Io. Nic. Madvigii Adversaria critica ad scriptores Graecos et Latinos Io. Nic. Madvigii adversaria critica ad scriptores Graecos De arte coniecturali, Emendationes graecae

391쪽

La. III.

ut vir λακτήριος do leta. VIII, p. 842 D lepideque sententiam veram et iudiei convenientam dixi: Ibd. p. 204 A vorum esse nequit verbum activum ἐχετο, in hac orationis serma: ἐλλω . . . /ιία ἐδέα γιγ- νομενν η ουλλαβη. Scribendum videtur: εχε' ἐσσω

Sophisti p. 2I6 C: καὶ cole /tὲν δοκουοιν εἰναι εουριηδενος τίμιοι, τοὶς δ ἄξιοι του παντος. Nemo, quod sciam, adiectivum et ρειος. quod absolutae et plenae signifieationis esti cum genetivo pretii coniunxit rimo ς υνος pretio aliquo dignus, aestimandusin. Tollendum vocabulum additum. cum non intellegeret αξιορ ad utrumque genetivum pertinere. Ιbd. p. 22l Ε: Λίχα που νυν διερλο ιεν et ην ursit 3 παπαν, νευστικου Φοvc. το δε πεζου et φρενοντες. Quid sit τε ινειν ἄγραν νευστικου μυρο ς, cum agatur de eaptura in τὀ ε ευστικον et τό πεζον dividenda. nemo laciis dicat: nam τέρινο/tεν ρεερη εἰς ριερηὶ, non f ePων-Et ipsum /ειρος in τό M auditur. Ferri potest: s επιστικου θ μεντον , το δὲ Περου τέμνοντες. Sed fortasse scribendnm est: νευοτεκον ριερος. τό α πεζον et ερι- νοντες. Et est πεω / in cod. Oxon. et a

in P. 204 C servanda erat codicum seriptura. Primum Socratos quaerit: Ουκουν μ' λκαστης λεξεως πάντα τα εξ εἰρήκαμεν; Nonne in unaqnaqne dietione squieqvid ex his diximns sive histrina sive ter bina sive cetera omnia diximus. quae coniunctim sex fiunt sex. ut ita dicam. singulatim)3 Deinde: ILἡλιω δὲ Ουδὲν λθομεν τα παντα λεγοντες; Nihilne sie dicimus, ut hiscomnia ilias omnes numeri senarii formas, significemus seoniunctimet una voee p P. 207 D recto Stephanus non tulit ὁrε μεν . . . τοτε δν. quod et barbarum hoc est et quod in hoc membro- nocessario eadem forma. qua in proximo. varietas temporis significari debet. Κrror ortus ex eoneursu nullabae ro geminatae

392쪽

Lib. III.

0mnes hos genetivos ludicroriam artium nominum non intellego; neque enim vpnatio artis est nec ars venatur, s0d sophistica ost ea venatio adolescentium . quae his artibus fit. Itaque genetivis dativos substituendos dico scriben-

θηρα, quod qui nimis audacter in tot nominibus fieri putaverit. meminerit, eum in primo aberratum esset, ut pro Seriberetur τεχν e. necessario eandem in cet0ris mutationem factam esse. Quam facilis antem ille error fuerit, dictum est supra p. 6τ et ad Thucyd. II. 83, 1. De p. 224 Α dictum est illo ipso loco p. 67.

prorsus tolli volunt: addi qui potuerint non significant. ribendum est optima gententia. minima mutatione: καὶ

Aiκ5. Ut praeeipuam hanc esse iustitiae partem h0spes Eleates significet, maxime eam deae Iustitiae cognatam et propriam dicit. Ibd. p. 23l A, B: ο/εως δὲ ἐπτωπαν shi quos signifi-

393쪽

Lib. III. cavimus, sophistae ' ου γάρ nερὶ asiaκρων όρων τήν άμ-φισβζτλ. σιν οιο/ιαι γενησεGθαι et oτε. οποIαν ἱκανως φυ-a ivr nn ιν. uuae Sit haec, quam hospes suturam exspectet. idonea custodia. a s0phistis agenda, frustra, opinor, quaeremus. Stallisumit quidem enarratio prorsus pravaesu Ne φυλαχθωσι quidem rectum sensum emeit, etsiaoristus praesenti praestati Scribendum opinor: τοτε, Onor αν ἱκανως φωραθ' εὐοιν: tum, cum satis deprehensi invon

tique fuerint. qui sint. Ibd. p. 234 C adhibitis Schleiermacheri et Stalibauiuii

Ibd. p. 239 D de sophista. quem hospes dixit παν

ουργως εἰς GNOPO ν τοπον κα tu δεδυκεναι '. Toιγαρουν εἰ τινα φησOftεν αυrον εχε ν φ νταστικ ν Tεχνην, ) P. 236 B restituenda codicum seriptura temere ab Hermanno mutata: διω τὰν Ουκ ἐκ καλου θεάν. propter eonspectum a loco non apto et idoneo sex eo. unde extrema minora veris videntur . Ου non aliquot codices' ad latetendam corruptelam addiderunt. sed tenen omnes praeter tres, boni prorsus

omnes.

394쪽

x. r. i. Neque quid h. l. 8it χοεία λογων, intellegiti iu 'nae rectissimo dicitur politie. p. 272 D de usu sermonum et disserendi , et ineptissime certo χρείας 2ῶν λογων sophistes in eos, qui illum sectantur et comprehendere student. impetum facere dicitur. Et et ῶν λόγων quidem quod etiam ob proxime SequenS uno θ w- τους λογουc suspectum fit, prorsus coarguunt codices tres optimi 0I0n., Λ, LI), in quibus est τόν λογον. Videat nunc mihi aliquis, quam lacili mutatione ex his vestigiis verius emergat. Nam hospes elegantissima imagine, 80-phistam cum serpente aliave bestia noxia comparans, fieri posse dicit, ut illo ex latibulo, quo se condideriti se ei insidiantes et capere eum conantes subito impetu petat et perturbet: ραδίως etiam r.e r ῆς χειας του λόχου άν-

lorove. Usus est Ρlato Homerico voeabulo χειά), quod post eum in prosa oratione Plutarchus posuit de des orae. e. Ib p. 418 A et quod fortasse sermo populi Semper tenuit in ro apud scriptores raro appellata. Ibd. p. 240 B sic orationem distribuendam scribendamque

Ibd. p. 241 Α Plato nihil scripsit nisi liaec: ῆ τις ιε

λω/ιολογηριενα ἡ τα Προ τονιων ο/mλογηθένεα; illa uφθεγκτα καὶ α ροητα καὶ α λογα και ἀδιανόζrci, qui B0rationem si sententiam omnino sivertunt significant enim, eum simul convenerit ea, quae antea convenerint, e880Myθεγκτα καὶ ἄρρητα, quo nihil ineptius et alienius esse testin, adscripta sunt in margine ised prava forma ex p. Duiligod by GOoste

395쪽

Ub. III. 23S C ad significandum, quae essent τα Πρό et ουτοιν

Ibd. p. 244 D scribendum ut perficiatur ea sententia,

et unum fiat. Cum ob bis positas litteras excidisset et ὀ όν

potuit ad orationem explendam et exaequandam addi. Ibd. p. 248 E : την Ουoiων mi κατά et ὀν λογον et Ουτον

n. υχειν. Infinita oratio non habet, unde pendeat. Itaque Hermannus hac sententia superiori adnexa, coetε ante et νουσι ιν addidit sessicium ex ιυς ιό, quod duobus versibus ante prave sustulit . Seribendum est: Τὴν ουσίαν ij, δεῆ κατά ro ν λογον τοὐetoν κ . v. i. Cist. ad Thucyd. II. 2 l. 2. Ibd. p. 249 A necessario in membris contrarie relatis

396쪽

Vulgo deest iχειν, quod excidit post χην. Ibd. p. 251 Ε personarum partes sic distribuendae sunt t

sibi eadem est Ibd p. 2b7 D sic scribendum: Θεαίτ. Ἀχ αν. m.

Aiλ', o νε η δ', λέγω/εεν. eta τω καλω τι θατερον in P. 251 A rectum eat, quod mutant, διωσόμεθα r si neutram videre poterimus, quaestionem decentissime deponemus et a nobis reiiciemus ale utriusque simuLDiqili Corale

397쪽

iab. III.

ποιεiν. Tollendum osse προθυ/ιεiσθαι ridicule post ἐπιχειρουοι abundans cum molestissimo trium infinitivorum concursu, etiam eo evincitur, quod necessario haec continuari debent ως ἐιον αυτοὶς φαίνεσθαι. Paulo post iDὶ pro Παλαια πις ... αἰτία, pro quo Boeckhius aήθεια scribebat. videtur potius fuisse ἀργia. Ibd. p. 268Α scrib.: Πάνυ /ιὸν ουν Atrei i κατερον γε νος ων είρηκας pro ἐκατέρου γενους. Non unus quidam utriusque esse generis diciti re, sed utrumque gpnus

reperiri Politie. p. 258 B, C sic distribuenda verba videntur: M. Σω. II /ιήν: κατ αλλor v. Eοικί γε . I ην

I bd. p. 26l D: iνεεαi γε Mi ρηθεν νυν. Mire, quod alter proximis superioribus verbis dixit. confirmatur dictum videri nunc. Scrib.: ρηθὸν εν. . Ibd. p. 264 E e codicum vestigiis fetor no λιυκον ωοπερτο πεζὴν videtur effici: ID M; το πολιτικόν, ἐν ε ερ

398쪽

Lib. m

Ibd. p. 27I A: το γηγενὲς εἶναί Ποτε γενος τοί τ' ην το κατ' ἐκεiνον τον χρονον ἐκ γης παλιν ανα-οτρε ho/ιενον. Nulla erat ἄναστροφή nec hoc de resurgentibus dieitur). Scrib.: ανατρεφνόμιενον. Ιbd. B omnis difficultas evanescit recepto e Λ Π, quod licet suspicari etiam in Ox. fuisse, quocum illi contra ceteros conspirare solent, τό τούς Πρεσισπιας pro τω τ .n s. Sublatoqu0 ante et v τροπῆ, quod iam Hermannus sustulit, ceteroquin longe a vero aberrans, in εοθαι, qu0d tres illi eerti testes omittunt. Sic enim locus scribendus est: ἐχο/ιενον γάρ ἐστι spr0ximum et consequens est) eto.

si ad sequ0ntia referantur, satis, ne plura dicam, ostendunt quae p. 273 A leguntur, e quibus apparet nunc alium rerum ordinem esse dici, olim cum summo deo coniunctos daemones singulis partibus praefuisse, quas postea reliquerints p. 272 Εj. Perturbata est etiam totius loci cohaerentia.

κοομιου st ἐρη διειλη/ιμιενα. Pro καί, quod sacillime ante κατα excidere poterat, p0test etiam scriptum fuisse εἶτα εHα κατα). Tαυτον τουτο appositi0ne pro adverbio inte ponitur. Πάντα ην Stalibaumio debetur. J

ὶ P. 273 D o τῆς ανομοιοτητος απειρος ων τοπος. in quo Stal Ibamnius haeret, chaos est, ubi omnia eandem habent laciem.

399쪽

Lib. IILIbd. p. 276 A verba: ζητω αυ τέ τὀ 3 et ἀ et ουτο; hospitis sunt, se ipsum commoventis. iΙbd. p. 282 B in codicum scriptura, quam Hermannus transpositione vocis ἡ ωου corrupit, una littera mutanda est, ut nihil desideretur: To fν ξαντικον καὶ τό et jeῆραου, καθ' ὁσα pro καὶ ὁσαὶ τα

ηεικη: dimidia artis κερκιοτικῆς pars, quatenus comp0sita . separat, o: dimidia illa pars, quae cet. Ibd. C Hermannus praecepit, qu0d ante triginta annos emendaVerum, stεθίευ- ριεν pro μετίω/εεν, Sed non recte iam οθι superioribus adiunxit. lbd. p. 284 D incredibile est, in apertissima reciproc tionis figura neminem vidisse scribendum e88e: τουτου et εγάρ του μετρεουὶ οντος ἐκεiναι ε έ οι sui τεναι , pro

Paulo ante rectissime Cornarius: 'μι- Etiamnunc) πρός τά νυν καλως και ἱκανῶς δεικνυσθαι δοκεi μοι βοηθεἐν μεγαλοπρεπῶς, ουτος ὀ λογος. Pervagatum mendum δεικνυται, de quo dixi supra p. 26 n., miro defenditur. Ibd. p. 28b E scribendum est: τους πλεioτους λέληθεν,

sublato, quod declarandi causa ante τινές prava forma adscriptum est αἰσθητικαi hoc enim codices habent, non αισθητα it. In ραδίως καet αμαθεiν πεφυκασιν brevitas quaedam orationis e8t talis, ut πεφυκαοιν significet et esse in rebus illas similitudines et sic inesse, ut sudiως animadvertantur facile ad animadvertendum). Qui scidioις Scripserunt. errarunt. Nam si adiectivo Plato u8us esset, ράδιοι scripsisset, de ὀμοιότηοι, non de rebus. Ibd. p. 286 B: Ihυτης τε Ουλ ήκιοια αυδῆς ενεκα

400쪽

Lib. IIL

δυσχερείας κ. z. λ. Non 80lum τε sin quo solo Stall-baumins haesit) perversum est in hac scriptura, quod nullum aliud membrum cum hoc coniungitur, sed ipsa lata sententia; nam propter illum molestiae sensum δυο ρειαν)neque dictum quicquam est neque quicquam in memoriam revocatur, sed eius ipsius nunc meminisse hospes iubet, ut admonitionem adiungat. Tollendum est igitur ε,εκα, Rdditum sex superiore χαριν sumpto initio), cum n0n animadverteretur, unde genetivus penderet, scribendumque, sublata etiam incommoda Socratis iuvenis personae interpositi0ne,

του παντος ἀνε λιξιν scribo, ut intellegatur longa explicatio. Berierus e du0bus perexiguae auctoritatis codicibus scripsit τήν περι gην του πανetος άνειλιξιν, ut ad prius την audiatur Πλακρολογiαν, άνείλιξις autem mundi gen0ratio et, ut nunc loquimur, evolutio intellegatur, quod nec ipsum recte fit et incommodissime in tertio membro ad τὴν του OOvγιστου auditur μακρολογίαν, quod tum fieri

Ibd. p. 286 si pro ἀποδεχο/μνον , qu0d, quo reseratur non habet, scribendum videtur ἀποδεχομενος. quod redit ad παραγγελλει D). Ibd. p. 289 B: παραλείπομεν δε εi' τι μέγα λέληθεν εις τι τουτων δυνατον ἄρμoet τειν. Mira haec

oratio est, praetermittere se, nisi quid magnum sessilerit. Neque enim dicitur, quid praetermittant. Praecedit a. Scribendum vocali geminata: α παραλείπο/ιεν δε, ei' τι

라틴어 텍스트