장음표시 사용
301쪽
πρίν τινα λευγαλεον τε δερος καὶ Φρίξον ἰδέοθαι, αυτ χ ό εαρτήsαντες α ' 'Eλλυας ' ουν ἐπὶ κευας,οκηΠτοα δὲ και τι3ιην βασιλUῖδα δευρο νἐεσθε. Sic enim recte haec olim interpungebantur, ut v. 374 Πρiν τινα κ. τ. i. ab ipso discedendi imperio, quocum neque sententia cohaeret et vel una voce τινα diiungitur Separaretur et cum αυείκα coniungeretur. Recte quoque, qu0niam in versu postremo neque per se infinitivus ad ομαρτήσαντες adiungi aut aliunde pendere potest, neque ουδ' v. 37b . quod in codicibus est. pro ου positum e8Se νεεοθε pro νε in θαι superiores scripserant, ut ab participio ο ιαρτησαντε er Vos, qui - transeatur ad sententitim per se positam noto liberioris et poeticae orationis usu. Sed v. 374 ineptam videtur habere sententiam . quoniam ne nunc quidem, cum haec di etes dicit, Argonautae aureum vellus viderunt; requiritur huiusmodi aliquid: statim, antequam quisquam de aureo vellere et Phrixo cogitaret; neque in eam partem verba. quae nunc leguntur, detorqueri posse arbitror. In mentem venit incerta suspicio: Πρῖν τινα λευγαλεου τε δερους καὶ Φρίξου
quemadmodum apud Homerum ιεοθαι νόσιον et similia diduntur.
302쪽
habuerit et inds ei dedita manserit, ut scribendum sit
'H--;θεων ἐάγη κεαρ, οπιιοτε λέπονῆ n οδορ η ἀνέ/ιοιο Παραθρεξαντα Ateσπαι. Neque in δοιαζω neque in δοάσσαeto squ0d praeterea media forma excludit ea est significatio, quae sola hic apta est, animadvertendi. Aptissimum esset νον sui, sed aberrandi causa in noto verbo non appareret; ea apparet in κοάσαρ, quod infinito modo positum κοῶσαι) Hesychius αἰσθες θαι interpretatur, cognatum cum κοεῖν vel potius idem.
ουν ἄμνιε διακρινέει φιλοζητος ἄλλο, nάρος θάνατόν γε διε/ιορ/tένον δειν ικαλυφα . Mira loeutio, nihil aliquos ab amore separaturum esse hoc enim verba significant - , cum significatur, nihil eonam amorem distracturum et dissoluturum esse. Scribendum est: ot δ' si ιιιιι διακρινμι φιλοτητας
h e., nihil nobis nostros) amores divellet. Plurali numero poeta usus est etiam ut utriusque amorem mutuum significaret.
303쪽
languebant valde imbeeilli et extenuatis viribus. IV. I 046. Adeo inusitatum προσβάλλο/ιαι, Si e pro προβάλλοι αι desensionis causa oppono) accipitur sive pro προστρίποριαι qu0d ad νηους et Πυργον non aptum est , ni suspicer scriptum suisse: oro θι δε αρο νυ βάλλο/ιαι tW iας αυτους. IV I 204 pro ἐπηλυθον malim de timore et ira alius hominis aliquem movento υπήλυθον. IV, 1242 scribendum: και γάρ τ αναχάζεται ηπειροιο ἰ θαι ἀ-τοθι spm τολὶ χεύμα καὶ ἀφ ἐπερευγε- ται ἀκτάς. Non haec aqua, sed ibi.
Λαγγιοσυνην δέ τις αλλος φαίνοιεν ' παρα γάρ οἱ ἐπ' οἰήκεσοι θαάσσειν ιιαιο/t ἐνω κο/ιrδῆς. Scribendum φαίνοι sublata barbara forma, meliorsoratione; neque enim usitate dicitur nudum φαiνει,
304쪽
Qui glebam porrectam accepturus est, manus glebae n0nυπερεχει, sed υneys. Scribendum igitur υNοεσχεθε.
-ονίδν. I ιυν Merkelius. fallimaelinae cum legerem, incidi denuo in quaedam olim ab illiis iam proposita; novae et propriae emendationis perexiguus proventus suit in uno hymno in Delum. V. 114 sqq. ubi Latona Peneum amnem celeriter fugientem alloquitur, sic seribitur: ἰ ρα τοι ωδ cilεὶ ταχινοι Ποδες; η απ' ἐ/ιεῖο
ο /μρον ἐξαπίνις; Μire et universe dicitur fluvius πεποιῆσθαι Nίτεοθαι pro πεπυκεναι et magis mire hoc transfertur ad impetum subito captum. Sine dubio Callimachus scripserat:/ιουνον ἐλαφρίγυοιν, ἐπιο ἱ νῖσαι δε Πετεσθαι si /ιερον ἐξαπίνζς ς Ibd. 154:αῖ δ' Ου ιιιν ἐπερχο/ιενην ἐδέχοντο,ου λιπαρον νήεσσιν 'Eχινάδες οριιον Γρουσαι,ουδ' ἐτις Κερκυρα φιλοξεινωτάτη ἄλλων. Statio et portus qu0m0d0 ad opportunitatem commoditatemque significandam λιπαρος νηεσσιν dici p088it, non intellego: tota onim illius adiectivi vis hinc aliena est:
305쪽
contra recte dici posse videtur λιαρορ νήεσσι imitis et gratus , Ut ουρος, ανε ιος λιαρος est et αυρη et υπνος. Ibd. I 80 sqq. de Gallorum in Delphos impetu):
Verbi, quod est άπαυγάζο Deto, neque subiectum ullum est neque optativi ratio reddi potest. In codicibus eminent nominativorum vestigia φάλαγγες et ἐχθομεναι); ea tenenda sunt scribendumque aut hac forma aut proxime ad eam: και Ουκ ἐτι ρι Ουνον ἀκουῆ, ἀλλ' ἐδη nuρὰ D ὀν άπαυγάζοντι φύλαχγες δυο ira νειον, δὲ naρὼ et ρεριοδεσσιν ἐρεε io νύ oγανα καὶ ζωστῆρες ἄναιδέες ἐχθο/ιεναί τε
ut άπαυγάζω sit prospicere, quo Significatu supra V 12b Callimachus medium posuit prospicienti adsunt et apparent). Sin splendoris significatio in verbo activo tenenda putatur, scribendum ἀπαυγάζουσι. Sed durum tum ἀκουῆ. Ibd. 24b, 246: ουδ' ἐστιν ὀπως άno θυμιια ρiξιο
Quod δεοι vitiose dieitur, etiam verbi modo, qu0niam ἐδει esse debebat, conieceram eos oti δε ol, idque video alios olim scripsisse j.
306쪽
Theneritum, id est Theocriti poemata et sarraginem iis adiunctam, etsi non indiligenter legi, tamen non tantum temporis tribui poematis originis diversitate, rerum genere oratione et dialecto, etiam ob eius inconstantiam, di mei libus, ut multum ad menda in codicibus haerentia tollenda
Recte mea sententia iudicant, qui negant βαίνειν ροον simpliciter dici p0sse, ut Styx aut Acheron intellegatur; ne ipsum quidem βαίνειν θοον, nulla addita certi stuminis nota, recte dici puto. Accedit, ut per so recto et usitato de moriente dicatur solum issu evanuit, discessit , ut in Euripidis suppl. II ii 3: ω τεκνον ἐβας cst. ibd. II 39, II 40 βιβύοιν, Androm. I 028 βεβακε . Itaque post issu
interpungendum suspicor scribendumque: ροου ἐκλειε δίνα
ut universo Daphnis moriens quasi undae vortice haustus significetur 3 . VI, 30 Polyphemus de cane :και γάρ ο κ ἐρων
307쪽
Haec non possunt intellegi nisi de eo, quod fieri solitum sit alio tempore, cum Polyphemus aliam amaret, cuius nomen latet in αυτας. Nam ad Galathsam hoc reserrinullo modo sic potest, ut tolerabilis gententia emciatur. Id nomen videtur suisse λαγαρ. Sed de Auga a Gelope amata nihil usquam repperi. VII, 70 de homine pocula usque ad Decem exsiccante :αυταὶσιν κυλίκεσσι και ἐς τρυγα χεiλος ἐρειδον. Haec nihil aliud significare possunt nisi: simul cum ipsis poeulis labrum saeci illidens, quod ineptum est. Seribendum: αυαις ἐν κει κεὐοι καὶ ἐς τρυγα-έρειαν, h. e. , in siccis exsiccatis iam culis etiam Deci labrum illidens. VIII, 68:Tαι δ' Οιες, /ιηδ' Mu/ιες Oκνε δ' ἀπαλάς κορέσασθαι
Mira assertur ad oves, ut libere se herba impleant, exhortandas ratio, eas non fatigatum iri, quando denuo herba crescat. Et pravo producitur ultima in oκκα. Scribendum:
. Non defatigabimini laborando, ut haec denuo crescat Subridiculo pastor oves opere rustico liberas esse signisseat.
Haec verba Graeci sermonis lege hoc significant: habeo autem quantum curam hiemis quam aut edentulus nucum, cum placenta adsit, hoc est, plano nihil. Mirificos enarrandi conatus refellere omitto laudoque hactenus eos, qui nihil omnino dicendum putarunt tanquam in loco aperto. Scribendum:
308쪽
quantum edentulus, cum placenta adest, nuces et earum frangendarum molestiam. Cum excidisset ce post τος, male additum est
Urinare se Cyclops et natare discere paratum ait, si qua copia magistri data sit. XIII, 61 sqq.:
tionis vitio sile-τίς--ιοφάγος λ vi, cui frustra excusatio quaeritur; nam et antiquissimi eodicis testimonio et scholiorum silentio damnatur; recte igitur eum Zieglerus uncis notavit. Sed eo omisso desideratur comparationis nota, neque eius prius membrum sic absolute poni ullo modo potest, sequente τοιουτος. Quae Zieglerus comparat, plane diversa sunt. Scribendum: Νεβρου νθεγξα ιμυς δ ώς ἐν οὐρεσιν ψιοφάγος λie
XV, 7 facillima correctio haec videtur esse: ά ε οδορ ατρυτος ' τυ δ' ἐκαστέρω άιειν ἀποικε Ie pro ἐκαστέρω ἔμ αποικεId. ΙM. 127 ante omnia tenendum est fin quo nuper complures aberrarunt , primum absolvi descripti0nem lecti in quo propositus Adonis sit, tum interlici breviter v. 126, I 27, quid Milesius aut Samius homo eo viso exclamaturus sit, deinde pergi in descriptione sie, ut iam separatim
309쪽
Adonidi Veneris adiiciatur mentio lectique ei strati. Scribendum autem videtur sic:
Hunc lectum apparet pulchro Adonidi stratum esse; adeo est ipse magnificus, ). Ibd. I 45 scribendum videtur: Πρυ ξιν/όα, τί χ ρῆμα sοφωτερονοῦ α θηλεια
Nihil valde affirmo; sed. ἐνδιαν verbum quoniam alibi semper intransitive dicitur setiam Theocr. XXV, 44J videndum puto, scriptumne hic olim fuerit ἐνδιέτασοον. XVIII, 26 sqq.:
N0n dicam, quantas difficultates creaverit adiecta in hac Aumrae verno tempore orientis et Helenae gomparatione Πόἔνια cui neque res neque orationis construcuo ullum relinquit locum; dicam breviter, omnia praeter illas duas voces ante coniunctionem comparationis indicem ar ε interpositas recto habere . in iis autem nihil subesse nisi epitheton ad Auroram pertinens, comp0Situm exsci Mil) et splendorem ornamento Pontis significans. Αγtissimum per se est χρυ πά/ιπυξ, Sed priore parte alitterarum vestigiis discedit, etsi ea possunt, cum Semel
V. 98 nihil verius Reishii coniectura περυσιν). Neque Σπερχις ὁ ἰάυμος apte ad G eum morem earmina appellandi dicitur, neque Sperchis ad Muμον aptus neque Alexandriae cantabantur earmina de civibus Spartiatis. Diqili Corale
310쪽
posterior vocis pars corrupta esset, interpolando mutataeSSe; nor ναρι πυξ fingere vix audeo. Πυρραμ πιξρὶ
davit spro oφιν ἐταίρη). Eo m os eminet vitium initii; neque enim omnia set quam graviter hoc παντα geminaturi piscatoribus supervacanea videbantur, sed claustra omnia et custodia, ubi nihil erat, quod quis suraretur:
Nota ex Aristophans Euripidem ridente δω-
Ibd. 39. Pervelim mihi explicari, quid sit, piscatorem vespere in t a condormiscere in laboribus marinissεν εἰναλίοιοι noνοιοιν . Interea putabo eum marinis laboribus interdiu perfunctum vespere obdormiscere: ΛειDνον ως κατεδαρθον ἐπ' εἰναλίοισι Πον ιοιν.
δ' οὐ θά Haec nullis commatis emet potest ut non signiseent os /ιατα ορθά pulsari pedibus. Cum annotassem seri
in Enarrationem eorum, quae recto scripta sunt, non attingo; sed tamen in XVII. 40 ita aberratur, ut eontinere me nequeam. Putant enim poetam hoc dicere, Ptolemaeum regem Posse quoties Iretum coniugalem conscendat, domus curam filiis eommittere, quod quam sit ridiculum et sadidum, cogitari de filio regni vicem sustinenti, dum pater lecto et uxori operam det, quis non videly Hoc poeta dicit, qui ex tali coniugio castae et amantis uxoris liberos suseipiat, tuto iis domum totam et vivum et morientem committere posse, utpote veris et genuinis. Diuili Corale