Io. Nic. Madvigii Adversaria critica ad scriptores Graecos et Latinos Io. Nic. Madvigii adversaria critica ad scriptores Graecos De arte coniecturali, Emendationes graecae

361쪽

Ibd. si 28 ex hac meliorum codicum scriptura: ἡν

est Xenophontem interdum posuisse, ut in h0c opere ἀπερυκω spostea Polybius . άρ γον, ἀλεξασθαι setiam Herodotus ήλ βατος spostea Polybius, Strabo . θαμεινά,

Ιbd. g 35. Ridicule equus παλαίτερος datur, non ut mactetur, sed ut educatur ἀναθρέπιχντι) et mactetur. Dedit eum Xenophon τευ κωμάρχν άναστρέu ων τε κατα- λυσαι cum domum redisset). I bd. V, I, 4: Φίλορ ριοί ἐστιν, ω ἄνδρες, ναα βιος, ναυαρχων δε κειὶ et νγχάνει. Neque adiectio haec est κα ii, sed res ipsa. neque καί ad τυγχάνει. sed ad ναυαρχων adiungendum erat. Fuitne: ναυαρχῶν δ' otii ἐκάς τυγχάνει8 Utitur illo adverbio Thucydides ter. Ita. 4, 34: ἔν τε γάρ οχλω ἔντες ἐ7ιοίουν. άπερῶν ἄνθρωποι ἐν ερηρεια ποιήσειαν. Η0mines quidem illi quoque erant. Ex άπερ ἄν οἱ λοιπoi ortum ἄπερ ἄνθρωoro . Sic enim eodices. non ci περ ἀν ἄνθ . Ibd. 6, 2 : καὶ κ ίουν Ελληνας οντας Ελλη u

κ. τ. i. Nihil ex iis, quae ad dativum explicandum asserunt. susticit. Videtur scribendum ξενουσθαι pr0

362쪽

Lib. III.

Ibd. 2, 10. Arcades et Achaei non Lacedaemoniorum causam suscipiebant, sed Chirisophum quoque Lacedaemonium ducem recusabant, quod nullas copias haberet proprias. Itaque scribendum: υἰς αιοχρον ει η αρχειν 'Aθηναiον ' vulgo ἄρχειν ενα 'M .ὶ Πελon οννηοίων - καὶ Λακε- ιμιόνιον μηδεμίαν δυναμιιν παρεχ'μενον εἰς τὴν nroci τιάν svulgo Πελοποννησίων καὶ Λακεδαιμονiων,

Cap. 8, 13 neeessario e eod. B scribendum δι' ημων et ob participia arctissime adiuneta et quod signifieatur nostra opera. Mirus tamen eodi eum reliquorum error.

363쪽

Lib. II l. νη δεδι ειν κ. τ. λ. . Mit, quod gententiam turbat neque enim de numero agitur, sed de civitatum comparatione , natum est litterarum geminatione. I bd. b, 2 opinor luisse: ἐθtuto ἐξόδια thoe est επ' αDJo . ut nων ρια, alia . Ibd. 4: 'H ι δ' οἱ λοχαγοὶ καὶ οἱ πιρα ἔροιτα t

obtundendi et precibus satigandi signifieationem habens. Lib. VII, 3, 2 l. Codices, qui meliores esse solent. et editiones post Selineiderum habent: in ει- δὲ τρέποδες:

confirmat Athenaeus bis haec citans s II p. 49 B. IV p. Ibi A

et i praeterquam quod nemo illum numerum de suo illaturus erat) aperte ipse Xenophon; nam aut suam cuique menSamillatam eum narrasso apparet quod tamen n0n satis exprimitur illo Nunινὶ aut omnibus convivis certum minorem mensarum numerum et veriam autem hoc posterius esse ostendunt, quae sequuntur: /ιάλιστα δ' αλ τρα-ε ut καταιονς ξινους ἀεὶ δε θεντο. Sed tamen alterorum codicum et Athenaei scriptura manifesto viti0sa est in illo οὐ τοι δἰ . Scripserat Xenoph0n primum: trium ν . . . iis ν δικOm. His interiecta erat convivarum numeri indicatio: . . . δ' ηινανὶς quis numerus sub oleto e lateat, nescio. Ibd. g 47: άλλυ γὰρ εὐζ/ιοι ni Irin ε ἐς οἴχονTut ριοι Giλος Gλλνγ διωκων. Non equites deserti erant, sed r0x ipse, a quibus illi discesserant: αλλὰ γαρ ἐρηριω οἷ D1

364쪽

Lib. In.

ουδαρνῆ onoθε ζωντα ε/ia ανε ἔνα ιι Non agitur de mercede securitatis, sed praeter securitatem mercedem

λεία idativo ad praepositi0nem adiuncto . De errori qgenero dictum p. 67 et ad Thucyd. II. 83. I. In fris dia quoque haud pavea menda non solum suspicione attingere, sed certis etiam indiciis arguero possis, ad quae tollenda nihil est satis firmi adiumsnti in eodicum scriptura interdum miro perturbata et interpolafa velut I, 4, 22, V, 2, 33, cuius loci pravitatem Schnoidfrusreela notavit . Ab huiusmodi mendo. quod latuit. coarguendo incipiam, post tantum ea persecuturus, quibus aliquid opis afferre possim. Nam Lib. I. 4, l8 seribitur viti0se: 'o di Κυρος . . . ἐκ

arma ga aliquando sumpturum satis norat et putaverat Cyrus inequo enim verba significant, nondum id fore putasse; et debebat esse οιηθείς) et Ουrως ἐπεθυρι ει adso cupiebat ostendit anto aliquid significatum esse, quod studio se armandi omiserit. Suspic0r scriptum fuisse.

O υ προθε is ιενος. non ante c0ntemplans; nam spectaculo

fruendi studium altera cupiditas excludebat. Ι . b. 3: και προὐ Παφλαγονας και ' νδους καὶ σιρος Κάρας καὶ Κίλικας. Alienissimi hine Indi. Vidsitur Xenophon Βιθυνους nominasse; nam etiam Σίνδοι nimis remoti videntur, longe tamen Indis apti0res. Ibd. 6. b. Nequo ἀφυλακτουνetας quod s0lum respondere soli ἐπιι ελο ιένους debet) genetivum recte habet et nimis infinite dieitur illud παρ χοντας τοιουτους ἐαυτους oi ους δε i et pravo pondus incumbit in παρέχοντας. Scribendum: καὶ ἐπι/ιελοριενους ἀσφαλεστερον διάγειν ζ

365쪽

Πεισο ιενους, άno Θρασυμιάχου ἀρξώριενος. Sed scribitur ibi recte ἄρξα/Ωνους, itemque apud Demosthenem IX. 22 non: ορω sυγκεχωρηκοτας ἄπαντας ἄνθρωπους, ει 'υιιών άρξω/ιενος, sed ἀρξα/ιένους. Nam cum aliquid do pluribus ita dicimus Graece, ut inquem non ex eo numero excipiamus sed comprehendamus et primo loco ponamusi inde ab aliquo , non de nobis iudicantibus ἀρξά/ιενοι dicitur et debebat tum esse ἀρχομενοι - , sed do illis, in quibus aliquis numeratur. Exemplorum copiam dabit Matthiaeus gr. Gr. bb7 sp. I 298 ed. III quosque ille citat, aliique sStalib. ad Plat. Theaeti p. 171 B. ad

sympos. p. 173 D). Itaque hic quoque scribendum: O . . . αἰσθάνοι αι, ἀρξα ιιενους an ὀ . . . Tot Tura , ἡγουμιε-

νους. Idem mendum ex Is ratis orat. de pace 104 sustulit codex Urbinag, άρξαιιένους praebens. Ibd. g s et codiees boni et sententia scribi iubent: ὁτι δὲ noλλων /ιὸν soὲ δεηοει, πολλά δὲ καὶ tiλλα νυν

Lib. II, I, 9 interroganti Cymarae: T. /ιῆν ἄλλο ἐνορας ἄ/ιεινον et ούτους Cyrus respondet: 'φω ριιν αν.

i cap. 6, 1 quod eorrexeram. praecepit Κlouius: εος ουδεν ων λυσαντα. Non agitur de animadvertendis ostentis, sed eonfidebant, quod nemo ea irrita saeturus esset Diuitiaco by GO le

366쪽

Lib. m.

turum ; neque enim aliter hic ἔχοι/M accipi potest. Simile additamentum notabo III. l. 24.3Do ΙΙ, 2, 1 I vid. p. IIS. I bd. g 2b verbo P /Ωουν

adiungendum esse accusativum, aut τας κοινωνίας, societates, aut τους κοινωνους aut sortMSe, quoniam cod. 0 in ultima syllaba correctus est, κοινωνας, video iam Hertieinium intellexisse. Ibd. 3, 3 : ἐν ἐαυetote ἔκαστοι εχωσιν pro eo. quodeSt: ἐν ἐώυτο e τάς ἐλπόδας εχωσιν, aut pro eo, quod egi: 0υτως τὴν γνω/ιζνεχωνιν, dici nequit. Puto scribendum: ε, ἐαυτοῖς κα δει εχπ i ζωο ι ν, εἰ / 7 . . ως Ot in Piso/μνον. Mox g 4 sic interpungenda oratio est: καὶ ὀ

noνε ν ταγαθά' ἄλλους αυτoie ἐnιτακτῆρας δίδωσι ssic agit cum iis, qui cet.).

Ibd. g24:-ν αυ υποχωρῆ του Πελου, δηλον ὀιι ρετα Θεὲν δεησει. Quoniam significantur, qui ita cedant, ut in planitie tamen maneant, non ea excedant nam de iis mox dicitur εις τά ορη νευγειν , scribendum: ἐmοχωρῆ του πεδιον ποι Πουγὶ, δῆλον Ozι κ. T. λ. Lib. III. I, 24. Tria genera timoris eundem effectum habere dicuntur, ut cibum somnumque capere h0mines nequeant, in ipsis autem tribus malorum generibus hic effectus desinere, ut iam edant dormiantque. Haec sententia

367쪽

κυὲ καθευδειν. Corrupit haec aliquis interpositis post de esseetu scilicet timoris. duobus verbis άθυιιως ω roi σιν cum manifesta laut0logia et ita ut de exsilium clademve timentibus omnino non dicatur, quod dici debet. praetereaque his de quarto timoris genere: καὶ οἱ πλεοντες, ιιὴ ναυαγήσωσι, qu0d a Xenoph0nte non significatum e sapparet. Memorabile h0c est exemplum additamenti propior membrorum cohaerentiam Satis laedem non intellectam Ibd. 3. 21 scribendum e codd. Α et G sui in hoe

εκάλουν ἀλληλους ε πεσθαι. Codd. duo optimi Α G, γαιδροί et ε. Scrib. geminatis duabus litteris: οἱ onoτιιιοι φαιδροὶ op et ε πε Παιδεν/tενο r. et illi, qui praeter ipsos ὀ/ior νιους disciplina adhibita in numerum recepti erant.

derunt. Ser. : καὶ ura ὀ εων κεφαλων ἐπήδων κατεπηδων Θν Ibd. k 69: παρηγγυησεν Dii ποδ ανάγειν εξω βελων καὶ πείθεσθαι. Nihil erat, cur iuberet obedire, quasi imperium recusassent. Scribendum certissime: κα. o νιλ αθε σέγαι und eine Stelliing gu nelimen . Lib. IV, 2, 13 scr. : T. θ'; ollae αρ' spro ου γάρ

368쪽

0misso τι δἐ ; poterat dici: Ου γαρ ἄναμενε I Illo praemisso pravum est. Ibd. 3, 14 scribendum puto: ό γε ιδεοῦν /ιάλιστ' ἄν

Lib. V, 2, b: βους, οἶς,ους, καὶ εi et ιDebebat sestem diei άλλο βρωτον. Sed codices A G a prima

s0li sitis; deinde, cum hoc tibi contigerit, cet. Reliqua accesserunt ab iis, qui αυτοί quid esset, n0n intellegebant. CD. ad II, I, 9, III, I, 21.

369쪽

adverbium παντοθεν, quod apud κυκλον ποιηoάρεενοι vitioso abundat, ostendunt, 0pins, scribendum osse: ἐnειδην

pro ἐκάστου. Neque enim di singulorum parte, sed depopulorum agitur; et solet diei absoluto τὰ ιιιρος de suaeuiusque parte. Ιbd. φ 25. Codices meli 0res: ουδὲν ἄν ει η θαν-

ειεν ue ἐν κω/πιν δοκεἶ γἀρ η unus κωμοδοκεἶ γὰρ ii πολις πἀοα τῆλ τῆ νυκτί. Videtur subesse: . . . εὼν ως εν κώς/εω ευωχε ἔται γάρ ἡ πολις. Certe, qui γάρ tollunt aut εἶναι addunt, non pr0bandi. Ibd. g 56. Codices meliores: νυν δὲ ἐπεὶ Ουν τροπιν /ιονεν εχεις salii ουχ ουτιο τρόπον μιονον εχειο, ἀλλά καὶ ἄλλους ανακτῆσθαι δυνασαι ους καιρος εἴς, δη καὶ οἰκίας σε τυχεὶν ἄξιον. Non agitur ds aliis conciliandis, sed de iis, qu0s placuerit. et moribus et aliis rebus conciliandis. Scrib.:-δ' ἐπεὶ Ου τρόπω /ιμω,ον εχειρ, ἀλλά καὶ α λλοις ἀνακτάσθαι δυνασαι Ους

370쪽

Lib. III.

nee satis significanter, codex D, non raro veri index, vel ἐρω. Fuitne ο αν διακονω, νωθριῶ μοι κονω, bis Scripta syllaba νωγΙ . k 25. Mirifice in enumeratione, quis e qu0que populo in certamine equestri vicerit, in ceteris nomen ponitur, de Syris sic scribitur: Συρων δὲ ὀ nροσταetῶν. Sed eodices D et M. cum Apostoli 0 proverb. XX, ib)consentientes, Συρων δε etων Παντιον Γαδατας. Sed ne hoc quidem verum, sed: Συρων δε α non τάντων In Metuo. Hinc natum et προστατῶν et των Πάκειον.

Neo erant apud Cyrum ex Syris nisi ea pars, quae cum Gadata ad eum desecerat. In commentariis de Socrate, quae memorabilia appellari solent, perpauca et parva emendavi, quae n0n alii yrraeceperint. 3

Lib. ΙΙ. 1, I tollendum M post γνοις praecedente

Difficile est interdum legem eam tenere, quam mihi dixi. ne veteres et notas scripturas disputando attingerem, velut eum edihie I, 3, 7 videam nunc ab Omnibus απισχομεν ν T O . . . ἄn et ad hoe defendendum ex aliis Xenophontis Iocis proferri ὁ ἐμυς εριος το . . . ἐμὲ πιστον γενέσθαι et αδ μὴ . στάU.εσθαι et cum his confundi, quod toto genere diversum est: οὐκ ἀπεσχόμην et ὁ μη o υκ ἐλθεiν. Sed vincendus est animus et ad ea ablegandi lectores, quae supra de numerandis et ponderandis exemplis in probabilitato testimanda dixi. tum ad ea, quae in Iibello antea eommemorato

Bemeaungen tur griecti schen Worim noletire p. 47 sqq. de hoc syntaxis loco exposui, de τὸ saxi Ουκ p. 50 sqq. et exempla ponensin p. 60 sqq. Duiligod by GOoste

라틴어 텍스트