장음표시 사용
371쪽
ἐκων θεραπευσεις. Tollenda arbitror /ι τε αρχεοθαι, ut duo inter se eadem sorma componantur, quorum alterum id ipsum eontineι ad hunc locum apte elatum, quod aliqdis memor pervagatae coniuncti0nis αρχειν καὶ ωρχεοθαι addendum putavit. Ibd. 5, 4 et 5. Apparet in τα τοιαυτα πανIanκorio, non cohaerere orati0nem cum superioribus. Restimetur sententiarum nexus una addita littera: θω γάρ τοι,
οκοnw, κ. τ. λ. Sed restat mendum aliud: nequs enim etὼ rotituet α Πάπια pertinere ad ea, quae sequuntur p0sto κονιω, possunt, quoniam una sequitur et verbis quidem brevis quaestio. Excidit καὶ post εἶναι scribendumque:
imi κ. z. λ. Multa eiusdem generis, cuius exempla posuit, audiens Socrates ad quaerendum excitabatur.
πειρατα διὰ τί . . . oυναρμοσαι; Sit aliquis; fingamus aliquem BS8e. Ibd. 9. b do uno sex iis, qui Critonem calumniabantur. detorrendi ceteros causa arrepto et in ius vocato agi ea, quae sequuntur, oriendunt. Scribendum igitur: καὶ ευ θνρ
ριοκει πολλὰ /ιεν ἀδικῆ/ιατα, πολλους δ' ἐχθρους. Vulg0 deest et is et scribitur ύνευρίσκει. g 4 vereor, ut Archedemus facillimum dixerit esso a syc0phantis accipere
nec hoc optime congruit cum φιλοχρηστος. Fuitne: καὶεφη ερασεῶν εἶναι άno των Ουκοφαντῶν λαριβανειν Sed non confid0. Lib. III, 5. 3 tollendum τέ post προτρεποντut, Diuiliam by Corale
372쪽
deinde φ 4 scrib.: oτε Βοιωτοι μονοι ἐγίγνοντο pro ἐγενοντο), quoties soli erant. 3Lib. IV, 4. 16 reeis Miscius sensit in his: τοIeat ista ἐδαν-ται substantivum excidisse; nam et ῆλυνται inepte de poetis additur post αἱρῶνται et Ουδ' i να novam rem significat. Videtur fuisse: τοIς αυτοὶς σιτίοις
nd. 6. 9 et sententia et codicum vestigia postulant: TS M καλόν εχοις αν πως αλλως εἰπεiν; ῆ δετιν, ο
rogat, eodemne modo de pulchro so res habeat. deindo explicatius, sitne quicquam ex iis. quae pulchra nominentur. pulchrum ad omnia. Incidserat in verum Emestius. sed non firmiter tonuit. Ex minoribus Xenophontis libellis ad Gi conomieum et Hieronem. quos ante multos annos legi, nihil reperio novi annotatum, ad convivium unum in cap. 6, 7, ubi cum Socrates /ιετεωρων φροντιοτής a Syracusano appellatus, id ad deorum euram rettulisset, subiicit Syracusanus:
αλλά et υν ἀνωφελεστάτων, quae ridicula est correctio; neque enim, eum με ετεωρων φροντιστην Socratem invidiose appellabant, inutilium ei curam obiiciebant nee hoe deorum .curm contrarium ponitur. Et alio spectasse Syraeusani verba ostendunt. quae respondet Socrates, Sic quoquo desum curam significari: 'Aνωθεν fiaν γε υοντες
III. G. 12 seribendum. quod in eodice aliquo annotatum est, σκῆπτομαι sexcusatione utor . Nondum se ludi Glauco sentit. Nec σκῶπtosiret, sed σκῶπιεις dixisset. III. 9, 5 reetissime Reishius vidit pro ἀοsei; requiri σοφία. nisi ipse Xenophon dormitavit.
373쪽
Lib. m. ωφελουοιν, ανωθεν δε φως παρεχουσιν. Itaque τα ἄνω
Syracusanus nominarat, idque tam apertum est, ut ultra fidem ridi eule Socratem άνωνελης ab G νω et ιυ τελεiν dueero putent. Scripsit Xenophon: ἀλλα των α νω ἐν νεφέλαις τ οντων. aperte, ut in iis, quae sequuntur de si misιν, AriStaphanis etiam sabulam signifiealis.
Paulo plura tentavi et effeci postea in libellis ds officio magistri equitum et de re equestri, tum in iis, qui sub Xen0phontis nomine de rep. Lacedaemoni0rum et Atheniensium et de vesttigalibus seruntur; nam de- venati0ae libellum tantum percurri s 'stinanter. Codicibus in his libellis et recentibus et corruptissimis utimur.
nece88arias numerantur. Scr. : φρυγάνων. His pro lignis utebantur nec raro eorum collectio in re militari comme
374쪽
Ιbd. si 2 et 3 scrib., retractis verbis, quae Sedem mutarunt: ιυς ύν ταυτα συν θεο ἐς Περαίνη ruι. Φηνει δ' ἐνω καὶ τὰ σιαν ἱππικον υ δ αν πολυ θαττον ἐκπληρωθηναι κ. z. A. Indicium erroris facit pronomen ταυια simul transpositum, quod altero l0eo orationem prorsus turbat.
Ibd. I b: Ridiculum est de iis, qui militiam subur-
3 9 recte in margine Castalionis seribitur ἄνευ ἰπιμελείας. Ivitium erroris ex oe semel seripto ἐπιτήδειανευ . Diuitiam by Corale
375쪽
Lib. III. Ibd. 9, 6: καὶ αἴ τε /ιακραὶ ἐλασεες . . πραυνο-evote δππotie καὶ αἱ ἡσυχαλαι πολὐν χρόνον καθε νουσεκ. v. a. Codices καὶ αἱ ἡσυχαΤαι μὲν. Scrib.: καὶ αἱ ησυχαῖαι /ειν, πολυχρονιοι δι καθί Θυσι x. v. a. Vox longior distracta. Ibd. 10, 2: ωστε τεταραχθαι καὶ κινδυνευειν. Nihil hic est κινδυνευειν. Scrib.: καὶ ἰδίειν. De rep. Laetamn. 2, 6 scrib.: καὶ εἰς ριῆκος αν τήν ραδινα τά neu/ιατα ποιουσαν τροφὴν /ιάλλον συλλα/ιβανειν ἐγησατο η τὴν διαπλατυνουσαν τω σίτω. Qui non attenderat, cohaerere εle μῆκος συλλα/ιβάνειν, addidit αυξαἴνεοθαρ inter αν et τη . Ibd. 5, 8 scrib.: ἐπεταξε τον ἀεὶ πρεσβυτατον ἐν τω γν/ενα nim ἐκάστ' ἐnι3 ελεῖσθαι ωστε spro ue) ιιηποτε αυτο ἔλαττον spro alit οι ἐλαττo 1eὶ των σιτίων γίγνε-sθαι. Lycurgus maximos natu in unaquaque exercitatione cnrare iussit. ne exercitatio minor quam pro ciborum copia
Ibd. 10, 4: oe ἐπειδὴ κατ0ιαθεν, o τι ὁπου οι βου- λορ ενοι ἐνιιμελε σθαι τῆς ἀρετῆς, Ουχ ἱκανοi εἰσι τάς Πατρtδας αυξειν, ἐκεIνος ἐν τη Σπαρτη 1 νάγκασε δη- ton si πάντας πασας άσκεiν τάς ἀρετάς. Sic codices. Initium empndationis vidit Haratus, qui ἐπιμέλονται scripsit, a librario ad βουλο ιενοι infinitivum accommodatum putanS. Sed deest aliquid ad sententiam videturque voluntarium virtutis studium vituperari. Post βουλο/ιενοι excidit 3ωνοε. ut sit: οπου oi βουλο/ιενοι /tονοι της α ρετῆς ἐπιμιέ
376쪽
ενο Moεν κ. T. λ. Verba τῆς φάλαγγος addita ab interpolatore sunt, qui non intollexerat superioribus illis προς τα οπλα εἴσω βλεπουπας respondere iam τους m tDλε/ιίους et άΠο των χωρίων ων κ . r. λ. Νoctu exeastris exiri Hi quis poterat, non τῆς φάλαγγος, quae nulla pst nisi acie instructa, nee ad noctu exeuntes pertinet Προφυλά2τεσθαι. De rep. Atheniensium I. 5 scripsitne libelli auctor: ενι νο te codd. ἐνίοις) τῶν ἀνθρώπων p Nam ενι ἐνίοι eaptum non est, sed aut universe τοIc ἄνθρomo e aut τοt - τοις τοὶς ἀνθρωποις dicendum erat. Hurali numerosius nominis usus ost Aristophanes. Ibd. 2, 1. Cetera alii emendarunt, reliquerunt των δὲ G ιδιάχων . .. κράτιπτοί εἰοι, quod inepte Athenienses sociorum tributum serontium numero includit. Scribendum
bum latet. Ibd. g 17 forma orationis huiusmodi fuit: ἀπο
377쪽
Lib. IV. et ιον πολιτευσονrαl, ου ρεδδιον ita ut, i. e.. ea condicione
ut pro fundamqnto sit, democratiam manere, dimens est id0neam rati0nem invenire reip. emendandae . in post tis κουν io ς utrum t0llendum an in ηδ t mutandum sit.
εἰσενεγκωoιν, variarum fuisse verbum etiam relativae sententiae. Altero loco Serib. ἐξενεγκωn ιν de Ductu set reditu. Ibd. 4. 40: καὶ δια et ὀ ἐν χι/ιενι καὶ τάς αγο si acti ξάνεοθαι Cur ἐν D/ιενι Sine articulo p Cur και etiam, PCur in portu ac non etiam in urbe augentur αλ άγostii Scrib.: διά τὀ τ α ελλιι ενια καὶ et ας αγορὼς αυξ. Ibd. 5, 1: πολυ γάρ αν καὶ αυτη αιρεθεisa γγ ύρλυ
Ibd. g 9: Oit ινες ἐκλιnoi etων Φωκεων et ὀ ἰερον καταχω/ιβάνειν ἐπειρωντο. Si res iam lacta significaretur dicendum erat πεπε ρανται. Sed Signiueatur tot τινες incertus futuri temporis caSUS: πειρωντο. Diuiti su by Corale
378쪽
Platonem legi adolescens perstudiose et iam tum in legum maxime libris, in quibus magna coniecturae materia nee multum ab aliis effectum erat . hand ita pauca emendavi. Redii ad eum legendum, sed celeriter set ut in dubiae scriptum locis non diu insisterem. a. 1843 proximoque; deinde, eum post a. l852 Platoni ea quaedam interdum philologiae studiosis ad se exercendos proponerem. pler0Sque dialog0s severiore et intentiore cura ante paucos ann08 pertractavi. Omisi hac lectione Parmenidem, Chatylum, Τimaeum, legum libros inde a quinto, qui non satis ad relegendum invitabant, tum parvos quosdam et incertissimae notae t vel notius certissimae) dial0gos. Ρlatonis codices longo supra ceteros antiquitase et integritate eminent duo, in sua quisque parte orationis constituendae dux, Oxoniensis Clarhianus) seculi noni et Parisiqnsis, quem Behherus A littera notavit, seeuli decimi ineuntis, de quorum utriusqu0 auctoritate recte ad rei summam C. F. Hermannus scripsit praef. vol. I p. IV, vol. IV p. III. Sed hi eodices, quibus comites genere et auctoritate proximi adiunguntur Vatieani Θ si Veneti II et Set alii quidam, ut Bygantinae infimi temporis interpolationis
expertes saepissime, ubi vulgares aberrant, partim verum
ipsum praebent senius rei exempla iam supra posui p. loee Theaeteto p. 175 C, p. 27 e lib. VII ds rop. p. bis B), partim mendum simplex et vero propinquum tui VII dorep. p. 529 C. quem locum p. II emendavi), ita ostendunt, in Platonis libris iam aliquanto ante seculum nonum menda permulta perspicuae originis pervagata per omnes codices fuisse velut, ut omittam communem Ox0niensis et ceterorum lacunam in Theaeti p. Ire D. illud in VIII de rep. p. 568 D άποδομένων pro ἀπολοι νων, quod p. 17 sustuli, aut in Menona p. 81 Ε ἄλλ' ἄπλωρ pro ἀλλὼ πά e aut in
379쪽
Philebo p. 48 A nοτοις pro quaedam etiam ad grammaticos propagata sui illud in Phileb. p. 30D γε νουοτης), alia iam deflexa longius et interpolando qu0que obscurata
illud quidem, quod supra p. 78 attigi, in Euthyd. p. 293 D
valde), nec raro ab hominibus ad sententiam aut orationis formam et artificium parum attentis vocabula explicandi causa addita, interdum prorsus contra sententiam scuius generis exempla ex uno Phaed0ne, qui cod. Oxoniensi continetur, p ui p. 83, e libris de rep., quos Parisiensis habet,
duo p. 62, duo alia p. 64, quibus adiicio ει, in libro I p. 337 Ε, quod rectissime Bremius et Astius additum
iudicarunt, cum n0n intellegeretur άπειρημένον imperSonaliter pro du0bus genetivis poeitum esse. Alia et huius et ceterorum generum insta colligam). Ex his mendis quae ab
aliis n0n animadversa aut non recte tractata videor mihi certa aut saltem probabili coniectura correxi8se, iam exponam, ordinem dialogorum eum tenens, quem Hermanno Secuti est. ) Notare, quibus opem ferre nequeam, parum habet
utilitatis, velut statim in Euthyphrone p. 4 A sonu re Ox Oxcidit verbi infinitivus eam rem SignificanS quae qualis sit aut qu0m0do recte fiat, Socrates negat vulgo intellegi, Euthyphronem acerbe irridens, qui, cum patrem accuset, id se intellegere scilicet ostendat; nam neque ex supcrioribus audiri potest verbi subiectum neque, quod
Sequitur, αι et o quo reseratur, habet. Fieri etiam potest, ut in l0cum vocis extrusae sive ea ευοεσε ἐν sive alia miti successerit huc ex proximo verSu retractum Sed ad ea Gnvertamur, in quibus efficere aliquid
3 Adhibui in omnibus dialogis Behherum. Stalibaumium tin uno et altero non novissimam editionem), Hermannum, in quibusdam alios. In Stati bauinio utinam diligentiam et consuetudinis Platonicae cognitionem iudicii subtilitas aequasset. Hermannus vellem rectos duees paulo interdum liberiore iudicio secutus esset.
380쪽
iudicaverit, prorsus, ut saepe dixi, improbabili via rem expediens. Una littera semol scripta, quae bis debuerat, deinde ceterae mais divisae omnem hanc dissicultatem creaverunt. Nam interrogatione terminata in unoδέχομαι, Socrates, hoc accusationis sonte suspicione reperto, ἐπιφω- νυια adiungit quasi admirans: Iδια δη τίς /ιεέξαμαρτανειν : Singularia sane sigitur nec communia aut
vulgaria aliquis mihi in iudicio) crimina obiiciet. )Ibd. p. 11 Ε et audax est tollere neque satis
rectum et loco aptum hoc: αε ος σοι ξυ/ι Προθυμηυο ι ι, ΟΠυις αν με διδαξης nερὶ et Ου ooιου. Nam hoc studuerat Socrates inde ab initio sermonis. Venit in mentem: αυtος Οοι ξυρι Προον ιννοομαι δῆοαι, οnως αν μιε διαξΓς . . . καὶ 3 - Προαnοκυμ ρε tecum studebo orationem sententias- quo Daedaleo muro fugientes et eludentes vincire, ut . . . ne defatigere. Aylox. Soer. p. 22 Α: ωσπερ νεο νους τινας Πονυῶν-roc, i να ιιοι καὶ άνἐλεγκτος ἡ μαντεια γένοGO . Quae
P. 5 B revocandum quantocius: ώς τους πρεσβυτερους διαφθείρον τι, . . . ἐμ μ ν δ ιδασκοντι, ἐκεiνον δε νουθ ετ o οντ έτε κοι κολάζοντι, pro quo in codice nostrorum principe διδάσκοντα . . . νουθετο υντα καὶ κοχάζοντα effectum est eo Meommodandi ad proxima errore, de quo dixi p. 52 sqsi. Recentiores codices coniectura emendati verum habent. Frustra in talibus Sanae rationi repugnatur. Hoe unum mihi exempli eausa pro multis dictum esto.