι
Ita hominibus mali effugium non est l0nge discedere.)I, 546 scribendum un0 v0cabulo in duo distracto:
reponendum videtur verbum Homericum:
Ι, 939. . Hic quoque distratienda, quae coaluerunt:
Editur ἐπιπρηνης, quod nusquam reperitur. Lib. ΙΙ, 28 necessaria et certa emendati0ne utendum est: ἐννε ν ὀaoεται Οιοθε r/ οἰον pro ολος ἄνδρα τον, ος ρι ιν εet Nwε παροίτατος ουδ' ἐα3ιασενεν. Non s0lus. Sed illum unum spectat, in eum unum Selatus convertit.
deceptus de sono et strepitu ponere potuit; qu0modo de animo moto dicitur Iliad. XXL 386 posuit III, 688. Hic
298쪽
οἰωνιῶ δὲ προοθε πελεεάδι πειρησασθαι νηός απο προδιεθεντες ἐφιε/tεν. Neque construetio neque verborum significatio ullo modo expediri potest. Scribendum leni et certa emendatione: οἰωνω noόnθε Πελειαδι πειρησα Πθαι νηδρ tirio Προιιεθ ivr ας ἐφ ε 3ιαι, hoc est: iubeo vos primum columba tentare. eam e navi
Pravo ον ἐστον pro adverbio accipitur, addito praesertim θαρσυλiως, nulla, quae quidem apta sit, sententia. Una littora mutanda est:
Conducibile est, ceteris missis. firmo animo laborare. II. 60b. 606:ο δη καὶ ρεορσιμιον ηενεκ 3ta κάρων, ευε ἄν τις ἰδων δια νηὶ περ ζs v.' δων aecipitur vivus. Verum neque adristus sic ullo modo dici potest de eo, qui vivit videsquei neque omnino videndi verba sic dici de vivis possnnt, ubi aliquem salvum rivumque evadere significatur; nam pertinent ad e0s. qui universe diis luminis auris friiuntur. Itaque aut ἰδων simpliciter est: vigis seopulis aut potius scribendum soως .
) V. 119 non sine causa suspectum esse potest τεταγων Rut ἀντεπιταγων de bipenni non arrepta, sed ad seriendum sublata positum, ut prorsus pro ἀνατείνας ἀνατεινάμενος sit. Sed ἀντετακως minus aptum quam storistus est. nee τετακωψ facile scribae in τετανών mutaturi erant. Diuili Corale
299쪽
De flumine multifariam diviso mire dieitur δευεσθαι irrigari) et δευε oθαι εἰς ἐκαεόν. Mectelii coniretura τε /άδος nihil iuvat nec ullam causam habet. Ilectuin erit:
h. e. in quadringentas partes currat et se diffundat. II, 984, quemadmodum I, 546 et 93s, male praepositio cum verbo maluit; scribendum est enim do Thermodonto fluvio :Ποντον ες 'Aξεινον κυρτην υn c ρευγ ετ α ι α κρην, h. e. prorumpit seruetat aquas) 8ub curvum promuntorium. Eo minus loci est Ruhnhenii coniecturae ἄχνην. II, IIT 1. Mire, cum commemoretur ara sub dio extra templum exstructa, ipsum templum sine tecto fuisse dicitur ἐκτος ωνηρεφέος nέλε νηου , ut nulla fuerit causa aram extra exstruendi. Sine dubio poeta scripserat: ἐκtος ευηρεφεος Πέλε νηου. Librarius ot offensus ευ correpto et ad sententiam parum attentus ἀνηρεφεος essecit. ΙΙ. 1251: τὀν /ιἐν τον αἰετονὶ εn' άκροτατης ῖδον εoΠερον
Neque ion ερον aceusativus quid sibi velit et quomodo cum reliquis cohaereat, intellωtur, neque quid sit 1n' ακροτατης sine substantivo; nam cum coniungi nullo pacto γtest, quod pendet ab υπερπτα/tενον, neque Sane aquila, quae νεφέων ὐχεδον volabat, ἐπ' ακρoettiet ης νηός conspiciebatur. Scribendum est: To, ιιεν επ' ακροταεης ἴδον ἐσπερου oeli ρoi ιο
Tempus significatur; itaque sequitur de insecuta noein V. I 260 ἐννυχιοι. Eon ερος seminino genere est IV, 1290,
300쪽
oti in fine anto vocalem correptum IV, l438: πελωρίον εμο λεοντος. Etiam IV, 4 recte Merkelio in mentem venit uet ne ni /ια λοιμερου pro creo se ερον Sequente ν; .
III, 372 AEetes nepotes suos, quos ocius discedere iubet, insimulat, non, ut narrent, cum naufragi insulae Martis adnassent, ibi ab Argonautis ad eum locum delatis servatos e88e, sed ipsos in Graeciam venisse cst. 77bi et expeditionis inde ab initio socios fuisse, non aurei velleris petendi causa, sed regni sibi eripiendi susceptae. Ea his versibus exprimuntur: Ουκ αφαρ οφθαλμων stoι άnon ροθι, λωβηνῆρες,
νεIno' aυroioι δολοισι Παλissυτοι εκτοθι γαίης et Post v. 248 excidit versus; nam neque anacoluthia, quae fingitur, ullam minimam habet veri speciem se, οι γε . . Sine verbo, tum καὶ σφέας ἀς ῖδεν neque aut τήν aut opγε mutari potest neque, quod desideratur ad narrationem nectendam, uno verbo absolvi. Diqitigod by Corale