장음표시 사용
41쪽
Lib. I. διαθημα et ικως λεγο/μνοις καθαπερ οἱ επιχωριοι. Nee p0tentialis modus ἐπισκοποι αν) rationem habet et in codicibus solis fide dis iis ost ἐπιnκοπε ὶ nec ει quid vero sit ut de futuro tempore nihil dieam) δοκεIν ἐν τοὶς /ι. A. Rutetiam δοκε ἐν roie μ. λ. ns fingi quidem tolerabiliter potest. Constemus igitur tria divulsa: clarum erit et perspicuum, quin
Ne apud Senecam quidem epist. 89, 4 quicquam ex litteris periit. sententia fota quem locum Haasius nam superiores delendo grassati eranti sie scriptum edidit: Ρhilosophia unde dicta sit, apparet; ipso enim nomine fatetur. Quidam et sapientiam ita quidam finierunt
ut dicerent divinorum et humanorum scientiam. Seneca scripserat verbis ludens: ipso enim nominefatetur, quid amet se esse sapientiae amorem). Sapientiam ita quidam finierunt cet. -). Sed hoc, ut dixi. rarum. Una tantum littera intercidit apud Thucydidem VIII. 46, ubi cum is scripsisset: ευτελεοτερα δὲ et αδ' ειναι sacilius esse et minoris constare id, quod ipse
suaderet)- ιορ iis etῆς δα Πάνης .... Περὶ ἐαφους et Ους Eλληνας κατατ iis αι, librarius effecit stasiici τεραδι εα δεινα. multumque edit0res vexavit, e quibus nuper Emegerus ειναι subesse suspicatus est, litteras τυδ abiiciebat j. Apud Ρlatonem, cuius ali0s locos paulo subtiliori
obtemperatum oportuit Behhero, in Platonis r. p. IX p. 578 Cδυστυχήση si mala fortuna usus fine rit series iubenti pro duarumc y. Sed ipse idem corrigere debuit VIII p. 561 Aiευτυχησχν καὶ μὴ πέρα ἐκβακχευθῆ pro εὐτυχης pin. Hane emendationem ante aliquot annos adumbravi et adoleseentibus reperiendam proposui in libro trimestri Danteo Τidsvrinsor Philologi) V, 24 et reppererunt complures. Huius Ioel emendationem eum ante plus viginti annos duobus. ni fallor, ante 1848ὶ Ioanni Classenio Hauniae monstrassem, in idem se incidisse dixit.
42쪽
disputatione egentes tractabimus. eum ad ipsum in ordine ventum erit, de legg. XII p. 967 Α ex otονται natum esseoAν τε ostendam paulo post, ubi eundem locum propter accommodationis errorem commemorabo. Littera una mutata
est apud Strabonem VI p. 257, qui de Rhegio condito sie
primis verbi litteris obiecta est species pronominis ἐκεiνων itaque una littera mutata scripsit, ut editur: o εοτηοανἐκῶνωπι ἰσαν δε - pronomine vitioso debebat enim, ut aliqua esset sententia, esse εam ωνὶ, viti0sa etiam proxima oratione; nequi enim Graecum est ει ora τῆς άΠοικίας pro ιιετεοχειν aut κοινιονε ν 3.
Plutarchi quaestiones convivales etsi merito a paucissimis perleguntur, tamen mirere in libro a Wntrebachio et Duebnero edito haec relicta esse V, 3, 2. 6 p.676Εὶ, ubi inducitur rhetor eum salsa specie doctrinae de coronis in ludis Isthmiis disserens, ne ad Graecorum quidem verborum speciem
ἐκ νηοεν ου νεους ως ἄν πολυ/ιαθῆς ἀντρ καὶ Πολυγράμι ιατος. Primum una vocali mutata sti in a in illo κuet ευριαι), litterisque ter recte divisis habebimus hominem orati0nem sic superbe interrogatione terminantem: 'Πταυrα,ειπεν, Ουκ ἀνεγνώκα et ε υμε te οἱ et iν πίτυν ως ουκἐπείσακτον ovos νέον, ἀλλά πάτριον καὶ παλαιον δη sie scribendum: scilicet) oτ ιιιι α τῶν 'I 3 ι ων σεδι- νυν-τερ; Deinde Ρlutarchus effectum gloriosae orationis ostendit: ' ινηοεν ουν νέους τους νέους 3ὶ ως ἄν
Idem Strabo I p. 20 non scripsit τον Κιμμερικον Βοσπορον προς βορραν καὶ ζοφωδ', sed προσβορρον καὶ ζοφaδη.
43쪽
Πολυριαθvς άνηρ καὶ πολυγραριριατος. Tum, quomodo species glorioso homini detracta sit, narrat co 3 ἐπιορ
Ουκανιος κ. τ. i. . Proreus memorabile exemplum vocis
paulo rarioris in tres cim aliqua litterarum mutatione distraeis habet eiusdem Plutarchi vita Pyrrhi c. 3, ubi do Glaucia Illyriorum rege, ad quem Pyrrhus insans a cust dilius iugientibus delatus erat, sic scribitur: 'O δ' ην ἐπὸ
γνώρισοῦς, et si diceretur, ut esset deliberare, manifesta esset tautologia in proximo βουλευο/ιενο e. Plutarchus scripserat: 'O δ' ἡ/ φιγνω/ ει sincertus sententiae erat . Idem in Nicia c. 9 postquam dixit aliquamdiu e variiqindiciis intellectum esse. Lacedaemoniorum et Atheniensium animos belli taedere, postremo quid factum sit. his verbis
ponit: ἔπειθ' ουτω περὶ πανetne εἰς λογους nt 3 βάλλοντες ἐNot σαντο τήν εἰρέ νην. Et inepto per se de omnibus rebus collocuti esse dicuntur, neque h0c recte superioribus respondet neque ipsum in Graecis verbis inest: nece sario enim scriblindum erat περὶ πάντων. Sed Plutarchus
βάλλοσπερ ἐ. t. εἰρ. Ut ad Latina exempla transeam, quam
saepe Livii librarii e prima syllaba verbi quiesco et adiectivi quietus pronomen qui effecerint, ceteris pessundatis dictum est in omendati. Liv. p. siti et in praefat. Livii a me editi v0l. IV laso. I p. 13. In Taciti quoque codice Medicto XIV, 22 pro quieti urbis geribitur qui et urbis3i; sed mansit mendum ex eadem causa paulo alia forma natum in ann. XIV, 26, ubi editur: unde flegati Hyrcanorum) vitatis Ρarthorum finibus patrias in Sedes remeavere. Quin et Tiridaten per Medos
Contra apud Val. Max. IV, 7 Ε. 2 eodex optimus quietam habet pro qui est. Diuiti rod by Cooste
44쪽
extrema Armeniae intrantem . . . abire procul Respem belli omittere coegi L Prorsus ineptum est quin in transitu ad aliam rem prorsus diversi a superiore generis et ubi ne minima quidem est ascensus ad maius significatio. Scripserat Tacitus: remeavere quieti. Tiridaten ceti Apud Gollium VI VIIJ. 3. 34 in codicibus sic scribitur: Usum esse Catonem dicit Tiro) . . . argumentis parum honestis ac non viri et qui alio fuit, sed vafris ac fallaciosis. Ex his sit lacissime: ac non viri aequi equi) alioqui, sed vafris ac saltae. Cum alio a qui separatum esset, hoc transiit in suit, mediis duabus litteris servatis. Quam necessarium esset alioqui, senserunt, qui sic ediderunt: viri eius, qui alioqui fuit. Ceterum apud Latinos paulo rarior haec videtur esse, quam apud Graecos, erroris species, in qua longioris vocabuli prima pars pro integra voce ponitur; alterius illius, in qua vox integra constatur cum sequenti aut aliqua Aequentis pstria, exempla videamus. Apud Plutarchum quaesit.
oethnαι καὶ τιμιάσθαι λεγοt1nι, et additur deinde causa cur honos sui habeatur. Ex verbo inaudito et particula καἰ sit iis ιό αἰ et ιας τι/tus θαι. Sed prorsus
eodem errore, quo hic in libro exigui pretii, verbum non minus barbarum natum est apud nobilem metam, Euripidem in Heraclidis 49b nam Naucrium quattuor versus sibi molestos facili dolendi opera amolientem non morori, ubi cum poeta scripsisset: ιι η τουτων α/ιζλάνων ἐνιεν nisi ex his dissicultatibus nos expediemus , Onstato ista/ιηχανέπιν, corrigendo futuri temporis aliqua forma eslicta est ἐξαμηχανισο/ra H. In Plutarchi Cimone c. 2, ubi in vitis hominum narrandis potissimum in pulchris saetis
omnino est explere veritatem tanquam similitudinem quasi similitudo siti; ipsa veritas die Wir Elieli hath quam simillimo fieri potest, exprimenda est, idque Plutarchus
45쪽
Lib. I. dixit: ue naso/ιοιοτατα. Ex οις παρ factum ωοΠερ
eo facilius, quod adiectivum compositum minus tritum erat quam simplex, tum ουοιοτητα propter Annερ. Apud
terpolatio ex prava separatione et copulatione orta apud Plutarchum adv. Colotem 28. b p. 1123 Ε), ubi assensum retinero Academicorum recentiorum more rectum e880 dicitur, εἰ
ουτως prorsus perimitur. Sed in illis primum latet ipsum
καὶ ουδε. Apud Senecam de vita beata I 3, 3, ubi docet Epicuro, si honesta tueri velit, abiiciendum esse voluptatis nomen et titulum, sub quo disciplinam constituerit, sic scribitur in codicibus fide dignis snam interpolatos et quae inde nata sunt in superioribus editionibus, omittamus :Titulus itaque honestus siligatur et inscriptio
ipsa excitans animum quae statim venerunt vitia. Haasius, ut speciem satis profecto malam) sententiae essiceret, quinque verba interposuit, nulla, cur omissa essent, Significata causa; videamus nunc, quam facile omnia in ordinem redeant: Titulus itaque honestus eligatur et inscriptio ipsa excitans animum; quae stat. lnVenerunt Diuitigod by Cooste
46쪽
vitia. Voluptatis tanquam summi boni inscriptionem avitiis ad se obtegenda inventam ait. Apud eundem do elementia I. 12 sic I aasius edidit: Sed mox Dde SullaJcon Sequemur, quomodo hostibus irascendum sit utique si in hostile nomen cives et ex eodem corpore abrupti transierint. Bellam vero 0rationem: consequemur, qu0 modo irascendum siti Seneca scripserat: Sed mox de Sulla, eum quaeremus, quomodocet. Ad illum locum dissert etiam de Sulla iudicium. Ex conqueremus natum consequemur. CD. persequor tur substitutum in codicibus pro per se quaereretur apud Livium XL. 12, Il.) Tertium ponam eiusdem Senecae exemplum nec copiam exhauriam), qui epist. 9l Il in incendio montis describendo his verbis usus orat: Vastavis ignium colles, per quos relucebat, erosit et quondam altissim0s vortices, solatia navigan tium ac speculas. ad humile deduxit. apto duobus accusativis et duobus verbis copulatis. Cum vasta visc0nflatum esset, littera extrema mutata, in vastavit, ex ignium, quod optimus e0dex gemavit, natum est ignis turbata tamen membrorum orati0nis cohaerentia, quam Haasius ut restitueret, ex ignium fecit ignis solum quattuor litteris adiectis, inciditque in vitiosam copulationem: Vasta Vit . . . erosit, et . . . deduxit. Superiorum interpolationes hic ut alibi omitto. Senecae addamus Festum apud quem hoc errore natum est voeabulum non tantum ipsa I0ngitudino mirabile: Praeci amitatores dicuntur qui flaminibus . . . antecedentes exclamant cet.
Id n0men ex praeciae qui apud Paulum p. 224 Muelleri appellantur) et alio conssatum esse, iam Scaliger intellexit,m0do ne metatores posuisset, quos hinc alienos esse recte iudicatum est, sed viatores, qui aptissimi sunt. Hic tamen error Paulo antiqui0r est, apud quem t0tidem litteris praeci amitatores ponuntur. Apud Gellium XX, 1. 34 iureconsultus, legem XII tabularum contra Favorinum
47쪽
defendens, qui -negaverat eum, qui membrum per talionem rumpere vellet, essicere p0sse mimpendi pariter membri aequilibrium', concedit dissicile hoe esse, sed eam legis sententiam es8e negat. Concessio ea his verbis concepta est: Verum est, mi Favorine, tali 0nem rarissime
si ori sitJ difficillime. Codices et n0n habent; raritas ad rem nihil attinet; agitur de disticultate prorsus paris talionis; itaque primum in raris subest paris, in litterissimo sume) latet summae summe), ut talionem
paris summae habeamus, id est, magnitudinis. Tertio gener0 feribae errabant in litteris, syllabis, verbis , quae bis eadem aut paene eadem scribenda erant, Semel l tantum, qu0d oculus ea non distinxisset, scribendis aut quod paulo minus late patet, in geminandis, quae semel Scrii benda erant, qu0d se iam scripsisse obliviscerentur. In litteris J syllabisque facillime hoc aecidebat in confiniis verborum. Ex Aristololis politicorum II, 8 7 c. II sub fin. Bekh. profertur verbum inauditum et inaudita sorma fictumtio tortu=χεὶν. Aristoteles Scripserat Graece: διὰ δεὶ etor e
in Philebo p. 17 D distinxisset it ερα τοιαυet α ἐνοντα Παθύγιγνο/ιενα, natum eSt, alter0 η omisS0, editurque ἐνοντα γιγνο/ιενα, ut γ γνεσθαι dieantur, quae iam insint ). Strabo XIV p. 648 scripserat: 'Aναξν νορα in τον κιθαρευδον ἐξῆρε ιαν καὶ τα θεατρα, άλλ' ἐτί/ιαρι αλ eo τ α 'Avetωνιος. Semel scripto ρια, factum est αλ, 'ετι /tαDστα, in qu0 eum Meinerius iure haesisset, substituit di i λ' ἔτι ιι αλιστα, prave posito ου / αλ. pro Simplici superlativo nee attendens p0St- ιεν ... αλλ' requiri alterum verbum. Plutarchus in vita Periclis c. I scripserat: ἐπεὶ
48쪽
Mν ορ ιὴ Nooe το- qu0niam in ceteris rebus non continuo admirationem lacti sequitur studium laetendi . Omisso genotivus n0n habet, unde pendeat, sententiaque expediri grammatiee omnino nequit. Di0d0rus Siculus XIV. 53, ubido Mutua, Siciliae urbe, a Dionysio et Syracusanis capta
c , υνεσθαι omnes sine discrimine ullo sexus aut aetatis occi disse. Omisso nunc Sententia praVa ost: nam πρός τo ἀ/ιυνεσθαι θώδιότζτα nihil 09M e8t ipsum si0virs. Propter hanc denique errandi causam non paucis scriptorum
locis post aut δε excidit δεῖ, de quo mendo alibi di eam. Apud Iustinum fiat ad Latinos convertamur) XV, 2, 8 seribitur perverse: ut appareret eos non odii, sed dignitatis gloria accens0s, qu0d Ieepius ad XII. b. I
mire nescio qua Zeugmatis figura excusat, quasi ex gloria alius ablativus ad odii sumi possit; nec tamen odio seribendum. sed, geminata littera. non odiis, sed. Apud Senecam de tranquill. animi 6, 3 quod editur: alius infirmum corpus laborioso pressit officio, neque
per se premere c0rpus offici 0 recte dicitur neque satis exprimit, qui exprimi debet, effectum rei et eventum; is exprimetur, si bis scripta ο et p erunt: laborios0 oppressit officio 33. Vel istius Patere. II, 88, 2 de M. Lepidi consiliis Augusti interfieiendi a Maecenate oppressis nunc sic narrare videtur, quasi 0b ipsa illa e0 demum tempore, quo ea inita essent. Maedonas urbi praepositus sit Tune urbis custodiis praepositus C. Maecenas); verum et ex historia constat et ex reliqua ipsius Velleii narratione perspicuum est, Maecenatem, eum iam pridem in ea potestate esset, Lepidi consilia comperisse et praevenisse. Recta omnia erunt retractis quattuor litteris, quae bis scribi debuerant: conia
3 Etiam apud Val. Max. IV, 6, 3 debuerat teneri ab Halmio. quod
in eodiee aliquo corrigendo, sed mete eorrigendo ortum est, morbo oppressa Pro Pressa. 3.
49쪽
filia inierat. Erat tunc urbis custodiis praep0situs C. Maecenas. M. Varronis est fragmentum e Bimarco satira apud Nonium p. 248 sic expressum: Socius es hostibus, socius ita bellum geris, ut bella 0mnia domum anseras. Restituettir acumen apertissimae Brinae retracta voce, quae post hostibus excidit: Soeius es hostibus, hostis sociis; ita bellum geris cet. Apud Ciceronem de domo I 28 codices habent: statuebantur arae. quae religionem afferrent ipsi si loco essent consecratae. Et tota e0ndici0 inepta est - quis enim aras religionem allaturas putare p0terat, si n0n essent consecratiae 3
et loco, quod sic positum signiscare debet recto et apto loco, sententiam non habet; ipsi editares aut delent aut in ipsae mutant, qu0d vitiose abundat. Seripserat Cicero: quae religionem afferrent ipsi ei l0co, quo essentc0nsecratae. Cum excidiisset quo p0st eo, etiam ei in si transiit. Excidit quae Iiost aqua apud Senecam quaesit. nat. II, 2b et 2 γ, qui locus sic scribendus et continuandus est: eum nubesὶ sint humidae, im0 udae, quom0do possunt gignere ignem, quem non magis verisimile
est fieri ex nube quam ex aqua, quae e X nube nascitur 3 Apparet, quam apte extrema haec c0nclusi0nis causa addantur; vulgo verba Ex nube nascitur sine
ulla sententia per se ponuntur, etiam in novi capitis initio. Idem epist. 2l, 9 sic seripserat: iubeo illum dividero sententiam et sequor, quod probo sid est. eam partem divisae sententiae, quam probo). Eo libentius Epicuri egregia dicta commemoro, cet. Omiss0 quod post se quor sententia et oratio pessundata est, quam Ηa ius adiuvare infeliciter studuit. Qui dividi iubet sententiam, non totam sequitur. Paulo longius aberratum est
apud Senecam Eliel. p. 172 i5 3 Burs.): Obiecit patri.
quod fratrem abdicasset, non schemate, sed certo. Nequo omnino certo obiicere dieitur neque e0ntrarium est ei, quod per figuram et tecte fit. Scriptum erat sed Di iii od by Cooste
50쪽
directo; omisso altero d, ex sed irecto laetum est Asdeerto. Sunt quaedam in Latinis eodicibus inter se in concursu prolie infesta. ut alterum saepe extrudatur, velut non et con cuius rei nunc duo exempla sus eiant, alterum Gellii XIV. l. 19, ubi scribendum est: quaerebatque Favorinus), qui non conv0niret vulgo qui conveniret): nam convenire et fieri debere dicebat: alterum Valerii Maximi I, 1 Ε 2, ubi e codice omnium principe B, qui a prima manu ita habet: factum Masinissae animo quidem Ρ unico sanguini conveniens, scribi debet: factum Massinissae animo quidem Ρ unico sanguini non eonveniens; svulgo ex interpolatis codieibus edebatur: animo plus quam P. s. conveniens; Halmius coniecit: animo quam P. s. e0nvenientius); tum m in fine vocabuli et initio proximi in. quo errore in fragmento Sallustii apud Nonium p. 489 inist. HI, 15 Dieis h. scribitur: nam tertia nunc irecto iam alii luna erat et sublima nebula caelum obscurabat; seribi debet nam inestria luna erat; numerus ad rem nihil facit. s Bis apud Tacitum sic ex impotentia factam potentiam suo loeo ostendetur 3. In his igitur semel scripta. quae bis saut tota eadem aut admodum similia) scribi debebant. Contrarii erroris, quem paul0 minus late patere dixi. simplicissimum exemplum Strabo pirubeat, qui eum II p. II7 posuimst
hoc est, leniter convergentes, librarius fecit διικρας suus . . quod Kramerus et Meinehius ediderunt, quasi brevitas Idistae quicquam ad rem pertineat et βραχε αι illae esssent, non 3 ικρα i): superiores inde a Xylandro ικρον roeta sententia. Apud eundem VI p. 280 eum esses: οἱ σταλεν rες κατε- λαῖτον deprehenderunti et otἰς 'Aλαιους 22Oκει Ουνοας το ἐς μαρσυροις, geminatis litteris et o barbarus natus ost
ὶ Altera e duabus vocibus relativis squod eum, quoniam eum,1Mile omittitur etiam ob compendiorum similitudinem. Di iliaco by Corale