장음표시 사용
311쪽
bendum ορθα sublata manu , vidi ita esse in editione
ΙΙΙ, 41, 42 amator rogat puerum, ut sibi saltem SuSpendio mortuo osculum impertiat; deinde addit: μή με φοβαθῆς' ου δυνα/ιαι ζῆν, ειγε διαλλαξεις 3ιε φιλαοιις. Pro ζῆν, quod sententiam probabilem non habet, in codicibus scribitur εἰνοε aut similiter. Efficitur:
aptum ad ιιη ιιε φοβαθῆς. Ρriorem syllabam verbi ιιιοεὶν hausit praecedens syllaba siαι.
XXV. II b, II 6 sde Augias gregum multitudine):
Non recte uni cuivis) contrarii ponuntur decem alii, quoniam ea significatio refertur ad certum et definitum aliquid et ad separandum pertinet; ne si decem quidem
una coniungantur, omnium tantum pecoris numerum lare
Omnes sere intellexerunt, in duobus primis versibus praetet alia vitia hoc esse praecipuum, quod p0eta impio
et prorsus hontra id, quod v. 30 dicitur, nec se curaream at nec ali0s curare iubet iram Bacchi filπεχ θέμενα ε Λιονυσω). Haec sententiae pravitas lacile tolli et rectumestici videtur hac correctione: ουκ άλέγω - ἄλλος, άπεχθο διεν ο ι AEO 'υGω, φροντίζοι, ιιηδ' ει χαλεπώτερα etωνδ' ἐ/ιογησαν. Non movetur poeta neque alios moveri vult vel gra-
312쪽
viore, quam quod Pentheo inflictum sit, supplicio eorum, qui Bacchum offenderint, quoniam ipso eius iram vitaturus est: απιος δ' ευαγίοι/Ω κ. τ. λ. Versum 29 ne ipse quidem sic expedio, ut mihi prorsus satisfaciam; puto tamen eum ita παρενzίθεσθαι εἴη δὲ . . . ἐπιβαίνοι), ut ad Bacchi, cum Penthea puniret, aetatem etiamtum puerilem pertineat, hac gententia: credatur autem tum novem annorum fuisse aut etiam decimum attigisse; ut praesentia pro impersectis sint.
Neque comparativus habet, quo reseratur, neque apte coeunt in unum responsum affirmatio et interrogatio idem significantes; omnia aptissima sunt una vocali mutata:
Ibd. v. 43 pro ἄκρα τι ι in scribendum, ni fallor ἀκροτι uin, usitata compositi0ne; ἄκρα pro adverbio adiectivo augendi causa adiectum nusquam videtur reperiri. Anthol. VII, 438 in Meleagri epigrammato aliter ponitur. Distuli supra unum minutae emendationis genus ad plures Theocriteorum locos pertinens. Nam omittitur paucis aliquot locis apud optativum in potentiali significatione particula huius significationis index contra certam sermonis legem, manifesto err0re et emendatu sere perfacili: sed editores superiores eum incuriose praetereunti recentiores quos serrem aliquo m0do, si promiscue poni particulam et omitti dicerent, malunt singularis alicuius significationis excusatione uti, quae, si attendas et examines, nulla alia reperiatur esse nisi ipsa illa communis potentialis modi, quae addito ἄν efficitur, et aut Hermanni, talium distine-tionum inventoris promptissimi, aut Κmegeri aut aliud nomen adscribere. Velut mest annus ad VIII. 20, ubi aliquis solo verbo κατθείην affirmare creditur, se positurum, Hermanno auctore solo optativo indicari opinionem
313쪽
cum voluntatis quadam significatione narrat, quod ipsissimum est ποιηoαιιιι αν, additque alia Belaifum excogitasse: ad Ι autom 60 Fritetschius αρεσαίμαν Sine αν poniseribit ad id indicandum quod Germanice dicatur: -ichm de his dich gem damit eineven , qui vellem simul addidisset, quid esset αρεοαίμαν civ. Arius idem etiam sad II, l24 additum contra legem usumque αν non minus facile expedit, nam ει κέ /ι ἐδέχεοθε esse: -Wenn thrmieti dann au enommen listitet'; compararique iubet Bllumlei nil disputationem aliquam. Hac igitur similique persu 0rum inanitate, quae, ut quisque loeus obiectus est sine ulla constantia excogitantur, et hic et in ceteris scriptoribus dimissa et explosa, loci ipsi videamus quam, ut dixi, sagilem habeant correctionem. Nam I, 60 τω καὶ et υ ιαλα Προτρων aρε scis taνὶ recte alii codices et editiones habent: τω κέν τυ, et in eodem carmine 132 νυν δ' As.ών τορ λαε φορέοιτε ν ακανθαιὶ pro ιιέν, quod pravam habet diligentis δων et ναρκιosoυ distributionis speciem, restituendum est κέν, et VIII, 20 ταυταν κατ
ponendo set proponendo) certaminis praemio pr0raus p miscue in hoo ipso carmine v. 11-lb) dicuntur. Eiusdem autem carminis versus 88 ad 9 I sic scribendi sunt: 'De μὶν ὀ nute ἐχορη καὶ ανάλατο και πλατάγηοε
Vulgo v. 89 κ' omittitur, v. 9I e κά factum est κα . In carmine XVI, 67 ex προοθεν faciendum nροσθ' αν
missum praedicitque, quid futurum sit: καὶ ξεν ων κ set υχων παλιν οἴκαδ' ἱκάνοις. Vulgo scribitur ξενίων γε
314쪽
inutili et prorsus prava particula, et in eodem Versu optativus nudus prorsus diversa significatione ponitur. iV. 162 recte e Iuntina Brunckius et Zieglerus βουλοιν ro ne pros'. γε.) Neque transp0nend0 audacter neque violenter mutando, sed unius litterae mutatione vitium orationis partim cum aliis vitiis coniunctum ex his locis sublatum est.
Restant duo earminis secundi versus l24 et 126). in quorum priore κί vitiose ponitur, in altero vitium, quod videri possit in esse, alibi latet. Nam v. 124 καί /ι' εἰ /ιέν κ' ἐδέχεσθε, τάδ' ηρίλαὶ, quem vel positus pronominis vitiosum esse arguit, εῖ κε ἐανὶ διχησθε significaret si receps ritis, ει κ' ἐδεχεοθε nihil est; quod sententia requirit, sic dicitur: κυὲ ει ι ἐν ρι' ἐδέχεσθε. Videtur seriptum fuisso: καἱ ρ' εἰ si ἐν ρι' ἐδέχεσθε. V. autem 126 κε recte habet, sed εἰ addito prorsus tollitur Sententia; neque enim condicio ponitur, sed dicitur, quid iuvenis, si receptus fuisset quae condicio superioribus continetur lacturus fuerit:
315쪽
Κ prosas orationis scriptoribus antequam ad Atticos Venimus, attingendus est, quem huius litterarum formae ordino prinei pem simul ob argumenti amplitudinem ingenii quo candorem et suavitatem veneramur et diligimus, Herodotus. sed attingendus tantum. Nam eum cum p0stremum legia. I 847, neque ita magna mihi visa est post ea, quae alii correXerant, necessariae c0niecturae materia esse sin qu0 me sertasse celeriter legent0m et praeter res ad syntaxin Orationis attentum quaedam fortasse sesellerunt) neque dum ad coniecturam in Graecis scriptoribus exercendam valdisconsuetudine exercitatus eram; et instrumentum criticum ad auctoritatem ponderandam indiciaque mend0rum reperienda parum locuples erat, ad quod postea quae facta est accessio, eius examinandae otium non fuit. Itaque ad pri0res libros pauca, ad extremos nihil huius generis annotavi, ex iis autem, quae annotavi, alia iam tum praecepta erant ut I, 106 επηαλλον a Dobreo , alia postea inventa sunt tui II, 30 Πηλουο 37οι αλλη προς ,σραβίων pro II λουοίεροι, αλλη M Neoc 'M. et V, bo
316쪽
303 repertum in eodicibus pro ut perpauca et sero exigua relinquantur: e quibus tamen quod primum est. locum dissicilom certo auxilio expedit. Nam
ineptum est enim, inscriptum esse, cum Lacedaemonii dicerentin multoque minus ειναι ἀναθη ια Omi880 eo, in quo ipsum sententiae caput est. ἐαυτων, p0Stremo pravissimum est λιγοντες, ad quod de1endendum quae afferuntur, nullam habent eum hoc φα/εiνων-ὐγονrες Sine ulla minima causa aberrandi in verbis etiam loco proximis similitudinem. Apparet coniuncta esse Λακεδαιμονio νε Iνωὲ ἀνάθημα, quo constituto emergit verum: γεγρατιται Λακεδαι/ιονίων φάμιενον εIναι αναθη/ι e. Oυκ ὀρθως λέγον' εστι γάρ κ. et . i. Breviter refertur ad inclusam in ἐπιγέγραπται substantivi notionem inscriptum est, quod dicati. Erroris origo manifesta et in φά/ιενον ad Λακεδαι/ιονίων accommodato et in λεγοντες ἐοτι ex λεγονεστι orto, eum praesertim φά-sιενον corruptum esset.
II, 116 nihil mutandum erat in codicum scriptura video enim. eiecta ea orationis Arma, quam nemo interpolando effecturus erat: δηλον μ' κατά γάρ κ. z. λ. . probari et recipi Migii coniecturam. in qua καθαΠερ n0n recto ponitur). sed oratio rectius interpungenda et litterae dividendae: cohaerent enim haec: δῆλον λ κατ' ti γάρ
ἐποίησε ἐν Πιαδι . . . ἐν τουτοισι τοὶσι ἔπεοι δζλοικ. e. λ. , sed divelluntur interposita parenthesi illa: ἐπι- μέ ν pzαι δὲ α DTOυ . . . ευπατέρειαν. Nam reliqua ego
quoque insiticia puto. haec tolli non debent; ipsos enim versus aliquot positos fuisse, ostendunt illa: ἐν τουτοιοι
317쪽
abundans, quod iam Schaeserum offendit, non defenditur iisl is, quos comparant, VI, 68 άπικο/t ἐν γ δε et ἐνἐοθεὶς ἐς et ας οἱ τῶν on λάγχ νωνὶ VII, tot
ἰδίην ἐλευθερίην); nam ibi participio addito, quasi secundaria aliqua praeeedente sententia sunικο/ ἐνης δὲ et ἐς ιν τρος,, in primaria adiicitur pronomen; hic nihil tale est et pondus orationis incumbit in ipsum n0men 'Aθηναῖς. Scribendum est θωυριάοια οἷα ἐξεποίηnε, quom0d0 IV, 28 scribitur: ὀκτω των μηνων α νέρητος οἷος γίνεται κρε εος et IV, 194 α φθονοι ὁσοι et apud alios permulta
ouWιασίως eos', cet. Synt. Gr. si 198 a not. 4 et lex. . III, 1l7 ex verbis ἐνλανetος et ου notu/tου nulla significatio effici potest ad rem apta; scribendum est ἐκ δι- δοντος : cum fluvius aquam exoneret. IV, 70 orationis et sententiae gradus confusi sunt.
318쪽
facerent, arcuisse puto et, si h0e Herodotus dixisset, non καὶ Ουκ αξιαπν γήτων, Sed ἀλλ' ot'κ aut similiter scripturum fuisse. Nunc suspicor eum dedisse: 'A' να Ioι M
νυλάς. Breviter dicam de l0c0 e0rum, qui de republica Atheniensium scrip3erunt, disputati0nibus celebrat0. Nam neque diκα sic p08itum ad etὼς ν λύς referri serm0nis lex patitur neque δέκα pr0 άν. δέκti aut καtά δίκα accipi, ut nihil opus sit argumento ex historia ducto, quod neque centum illae curiae neque aequalis in tribus descriptio aliunde confirmatur. Omnes turbae ex scribendi err0renatae sunt; nam voces δέκα δέ e superioribus repetitae sunt, quibus deletis relinquitur, qu0d nullam habet dissiduitatem: δίκα τε δὴ νυλάρχονς ἄνιὶ τεσσέρων
ἐτιο γηοε καὶ τους δη/ιους καzενει/tε ἐς Τίς φνλύς. Primum tum utramque p0puli divisi0nem coniunctam Horodotus narrat. V. 85 perversissima est narrandi forma, mi 8808 esse eos, qui missi conati sint, cum h0c significetur, missos esse aliquos eosque conat08 esse. Et ne de mendo dubitemus, pro ἐνιειρέοντο c0dices habent πειραν. Itaquelandamentum correctionis habemuS TOPlονς . . . Plειραν,
quod ipsum recta narrationis pr0gressio p0stulat; ante Oxcidit vox ea, unde olim pendebat genetivus etων dolo ν, sive id τινάρ fuit sive potius numerale, qu0d potest etiam in 1M i latere; Herodotumque apparet hac orati0nis Drma scripsisse: Aiγονοι /ιετὼ τῆν άgra eta σιν ἀnosra λῆναι τοιξοεῖ / ιῆ τῶ ν άοτῶ, i τινύς saut et ρυ fri /ι etῶ ν άοιωνὶ
319쪽
quod qui comparant cum Thucyd. VI, 6, 2, neque accusativum ibi additum curant neque animadvertunt significationem bello premendi et satigandi ab hoc loco alienam esse. Festinandi significatio ferri potest, sed aptior ad id quod adiungitur, superbi contemptus, eaque efficitur
lenissima mutati0ne: καταγνον et ες τε πολλον καὶ
VIII, 119 Pingelius me monuit minorem lare orationis a legitima sorma declinationem et facili0rem. si κως pro ὁκως p0sito rectam interr0gationem effecerimus: των
ἐς την θάλασσαν; ut ex duabus sententiae partibus prior appositione adiungatur ad ινή Ουκ ἄν noιῆοαι τοιονδε, altera per Se ponatur. Transeo ad Atticos et ad Thucydidem, in quo multo plura tontavi. Aecidit tamen, ut, cum p0Stremum eum legerem, haec orati0nis constituendae et omnia rimandi cura a secundi libri initio etiam paulo intenti0r fieret, quam in aliqua primi parte fuerat. Sed iam singula persequamur.'
ὶ Usus sum praeter Popponis copias, ubi eas adhibendi necessitas visa est, Behhero, Κmegero II), classenio in tribus primis libris.
320쪽
Lib. I, 12, 1: καὶ oτάοεις ἐν ταὶς πολεοιν ως ἐπὶ etὀ nολυ ἐγίγνοντο, αφ' ων ἐκπίπτοντες τας Πολεις ixet ιέον. Laborant. ut articulum in τάς πολεις expediant. Dustra, opin0r, cum per se, tum maxime propter id quod praecedit. ἐν et a te Πολεσιν. Scribendum videtur: αφ' ων ἐκπίπιοντες νέας πολεις εκτιζον. Ibd. 37, 3: ὁπως κατα ριονας αδικάοι καὶ Onως, ἐν id /ιεν ἄν κρατῶοι, ιτια ινται , ου δ' ἄν λάθωοι, Πλεον ἐχωσιν, ην δε Που τι προσλαβωσιν, ύναιορον-τῶοιν. Non respondet superioribus duobus iniuriae laciendae generibus et occasionibus extremum προσλάβωσι, qu0d universe omnem rerum accessionem significat: respondebit προλάβωσιν. Aut vi aut occulte aut celeritate et praeoccupando agunt.
τους εο 0 lo ιου ξυ/ιριάχους καὶ τὴν παρὼ Περδίκκου διακοGiαν In πον ἐν 'Ολυνθι' ιε νειν. Sic codicum fide editur, defenditurque εχοντι sic p0situm tanquam praecedat, sιοτεi, quae mihi defensio prorsus nulla videtur in hoc continuo orati0nis cursu et hac vicinia; quosque asserunt
duos Euripidis locos i Iphig. Aul. 491, Med. b83, praeterquam quod paulo aliam habent Armam, ipsi eo maiorem haboni dubitationem, quod omnino n0n intellegitur, quo
γ Snbinde monendos puto, qui haec lecturi sunt, me ab aliis dicta, nisi prorsus singularis aliqua causa accesserit, non ultingere. Itaque, etiamsi non dicam, dubitari nolim, quin, ut hoc utar, I, 28 unice veram putem Popponis eoniecturam:
ἔτοιμοι δ' εἶναι καὶ ωστε αμφοτέρους μἐνειν κατα χώραν, σπονδας ποιησασθαι ea condicione. ut utrique loco maneant); nam hoc Graecum est. ἐτοιμός εἰμ ωστε αμφοτέρovς μένειν
barbarum; et do induciarum condicione agitur, non de manendi voluntate. Sed annotari velim aliorum locorum eausa interpolationem in δε.