장음표시 사용
321쪽
consilio quave necessitate his du0bus locis Euripides noluerit legitimum participii casum appositione addere, Versui
itaque in Medeae loco recte . Meinehius et Dindoctus /ρου- scripserunt, id est 3 οι et in Iphigenia toυλεος Scribendum est, duabus postremis syllabis in unam c0nflatis. i Dativum apud εἰοερχεοθαι tuentur
autem ne iror et a quidem pr0rSus aptum est, qu0Biam, utrumcunque participii casum posueris, c0ntrarii ponuntur ipse Aristeus et CalchidenSe8, ut ut ον /ών . . . ελοντα scribendum videatur fuisse; nunc exercitus exercitui contrarius p0nitur. Itaque suspie0r participium additum esse ab aliquo, qui n0n satis ad hanc 'orati0nis Armam attenderet, Thucydidemque tantum Scripsisse: η' τὀ ι ἐν 3 εω ἐαυτου στρατοπεδον εν TU ἰσθ/G -κ. τ. λ. i De interp0lationibus similibus
fitentur, nusquam alibi ἐναλ et τεοθαι quod est mutari eum dativo reperiri, ut sit avs 3 ίσγειν και Ost ιλεῖν, quem adm0dum sch0liastes enarrat, nec quicquam ad novitatem significati0nis excusandam leniendamve asserunt. Aut o υ ν v λ-λαγησαν Scribendum squ0m0do Ουναλλάττειν activum
intransitive dicitur, non de reconciliata gratia, sed Pro ομιλειν, apud Soph. Gq. r. Ill0, Euripid. Heraclid. d. Demosth. XXIV, l92j aut p0tius αλλαγῆ ησαν, inc0mmercio fuerunt. 3
i I, 126. 4 reeto Hemsterhusius Polluci obtemperavit, αγνα θυμΣτα apud Thneydidem seribi testanti; sed videtur fuisse αλλ' αγνα
322쪽
videtur: καὶ nκευα Οαριενου διπλῆν διαφραγιιαet ι κα- Et memini hoc ante multos annos auditori meo, quem mors praematura rapuit, in mentem venire. Ibd. 140: άπιοχυριuas ενοι M Ginpiς αν καruol -
coniungi positus sinit neque id unquam significat, quod intellegi volunt. Loci, quos Classenius c0mparat, dissimiles sunt. Τοllendum est adverbium repetitum e versu altero superiore, ubi item infinitivi passivi terminationi εοθαι subiicitur: eo aberravit oculus librarii. γ
Scrib. κατ Et σοίας ἄ/ια τυλακην, ut sad oram Locridis stationem tenentes simul Euboeam custodirent. Ibd. 37, 2 sin Periclis oratione lanebriὶ: 'Eλευθ ρωρ
II praeter alia haec me emendasse. ignorantem, ab aliis emendationem esse praereptam: c. 10 extr. παρῆνει, omiSSO
323쪽
Lib. III. κ. et . 1 Prorsus ei morum et animorum habitui, quem Pericles laudat, contraria ἐς ἀλληλους, nec recte dicitur υποκνία et ευν καθ' ἐπιet ηδεπιρατων. Thucydides scripsisse videtur ε no νι M. in eo modo, quo moreSet studia mutuo inter n0s adspicimus. Ibd. 44, 2 in eadem oratione : Xαλεπον ριὸν Ουν
καρτερεὶν δὲ χρη αλλων παίδων ἐλπιδι κ. τ. λ. Enarrant, dissicile esas persuadere πείθειν verum esSeiudicium proxime anis propositum de ευτυχια. Verum neque hoc tam bre*iter dici poterat saltem τουτο πείθεεν dicendum erat , neque huic sententiae apte adiunguntur illa ων καὶ πολλακις, cetera, quae requirunt aliquid, quod ad oblivionem et doloris lenitatem pertineat. Prorsus mihi persuadeo, Thucydidem Scripsisse: χαλεπον /ι ἐν Ουν
moveri dolore). Scio id verbum apud recentiores demum inveniri; sed non pauca Thucydides posuit, quae ante Dionysium Halicarnassensem aut Dionem Cassium iterum posita non reperiantur. Apte iam etiam huic respondet illud καρτερε ἐν δὲ χρη.Ιbd. 49 initio interpungenda sic oratio est: To μιν γάρ ἐτος, ιυς ωιιολογεiτο ἐκ πάντων, /ιάλιστα δὴ ἐκεiνοῶν GOν . . . ὀν. Alioquin praepositio omitto-retur. 'bra eodem modo ponitur Ι, 20, 3, V, 104, VI, 36, 2. 'M άπάντων δεινμ βυτήσεται, Ρlat. Theaet. III p. B.)Ιbd. 52, 3 suspicor scribendum: ἐς άναισχυ-ους τέχνας ἐτράποντο. Ibd. 60, 4 scribendum videtur: οὐκ ἄν ὁ ειυς pro ομοίως) τι οἰκεiως φράζοι. Alterum enim significat. hominem prudentem disertumque, sed male erga civitatem animatum, n0n perinde, sed tamen aliqua ex parte patriam
324쪽
defenditur neque analogia; dativum sine ἐni) Xenophon bis habet, idemquo βαρέως φερειν τῆ cietis ἰα, 80ph0cles autem l Phil t. l0llὶ αλγεινας νιρειν τινί, ne inferioris aetatis scriptores appellem, similiterque στέργειν τινί pro τί dicitur. Lib. I, 77, 2 του ἐνδεους ad στερισκο- ριενοι pertinet; eto ἐνδείς est ibi, quod deest ad spem explendam; hoc qui non aecipit, eo privari videtur. Ibd. 65, 1 seribendum videtur: καλὰ κατά τὴν χωραν ἐν οἰκοδομίαις τε spro χωραν οἰκοδο/ιίαις τε
Dd. 65, 8: Σταλεντες ἐν Σικελία . . . καὶ κατάτην πολιν , δη ἐν οτασει οντες δ/ως τρία /Hν ετη uoεἶχον τοἱς τε προτερον υπάρχουσι πολεμίοις καὶ τοῖς απο Σικελίας ρε ετ αυτῶν καὶ τῶν ξυ/ 3νάχων ἐτι et οἶς πλείοσιν ἀφεστηκοοι, κυρ ' τε νοτερον βασιλεως Παιδὶ προσγενο/tενφ . . καὶ ο ρ προτερον ἐνεδοσαν τ'αυτοὶ κ. v. i. Tres illos annos, a rerum veritate alien03,
mistra Κmegerus defendere conatur; sed nihilo melior res fit, decem, ut alii laciunt, aliove numero substituto; sic enim hoc dicitur set ρία /ιεν aut δέωα μεν), ut nece88Mio aliud temporis spatium contrarium in alia re exspectetur; omninoque haec tota partitio, quae fit particula /ιεν, prava est; nam quod ei resp0ndere volunt Λυρω τε υστερον, ut alia omittam τρία /Hν ετη - Κυρω τε νοτερον), Si Cyrus separaretur et tanquam in altera parte p0neretur, suum de eo poneretur verbum; nunc sic illi ἀντεIχον
adiungitur Κυρω τε, ut divelli nequeat. Et quod tandem fuit illud inter Cyrum Atheniensesqne bellum, qu0d perso alteri illi tanquam novum et tempors separatum Superaddi a ri Uids potuerit 3 Ipsa Thucydidis verba υστερον
προσγενο ιενιμ, ος παρεἶχε χρηματM cum historia conspirantia non novum bellum, sed accessionem aliquam non ita magnam significant. Itaque manifestum est, cor-
325쪽
rupta graviter et interp0lata esse illa τρ α μἐν grv ne ulla numeri mutatione sanati posse, nisi simul tollatur Verum ipsa temporis significati0 necessaria non est; continetur enim illis καὶ ου ΠρOrερον ἐνεδοσαν R. T. Numerus ternarius pertinet ad tern0s pro unis hostes. priores, Sicilienses, socios desciseentes. Quid lateat in /ii Mετη, certo dicere nequeo; venit tamen ta mentem Thucydidem scripsisse: ο/tu ς ες et ρία μεθη μεριο τοὶ p) αν
IV J29, 2: Deti ὀ γάρ et ὀν αυτόν χρονον τοὶς ἐν τv Λυγκω. Genus erroris notavi p. 67. Apud ipsum Thucydidem IV 46. I recte D0breus set Eruegerusi et v pro τῆς 'Io τω νης, nec minus III, 82, 5 Popp0 c νελ α pro ωφελ cie idemque contra set Κruegerus) VIII, 97. I iure μηδε/ερῶς ἀρχῆς pro sit δε/ιια ἀρχῆ. Xen0phontis anab. VII, 6. 30 et Platonis legg. IV p. 718 D suo l0co corrigam. In Plutarchi Periel. I recte Reishius τῆς ποῦ γ γῆς pro τῆ Diodorus Sic. XIV, 20, ut nunc scribitur τα χῆς Κιλικ ας ουνορίζοντα , Cyrum narrat, antequam ad fines Ciliciae perveniret παρεγε-
326쪽
πρός τους ορους Κελκιας), partem Ciliciae Lydiae et Phrygiae conterminam transisse. Sed scripserat τα rΚιλικία ουνορ ζοντα. Quae ad Thucydidis locum comparantur, quod Ποουρος, νοrερος, υοrερα Iost cum genetivo dicuntur τῆ προ ny i υκτὶ των Παναθηνα εον, et jωοτερα α τῆς /ιαχης. ut pridie et postridie), aut quod in intorvallo temp0ris notando dicitur apud antiquos perraro μετ ολεγον τουτων fXeΠ0ph. aut π0 circo letia roυrων Herod. , apud recenti0res inde a P0lybio frequenter /ra τάπιολλὰς istis ας τοὐ τολ/ιηρι ciet Oe spost sextum cladis annum, Sueton. aut ποῖ πολυῆν οὐ/tερῶν T. T. et similia. ad ὀ utrost nihil prorsus pertinent.
quasi apertus impetus ἄνευ διανο te fiat, et quod prorsus absurde de aperto impetu qui repens et tumultuosus esse debetin additur καθ' mini fαν, quod ad contrariam rei aggrediendae formam, consideratam et latere conantem, aptum est. Ipso etiam loco καθ' ηον,αν arguitur non ad priora pertinere. Scripserat Thucydides: ἐπεὶ ουτ uno του
Ιbd. 97, 3: Φόρος et a ἐκ πάσης τῆς βαρβάρου και
327쪽
et adristus ipse pro imperfecto. Scribendum videtur ρ ο o η ε eam , quot solvissent, si Seuthae tempore ratio haberetur. Classenius προσηεσαν, transitu ad pluralem, ut φοροεaudiatur. vix tolerabili. Ibd. 97, 5. Num περὶ των παριο ντων spro etων παροντων) ἐς τον βίον quae in Vitam incidunt et ineur
bene se expediunt. Scribendum: τά τε αλλα των τειχῶν καὶ λι/ ενων περιξ τα η Mτἐλεοτα φραξάριενοι.
Ibd. l2, 2 in Mitylenaeorum apud Lacedaemonios oratione : Εἰ γάρ δυνατοὶ ἡμεν ἐκ του ἐσου και ἄντε -
ιελλῆοαι, non quin inusitatum sit, nec tantum ob additum τι, etsi hoc per se ferri nequit nam τί ad actionem aliquam pertinet), sed quod tota sententia perversa est. Nam cum orator ab altera parte sibi obiici fingat. debuisso
ut Athenienses, arbitrium habuissent, illud aequum fuisso ut illis eunctantibus etiam ipsi cunctarentur), id, quod significari putatur verbo αντιν ελλῆσαι. non in sententia condicionem continente poni debebat, sed in c0nsecutionset άπολσει εδει ἐριας . Atque h0c Ηeilmannus vidit, sed mistra ab ἀντινιε U.ῆσαι cum vitioso τ' apodosin ordiri conatus est. n0n recte illo εδει ab initio remoto; neque enim ἀντι/ιελληοαι ull0 mod0 coniungi potest cum ἐπ' ἐκείνοις ει ναι, etiamsi quod post Kru erum Classenius feciti in ἐπ' ἐκείνους ἰεναι mutatur. Nam additum ἐκ του ὀιιοίου ostendit hic demum id significari, quod Lesbii sacere debuerint. Itaque sic scribendum est: εἰ γάρ μα-
328쪽
. /ιελε et socii τι, Γλι ἡ/ιας ἐκ του ομοίου ἐκεί - νοις /εεiναι. In ἀντιριελετῆσαι corrumpendo et oeuliot animi aberrantis partes fuerunt, ειναι etiam pro διεὶναι
scripti culpa in utrumque c0nferri p0test. sed 1 ni corrupto t. ἐναι interpolando additum est. Atque huius ad menda occultanda aut ex sententia male intellecta ortae interpolationis exempla et in mutando et in addendo posita in omnibus Thucydidis codicibus et alibi non ita raro reperiuntur
Ibd. 3I, 1: καὶ οι-ξροι πλεοντες παρήνουν. Non Lesbii universi una navigantes hortati sunt, sed Lesbii ii, qui una navigabant, h0c est, duabus litteris geminatis Οι Λέσβιοι οι ἐφιπλέοντες. Paulo post scribendum esse Oυδενὶ γαρ ακουσius αφῖχθαι pro ακουσίως, nulli invito et non optanti, oυδενὶ ουκ άσι ἐν υ IV, 85, 2), sero animadverto iam Lindavium vidisse. 3Ibd. 42, 4: ἐλάχιοτα γάρ ἄν πεισθείησαν ἄ/tαρτάνειν. Praecedit: πλεIset' ίν ὀρθοIto η πολις. Requiri igitur πειοθείη Dobreus sensit. Una vocali mutata scribendum: ἄν ne ισθείη συνα/ιαρτάνειν, quo verbo Thucydides c. 43, 4 utitur. Ita. 43, 4: νυν δὲ προς ὀργὴν ἐντινα τυχντε εστιν
) Cap. 44 miror non reeipi ἐλεεῖν pro εὼν a Fitlbogenio inventum, nee minus e. 39, 5 Grseee dictum putari Ουδὲν διαφερων
329쪽
Ad gr ρος οργην, qu0d n0tissimum est iracunde significare, perVene additur ηνet ινα τυχησε debebat praeterea εχοντες). Dividendae aliter litterae: δὲ ni ὀρ
fieiendi significatur participio addito articula. Scribendum:
ἐπιφέροντες. οτι τον δη/ιον καrαλυουοιν. Ρ0terat etiam in Cap. 56 ex tr. nihil certius IIeilnianni correctione et explicatione. Relinquitur submolesta et inanis discriminis species in ξυμπέ- ρον et coφελιμον, ut non raro in orationibus Thucydideis. Insuperstitionis enim philologicae parte ponere soleo, quod plerique
has orationes tantopere admirantur. Ego egregium et prudentissimum rerum gestarum narratorem etiam in orationibus multa acuto et cum subtili unimorum et consiliorum humano-
rum intellegentia excogitasse et posuisse confiteor, sed ea, Specie quadam novitatis et ex insolentia admirationis captum moleste et obscure elocutum et non raro inanibus salsisque acuminibus involvisse dico, interdum notiones pervertentem et permutantem, maximeque in partiendo membra quasi de industria non servantem tenentemque. Nam quod cogitatorum subtilitati exprimenda . non suffecisse orationis copias putant, erant quaedam novis signanda nominibus, sed velim admiratores considerent, quid ipsi sapientiae detractis involucris relinquant. Admodum tamen antiqua est liaec admiratio non sutis cauta.'ὶ Cap. 58, 3 paulo propius ad litteras . accedit ἐδεσ- μασι quam quod Blomneldus proposuit, ἐστι 2ωσι.
330쪽
participium poni Ae τον δοιον καταχνουσιν. Vitium vidit Duherus. Ibd. 82. 8: Πάντων δ' αυτῶν uir ιον αρχη ηπλεονεξιαν και φιλοτι/ι αν. Neque asyri pr0 ἐπιθυιι α etos ἄοχειν cum Echesiasta accipi recte p0test. nequem διά πλεονεξ, αν dominatus propter aviditatem in recte dicitur. Thucydides scripserat: πάνtυ,ν d. αυτων όρχὴν δια πλεονεξ αν καὶ φιλοτι/Ham. omnium horum initium id filii, quod propter aviditatem et honoris cupiditatem nascebatur initium ex aviditate fuit). Ad enarrandum additum est ar ιον. Ibd. 81 sin loco iam ab antiquis damnato : or et ε
o 3ιῶς καὶ ἀπαραιτητως ἐπελθοιεν. Scribendum οῦ τε, ut hoc respondeat superiori καὶ onos α. Nam duo genera iniuriarum et scelerum significantur, inferiorum ulciscendi et tueri cupiditate incensorum adversus superiores oπόnu et superiorum ira inflammatorum adversus inseri0res α τε .Paulo post 2 scribendum: ἐν O, si βλάπτου o ιν ioχυνεθε το φθονεὶν: in quo adversus e , qui nihil nocebant val0bat invidia. Dativus βλάπτουσιν praecipitur quodammodo propter φθονεῖν. Quod in libris est ρινὶ βλάπτουσαν
Classenius mirati sunt ἄλλο De illos et a Siciliensibus et ab Atheniensibus separari; sed nihilo aptius, quod substituunt. ἀλλα. Tollendum inscite additum καὶ ante a se Oi: