장음표시 사용
341쪽
Lib. ILLtum suam ipsorum libertatem so tueri voluisse Athenienses ruunt, deinde hinc ad principatum et imperium progressos. Id pronomen nescio quis dormitans obiectum verbi fecit.
Ibd. 9l, 6: καὶ του Λαυρiου των αργυρείωνιιετάλλων neoooδους καὶ ο σα tino γῆς καὶ δικαστηριων νυν ωφελουπιαι, ευθυς άποστερήσονται. Iam alii δικα-sτηρίων mentisnem mirati sunt eorumque cum argentifodinis et agris coniunctionem. Nam in urbo iudicia omnia maiora fiebant nec ea obsidione sors ut statim intermi, terentur, Alcibiades dicero potuisse videtur. In mentem venit, Thucydidem fortasse δεκατευτηρίων ScriptiSSeeoque nomine omnia significasse loca ubi aliquid publici reditus et et α τέλη exigerentur; nam quae propriis δεκαται appellantur, earum exigua in Attica vestigia sunt, a Baec iodo incon. pubi. Atheniensium I p. 443 editi sec. monstrata. Sed ut hoc incertum, ita certum, quod Sequitur: sta λιστα
πολε ιεῖσθαι ὀλιγωρήσουσιν et aliud verbum pro λα- φορεῖσθαι et squ0d minus animadversum est, necessariolaturum tempus requiri, deindo temporis aut condicionis significationem. Videtur fuisse διαπορευσομ ένης, εἰ . . . ὀλιγωρύσουσιν. De εἰ dubitatio nulla est; pro διαπορευσο/tενης potest etiam fuisse διακο/MoWιενης. Ibd. 97, 1 scribendum: οἱ M 'Aθηναῖοι σαυτης et ης
insecuto die sinsecutus est dies, quo Syracusani piarum recensum Superiore capite commemoratum secerunt, iam Athenienses cet. Omisso errore di additum est καί. Quod quidam post ἐξηταζοντο verbum excidisse putarunt η-
γοντο , prorsus eam coniecturam evertit ἐκ τῆς Κατώνης Diuiti so by Cooste
342쪽
adiunetlan ad oχοντες, quod cum ἀνηγοντο coniungeudum neeessario fuerati Lib. VII, 13, 3: οἱ /uν ἐπ' αὐτομολίας προ pia ει Scribendum videtur: ἐσι alυιαλωτέας προ νασει. Transfugiebant ad hostes specis captivorum, captos se singentes. Diodorus et Plutarchus αιχ/tαλωσίαν
scribunt. Ibd. 25, 4: ἐκ τε των α καetων ωνευον Ωναδουμενοι τους σταυρους καὶ ανέκλων καὶ κατακολυιιβωντες ἐξέ-
πριον. Ad evellendos vallos non scaphis, ad eam rem ineptis, sed ea, quam ob hanc ipsam causam Thucydides superioribus verbis descripsit, nave usi sunt Athenienses eum funes vallis iniectos alligassent ad navis partem ei rei
Ibd. 28, 3 scribendum est: καὶ τόν παράλογον
πολε/ιον non naves, sed civitates pacem lacientes. Conon nuntiavit, naves sibi oppositas, non, quod speraverat, statione decedere; id est καταλυειν την φρουραν, τήν φυλακην aut simpliciter καταλυειν sportu repetito . Manifestissimum igitur tenemus additamentum hominis in hoc verbi usu aberrantis. CD. ad III, l2, 2. ΙM. 36, 5: TX τε προτερον αoαθία των κυβερνη- των ληουση εἱναι, τό ἀντωρωρον ξυγκρουσαι, si αλιστ' Totii Cooste
343쪽
αν αυτοὶ χρησασθαι. Viriosus infinitivi accusatavus et ipsum ἀντιπρωρον pro adverbio positum. Codices
κρουσε . Scribendum Videtur: τη . . . ψωθέα . . . δοκουοη εIναι ἐς τὰ ἀντίπρωρον ξυγκρουσει νεάλιστ' ἀναυτοὶ χρήσασθαι. Ibd. 40, 3: mo σφῶν α-ων διαμελλοντας κόπωἄλίοκεσθαι. Videtur scribendum: κοπω άναλίσκεοθυι, consumi et conteri. Vid. tera. Ibd. 42. 5: και ξυντοριωτάτην et γε το διαπολ0ιησιν. Eodem modo c. 86. I: ἀοφαλεστάτην εIναι νομίσαντες τηρηΠιν. Articulum recto annotant apud superlativum
praedicati ne ferri quidem posse; sed pronomen dom strativum subiecti loco ponendum fuisse videtur, genere ad substantivum accommodato synti GT. II not. I : κυι
Thucydidem seripsisse arbitror; error quam facilis fuerit
post litteras τατην, apparet. Ibd. 43, 2: καὶ τους λιθολογους καὶ τέκτονας πάντας λαβων καὶ ἄλλην παραοκευὴν τοξευμάτων et εκαὶ ὁσα εδερ, ν , κρατο aι, σε bζοντας εχεεν. Recte Kruegerus τοξευριάτων in muniendi apparatu mentionem miratur; sad defendenda opera omni exercitu et omni telorum genere usuri erant). Videtur Thucydides /ιοχλευ tu των posuisse, machinas significans ad pondera movenda et sursum tollenda; etsi ριοχλευω, ριοχλευτης ριοχλευοις apud Scriptores reperitur, μοχλευ/ta non reperitur.
κραrεῆν. Neque oτράτευ/ici inam partitivum genetivum esse volunt pro classe simpliciter ponitur, et via sic inutilitor id nomen primo loco cum pondere poneretur. nec κρατε is h. l. ullo modo absolute dici potesti Et cur saltem γουν) navibus postremum advectis superior esse DF
mosthenes vult, non omnino superi0rp It us mendum Diuili od by Cooste
344쪽
e886 in στρατευριατος recte statuitur; sed quo id, quod sub illo lateat, spectet, ipsa illa particula γουν ostendere videtur. Scribendum enim puto: καὶ τοὐ
dativus ad substantivum pertineat synt. Gr. g 34 not. 2):
dum ad reficiendas saltem p tremum advectas naves necessariis ireficiendi instrumento) pMiri liceat. Cap. 48 exu. aut χθρηριασιν cis aut cum P0ppone is de genere scribendum est. Cap. 50, I cum in c0dicibus bonis sit: εoie
tissime scripsit: τοὶς Συρακοοίοις στάσις φιλία nεπτωκει. Decepit interp0lalarem paulo rarior in adiectivis in participiis n0n rarus ordo; vid. synt. Gr. si s a n. 1 et quae in imo margine adduntur. Ust. Xen. Ages. I. 10: etάς ἐν 'Aoια πολεις 'Eλληνίδας , Hellen. III, 2, s: καταλιπων
l2l0: τῆς ἐν /ιάχη ουμβολῆς βαρε iu ς, et ea, ubi pro adiectivo praep0sitio est, velut Thucyd. VIII, 47: τὴν
ἐαυτου κάθοδον ἐς et, ν Πατρίδα, et I, 28: ιιετα et νgυράν ων κατάλυοιν εκ τῆς 'Eλλάας. Eiectam esse lactionem, quae Syracusanis laveret, ad rem pertinebat; quo abisset. nihil ad rem.
νοιιοι et historiae testimonio redarguitur et manifesto ceteris, quae Thucydides dicit, repugnat; nam post tripertitam illam divisi0nem soι /Hν υπηκοοι, οἱ δ' agi ὀ ξυ/ι-
eum reliquis ex Euboea, insulis, Ionia extremo loco Chios p0nit Mιλ οιοι και α/ιιοι καὶ πιοι . Tantum hoc in
Chiis excipit, qu0d, ut paulo post de Methymnaeis dicit.
qu0rum prorsus eadem erat condicio, ναυσὶ καὶ ου τορ' υπωκοοι erant, h0c eSt: ουχ υnουλως ὀντες φ ορου, ναυς δὲ Παρεοχοντες. Aliquis. qui non animadverterat, verbis
345쪽
Lib. ΠΙ contrario relatis rem contineri, addidit ex superioribus civeto νοροι. Vid. ad III, 12, 2. Ad αυτονομους Thucy
ουγων ἐπιθειασμῶν καὶ οἰ/ιωγῆς υπολειπομενοι. Α surdum ολίγων, pro quo ferri contrarium posset πολλων. Sed testi sins temeritato nequit. Videtur suisse: Ουκ ανευαλογων ἐπιθειασιων καὶ ο0ιωγῆς, quales dolore dementes fundunt.
Ibd. 22, 1: οἱ Aio ι . . . ουδὲν απολείπον ζες πPO- θυμίας, ἀνευ τε Πελοποννησίων πληθει παροντες ἀποστησαι τας Πολεις βουλομενοι ἄμα ῶς πλεί- Cap. 56. 4 eon ieeeram ignarus idem Hei Manno plaeuisse; ε 3 nihil ultra id movendum, quod Kruegerus vidit
αυτοὶ αυ μονοι fieri bendum esse, nisi ut reetius verba interpungantur; nam cohaerent haec: καὶ Ουν αυτοὶ αυ μονοι, ἀλλακαὶ μετα των ξυμβοηθησάντων σφίσιν . . . προκό ναντες, inter positis illis: ἡγεμονες τε γενομενοι μετοι Κορινει- καὶ Λααεδαιμονίων καὶ την σφετέραν πολ- ἐμπαρασχοντες προκινδυνευσαί τε καὶ του ναυτικου ρογα μέρος. ΕΣ ἐμπαρασχοντες ad μέγα μερος sumitur tantum παρασχοντες. Frustra προκοπτειν ναυτικου μέγα μέρος nituntur ut enarrent.'ὶ cap. 63, 3 non abiiciendum puto, quod codices meliores tenent: δικαίως ἄν αυορορ νυν μὴ καταπροδίδοιτε, de μή in sententia potentiali posito veritus neglegere similitudinem eorum, quae ad Euripidis Iph. Aul. 373 commemoravi. Singularis est ratio eorum loeorum, in quibus in interrogatione potentiali negationem significante alia est praeterea negatio VI, 18, 1: τi δωλἐγοντες . . . μὴ βοηθοῖμεν; Xen. mem. III, 1, 10, Plat. Craul. 429 D: πως δν μ;i τὸ oν λεγοι; Eurip. Iphig. Aul. 977); sed tamen eodem pertinent. In Thucydidis loco hoc saltem recte Popposensit, δικαίως ab imperativo alienum esse; qui iubetur δικαίως μη προδιδόναι, simul iubetur ἀδίκως προδιδοναι. Duilir Ooste
346쪽
Participium nasome et ad sententiam et ad constructionem ineptum est, πλήθει ad sententiam; nam multitudo quidem adscitis Peloponnesiis maior futura erat. Scribendum:
susceperunt Chii, alteram ανευ Πελ. sine armis, alteram ipsi cum Peloponnesiis e iuncti armis.
γεγενη/μναις ξ ιφορα te ἐνδέχεσθαι μετά βεβαίου παρασκευῆς καθ ἐκουσίαν, η πάνυ γε ἀνάγκη, προτέρα ποι ἐπιχειρεω, ου δὴ spro που δη aut σπουδηὶ, ριζ βια- ζονι μη γε, πρὀς ανθαιρέτους πινωνους liναι nec Vero nisi cogatur, sponte pericula subire . Adeo Sententia per spicua et necessaria. adeo lacilis correctis, ut nihil addendum sit, nisi seavendi erroris causa) ου δη ut anto ς 2)ου μονον recte p0ni in oratione pendente ab εφν .nd. 29, 2 primum necessario retinendum παρα ni-ε ναυς πλέον salioquin enim plane non indicatur, quanto plus Tissaphernes dederit); deinde seribendum est: ἐς γάρ niντε ναυς καὶ Πεντήκοντα sic codd. τριάκοντα codd. praeter Vatic. etρίαὶ ταλαπια ἐδίδου του ιηνος. Triginta talenta stipendium menstruum erat sexaginta navium, si bini oboli in diem darentur; cum igitur hoc in quinquaginta quinque naves daretur, nautae παρά πέντε ναυς plus accipiebant tum 1ans Schissa metir) id est, tanto plus, quantum adiiciebat quinque navium stipendium in reliquas quinquaginta quinque distributum. Cum excidisset τριακοντα post πεντνηκοπια, id mendum in Vaticano relictum est, in ceteris occultatum, addito insoliciter τρί . Ibd. 4b. 4 e codicum vestigiis άνα isi τοι εἱεν
347쪽
Ibd. 16, 4 scribendum videtur: uno δὴ ἐκείνων, tu N οτε αυτους ἐξελωσε sc0dd. et edd. αυτους /ιὴ ἐξελωσι , ινρ ἐλευθερῶσαι, hoc est: a barbaris autem eos non liberare. nisi sorte etiam ipsos ibarbaros, Persas sustulerint. Timeri posse Alcibiades significat, ne Lacedaemonii non solum Graeeos Asiaticos a Persis liberent, sed fortasse etiam ipsos Persas evertanti Ibd. 47, 2: ωστε /ινησθῆμε περὶ αυτου ες τους βελτἐστους των ἀνθρωπων, ἔτι ἐπ ολιγαρχία βουλεται
Neque βέλτιστοι neque βέλτιστοι etων ανθρωπων usquam appellantur optimates, qui satis significati sunt δυνατωτα- των appellatione, neque ιι νησθῆναι περὶ αυτον, ου βουλεται bene dicitur. Seribendum: περὶ αυτου ώς βελτί- , Toυ των άνθ ρωπων, ὁeta κ. τ. λ. Omnium optimum praedicabant. quod δει' Ουγαρχια redire vellet. Ἐς τους 0rtum ex eo. quod praecedit, ἐς τους δυνα2-άτους.
Ibd. b6. b sublata prava geminatione sti) et retracta vocali, quae post ἄλλ' saeps excidit, scribendum arbitror:
ἐνταυθα dbi ουκετι αλλ' sti ci πορα νο/ιίσαντες οἱ 'Aθηναioι καὶ uno του 'Aλκιβιάδου ἐξηπατῆσθαι, δι ὀργ ῆραπελθοντες κ.τ. λ., nihil iam nisi rem sine exitu putantes seque deceptas, cet. Ibd. 86, 4: ἐκεiνος δε του τ' ἐπίπλου επαυσε καὶ τους ἰδίμ οργι οριενους λοιδορῶν απέτρεπεν. Cur ἐλοιδορει nihil facientes 3 et aquare avertebat8 Scr. : λοιδο-
Ibd. 87, 4 adhibitis emendationibus Reighii ἐπιπανείρpro ἐπιφανές) et Dobret διαπολε/ιῆσαι αν scribendum est:
348쪽
Sententiae ἐπεὶ ... διαπολε ιῆσαι υν ἐπιφανείς auditur tantum δοκεi, non σαφεπιατον εDul. Ιbd. 89, .3, eiecto iπεριπον, quod orationem et sententiam turbat quodque tres codices omittunt nec scholiastes habuit, e vestigiis codicum Ουroat, oυτω, non ου et O) et scholiorum ελεγον, οτι Ουκ α παλλακτικως εχουσι τῆς
oλιγαρ,οις, ubi significari άπαλλαξείειν pro pravo laturoti παλλαξειν Abreschius intellexit) scribendum est: φοβου-
ἡξίουν του ἄγαν ες ολίγους ελθεiν, tiλλά τους Πεντακισχιλίους εργι' καὶ μή ονοματι χρῆναι ἀποδεικνυναικαὶ πολιεείαν loαιτέραν καθιοτάναι. Excidisse verbum manifestum est, nec ullum aptius est quam ξίουν hiaedeque id post litteras αξεαιν omitti poterat. Sententia aperta est. Theramenes sociique eius nondum aperte aes gationem oligarchiae prae se ferebant, sed expleri promissamoliorchiae formam postulabant. Cap. II.
Thucydidem aetate proximus subsequitur Xen0ph0n euius historia Graeea quoniam Thucydidi argumento ipso adiungitur, ab ea incipiam. Ut autem omnium Xenophontis operum codices sero satis recentes sunt et in orationis et sententiarum forma facile currenti tamen mendis non ita raro interpolatione tectis depravati, valdo antiqui et integritate auctoritateque praestantes nulli, etsi in aliis operibus unus et alter minus mendorum et in mendis plura vestigia veri habet, sic huius operis etiam aliquanto inferiores quam reliquorum esse videntur, lacunis quoque subinde
349쪽
Lib. I, 2, 5: δὲ δ LMσης . . ., επεἰ Oi'Aθηναἐοι ἰκ εου sτρατοπεδου διεσκεδασμένοι ἡσαν κατα τά e ιδίας λείας, βοηθη- ντων των ἱππέων, μαμεν ζωόν ελαβεν, ἐπτά δε ἀπεκτεινε. Scrib.: βοηθήοας 3ιετά των ἱππεων. Ipse advolavit equites dueens, non nescio unde advectis usus est. Ibd. 4 l3: θαυ/ιάγνητες καὶ ἰδεὶν βουλο/ιενοι εὀν'Aλκιβιάδην, λεγοντες, ολ si εν, ως κράτιστος Πη τῶν
Et sententia et forma verbi εἴη - ἀπελογηθη - φυγοι ineptissima sunt illa καὶ μονος ἀπελογηθη. Itaque tolli alii ἀπελογηθη ως volunt, alii quod sano necessarium est, etiam /μνος. Sod nemini haec sine ulla, quae fingi
possit, causa ad orationem perturbandam addere in mentem veniti Manifestum est latere aliquid cum κράτιστος coniunctum. Scripserat Xenophon: καὶ /tονος ἄπλοηθφης, καὶ ως oti δικαίως. Simplex et apertum in Alcibiado ingenium laudant mores dissolutos et superbiam excusantes) a ceterorum artibus tortuosis ποικιλία diversum. 'υθος ipsum ἄπλοῶν est: do homine Xenophon novo et composito vocabulo usus est CD. κακον θης, cet.
δ) Usus grun, eum haec edenda describerem, Dindoini editionibus Oxoniensibus Hellenic. 1853ὶ et Sauppii. Hellenicorum codicos omnes communes habent lacunas III, 4, 5 et 12 et V, 4, set 10 duplicem). annotationem e margine in orationem receptam VI, 4. 3. Quam pusilli et manifesti errores in omnibus haereant, exemplo esse potest bis in libro primo 5. I 6 et 7. 1ὶ scriptum δ' ἐν οἴκω pro olκοι Ι. 6. 8, III, 2, 6 et 4. 27, V, 3, 24 et 4. 2, in quibus locis non pirueedit δε . Dindoinus una et altera interpolatione eodi eis V deceptus est. Diuili od by Cooste
350쪽
Neque υπερβάλλεσθαι et Γ δίκαια potest gignificare postulationem differre, neque Aleibiadis postillatio tum, eum dilata dieitur J iusta visa est, neque Alcibiadis nila postulatio dilata est, sed reieeta postulatio de causa statim dicenda iudiciumque primum contra eius v0luntatem dilatum, deinde is ad id revocasus. Scribendum: μερβαλλο-
tενοι πω δοκοέ ντι δικαίεν ει ναι, specie iustitiae superiores. Ibd. 6, 2I ἐγειρο/ιενοι post ἀγκυρας ti ποκοπτDντες de iis, qui subito, cum in terra pranderent, navibus con-8eensis ad persequendum se pararunt, nihil .est. Seribendum videtur: ἐνειρο ιιενοι, remos rudentesque aptantes. cino γειν, quod non recte in lexicis exponitur, usu nautico hoe loeo dicitur de iis, qui ex sinu et statione interiore navem aliquam promuntorium flectentem in aperto mari conspicere incipiunt: das Sehisi Dei haben. Ibd. g 33: ἐντευ θεν φυγη των ΠελOnor κζσίων ἐγίνετο ἐρ πιον, πλείστων δε καὶ εις Φώκαιαν. Mire altero loeo in exceptione κα ) ponuntur Di nilis τοι. Scrib.: εγένετο ἐς χίον πλείσεν , τινων δε καὶ εἰς
et cum sententiae perturbatione illa ἀλλ' oυκ ων πειρά τον νο/ιον adhaerent superioribus, manifestissimeque vitiosa sunt ουκ ἄν pro talibus: αλλὼ 3 1 παρά et o ν νο/ ον). Illi per interrogationem affirmationi, quae terminatur in verbis: ἄν κατά τον νομιον κρίνητε; licebit vobis legitima iudicii forma est.) subiicitur ex altera parte, quid peri-