장음표시 사용
381쪽
Lib. III. sententia requiratur, et ab aliis et ab Hermanno intelleetum est: sed in eius correctione tκαν Πεγκτος) et καν pravum eSt et ἐλεγκetoe . . . γενοιτο pro ελεγχθε η. Excidit ante /ιοί, scribendumque: i να ιιοι καὶ aνελεγκτος ἡ/ε. r. Sed residet serupulus in καὶ , quod aptum
καὶ ἄρι' αν απολο- ην. Sic optimi codices, quorum indicium corrumpunt et tollunt, qui καί transponunt, nec minus. qui αρια καὶ simpliciter delent. Videtur suisse:
Ibd. p. 4I Α, Β n0n recte sententiae distinguuntur: primum enim haec legitime absolvitur: ἐπεὶ θιοιγε καὶ
adiungitur haeo confirmatio: ως θοἰ ob αι, -κ ἀν άηMe εῖν , vel potius cum aliqu0t codd inoo tamen Ox .) άηδne διατριβηὶ Mn. Tum sormulae καὶ δη τό μεγιστον quae app0siti0no adiuncta praeponiturin usus pervertitur SeD-tentia post εστι δ' οὐ terminata, ut sic intellegi hinc debeant: καὶ δὴ τὰ /. ισrον ἐστι) τουe ἐκει ἐξετάγοντα . . . διάγειν. Sublato δέ post ἐπὶ ποσω, quod propter ipsam hanc interpunctionem additum est, sic continuanda oratio est: καὶ δὴ τὰ /ιεγιστον, τους ἐκεI εξεταγDντα καὶ ἐρευνωντα . . . διάγειν, τίς αυτῶν σοφος ἐσκικαὶ τίς o ται /ιεν, ἔστι δ' ου, ἐπὶ ποσω ἄν τις . . .
δεξαιτο ἐξετάσαι τον ἐπὶ Tροίαν ἀγαγοντα τὴν πολληνοτρατιάν ῆ 'o nam . . . γυναiκας et Incipit Socrates universe de lato genere: ἐξεταζοντα διάγειν. deinde pro sententiae exitu ad hoc initium adcommodato ἐπὶ nosω ἄντιe δεξαιτο; transit ad singulas commemorandos. Criton. p. 44 B: ἀλλά ἐστερήoο/ια a
382쪽
χι ιοὶς ἔου ἐστερῆσθαι scribi voluerunt, alii, ut nuper Hermannus, articulum omitti potuisso apud infinitivum a praepositione pendentem defendunt exemplis paucissimis et incertis ); nam χωρο adverbium esse certissime ostendit membrorum particulis /ιεν - δέ distineti0. nisi quis Grae- eum putat: προς ρειν Προατω επι δι καὶ Θουκυδίδης λίγει. Scribendum: χωρὶς /ιὸν σου ἐστερή UOνιαε . . 1 et ι δι καὶ πολλοὶς δοξω. Infinitivus ex ipso illo in χωρ e
Ibd. p. 48 B: Oinoe τε ὀ λόγος. ον διεληλυθα ιεν,
τερον pro ὀ προιεοος aut ὀ προτερον εἰρη/ι νος minus usitate dieitur et καί, in comparando frequentissimum, in hae tamen orationis forma insolenter γnitur, nec agitur dρ similitudine huius et alterius orationis, sed de oratione sui simili si eandem nunc veritatis notam praebente. Itaque Scribendum videtur: o/ιοιος εii ora και προτερον similis atque antea).' Ibd. p. lii Ι certa orationis lex scribi iubet: ot δειρ
i Sympos. p. 209 C scribendum est: περι- καὶ οιον χρῆτον ἄνδρα τον επαθον codd. et edd. καὶ περὶ otis, repetita interpretando praepositione ; de rep. X p. 598B αρος τὰ A perge coniungitur eum πεποίvται πότερα προς τὸ ον πεποέηται ἡ γραφική , tum laxiore nexu, ut saepe, superadditur ιος pχει, αιμήσασθαι ad id, quale est, imitandum; synt. Gr. g 15M. 'λ Quod Hermannus p. 48 Ε πείσας σε αλλὰ μη ακοντος edidite Burimanni coniectura, idem ego a. 1846, Buumanni coniectum oblitus. Wiehio. amico et olim discipulo, persuaseram. ut neriberet in exemplo tum Hauniae imprei so. Etiam de rep. I p. 3.3M E reetissime Stati baumius is notῆσας pro εαποιῆσαι restituit. Diqili Corale
383쪽
Lib. III. λθοιν, si νυι κ . v. i. Codd. et edd. εἰ /ιη αρεσκορ/ v. qui optativus in hac certar et definitae condicionis forma locum n0n habet. Similes errores notabo ad Theaet. p. l64 Αiεi sis io ι/t ει ). JPliredon. p. 67 Ε scribendum: Et γαρ διυ βέβληντ ιιιιεν Παντυλ f Tm G 03ιατι, αυον ν δε καθ' αυ 2ιε ἐπιθD- ιουοι et ἐν Vm αν ἐχειν, τουδον εν η pro δεὶ γιγνορι ἐνου ειν osio ἐν ro κώὶ cἰγα ακτο iεν, ου Πολλή, αν u o ita εDI, εἰ ira . . Ν0n c0ntinuatur ordo condicionum, sed posito concessoque iundamento transilui' ad id, quod tum figitur). si certa res aecideriti mirum videatur Nurde es ni clit gang ungere init se in , Neun Sie, Kenn nun die sese inti a te, si ch sur clitet en p). I bd. p. 74 D e codicum scriptura, quae huiusmodi est:
n id, νή an deest aliquid illi qualitati, quae exprimitur verbis
τοιον ror' εἶναι οιον et O toον. an nihil Θὶ Ad exprimendam eam rati0nem. qua res ceterae aequalitatis partiei pes sunt.
i P. 52 I ex Oxon. restituendum ωμολογηκέν&ι πολιτεό σε σθωι pro πολιτείεοθαι, et ad eanderia formam scribendum p. oo C οἰονητο ἐμμενεῖν et p. 51 Κ cum Butim anno 1ομολογῆσας ημῖν πεio εσθαι et p 52C ωμολογεις πολιτευσεσθαι. Sed Ri hanc cau- fiam perageres velim excutereque, quae contra dicuntur vel ni a Stati bauinio ad p. 5 2 Ci. incidam in sinitiem disputationem ei. tuam lib. I c. 4 persecutus sum Itaque tantum dieam breviter. eerto fine discerni διιολογω ποιεῖν te Onsiteor me sacero et oμ. ποι σειν spromitto me laeturum in nec hunc finem sero perturbari. nisi ubi suturum a pissenti aut solo accentus εμμενε ινὶ aut littera ii inoρευεσθαι. πορείβεσθαι distet. perraro
384쪽
ἐnrιν. Nou omnia, quae in sensibus Sunt, sed tantum omnia, quae in sensibus timperfecte et participando aequalia sniit et iudicantur, ad veram et absolutam aequalitatem nituntur. Scribendum necessario: m atria τα ἐν rαὶς αἰ- GPηοεσι / ιGα ἐκείνOet1 τε Ορεγεται. Facile id vocabulum sexcidit post εο ιν. Ibd. p. 78D: Aυτὴ η Ουσia. λογον διδοριεν τουεῆναι εὐwTma τες κcii an οκρινον ενοι. Puto Platonem liosuisse: λογον δ λ ιεν το ε ναι, quam ita definimus ut esse dicamus. Ibd. p. 82 D: Die τι ιιελει τῆς atho 3 θυλῆς,/t 7 σω/tατα πλάττονet ες ζωn . Recte improbatur aut αταυλυττειν de iis, qui corporibus obnoxii vivunt, cum praesertim optimi codices, Ox et Ven. II, n ήριατι habeant eumque numerum flagitet praecedens v υχῆς. Quoniam λατρεύ οντες nimis discedit, credo Platonem eadem Drma
a etου πελατου n0mine finxisse so siti τι Πεκαεευον et ες. in ) P. M B e eodd. restituendum est: άπ' αυtcῶν ων οῦν πις οἰηθείη i ab ipsis illis, a quibus quis eum malo antei putet . Non agitur de magnitudinis opinione, sed in qua re posita sit vera mali perpessio. Alia pluma huiusmodi velut p. 82A I κάστη pro εκασrαὶ recte Wohirabius revocavit si 866 , nonnulla etiam iure contra eodices emendata defendit. ut p. di Α, ubi μεταχειριζnti νην aeeommodatione depravatum erat. Duili su by Corale
385쪽
ut animus ipse se iis constringere dicatur. Vid. p. 83. i De p. 84 D vid. p. 174 n.
Ιbd. p. 90 B: ἀλλ' ἐκείνη η, ἐπειαν τις πιστευov oris τινὶ κ. r. i. Non sequitur, quod expleat sententiam
relativam pronomine ἡ significatam. Ortum id est prava
geminatione Scribendumque: ἐκείνη, ἐπειδάν τις ista illa natione. cum quis θ: quae tum emcitur, cum quis). s Doli. 93 D vid. Supra p. 83.ὶ
i χεsθαι de oppugnando aggrediendoque dici potest neque post εχο/ιενος pr0xime ante cum eodem genetivo prorsus ontrario significatu positum. Scribendum: ἔνοιτο ἐφεreo, Peteret). Paulo post videndum, ne scribi debeat ἄμα δ'
pravum est υΠερεχων nec tamen tolli id aequalitas mom-hrorum studiose et lusu quaesita sinit. Scripsit Plato υνι εχ in M. alterius magnitudini exiguitatem suam superandam subministrans. alteri magnitudinem exiguitatem superantem priaebstris. Apte de minoris ad maius rations υπεχωponitur. Ibd. p. l04 Ε admodum vere0r, ne post ορ Οασθαι exciderit Mi so et o νυν ἔλεγον, os ocis θαι mi , non δειν, piod in codicibus aliquot additur. Nam neque λεγω apud
386쪽
Platonem est i ubeo et ea, quae narrantur de Miν omisso post oi ιαι, similia, finguntur. ει riγνεοθαι. oequum puto et suo ut uid fieri. prorsus separandum est. Ibd. p. 112 B: Οιαν τε Ουν υποχωρηση to i δωρ
t δωρ subiectum tui grammatici loquimur, est, ρεπιιατα obiectum; neque enim in his: κυὶ πληροi αυτά alio referri αυτί nisi ad ρεπιι ciet α potest; scis. mox τά ἐνθάδε πληροὶ αυθις). Itaque activum verbum requiritur, idemque flagitat etiam quod additur: εἄσπερ οἱ επαντλουντες, qΠ0niam hi cum ρευ/ιασιν sponte influentibus comparari nequeunt. Et adest verbum et litteris simillimum et mutationi, quod minus tritum erat, obnoxium, significatione
Frustra sibi Socrates sαλλιυς dixisse videri poterat, quae ex animi sententia dixerat, nec tamen dixisse tantum Παρα ιυθον/ιενος Rmicos et se ipsum; nec Critoni soli aut maxime dixerat αυτω λεγειν . Sublato μοι scribendum: ταυτα λκω αυτω ἄλλως λεγειν κ . v. λ Crito me haec dicis causa Criton. p. 46 D dixisse credit, tantum ut
vere scriptum esset, significaret: docilem, quomodo alteri dissi ei is sest doeilem esse , miro loquendi genere pro eo, quod usitate diceretur ce μηδένα αλλον. Stailbaumius prave enarrat. Scribendum: ευριαθη οντα, ων ἄλλω χαλεπόν, h. e. . qui facile ea diseat, quae altfri
387쪽
dimetis sit discere. Legitime enim ευμαθής τινος et hoμαθης εινος dicitur. Ibd. p. 149 D in codicum corrupta scriptura και ἐόννιον ἔν videtur latere: καὶ ἐάν ἄ/ιεινον αξ v. i Syllaba αιι post αν intercidit.
θεν roe. Nihil est ἐν ἐνιαυτα, quoniam certum temporis spatium ad rem non pertinet et, si pertineret, scribendum esset: ἐν ἐrimetis di pro υοτερον δὲ) ἐλαττω. Scribendum:
nDδὲν ονορια ὁ τι αν io et t. Neque genetivi fetου, ἐμοὐ ullam habent rationem neque primae personae pronomen; nemo enim res appellabat ἐ/ti aut v/ιας. Scribendum. effecta ex ἐμου voce necessaria: οπιε του 2' εἶναι Ουτε τόδε. Nocuit oti syllaba tam saepe repetita. Ibd. p. 162 Ε: ω τευ εἰκότιὶ εἰ ἐθέλοι Θεοδωρος υλλος τις των γεω/ιετ9ῶν χρώ/εενος γεωνιετρεiν, ἀξιος δενδ' ἐνος ιιόνου ciν ει η. Mirum in vilissimo ac nullo pretio significando εν /ιόνον. Sine dubio scribendum: οὐδ' ἐιὀς ρινου, ne unius capilli quidem, non flocci si si Mihi ινουν sic p itum nunc non reperio. Ιbd. p. l64A: Eni γε /t ivrοι, εἰ moσοιμεν τον Προούλελογον. Scribendum esse o οἱ o os εν neque aliter unquam dici in signifieatione eius, cuius consequendi causa aliquid netessarium sit. dixi in libollo observationum de syntaxi Diuiti su by Cooste
388쪽
0r. p. 27, comparato ει 3 λλοριεν, Latinoque si serva
mέχων κ . v. λ. Nihil est ἐν λογοις Si forma impetus significaretur, coniungendum saltem l articipium esset cum iriβαλων et ἐρωτῶν dicondum. Seribendum: πελταο τεκος άνν ρ ριιοθοφορος - λογοις ἐρρω/ιενος' fortis ot strenuus in disputando.
His rusti P. Et και ot δίν displicet neque enim memini
J In transeursu duobus e vicino exemplis significabo. cur in Her- manno libertatem rectae auctoritatum aestimationis sociam Iulinterdum desiderare supra dixerim. Nam p. 167B sine ulla dubitatione contra Oxon. reRtituendum est πονηρα 'stvri ς ε ει δοξάζοντα συγγενῆ αὐτῆς χρηστὴ ἐποίησε δοξάσαι Feερα τοιαviro inon enim de diversis animis. sed de diversis eiusdem animi iuuno homine agitnr et p. 169U αλλ' αγε. Etiam p. lGη Ereripienda erat Sehleterinnesieri eona tura eri rov v λόγον.
389쪽
βαλλοντα. Haec intellegerem, si post ἐγκω/Mα υιενον additum ἀκουων legeretur; nunc neque cohaeret orationeque anacoluthi ulla est excusatio. Scriptam fuisso opinor ἐγκω αζον των idque, cum, pronomine icit Tinet iomisso, minus appareret structurae ratio, mutatum. De p. 175 C vid. supra p. 100. Ibd. p. l8l B: Ουδιν suν Ουν ἀνεκτον, ω Σωκρατες, μη ου λαοκ Λουσθαι, τi λέγουσιν ἐκάet εροι τῶν άνδρεῶν. Parum aptum videtur, tanquam de re gravi et intolerabili. ἀνεκτον, scribendumquo potius ἀνετεον, non desistendum nec remittendum, quin consideremus. Sophist. p. 254 B:
τἀ ιιεν ποιά ἄττα γίγνεσθαι, τά aloθανόμενα. Non video, qui serri possit activum ἀποτικτοντα, cogorque ἀποτεχθέντα scribere, etsi is aoristus tantum insorioris aetatis testes habet. Ibd. p. I 82 D pravo Theodori et Socratis partes separantur. Νeque enim Theodori est amplificare, quae Socrates dixerit, et argumentum addere. Itaque Theodori haec
tantum sunt: καὶ vie εὐ Σωκρατεer deinde Socrates suam continuat orationem. Ibd. p. l84 D, Ε: ει τινι ἐριων uire ιυν τω αυειὼ διάριεν ἀνθαλιιῶν ἐφικνου/Mθα τε καὶ si ελάνων, διά di τῶν αλλων ἐτερων uυ τινων, , καὶ ἐξεις ἐρωτω-
390쪽
XMessario tollendum καὶ positum initio apodosis in apertissima et simplicissima oratione Proxime ante scribendum videtur: Toυ τοι i νεκα ταυτα σοι Vulgo uisti: σοι διακριβοti/ιαι hac diligentia utorp). Tum proxime post: Dωρ δε βέλτιον σὲ λεγειν αυτ ον pro a vetu) αποκρινοιενον μυλλον si Hia υni ρ σου πολυ
I . p. l98 D: εόν πείλαι ἐπιστῆ/ιαι ἰσαν ut τω /ια- θονἔι και ainet ατο αυtα. Particula καί non reperitur nisi in perpaucis et recentibiis codicibus, atque in eorumqu0que pluribus a secunda manu. Scribendum est: μι-
Ibd. p. 20I C: Ουκ αν , ει γε ταυτον κὲν αἰα Taui θῆς καὶ δικαστήρια καὶ ἐπιοτηριη, όρθά nox' ἄν δικαστης ἀκρος εδοξαζεν ἄνευ Quoniam substantivi nominativo δικαnt ριαὶ nihil omnino est loci eam vocem prorsus tollunt; verum eam nemo tam saluus additurus erat, nec ex nota marginali orta esse potest. Scribendum δικαστ η si a. Finxit hoc adiretivum Plato
P. 19O C Gere σω δὲ καὶ σοὶ κ. t. λ. ne quid i atra tentetur. erba rectius enarranda sunt. quam a Stalltauinio fit; hoc enim Socrates dicit, nomen alterius relinqueudum esse in singulis rebus et de iis intellegendum. quae inter se diversa sint; nam verbo quidem diversum et diversum idem esse; sistractam diverat notionem appellationemque uuam esse. Duiligod by Corale