Io. Nic. Madvigii Adversaria critica ad scriptores Graecos et Latinos Io. Nic. Madvigii adversaria critica ad scriptores Graecos De arte coniecturali, Emendationes graecae

421쪽

Lib. III. κρorOυντε καὶ χαίρOs πε ολίγον rati ρε et αθυοαν. Non ipsos

Euthydemum et Dionysodorum risisse plausisseque et laetatos esse, vix ut ipsi sussicerent, sed auditores admirantes, et res clamat et quae praecedunt et quae sequuntur

λεγεινή Sic editur nunc; sed anu ἐπιοι ut ην in nullo codice reperitur. Eo magis animadvertendum, p0St illa et sui' ἀςrοκρινο /ιεθα αυrub; prave adhaerer0 appendicem interrogationis condicionaliter i- liceat barbare l0qui sitae: noίας ἐργασiας ἐπιοτατης; Longe diversum esset, si responsi sorma inlarrogative significaretur: nolue ἐργασίει ecneo rurην εἶναι;) Videlicet in duo membra Meratos inrarrogati0nem condicionaliter p0sitam dispescit, bis doresponso inurrogat; tum demum Hipp rates respondet: ει

φασιν διακωλυειν ovδὲν μνὶ ου παραλαβεῖν οντεν- - ευπετως Thν σψ ετέραν σοφέαν, vel Sola necessaria particu larum μο ου cum διαγι-λυειν Ουδέν coniunctio ostendit.

422쪽

Lib. m.

υγαθοί. Hoc Graece significat: quam mirabilitor boni nascantur et proveniant, nihil aliud. Scribendum r

menter respondendum Pr0tagoram significari puto, cui significationi adversatur ἀγυινιαν. Suspicor scriptum fuisse Παρατετ&oθαι, de defatigati0ne Lys. p 2040, Euthyd. p. 303 B).

nρος αλληλοt ς κ τ. λ. Apertissime Socrates non de λογοις, sed de hominibus loquitur, nec Gorgiam nολλῶν λογωνεμπειρον doctum et eruditum) dicit, sed multos homines eius

423쪽

iab. III.

generis, de quibus Vatur, usu cognovisse. Scrib.: λογίων. Usus est Plato vocabulo Herodoteo. quo etiam Aristoteles. Ibd. p. 473 B: ἐαν αδικων ανθρωπος ληφθῆ τυραννίδι ἐπιβουλευων καὶ ληφθεὶς οτρεβλωται. Tollendum ἄδικων, additum ad universam notionem, quae exemplo illustratur, in memoriam rev0candam. Alioquin saltem scriptum esset καὶ ἐπιβουλευων. 3

quis debeat imi,erare. Ibd. p. 49l D recipienda simpliciter codicis Ox. scri

ut quaerat: Quid vero, cum sibimetipsis imperant p nam genetivus αε νων ipse ἄρχοντας subiicit; aut quid, cum reguntur 3 Idemque codex et is paulo post Ε) sequendi

in hac scriptura perspicua: τοὐς ῆλιθίους λεγεις, τους Gωφρονας stic interpungendum: simplices illos dicis, modestos). Σί ς Πωρ γὰρ Ου; ουδεὶς δοτις Ουκ ἄν γνοίη, ὁτι Ουetos λεγω spro ου τουτο). Quod Callicles subiicit: Πάνυ γε σφοδρα, redit ad illud, quod dixerat cum irrisione: ώς ηδὼρ εἶ. Etiam p. 493 A ad codices redeundum si δη του εγωγεὶ.

424쪽

Ιbd. p. 493 B tollendum δ' inter των ἀ/ιυήτων. Non novi aliquid additur, sed superioribus explicando adiungitur participium απεικάσας Ibd. p. 498 B: ' πιι poτεροι ε/ιοιγε μαλλον, εἰ δὲ μή, Παραπλησίως re. PraVum D ἀλλον, nec tamen simpliciter tolli potest. Nam et superiura requirunt aeque magnae laetitiae significationem et sequentia ει δὲ ira 3. Proxime ad litteras accedit: 'Potvoτεροι ε/ιοιγε ἐναρι ιλλον ΙM. p. 503 D: τουτο δὲ τεχνη τις εIναι. Debebat neeessario rege: τεχνην τινα. Sed male additum est εἶναι ad structuram explendam. Auditur ἐοείν.

δὲ βι-εον ἐστὶ καὶ τουτον όν Οειεν, ἄν τε κ. v. λ. 8a.: o νηοει. Ne addito quidem αν potentialis modus hic locum habet. Ibd. p. bi2 D: ὀρα μη ἄλλο τι et ὀ γενναIον καὶ τοαγαθόν ζ ἔου οώζειν τε καὶ σωζεσθαι. Mn γάρ του ro si ἐν

τὀ ὀπόσον δὲ χρόνον, τόν γ ως ἀληθῶς ἄνδρα

tum /ιη. e qu0 parum recte Hermannus fecit M, quod et satis discedit a similitudine nec ipsum aptum est nec eoit cum τουro ιιιν pro ημ ιιὸν γάρ τὰ ζηνὶ. Scribendum videtur: εἱη γάρ τολο ιιιν τὰ ζην. Sit sane τό sώζεσθαι positum in τῶ ζῆν.Ibd. p. II 4 e: πολλά μὲν καὶ καλά /ιετά τῶν διδασκάλων εὐκολιικγιενα ηιιiν, πολλά δὲ καὶ ἰδία f/ιῶν. Neque lδία cedere loco debet, aptissime positum, neque praepositione carers possumus; itaque scribendum: ἐδία δι ηιιῶν Paulo ante Αὶ neque πράξαντες, qu0d

425쪽

tollenda sunt, translata ex inseriore loco i B). ubi propris

426쪽

Lib. III.

si hoc significaretur, tunc neminem eos corrupturum fuisse, quod nunc sat synt. Or. g 13l b not.), h. e. , essectus praesentis temp0ris non verus. Sed h. l. significari tantum consilium actionis in condiei0ne positae relatum ad tempus praeteritum hypotheticum , ostendit clarissime γίγνοιντο et cum eo coniunctum ἀφiκοιντο. Scribendum igitur

j In hoc quoque dialogo sunt quaedam in omnibus eodieibus tam aperta in rebus facillimis et non dubiis menda sut omissum p. 97A εἰ, p. 98 B ου, p. 97 D θαυμάζοις scriptum pro θαυμάζεις , ut mirere eiusdem generis alia ab iis, qui hieo non tulerint, semae retineri pridem correcta, ut p. 72 C ἀποκρινάμενον, p. 91 B OAος pro ους M p. 92 C recte scriptum otiι pro oιὶ, p. 94 Ε ἐαδιον pro ἐαον. p. 97 C Ουκ αεὶ τυγχανοι pro ουκ αν ἀεὶ τυγχάνοι. Addi tamenta iuro Schleiermaeheres p. 85 C, Cornarius p. 98 D notarunti Diuili od by Cooste

427쪽

Lib. m.

φαυλοτατους 'Aθηναίων ἀδυνάτους γεγονεναι τολο τόπραγ/εα, κ. τ. λ. Pauc08 pMerat Annus putare, τοὐρφαυλοτάτους non poterat, quoeum exempla Mistides et Pericles nominati essent. Monstratur, non paucos pra stantes viros eam rem emeere non potuisse. Mendosum est igitur καὶ τους ναυλοτάτους scribendumque καίτοιου φαυλοτάτους. Ου pro /ιη retinuit, quod hoc καλτοι Ου φαυλοτάτους extra Anni sententiam additur. Ibd. p. 96 Ε: και ζ τητεον δοτες τροπω βελτίους πονήοει-λQui δε et α τα ἀποβλiump

οι ἀγαθοὶ ωνδρες. Sic interpungunt editores et enarrant perversissime; nam nec parenthesis sic poni potest nee hic infinitivus particulae η subiici quod sit longe aliter. vid. synt. Gr. g 186 not. praecedente gerundio, nec sententia constat, quasi timeat Socrates, ne scientiam, quam habeant amittant. Scribendum: βελτiους f/ιῶς ποιησε λέγω λύποσλε ας . . . τά πράγματα. v Iσως καὶ διαφευγει μεας τό γνῶ ναι κ. τ. λ. Illum serrorem Socratos dieit lanasse obstare intellegentiae, qua ratione boni evadanti Ibd. p. 100 Α: Tαυτόν ἄν καὶ τοιουτος ώσπερ παρά οκιός άληθὲς ἀν πράγμα ειη Προς ἀροην.

Statim talis, nihil ad rem pertinet; singendo enarrant;

428쪽

Lib. III.

nihil nisi omnia vera arrogare. Scrib.: ῆ τά-,

etiam hostes nobis strenue rem gerentibus) libenter bello lib0rari cuperent. De republica lib. I p. 332 Α pro cietrici τοι Scrib.

Ibd. p. 332 C nulla littera mutanda, sed tamen aliter

verba coniungenda. Nam αλλα et i οδειέ quae rilemarchum plane non decent, Socratis sunt, Sua Sententia posita, assen8um exspectantis et exprimentis. Tum est: Affirmavit

P. 533 D Hermannus geminata negatione omnia turbavit et evertit. Sententia haec est: est autem hoc, quod in te est, ut de Homero bene dicas, non ars, sed cet.: ἔστι γαρ τουτο τεχνη

P. 239 C iocose materia nondum tractata a poetis cum puella procis proposita comparatur ἔστιν ἐν μνηστεία). Hire Her-

mannus aberrarit.

429쪽

Lib. III. quam quod dure fieret, eo excluditur, quod, quae adiunguntur: νυν προς του - ωδε λεγειν, redeunt ad προο- Itaque omissa una littera scribendum: rasos-

πρός το πω ωδε λεγειν : aliquid addere iustitiae. qualem antea definiebamus, . . praeter hoc nunc dicer 8; quanquam parum Latine sic infinitivo infinitivus per epexegesin superadditur, Graece optime.

ipsum c0ntrarium, quam quod tu dicis, iustum osse facere 3 De orationis Drma fov/ιβαίνει αναγκαiον nihiI opus dici; vid. praeter lexi a Stalib. ad Phaedon. p. 67 C. M/ιβαίνει etiam Astius, sed plura non recte m0liens. Ibd. p. 34b A: ὁ εως ἐ/ i γε ου πείθει ως iora

saepissime haec permutantur. Ibd. p. 353 D: 1 oθ' o τω tilico η δικαiως αναυ-e αποδουρεν καὶ cycii/ιεν εὐα ἐκείνx e ε ut; Ουδεν υλλω. Sic codices, Vitiose: Sententia enim est: cui ea tribuamus et cuius) propria dicamus; necessario igitur ad otio pronomen alterum adiungitur; et edebatur olim ἐκει ov. Puto pronomen a mala manu esse. γ

ὶ Sub unum conspectum subiiciam omnes eos Ioeos, quibus iulibris de rep. Platonis orationem verborum adiectione vitiatam esse suspicatus primus sum; sunt enim hi: I p. 353 D ἐκεινης ,

430쪽

, Lib. II p. 359 D: καὶ ἰδεῖν . . . In πον χαλκουν, κοιλον, θυριδας ἐχοντα, καθ' cie ἐγκwναντα ἰδεὶν ἐνοντα

/ιὲν ουδὲν, περὶ δὲ τη χρυσουν δακete λιον, ον περιελομενον ἐκβηναι. Sic eodices optimi; in deterio

ribus aliquot meliore uno, Ven. II) additur εχει Quod Baiiems audiri voluit ἰδεὶν ἔχοντα, id tot aliis alia structura interp0sitis, quibus ipsum hoc το-ον δέ adiungitur,

optativum sp0st laturum aut, si malis, praesens) si quis non per se sentit, sentiet ex Schneideri et Stalibamii desensionibus. Delendum verbum prave ad explendam orati0nem additum, ut I p. 337 E. m. III p. 393 Α: ως ἄλλος τις

Ind. p. 366 B. Intolerabilem habet tautologiam haec

orationis forma: ως αἱ μέγισται πολεις λέγουσι καὶ οἱ . . .

nomen ex ultima syllaba participii praecedentis γενομενοι

ortum est. 3p. 505 A δίκαια, p. 84), IX p. 585 C καὶ ἀληθείαο, X p. 619 B

ἐλέσθαι κα0. In Hermanes exemplo, si recte numeravi, 16 Iocis uncis Voces notatae sunt praeter aliquot, ubi syllaba scribendo geminata significatur tollenda , si unum et alterum locum excipias, recte, nec solius Hermanni iudicio. Paulo ante verba αυ μεγα δονανται astonsores habent O KII, ut in A casu excidisse putanda tinti P. 364 C recte post Muretum alii αδοντες pro διδοντες, sed simul accentum mutare debebant: κακίας περὶ ευπετείας non πέρι); ut sit aliquid ευπέτεια,

διδοναι περί τινος, ridiculum tamen est ευπετείας διδοναι et ευπ. διδ. ως. Ρ. 365 Ε ἀμελητεον pro μελητεον conieci; praeceperat Baiterus.

라틴어 텍스트